ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗ ΡΕΝΑ ΑΚΡΙΤΙΔΟΥ
Εφημερίδα Θεσσαλονίκη Μάιος 2009
Για το φιλόδοξο ηλεκτρονικό εγχείρημα http//pnt.wikipedia.org μιλά στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" ο Φάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών
"Το Σεπτέμβριο του 2007 τρεις νέοι ομογενείς που ζουν στη Γερμανία οι Η. Γρηγοριάδης, Ε. Παπαδόπουλος, και ο Κ. Γρηγορούδης αποφάσισαν, να φτιάξουν στα πρότυπα της wiki μια ποντιακή wikipedia, με όλα τα λήμματα και τα άρθρα να είναι αμιγώς στην ποντιακή διάλεκτο", απαντά ο Φάνης Μαλκίδης στο ερώτημα για την ιδέα του εγχειρήματος. Δέκα μήνες αργότερα εντάχθηκαν στην αρχική ομάδα και οι Ζ. Διακονικολάου, και Α. Παλιουδάκης. " Αργότερα έγινε η επίσημη αίτηση στην αρμόδια επιτροπή του ιδρύματος που ασχολείται με τη wiki και είχαμε σχετική αλληλογραφία τριών μηνών. Στις 7 Μαρτίου ήρθε η επίσημη απάντηση. Η επιτροπή δέχθηκε τη λειτουργία της εγκυκλοπαίδειας στην ποντιακή διάλεκτο. Η ιστοσελίδα έχει πλέον πάνω από 200 λήμματα-άρθρα και συνεχώς ανανεώνεται. Η διεύθυνσή της είναι http//pnt.wikipedia.org. Είναι μία συγκυρία πολύ ενδιαφέρουσα το γεγονός ότι η λειτουργία της wiki συνέπεσε με τη δημοσίευση από την UNESCO του Άτλαντα Γλωσσών και Διαλέκτων που βρίσκονται σε κίνδυνο ή υπό εξαφάνιση. Ο άτλαντας καταγράφει περίπου 2.500 γλώσσες, εκ των οποίων 18 στην Τουρκία. Για πρώτη φορά αναφέρεται η ποντιακή διάλεκτος ως διάλεκτος σοβαρά σε κίνδυνο. Ο άτλαντας αναφέρεται και στην καππαδοκική, αναφέροντας ότι έχει εξαφανιστεί. Με την προσδοκία καλύτερης λειτουργίας της εγκυκλοπαίδειας, δίνεται η δυνατότητα σε όλους τους χρήστες του Διαδικτύου να συνεισφέρουν ώστε να συντηρηθεί η διάλεκτος".
Εχει ενδιαφέρον ότι ένα σύγχρονο μέσο έρχεται να συνεισφέρει στη συντήρηση της παράδοσης και της μνήμης.
Πρόκειται για μέσο που μάλλον προσεγγίζει περισσότερο τις νέες γενιές. Είναι σύγχρονο μέσο ανάδειξης μιας μόνο πτυχής του ποντιακού πολιτισμού και ιστορίας. Αν συνδυαστεί με τις προσπάθειες που γίνονται από Έλληνες και φιλέλληνες για το ζήτημα της διαλέκτου και , μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά. Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν αρκετοί ομιλητές της ποντιακής στην Ελλάδα, η wiki στην ποντιακή αποτελεί ένα ουσιαστικό βοήθημα στη διάσωση, συντήρηση και μετάδοση της ποντιακής διαλέκτου. Ήδη υπάρχει μεγάλη επισκεψιμότητα και ενδιαφέρον από πάρα πολλούς ανθρώπους να στείλουν υλικό. Η ανανέωση είναι συνεχής. Η προσπάθεια που γίνεται μέσω της wiki είναι να καταδειχθεί ότι η συγκεκριμένη διάλεκτος δεν είναι ζήτημα των μουσείων, είναι μια ζώσα πραγματικότητα και μέσω της διαλέκτου μπορεί κάποιος να προσεγγίσει το ποντιακό ζήτημα σήμερα.
Κάνοντας το δικηγόρο του διαβόλου, πολλοί εγκαλούν Ποντίους που ασχολούνται με το ζήτημα της μνήμης ως παρελθοντολάτρες. Συχνά ορισμένες εκδηλώσεις δίνουν μεγάλο βάρος στην οδύνη της αιματηρής εκείνης περιόδου ή κυριαρχούνται από ένα στοιχείο που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φολκλόρ. Πώς μπορεί να υπάρξει ισορροπία;
Δεν είναι παρελθοντολάτρες. Το αντίθετο θα έλεγα, το παρελθόν της διαλέκτου, της παράδοσης, της γαστρονομίας οδηγεί στο μέλλον με πολύ ωραίους τρόπους. Από την άλλη πλευρά, όταν έγινε μία παρέμβαση από τη Διεθνή Ένωση για τα Δικαιώματα και την Απελευθέρωση των Λαών στον ΟΗΕ πριν από επτά χρόνια η αντίδραση της Τουρκίας ήταν στο πνεύμα: Το Ποντιακό δεν υφίσταται, η διάλεκτός, οι ίδιοι οι άνθρωποι για την Τουρκία δεν υπάρχουν!
Όσο για την Ελλάδα, το Ποντιακό οφείλει να έχει νέες συνιστώσες, όπως γίνεται στο εξωτερικό από συμπατριώτες μας όπου η προσέγγιση του ζητήματος γίνεται με πάρα πολλούς και έξυπνους τρόπους, όπως η ανάδειξη του γεγονότος πως η ποντιακή είναι η πλησιέστερη διάλεκτος προς την αρχαία ελληνική γλώσσα, αλλά και το θέμα της γενοκτονίας, Γι’ αυτό και υπάρχουν πολλές αναγνωρίσεις της γενοκτονίας στις ΗΠΑ, στην Αυστραλία, και παρεμβάσεις σε κοινοβούλια, όπως στο Σουηδικό.
Τι σημαίνει η αναγνώριση της γενοκτονίας;
Η ελληνική πολιτεία την αναγνώρισε με καθυστέρηση, μετά από 70 χρόνια. Είναι ένα θέμα που αφορά χιλιάδες ανθρώπους, πρόσφυγες που ήρθαν στην Ελλάδα και τους απογόνους τους, οι οποίοι εκτός από τη βιολογική γενοκτονία αντιμετώπισαν και μια γενοκτονία της μνήμης. Μια δεύτερη παράμετρος αφορά τη στάση της Τουρκίας, η οποία όχι μόνο αρνείται το έγκλημα, αλλά και αντιστρέφει τα γεγονότα,. Το τρίτο είναι η απαίτηση από την Ελλάδα να έχει μία συμπεριφορά έναντι πολιτών της αντίστοιχη άλλων κρατών έναντι των πολιτών της που υπέστησαν γενοκτονία. Αυτό σημαίνει είτε θέτοντας το ζήτημα τόσο διμερώς με την Τουρκία όσο και διεθνώς, όπως κάνουν άλλες χώρες, όπως για παράδειγμα η Αρμενία, βάζοντας το ζήτημα της αναγνώρισης ως προϋπόθεση για την ειλικρινή φιλία, ειρήνη και συνεργασία στην περιοχή. Στην Τουρκία, πάντως, σημειώνονται κάποια βήματα, κυρίως από διανοούμενους, για την αναγνώριση και την κατανόησης των συνθηκών, υπό τις οποίες συνέβησαν εξαιρετικά βίαια γεγονότα στο παρελθόν της χώρας. Και αναφέρομαι στους Έλληνες και τους Αρμένιους Φαίνεται όμως ότι υπερτερούν οι φανατικοί. Μην ξεχνάτε τις δολοφονίες του αρμένιου αγωνιστή δημοσιογράφου Χραντ Ντινκ ή του ιταλού ιερέα Α. Σαντόρο πριν από τέσσερα χρόνια στην Τραπεζούντα...
Γίνονται όμως έντιμες προσπάθειες
Η χαρακτηριστικότερη προσωπικότητα που κάνει προσπάθεια για την αναγνώριση της γενοκτονίας είναι ο καθηγητής Τανέρ Ακσάμ. Ακόμη, πολλοί καθηγητές στα πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης έχουν αναλάβει πρωτοβουλία για την αναγνώριση γενοκτονίας των Αρμενίων συγκεντρώνοντας περισσότερες από 20.000 υπογραφές. Ένα ακόμη παράδειγμα είναι ο εκπαιδευτικός Αλί Ερτέμ, πρόεδρος του συλλόγου "Αναγνωρίστε τις Γενοκτονίες", ο οποίος ζει στη Γερμανία, ο οποίος συγκέντρωσε περισσότερες από 11.000 υπογραφές τούρκων πολιτών για το ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας Αρμενίων, Ελλήνων, Ασσυρίων και άλλων λαών. Παράλληλα η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών αναγνώρισε πριν από ενάμιση χρόνο τη γενοκτονία Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων. Πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο συμμερίζονται την άποψη περί τέλεσης του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, το περιβάλλον θα λέγαμε ότι είναι στο εξωτερικό είναι ευνοϊκό για την αναγνώριση της Γενοκτονίας. Οφείλουμε όμως να προσπαθούμε συνεχώς.