Φάνης Μαλκίδης Η δολοφονία των προσκόπων στο Αιδίνιο και στα Σώκια. Μία (ακόμη ) άγνωστη πτυχή της Γενοκτονίας των Ελλήνων.

Η Γενοκτονία στη Μικρά Ασία, στον Πόντο και στη Θράκη, η Γενοκτονία των Ελλήνων αποτελεί μία από πιο τις θλιβερές στιγμές της σύγχρονης ελληνικής και παγκόσμιας ιστορίας. Μία από τις τραγικές για τον ανθρώπινο βίο περιόδους, όπου η ανθρώπινη ζωή έχασε κάθε αξία και εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι απώλεσαν ότι πιο πολυτιμότερο είχαν. Υπάρχουν πολλές παραμέτρους και συνιστώσες της Γενοκτονίας, οι οποίες όχι μόνο είναι άγνωστες, αλλά και για πολλά χρόνια αποσιωπήθηκαν, έμειναν στο περιθώριο. Είναι γνωστό ότι μετά τη βιολογική Γενοκτονία, στον ελλαδικό χώρο ακολούθησε και η Γενοκτονία της μνήμης.
Μόλις πριν λίγες ημέρες συμπληρώθηκαν 80 χρόνια από τον Ιούνιο του 1919, όταν το οργανωμένο σχέδιο των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, υλοποιήθηκε σε ένα ιστορικό χώρο των Ελλήνων της Ιωνίας. Στο Αιδίνιο. Εκεί τακτικός στρατός και άτακτοι (τσέτες) δολοφόνησαν δύο χιλιάδες Έλληνες της πόλης, αφήνοντας πίσω τους την ολοκληρωτική καταστροφή. Δολοφονίες, λεηλασίες, βιασμοί, καταστροφή κάθε ελληνικής πολιτισμικής παρουσίας. Μέθοδος την οποία επέλεξαν να ακολουθήσουν ως πρόγραμμα μαζικής εξαφάνισης ανθρώπων λίγα χρόνια αργότερα οι Γερμανοί Ναζί στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ανάμεσα στους χιλιάδες Έλληνες που δολοφονήθηκαν τον Ιούνιο του 1919, δολοφονήθηκαν και πρόσκοποι, οι οποίοι συντέλεσαν οι σημαντικά στην παρουσία του Ελληνισμού στην περιοχή.
Στη Μικρά Ασία 31 νέοι άνθρωποι, πρόσκοποι στο Αιδίνιο και 13 στα Σώκια έχασαν τη ζωή τους κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Οι πρόσκοποι του Αιδινίου, οι οποίοι είχαν δημιουργήσει δύο προσκοπικές ομάδες, οι οποίες απέμειναν στην πόλη, για να υπερασπίσουν τους Έλληνες. Οι πρόσκοποι του Αιδινίου δολοφονήθηκαν όλοι, μετά από φρικτά βασανιστήρια, από τους Τούρκους.
Τον Νίκο Αυγερίδη του έβγαλαν τα μάτια, τον Φιλοκτήτη Αργυράκη τον έγδαραν, τον 19 χρονο Μίνω Βεινόγλου τον αποκεφάλισαν με σκουριασμένο μαχαίρι, τους λοιπούς τους λογχίζουν και τους κατακρεουργούν.
Ανάμεσά στους δολοφόνους και ο αρχηγός των Τούρκων προσκόπων και μετέπειτα πρωθυπουργός στα Σεπτεμβριανά του 1955, όταν εξαφανίστηκε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης, Αντνάν Μεντερές! Αντίστοιχη δολοφονία προσκόπων έγινε και στα Σώκια. Ο παρακάτω κατάλογος δίνει τα ονόματα των δολοφονηθέντων Προσκόπων του Αιδινίου και των Σωκίων.
ΑΪΔΙΝΙ 1. Νικόλαος Αυγερίδης (Ιδρυτής και Τ.Ε.)2. Επαμεινώντας Αναστασιάδης (μέλος Τ.Ε.) 3. Μιχαήλ Τσοχατζής (μέλος Τ.Ε.) 4. Φιλοκτήτης Αργυράκης (Αρχηγός 1ης Ο.Π.) 5. Μίνως Βεϊνόγλου (Αρχηγός 2ης Ο.Π.) 6. Αιμίλιος Παπαδόπουλος (Αρχηγός 3ης Ο.Π.) και οι πρόσκοποι: 7. Ιωάννης Αβραάμ 8. Κωνσταντίνος Ανδρεάδης 9. Ηρακλής Αντωνίου 10. Δήμος Αραδούλης 11. Γεώργιος Θεοδώρου 12. Βασίλειος Ιωάννου 13. Γεώργιος Ιωάννου 14. Χρυσόστομος Κανάτας 15. Γεώργιος Καραγιαννόπουλος16. Δήμος Καραμαούνας 17. Δημήτριος Κουγιουμτζής 18. Κυριάκος Μανθόπουλος 19. Εμμανουήλ Μαρινάκης 20. Ευδόκιμος Μιναρεδζόγλου 21. Θεοδόσιος Μιναρεδζόγλου 22. Νικόλαος Μιναρεδζόγλου 23. Γεώργιος Νικητόπουλος 24. Κωνσταντίνος Νομικός 25. Γεώργιος Παναγής 26. Γεώργιος Παπαδάκης 27. Δημήτριος Πρωτοψάλτης 28. Πλάτων Σαμιωτάκης 29. Δημοσθένης Σακελλαρίδης 30. Μάνθος Τσοχατζής 31. Ευστάθιος Χριστοδούλου
ΣΩΚΙΑ1. Χρήστος Χριστίδης (Αρχηγός) και οι πρόσκοποι 2. Γιώργος Βενέτος 3. Βασίλειος Γεωργιάδης 4. Δημήτριος Καραμηνάς 5. Θρασύβουλος Καραμηνάς 6. Δημήτριος Μελάς 7. Ευστράτιος Ματθαίου 8. Ιωάννης Στολίδης 9. Γεώργιος Σαβράκης 10. Βασίλειος Χαραλάμπους 11. Γεώργιος Χαραλάμπους 12. Γεώργιος Χατζημιχαήλ 13. Κωνσταντίνος Χειμωνίδης
Ως ένδειξη τιμής προς τους νέους αυτούς ανθρώπους που θυσιάστηκαν, παρότι ο προσκοπισμός ενώνει και δεν είναι μέσο βίας και εκδίκησης, προσκοπικές ομάδες μπορούν να αναλάβουν σχετικές πρωτοβουλίες, αφιερώνοντας κάθε Ιούνιο εκδηλώσεις ανάδειξης του συγκεκριμένου τραγικού συμβάντος. Επίσης, προσκοπικά τμήματα μπορούν να λάβουν ονόματα προσκόπων- θυμάτων της γενοκτονίας για να θυμίζουν στις επόμενες γενιές, τους σημαντικούς αυτούς ανθρώπους, οι οποίοι σε νεαρή ηλικία έχασαν τη ζωή τους, ενώ εκδηλώσεις ονοματοδοσίας μπορούν να πραγματοποιήσουν προσφυγικοί Δήμοι. Για παράδειγμα της Νέας Ιωνίας στην Αττική και στη Μαγνησία. Οι προτεινόμενες αυτές ενέργειες, διασώζουν ένα μέρος της συλλογικής μνήμης και μεταφέρουν στους προσκόπους και στους νέους, υγιή πρότυπα ανθρώπων που προσέφεραν τη ζωή τους για το ιδανικό της ελευθερίας.

2ο ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΘΡΑΚΩΝ και το ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Κατά τα πρότυπα των Ποντίων, που διοργανώνουν εδώ και μερικά χρόνια, χορευτικές συναντήσεις, οι Θρακιώτες όλης της Ελλάδας, συναντήθηκαν στις όχθες του Νέστου με αφορμή το 2ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Θρακών, - πέρυσι το 1ο στη Χαλκιδική- που διοργάνωσαν ο Δήμος Χρυσούπολης, ο σύλλογος Θρακιωτών επαρχίας Νέστου και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Θρακικών Σωματείων. Πάνω από 2.000 Θρακιώτες και Θρακιώτισες μέλη 55 συλλόγων από όλη την Ελλάδα, συναντήθηκαν στη Χρυσούπολη, μία πόλη με έντονο το προσφυγικό και ειδικότερα το Θρακικό στοιχείο, η οποία γέμισε με Θρακιώτικη φορεσιά και ήχους με γκάιντες. Οι εκδηλώσεις άρχισαν με την παρέλαση των συγκροτημάτων στους δρόμους της Χρυσούπολης, συνεχίστηκαν στο χώρο του σχολείου με χορούς της Θράκης και αναβίωση του εθίμου του Κλήδονα από το σύλλογο Θρακιωτών Χρυσούπολης με τη συμμετοχή του πολιτιστικού συλλόγου Κεραμωτής, ενώ λειτούργησε και έκθεση παραδοσιακών θρακικών φορεσιών Το αντάμωμα Θρακών συνεχίστηκε την Κυριακή με εκκλησιασμό των συλλόγων στο ναό Αγίου Δημητρίου Χρυσούπολης και στη συνέχεια έγινε η μετάβαση για χορό στις όχθες του ποταμού Νέστου. «Οι Θρακιώτες συσπειρώνονται, επιτέλους δεν ξεχάστηκε ο θρακιώτικος λαός, οι Θρακιώτες πρέπει επιτέλους να συσπειρωθούν όλοι μαζί και από πέρυσι που ξεκίνησε αυτό το αντάμωμα κάθε χρόνο έχει μεγαλύτερη επιτυχία», τόνισαν οι διοργανωτές, αλλά αυτό το μήνυμα δεν πρέπει να μείνει μόνο στο χορό και στο τραγούδι. Οι Θρακιώτες έχουν μείνει πίσω στη διεκδίκηση θεμάτων που αφορούν την ιστορία, το παρόν και το μέλλον της περιοχής, και οφείλουν να υπερβούν τα γνωστά. Το Παγκόσμιο συνέδριο που θα γίνει στην Κομοτηνή τον Αύγουστο αποτελεί μία ευκαιρία για να κάνει η Θράκη ένα βήμα μπροστά, αφού εάν εξαιρέσουμε το συνέδριο του 1994 στις Φέρες, τα υπόλοιπα συνέδρια κινήθηκαν στο γνωστό μοτίβο. Δημόσιες σχέσεις, δημαρχιακές και άλλες προτεραιότητες και απουσία των Θρακών. Η προσυνεδριακή ημερίδα της Θεσσαλονίκης το περασμένο Μάιο έδειξε ότι μπορεί να γίνει ένα βήμα μπροστά, αφού η θεματολογία άνοιξε νέους δρόμους. Ίδωμεν.