Εκδήλωση για τη Γενοκτονία στη Θάσο

Ο Σύλλογος Ποντίων Θάσου σας προσκαλεί στην εκδήλωση με τίτλο
Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ: ΕΘΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ

Ομιλητές:

Γιάννης Κουριαννίδης αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων.

Φάνης Μαλκίδης, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών

Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
«Καλογερικό», 11:00 πμ.
Λιμένας Θάσου



Ο Γιάννης Κουριαννίδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη από γονείς πρόσφυγες. Είναι εκδότης του Θρακικού περιοδικού Ενδοχώρα, το οποίο έχει πραγματοποιήσει δεκάδες εκδόσεις για την ιστορία και τον πολιτισμό της Θράκης και του Εύξεινου Πόντου, είναι αντιπρόεδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θρακικών Σωματείων και δημοτικός σύμβουλος Θεσσαλονίκης.


Ασχολείται ενεργά εδώ και πολλά χρόνια με την ιστορία της Θράκης και γενικότερα με την ιστορία του προσφυγικού Ελληνισμού και έχει κάνει σχετικές ομιλίες σε συνέδρια και εκδηλώσεις.


O Φάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες.

Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Έχει τιμηθεί από το Συμβούλιο Τύπου των Εθνικών Κοινοτήτων του Καναδά για τη συνεισφορά του στην προαγωγή του πολιτισμού και την αλληλοκατανόηση μεταξύ των εθνικών κοινοτήτων του Καναδά.

Τουρκία και λευκά κελλιά

Η χώρα -πρωτεύουσα των φυλακών και η απελευθέρωση του συναγωνιστή Murad Akincilar
Τον περασμένο Φεβρουάριο είχαμε κάνει γνωστή, στην Ελλάδα και διεθνώς, την περίπτωση της σύλληψης του συναγωνιστή Τούρκου δημοκράτη Μουράτ Ακιντζιλάρ. Ο Μουράτ είναι ένας ακόμη αγωνιστής που διώκεται για τις ιδέες και τους αγώνες του. Ο Murad Akincilar, οικονομολόγος με σπουδές στο London School of Economics (LSE), γραμματέας της ένωσης για τους βιομηχανικούς εργάτες στην UNIA, την ελβετική εργατική συνδικαλιστική οργάνωση, ζούσε στη Γενεύη για οκτώ χρόνια, έχοντας εγκαταλείψει στην Τουρκία αναζητώντας καταφύγιο στην Ελβετία. Ο Murad επέστρεψε στην Κωνσταντινούπολη για να επισκεφθεί τους δικούς του ανθρώπους. Παρά το γεγονός ότι έλαβε τη διαβεβαίωση από το τουρκικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, ο Murad συνελήφθη από την αστυνομία, μπροστά στη σύζυγό του και μέχρι τη δίκη του κρατούνταν σε λευκό κελί στην Αδριανούπολη με την υγεία του να δοκιμάζεται καθημερινά. Μάλιστα μετά από βασανιστήρια έχασε μέρος της όρασής του. Εμείς πεισμένοι πλήρως από την αθωότητα και την ηθική ακεραιότητα του Murad απαιτήσαμε την άμεση και άνευ όρων απελευθέρωσή του και ενώσαμε τη φωνή μας με αυτή των δημοκρατών σε όλη την Ευρώπη. Δυστυχώς στην Ελλάδα, ήταν ελάχιστοι και ελάχιστες που ασχολήθηκαν με τον Μουράτ. Ωστόσο το δίκαιο ήρθε. Στις 3 Ιουνίου ο Μουράτ απελευθερώθηκε αφού δε βρέθηκε από το «δικαστήριο» κάτι σε βάρος του. Ας ελπίσουμε ότι η ελευθερία του Μουράτ, θα σημάνει και την ελευθερία και των χιλιάδων Τούρκων, Κούρδων και άλλων αγωνιστών που κρατούνται σε λευκά κελιά. Εμείς πιστεύουμε ότι η δημοκρατία και η ελευθερία στην Τουρκία και η αλληλεγγύη των λαών, θα νικήσει το φασισμό και τον κεμαλισμό.
ΥΓ Έσχατο αλλά όχι τελευταίο. Τον Murad τον γνώρισα πριν χρόνια στις κοινές μας προσπάθειες για δημοκρατία και ελευθερία στην Τουρκία, για όλους τους λαούς που κατοικούν εκεί. Επίσης συνεργαστήκαμε στην έκδοση του αγγλόφωνου βιβλίου Aspects of the Southeastern Europe and the Black Sea after the Cold War, (2006) του οποίου είχα την επιμέλεια όπου ο Murad είχε γράψει ένα κείμενο για την Τουρκία, την αναγκαιότητα εκδημοκρατισμού της και τους αγώνες των λαών της.Ο Μουράτ μου είχε εκμυστηρευθεί προφητικά κάτι που αξίζει να το σημειώσουμε τώρα που είναι ελεύθερος. Μου είχε πει πως ο Κεμαλισμός στην Τουρκία θα καταρρεύσει, αλλά οι οπισθοφυλακές του θα υπάρχουν. Μία από τις χώρες που ανέφερε ότι θα υπάρχουν οι οπισθοφυλακές του κεμαλισμού ήταν και η Ελλάδα. Πόσο δίκιο είχε για την πατρίδα μας όπου ο υπεύθυνος για τη γενοκτονία των προγόνων μας τιμάται ποικιλοτρόπως…..

Και άλλη δολοφονία καθολικού ιερέα στην Τουρκία

Εξέπνευσε ο επίσκοπος της Ανατολίας μετά από μαχαιρώματα
Μετά τη δολοφονία του καθολικού Ιταλού ιερέα Αντρέα Σαντόρο στην Τραπεζούντα και την απόπειρα δολοφονίας του καθολικού ιερέα στη Σαμψούντα, σύμφωνα με το τουρκικό δίκτυο NTV, ο καθολικός επίσκοπος της Ανατολίας, Luigi Padovese, δέχθηκε επίθεση με μαχαίρι μέσα στο σπίτι του στην Τουρκία , από άγνωστους δράστες.
Ο ιταλικής καταγωγής χριστιανός ιερέας διακομίστηκε βαριά τραυματισμένος στο νοσοκομείο στην περιοχή Iskenderun, όπου τελικά εξέπνευσε. Ο Padovese ήταν επίσκοπος της Ανατολίας, της Μαύρης Θάλασσας και της Μεσογείου, γεγονός που καθιστά τη δολοφονία του ιδιαίτερης σημασίας.

Γενοκτονία

Φάνης Μαλκίδης
Ένας διαφορετικός ποδοσφαιρικός αγώνας στο Βερολίνο

Παλαίμαχοι του Πιερικού και οι Παλαίμαχοι της «Ελλάδας Ποντίων Βερολίνου» έπαιξαν ποδόσφαιρο στη μνήμη των αθλητών του Ελληνικού Αθλητικού Συλλόγου «Πόντος», φορώντας αντίγραφα της φανέλας που φορούσαν το 1921 στον Πόντο.

Μιλώντας πριν ένα ακριβώς χρόνο στο Βερολίνο μετά από πρόσκληση του Συλλόγου Ποντίων Βερολίνου «οι Υψηλάντηδες» μίλησα για τη Γενοκτονία, σε μία συμβολή που κάνει εδώ και χρόνια ο Σύλλογος για την ανάδειξη του λησμονημένου εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων.
Εκεί πρότεινα ως μέρος της προσπάθειας ανάδειξης του εγκλήματος και όλων των παραμέτρων του, την προβολή της μαζικής δολοφονίας των Ελλήνων στην Αμάσεια το Σεπτέμβριο του 1921. Τότε που δολοφονήθηκαν πολλοί αθλητές του Ελληνικού Αθλητικού Συλλόγου «Πόντος».
Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος», ιδρύθηκε από αποφοίτους του Αμερικανικού Κολλεγίου Μερζιφούντας «Ανατόλια» το 1903. Ο σύλλογος διέθετε τρία τμήματα: το φιλολογικό, το οποίο οργάνωνε συζητήσεις για διάφορα θέματα και διαγωνισμούς μεταξύ των μαθητών, το αθλητικό, το οποίο διοργάνωνε αθλητικούς αγώνες, και το μουσικό, με διευθυντή το Ν.Σ. Σειρηνίδη. Το 1910 ανέλαβε την έκδοση του περιοδικού «Πόντος», το οποίο αποτέλεσε βήμα έκφρασης των μαθητών και αποφοίτων του κολεγίου και πραγματευόταν ιστορικά, αρχαιολογικά, κοινωνιολογικά και φιλοσοφικά θέματα. Περιείχε επίσης μεταφράσεις ξένων έργων, ποιήματα και άρθρα, καθώς και ειδήσεις από την κίνηση του συλλόγου και τη ζωή των Ελλήνων στον Πόντο.
Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» κατέχει ιδιαίτερη και σημαντική θέση μεταξύ των συλλόγων του Πόντου εξαιτίας της ιδιαιτερότητας του χαρακτήρα του, αφού συγκροτήθηκε στο πλαίσιο ενός σχολείου και εργάστηκε για το Ποντιακό ζήτημα, διακηρύσσοντας την εθνική ταυτότητα των μελών του.
Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος», συμπυκνώνει την νεότερη ιστορία των Ελλήνων, η οποία κατέληξε με ευθύνη των Νεότουρκων και των Κεμαλικών στην γενοκτονία. Ειδικότερα, στις 12 Φεβρουαρίου 1921 θα γίνει η σύλληψη των μαθητών- αθλητών του αθλητικού συλλόγου «Πόντος», οι οποίοι θα απαγχονιστούν στα μέσα Ιουνίου του ίδιου έτους στην Αμάσεια, έχοντας σαν βασική κατηγορία την εμφάνιση της ομάδας: Άσπρες και μπλε οριζόντιες ρίγες και το γράμμα «Π» στο στήθος. Τα μέλη της ποδοσφαιρικής ομάδας, οι αθλητές της, οι μικροί μαθητές του «Ανατόλια» ήταν ανάμεσα στα θύματα της γενοκτονίας, που δολοφονήθηκαν μετά την διαδικασία των αποκαλούμενων «δικαστηρίων ανεξαρτησίας».
Ως ένδειξη τιμής προς τους νέους αυτούς ανθρώπους που θυσιάστηκαν, σωματεία όπως ο Σύλλογος Ποντίων Βερολίνου «οι Υψηλάντηδες» ανέλαβε σχετική πρωτοβουλία, αφιερώνοντας στη μνήμη των αθλητών -συμπατριωτών τους της ομάδας «Πόντος», έναν ποδοσφαιρικό αγώνα, φορώντας μάλιστα αντίγραφο της φανέλας που είχε ο αθλητικός σύλλογος «Πόντος». Μία συμβολική αλλά και πολύ ουσιαστική ενέργεια για αυτά τα νέα παιδιά που δεν μπόρεσαν να χαρούν ούτε τη χαρά της γνώσης, ούτε του αθλητισμού. Γι΄ αυτά τα παιδιά που το 1921 έχασαν τη ζωή τους πριν προλάβουν να τη γνωρίσουν. Είναι ένα μήνυμα ότι ο αθλητισμός ενώνει και δεν είναι μέσο βίας και εκδίκησης,Το ζήτημα της δολοφονίας των αθλητών του Αθλητικού Συλλόγου «Πόντος», αποτελεί σημαντική συνιστώσα της γενοκτονίας. Οι προσπάθειες ανάδειξης της συγκεκριμένης παραμέτρου της γενοκτονίας, αποτελούν την ελάχιστη πράξη διάσωσης της μνήμης των νέων αυτών ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους. Οι Έλληνες δεν είναι στα μουσεία, διεκδικούν την αναγνώριση της γενοκτονίας και την αποδοχή της ενοχής από το θύτη και καμία ενέργεια δεν μπορεί να σταματήσει την προσπάθεια ανάδειξης της αλήθειας. Η λήθη και το σκοτάδι δεν υπάρχουν πια, η αλήθεια και το φως έχουν νικήσει.



Ο ποδοσφαιρικός αγώνας
Ο ποδοσφαιρικός αγώνας ο οποίος πραγματοποιήθηκε μεταξύ των Παλαίμαχων ποδοσφαιριστών της Ελλάδας Ποντίων Βερολίνου και των Παλαιμάχων ποδοσφαιριστών του Πιερικού, είχε ως νικητές τους Παλαίμαχους του Πιερικού με 3 - 5 τέρματα.Τον αγώνα παρακολούθησαν και τα μέλη του Ποντιακού Συλλόγου Ποντίων Βερολίνου "Οι Υψηλάντηδες".Ο αγώνας αυτός έγινε στη μνήμη των αθλητών της ποδοσφαιρικής ομάδας της Μαρφιζούντας "Ο Πόντος" και ήταν ενταγμένος στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων του Συλλόγου Ποντίων Βερολίνου της Γενοκτονίας. Ο πρόεδρος του Συλλόγου Ποντίων Βερολίνου "Οι Υψηλάντηδες" Κ. Φωτιάδης στο χαιρετισμό του ανέφερε τα εξής: "Ο Σύλλογος Ποντίων Βερολίνου σας καλωσορίζει στο Βερολίνο. Είναι μεγάλη η χαρά και η συγκίνησή μας που μας κάνατε την τιμή να είστε εδώ αυτές τις μέρες για να αναβιώσουμε μαζί ένα ποδοσφαιρικό αγώνα στη μνήμη της ομάδας «Πόντος» της Μερζιφούντας και να θρηνήσουμε μαζί τις τόσες χιλιάδες ποντίων που σφαγιάστηκαν, πυρπολήθηκαν, βιάστηκαν, διώχτηκαν και ξεριζώθηκαν. Είναι θλιβερά γεγονότα που τα ζήσαμε μέσα από τις διηγήσεις των παππούδων μας. Γεγονότα που χαράχτηκαν στη μνήμη μας που δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και με το πέρασμα του χρόνου με αφορμή αυτές τις ημέρες μνήμης προσπαθούμε να τα διδάξουμε στα παιδιά μας έτσι όπως τα διδαχτήκαμε και εμείς. Αυτό είναι το χρέος μας σ' αυτούς τους ανθρώπους που υπόφεραν τα πάνδεινα. Για άλλη μία φορά σας ευχαριστώ για την παρουσία σας και σας εύχομαι καλή διαμονή". Ο χαιρετισμός του προέδρου Παλαιμάχων του Πιερικού κ. Νίκου Καλαμπάκα, είχε ως εξής: «Με το μεγάλο σεβασμό και τη δέουσα τιμή εμείς οι αδελφοί σας Παλαίμαχοι ποδοσφαιριστές του ιστορικού Συλλόγου της Πιερίας "Πιερικός" αποτίουμε φόρο τιμής στις εκδηλώσεις του Συλλόγου των Ελλήνων του Βερολίνου "Οι Υψηλάντηδες" που πραγματοποιούνται με αφορμή την Γενοκτονία των Ποντίων. Η 19η Μαΐου του 1919 αποτελεί μία από τις αποφράδες ημέρες του Ελληνισμού. Τα 353.000 θύματα περίπου από το 1916 - 1923 ζητούν δικαίωση. Οφείλουμε να κρατάμε ζωντανή τη μνήμη μας γύρω από το λεγόμενο ποντιακό ζήτημα, της μεθοδικής εξολόθρευσης των Ελλήνων του Πόντου. Είμαστε εδώ απλοί προσκυνητές με τη σκέψη μας ότι δεν ξεχνούμε αλλά και παράλληλα για να απαιτήσουμε από την παγκόσμια κοινότητα αλλά και την ίδια την Τουρκία να αναγνωρίσει τα γενοκτόνα εγκλήματα που διέπραξαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί. Αδελφοί μας Έλληνες του Βερολίνου σας ευχαριστούμε για τη φιλοξενία σας και αναμένουμε την παρουσία σας στην μητέρα Ελλάδα για να σας ανταποδώσουμε τα όσα με την αγάπη σας μας προσφέρατε. Η ποιητική ρήση του Καβάφη θεωρώ ότι ταιριάζει τούτη την ώρα: "Όμως απ' τ' άλλα πιο πολύ με άγγιζε το άσμα το Τραπεζούντιον με την παράξενή του γλώσσα και με τη λύπη των Γραικών των μακρυνών εκείνων". Σε σχετικό φυλλάδιο που εξέδωσε ο Σύλλογος Ποντίων Βερολίνους, αναφερόταν στο χρονικό της ίδρυσης του Πιερικού με τη συγχώνευση Μεγάλου Αλεξάνδρου και Ολύμπου μ' ένα πολύ μικρό ιστορικό της παρουσίας των επιτυχιών τους στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι της Ελλάδας.Οι Παλαίμαχοι του Πιερικού παρακολούθησαν τη θεία λειτουργία στην Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία Αναλήψεως του Σωτήρος αλλά και την επιμνημόσυνη δέηση καθώς και την ομιλία για την Γενοκτονία από τον ιερέα κ. Κωνσταντίνο Δρακωνάκη.

Ελληνισμός

στο λινκ δες τι έλεγε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης στο συνέδριο του ΠΑΣΟΚ το 1996 και στη συνέχεια, τι λέει σήμερα....http://users.att.sch.gr/dimitrako/?p=2376 ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ(για το απόσπασμα της ομιλίας του το 1996) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ. ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΩΣ ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΩΣ ΕΠΙΣΤΗΜΗ Δεν είναι προφητεία. Είναι λόγος. Είναι πολιτικός λόγος.Η πολιτική ως πρόλογος όχι ως επίλογος, κλάμα, υποκριτικές πολιτικάντικες, αυτοαθωοτικές συγνώμες και χαμελαιοντισμούς. Είναι επιστήμη. Είναι η πολιτική ως διευθύνουσα, βασιλεύουσα τέχνη κατά τους κλασικούς.Δεν τους προειδοποίησα μόνο για το τι θα γίνει το 2010. Είναι γνωστό ότι τους προειδοποίησα και για άλλα κακά που συνέβησαν. Τους προειδοποίησα πριν το 1981 αλλά και μετά. Μπορώ να αναφερθώ σε πολλά. Το 1985 τους προειδοποίησα για το διαρκές μαρτύριο του Σίσυφου, του Ελληνικού λαού δηλαδή που θα καλείται κατά περιόδους να σηκώνει την πέτρα του χρέους μια και από το 1980 δημιούργησαν όχι μια παραγωγική δημιουργική οικονομία αλλά μια οικονομία πληρωμής χρεών. Αυτήν την οικονομία δημιούργησαν. Αυτή ήταν η παιδεία, η αντιπαιδεία και η ηθική τους, η αντιηθική τους.Όσο για το τι είναι η πράξη του Τριανταφυλλόπουλου στο ALTER, του Χατζάρα στο BLUE SKY. Είναι μια πράξη Δημοκρατίας. Όπως και αυτό που γίνεται αυτές τις ημέρες στο διαδίκτυο έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Αυτό που κύρια έχουμε ανάγκη ως χώρα είναι η Δημοκρατία. Έχουμε ανάγκη την Αγορά, τον Λόγο. Σε άλλη χώρα ως παιδαγωγική πράξη θα έδειχναν όλη την ομιλία μου και θα μου ζητούσαν συγνώμη. Εδώ επέλεξαν την φίμωση. Όταν φιμώνεις τότε πριμοδοτείς, προωθείς την ηλιθιότητα, την αναξιοκρατία, την κακιστοκρατία όπως την ονομάζω. Για αυτό οι έξυπνοι και ελεύθεροι πολίτες λένε «κανένας».Τελικά αυτές τις ημέρες φαίνεται να επέστρεψα από την εξορία. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι εμένα με έστειλε στην εξορία η Δικτατορία αλλά και η «υπαρκτή Δημοκρατία» της μεταπολίτευσης.Αυτή που μας πήγε στα Τάρταρα. Για αυτό πρέπει να αποσυρθούν, να εξοστρακισθούν. Η χώρα δεν ήθελε εκλογές ήθελε Κυβέρνηση τεχνοκρατών, ειδικών. Αν γίνονταν αυτό δεν θα πηγαίναμε στο Δ.Ν.Τ. και το κυριότερο η χώρα θα αποκτούσε πολιτικό κεφάλαιο. Γιατί θα αποστρατεύονταν αυτομάτως το πλέον ανίκανο πολιτικό προσωπικό της Ευρώπης, τα υπολείμματα της μεταπολίτευσης.Αυτές οι λύσεις απαιτούν Εθνικές Ελίτ μεγάλης ευθύνης και ικανοτήτων.

Φάνης Μαλκίδης Προσφυγικός Ελληνισμός: επιτακτική ανάγκη δημιουργίας «ζωντανών μουσείων» .

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα των Μουσείων που οργάνωσε το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ορεστιάδας.

Είναι διαπιστωμένο πλέον ότι ο Θρακικός Ελληνισμός και γενικότερα ο Ελληνισμός του Πόντου, της Μικράς Ασίας- Ιωνίας, της Καππαδοκίας, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, έπαιξε σημαντικότατο αν όχι κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού λαού.
Επίσης είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτό το ιδιαίτερης αξίας κομμάτι του Ελληνισμού που ζούσε στην ενιαία Θράκη, στην Ιωνία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο. Ειδικότερα το προσφυγικό στοιχείο αντιμετωπίστηκε σε γενικές γραμμές σαν ξένο, που ήλθε στην Ελλάδα προκειμένου να διαταράξει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες ισορροπίες, και τέθηκε στο παρασκήνιο. Ήταν βάρος που έπρεπε ή να εξαφανισθεί ή τουλάχιστον να μείνει χωρίς ουσιαστικό μέλλον και αυτό μπορούσε να γίνει με την ολοκληρωτική ισοπέδωση του πλούσιου παρελθόντος. Ειδικότερα, σε ότι αφορά το Θρακικό Ελληνισμό, σύντομα ο πρώτος ακρωτηριασμός ακολουθήθηκε και από ένα δεύτερο με τον διασκορπισμό των ανατολικοθρακών σε όλη την Ελλάδα[1] και από έναν τρίτο στη δεκαετία του 1950 και 1960, με τη μετανάστευση σε όλο τον κόσμο[2].
Η Θράκη, η Ιωνία, ο Πόντος, η Καππαδοκία απουσίαζαν, υπήρχαν μόνο στις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού,- η «Σιδερή Ευρυδόγλου αναζητά την αδελφή της που χάθηκε το 1922 στην Αδριανούπολη…..»- λες και δεν υπήρξαν ποτέ, ενώ το νεοτουρκικό και κεμαλικό καθεστώς που δημιούργησε τους αγνοούμενους, επειδή έμεινε ατιμώρητο, συνέχισε να πράττει το ίδιο και στη συνέχεια. Η Κύπρος σήμερα είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Οι σύλλογοι, ήταν οι κυριότεροι εκφραστές του προσφυγικού χώρου και λειτούργησαν ως κιβωτοί διάσωσης της ιστορικής διαδρομής του ελληνικού λαού, ενώ διέσωσαν και ανεκτίμητης αξίας κειμήλια και ιδιαίτερες πολιτισμικές εκφράσεις. Χωρίς αυτούς τους συλλογικούς θεσμούς, δεν θα υπήρχε καμία σοβαρή και δυναμική αναφορά για τον Ελληνισμό της καθ΄ υμάς Ανατολής.
Μία ανάλογη περίπτωση είναι το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ορεστιάδας, το οποίο αποτελεί ένα κόσμημα για την πόλη, τη Θράκη, την Ελλάδα, όπου προβάλλεται ο προσφυγικός Ελληνισμός.
Στο Μουσείο εκτίθεται υλικό της Ανατολικής Θράκης, της Ανατολικής Ρωμυλίας και της Δυτικής Θράκης, εκτίθενται αυθεντικές αγροτικές και αστικές παραδοσιακές θρακιώτικες φορεσιές, εκκλησιαστικά σκεύη, γεωργικά και επαγγελματικά εργαλεία, μουσικά όργανα και είδη οικοσκευής. Σκοπός του μουσείου είναι οι επισκέπτες, ντόπιοι και ξένοι, να γνωρίσουν την ιστορία της περιοχής, τον ξεριζωμό από τις εστίες τους, τον τρόπο ζωής των πρώτων προσφύγων κατοίκων της Νέας Ορεστιάδας, την παράδοση της περιοχής και τα μέσα που χρησιμοποιούσαν για ν' αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες της πρώτης εγκατάστασής τους.
Το Ιστορικό και Λαογραφικό Μουσείο της Νέας Ορεστιάδας, είναι από τα μοναδικά μουσεία προσφυγικού Ελληνισμού της πατρίδας μας. Είναι μία μεγάλη παρουσία η οποία μαζί με τους ζωντανούς απογόνους της τέταρτης γενιάς προσφύγων, δίνουν το μήνυμα της συνέχειας και της προσφοράς.