Ακαδημαϊκοί- Ερευνητές της Γενοκτονίας και Οργανώσεις καλούν τη βουλή του Ισραήλ να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων.

Σε ένα σημαντικό σημείο για τις προσπάθειες προς την παγκόσμια αναγνώριση της γενοκτονίας των Ασσυρίων,  διεθνώς διάσημοι μελετητές του ολοκαυτώματος και γενοκτονίας, και  Ελληνικές και Ασσυριακές κοινωνικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές ομάδες, υπέγραψαν επιστολής προς την Βουλή του Ισραήλ (Knesset),    απαιτώντας το συνυπολογισμό της περίπτωσης της Γενοκτονίας των Ασσυρίων και  των  Ελλήνων  στην προσεχή νομοθεσία για την ενθύμηση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.

Η επιστολή,  εστάλη στις 27 Ιανουαρίου από το ερευνητικό κέντρο γενοκτονίας των Ασσυρίων (SEYFO) στα  μέλη της Βουλής του κράτους του Ισραήλ, και σημειώνει ότι οι εκατοντάδες χιλιάδες αθώων Ασσυρίων και Ελλήνων «αντιμετώπισαν τις στοχοθετημένες δολοφονίες, το βιασμό, την κατάχρηση, την καταστροφή του σπιτιού και των χωριών και των εκκλησιών από τους  Οθωμανούς  Τούρκων και τους  συμμάχων τους»,  κατά τη διάρκεια της εκστρατείας ενάντια στις χριστιανικές μειονότητες της αυτοκρατορίας μεταξύ 1914 και 1923.

Ενώ η γενοκτονία των Αρμενίων έχει συγκεντρώσει  τη μεγαλύτερη διεθνή προσοχή, οι Ασσύριοι και οι Έλληνες έχουν κάνει με πάθος παγκόσμια εκστρατεία  για την αναγνώριση των γενοκτονιών τους παράλληλα με αυτήν των Αρμενίων. «Πολλοί δεν ξέρουν», γράφει η  επιστολή, «ότι η γενοκτονία  έγινε επίσης ενάντια σε άλλες εθνικές ομάδες, δηλαδή τους Ασσύριους  και οι Έλληνες, οι οποίοι ζούσαν από αμνημόνευτο χρόνο στα προγονικά εδάφη τους, τα οποία ήταν μέσα στα σύνορα της οθωμανικής αυτοκρατορίας το 1914».

Παρά το εκτενές σώμα της ακαδημαϊκής έρευνας και της αρχειακής υλικής παρουσίασης αποδείξεων για την Γενοκτονία, η Τουρκική Δημοκρατία έχει αρνηθεί μέχρι τώρα να αναγνωρίσει τυπικά τη γενοκτονία των Αρμενίων,  Ασσυρίων και Ελλήνων. Οι πολυάριθμες κυβερνήσεις, τα Κοινοβούλια και οι διεθνείς οργανισμοί έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία. Πρόσφατα, το Κοινοβούλιο της Σουηδίας επικύρωσε ένα ψήφισμα για να αναγνωρίσει επίσημα τη γενοκτονία των Ασσυρίων, των Αρμενίων και των Ελλήνων.

Ο Sabri Atman, ο επικεφαλής του ερευνητικού κέντρου γενοκτονίας των Ασσυρίων (SEYFO), εγκωμίασε την υποστήριξη που υπήρξε λέγοντας τα εξής:

«Οι προσπάθειες Ασσυρίων και Ελλήνων στην αναζήτησή τους για τη δικαιοσύνη και την αναγνώριση υπερασπίζονται από τους μελετητές – ακαδημαϊκούς που υπογράφουν αυτήν την επιστολή» Είναι αξιοσημείωτο ότι η πλειοψηφία των μελετητών που υπογράφουν την επιστολή είναι μέλη της διεθνούς ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των  Γενοκτονιών  (IAGS).

Η IAGS, η  διεθνής ομάδα μελετητών της γενοκτονίας το 2007 αναγνώρισε το 2007, με συντριπτική πλειοψηφία τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, των Αρμενίων και των Ελλήνων το 2007, καλώντας «την κυβέρνηση της Τουρκίας για να αναγνωρίσει τις γενοκτονίες ενάντια σε αυτούς τους πληθυσμούς, για να εκδώσει μια επίσημη συγγνώμη, και για να λάβει τα γρήγορα και σημαντικά μέτρα προς την αποκατάσταση».

Το θέμα  αναγνώρισης από το Ισραήλ της  γενοκτονίας  των Αρμενίων έχει αναφερθεί στην  επιτροπή εκπαίδευσης της Βουλής του Ισραήλ όπου οι ακροάσεις αναμένονται για να συνεχιστούν. Οι Aσσύριοι  παραμένουν  αισιόδοξοι ότι η επιτροπή θα εξετάσει επίσης το συνυπολογισμό της Γενοκτονίας των Ασσυρίων  και των Ελλήνων σε οποιοδήποτε μελλοντικό κοινοβουλευτικό ψήφισμα.

Οι υπογράφοντες την επιστολή είναι οι εξής:

Adam Jones, πανεπιστήμιο της βρετανικής Κολούμπια (Καναδάς), και μέλος της IAGS

 David  Gaunt, πανεπιστήμιο Södertörn (Στοκχόλμη, Σουηδία)

  Deborah Mayersen, πανεπιστήμιο του Queensland ( Αυστραλία), και μέλος της IAGS

Donna-Lee Frieze,  πανεπιστήμιο Deakin (Μελβούρνη, Αυστραλία), και μέλος της IAGS

 Hannibal Travis, διεθνές πανεπιστημιακό κολλέγιο της Φλώριδας (ΗΠΑ)  και μέλος της IAGS

Henry Theriault, κρατικό κολλέγιο του Worcester (Μασαχουσέτη, Ηνωμένες Πολιτείες), και μέλος της IAGS

Herb Hirsch, πανεπιστήμιο Κοινοπολιτείας της Βιρτζίνια (Βιρτζίνια, ΗΠΑ), περιοδικό Γενοκτονία: Σπουδές και Πρόληψη και μέλος της IAGS

Racho Donef (Μελβούρνη, Αυστραλία), ερευνητής γενοκτονίας

Θεοφάνης Μαλκίδης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μέλος της IAGS

Οργανώσεις

Ένωση Ασσυρίων Ακαδημαϊκών  (ΗΠΑ)

Αμερικανική Ένωση Ασσυρίων  νότιας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ)

Αυστραλιανή εθνική ομοσπονδία Ασσυρίων (Αυστραλία)

Πολιτιστική λέσχη Ασσυρίων  (Πολωνία)

Ομοσπονδία Ασσυρίων στη Γερμανία και τμήματα Ευρώπης 

Ερευνητικό κέντρο γενοκτονίας Ασσυρίων -- Κέντρο Seyfo

Ίδρυμα Ασσυρίων Βελγίου (Βέλγιο)

Αμερικανική Μεσοποτάμια οργάνωση (ΗΠΑ)

Ένωση αλληλεγγύης Ασσυρίων (Ελβετία)

Παγκόσμια συμμαχία Ασσυρίων (Αυστραλία & της Νέα Ζηλανδία)

Ομοσπονδία νεολαίας Ασσυρίων (Σουηδία)

Ασσυριακό Ίδρυμα Τεχνών και Λογοτεχνίας Αυστραλίας (Αυστραλία)

Πολιτιστική λέσχη Βeth-Nahrin (Αυστραλία)

Ένωση Ασσυρίων Ντιγιαρμπακίρ TurAbdin (ΗΠΑ)

Ομοσπονδία  Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας (Αυστραλία)

Ίδρυμα Firodil (Ηνωμένο Βασίλειο)

Ίδρυμα Inanna (Κάτω Χώρες)

 Ιρακινό Χριστιανικό Συμβούλιο Περίθαλψης (ΗΠΑ)

Πανηπειρωτική Ομοσπονδία της Αυστραλίας (Αυστραλία)

Ίδρυμα Συριάνων  Βελγίου (Βέλγιο)

Scholars Call for Israeli Recognition of the Assyrian and Greek Genocide

In a significant milestone for efforts towards the worldwide recognition of the Assyrian genocide, nearly thirty internationally renowned holocaust and genocide scholars, and Assyrian and Greek social, cultural and religious groups, have written to the Israeli Knesset calling for the inclusion of Assyrians and Greeks in the Knesset's forthcoming legislation on remembrance of the Armenian genocide.

The letter, sent on January 27 by the Assyrian Genocide Research Center to numerous members of the Knesset of the State of Israel, noted that hundreds of thousands of innocent Assyrians and Greeks "faced targeted killings, rape, abuse, destruction of home and villages and the razing of churches at the hands of the Ottoman Turks and their Kurdish allies" during the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923.

While the better-known genocide of Armenians has garnered more international attention, Assyrians and Greeks worldwide have campaigned passionately for the recognition of their genocides alongside that of the Armenians. "Many do not know", the letter notes, "that genocide was also committed against other ethnic groups, namely the Assyrians and Greeks, who were living from time immemorial on their ancestral lands, which were within the borders of the Ottoman Empire in 1914."

Despite the extensive corpus of academic research and archival material proving the reality of the genocide, the Turkish Republic has until now refused to formally recognize the genocide of Armenians, Assyrians and Greeks. Numerous governments, parliaments and international bodies have recognized the genocide. Most recently, the Parliament of Sweden endorsed a resolution to officially recognize the Assyrian genocide, alongside those of the Armenians and Greeks.

Sabri Atman, the director of the Assyrian Genocide Research Center, praised the support garnered. "The efforts of Assyrians and Greeks in their pursuit for justice and recognition are vindicated by the support scholars given to this letter."

It is noteworthy that the majority of scholars signing the letter are members of the International Association of Genocide Scholars (IAGS). IAGS, the world's foremost group of genocide scholars, overwhelmingly recognized the Assyrian and Greek genocides in 2007 (AINA 12-15-2007), calling "upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps towards restitution."

The matter of Israeli recognition of the Armenian genocide has been referred to the Knesset's education committee where hearings are expected to continue. Assyrians remain hopeful that the committee will also examine inclusion of the Assyrian and Greek genocides in any future parliamentary resolution.

Signatories to the Letter:

Scholars:

Dr. Adam Jones, University of British Columbia (Okanagan, Canada), and Member of the International Association of Genocide Scholars
Prof. David Gaunt, Södertörn University (Stockholm, Sweden)
Dr. Deborah Mayersen, Asia-Pacific Center for the Responsibility to Protect, University of Queensland (Queensland, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
Dr. Donna-Lee Frieze, Deakin University (Melbourne, Australia), and Member of the International Association of Genocide Scholars
Prof. Hannibal Travis, Associate Professor of Law, Florida International University College of Law, and Member of the International Association of Genocide Scholars
Dr. Henry Theriault, Worcester State College (Massachusetts, United States), and Member of the International Association of Genocide Scholars
Dr. Herb Hirsch, L. Douglas Wilder School of Government and Public Affairs, Virginia Commonwealth University (Virginia, United States), Co-Editor, Genocide Studies and Prevention: An International Journal, and Member of the International Association of Genocide Scholars
Dr. Racho Donef (Melbourne, Australia), Genocide researcher and scholar
Dr. Theofanis Malkidis, Democritus University of Thrace (Komotini, Greece), and Member of the International Association of Genocide Scholars

Organizations:

Assyrian Academic Society (USA)
Assyrian American Association of Southern California (USA)
Assyrian Australian National Federation (Australia)
Assyrian Cultural Club (Poland)
Assyrian Federation in Germany and European Sections (Germany)
Assyrian Genocide Research Center -- Seyfo Center
Assyrian Institute of Belgium (Belgium)
American Mesopotamian Organization (USA)
Assyrian Solidarity Association (Switzerland)
Assyrian Universal Alliance (Australia & New Zealand Region)
Assyrian Youth Federation (Sweden)
Australian Assyrian Arts and Literature Foundation (Australia)
Beth-Nahrin Cultural Club (Australia)
Diyarbakir TurAbdin Assyrian Association (USA)
Federation of Pontian Associations of Australia (Australia)
Firodil Institute (United Kingdom)
Inanna Foundation (The Netherlands)
Iraqi Christian Relief Council (US
Panepirotic Federation of Australia (Australia)
Syriac Institute of Belgium (Belgium)

Θεοφάνης Μαλκίδης Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα και η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας

«Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου (Γενοκτονίας) …είναι η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας….».

Ραφαήλ Λέμκιν Θεμελιωτής του όρου Γενοκτονία ( Axis Rule in Europe. Washington 1944, p. 79- 95)

«Ο Μιγέλ Οβάλδο Ετσεκολάζ αστυνομικός διευθυντής στο Μπουένος Άιρες, κηρύχθηκε ένοχος, αφού σύμφωνα με το δικαστήριο, διέπραξε «εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στα πλαίσια μίας γενοκτονίας που συντελέστηκε μεταξύ 1976 και 1983».

(Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Αργεντινής Νο1 υπόθεση 2251/06, Σεπτέμβριος 2006).

1. Η Γενοκτονία

Η νομική έννοια της «Γενοκτονίας»εφαρμόστηκε στην δίκη της Νυρεμβέργης και αναφέρεται σε έναν ορισμένο τύπο εγκλήματος που έως τότε ήταν σχεδόν ασήμαντος, και αποδίδεται στην πρώτη νομικά καταχωρημένη διάπραξη αυτού του εγκλήματος: την συστηματική εξόντωση των Εβραίων και των άλλων Λαών από τους Ναζί.

Στη Δίκη της Νυρεμβέργης, απαγγέλθηκαν κατηγορίες για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας (εγκλήματα εις βάρος άμαχου πληθυσμού λόγω «φυλής», θρησκείας,πολιτικών πεποιθήσεων ή σωματικής κατάστασης).

Η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ασχολείται από την πρώτη της σύνοδο το 1946, με το ζήτημα που τιτλοφορεί: «Η πρόληψη και η καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας» επιφορτίζοντας το
Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο να αναλάβει μελέτες εν όψει της προετοιμασίας ενός σχεδίου σύμβασης. Το σχέδιο σύμβασης είναι έτοιμο δυο χρόνια αργότερα σύμφωνα με μια διαδικασία που προκαλεί την παρέμβαση, εκτός του ίδιου του Οικονομικού και Κοινωνικού Συμβουλίου, της επιτροπής ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και μίας ειδικής επιτροπής και συμβουλών ειδικών, στους οποίους ανήκε και ο καθηγητής Ραφαήλ Λέμκιν. Ο Λέμκιν εισήγαγε το νέο όρο Genocide (Γενοκτονία), από τις ελληνικές λέξη γένος και κτείνω.

Ο Λέμκιν είχε ήδη παρουσιάσει την έννοια της Γενοκτονίας στο έργο του για τον «Άξονα στην κατεχόμενη Ευρώπη», όπου είχε αναφέρει τα εξής: «Σε γενικές γραμμές,η γενοκτονία δεν συνεπάγεται απαραίτητα την άμεση καταστροφή ενός έθνους, εκτός εάν επιτυγχάνεται με μαζικές δολοφονίες όλων των μελών ενός έθνους. Σκοπός είναι μάλλον να σημάνει ένα συντονισμένο σχέδιο των διαφόρων δράσεων που αποσκοπούν στην καταστροφή των βασικών θεμελίων του ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να αφανίσει τις ίδιες τις ομάδες. Οι στόχοι ενός τέτοιου σχεδίου είναι διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκεία,καθώς και της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, καθώς και η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας, και ακόμη και των ζωών των ατόμων που ανήκουν σε αυτές τις ομάδες.

Η Γενοκτονία στρέφεται κατά της εθνικής ομάδας ως μία οντότητα, καθώς και οι ενέργειες που εμπλέκονται στρέφεται κατά ιδιωτών, όχι ως ιδιώτες, αλλά ως μέλη της εθνικής ομάδας. H Γενοκτονία έχει δύο φάσεις: Μία, την καταστροφή του εθνικού προτύπου των καταπιεσμένων ομάδας και την άλλη, η επιβολή του εθνικού προτύπου του καταπιεστή. Η επιβολή, με τη σειρά τους, μπορούν να πραγματοποιηθούν κατόπιν των καταπιεσμένων πληθυσμού που επιτρέπεται να παραμείνουν ή να φύγει από την περιοχή. Μετά την απομάκρυνση του πληθυσμού και ο αποικισμός από τους πολίτες του καταπιεστή».

Ο ΟΗΕ ψηφίζει στη Γενική Συνέλευση της 9/12/1948 (αρ.απόφασης 260- ΙΙΙ-Α)- τέθηκε σε ισχύ από την 12^η Ιανουαρίου 1951-τη συνθήκη για την πρόληψη και τιμωρίας του εγκλήματος της γενοκτονίας, η οποία αποτελείται από 19 άρθρα. Στο προοίμιό της αναφέρονται τα εξής: «αναγνωρίζοντας ότι σε όλες τις ιστορικές περιόδους η γενοκτονία έχει προκαλέσει μεγάλες ανθρωπιστικές απώλειες..», «για την πρόληψη απαιτείται παγκόσμια συνεργασία..»

2. Η Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας και οι ευθύνες του θύτη

Τα βασικά σημεία της συνθήκης για τη γενοκτονία έχουν ως εξής:

«Τα συμβαλλόμενα μέρη επιβεβαιούν ότι η γενοκτονία. συντελουμένη είτε εν καιρώ ειρήνης είτε εν καιρώ πολέμου, τυγχάνει έγκλημα διεθνούς δικαίου και αναλαμβάνουν την υποχρέωσιν να προλαμβάνουν και να τιμωρούν τούτο». (Άρθρο 1)

«Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας, β) πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει, δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». (Άρθρο 2).

Επίσης σε επόμενα άρθρα της Συνθήκης αναφέρονται τα εξής: «Οι παρακάτω αξιόποινες πράξεις τιμωρούνται»: α) γενοκτονία, β) συνωμοσία προς διάπραξη γενοκτονίας, γ) άμεσα ή έμμεσα η υποκίνηση διάπραξης γενοκτονίας, δ) απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας, ε)συμμετοχή σε γενοκτονία».( Άρθρο 3).

«Τιμωρούνται τα άτομα που συνωμοτούν και πράττουν τα προαναφερόμενα στο άρθρο 3, ανεξαιρέτως αν έδρασαν με συνταγματικότητα, με δημόσια εντολή ή ατομικά». (Άρθρο4). «Τα άτομα που διέπραξαν γενοκτονία ή μια οποιαδήποτε από τις άλλες πράξεις που απαριθμούνται στο άρθρο 3, θα τιμωρούνται ανεξάρτητα αν είναι μέλη κυβέρνησης, κρατικοί λειτουργοί ή ιδιώτες». (Άρθρο 5).

«Τα άτομα που ευθύνονται για πράξη γενοκτονίας ή άλλη πράξη όπως αναφέρεται στο 3^ο άρθρο, πρέπει να δικαστούν στη χώρα που έχει διαπραχθεί το αδίκημα ή σε κάποιο διεθνές ποινικό Δικαστήριο που θα γίνει αποδεκτό από τους συμβαλλόμενους…..». (Άρθρο 6).

Σύμφωνα με τη Σύμβαση η γενοκτονία αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο διαφόρων ενεργειών που τείνουν να καταστρέψουν τα ουσιαστικά θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν αυτές οι ομάδες.

Η γενοκτονία αποτελεί το πιο βαρύ έγκλημα, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε,αλλά για κάτι που είναι.

Η λήξη του Ψυχρού Πολέμου έδειξε ότι οι Γενοκτονίες, με διάφορες μορφές δεν σταμάτησαν να υλοποιούνται, ενώ παλιές, αποσιωπημένες γενοκτονίες ήρθαν στην επιφάνεια.

Για παράδειγμα αναφέρουμε την περίπτωση του στρατιωτικού καθεστώτος στην Αργεντινή. Ένας εκ των βασανιστών του καθεστώτος, ο Μιγέλ Οβάλδο Ετσεκολάζ αστυνομικός διευθυντής στο Μπουένος Άιρες, κηρύχθηκε ένοχος,αφού σύμφωνα με το δικαστήριο, διέπραξε «εγκλήματα εναντίον της ανθρωπότητας στα πλαίσια μίας γενοκτονίας που συντελέστηκε μεταξύ 1976 και 1983». (Ομοσπονδιακό Δικαστήριο Νο1 υπόθεση 2251/06, Σεπτέμβριος 2006).

Ο δικαστής Ροσάνσκι, παρότι θεωρούσε ότι ο ορισμός της Γενοκτονίας ήταν νομικά τεκμηριωμένος, επισήμανε ότι ο ΟΗΕ, ως άμεση αντίδραση στο Ολοκαύτωμα, είχε υιοθετήσει ομόφωνα ένα ψήφισμα που καταδίκαζε ως γενοκτονία κάθε προσπάθεια «να καταστραφούν φυλετικές, θρησκευτικές, πολιτικές και άλλες ομάδες, ολικά εν μέρει».

Η φράση όμως «πολιτικές ομάδες» αφαιρέθηκε από τη Σύμβαση κατ΄ απαίτηση του Στάλιν, ο οποίος υποστηρίχθηκε και από άλλους ηγέτες, αφού η έκφραση θα μπορούσε να θεωρηθεί Γενοκτονία.

3. Αντί επιλόγου

Η Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα είναι μία πραγματικότητα. Με εκβιασμούς και τρομοκρατία του τύπου «Χρεοκοπία», «θα φύγουμε από το ευρώ και θα γυρίσουμε στη δραχμή», «δεν θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις», «θα υπάρξει πείνα», καταλύθηκε η εθνική κυριαρχία, λεηλατήθηκε η δημόσια περιουσία και καταστράφηκαν οι ζωές μας και οι ζωές των επόμενων γενεών.

Σύμφωνα με τον τύπο και με την ουσία της Σύμβασης του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, με την αναφορά του Λέμκιν ότι Γενοκτονία αποτελεί, μεταξύ των άλλων, η διάλυση των πολιτικών και κοινωνικών θεσμών, του πολιτισμού, της γλώσσας, των εθνικών αισθημάτων, της θρησκείας, ….της οικονομικής ύπαρξης εθνικών ομάδων, …η καταστροφή της προσωπικής ασφάλειας, της ελευθερίας, της υγείας, της αξιοπρέπειας….» και με το νομικό προηγούμενο της Αργεντινής, οι υπεύθυνοι για την Κοινωνική Γενοκτονία στην Ελλάδα, οφείλουν να λογοδοτήσουν. Πριν είναι πολύ αργά!

Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξ/πόλεως

Απολογισμός και συμπεράσματα

Ήδη συμπληρώθηκαν δύο μήνες από την στιγμή που έκανε την εμφάνισή της στην Αλεξ/πολη η Κίνηση Πολιτών για την Αλληλεγγύη και την άμεση Δημοκρατία. Μια αυθόρμητη και ουσιώδης κίνηση που δημιουργήθηκε από μια παρέα ατόμων οι οποίοι εξοργισμένοι και σοκαρισμένοι από την σημερινή ελληνική τραγελαφική παρακμιακή πραγματικότητα θέλησαν να διοχετεύσουν και να μετατρέψουν αυτήν την ενέργεια σε δημιουργικότητα και πράξεις. Πράξεις κι όχι λόγια. Οι πράξεις χορταίνουν κι όχι τα λόγια. Με την ελπίδα πως θα δοθεί το έναυσμα και το κίνητρο για να επανέλθουν αξίες και πρακτικές στην ζωή του Νεοέλληνα, που είχαν καταχωνιαστεί βαθιά στην συνείδησή του τα τελευταία χρόνια της τεχνητής ευμάρειας και της ομαδικής αποβλάκωσης, ξεκινήσαμε αυτό τον δύσκολο αγώνα.
Στον σημερινό απολογισμό δεν θα παραθέσουμε στατιστικές αλλά συμπεράσματα. Οι στατιστικές μπορεί να αλλάξουν από την μια στιγμή στην άλλη αλλά τα συμπεράσματα και η γνώση που αποκομίσαμε, από την ενασχόλησή μας με την Κίνηση, είναι πράγματι αποκαλυπτική.
 

Είναι περιττό να αναφερθεί πως η κατάσταση των περιπτώσεων που αντιμετωπίζουμε είναι τραγική. Θα επικεντρωθούμε σε λιγότερο γνωστές πτυχές της όλης καταστάσεως. Μία βασική διαπίστωση είναι πως όταν έχεις ψυχικό απόθεμα μπορείς να κάνεις θαύματα. Οι άνθρωποι που πλαισίωσαν και στήριξαν την όλην κίνηση θα μπορούσαν να παρουσιάσουν οποιαδήποτε δικαιολογία ώστε να παραμείνουν αδρανείς αλλά παρόλα αυτά δεν το έπραξαν. Κυριολεκτικά θυσιάζουν πολύτιμο προσωπικό, εργασιακό, οικογενειακό χρόνο πράγμα που φανερώνει πως η θέληση υπερνικά πολλά φαινομενικά εμπόδια. Από την άλλη όσοι δεν θέλουν να προσφέρουν παρουσιάζουν ένα σωρό ψεύτικες και ανύπαρκτες δικαιολογίες προκειμένου να αποφύγουν την συμμετοχή τους.
 

Μια άλλη αξιοσημείωτη διαπίστωση είναι πως η συντριπτική πλειοψηφία αυτών που μας τροφοδοτούν και μας χορηγούν τρόφιμα και άλλα βασικά είδη, προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι οικονομικά δεν είναι εύρωστοι. Καθώς είμαστε μικρή πόλη γνωρίζουμε ποιος έχει την οικονομική δυνατότητα να συμβάλει με τον τρόπο του στην αντιμετώπιση της παρούσης καταστάσεως αλλά δεν το πράττουν, πράγμα που αποδεικνύει την ζημιά την οποία προκαλούν τα χρήματα και δη η φιλαργυρία στον ψυχισμό του ανθρώπου. Πραγματικά, έχουμε καταλήξει πως η πλειοψηφία των χορηγών μας μας διαθέτουν από το υστέρημά τους κι όχι από το πλεόνασμά τους. Από την άλλη αξίζουν διπλές ευχαριστίες στους λίγους που προσφέρουν από το πλεόνασμά τους διότι είναι χαρακτηριστικό του σύγχρονου ανθρώπου η φιλαυτία καθώς έχει μάθει να μην μοιράζεται το πλεόνασμά του. Eάν διαβάσουμε ανάποδα την ανταπόκριση του κόσμου (η οποία είναι συγκινητική) μας προκαλεί και ανησυχία.

 

Μιλάμε για έναν Καλλικρατικό Δήμο περίπου 80.000 δημοτών με την συντριπτική πλειοψηφία του να διαμένει στον αστικό ιστό της πόλεως, οπότε σχετικά με τον πληθυσμό της Αλεξ/πολης ο αριθμός αυτών που προσφέρουν είναι ελάχιστος μπροστά σε αυτόn που θα προσμέναμε.

 

Αυτό σημαίνει δύο πράγματα

 

α. είτε η οικονομική δυσπραγία είναι τόσο έντονη σε όλα τα νοικοκυριά, πράγμα που δεν τους επιτρέπει να συνεισφέρουν ή

β. έχουν τόσο πολύ αποστασιοποιηθεί από το σύνολο που η αδιαφορία τους μας τρομάζει. Ό,τι και να ισχύει είναι τραγικό.
 

Επίσης, μέσω της ενασχόλησής μας, μπορέσαμε και συνειδητοποιήσαμε πως η αξιοπρέπεια δεν είναι κληρονομικό χάρισμα, δεν είναι μονοπώλιο των πλουσίων, ούτε αγοράζεται με χρήμα. Άνθρωποι που στερούνται τα βασικά μας παραδίδουν καθημερινώς μαθήματα αξιοπρέπειας σε αντίθεση με αυτά που έχουμε συνηθίσει στην εικονική πραγματικότητα των προτύπων της τηλε-βλακείας και της τηλε-(από)πληροφόρησης.Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αποτελούν το μονοπάτι όπου μας θυμίζουν πως πάνω απ΄όλα πρέπει να (ξανα)γίνουμε άνθρωποι και σύνολο και όχι απρόσωπες φιλοτομαρικές καταναλωτικές μονάδες. Μια άλλη απρόσμενη διαπίστωση είναι πως οι άνθρωποι που στερούνται τα απαραίτητα δεν εγκαταλείπουν την πνευματική αναζήτηση. Σε πολλές περιπτώσεις που παραδώσαμε εικόνες της Παναγίας (που μας προσέφερε η Εκκλησία μας) πολλοί βρήκαν περισσότερη παρηγοριά στην εικόνα παρά στα υλικά που τους παραχωρήσαμε, πράγμα που λέει πολλά σε όποιον μπορεί να αντιληφθεί μερικά πράγματα.

Τέλος, ένα διδακτικό συμπέρασμα είναι και ο πανικός που προέκυψε από τους «ενόχους». Όταν ξαφνικά παρουσιάζεται μια ομάδα που ανιδιοτελώς επιτελεί κοινωνικό έργο αλλά δεν είναι εντεταγμένη σε κάποιος κρατικό οργανισμό η φορέα, το σύστημα τρομάζει. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου θα κατηγορήσουν, θα λοιδορήσουν , θα προβοκάρουν αφού κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια μη πιστεύοντας πως μπορεί κάποιος να κάνει κάτι χωρίς απώτερο συμφέρον. Ιδίως οι επαγγελματίες του είδους έχουν ταραχθεί αρκετά.
 

Κλείνοντας καλό θα ήταν να τονιστεί πως όλα αυτά δεν θα γίνονταν αν δεν υπήρχε και η «άνωθεν» βοήθεια. Χωρίς να φοβόμαστε τους χαρακτηρισμούς και την περιφρόνηση των «λογικών» πιστεύουμε ακράδαντα πως σε αυτό που κάνουμε έχουμε Σύμμαχο και την Παναγία μας η οποία οικονομεί για την όλην προσπάθεια.
Συμπερασματικά, η σημερινή κρίση είναι απόρροια της αξιακής κρίσης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Δεν υποσχόμαστε τίποτα παρά μόνο ελπίζουμε να συνεχίσουμε τον αγώνα για όσο θα αντέξουμε ανθρωπίνως.


Γ.Σ.

Κίνηση Αλληλεγγύης Πολιτών Αλεξ/πόλεως

Αλεξανδρούπολη

Εφημερίδα Έθνος

ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΕΛΟΠΟΥΛΟΣ
practi@pegasus.gr

ΦΩTOΓΡAΦIEΣ: ΑΝΤΩΝΗΣ ΠΑΣΒΑΝΤΗΣ
antonis.pasvantis@gmail.com

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΗ

Mεταξύ Aνατολής και Δύσης

H πρωτεύουσα του Eβρου αλλάζει μέσα από το πρίσμα που τη βλέπεις. Στρατηγικό σημείο γεωγραφικά, τέλειας ρυμοτομίας χωροταξικά, γεμάτη ζωή κοινωνικά, σημαντικό λιμάνι εμπορικά. Mια πόλη που διατηρεί το νηφάλιο προφίλ της παρά τις ιδιαιτερότητες, που προέρχονται από τις διάφορες προεκτάσεις της ακριτικής της ιδιότητας.

Ολα ξεκίνησαν όταν ένας μουσουλμάνος καλόγερος αποφάσισε να ξαποστάσει κάτω από μια βελανιδιά. Kαι είναι σίγουρο ότι έτσι νωχελικά που κοιμόταν δεν του περνούσε από το μυαλό ότι το ψαροχώρι «Δεδέαγατς» θα εξελισσόταν στη σύγχρονη Aλεξανδρούπολη, τον γνωστό κόμβο μεταξύ Aνατολής και Δύσης. Aπό τα αρχαία χρόνια, όταν στη θέση της υπήρχε η πόλη Σάλη, μέλος των «Σαμοθράκειων τειχών», των πόλεων δηλαδή που ήλεγχε οικονομικά η Σαμοθράκη, αλλά και μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα, η περιοχή ήταν ένας ασήμαντος ψαρότοπος. Υστερα ήρθε το τρένο. H επέκταση του σιδηροδρόμου άλλαξε τον οικονομικό προσανατολισμό της περιοχής. Oι Γάλλοι μηχανικοί που δημιούργησαν τις σχετικές υποδομές άφησαν έργα που διατηρούνται έως σήμερα.

Φάρος. Σύμβολο της Αλεξανδρούπολης στον οποίο... ακουμπά η πόλη.

Παρελθόν και παρόν της πόλης
O OΣE χρησιμοποιεί ακόμα τον ξύλινο σταθμό που κατασκεύασαν οι Γάλλοι στην άκρη της πόλης. Το τρένο «έφερε» και τα προξενεία επτά ευρωπαϊκών χωρών που, γύρω στο 1880, εγκαταστάθηκαν στο κέντρο. H εύκολη σιδηροδρομική πρόσβαση αλλά και η ευρύτερη στρατηγική θέση ήταν οι κυριότεροι παράγοντες που οδήγησαν τις τότε Mεγάλες Δυνάμεις να ιδρύσουν τα προξενεία. Εκεί όπου σήμερα ορθώνονται τα πολυκαταστήματα, στον κεντρικό δρόμο με τον ποδηλατόδρομο, θα έκανε μάλλον τις βόλτες του και ο νεαρός τότε υποπρόξενος της Eλλάδας στο τουρκοκρατούμενο Δεδέαγατς, Iων Δραγούμης. Ο ήσυχος, ανθοστόλιστος χωματόδρομος της οδού Xαμηδιέ ήταν τότε ιδανικό τοπίο για περίπατο. Σήμερα, ο μεγάλος εμπορικός δρόμος, η Λεωφόρος Δημοκρατίας, με τα τραπεζοκαθίσματα και τα αυτοκίνητα, μάλλον θα του προξενούσε ισχυρό πονοκέφαλο.

Aυτή την πολυποίκιλη ιστορία της πόλης προσπαθούν να σώσουν, με το ηλεκτρονικό αρχείο φωτογραφιών που δημιούργησαν στο διαδίκτυο, ο λέκτορας Iστορίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Φάνης Mαλκίδης και ο επιχειρηματίας Γιώργος Σιμσίρης. «Tο www. oldalexandroupoli.gr προσπαθεί να κρατήσει ζωντανή την ιστορία της πόλης, κάνοντας λόγο για τις καθημερινές ασχολίες αλλά και τα πρόσωπα που ζουν εδώ και έχουν αποτυπωθεί από τον φωτογραφικό φακό», εξηγούν. Η πόλη είναι η μεγάλη αγάπη του ποιητή Γιώργου Σταυρίδη. Oπως λέει ο ίδιος, «από το 1988 δεν έχω κοιμηθεί ούτε ένα βράδυ εκτός Aλεξανδρούπολης». O κ. Σταυρίδης είναι από τους πρώτους καλλιτέχνες που έφεραν την Τέχνη κοντά στο «πεζοδρόμιο». Ο πρώτος που διοργάνωσε στο ιστορικό πια μαγαζί του, το «Mικρό Kαφέ», εκθέσεις ζωγραφικής σπουδαίων εικαστικών όπως των Γκαρούδη και Mπακογιώργου.

Αρχιτεκτονική. Το διατηρητέο κτίριο των Δικαστηρίων.

Mέσα στην πόλη υπάρχουν διάσπαρτα στοιχεία που αποδεικνύουν ακόμη και σήμερα την πολυπολιτισμικότητά της. H καθολική εκκλησία του Aγίου Iωσήφ, που χτίστηκε το 1905 για τους Γάλλους υπαλλήλους του σιδηροδρόμου, λειτουργεί τώρα μόνο για κηδείες. Tο κρυμμένο πίσω από πολυκατοικίες τζαμί της πόλης, λειτουργεί πλέον ως μειονοτικό σχολείο, παρότι πολλοί κάτοικοι αγνοούν ακόμα και την ύπαρξή του. H Aρμενική Eκκλησία του Iωάννη Προδρόμου, παρότι είναι κτισμένη κάπως απόμερα, αποτελεί ένα ζωντανότερο τμήμα του αστικού κορμού, καθώς είναι σημείο συνάντησης των μελών της κοινότητας των Aρμενίων. O Aγιος Nικόλαος, η μητρόπολη της Aλεξανδρούπολης, μαζί με τη Λεονταρίδειο Σχολή (σήμερα Eκκλησιαστικό Mουσείο) χτίστηκαν στην έκταση που δώρισε το 1901 ο Oθωμανός διοικητής της πόλης, Xατζησαφέτ Mπέης. Oλα αυτά αποτελούν ενδείξεις της αρμονικής συμβίωσης των κατοίκων που πάει πίσω στον χρόνο. Oπου κι αν σταθείς στην Aλεξανδρούπολη μυρίζεις ιώδιο. Η θάλασσα βρισκόταν πάντα στο φόντο των διαδικασιών, με τον κατάλευκο φάρο της παραλίας να εκτελεί χρέη διαχρονικού συμβόλου.

Η Aλεξανδρούπολη, όπως λέει η ανακοίνωση της Βασιλικής Αυλής του 1920, πήρε το όνομά της δύο μήνες μετά την απελευθέρωση της πόλης από τον Bασιλιά Aλέξανδρο A' και όχι από τον Mέγα Aλέξανδρο. «Mετά βραχείαν αγωνίαν, καθ' ην η Aυτού Mεγαλειότης κατελήφθη υπό σπασμωδικών κινήσεων του προσώπου εξέπνευσε περί την 4ην και 12 λεπτά μετά μεσημβρίαν, προς τούτο το Δεδέαγατς θα μετονομαστεί προς τιμήν του Bασιλέως σε Aλεξανδρούπολις».

Σύγχρονη. Η πόλη διαθέτει ένα από τα μεγαλύτερα δίκτυα ποδηλατοδρόμων στη χώρα.

ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Πολυχώρος Tέχνης

Στις παρυφές της πόλης, στη συνοικία της Παλαγίας, λειτουργεί μια γκαλερί διαφορετική από τις άλλες. Kτισμένη σαν ένα τέταρτο εκκλησίας, η ιδιοκτήτριά της και ζωγράφος Σύνη Aναστασιάδη, την έχει μετατρέψει σε τόπο παρηγοριάς και ευλογίας για τους φίλους των εικαστικών τεχνών. Tο υπόγειο με την αυλή του είναι ο χώρος της δημιουργίας. O περιβάλλων χώρος εχει διαμορφωθεί για να φιλοξενεί εκθέσεις γλυπτικής. Yπάρχει και εκείνο το δασάκι με τις βελανιδιές και τις μεσιές που οραματίζεται να το αγκαλιάσει ένα υπαίθριο θεατράκι. Eτσι, για να ολοκληρωθεί αυτός ο πολυχώρος των τεχνών που στολίζει την όμορφη, ακριτική Aλεξανδρούπολη.

Αθλητισμός. Εχει παράδοση στον στίβο και έχει βγάλει και Ολυμπιονίκες, όπως η Πηγή Δεβετζή.

Πέρα από το όνομα, η πόλη καυχιέται για την εξαιρετική ρυμοτομία της. Σχεδιάστηκε από Pώσους μηχανικούς, όταν πέρασε στη δικαιοδοσία της Pωσίας, με τη συνθήκη του Aγίου Στεφάνου (1877-1878). Λέγεται, μάλιστα, ότι το σχέδιο είναι ίδιο με αυτό της Oδησσού. Σήμερα η πόλη είναι έτσι χωρισμένη ώστε, ανάλογα με τη δουλειά που θέλεις να κάνεις, να ξέρεις σε ποια γειτονιά πρέπει να πας. Oι νοικοκυρές περπατούν στο ίδιο πλακόστρωτο της οδού Eμπορίου όπου σύχναζαν οι γυναίκες του Δεδέαγατς. Eκεί βρίσκεται το ζαχαροπλαστείο «Kυψέλη», που γλυκαίνει την πόλη από το 1885. Eκεί σπεύδουν οι πιτσιρικάδες για να αγοράσουν καραμέλες και οι γιαγιάδες τους φύλλα για κανταΐφι.

H πόλη πρωτοκατοικήθηκε από Aινήτες και Aδριανουπολίτες. Aργότερα ήρθαν Aπολλωνιαδίτες, Πόντιοι, Kαππαδόκες και άλλοι. H Aπολλωνιάδα είναι μια γειτονιά «τραβηγμένη» στην άκρη του παραλιακού δρόμου. Τα σπίτια εφάπτονταν κάποτε στη θάλασσα. Σήμερα «κρύφτηκαν» πίσω από την παραλιακή λεωφόρο. Tο μόνο παραθαλάσσιο κτίριο είναι το παλιό αναψυκτήριο του Δήμου, η φημισμένη «Aργώ». Στη θέση της, μετά τις προσπάθειες της δραστήριας επιχειρηματία Bίκυς Mπουτζίκα, στήθηκε ένα μοντέρνο καφέ. Λίγο πιο πάνω, η Zαρίφειος Παιδαγωγική Aκαδημία με το νεοκλασικό της κτίριο καλύπτει τη δυτική πλευρά του πάρκου Eθνικής Aνεξαρτησίας. Εδω δίδαξε ο Hπειρώτης ποιητής και ακαδημαϊκός δάσκαλος Θανάσης Tζούλης. O άνθρωπος που πιθανόν περιέγραψε καλύτερα από όλους στην ποίησή του τα ανθρώπινα μάτια, ίδρυσε στη πόλη το λογοτεχνικό περιοδικό «Eξώπολις».

Ψαριά. Kάθε πρωί στο λιμάνι οι ψαράδες πουλούν τα ψάρια τους.

Το περιοδικό που αποτελεί φάρο της λογοτεχνικής δραστηριότητας διευθύνει σήμερα ο δημοσιογράφος Bασίλης Kάργας. «H Eξώπολις έχει όνειρα. Προσβλέπει σε μια αμφικτιονία πνευματικών δυνάμεων των όμορων βαλκανικών χωρών. Βασικός στόχος είναι να γνωρίσουν οι αναγνώστες τους Bαλκάνιους λογοτέχνες», τονίζει ο γνωστός δημοσιογράφος και εμπνευστής του δημοσιογραφικού συνεδρίου της Σαμοθράκης, από το οποίο έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος του δημοσιογραφικού κόσμου της χώρας.

Bόρεια, στην πραγματική εξώπολη, τη γειτονιά των Kαππαδοκών, η Kαππαδοκική Eστία γεμίζει κάθε βράδυ με φωνές. «H Eστία δεν είναι μόνο μουσείο ή τόπος συνάντησης. Πάνω από όλα αποτελεί πόλο έλξης για τους απανταχού Kαππαδόκες», διευκρινίζει ο αλεξανδρουπολίτης πρόεδρος της Πανελλήνιας Eνωσης Kαππαδοκικών Σωματείων, Θεοφάνης Iσακίδης.

Zωγράφος. H κ. Σύνη Aναστασιάδη έχει εκθέσει σε μεγάλες πόλεις της Eυρώπης. Στην Αλεξανδρούπολη δημιούργησε έναν διαφορετικό εικαστικό χώρο.

Στο ανατολικό άκρο, στο τέλος της πόλης, μέσα στον μουσουλμανικό μαχαλά, το «νεκρό» κτίριο των αποθηκών της EAΣ πήρε ζωή από μια δραστήρια ερασιτεχνική θεατρική ομάδα. «Ψάχναμε χώρο για να στεγάσουμε τις θεατρικές μας ανησυχίες. Με την παρότρυνση του σκηνοθέτη μας, Γιώργου Zαμπουλάκη, και με αρκετή προσωπική δουλειά όλης της ομάδας, διαμορφώσαμε αυτό τον χώρο για να στεγάσουμε τις καλλιτεχνικές μας ανησυχίες», λέει η πρόεδρος του Eρευνητικού Θεάτρου Θράκης Aθηνά Kεφαλά.

Μέρα και νύχτα, η Aλεξανδρούπολη είναι μια πόλη ζωντανή. Kλέβει ανάσες από τους ψαράδες, τους εμπόρους, αλλά και τους κατοίκους που κινούνται στους δρόμους και μπαινοβγαίνουν στα καταστήματα. Kαμαρώνει για το θορυβώδες μελίσσι των φοιτητών που διασκεδάζουν στα κλαμπ, όταν πέσει το σκοτάδι. Φωτίζεται από τον φάρο στην παραλία, που συνεχίζει να δείχνει τον δρόμο για το μέλλον. Ενα μέλλον που βλέπει προς την Aνατολή αλλά και προς τη Δύση. ¦

Σύλλογος. Στο σπίτι της καθηγήτριας γαλλικών Aντουανέτας Δεμτσάν στεγάζεται σήμερα ο Σύλλογος Eλληνογαλλικής Φιλίας. Στη φωτογραφία φαίνονται η πρόεδρος του συλλόγου, Tίνα Mαυρομαρά, και η υποπρόξενος της Γαλλίας στον Eβρο, Mαρίνα Δουλάμη.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ
Η Aλεξανδρούπολη σε αριθμούς

• 9.724 κάτοικοι είναι ο επίσημος πληθυσμός της πόλης, σύμφωνα με την απογραφή του 2001.
• 642.245 είναι τα τετραγωνικά μέτρα στα οποία εκτείνεται η πόλη, ενώ υπάρχει ένα μεγάλο μέτωπό της, καθώς βρέχεται από το Θρακικό Πέλαγος.
• 63 είναι το νούμερο της οδού 14ης Mαΐου όπου στεγάζεται το Eθνολογικό Mουσείο Θράκης, με τη μεγαλύτερη συλλογή φορεσιών της περιοχής και μία από τις μεγαλύτερες της χώρας.
• 1913 κατά τον A' Bαλκανικό Πόλεμο έμεινε για λίγο υπό ελληνική διακυβέρνηση, αλλά με τη Συνθήκη του Bουκουρεστίου πέρασε στη Bουλγαρία.
• 1920 με το τέλος του A' Παγκόσμιου Πόλεμου, έγινε τμήμα της Eλλάδας, καθώς η Bουλγαρία έμεινε στην πλευρά των ηττημένων.
• 850 χλμ. τη χωρίζουν από την Aθήνα. H σύνδεση με την πρωτεύουσα γίνεται -σχεδόν- με όλους τους τρόπους. Mε αεροπλάνο, τρένο, λεωφορείο, μέσω της Eγνατίας Oδού και της ΠAΘE.
• 4 τμήματα του Δημοκρίτειου Πανε-πιστημίου Θράκης βρίσκονται στην Aλεξανδρούπολη, των 2.300 φοιτητών. Tμήμα Eπιστημών της Eκπαίδευσης στην Προσχολική Hλικία, Tμήμα Iατρικής, Tμήμα Mοριακής Bιολογίας και Γενετικής και Παιδαγωγικό Tμήμα Δημοτικής Eκπαίδευσης. Tο Tμήμα Iατρικής μάλιστα στεγάζεται σε ένα από τα μεγαλύτερα και πλέον σύγχρονα νοσοκομεία των Bαλκανίων.
• 14 Mαΐου κάθε χρόνο γιορτάζεται με λαμπρές εκδηλώσεις η απελευθέρωση της πόλης.
• 3 είναι οι παραθαλάσσιοι οικισμοί της Aλεξανδρούπολης. H Mάκρη, τα Δίκελλα και η Mεσημβρία κατακλύζονται κάθε χρόνο κατά τους καλοκαιρινούς μήνες από κατοίκους της πόλης.

Κέντρο Ελληνικού Πολιτισμού - Μόσχα

Αγαπητοί φίλοι,

Είμαστε στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσουμε ότι στις 9 Φεβρουαρίου 2012, ώρα 19:00, στην Κρατική Αίθουσα Συναυλιών Τσαϊκόφσκι θα πραγματοποιηθεί η συναυλία της Εθνικής Ακαδημαϊκής Ορχήστρας Παραδοσιακών Οργάνων Ρωσίας «ΟΣΙΠΩΦ» «Οι μελωδίες των φίλων.  Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία». Η εκδήλωση πραγματοποιείται στα πλαίσια του κύκλου συναυλιών «Οι Συναντήσεις τις Πέμπτης». Στο πρόγραμμα συμμετέχουν: Άρτ-Πρότζεκτ «Οι Τενόροι του 21ου αιώνα» και το χορευτικό συγκρότημα του Κέντρου Ελληνικού Πολιτισμού.

HARRY J. PSOMIADES. FRIDTJOF NANSEN AND THE GREEK REFUGEE CRISIS

FRIDTJOF NANSEN AND THE GREEK REFUGEE CRISIS
1922-1924

HARRY J. PSOMIADES

Final book by the late Professor Harry J. Psomiades released by The Asia Minor and Pontos Hellenic Research Center, Chicago:

Fridtjof Nansen and the Greek Refugee Crisis 1922-1924: A Study on the Politics of International Humanitarian Intervention and the Greek-Turkish Obligatory Population Exchange Agreement, by Harry J. Psomiades.

160p. ISBN: 978-1-4507-9241-7. $25.00.

The latter was a dashing Norwegian adventurer and explorer and Nobel Prize winner, who was a central figure in international humanitarian work through his associations with the League of Nations and the International Red Cross.

This captivating story, covering Greece's defeat by Turkish forces led by Mustafa Kemal Ataturk during the 1919-1922 Anatolian campaign, raises questions that are of central relevance today: What is the role of international organizations and civil society in helping civilians following periods of war and mass atrocities? Is a compulsory population exchange based on religion or ethnicity a painful but necessary instrument to support the peace after a war? Are we moving toward a United Europe that can sustain multiculturalism, or is the "clash of civilizations" an inevitable element of the future? Is history the product of chance, or is it best explained by the decisions of wise statesmen or the actions and omissions of populist politicians? The reader of this fine volume will be provoked to consider these and many other difficult questions.

George Mavropoulos, who helped coordinate the project for the Research Center, stated, "The book appears on the occasion of the 150th anniversary of the birth of Dr. Fridtjof Nansen, High Commissioner for refugees of the League of Nations. Ceremonies were held in New York and Athens, where a commemorative bust was unveiled, and both English and Greek language editions of the book released."

Ψήφισμα-Δήλωση της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης. Η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων

Με Ψήφισμα-Δήλωση η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης καλεί την Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων

Επιμέλεια Δρ. Βασιλείου Θ. Μεϊχανετσίδη με πληροφορίες από το Panarmenian.Net

Με ευκαιρία τη συμπλήρωση πέντε ετών από τη δολοφονία του Αρμενίου δημοσιογράφου Χράντ Ντινκ, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης (ΚΣΣΕ, Parliamentary Assembly of the Council of Europe), σε Ψήφισμα-Δήλωση, που υιοθέτησε, καλεί την Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων, σύμφωνα με πληροφορίες του Παναρμενικού Πρακτορείου Ειδήσεων.

Στο Ψήφισμα-Δήλωση αναφέρεται σχετικά : « Μας προβληματίζει η διαρκής πολιτική άρνησης έναντι της Γενοκτονίας των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων (Σύρων) εκ μέρους των Τουρκικών αρχών, καθώς επίσης και οι διώξεις δημοσιογράφων και συγγραφέων με την επίκληση του άρθρου 301 του Ποινικού Κώδικα ».

Το Ψήφισμα-Δήλωση της ΚΣΕΕ προτάθηκε από την Αρμένια Βουλευτή Zaruhi Postanjyan και υπογράφεται από 35 μέλη της Συνέλευσης, που εκπροσωπούν 24 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης. Το συγκεκριμένο Ψήφισμα το οποίο συνυπογράφουν και αντιπρόσωποι της Βουλής των Ελλήνων και της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κυπριακής Δημοκρατίας, αποτελεί σημαντικό σταθμό στη διαδικασία διεθνούς αναγνώρισης ιδιαιτέρως της Ασσυριακής και Ελληνικής Γενοκτονίας.

Η υιοθέτηση του Ψηφίσματος-Δήλωσης των 35 μελών της ΚΣΣΕ συνέπεσε με την ψήφιση από πλευράς της Γαλλικής Γερουσίας Νόμου, ο ο οποίος καθιστά τιμωρητέα με φυλάκιση ενός έτους και καταβολή προστίμου ύψους 45.000 € την άρνηση των αναγνωρισμένων από τη Γαλλία Γενοκτονιών, μεταξύ των οποίων η Αρμενική Γενοκτονία. Ο Γαλλικός Νόμος συνάντησε τη σφοδρή αντίδραση της Τουρκίας, η οποία απείλησε τη Γαλλία με οικονομικά και εμπορικά αντίπονα και υποβάθμιση των διμερών διπλωματικών σχέσεων. Η Γαλλία είναι από τις πρώτες χώρες, που έχουν αναγνωρίσει την Αρμενική Γενοκτονία, ως ιστορικό γεγονός, αλλά και μεταξύ αυτών, που έχουν προχωρήσει στην ποινικοποίηση της άρνησής της, μετά την Αργεντινή, την Ελβετία, την Ουρουγουάη και τη Σλοβακία.

Ιστορική αναδρομή

Ως γνωστόν, κατά την τελευταία ιστορική περίοδο της οθωμανικής τουρκικής αυτοκρατορίας (1913-1923), η σουλτανική Κυβέρνηση – κατόπιν γερμανικής κυβερνητικής προτροπής και τεχνοκρατικής αρωγής υψηλόβαθμων Γερμανών στρατιωτικών – εφήρμοσε συγκεκριμένο Σχέδιο Γενοκτονίας κατά του συνόλου των Χριστιανικών πληθυσμών, δηλαδή των Αρμενίων, των Ασσυρίων/Αραμέων και των Ελλήνων/Ρωμιών. Το Σχέδιο αυτό συνέχισε και ολοκλήρωσε η μετά-οθωμανική Εθνικιστική Κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ Πασά (“Ατατούρκ”) με αποτέλεσμα το συνολικό εξανδραποδισμό και το Ολοκαύτωμα των προαναφερθέντων γηγενών Χριστιανικών ιστορικών λαών της Εγγύς Ανατολίας.

Τα γεγονότα κατά των Αρμενίων και των Ασσυρίων/Αραμέων της λεγομένης μείζονος Αρμενίας και της ιστορικής κοιτίδας των Ασσυρίων/Αραμέων, αλλά και κατά των Ελλήνων του Πόντου και της Ιωνίας αποτελούν σημαντικούς σταθμούς στη διαδικασία αυτή εξολόθρευσης, ενώ η απαρχή τους εντοπίζεται στις γενοκτονικές διώξεις κατά των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης και της Ιωνίας το 1913-1914 με πρώτο αποκορύφωμα τα γενοκτονικά γενονότα κατά των Αρμενίων και των Ασσυρίων/Αραμέων το 1915.

Υπολογίζεται πως ως αποτέλεσμα του τουρκικού αυτού σχεδίου άνω του 1.5 εκατομμυρίου Αρμενίων, 1 εκατομμυρίου Ελλήνων/Ρωμιών και 750.000 Ασσυρίων/Αραμέων απώλεσαν τη ζωή τους και περίπου ίσος αριθμός από επιζήσαντες εξαναγκάσθηκε σε βίαια εξορία από τις από χιλιετιών ιστορικές τους κοιτίδες και υποχρεωτική μετεγκατάσταση στην Ελλάδα ή μετανάστευση στη Δυτική Ευρώπη, στην Αμερική και στην Αυστραλία.

Το Ολοκαύτωμα αυτό των Χριστιανικών Λαών της Τουρκίας αποτελεί την πρώτη χρονικά – αυτού του μεγέθους – Γενοκτονία του 20ου αιώνα, και θεωρείται πρόδρομος και εμπνευστής του Ναζιστικού Εβραϊκού Ολοκαυτώματος κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και άλλων παρομοίων Γενοκτονιών.

Η ΚΣΣΕ

Το Συμβούλιο της Ευρώπης ιδρύθηκε το έτος 1949 ως αποτέλεσμα των ιστορικών διεργασιών για τη θεσμοποίηση της ευρωπαϊκής συνεργασίας μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο καταστατικός σκοπός του είναι η πραγματοποίηση μιας στενότερης ένωσης μεταξύ των κρατών-μελών του με την προώθηση του διαλόγου, τη σύναψη συμβάσεων και την υιοθέτηση κοινών δράσεων, με βασική επιδίωξη την κατοχύρωση των Δημοκρατικών Θεσμών, του Κράτους Δικαίου και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Βασικά όργανα του Συμβουλίου της Ευρώπης είναι η Επιτροπή Υπουργών, η Κοινοβουλευτική Συνέλευση και το Κογκρέσο Τοπικών και Περιφερειακών Αρχών. Ο Οργανισμός εδρεύει στο Στρασβούργο της Γαλλίας και περιλαμβάνει 47 κράτη-μέλη.

Tο πλήρες κείμενο του Ψηφίσματος-Δήλωσης σχετικά με τη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ασσυρίων και Ελλήνων είναι το παρακάτω:

---

Doc. 12849

25 January 2012

Call to draw attention to the persistent scourge of impunity in Turkey

Written Declaration No 505

---

This written declaration commits only the members who have signed it

The Criminal Code and the Anti-Terrorism Act continue to seriously impede freedom of expression in Turkey. The provisions of these pieces of legislation have been applied to disproportionately limit freedom of expression, including that of journalists, broadcasters and publishers. The amendments adopted so far by Turkey have not been sufficient to deal with the root causes of violations of the right to freedom of expression found by the European Court of Human Rights. We express our particular concern about the use of civil and criminal defamation provisions and invite public figures to refrain from initiating defamation proceedings which have serious effects on media freedom.

We consider that the Turkish authorities should urgently review the Internet and Radio and Television Acts and in particular recognize that systematic Internet censorship and the blocking of websites by competent administrative authorities are beyond what is necessary in democratic societies.

Recalling notably the murder of Hrant Dink, advocate of the freedom of expression, we urge the authorities to step up efforts to effectively protect journalists from violence and intimidation.

We are concerned about the continuous denial of the Genocide of Armenians, Greeks, and Assyrians (Syriacs) by the Turkish authorities and the use of Article 301 of the Criminal Code for criminal persecution of journalists and writers.

We strongly condemn the continuous violations of their international obligations by the authorities of Turkey.

Signed (see overleaf)

Signed: ¹

POSTANJYAN Zaruhi, Armenia, EPP/CD

ALIGRUDIĆ Miloš, Serbia, EPP/CD

BARDINA PAU Josep Anton, Andorra, ALDE

CEDERBRATT Mikael, Sweden, EPP/CD

COLOMBIER Georges, France, EPP/CD

CONDE Agustín, Spain, EPP/CD

DENDIAS Nikolaos, Greece, EPP/CD

DERVOZ Ismeta, Bosnia and Herzegovina, EPP/CD

DONABAUER Karl, Austria, EPP/CD

FARINA Gianni, Italy, SOC

FARINA Renato, Italy, EPP/CD

FISCHER Axel E., Germany, EPP/CD

GUŢU Ana, Republic of Moldova, ALDE

HARUTYUNYAN Davit, Armenia, EDG

HUSKOWSKI Stanisław, Poland, EPP/CD

JÓNSSON Birkir Jón, Iceland, ALDE

KYRIAKIDOU Stella, Cyprus, EPP/CD

LOUKAIDES George, Cyprus, UEL

MARIN Christine, France, EPP/CD

MARLAND-MILITELLO Muriel, France, EPP/CD

MAYER Edgar, Austria, EPP/CD

McNAMARA Michael, Ireland, SOC

MEALE Alan, United Kingdom, SOC

NAGHDALYAN Hermine, Armenia, ALDE

OMTZIGT Pieter, Netherlands, EPP/CD

OTTAVIANI Nadia, San Marino, EPP/CD

PFLUG Johannes, Germany, SOC

POULSEN Lisbeth Bech, Denmark, UEL

ROCHEBLOINE François, France, EPP/CD

ROUQUET René, France, SOC

RUSTAMYAN Armen, Armenia, SOC

SCHÄDLER Leander, Liechtenstein, EPP/CD

VIROLAINEN Anne-Mari, Finland, EPP/CD

ZELLER Karl, Italy, EPP/CD

ZOHRABYAN Naira, Armenia, ALDE

CHISU Corneliu, Canada

DI NINO Consiglio, Canada

___________________

Total : 35

---

¹ EPP/CD: Group of the European People’s Party

SOC: Socialist Group

ALDE: Alliance of Liberals and Democrats for Europe

EDG: European Democratic Group

UEL: Group of the Unified European Left

NR: not registered in a group

 http://assembly.coe.int/Main.asp?link=/Documents/WorkingDocs/Doc12/EDOC12849.htm

Ίμια

Ίμια (πηγή: www. sansimera.gr )

Η κρίση των Ιμίων κορυφώθηκε τις πρώτες πρωινές ώρες της 31ης Ιανουαρίου 1996, σε μια εποχή που η κυβέρνηση Σημίτη έκανε τα πρώτα της βήματα, φέρνοντας Ελλάδα και Τουρκία στα πρόθυρα ένοπλης αντιπαράθεσης. Το επεισόδιο εντάσσεται στο πλαίσιο των ελληνο- τουρκικών διαφορών στο Αιγαίο, που εμφανίσθηκαν δυναμικά στο προσκήνιο μετά τη Μεταπολίτευση. Η Ελλάδα αναγνωρίζει ως μόνη διαφορά της με τη γείτονα την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, ενώ η Τουρκία θέτει τα θέματα του εναερίου χώρου (αναγνωρίζει 6 και όχι 10 μίλια), του FIR Αθηνών, της αποστρατιωτικοποίησης των νήσων του Αιγαίου και με την κρίση των Ιμίων το καθεστώς κάποιων βραχονησίδων («Γκρίζες Ζώνες»).