Η Ιστορία και η Γενοκτονία, η Αποδόμηση και η Άρνηση

Θ. Μαλκίδης

Η Ιστορία και η Γενοκτονία, η Αποδόμηση και η Άρνηση


Την αναγνώριση της Γενοκτονίας το 1994 και το 1996, από τη Βουλή των Ελλήνων ακολούθησε η υπονόμευση του ζητήματος, σε μία πρωτόγνωρη και άνευ παγκόσμιου προηγούμενου πολιτική. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός ότι κανένα κράτος στον κόσμο δεν έχει κρατήσει παρόμοια στάση, όταν ο λαός που εκπροσωπεί έχει εξοντωθεί με σχέδιο Γενοκτονίας.

Οι πράξεις ακύρωσης και πρόκλησης αμέτρητες: Απόδοση τιμής και στεφάνια στο βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, χυδαία υποκρισία, αδιαφορία, εχθρότητα, ολιγωρία, "επιστημονική και ιστορική" αποδόμηση και εν τέλει άρνηση.
Το ζήτημα όμως της Γενοκτονίας είναι τόσο ιερό και μεγάλο που κανείς δεν μπορεί να το ακυρώσει και να το εμποδίσει. Η νίκη, παρά τον πόλεμο, την προπαγάνδα, το ψεύδος και την άρνηση, είναι σίγουρη.


Δείτε την εκπομπή στη Δέλτα Τηλεόραση Θράκης όπου για την Ιστορία, τη Γενοκτονία, την Αποδόμηση και την Άρνηση,  συζητούν ο Θ. Μαλκίδης,  ο Νεκτάριος Δαπέργολας και ο Θεοδόσης Κυριακίδης.  

Όχι άλλα στεφάνια στον Κεμάλ!

Θεοφάνης Μαλκίδης

Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη Γενοκτονιών

Όχι άλλα στεφάνια στον Κεμάλ.

Τη ψήφιση των σχετικών νομοσχεδίων από τη Βουλή, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, ακολούθησαν μία σειρά από ενέργειες οι οποίες άφησαν έκπληκτους τους πάντες. Την 19η Μαίου 1996 προσγειώνονται τουρκικά αεροσκάφη στην προσφυγική Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας, αποβιβάζονται τουρκικά στρατεύματα στην Κυπαρισσία, και το ίδιο έτος γίνεται η συναυλία Ρουβά – Κούτ στην ημικατεχόμενη Κύπρο.

Την 19η Μαΐου 1998 γίνεται απόπειρα να σταλεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις εορτές μνήμης του Κεμάλ στην Άγκυρα (!) ενώ ακολουθούν οι καταθέσεις στεφάνων του Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών Γ. Παπανδρέου στον υπεύθυνο της Γενοκτονίας, τον Μουσταφά Κεμάλ, κάτι που δεν πρέπει βεβαίως να επαναληφθεί την 17η Νοεμβρίου όταν ο Α. Τσίπρας θα επισκεφθεί την Τουρκία!

Αναρωτιόμαστε πως μπορεί να δικαιολογηθεί η προσπάθεια αλλοίωσης και ουσιαστικής κατάργησης της ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, καθώς και η απουσία, η αδιαφορία και η ολιγωρία του αποκαλούμενου πολιτικού προσωπικού για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας;

Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον δάσκαλο του Χίτλερ, τον Κεμάλ;Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων; Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς προγόνους μας, παρίσταται στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και αρνείται δια του Υπουργού Παιδείας τη Γενοκτονία ;

Είναι γεγονός ότι παρά την ελλαδική αδιαφορία, επιθετικότητα και άρνηση καθώς και την τουρκική προπαγάνδα και πολεμική, η ιστορική περίοδος που διανύουμε δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες για την αναγνώρισης της Γενοκτονίας. Ο φασισμός των Νεότουρκων και του Κεμάλ που δολοφόνησε τους προγόνους μας αποκαλύπτεται και καταρρέει. Η δικαίωση και η αναγνώριση είναι βέβαιη. 

Ακούστε τον Θ. Μαλκίδη στη συνέντευξή του  για το ζήτημα της Γενοκτονίας και για τα στεφάνια στον Κεμάλ 

Οι υπονομευτές "ψευτοιστορικοί "και οι υπερασπιστές της άρνησης της Γενοκτονίας

Θεοφάνης Μαλκίδης 

Μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαικών για τη Μελέτη Γενοκτονιών (International Association for Genocide Scholars) ,  συγγραφέας του βιβλίου Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος, εκδόσεις Γόρδιος, το οποίο έχει μεταφρασθεί στην αρμενική, αγγλική, ρωσική, γαλλική, ιταλική, ρουμανική, ισπανική και  γερμανική  γλώσσα.

1. Η υπονόμευση της Γενοκτονίας συνεχίζεται

Οι υπονομευτές "ψευτοιστορικοί "και οι  υπερασπιστές της άρνησης,  με αφορμή τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας ξαναχτύπησαν, κινούμενοι με τον τρόπο που ξέρουν. Σκοτεινό και προπαγανδιστικό.  

Η αλήθεια είναι όμως είναι μία και κανένας δεν μπορεί να την αλλοιώσει και την εξαφανίσει. Όσο και εάν προσπαθούν με στημένες, χυδαίες, προκλητικές συνεντεύξεις, άρθρα, δηλώσεις και εμφανίσεις. 

2. Το ιστορικό πλαίσιο και .....

Η πρώτη φάση της Γενοκτονίας των Ελλήνων ξεκινά το 1908 όταν την εξουσία πήραν οι εθνικιστές Νεότορκοι και κρατά μέχρι την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου το 1914. Η άνοδος των Νεότουρκων στην εξουσία συνδυάστηκε με τη συστηματική διαδικασία εξόντωσης, των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων που είχαν καταταγεί στον τουρκικό στρατό, την εξόντωση των ηγετών, τη σύλληψη και την εκτόπιση στα τάγματα εργασίας, τη σφαγή των ανδρών, ενώ ακολούθησε η εκτόπιση των γυναικών, των παιδιών και η μαζική του δολοφονία

Η δεύτερη περίοδος ξεκίνησε το 1914, όταν οι συγκρούσεις του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου αναβάθμισαν την πολιτική της γενοκτονίας. Η διαταγή του επικεφαλής του οθωμανικού στρατού Γερμανού διοικητή του οθωμανικού στρατού Λίμαν φον Σάντερς για εκκένωση περιοχών από Έλληνες, είναι χαρακτηριστική. Τα τάγματα εργασίας, ως αποτέλεσμα του νόμου του 1909 περί στράτευσης των χριστιανών, η επιστράτευση του 1914 και οι εκτοπίσεις στα βάθη της Ανατολίας, οδηγούσαν στην φυσική εξόντωση των Ελλήνων.

Η περίοδος 1919-1923 αποτελεί την τελευταία και την πιο έντονη φάση γενοκτονίας, όταν η εδραίωση του Μουσταφά Κεμάλ συμπίπτει με την δημιουργία της ΕΣΣΔ και τη βοήθειά της προς το εθνικιστικό κεμαλικό κίνημα, την ελληνική παρουσία στην περιοχή της Σμύρνης και τη Θράκη, καθώς και την αλλαγή στους προσανατολισμούς στην εξωτερική πολιτική της Αγγλίας, Γαλλίας και άλλων δυνάμεων. Οι διωγμοί εκδηλώθηκαν με τη μορφή κρουσμάτων βίας, καταστροφών, απελάσεων και εκτοπισμών· πολύ γρήγορα όμως έγιναν πιο οργανωμένοι και εκτεταμένοι και στρέφονταν μαζικά πλέον κατά των Ελλήνων, ολοκληρώνοντας το σχέδιο Γενοκτονίας.


Πάνω από 1.000.000 Έλληνες (353.000 στον Πόντο, 350.000 στην κεντρική Μικρά Ασία και 300.000 στη Θράκη) από ένα πληθυσμό πάνω από 2.700.000 εξαφανίσθηκαν, εξόντωση η οποία αποτελεί γενοκτονία, στον τύπο της σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή της Γενοκτονίας ( παράγραφοι α, β, γ, δ και ε) και στην ουσία της έννοιας της γενοκτονίας.

3....και η στάση της εθνικής και της διεθνούς κοινότητας

Μέχρι σήμερα την γενοκτονία των Ελλήνων έχουν αναγνωρίσει, εκτός της Βουλής των Ελλήνων (νόμοι του 1994 και 1996), η Βουλή της Κυπριακής Δημοκρατίας, της Σουηδίας, της Αρμενίας, τα ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Νότιας Αυστραλίας και ττης Νέας Νότιας Ουαλίας στην Αυστραλία, καθώς και πολλές πολιτείες και φορείς των ΗΠΑ (Μεταξύ των άλλων Κυβερνήτης , Βουλή και Γερουσία της Νέας Υόρκης.

Την υπόθεση έχει απασχολήσει το Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο του ΟΗΕ, και τον Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη μετά από παρεμβάσεις του πρωτεργάτη της υπόθεσης αναγνώρισης Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Επίσης, η γενοκτονία τέθηκε στην Επιτροπή Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (5 Σεπτεμβρίου 2006), με την κατάθεση της έκθεσης του Ολλανδού ευρωβουλευτή Camiel Eurlings, ο οποίος ανέφερε τις παρατηρήσεις τους για την πρόοδο της Τουρκίας, στην πορεία για την Ευρωπαϊκή της ένταξη, έκθεση η οποία ψηφίσθηκε την 27^η Σεπτεμβρίου 2006 από την ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επίσης το Δεκέμβριο του 2007, η Διεθνής Ένωση Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, αναγνώρισε με ψήφισμά της τη Γενοκτονία των Ασσυρίων και των Ελλήνων στο διάστημα 1914-1923.

Σημαντική είναι επίσης η αναφορά του Γερμανού προέδρου της Δημοκρατίας Ι. Γκάουκ (Απρίλιος 2015), όταν μίλησε για τη Γενοκτονία των Αρμενίων, Ελλήνων και Ασσυρίων.

Το ιστορικό πλαίσιο και η στάση της εθνικής και της διεθνούς κοινότητας δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα  Ελεύθερος Τύπος. Κυριακή 8 Νοεμβρίου 2015