Σελίδες

Πέμπτη 10 Δεκεμβρίου 2015

Υπονόμευση- Άρνηση- Διεθνοποίηση- Αναγνώριση








Θ. Μαλκίδης 

Υπονόμευση- Άρνηση- Διεθνοποίηση- Αναγνώριση

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση των Ποντιακών Σωματείων Ν. Καβάλας στην κεντρική πλατεία της πόλης 


Η καθυστέρηση της αναγνώρισης από την ελληνική πολιτεία της Γενοκτονίας που υπέστησαν οι πρόγονοί μας, δεν ήταν το μοναδικό της αμάρτημα. Οι ανίερες πράξεις συνεχίστηκαν με την υπονόμευση του ζητήματος, με τις αποδόσεις τιμής και τις καταθέσεις στεφάνων στον δάσκαλο του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, τη μεταφορά της 19ης  Μαΐου σε άλλη ημερομηνία, την παντελή έλλειψη από την ελληνική ατζέντα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, την άρνηση. Γνωρίζετε τι λέει ο Απόστολος Παύλος που πάτησε τα χώματα αυτά , για τα αποτελέσματα των αμαρτιών.Πέσανε όλοι σε μεγάλα αμαρτήματα για το ζήτημα της Γενοκτονίας γι’ αυτό τους βγήκε κι ο Καραμανλής κι ο Παπανδρέου κι ο Φίλης. Κι αν δεν προσέξετε θα σας βγούνε κι άλλοι Φίληδες, κι άλλοι Καραμανλήδες, κι άλλοι Παπανδρέου.

Κανείς και καμία όμως από εσάς δεν πρέπει πλέον να δέχεται την υποκρισία, τη χυδαιότητα και την κοροϊδία. Γιατί η στάση σας δε δείχνει ούτε αυτοσεβασμό, ούτε σεβασμό στους νεκρούς μας. Από την μία να καλείτε τους διαρκώς απόντες, κάθε Μάιο και Σεπτέμβριο, για να “χαιρετήσουν” τις εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία και από την άλλη να καταθέτουν στεφάνια στον Κεμάλ. Από την μία να τους κατηγορείτε για τη στάση τους και από την άλλη να τους λέτε τα κάλαντα και να χορεύετε μπροστά τους.....
Το να μιλάς για ένα ιερό ζήτημα, όπως αυτό της Γενοκτονίας, χρειάζεται αίσθημα ευθύνης, ανιδιοτέλεια, σοβαρότητα, αφού δεν αναφέρεσαι μόνο σε ζώντες, αλλά και σε κεκοιμημένους δικούς μας ανθρώπους. Μάλιστα για το ανώτερο του δικού σου ανθρώπου, τη ψυχή του.

Από  αυτή την εκδήλωση πρέπει τα παιδιά ειδικά να πάρουνε πολλά, να παραδειγματιστούν και να τους παραδειγματίσετε, θα πρέπει να ξέρετε ότι γίνεται ένας αγώνας από την Αρμενία μέχρι την Αυστραλία και από τη Σουηδία μέχρι τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Και για όλα αυτά, επειδή είναι ιερός αγώνας, δεν έχουμε πάρει ούτε θα πάρουμε σεντ. Γιατί πολλοί όπως ξέρετε από αυτόν τον αγώνα πλούτισαν, πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα πήγαν και γίναν υποψήφιοι και πολλοί απ’ αυτόν τον αγώνα τον πούλησαν για να γίνουν βουλευτές και υπουργοί!
Γι’ αυτό λοιπόν Τιμή στην 19η Μαΐου η οποία πρέπει να γίνει Πανευρωπαϊκή και Παγκόσμια Ημέρα θυμάτων του Κεμαλικού Ολοκαυτώματος, για όλους τους λαούς, από τους Έλληνες και τους Αρμένιους μέχρι τους Ασσύριους και όλους τους άλλους λαούς.
 Γι’ αυτό λοιπόν να φροντίσετε στα παιδιά σας όπως έλεγε ο Πατροκοσμάς να τα μάθετε γράμματα, γιατί καλύτερα φτωχά και γραμματιζούμενα παρά πλούσια κι αγράμματα…
Για αυτό κάθε κίνηση ανάδειξης του ζητήματος χρειάζεται ηθική, αξίες και αρχές που πρέπει να χαρακτηρίζουν κάθε Έλληνα και Ελληνίδα. Να μη δέχεται τη γελοιοποίηση και την κατανάλωση του θέματος και η 19η Μαΐου, η ημέρα μνήμης, να ευτελίζεται διαρκώς. Να μη αποδέχεται τους υπονομευτές, τους αρνητές και τους ανθρώπους τους, ως ομιλητές σε εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Να ξανακάνει τους Συλλόγους και τα Σωματεία, Φροντιστήρια, όπως ήταν στην πατρίδα.

Ήρθε η στιγμή της αναγέννησης για όλους μας. Η εκπλήρωση του χρέους μας έναντι των προηγούμενων και των επόμενων γενιών ας γίνει (και) με την αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Δείτε την ομιλία






Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου 2015

Τα στεφάνια στον Κεμάλ, η άρνηση και η παγκόσμια ημέρα Γενοκτονιών

Από αριστερά Χαρίτα Μάντολες, του κινήματος ανεύρεσης των αγνοουμένων της Κύπρου,  Θ. Χάλο συγγραφέας του βιβλίου  για τη Γενοκτονία "Ούτε το όνομά μου",  
Θ. Μαλκίδης και Ελένη Φωκά, δασκάλα στους σκλαβωμένους Έλληνες της Κύπρου. 

Διεθνές Συνέδριο για τους Γενοκτονημένους Έλληνες, Λευκωσία- Φεβρουάριος 2010.  



Θ. Μαλκίδης


Τα στεφάνια στον Κεμάλ, η άρνηση και η παγκόσμια ημέρα Γενοκτονιών


1.Από τους υπονομευτές στους αρνητές

Την 9η Δεκεμβρίου του 2010, βρέθηκα μετά από πρόσκληση του Προέδρου της Δημοκρατίας της Αρμενίας στην πρωτεύουσα της χώρας Ερεβάν για να μιλήσω στο Διεθνές Συνέδριο για τη Σύμβαση του ΟΗΕ για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Η Δημοκρατία της Αρμενίας με όλους τους θεσμούς της πραγματοποιεί Συνέδρια και εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία. Η Ελλάδα όχι! Εκεί στο Συνέδριο, στο εθνικό μνημείο της Γενοκτονίας- οι Αρμένιοι έχουν, οι Έλληνες όχι παρότι προβλέπεται στο νομοσχέδιο για την 19η Μαίου- ζήτησα από την Αρμενία, όπως έχω το δικαίωμα ως Έλληνας πολίτης και το καθήκον ως απόγονος διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος, να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία. Γνώριζα τους λόγους βεβαίως για τη μη αναγνώριση, αλλά ήθελα να το επιβεβαιώσω από επίσημα Αρμενικά χείλη. Έτσι άκουσα ότι η Ελλάδα αντιδρούσε και πίεζε την Αρμενία να μην αναγνωρίσει τη Γενοκτονία! Ευτυχώς που αυτό το εμπόδιο παρακάμφθηκε και το Μάρτιο του 2015 ήρθε η αναγνώριση από το Αρμενικό Κοινοβούλιο, με πρωτοβουλία του Ε. Σαρμανάζοφ.

Η πράξη αυτή της Ελλάδας, ήταν συνέχεια της υπονόμευσης που χαρακτήρισε και χαρακτηρίζει το κράτος αυτό σε ό,τι έχει σχέση με τη Γενοκτονία. Το ένιωσα και αλλού, στη Στοκχόλμη το 2009, όταν οι “διπλωματικοί” της Ελλάδας “παρακολουθούσαν” την ημερίδα Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων και στη Λευκωσία το 2010 στο Συνέδριο για τους Γενοκτονημένους Έλληνες.
Η υπονόμευση δηλαδή της αναγνώρισης και της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας ως καθημερινή πράξη και όχι ως εξαίρεση. 
Από την πρόταση του Ελ. Βενιζέλου για Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ (!) και την παραχώρηση από τον Ι. Μεταξά μίας οικίας ως σπίτι του Κεμάλ, μέχρι την κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή το 1959 και τις ενέργειες της χούντας για την εξαφάνιση της μνήμης. Από την κατάθεση στεφάνου στον Χίτλερ των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, του Πόντου και της Θράκης από τον Γιώργο Παπανδρέου και τον Κώστα Καραμανλή μέχρι την άρνηση του Φίλη.
Και δίπλα στους υπονομευτές είχαμε και έχουμε τα εξαπτέρυγα και τα παπαγαλάκια, που προσκολλημένα στα κατά καιρούς καθεστώτα ή σιωπούσαν ή φλυαρούσαν και συνεχίζουν να πράττουν το ίδιο, στα άρθρα που δημοσιεύουν με ή χωρίς όνομα.

2. Από τον Λέμκιν στην διεθνοποίηση και την αναγνώριση


O Λέμκιν το 1945 για να αναδείξει το ζήτημα της Γενοκτονίας που οδήγησε και στην υιοθέτηση από τον ΟΗΕ της σχετικής σύμβασης χρησιμοποίησε την όμορφη ελληνική λέξη Γένος, για να υποδηλώσει την ευρύτητα του εγκλήματος και ανέφερε τους μαζικούς διωγμούς Ελλήνων και Αρμενίων για να στοιχειοθετήσει τον νέο όρο. Το ίδιο έγινε στο πέρασμα των χρόνων από επιστήμονες, ερευνητές και πολιτικούς, που τεκμηρίωσαν το μεθοδευμένο σχέδιο Νεότουρκων και Κεμαλικών εναντίον των Ελλήνων και Αρμενίων (και Ασσυρίων) και ανέδειξαν το ζήτημα διεθνώς, αναγνωρίζοντας τη Γενοκτονία των λαών αυτών.Μία Γενοκτονία που συνεχίζεται μέχρι σήμερα στην Κύπρο, στο Κουρδιστάν, στον Πόντο. Στον αγώνα όμως αυτό, στον ιερό, στον σπουδαίο και τον μεγάλο, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας, για την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως διεθνούς ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλικού Ολοκαυτώματος των λαών της Μικράς Ασία,  έχουμε μαζί μας τους συναθλητές από το εξωτερικό και τους τίμιους συναγωνιστές από το εσωτερικό. 
Μαζί με τις ψυχές των δολοφονημένων προγόνων μας, συν Θεώ, μας αρκούν για να νικήσουμε. 


Εκδήλωση στην Καβάλα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας 

Από την Υπονόμευση και την Άρνηση,στη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση




Εκδήλωση  οργανώνουν τα Ποντιακά Σωματεία Ν.  Καβάλας με αφορμή και την τελευταία δήλωση του Υπουργού Παιδείας, με την οποία αμφισβητεί ευθέως την Γενοκτονία.
Οι οργανωτές καλούν τους πολίτες στην ανοιχτή συγκέντρωση στην Κεντρική Πλατεία Καβάλας την  Τετάρτη 9 Δεκεμβρίου στις 4:00 μμ, 
όπου θα μιλήσει ο Φάνης Μαλκίδης μέλος της Διεθνούς Ενώσεως 
Ακαδημαϊκών για την μελέτη των Γενοκτονιών, με θέμα «Από την Υπονόμευση και την Άρνηση στην Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση».