Επίσκεψη στον Μουσταφά Κεμάλ;

Θ. Μαλκίδης

Επίσκεψη στον Μουσταφά Κεμάλ;

Η απόφαση των οργανωτών ενός βαλκανικού ράλυ ρετρό αυτοκινήτων να επισκεφθούν σήμερα 8 Ιουλίου, τη Χρυσαυγή Λαγκαδά τόπο γέννησης του σφαγέα των Ελλήνων , δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ συνιστά το αδίκημα της Ύβρεως.

Ο φασίστας Κεμάλ είναι υπεύθυνος για ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα της ανθρώπινης ιστορίας, το Ελληνικό Ολοκαύτωμα, έγκλημα που συνεχίζεται από τους υμνητές και τους θαυμαστές του.

Η επίσκεψη αυτή πρέπει να ακυρωθεί. Το απαιτεί η ηθική, η ιστορία και το δίκαιο. Το απαιτούν οι αγνοούμενοι και τα ορφανά, το ένα εκατομμύριο θύματα της Γενοκτονίας, τα μνήματα των προγόνων μας από τον Πόντο, τη Θράκη,τη Μικρά Ασία που βρίσκονται εκεί!

 Η ΕΙΔΗΣΗ:

(http://www.lagadas.net/index.php?act=viewProd&productId=7268)

Μια μοναδική συνάντηση θα δούμε το προσεχές τριήμερο στην πόλη του Λαγκαδά, με δεκάδες ρετρό αυτοκίνητα! Κι όλα αυτά στα πλαίσια μιας όμορφης συνάντησης Βαλκανικών χωρών σε ένα ιδιαίτερο καραβάνι που θα έχει για 3 ημέρες (από Παρασκευή 8/7/2016 έως και την Κυριακή 10/7/2016) την βάση του στα Λουτρά του Λαγκαδά στην φετινή 6η Βαλκανική Συνάντηση VW Bus.

Δείτε το Πρόγραμμα της Συνάντησης

Παρασκευή 8 Ιουλίου 2016

18:00-20:00 Εκδρομή στο χωριό Χρυσαυγή που γεννήθηκε ο Κεμάλ Ατατούρκ (2 χλμ από την πόλη του Λαγκαδά)

Ἀκολουθεῖ σύντομο σχόλιο του Φώτη Μιχαήλ, ιατρού από το Λαγκαδά με τίτλο "Ρωτήθηκαν τά μνήματα τῆς πόλης και τῶν γύρω χωριῶν;" ὡς ἐλάχιστο δεῖγμα σεβασμοῦ πρός τούς γεννήτορές μας.

Η καταστροφή της πατρίδας μας και η σιωπή των διανοουμένων (Συνέντευξη)

Θ. Μαλκίδης

Η καταστροφή της πατρίδας μας και η σιωπή των διανοουμένων (Συνέντευξη)

Σε αναλόγου δυσκολίας, απογοήτευσης και θλίψης περιόδου για την πατρίδα μας, ο λαός μας προσδοκούσε στους διανοούμενους, στην πνευματική του ηγεσία. Περίμενε να του ανοίξουν, συν Θεώ, το δρόμο, για να διεκδικήσει, να αγωνιστεί και να νικήσει. Το έπραξαν μεταξύ των άλλων ο Σικελιανός και ο Καζαντζάκης όταν δολοφονούνταν οι Έλληνες το 1921 στην Αμάσεια του Πόντου, το φώναξε με την ιδιαίτερη φωνή και πένα του ο Κωστής Παλαμάς το 1940 δίνοντας το έναυσμα… της αντίστασης που χαρακτηρίζει εδώ και αιώνες τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, το ίδιο έκανε τρεις δεκαετίες σχεδόν αργότερα ο Γιώργος Σεφέρης.

Τότε που δεν σιώπησε για να γίνει αρεστός, τότε που “δεν μίλησε χωρίς να λέει τίποτα”, τότε που δεν επανέλαβε πληκτικά τις περιορισμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται στον πολιτικό και τον πνευματικό λόγο. Αντιθέτως, γνωρίζοντας το βάρος της πνευματικής του παρουσίας, ξέροντας ότι ο λαός περιμένει από αυτόν και τον κάθε αληθινό διανούμενο να μιλήσει, έπραξε αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του, το καθήκον του και το χρέος του έναντι της πατρίδας, του τόπου, όπως έγραφε. Και βεβαίως δεν σκέφτηκε το τι θα απωλέσει σε προσωπικό επίπεδο, ούτε εάν θα πάψει να είναι αρεστός, λέγοντας ανάμεσα στα άλλα:

«….μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας……Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. ….. η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος».

Και καταληκτικά, ο Σεφέρης όπως ο κάθε πραγματικός διανοούμενος (οφείλει να) λέει και πράττει τα παρακάτω σημείωνε τα εξής:

« Είμαι ένας άνθρωπος χωρίς κανένα απολύτως πολιτικό δεσμό, και, μπορώ να το πω, μιλώ χωρίς φόβο και χωρίς πάθος. Βλέπω μπροστά μου τον γκρεμό όπου μας οδηγεί η καταπίεση που κάλυψε τον τόπο. Αυτή η ανωμαλία πρέπει να σταματήσει. Είναι Εθνική επιταγή».

Σε αντίθεση με τα παραπάνω παραδείγματα όπου οι διανοούμενοι δεν σιώπησαν αλλά μπήκαν μπροστά στον αγώνα των Ελλήνων και των Ελληνίδων, με την πένα, το λόγο και την πράξη τους, διαπιστώνουμε με μεγάλη λύπη, τη σημερινή σιωπή των διανοουμένων.

Μοιραίοι και άβουλοι, που έγραφε ο συμπατριώτης μου ο Βάρναλης, που αφού δεν ντράπηκαν για τα ψέμματα που είπαν, ντράπηκαν για λογαριασμό τους τα ψέμματα, όπως σημειώνει ο Μενέλεος Λουντέμης.

Η πνευματική χρεοκοπία προϋπήρξε και συμβαδίζει πλέον και με την οικονομική. Βασικοί υπεύθυνοι, μαζί με τους ενόχους του πολιτικού προσωπικού, για τα “ ελώδη στεκάμενα νερά» είναι οι διανοούμενοι και η σιωπή τους….

Δείτε την συνέντευξη του Θ. Μαλκίδη στον Δ. Νατσιό στον τηλεοπτικό σταθμό 4Ε, για την καταστροφή της πατρίδας μας και τη  σιωπή των διανοουμένων .

Η Γενοκτονία των Ελλήνων.Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος

Θ. Μαλκίδης 

Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Θράκη, Μικρά Ασία, Πόντος.


Πολλοί πλέον ερευνητές, πολιτικοί και διανοούμενοι γνωρίζουν για τα μαζικά εγκλήματα και ασχολούνται σε όλον τον πλανήτη  με το ζήτημα της Γενοκτονίας.  
 Η περίπτωση της Γενοκτονίας των Ελλήνων αποτελεί μία συμπύκνωση όλων των μεθόδων που ακολουθήθηκαν στην πορεία του ανθρώπου, αφού εμφανίστηκαν εξοντωτικές πορείες, τάγματα εργασίας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, βιασμοί, μεταφορά γυναικών και παιδιών στην τουρκική ομάδα και μία σειρά από άλλα ζητήματα  που εμφανίζονται στην Σύμβαση του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας. Άλλωστε ο πρώτος συστηματικός μελετητής της υπόθεσης της Γενοκτονίας, ο επιζήσας  του Ολοκαυτώματος Ραφαήλ Λέμκιν, θεμελίωσε τον όρο και τη Σύμβαση, πάνω στο μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων (και βεβαίως των Αρμενίων και των Εβραίων).

Το βιβλίο αποτελεί έναν οδηγό για το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων, αναδεικνύοντάς το στην ολότητά του, στο σύνολό του, ερευνώντας τις διώξεις των Νεότουρκων και των Κεμαλικών, από τη Θράκη, μέχρι την κεντρική Μικρά Ασία και τον Πόντο.

Συνιστά  μία πυξίδα πορείας για την τεκμηρίωση της ιερής και μεγάλης υπόθεσης της Γενοκτονίας,  αντικρούοντας την προπαγάνδα  της Τουρκίας, προβάλλοντας το διεθνές πλαίσιο αναγνώρισης, ασχολείται όμως και με  την υπονόμευση, την άρνηση και την κατανάλωση που υφίσταται το ζήτημα εντός της Ελλάδας.  

Το βιβλίο για την Γενοκτονία των Ελλήνων, το οποίο έχει μεταφραστεί στη ρωσική, αρμενική, ισπανική, ρουμανική, ιταλική γλώσσα, προετοιμάζεται να εκδοθεί και σε άλλες τρεις γλώσσες, στοχεύοντας στη διεθνή κοινότητα και στη συζήτηση που έχει ξεκινήσει μέσα στους κόλπους της για την αναγνώριση των μαζικών εγκλημάτων.

Ο αλλόφωνος Ελληνισμός: οι Αρβανίτες της ανατολικής Θράκης

Θ. Μαλκίδης 

Ο αλλόφωνος Ελληνισμός: οι Αρβανίτες της ανατολικής Θράκης,  ανάμεσα στις Συμπληγάδες της άγνοιας και της προπαγάνδας


 Μέρος της ομιλίας  στο 5ο Πανελλήνιο Αντάμωμα Αρβανιτών Ζαλουφιωτών (Σάκκος Νέας Ορεστιάδας, Ιούλιος 2016) και απόσπασμα από την εισαγωγή του βιβλίου: “Αρβανίτες. Από την Ήπειρο στη Θράκη”,

1.Η Μνήμη και η ταυτότητα των Αρβανιτών της ανατολικής Θράκης


Είναι πολλές οι στιγμές που καταγράφει η πλούσια μυθολογία και ιστορία μας,όπου η μνήμη των προηγούμενων και των μελλοντικών ανθρώπων καθορίζουν τις πράξεις των παρόντων. Ηρωικές και κυρίως καθημερινές πρακτικές εξαρτώνται από το πως συμπεριφέρθηκαν στο παρελθόν οι πρόγονοι,αλλά και πως θα τους κρίνουν οι απόγονοι.
Στην πορεία αυτή της ζωής και της Ελληνικότητας,μετέχουν Έλληνες και Ελληνίδες από διαφορετικούς τόπους και γεωγραφικές προελεύσεις,με διαφορετικές τοπικές ταυτότητες και διαλέκτους που διατηρούν όμως όλοι και όλες την κοινή Ελληνική-Ρωμαίικη μνήμη.


Έλληνες και Ελληνίδες που με την πάροδο του χρόνου ως μοναδική επιλογή επιβίωσης,έγιναν Σλαβόφωνοι, 
Βλαχόφωνοι,,Τουρκόφωνοι,Αρβανιτόφωνοι κ.ά, και σε κρίσιμες στιγμές ένωσαν τις δυνάμεις τους για τη συνέχεια και την ελευθερία.
Επισημαίνοντας την αλλοφωνία των Ελλήνων,ως στοιχείο διαφορετικότητας και αποτελέσματος της μακραίωνης δου- λείας του ελληνικού χώρου,θα πρέπει να σταθούμε στην περίπτωση των Αρβανιτών της ανατολικής Θράκης,περίπτωση,η οποία όπως και  άλλες, αποτέλεσαν και αποτελούν σημαντικό στοιχείο της ταυτότητας και   της μνήμης των Ελλήνων και των Ελληνίδων που αλλοφώνησαν με την πάροδο του χρόνου.


Αυτών που ξεκίνησαν από την Κορυτσά και τη Μοσχόπολη,το Βιθκούκι,το Κιαφσέζ και έφτασαν μέχρι την Αδριανούπολη,το Ζαλούφι και τους άλλους τόπους της ανατολικής Θράκης.Αυτοί που βίωσαν τη Γενοκτονία στις αρχές του 20ου αιώνα και ακολούθησαν τον προσφυγικό δρόμο το 1922, στους οικισμούς του Έβρου, της Ροδόπης, της Δράμας, του Κιλκίς και των Σερρών, της Θεσσαλονίκης.




2. Η συνέχεια και το μέλλον


Η ανάδειξη της πορείας και της προσφοράς των αλλόφωνων Ελλήνων,των Αρβανιτών της ανατολικής Θράκης,έρχεται ως αποτέλεσμα της αγωνιώδους προσπάθειας ανθρώπων και σωματείων, και άλλων ατομικών ή συλλογικών υποκειμένων,που είδαν την Αρβανίτικη ταυτότητα να αλλοιώνεται στα πλαίσια της αλβανικής προπαγάνδας και παράλληλα να εξαφανίζεται με άκομψο τρόπο, ως αποτέλεσμα άλλων προτεραιοτήτων και άγνοιας του ελλαδικού κόσμου.
Είναι πολλές φορές οι περιπτώσεις στην μεν πρώτη,όπου η προπαγάνδα μπήκε ακόμη και στις οικίες των Αρβανιτών της Θράκης (του Έβρου κυρίως),ενώ στη δεύτερη έχουμε αναρίθμητες περιπτώσεις όπου απαγορευόταν η ομιλία της διαλέκτου των Αρβανιτών.Όπως άλλωστε συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις Ελλήνων και Ελληνίδων που έγιναν Σλαβόφωνοι,Βλαχόφωνοι, Τουρκόφωνοι, κ.ά ή ακόμη ομιλούντων την Ποντιακή διάλεκτο!

Μία πολύ σοβαρή προσπάθεια άρσης της άγνοιας,της αδιαφορίας αλλά και της προπαγάνδας για τους Αρβανίτες της Θράκης έγινε στα πλαίσια των “Ανταμωμάτων” των Αρβανιτών που κατάγονται από το Ζαλούφι της ανατολικής Θράκης.

Στις συναντήσεις αυτές,όπου συμμετείχαν Αρβανίτες που κατάγονται από τα χωριά της ανατολικής Θράκης και κατοικούν σε όλην την Ελλάδα και το εξωτερικό,έγινε με έντονο τρόπο, λόγω της μεγάλης συμμετοχής και της θέλησης των οργα-νωτών και των συμμετεχόντων,αφενός η προβολή της πλούσιας Αρβανίτικης – Θρακικής - Ελληνικής παράδοσης, και αφετέρου η αποκαθήλωση της παραπληροφόρησης,της άγνοιας και της προπαγάνδας.



Για την προσπάθεια αυτή,να αναδειχθεί η Αρβανίτικη θέση στην ελληνικό κόσμο,οφείλουμε πολλά στις προηγούμενες γενιές που σε ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες κατόρθωσαν να διασώσουν την ιστορική μνήμη,δίνοντας τα βιολογικά εφόδια στους μετέπειτα Αρβανιτόφωνους Έλληνες και Ελληνίδες,για να αντιπαλέψουν τη λήθη και το ψεύδος,την αδιαφορία,την εχθρότητα,την προπαγάνδα και την ιστορική άγνοια.


Σήμερα,οι απόγονοι των διασωθέντων από τη Γενοκτονία που σχεδίασαν οι Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί,  Έλληνες Αρβανιτόφωνοι της ανατολικής Θράκης,αναλαμβάνουν την ευθύνη να αποκαταστήσουν το μεγάλο κενό από την ελληνική ιστορία και μνήμη και την αντίκρουση της προπαγάνδας.
Η προσπάθεια αυτή αποτελεί μία συμβολή στην ιστορική πορεία των Αρβανιτών της ανατολικής Θράκης,στην πλούσια διαδρομή μνήμης,αλλά κυρίως αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια αποκατάστασης της αλλόφωνης πληθυσμιακής αυτής ομάδας του ελληνικού λαού.Προσπάθεια η οποία είναι διακριτή και επειδή έχει πλέον τα υποκείμενά της,τους ανιδιοτελείς  ανθρώπους,θα έχει και ουσιαστικά αποτελέσματα.