Θ. Μαλκίδης Αττίλας 2 , Τάσος Ισαάκ , Σολωμός Σολωμού και "Αντιγόνη" στα Κατεχόμενα! Κύπρος: Αύγουστος 1974, 1996, 2016. Μαζί με τους συγγενείς των νεκρών αγωνιστών του 1974 ενάντια στην εισβολή του τουρκικού φασιστικού στρατού, των δολοφονημένων και των αγνοουμένων,των ζώντων ακόμη Ελλήνων που πολέμησαν καθώς και των προσφύγων της Κύπρου, όλοι εμείς ζητάμε μία εξήγηση για τον Αττίλα 2 και βεβαίως για τον Αττίλα 1. Ζητάμε τη δικαίωση για τους ανθρώπους που χάθηκαν, που ξεριζώθηκαν, που τα οστά τους δε βρέθηκαν ποτέ. Απαιτούμε ερμηνεία και βεβαίως την Νέμεσις,μεταξύ των άλλων, για το "η Κύπρος είναι μακριά", όταν για τον Κίμωνα χιλιάδες χρόνια πριν δεν ήταν. Αναζητούμε τη δικαιοσύνη για το μαύρο καλοκαίρι του 1974, για όλα αυτά που έγιναν και άλλα τόσα που δεν έγιναν. Τόσο από τους φασίστες Τούρκους εισβολείς,όσο και από την Αθήνα και τη Λευκωσία. Απαιτούμε μαζί με τον Τάσο Ισαάκ,τον Σολωμού Σολωμού,τον Θεόφιλο Γεωργιάδη και τόσους άλλους,που ενώ πίστεψαν στη λευτεριά, οι ψυχές τους και εμείς, βλέπουμε την "ηγεσία", πολιτική και πνευματική, να συνομιλεί με τον κατακτητή και να ανεβάζει την "Αντιγόνη". Να ψάχνουν λύση με τους Τούρκους φασίστες και να βιάζουν το σύμβολο της αντίστασης και της ελευθερίας,την "Αντιγόνη" στην κατεχόμενη Σαλαμίνα. Δε θα συνεχίσουμε την καταγραφή της ύβρεως, είναι ανώφελο και εξάλλου την έχουν απεικονίσει με ξεχωριστό τρόπο οι δύο σπουδαίοι σύγχρονοι ποιητές της Ελληνικής Κύπρου:ο Μόντης και ο Μηχανικός. Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ήταν και παραμένει η μόνη λύση!
Θ. Μαλκίδης Ο βιασμός της "Αντιγόνης" στα Κατεχόμενα! Η "δικοινοτική", όπως ονομάζεται παράσταση της "Αντιγόνης", που θα πραγματοποιηθεί στο Αρχαίο Θέατρο της κατεχόμενης από τον τουρκικό φασιστικό στρατό Σαλαμίνας, αποτελεί πράγματι παγκόσμια πρωτοτυπία, αφού ο κατακτημένος θα υποστεί για άλλη μία φορά τον κατακτητή.
Η παράσταση, η οποία θα γίνει παρουσία του Προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Νίκου Αναστασιάδη και του εκπροσώπου των κατακτητών Μουσταφά Ακιντζί, συνιστά πέραν από την ύβρη έναντι της ελληνικής τέχνης, έναντι της "Αντιγόνης"και του πολιτισμικού φορτίου που κουβαλά, αποτελεί και ύβρη της θλιβερής "ηγεσίας" στην Κύπρο και την Ελλάδα, έναντι των θυσιών του Ελληνικού λαού για Ελευθερία. Αποτελεί εξύβριση των δολοφονημένων, των αγνοουμένων, των προσφύγων από τον τουρκικό φασιστικό στρατό το 1974. Η πράξη αυτή συνιστά βιασμό που κατακρεουργεί πέραν της "Αντιγόνης" και το παλλαϊκό αίτημα για απελευθέρωση και αποχώρηση των Τούρκων εισβολέων, οι οποίοι δεν νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιος, που πιστεύει ότι μπορούν να κατανοήσουν την αρχαία ελληνική τραγωδία και δη την "Αντιγόνη". Ταυτοχρόνως η πράξη αυτή δημιουργεί δυσωδία και χυδαιότητα, με όργανα πολιτικούς, διανοούμενους και ηθοποιούς, από την Ελλάδα και την ημικατεχόμενη Κύπρο, που βιάζει κατά φύση και παρά φύση, την "Αντιγόνη", την αντιστασιακή δηλαδή παράδοση του ελληνικού λαού. Είναι βεβαίως δείγμα των καιρών, της παρακμής της πολιτικής και πνευματικής "ηγεσίας", η οποία φοβάται και τρομάζει μπροστά στον Τούρκο φασίστα εισβολέα και δειλιάζει μπροστά στην απώλεια της θέσης και των προνομίων. Σε πλήρη δηλαδή αντίθεση με την "Αντιγόνη" ..... Υ.Γ. Την ύστατη στιγμή θα ήταν συνώνυμο με την παράδοση της "Αντιγόνης" και την ελληνική ιστορία, οι ηθοποιοί να αρνηθούν να παίξουν στα κατεχόμενα νομιμοποιώντας τον Τούρκο φασίστα κατακτητή. Ας ακολουθήσουν το παράδειγμα των συναδέλφων τους κατά τη διάρκεια της φασιστικής Ναζιστικής κατοχής που δεν έπαιζαν "Αντιγόνη" με τους κατακτητές, αλλά και των μουσικών της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, οι οποίοι όταν στάλθηκαν να παίξουν το 1997 στην Άγκυρα προς τιμή του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, αρνήθηκαν αφού αυτό θα γινόταν την 19η Μαίου, ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας!
Θ. Μαλκίδης Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού Μνημοσύνη. Κύπρος - Μνήματα Παραλιμνίου. Ιούλιος- Αύγουστος 2016, 22+20 χρόνια μετά Με την Τουρκική εισβολή, πριν 22+20 χρόνια στην Ελληνική Κύπρο και 20 χρόνια από τη δολοφονία των εθνονεομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού, υλοποιήθηκαν δύο από τις πιο φασιστικές πράξεις που έχουν γίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Και από τότε ο φασισμός που δολοφόνησε και κρατά όμηρο τον ελληνικό λαό της Κύπρου (αγνοούμενοι και συγγενείς, «εγκλωβισμένοι» και άλλα εγκλήματα) και ο ρατσισμός που ξεκινά από την εγκατάσταση των εποίκων και καταλήγει στο βιασμό του πολιτισμού προς όφελος της Τουρκοποίησης, συνεχίζεται.
Την ίδια στιγμή που έχουν συμβεί και συμβαίνουν αυτά (και άλλα) στην κατεχόμενη και δυστυχώς και στην ελεύθερη Κύπρο και που αποδεικνύουν τον Τουρκικό φασισμό που καταπιέζει και δολοφονεί τον Ελληνισμό, προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα που σχετίζεται με την πολιτική που ακολουθείται. Υπάρχει νομιμοποίηση της ελληνικής πολιτικής ηγεσίας στην Αθήνα και τη Λευκωσία να συνδιαλέγεται και να διαπραγματεύεται την Κύπρο και το δικαίωμά του Ελληνισμού στο μέλλον και την ελληνικότητά του; Μπορεί μία ηγεσία, πολιτική και διανοητική να φαντασιώνεται ελληνοτουρκικές φιλίες με δεδομένη την εισβολή και την κατοχή, με γνωστά τα εγκλήματα του κατακτητή; Η υπόθεση της Κύπρου δεν είναι ζήτημα μίας υποτίθεται πολιτικής και πνευματικής τάξης - ελίτ, η οποία κατά καιρούς εφευρίσκει νέους όρους και «σχέδια» για να νομιμοποιήσει την αποκαλούμενη «λύση», να εδραιώσει τα τετελεσμένα της φασιστικής τουρκικής εισβολής και κατοχής, να διαιωνίσει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων, ουσιαστικά να εγκαταστήσει με ελληνική υπογραφή τον Τουρκικό φασισμό σε όλη την Κύπρο. Γιατί η λύση δεν μπορεί ποτέ να στηριχθεί στο ρατσισμό, στη διαιώνιση της αδικίας, στο διαχωρισμό, στη χυδαιότητα, στην ανηθικότητα. Η επιβίωση του Ελληνισμού της Κύπρου δε μπορεί να στηρίζεται στην πολιτική και στρατιωτική ομήρεια, στα (ψευτο) διλήμματα, αλλά μόνο στις αρχές και τις αξίες, στις ελληνικές έννοιες της δημοκρατίας και της ελευθερίας. Δεν υπάρχει η νομιμοποίηση, ούτε η αποδοχή στην κοινωνία για υποχωρήσεις, τόσο στην Κύπρο και βεβαίως στο Αιγαίο και τη Θράκη. Η τριτοκοσμική οδός της συνδιαλλαγής με τους Τούρκους φασίστες κατακτητές, αποτελεί πισωγύρισμα και υποχώρηση προς τον εισβολέα, σημαίνει την ίδια ακολουθούμενη (αποτυχημένη) οδό των 20+22 ετών. Η Ελευθερία, για αυτήν που θυσιάστηκαν ο Τάσος Ισαάκ και ο Σολωμός Σολωμού, παραμένει η μόνη λύση, έναντι του Τουρκικού φασισμού, των εισβολέων και των κατακτητών της ελληνικής Κύπρου.
Δερύνεια -Κύπρος,μόλις 100 μέτρα από τον τόπο εκτέλεσης (!) του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού (Φωτ. Θ. Μαλκίδης)
