Η συγκλονιστική συνέντευξη από τον Ταμέρ Τσιλιγκίρ, που έγραψε βιβλίο για την Γενοκτονία .
Συνέντευξη στον Χρήστο Κωνσταντινίδη
Επιμέλεια μετάφρασης Σύλβια Μουφτούογλου
www.Newpost.gr
Με τον εορτασμό της 25ης Μαρτίου τιμούμε την έναρξη της Επανάστασης του 1821, από την οποία προήλθε η αποτίναξη της οθωμανικής κυριαρχίας και στη συνέχεια η δημιουργία του ελληνικού κράτος. Και αν η ελευθερία της Ελλάδας ήταν «από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά», όπως γράφει ο Διονύσιος Σολωμός στον εθνικό ύμνο, στην άλλη πλευρά του Αιγαίου χρησιμοποιήθηκε το αίμα των Ελλήνων, για την ανοικοδόμηση του τούρκικου κράτους.
Αυτήν την άποψη, η οποία ακούγεται όλο και πιο συχνά, τελευταία, στη χώρα μας, μοιράζεται στο Newpost.gr ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ (Tamer Çilingir). Πρόκειται για το συγγραφέα, που βίωσε το απάνθρωπο πρόσωπο του τουρκικού κράτους, φυλακίστηκε για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, έκανε απεργία πείνας 91 ημέρες για τις άθλιες συνθήκες κράτησης, παρέμεινε έγκλειστος 10 χρόνια και μετά την προσωρινή αποφυλάκισή του φυγαδεύτηκε στο εξωτερικό! Πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησε βιβλίο για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παράλληλα διαχειρίζεται ιστοσελίδα με την οποία προσπαθεί να ενημερώσει τους κατοίκους της Μαύρης Θάλασσας για αυτό το τεράστιο ζήτημα, για την αναγνώριση του οποίου παλεύει με όλες του τις δυνάμεις.
Η συμβολή του είναι τεράστια και θα αποδειχτεί αυτό με την πάροδο των χρόνων! Το θέμα της Γενοκτονίας στην Ελλάδα, εκτός από τις μαρτυρίες βασίστηκε στην πολύτιμη συμβολή και έρευνα του αείμνηστου καθηγητή βυζαντινολογίας, Πολυχρόνη Ενεπεκίδη που έφερε στο φως τα γερμανοαυστριακά αρχεία που αφορούσαν την περίοδο 1908-1918 όπου αποκαλύπτονταν αβίαστα μέσα από αυτά ο γενοκτονικός σχεδιασμός των Νεότουρκων εθνικιστών . Ο Τσιλιγκίρ στέκεται στην περίοδο 1914-1923 όπου κορυφώθηκαν οι εκκαθαρίσεις, χρησιμοποιώντας οθωμανικές και τούρκικες πηγές, οι οποίες αποτελούν τρανταχτή απόδειξη όσων πράχθηκαν, πριν έναν αιώνα.
Γι'αυτό, όπως έχουμε τονίσει ο Τσιλιγκίρ «...πρωταγωνιστεί στον ιστορικό αγώνα για την αλήθεια, την ιστορία, την αποκατάσταση και την αναγνώριση του μαζικού εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων και των άλλων λαών στην Τουρκία, για την αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού, για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία».
Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ που έγραψε βιβλίο για την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου
Ο Ταμέρ Τσιλιγκίρ μίλησε στο Newpost.gr για την έρευνά του πάνω στη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και έστειλε ένα μήνυμα που συμπορεύεται με το κλίμα των ημερών και της εθνικής εορτής. «Πρέπει να γίνει επανάσταση για να αποκατασταθεί η αδικία της ιστορίας», λέει με πάθος και αναλύει την απολυταρχικότητα του τούρκικου πολιτεύματος από τους τελευταίους σουλτάνους και τον Κεμάλ Ατατούρκ μέχρι τον Ερντογάν. Συγκινεί δε με την περιγραφή της συνειδητοποίησης της ελληνικής του καταγωγής. «Δεν αισθάνθηκα ποτέ Τούρκος, είμαι Έλληνας Πόντιος», απάντησε με θάρρος, αυτός, ο αγωνιστής υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, σε σχετική ερώτηση που του έγινε σε μία συνέντευξη που αποκαλύπτει πολλά και ενδιαφέροντα, τα οποία δεν θα σας αφήσουν ασυγκίνητους.
Από τα Λιβερά στην Κωνσταντινούπολη και στο λύκειο «εκπαίδευσης» εθνικιστών και μετά στις φυλακές για τον αγώνα του υπέρ των ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Που γεννηθήκατε;
«Γεννήθηκα το 1965 στο χωριό Λιβερά της επαρχίας Ματσούκας που βρίσκεται στην Τραπεζούντα (περιοχή που παρέμειναν ελληνόφωνοι πληθυσμοί μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών)».
Σχολείο, που πήγατε;
«Οι γονείς μου πήραν την απόφαση να εγκατασταθούμε στην Κωνσταντινούπολη. Οπότε, δημοτικό και Γυμνάσιο πήγα στην Πόλη.
Ποιο ήταν το αντικείμενο των σπουδών σας;
«Το 1978 μπήκα στη Σχολή Αξιωματικών, στο στρατιωτικό Λύκειο Kuleli. Αυτό είναι ένα ίδρυμα παραγωγής Τούρκων εθνικιστών. Εγώ όμως δεν άντεχα αυτό το περιβάλλον και τον τρίτο χρόνο φοίτησής μου με διώξανε από το Λύκειο. Ύστερα αποφάσισα να σπουδάσω κεραμική τέχνη όμως δεν μπόρεσα να αποφοιτήσω από το Πανεπιστήμιο, διότι ενδιαφερόμουν για την πολιτική και αρνήθηκα να σπουδάσω στα Πανεπιστήμια αυτού του κράτους».
Καταδίκη σε ισόβια κάθειρξη - 91 ημέρες απεργία πείνας στη φυλακή!
Ποια ήταν η δουλειά σας στην Τουρκία και που ζείτε σήμερα;
«Ασχολήθηκα με την ανατολίτικη κεραμική τέχνη. Ενώ άρχιζα να ερευνώ για το λαϊκό πολιτισμό, έλαβα θέση εναντίον της κυβέρνησης, στον αγώνα για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Λόγω αυτού του θέματος πολλές φορές φυλακίστηκα, δύο φορές, από 6 μήνες, μία το 1986 και την άλλη το 1993. Το 1994 συνελήφθηκα ξανά και καταδικάστηκα σε ισόβια κάθειρξη. Ήμουν 10 χρόνια φυλακισμένος. Οι συνθήκες της φυλάκισης ήταν απάνθρωπες, άθλιες. Γι'αυτό διαμαρτυρήθηκα με απεργία πείνας για 91 ημέρες! Το 2004 αποφυλακίστηκα προσωρινά εξαιτίας προβλημάτων απώλειας μνήμης που βίωνα και δεν ήμουν σε θέση να καλύψω τις ανάγκες μου. Έξι μήνες αργότερα βγήκε ξανά απόφαση φυλάκισής μου. Με τη βοήθεια των γονιών μου βγήκα στο εξωτερικό και τώρα συνεχίζω τη ζωή μου, μακριά από την Τουρκία, στην Ελβετία».
Ποια ήταν η επαφή σας με τα ρωμαίικα, τη διάλεκτο των Ελλήνων του Πόντου στη γενέτειρά σας;
«Από την ημέρα που μετακομίσαμε στην Πόλη οι γονείς μου αρνήθηκαν να επικοινωνούν στην ποντιακή. Τα μιλούσαν μόνο όταν θέλανε να πούνε κάτι κρυφό από εμάς, τα παιδιά. Μας φόβιζαν και αρνήθηκαν να μας την μάθουν. Μεγαλώναμε με την επιβολή μίας νοοτροπίας, στην οποία η λέξη “Πόντιος” θεωρούταν βρισιά. Οι γονείς μου νόμιζαν πως μας φόβιζαν μ'αυτόν τον τρόπο. Έτσι εγώ δεν κατάφερα να επικοινωνώ σε αυτήν την ελληνική διάλεκτο».
Πότε συνειδητοποιήσατε, ότι η διάλεκτος που ωμιλούταν στο χωριό σας δεν είχε καμία σχέση με την τούρκικη κουλτούρα και τί αντιμετώπιση είχε από τους γηγενείς;
«Κάθε καλοκαίρι πηγαίναμε στο χωριό μου, στη Ματσούκα και μέναμε το λιγότερο ένα μήνα. Στο χωριό μου όλοι γνώριζαν και μίλαγαν τα ρωμαίικα (ρωμαίικα ή rumca αποκαλούνται τα ποντιακά στην Τουρκία). Όταν ρώταγα τον πατέρα μου για τη συγκεκριμένη γλώσσα που μιλούσαν, μου έλεγε ότι απλά είναι μια παλιά γλώσσα. Μια περίοδο θεώρησα, ότι μιλούσαν οθωμανικά, που είναι μια παλιά γλώσσα (για όσους δεν το γνωρίζουν, τα τούρκικα είναι διαφορετική γλώσσα από την καθομιλουμένη της οθωμανικής αυτοκρατορίας).
Μεγαλώνοντας όμως κατάλαβα, πως η γλώσσα που μιλούσαν είναι καθαρά ελληνικά και ρώτησα την οικογένειά μου, γιατί τη μιλούν. Μου απάντησαν, ότι την έμαθαν από τους γείτονες. Η γιαγιά μου ελάχιστα μιλούσε τα τουρκικά. Η μητρική της γλώσσα ήταν τα ρωμαίικα (όπως πολλών κατοίκων των ελληνόφωνων χωριών της Μαύρης Θάλασσας). Αυτή δεν ήταν μια γλώσσα που θα μάθαιναν από τους γείτονες. Επίσης οι χωριανοί δεν υπερασπίζονταν, ότι είναι Πόντιοι. Λέγανε ότι οι Πόντιοι έφυγαν με την ανταλλαγή. Δηλαδή, οι ντόπιοι φύγανε αλλά μιλούσαν ακόμη την γλώσσα των γειτόνων τους; Αυτό δεν μου φάνηκε και πολύ πειστικό».
Σήμερα σε ποιες περιοχές του Πόντου μιλούν ρωμαίικα;
«Σήμερα υπάρχουν πάνω από 200 χωριά που μιλούν τη ρωμαίικη γλώσσα στην Τραπεζούντα. Ποντιακά επίσης μιλούν και σε μέρη που μετανάστευσαν εσωτερικά ελληνόφωνοι από τη Μαύρη Θάλασσα, στην Erzincan, στη Bursa και στο Van. Αυτή η γλώσσα όλο και περισσότερο εξαφανίζεται».
«Είναι ανάγκη να επαναστατήσουμε για τις αδικίες της ιστορίας»
