Νικόλαος Κατούντας της 33ης Μοίρας Καταδρομών: Το άγνωστο ιστορικό αντίστασης στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο το 1974

09-09-2017
Ο ΗΡΩΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΔΙΟΙΚΗΤΗ ΤΟΥ 31ΟΥ ΛΟΧΟΥ 1974- ΥΠΟΛΟΧΑΓΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΚΑΤΟΥΝΤΑ ΤΗΣ 33ης ΜΟΙΡΑΣ ΚΑΤΑΔΡΟΜΩΝ  ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΟ ΠΕΛΛΑ – ΠΑΙΣ ΤΗΣ ΕΠΑΡΧΙΑΣ ΚΕΡΥΝΕΙΑΣ.
ΓΝΩΣΤΟ ΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ – ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΚΑΙ ΤΟ ΑΓΝΩΣΤΟ ΙΣΤΟΡΙΚΟ .


Του Χαράλαμπου Καραγιάννη βετεράνου 33ης Μοίρας Καταδρομών

Οι συνωμότες – προδότες , με πρόσχημα το πραξικόπημα , απομάκρυναν από την Κερύνεια την πλέον αξιόμαχη δύναμη , την 33 Μ.Κ , μια δύναμη που σκόπιμα άφησαν χωρίς αποδεκτά αντιαρματικά , την στιγμή που οι Τούρκοι είχαν ήδη σκάψει δυο αντιαρματικές τάφρους ανάμεσα στην ΕΛΔΥΚ και την ΤΟΥΡΔΥΚ στον θύλακα Λευκωσίας 
Υποχρεωτικά επιστρέφουμε πίσω τον χρόνο στον μαύρο Ιουλίο . Μετά το Πραξικόπημα , η 33 μοίρα καταδρομών είχε μηδέν απώλειες . Το χάραμα της 20ης Ιουλίου 1974 ημέρα Σάββατο , Ο υπολοχαγός Νικόλαος Κατούντας βρίσκεται με τον λόχο του εγκατεστημένος σε διατεταγμένη αποστολή στο διεθνές αεροδρόμιο Λευκωσίας . εγκληματικά οι πραξικοπηματίες επιτελείς δεν έλαβαν υπόψη το ενδεχόμενο , επικείμενη τουρκική εισβολή , παρά τις αυξανόμενες ενδείξεις όπως υποκλοπές σημάτων αλλά και μεταδόσεις των διαφόρων έγκυρων μέσων κοινής ενημέρωσης . 

Η μονάδα κανονικά , έπρεπε το βράδυ καλυπτόμενη από το σκότος να αναχωρήσει προς τους χώρους διασποράς και άμυνας στην περιοχή του Πέλλα Παις , σύμφωνα με τα σχέδια αμύνης που είχαν εκπονηθεί. το χάραμα κοντά 04:45 , τουρκικά αεροπλάνα βομβάρδισαν τους διαδρόμους του αεροδρομίου Λευκωσίας. Θέλοντας και μη , σήμανε συναγερμός και δόθηκε διαταγή. Η μοίρα να κινηθεί προς την βάση της χαμηλά επι της πλαγιάς του βουνού Αλωνάγρα δίπλα στο χωριό Πέλλα Πάις , πολύ κοντά στην Κερύνεια και στους πρόποδες του άγιου Ιλαρίωνα . ήδη Τούρκοι αλεξιπτωτιστές έπεφταν στην περιοχή της Μιας Μηλιάς. Περιοχή δίπλα στις Χαμίτ μάντρες και τμήμα του βόρειου τουρκοκυπριακού θύλακα.

Η πρώτη φάλαγγα έφτασε στη Μοίρα χωρίς να κτυπηθεί. Η δεύτερη, όμως, κτυπήθηκε από εχθρικά αεροπλάνα πάνω από τον Άγιο Επίκτητο. λίγο μετά το μικρό μεικτό χωριό Κλεπίνη . Από την προσβολή καταστράφηκαν ολοσχερώς Δυο οχήματα γεμάτα με όπλα και πυρομαχικά, . οι καταδρομείς υποχρεώθηκαν να διανύσουν την υπόλοιπη απόσταση με τα πόδια , μερικώς παροπλισμένοι και ταλαιπωρημένοι .
Φτάνοντας στην Μοίρα οδηγήθηκαν στο χώρο διασποράς , μεταξύ του Στρατοπέδου και του εξοχικού της Λαίδης , ένα αποικιοκρατικό κατάλοιπο το οποίο προοριζόταν ως εξοχική κατοικία του Μακαρίου ,τελικά όμως μετατράπηκε σε έδρα του Β λόχου του 251 τάγματος πεζικού . Εκεί συνάντησαν τον μακαρίτη διοικητή Γεώργιο Κατσάνη. Ο αείμνηστος διοικητή τους ενημερώνει ότι τη νύκτα θα έκαναν επίθεση για κατάληψη υψωμάτων , τούρκικων οχυρών δηλαδή στην ευρύτερη περιοχή του κάστρου του Άγιου Ιλαρίωνα. H επιχείρηση ξεκίνησε εννέα η ώρα το βράδυ του Σαββάτου . 

Ο Νικόλαος Κατούντας ηγείται του 31ουΛόχου κρούσεως , μπροστά από τα Πετρομούθκια και πιο μπροστά ο διοικητής Κατσάνης. Δυστυχώς παρά τις αρχικές επιτυχίες η μονάδα βρίσκεται σε πιο χαμηλό σημείο με ελαφρύ οπλισμό , χωρίς ικανοποιητική υποστήριξη από το πυροβολικό και χωρίς καμιά βοήθεια από άλλη μονάδα . τα ξημερώματα της Κυριακής βρίσκεται εκτεθειμένη στο φως των ελεύθερων σκοπευτών αλλά και των δυσανάλογων ενισχύσεων που έτυχαν οι τουρκοκύπριοι από αερομεταφερόμενους εκ Τουρκίας ,Τούρκους καταδρομείς . ο διοικητής Γεώργιος Κατσάνης σκοτώθηκε στην μάχη πιθανώς από τούρκο ελεύθερο σκοπευτή . η τουρκική αντεπίθεση ήταν πλέον οργανωμένη ,έτσι ακολούθησε τακτική απαγκίστρωση κάτω από δυσμενείς συνθήκες ,αφήνοντας πίσω το άψυχο σώμα του διοικητή . Ήδη από τις 20 Ιουλίου τουρκικές δυνάμεις με την ανοχή επιτελικών χουντικών αξιωματικών αποβιβάστηκαν και εδραιώθηκαν στην περιοχή πέντε μίλι . σε λωρίδα κυπριακής παραλιίς βόρεια του χωριού Τριμίθι και δυτικά του χωριού Άγιος Γεώργιος . 

Ο άγνωστος Ιάπωνας πλοίαρχος που έσωσε τους προγόνους μας στη Σμύρνη το 1922

Θ. Μαλκίδης 

Ο άγνωστος πλοίαρχος που έσωσε τους προγόνους μας στη Σμύρνη το 1922

Mε τη Σμύρνη στις φλόγες και τους Έλληνες και τις Ελληνίδες να αναζητούν  τη σωτηρία, ένας Ιάπωνας καπετάνιος εμπορικού πλοίου και το πλήρωμά του, συγκλονισμένοι από την εικόνα της τραγωδίας  παίρνουν μια γενναία απόφαση και μεταφέρουν στο κατάστρωμα όλο το φορτίο από μετάξι και δαντέλα που ήταν αποθηκευμένο στα αμπάρια και χωρίς δισταγμό τα πετάνε στη θάλασσα! 
Για τον Ιάπωνα καπετάνιο το όνομα του οποίου παραμένει  έως σήμερα άγνωστο  υπέρτερο όλων είναι η διάσωση των ανθρώπινων ψυχών. Γι' αυτό δίνει διαταγή να πλευρίσει το πλοίο στην προκυμαία και να επιβιβαστούν σε αυτό Έλληνες , προκειμένου να μεταφερθούν ασφαλείς στα ελληνικά λιμάνια.

Η πρωτοβουλία του Ιάπωνα πλοιάρχου καταγράφηκε  και από τις πληροφορίες που έδωσε ο Τζορτζ Χόρτον, ο Αμερικανός πρόξενος  στη Σμύρνη. Σε τηλεγράφημά του προς το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ (18 Σεπτεμβρίου 1922) τονίζει: «Ενα γιαπωνέζικο πλοίο πήρε μερικούς πρόσφυγες και άκουσα πως πέταξε το φορτίο του για τον σκοπό αυτό. Επιβάτες του πλοίου μιλούν για τη συγκινητικά ευγενική συμπεριφορά του ιαπωνικού πληρώματος».

 Στις 15 Οκτωβρίου 1922 η «Atlanta Journal-Constitution» ανέφερε: «Αντίθετα με τις ενέργειες κάθε άλλου πλοίου στη Σμύρνη, αυτό (δηλαδή το γιαπωνέζικο πλοίο) πήρε κάθε πρόσφυγα για τον οποίο θα μπορούσε να βρει χώρο πάνω στο σκάφος. Υπήρχε κι ένα φορτηγό πλοίο στο λιμάνι το οποίο έριξε όλο το φορτίο στη θάλασσα, πήρε τους υπόλοιπους πρόσφυγες και τους μετέφερε στον Πειραιά. Τα αμερικανικά, τα βρετανικά, τα γαλλικά και τα ιταλικά πλοία έλεγαν στους πρόσφυγες ότι μπορούσαν να πάρουν μόνο δικούς τους στα σκάφη και τότε παρέμειναν οι ταπεινοί Ιάπωνες για να αποδείξουν την ευσπλαχνία τους προς τους πρόσφυγες».


Στην εφημερίδα «The Boston Globe» της 21ης Οκτωβρίου 1922 η Αν Χάρλοου Μπιρτζ, σύζυγος του Χ. Μπιρτζ, καθηγητή του Διεθνούς Κολεγίου της Σμύρνης, γράφει τα εξής: «Οι απελπισμένοι πρόσφυγες βρίσκονταν στις αποβάθρες, το λιμάνι ήταν γεμάτο από άνδρες και γυναίκες που κολυμπούσαν με την ελπίδα να σωθούν. Στο λιμάνι εκείνη τη στιγμή ήταν ένα γιαπωνέζικο πλοίο, το οποίο μόλις είχε φθάσει φορτωμένο έως το κατάστρωμα με ένα πολύτιμο φορτίο από μετάξι, δαντέλες μεγάλης αξίας, χιλιάδων δολαρίων. Ο Γιαπωνέζος καπετάνιος, όταν κατάλαβε την κατάσταση που επικρατούσε, δεν δίστασε. Ολόκληρο το φορτίο πετάχτηκε στα βρόμικα νερά του λιμανιού, ενώ το φορτηγό φορτώθηκε και γέμισε με όσες εκατοντάδες πρόσφυγες μπορούσε να μεταφέρει ασφαλείς στον Πειραιά και στις ελληνικές ακτές».

Στο ίδιο πλαίσιο είναι και η  αναφορά του ανταποκριτή των «New York Times» στις 18 Σεπτεμβρίου: «Την Πέμπτη υπήρχαν έξι ατμόπλοια στη Σμύρνη, για να μεταφέρουν τους πρόσφυγες. Eνα γιαπωνέζικο, δύο γαλλικά, ένα αμερικανικό και δύο ιταλικά. Το αμερικανικό και το γιαπωνέζικο πλοίο δέχθηκαν όλους τους πρόσφυγες, χωρίς να ελέγξουν τα χαρτιά τους, ενώ τα άλλα πλοία πήραν όσους είχαν διαβατήριο».

Έσχατο αλλά όχι τελευταίο: Λίγες μέρες πριν την καταστροφή της Σμύρνης, στις 20 Ιουλίου 1922, με ομόφωνη απόφαση της ελληνικής Βουλής ψηφίστηκε ο νόμος 2870 «περί της παρανόμου μεταφοράς προσώπων ομαδόν ερχομένων εις τους Ελληνικούς λιμένας εκ της αλλοδαπής, εφ’ όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι διά τακτικών διαβατηρίων νομίμως τεθεωρημένων ή διά των εγγράφων των εκάστοτε οριζομένων διά Βασιλικών διαταγμάτων, εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως Υπουργών».
 Ευτυχώς, την απαγόρευση μεταφοράς των Ελλήνων προσφύγων από τη Μικρά Ασία την παραβίασε ο Ιάπωνας πλοίαρχος και έτσι σώθηκαν πολλοί προγονοί μας....

Από τις εκδηλώσεις στην Καβάλα το 2009 για τον Τζορτζ Χόρτον και τον Ιάπωνα πλοίαρχο. 

Πρόξενος της Ιαπωνίας στην Ελλάδα, η αείμνηστη Νάνσυ Χόρτον, κόρη του Τζορτζ Χόρτον και Θ. Μαλκίδης 

Στρατιώτης Ιωάννης Σκαλιστής: Αγνοούμενος για 43 χρόνια

ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ του 211 ΤΠ  ΙΩΑΝΝΗΣ ΣΚΑΛΙΣΤΗΣ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ ΕΤΩΝ 20 

 ΠΟΛΕΜΗΣΕ ΣΤΟΝ ΤΡΑΧΩΝΑ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ 23 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974  ΕΙΝΑΙ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ .......

Τα "Σεπτεμβριανά του 1955" και το ψεύτικο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη

Θ. Μαλκίδης: Τα "Σεπτεμβριανά του 1955" ως η Κεμαλική Νύχτα των Κρυστάλλων

Μέρος της συνέντευξης στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Ιωαννίνων και στο Ραδιόφωνο "Χρόνος" της Κομοτηνής. 

Η επέτειος των "Σεπτεμβριανών"  έχει δύο πολύ ενδιαφέρουσες όψεις. Η πρώτη είναι ότι εκτός από τους πολιτικούς, τους καθηγητές, τους διανοούμενους και τους δημάρχους περάσαμε και σε άλλες επαγγελματικές τάξεις που θαυμάζουν και υμνούν τον Κεμαλικό φασισμό και τα επιτεύγματά του, όπως τα "Σεπτεμβριανά". Η δεύτερη- ουδέν κακόν αμιγές καλού- αφορά… την παραδοχή ότι το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, όπου η δήθεν καταστροφή του οδήγησε στη σφαγή των Ελλήνων στα «Σεπτεμβριανά» το 1955, είναι ένα τεράστιο ψεύδος.

Παρά την προπαγάνδα, ότι ο Μουσταφά Κεμάλ γεννήθηκε το 1881 στη Θεσσαλονίκη, στο τριώροφο κτήριο, το οποίο είχε χτίσει δήθεν ο πατέρας του και βρίσκεται στη συμβολή των οδών Αποστόλου Παύλου και Αγίου Δημητρίου, έχουμε αποδείξει εδώ και καιρό ότι ο ισχυρισμός της γέννησης του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και στο συγκεκριμένο κτίριο είναι ένας μύθος. Βεβαίως στο ψεύτικο σπίτι του Κεμάλ γράφτηκε μία από τις μεγαλύτερες προβοκάτσιες στην παγκόσμια ιστορία. 

Η έκρηξη τη νύχτα της 6ης προς την 7η Σεπτεμβρίου 1955 στον κήπο του τουρκικού προξενείου Θεσσαλονίκης και έξω από το ψευδές αναφερόμενο ως σπίτι του Κεμάλ, θα αποτελέσει την αφορμή για το πρωτοφανή για τα παγκόσμια χρονικά διωγμό των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης.
Η πραγματικότητα είναι ότι ο Κεμάλ γεννήθηκε στη Χρυσαυγή (Σαρίγερ) Λαγκαδά και μάλιστα το 1981, με αφορμή τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μουσταφά Κεμάλ, επισκέφθηκε την Χρυσαυγή (το κτίριο της τότε κοινότητας) ο Τούρκος πρόξενος Θεσσαλονίκης μαζί με τον γραμματέα του (εφημ. ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ, 10 Μαΐου 1981) συνοδευόμενοι και από Τουρκικό τηλεοπτικό συνεργείο.

Ο πρόξενος ήξερε την αλήθεια και γι’ αυτό παρακάλεσε τους κατοίκους να του υποδείξουν το ακριβές σημείο γέννησης του Μουσταφά Κεμάλ, απ΄ όπου πήρε πολλές φωτογραφίες. Σε κάποια στιγμή αποκάλυψε στους Έλληνες συνοδούς του: «γνωρίζω ότι αυτή είναι η αλήθεια, αλλά είναι δύσκολο να το παραδεχθούμε επίσημα και καταλαβαίνετε το λόγο…». Ο ίδιος προθυμοποιήθηκε να χρηματοδοτήσει την ανέγερση μουσείου, το οποίο θα βοηθούσε και την ανάπτυξη του χωριού…
Το 1981 πάλι, με αφορμή τους εορτασμούς για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Κεμάλ, οι βουλευτές Ν. Βενιζέλος και Κ. Μπαντουβάς, με ερώτησή τους στο Ελληνικό Υπουργείο των Εξωτερικών, αμφισβήτησαν επισήμως τη θεωρία ότι το σπίτι δίπλα στο Τουρκικό Προξενείο Θεσσαλονίκης είναι αυτό στο οποίο γεννήθηκε ο Κεμάλ, επικαλούμενοι μάλιστα και αυτοί την μαρτυρία της ίδιας της αδελφής του της Μακμπουλέ, όπως διασώθηκε σε τουρκικές βιβλιογραφικές πηγές (Aydemir κλπ)
Στην δεκαετία του 1930, μετά το ελληνοτουρκικό σύμφωνο φιλίας και συγκεκριμένα το 1934 η Ελληνική κυβέρνηση ανάρτησε έξω από το σπίτι, μία πινακίδα όπου αναφερόταν ότι «εδώ γεννήθηκε ο Μουσταφά Κεμάλ». 

Και σαν να μην έφτανε αυτό, το 1937 η κυβέρνηση του Ιωάννη Μεταξά, έδωσε εντολή στο δήμο Θεσσαλονίκης να αγοράσει το σπίτι από την οικογένεια Σεραφειμίδου, που το κατοικούσε. Όταν η οικογένεια αρνήθηκε να το πουλήσει, τότε το κράτος προχώρησε στην απαλλοτρίωσή του. Μετά, ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Κ. Μερκουρίου, ενημέρωσε με επιστολή του την κυβέρνηση του Ισμέτ Ινονού, ότι χαρίζει το σπίτι στο Τουρκικό κράτος.

Η Τουρκία μετέφερε έπιπλα από τα ανάκτορα Ντολμά Μπαχτσέ και Τοπ Καπί της Κωνσταντινούπολης, ακόμα και ρούχα του Κεμάλ, τα οποία εκθέτονται πλέον στο δίνοντας την εντύπωση στον επισκέπτη, ότι χρησιμοποιήθηκαν μέσα σε αυτό το σπίτι από τον ίδιο τον Κεμάλ.

Μετά και τις τελευταίες δηλώσεις για τον τόπο γέννησης «και τους συγχωριανούς του φασίστα Κεμάλ», του δασκάλου του Χίτλερ, φαίνεται ότι οι λάτρεις και οι υμνητές του Κεμαλικού φασισμού αποκτούν και άλλα χαρακτηριστικά. Πέρα από την Ύβρη, είναι εντυπωσιακό βεβαίως να συμβαίνει αυτό στη χώρα της αντίστασης, του φωτός, της αλήθειας και του μαρτυρίου εκατομμυρίων ανθρώπων από τη Σμύρνη και την Τραπεζούντα, μέχρι τα Καλάβρυτα και το Δίστομο. Όλα όμως κρίνονται και κριτές για τα παραπάνω είναι οι ψυχές των δολοφονημένων, αποδίδοντας στους θαυμαστές του Κεμάλ και του Κεμαλικού φασισμού, τη Νέμεση.

Τέλος ως  ελάχιστο μνημόσυνο καταγράφουμε τα  ονόματα των δολοφονημένων από την νύχτα των κρυστάλλων το Σεπτέμβρη του 1955.  

Πεσόντες και αγνοούμενοι της 33ης Μοίρας Καταδρομών

Πεσόντες και αγνοούμενοι της 33ης Μοίρας Καταδρομών

1 Τχης Κατσάνης Γεώργιος Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 2 Υπλγος Κατούντας Νικόλαος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 3 Ανθλγος Αντωνίου Αντώνιος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 4 Ανθλγος Μελιφρονίδης Γεώργιος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 5 Ανθλγος Χατζηκύρου Γεώργιος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 6 Ανθλγος Χριστοφίδης Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 7 Λοχίας Αριστείδου Κυριάκος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 8 Λοχίας Αυστραλού Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Πενταδάκτυλος 9 Λοχίας Θεοχαρίδης Ευγένιος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 10 Λοχίας Ιωάννου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Κερύνεια 11 Λοχίας Καρεφυλλίδης Χρίστος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 12 Λοχίας Κουππάνος Ιωάννης Ιούλιος 1974 Κερύνεια 13 Λοχίας Κυριάκου Νεόφυτος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 14 Λοχίας Κυριάκου Χρίστος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 15 Λοχίας Μεσαρίτης Σωτήριος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Kερύνειας 16 Λοχίας Ορφανού Θεοτόκης Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 17 Λοχίας Πίττας Αναστάσιος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 18 Λοχίας Προεστός Παναγιώτης Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 19 Λοχίας Ρωσσίδης Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 20 Δνεας Γεωργίου Σάββας Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 21 Δνεας Κωστή Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 22 Δνεας Παπαχριστοδούλου Νικόλαος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 23 Δνεας Σάββα Γεώργιος Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 24 Κ/δ Αλεξάνδρου Χρίστος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 25 Κ/δ Ανδρέου Αριστοφάνης Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 26 Κ/δ Αντωνίου Κύπρος Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 27 Κ/δ Γεωργίου Γεώργιος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 28 Κ/δ Γεωργίου Μιχαήλ Ιούλιος 1974 Κερύνεια 29 Κ/δ Γιαννή Φώτιος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 30 Κ/δ Δημητρίου Ιωάννης Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 31 Κ/δ Δρουσιώτης Σωτήριος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 32 Κ/δ Θεοδούλου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 33 Κ/δ Θρασυβούλου Λάζαρος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 34 Κ/δ Ιωάννου Κώστας Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 35 Κ/δ Ιωνά Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 36 Κ/δ Καλαποδά Βάσος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 37 Κ/δ Καράντωνας Παναγιώτης Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 38 Κ/δ Κκολού Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Ιλαρίωνας 39 Κ/δ Κουκουλή Λοίζος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 40 Κ/δ Κυρατζή Χρίστος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 41 Κ/δ Κυριάκου Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 42 Κ/δ Λουκά Χριστόδουλος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 43 Κ/δ Μαντράλης Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Κουτσοβέντης 44 Κ/δ Μιχαήλ Αντώνιος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 45 Κ/δ Μιχαήλ Γεώργιος Ιούλιος 1974 Κουτσοβέντης 46 Κ/δ Μιχαήλ Νικόλαος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 47 Κ/δ Πατσαλίδης Μάριος Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 48 Κ/δ Παυλή Παναγιώτης Ιούλιος 1974 Πενταδάκτυλος 49 Κ/δ Παύλου Παύλος Ιούλιος 1974 Άγιος Ιλαρίωνας 50 Κ/δ Πέτρου Πέτρος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 51 Κ/δ Πίττας Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Πενταδάκτυλος 52 Κ/δ Σάββα Σάββας Ιούλιος 1974 Ασπρη Μούττη 53 Κ/δ Σεργίου Δημήτριος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 54 Κ/δ Σοφοκλέους Σταύρος Ιούλιος 1974 Λευκωσία 55 Κ/δ Στυλιανού Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 56 Κ/δ Στυλιανού Κυριάκος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 57 Κ/δ Τριγγή Γεώργιος Ιούλιος 1974 Συγχαρί 58 Κ/δ Χαραλαμπίδης Μιχαήλ Ιούλιος 1974 Κερύνεια 59 Κ/δ Χαραλάμπους Μιχαήλ Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 60 Κ/δ Χατζηγεωργίου Παναγιώτης Ιούλιος 1974 Κερύνεια 61 Κ/δ Χατζηθεοδούλου Κωνσταντίνος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 62 Κ/δ Χατζηλουκά Ανδρέας Ιούλιος 1974 Αγιος Γεώργιος Κερύνειας 63 Κ/δ Χατζηνικολάου Σταύρος Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις 64 Κ/δ Χατζηχριστοδούλου Ανδρέας Ιούλιος 1974 Κερύνεια 65 Κ/δ Χρίστου Νικόλαος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 66 Κ/δ Χριστοφόρου Αλέξανδρος Ιούλιος 1974 Κερύνεια 67 Κ/δ Ψαρά Κώστας Ιούλιος 1974 Πέλλαπαις Το μνημόσυνο των πεσόντων της 33ης Μοίρας Καταδρομών κατά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 θα γίνει την Κυριακή 24 Σεπτεμβρίου στο Σταυροβούνι, στο στρατόπεδο "Γεώργιος Κατσάνης"

Αγνοούμενος Δεκανέας Κύπρος Ιωάννου του Γεωργίου

Ο ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΣ ΚΥΠΡΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Επειδή πολλά συγκλονιστικά της εισβολής δεν πρέπει να ξεχνούμε, παραθέτω το πεζό και το ποιητικό κείμενο για το ίδιο γεγονός, ίσως φιλοτιμηθεί κανένα σχολείο να τα δώσει στα παιδιά να τα διαβάσουν, να μελετήσουν και τις διαφορές στους λόγους, αντί τόσων άλλων που κυκλοφορούν.

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΛΑΖΑΡΟΣ ΜΑΥΡΟΣ

Τελευταίος που εγκατέλειψε το φυλάκιο, καλύπτοντας με τα πυρά του τους απαγκιστρωμένους συμπολεμιστές του ήταν ο ΔΕΚΑΝΕΑΣ ΠΟΛΥΒΟΛΗΤΗΣ ΚΥΠΡΟΣ Γ. ΙΩΑΝΝΟΥ από τη Λευκωσία (οδός Αγαπήνορος). Στη διαδρομή του, κουβαλώντας το πολυβόλο του, ο Κύπρος, βρήκε πεσμένο, ξανά πυροβολημένο από τους Τούρκους τον Γιώργο Μιχαήλ του Παναγιώτου. (αγνοούμενο-οστά του οποίου βρέθηκαν και τάφηκαν στις 2 Σεπτ. στη Μακεδονίτισσα.) Δεν υπήρχε περίπτωση ούτε μια στο δισεκατομμύριο – για όσους ήξεραν από μικρό τον Κύπρο – να εγκαταλείψει τον Γιώργο.
Μέσα στην κόλαση των τουρκικών πυρών, γονάτισε, τον έπιασε από κάτω για να τον φορτωθεί στους ώμους του. Μια τουρκική ριπή αποτέλειωσε και τους δυο, καθώς μαρτυρούν μέχρι και σήμερα, στην εκκλησία των Αγίων Πάντων της Μακεδονίτισσας οι επιζήσαντες συμπολεμιστές τους.

ΤΑ Μαρτυρικά Οστά του Ήρωα Δεκανέα – Πολυβολητή Κύπρου Γ. Ιωάννου δεν έχουν ακόμα εντοπισθεί.

Τα "Σεπτεμβριανά":Η δολοφονία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης το 1955

Θ. Μαλκίδης

Τα "Σεπτεμβριανά":Η δολοφονία των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης

Εξηνταδύο χρόνια μετά τα «Σεπτεμβριανά»,  την καταστροφή δηλαδή του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης το 1955, την Κεμαλική "Νύχτα των Κρυστάλλων", εξηνταδύο χρόνια μετά από το οργανωμένο πογκρόμ από το τουρκικό κράτος, δεν έχει αποδοθεί μέχρι σήμερα δικαιοσύνη. Η προβοκάτσια που στήθηκε στο ψεύτικο σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη, όπου τον  κεντρικό ρόλο είχε το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής και με πρόφαση τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα του Κυπριακού Ελληνισμού, δόθηκε το σύνθημα για να ξεριζωθούν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες της Κωνσταντινούπολης. μετά από το οργανωμένο σχέδιο της Τουρκίας στο οποίο έλαβαν μέρος κρατικές και παρακρατικές  υπηρεσίες. "Συνήγορος" η αδράνεια και η αδιαφορία της  πολιτικής ηγεσίας Ελλάδας, η οποία ενδιαφερόταν για τη συνοχή του ΝΑΤΟ και όχι για τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης και της Κύπρου.

Κατά τη διάρκεια των διώξεων, τουλάχιστον 30 Έλληνες σκοτώθηκαν και εκατοντάδες άλλοι κακοποιήθηκαν. Ο Επίσκοπος Παμφίλου Γεράσιμος και ο μοναχός Χρύσανθος Μαντάς ξυλοκοπήθηκαν μέχρι θανάτου, ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως Γεννάδιος παραφρόνησε από τους ξυλοδαρμούς και ύστερα από λίγο χρόνο πέθανε, ενώ διάκονος υπέστη περιτομή.

Επίσης βιάσθηκαν πάνω από 2000 Ελληνίδες αλλά για ευνόητους λόγους δηλώθηκαν μόνο 200 βιασμοί. Μέσα σε 9 περίπου ώρες καταστράφηκαν ολοσχερώς 1004 σπίτια, ενώ άλλα περίπου 2500 υπέστησαν μεγάλες ζημιές.

Καταστράφηκαν 4348 καταστήματα, 27 φαρμακεία, 26 σχολεία, 5 σύλλογοι, οι εγκαταστάσεις 3 εφημερίδων, 12 ξενοδοχεία, 11 κλινικές, 21 εργοστάσια, 110 ζαχαροπλαστεία και εστιατόρια, 73 εκκλησίες, ενώ συλήθηκαν πάρα πολλοί τάφοι καθώς και οι τάφοι των πατριαρχών στην Μονή Βαλουκλή.

Επίθεση από οργανωμένες ομάδες  δέχθηκε και το ελληνικό προξενείο στη Σμύρνη, το ελληνικό περίπτερο στην έκθεση της πόλης, όπου σχίσθηκε η ελληνική σημαία, ενώ οι Έλληνες αξιωματικοί που υπηρετούσαν στο στρατηγείο του ΝΑΤΟ διασώθηκαν την τελευταία στιγμή.

Τα «Σεπτεμβριανά» αποτελούν πλέον ένα σημαντικό ζήτημα για το σύγχρονο κόσμο, για τους Έλληνες και τις Ελληνίδες,  καθώς και για την τουρκική κοινωνία, σε μία περίοδο όπου ερευνητές, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, μέσα από βιβλία, κινηματογραφικές ταινίες, έρευνες, συνέδρια, συζητήσεις σε διεθνείς οργανισμούς, σε όλον τον κόσμο και στην Τουρκία, ασχολούνται με ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα εναντίον του ανθρώπου και του πολιτισμού του. Την εκδίωξη του Ελληνισμού 1 της Κωνσταντινούπολης.

Για το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης βλ.  «Τα τουρκικά εγκλήματα της Κωνσταντινουπόλεως την 6ην και 7ην Σεπτεμβρίου 1955 ή χρονικόν της 3ης αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως και της καταστροφής του εν αυτή Ελληνισμού», σε επιμέλεια και εισαγωγή Θ. Μαλκίδη. 

Το κείμενο το οποίο που ανακαλύφθηκε μετά από έξι δεκαετίες μετά την τέλεση του εγκλήματος κατά της ανθρωπότητας και του Ελληνισμού, είναι μία πολύτιμη συμβολή για να δούμε τα «Σεπτεμβριανά», όπως πραγματικά έγιναν. 

Επιπλέον, για το ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής στην οργάνωση της προβοκάτσιας και την εκδίωξη των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης,  βλ. το μοναδικό βιβλίο στην ελληνική βιβλιογραφία για το προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή, Θ. Μαλκίδης "Διπλωματικές και πολιτικές συνιστώσες της δραστηριότητας του γενικού προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή" .

Αποκαλυπτήρια προτομής πεσόντα Καταδρομέα στην Κύπρο το 1974 Κωνσταντίνου Οικονομάκη

Αποκαλυπτήρια προτομής πεσόντα Καταδρομέα Κωνσταντίνου Οικονομάκη 

Ο Καταδρομέας Οικονομάκης Κωνσταντίνος  έπεσε για την πατρίδα το 1974 στη Κύπρο, όταν επέβαινε στο αεροσκάφος NORATLAS 52-139 της επιχείρησης «NIKH »

Την Κυριακή 10 Σεπτεμβρίου στις 10.30 π.μ θα γίνουν τα  αποκαλυπτήρια της προτομής του στο Ζαρό Ηρακλείου Κρήτης.

Οι Έλληνες που υπέστησαν τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό

Θ. Μαλκίδης. Οι Έλληνες που υπέστησαν τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό, τις ιδεολογίες του θανάτου. 

Οι Έλληνες έχουμε υποστεί δύο από τις εγκληματικές, απάνθρωπες, διαστροφικές ιδεολογίες, τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό, σε λιγότερο από δύο δεκαετίες. Σμύρνη, Τραπεζούντα, Αδριανούπολη, Γκιουρούμτζε και στη συνέχεια Καλάβρυτα, Κάνδανος, Δίστομο,  Χορτιάτης, Δομένικο, Πύργοι, Μεσόβουνο.

Η ιστορία  έχει καταγράψει ότι οι Έλληνες γνωρίσαμε  βία με τη μορφή του Κεμαλισμού, του προδρόμου, του δασκάλου του Χίτλερ. Υπάρχουν μάλιστα πολλοί Έλληνες που γνώρισαν τις πορείες θανάτου, στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Καππαδοκία, στη Θράκη τα «Αουσβιτς εν ροή» του Κεμάλ και αργότερα το Νταχάου, το Άουσβιτς, το Μαϊτχάουζεν του Χίτλερ.

Επιπλέον οι Έλληνες στο Μεσόβουνο και  στους Πύργους Εορδαίας, στα Κερδύλια, την Καισαριανή, την Κοκκινιά και αλλού γνώρισαν και τις δύο εγκληματικές ιδεολογίες του 20ου αιώνα, τον Κεμαλισμό και τον Ναζισμό.

Επειδή ο Κεμαλισμός δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε ως Ναζισμός.  Αν είχαν τιμωρηθεί τα τάγματα εργασίας, τα στρατόπεδα εξόντωσης των Ελλήνων που δημιούργησε ο Κεμάλ  δεν θα είχαμε Άουσβιτς. Η ιστορία των τελευταίων  ετών έδειξε ότι η συνεχής ατιμωρησία του Κεμαλισμού, δηλαδή του Ναζισμού, επιτρέπει την επανάληψη της  Γενοκτονίας μέχρι τις ημέρες μας.

Οι Διεθνείς και οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί, οι Έλληνες, οφείλουν  να σταματήσουν  τον μηχανισμό του θανάτου που αντιπροσωπεύει ο πρόδρομος του Ναζισμού ο Κεμαλισμός, καθιερώνοντας μεταξύ των άλλων ενεργειών την 19η Μαΐου ως Διεθνή -Ευρωπαϊκή ημέρα μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού.

Ως Επιτροπή για τη Διεθνοποίηση και την Αναγνώριση της Γενοκτονίας, οργανώνουμε την Πέμπτη 14 Σεπτεμβρίου, ημέρα του Σταυρού, ημέρα του Σταυρού του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας, αγώνα ζωής από τον Γιώργο Ζαχαριάδη. 

Ο υπερμαραθωνοδρόμος Γιώργος Ζαχαριάδης, γνωστός και ως «Τεμόν ΑΕΚ» θα ξεκινήσει ανήμερα του Σταυρού στις 8 το πρωί από το Μνημείο της σφαγής στους Πύργους, θα περάσει από το αντίστοιχο του Μεσόβουνου και θα καταλήξει μετά από δύο ώρες στο ηρώον του προσφυγικού  οικισμού Ανατολικού Πτολεμαΐδας. 

Μπροστά στην επίσημη σιωπή και αδιαφορία, οι πολίτες, οι διασωθέντες και οι απόγονοι των θυμάτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, μαζί με τους συμβολισμούς που έχει η παραπάνω ενέργεια,  δείχνουμε και τη στάση μας έναντι της Μνήμης και της Ιστορίας. 

Οι ήρωες Καταδρομείς του 1974 Μ. Χαραλαμπίδης και Χ. Α. Καρεφυλλίδης και ο Ναύτης Χ. Ι. Καρεφυλλίδης.

Αχώριστοι φίλοι στο Δημοτικό της Κερύνειας αχώριστοι φίλοι και στο πάνθεον των ηρώων

Μια φωτογραφία τριών αγοριών από το δημοτικό της Κερύνειας μπορεί να θεωρηθεί ως ασήμαντο γεγονός. Αυτό όμως αλλάζει όταν μαθαίνεις πως οι τρεις αυτοί αχώριστοι φίλοι θυσιάστηκαν όλοι κατά την διάρκεια της Τουρκικής εισβολής.  Στη συγκεκριμένη φωτογραφία βλέπουμε τρεις αχώριστους φίλους στην ηλικία των 11 χρονών να ποζάρουν μπροστά στο φωτογραφικό φακό, στο Δημοτικό σχολείο της Κερύνειας, κατά την Εθνική Εορτή της 25ης Μαρτίου. Είναι οι μετέπειτα ήρωες της Τουρκικής εισβολής , Μιχαλάκης Χαραλαμπίδης (αριστερά), Χρίστος Γ. Καρεφυλλίδης (κέντρο) και ο πρώτος ξάδελφος του  Χρίστος Α. Καρεφυλλίδης (δεξιά).

Ο δυο νεαροί, ο Καταδρομέας Μιχαλάκης Χαραλαμπίδης (αριστερά) και ο Ναύτης Χρίστος Γ. Καρεφυλλίδης (κέντρο) υπηρετούσαν την θητεία τους και θα απολυόταν στις 20 Ιουλίου ενώ Χρίστος Α. Καρεφυλλίδης (δεξιά),  είχε απολυθεί από την 33η Μοίρα Καταδρομών έξι μήνες πριν τον πόλεμο λόγω του θανάτου του πατέρα του.
Μιχαλάκης Χαραλαμπίδης
Ο Μιχαλάκης Χαραλαμπίδης γεννήθηκε στην Κερύνεια στις 29 Μαρτίου του  1954 και ήταν παιδί του Γεώργιου Μιχαήλ Χαραλαμπίδη από τη Θέρμια και της Ελένης Σωτήρη Χριστοδούλου από το Πέλλαπαϊς. Ήταν το μεγαλύτερο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας έχοντας ακόμη τρία αδέρφια  το Σωτήρη, το Μάριο και την Καλυψώ.Φοίτησε στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο της Κερύνειας και ακολούθως στην Τεχνική Σχολή Λευκωσίας ως μηχανικός αυτοκινήτων.
 Το 1972 κατατάχτηκε στις Δυνάμεις Καταδρομών και μεταφέρθηκε στην 33η μοίρα καταδρομών στο Πέλλαπαϊς. Εκεί υπηρέτησε μέχρι τις 23 Ιουλίου του 1974 ημέρα την όπου και έχασε τη ζωή.
 Η θυσία του ήταν ηρωική καθώς μετά την αυτοδιάλυση της 33ης μοίρας καταδρομών που έδωσε ηρωικές μάχες για να κρατήσει την Κερύνεια, δεν επέλεξε να προωθηθεί στις φίλιες περιοχές αλλά παρέμεινε στην Κερύνεια και μετέφερε τραυματίες από το Πέλλαπαις στην Λευκώσια. Είχε αναφέρει πως « Εν θα τους αφήσουμε να μια πιάσουν όλους». Σε ένα από τα πολλά δρομολόγια του έπεσε πάνω στον τούρκικο στρατό  με αποτέλεσμα να χάσει την ζωή του.   33χρόνια μετά την τουρκική εισβολή τα οστά του βρέθηκαν σε ομαδικό τάφο στο Καζάφανι και έτσι ο Μιχαλάκης ήρωας επέστρεψε στην οικογένεια.

Χρίστος Καρεφυλλίδης του Ιωάννη

Ο Χρίστος Καρεφυλλίδης, ήταν παιδί του Ιωάννη Καρεφυλλίδη και της Έλλης Αχιλλέως Δωροθέου. Γεννήθηκε  στις 3 Οκτωβρίου 1954, στο Βελγικό Κονγκό, όπου, είχαν μεταναστεύσει οι γονείς του. Ήταν το δεύτερο παιδί της οικογένειας και έιχε μια μεγαλύτερη αδερφή την Αλίκη.  Φοίτησε στο δημοτικό και στο Γυμνάσιο της Κερύνειας  και κατετάγη στην Εθνική Φρουρά το 1972,υπηρετώντας στο Ναυτικό. Θα απολυόταν στις 20 Ιούλιου του 1974 αλλά τον πρόλαβε η βάρβαρη τουρκική εισβολή.

Η τουρκική εισβολή στις 20 Ιουλίου βρήκε τον Χρίστο εν υπηρεσία με τον φίλο και συμμαθητή του Φοίβο Φιερό. Υπηρετούσαν στην Ναυτική Βάση Κερύνειας με έδρα το Φρούριο της πόλης και είχαν καθήκοντα στην Τορπιλάκατο Τ.3. Όταν οι εισβολείς άρχισαν να βομβαρδίζουν τις ακτές και το λιμάνι της Κερύνειας, η Τορπιλάκατος Τ.3 που έπλεε έξω από το λιμάνι και ήταν έτοιμη να προσβάλει με τις τορπίλες της τουρκικό σκάφος, κτυπήθηκε από αντιτορπιλικά, ανατινάχτηκε και βυθίστηκε αύτανδρος. Επέζησε μόνον ο αρχικελευστής της, ο οποίος κολυμπώντας έφθασε στη στεριά. Από το πλήρωμα της Τ.3 επέζησε μόνο ο αρχικελευστής Διονύσης Μαγέτος ενώ την ίδια ώρα θυσιάστηκαν τα υπόλοιπα οκτώ µέλη του πληρώματος, μάζί τους και ο Χρίστος. 

Χρίστος Καρεφυλλίδης του Αντρέα 

Ο Χρίστος Καρεφυλλίδης, ήταν γιος του Αντρέα Καρεφυλλίδη και της Ελένης Βικτωρίδου. Γεννήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 1954 στην Κερύνεια και φοίτησε στο δημοτικό και  στο Ελληνικό Γυμνάσιο Κερύνειας Τον Ιούλιο του 1972 κατετάγη στην Εθνική Φρουρά και στην 33η Μοίρα Καταδρομών με έδρα το Μπέλλαπαϊς. Λόγω όμως του αιφνίδιου θανάτου του πατέρα του στις 14 Αυγούστου 1973, απελύθη, αφού θα ήταν στο εξής προστάτης οικογένειας, (της μητέρας, της αδελφής και της γιαγιάς του). Αγαπούσε τον αθλητισμό και ήταν μέλος της επίλεκτης ομάδας καλαθόσφαιρας της ΠΑΕΚ Κερύνειας συμβάλλοντας στις νίκες της από το 1970-1972. Παραμονές της εισβολής εκκληθεί ως έφεδρος και μεταβεί στην μονάδα του στο  Μπέλλαπαϊς.
Συμμετείχε στις μάχες της μονάδας του για κατάληψη του Άγιο Ιλαρίωνα  την νύκτα τις 20ης Ιουλίου. Όπως και στην αποστολή της Μοίρας τους για αντιμετώπιση των τεθωρακισμένων αρμάτων των Τούρκων στον Άγιο Γεώργιο από ομάδα των ΛΟΚ. Μετά την κατάληψη της Κερύνειας από τους Τούρκους στις 22 Ιουλίου, ο Χρίστος και οι συστρατιώτες του προχώρησαν προς το Μπέλλαπαϊς και μετά στην Κυθρέα. Από εκεί κατευθύνθηκαν στον Παχύαμμο  για να αντιμετωπίσουν και πάλι τους εισβολείς.

Η οικογένειά του δεν σταμάτησε να ερευνά, να αξιολογεί και να διασταυρώνει όλες τις πληροφορίες, ενημερώνοντας τις αρμόδιες αρχές.  Η οικογένεια του προσβλέπει με πίστη και ελπίδα στην πλήρη εξιχνίαση της τύχης του, διότι η αγωνία είναι τρισχειρότερη από την πικρή αλήθεια.

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Λευτέρη Κουζάπα

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου Λευτέρη Κουζάπα

Έγινε πριν λίγες ώρες από τον ιερό Ναό Αγίου Επιφανίου στα Λύμπια, η κηδεία ενός ακόμη ήρωα, του  μέχρι πρότινος αγνοούμενου τον 18χρονο Στρατιώτη του 399 ΤΠ Λευτέρη Κουζάπα . 

Ο Κουζάπας  έπεσε Μαχόμενος τους Τούρκους εισβολείς στην Άσπρη Μούττη Πενταδακτύλου. 

Τα οστά του ανευρέθηκαν πρόσφατα δίπλα από την θέση που πολέμησε ανάμεσα σε δυο δέντρα και μια μεγάλη πέτρα και ταυτοποιήθηκαν με την μέθοδο DNA!


Αιωνία ας είναι η Μνήμη του.

Ταυτοποίηση των οστών του αγνοούμενου στρατιώτη Γεωργίου Παχουλαρά

Ταυτοποιήθηκαν   τα οστά του ήρωα- στρατιώτη του 281ΤΠ, Παχουλαρά Γεώργιου του Ιωάννη και της Ευσεβίας από τον Λυθροδόντα (Ομαδικό κενοτάφιο στη θέση Μ 11)

Η ημερομηνία της κηδείας θα ανακοινωθεί τις επόμενες ημέρες. 

ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Ο Αυστραλός George Devine Treloar που έσωσε τους προγόνους μας -πρόσφυγες του 1922

Θ. Μαλκίδης 

Ο George Devine Treloar που έσωσε τους προγόνους μας πρόσφυγες του 1922.

Ο  Giles Milton στο βιβλίο του «Χαμένος Παράδεισος, Σμύρνη 1922»,  γράφει για τη Γενοκτονία: «Οι Ευρωπαίοι δεν διδάσκονται την ιστορία της Μικράς Ασίας στα σχολεία τους. Καθώς μάθαινα όλο και περισσότερα, διαπίστωνα πόσο άδικο είναι να έχει παραλειφθεί τόσο σημαντικό κεφάλαιο από τη διδασκαλία. Μπορεί η καταστροφή να είναι από τις στιγμές που άλλαξαν τον ρουν της ιστορίας της Ελλάδος, αλλά ήταν εξίσου σημαντική και για τη Δύση... Η καταστροφή της Σμύρνης δεν έγινε ένα οικουμενικό μάθημα για τον κόσμο... Σε ανθρωπιστικό επίπεδο ήταν μια καταστροφή τεράστιας κλίμακας, η πρώτη που είδαμε τον 20ο αιώνα....».

Η Γενοκτονία των Ελλήνων, η οποία στοίχισε τη ζωή σε 1.000.000 περίπου Έλληνες από τον πληθυσμό των 2.700.000 και πλέον (στοιχεία 1914), είναι από τα πρωτοφανή εγκλήματα στην ανθρώπινη ιστορία. Ύστερα από αιώνες, ένα σημαντικότατο κομμάτι του Ελληνικού έθνους εκριζώθηκε και κατέφυγε στην Ελλάδα, και σε άλλες χώρες. Μόνο στην Ελλάδα απογράφησαν το 1928 1.221.000 πρόσφυγες, ενώ πρέπει να αναφερθεί ότι από το 1922 έως το 1928 οι θάνατοι των προσφύγων, λόγω ασθενειών, ήταν 70.000 κάθε έτος.

Στις επώδυνες αυτές ημέρες για τον Ελληνισμό, Φιλέλληνες από όλο το κόσμο, συνεισέφεραν στη σωτηρία, χιλιάδων Ελλήνων, αλλά και στην ανάδειξη του μαζικού εγκλήματος. Η πρόσφατη πρωτοβουλία των συμπατριωτών μας στην Αυστραλία, απογόνων προσφύγων του 1922, να τιμήσουν τον George Devine Treloar μας υπενθύμισε την καθοριστική συμβολή των Αυστραλών Φιλελλήνων στη διάσωση των διασωθέντων της Γενοκτονίας.

Ο Treloar μαζί με τον Άγγλο συνεργάτη του, το συνταγματάρχη Τ. Proctor, ίδρυσαν περίπου δώδεκα χωριά σε ανατολική Μακεδονία και δυτική Θράκη. Ένα από αυτά μέχρι σήμερα τιμά τον Treloar, φέροντας το όνομά του: το Θρυλόριο Ροδόπης, ένα αμιγώς Ποντιακό χωριό, περίπου δώδεκα χιλιόμετρα από την Κομοτηνή.
Γεννημένος το 1884 στην κωμόπολη της Βικτωρίας Μπαλαράτ, ο Treloar υπηρέτησε με τον Βρετανικό Στρατό στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, φτάνοντας το βαθμό του Αντισυνταγματάρχη. Το 1919 βρίσκεται πρώτα στη Ρωσία κι ύστερα στην Κωνσταντινούπολη, όπου ήταν υπεύθυνος για χιλιάδες Ρώσους, πρόσφυγες από την Οκτωβριανή Επανάσταση και τον Ρωσικό Εμφύλιο Πόλεμο. Εκεί παντρεύεται την Kathleen May Douch, το 1923.

Ύστερα από δύο χρόνια, και πλέον ως συνεργάτης της Κοινωνίας των Εθνών, φθάνει στη Θεσσαλονίκη. Διορίζεται Ύπατος Αρμοστής των Προσφύγων σε ανατολική Μακεδονία και δυτική Θράκη στις 6 Οκτωβρίου 1922, θέση στην οποία υπηρετεί μέχρι το 1926. Την εποχή εκείνη, γεννιούνται δύο από τα τρία παιδιά του: η Ελισάβετ (1925) και ο Τζων (1926). Επέστρεψε στην Αυστραλία το 1929, όπου και παρέμεινε μέχρι τον θάνατό του, το 1980, σε ηλικία 96 ετών.
Ο George Devine Treloar ως αντιπρόσωπος της Κοινωνίας των Εθνών μετεγκατέστησε 108.000 πρόσφυγες στην Ελλάδα και ίδρυσε στην Κομοτηνή το χωριό που φέρνει το όνομά του: Θρυλόριον.

Γόνος μιας από τις επιφανέστερες οικογένειες του Ballarat της Αυστραλίας, το έργο του είχε τεράστιο αντίκτυπο στον κόσμο – όχι μόνο ως στρατιώτης, αλλά και ως ανθρωπιστής. Το έργο του Treloar για τον οποίο οι Έλληνες της Αυστραλίας ετοιμάζουν μνημείο προς τιμήν του, αποτελεί μέρος μιας μακράς και περήφανης παράδοσης πολιτών του Ballarat που πολέμησαν στον ελληνικό χώρο ως στρατιώτες και νοσοκόμες και εργάστηκαν ως εκπρόσωποι της Κοινωνίας των Εθνών και συνεργάτες της Επιτροπής Αποκατάστασης Προσφύγων. Είναι βέβαιο πως χωρίς την αφοσίωση του Treloar, όπως και άλλων Αυστραλών οι πρόγονοί μας δεν θα είχαν επιβιώσει την καταστροφή των καιρών εκείνων και πολλοί.

Ειδικότερα το Σεπτέμβριο του 1922 ο Αυστραλός Loyal Lincoln Wirt ως εκπρόσωπος της φιλανθρωπικής οργάνωσης Near East επέβαινε στο Αυστραλιανό πλοίο Hobson’ s bay το οποίο ήταν φορτωμένο με 4.000 σάκους αλεύρι. Αυτό το αλεύρι έφτασε μέσω Καλλίπολης στη Θράκη, το οποίο διανεμήθηκε στους πρόσφυγες για να παραχθεί ψωμί. Το αλεύρι αυτό χρησιμοποιήθηκε και από τον George Devine Treloar, διανέμοντάς το στους πρόσφυγες από την ανατολική Θράκη, την Ιωνία, τον Πόντο, που είχαν εγκατασταθεί στη δυτική Θράκη.

Οι Φιλέλληνες της Αυστραλίας οι οποίοι συνέβαλλαν ώστε να μη αφανισθούν περισσότεροι Έλληνες από το μαζικό έγκλημα, αποτελούν παραδείγματα για πολλούς αγωνιστές που συνεχίζουν τη μεγάλη παράδοση αλληλεγγύης σε όλο το κόσμο, συμβάλλοντας στην αναγνώριση της γενοκτονίας. Είναι αυτοί που έχοντας τέτοια πρότυπα έχουν αναγνωρίσει τη γενοκτονία στην Αυστραλία (και βεβαίως στη Σουηδία, στις ΗΠΑ) και προωθούν ανάλογες αναγνωρίσεις και αλλού, ενώ ασχολούνται και με το ζήτημα, με τα έργα τους να έχουν τεράστια επιτυχία.  Έτσι η εκδήλωση των συμπατριωτών μας στο Σίδνευ αποτελεί ελάχιστη τιμή στον George Devine Treloar που συνέβαλλε στη διάσωση των προγόνων μας το 1922....

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γεωργίου Μιχαήλ

Κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γεωργίου Μιχαήλ 

Έγινε πριν λίγες ώρες η κηδεία του μέχρι πρότινος αγνοούμενου στρατιώτη Γεωργίου Μιχαήλ .Ο Γεώργιος Μιχαήλ, του Παναγιώτη και της Μαρούλλας, αγνοούμενος για 43 χρόνια είχε καταταγεί ως εθελοντής 19 χρονών το 1974, στον 3ο Λόχο του Λοχαγού Χαρ. Λόττα στην περιοχή Τράχωνα στην πρώτη γραμμή στη Λευκωσία αμέσως με την έναρξη της τουρκικής εισβολής. 

Στη συνέχεια, ενώ είχε τραυματιστεί στο μηρό και ο λοχαγός του τον είχε επιβιβάσει σε αυτοκίνητο για να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο, εκείνος αποβιβάστηκε και συνέχισε να πολεμά. Με την έναρξη της εκεχειρίας οι Τούρκοι περικύκλωσαν τα 2-3 φυλάκια με άρματα, όπου σε ένα αμυνόταν και ο Γιώργος Μιχαήλ τραυματισμένος. Για να μην εγκλωβιστούν στους Τούρκους, επιχείρησαν να συμπτυχθούν μερικές εκατοντάδες μέτρα πιο πίσω (5-6 στρατιώτες με μερικούς εφέδρους). 

Έπρεπε να διασχίσουν ένα γυμνό χωράφι και οι στρατιώτες κινούνταν στο έδαφος έρπην βαλλόμενοι συνεχώς. Ο έφεδρος στρατώτης Αποστόλης Κονναρής (Αντωνίου) με τρύπα σφαίρας στο κράνος που του έξυσε το κρανίο προσέγγισε στα 7-8 μέτρα τον Γιώργο ο οποίος σφάδαζε από τους πόνους λόγω του τραύματος αλλά δεν ήθελε να αιχμαλωτιστεί και φώναξε όσο μπορούσε στον Αποστόλη.
Ο Αποστόλης αρνήθηκε και τον παρότρυνε να συνεχίσουν συρόμενοι στο έδαφος. Ξαφνικά ο Κύπρος Ιωάννου (δεκανέας πολυβολητής) προσέτρεξε για βοήθειά τους, σήκωσε τον Γιώργο Μιχαήλ, αλλά μια ριπή σκότωσε τον Κύπρο Ιωάννου και ο Γιώργος σωριάστηκε στο έδαφος.Ο Γιώργος Μιχαήλ βρέθηκε σε ομαδικό τάφο με τρύπα σφαίρας στο κεφάλι.....