Θ. Μαλκίδης Οι δολοφόνοι του Τάσου Ισαάκ, του Σολωμού Σολωμού,της Κύπρου και του Ελληνισμού. Με συγκίνησε ομολογουμένως η συνάντησή μου με την αδελφή και την κόρη του δολοφονημένου από τους Τούρκους εισβολείς Τάσου Ισαάκ. Μαζί με τον Σολωμού Σολωμού, ο Ισαάκ αποτελεί έναν από τους νέους μάρτυρες που μνημονεύουν τη φασιστική κατάσταση εδώ 44 χρόνια στην Κύπρο. Η κόρη του Τάσου στη συνάντησή της με τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας ζήτησε το αυτονόητο.Να βρεθούν οι δολοφόνοι του πατέρα της και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Και μαζί με την Αναστασία Ισαάκ όλοι εμείς ζητάμε να βρεθούν οι δολοφόνοι του Τάσου,του Σολωμού, του Θεόφιλου Γεωργιάδη, των στρατιωτών και των πολιτών που σφαγιάστηκαν από το 1974 έως σήμερα. Σήμερα που τιμούμε την αποκατάσταση της Δημοκρατίας στην Ελλάδα, αποκατάσταση όμως που έγινε πάνω στα αποκαίδια της Κύπρου.Ζητάμε τη δικαιοσύνη για τη Δημοκρατία που βιάστηκε από τους επίορκους, ζητάμε τη Θέμις και την Νέμεσις για την Κύπρο που τη δολοφονούν τα φασιστικά Τουρκικά στρατεύματα. Απαιτούμε τη δικαιοσύνη για τους αγνοούμενους, για τους πρόσφυγες, για τον Τάσο, τον Σολωμού, για την Κύπρο, τον Ελληνισμό και τη Δημοκρατία. Γιατί Κύπρος ίσον Ελληνισμός, Ελληνισμός ίσον Δημοκρατία.
Η απελευθέρωση του Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, οι Κεμαλοφασίστες και οι Ναζί Γκρίζοι Λύκοι και οι υπάλληλοί τους στη Θράκη
Ανησύχησε πολλούς ο αγωνας για την Μακεδονια, για τον Μητρετρωδη και τον Κουκλατζη, η απελευθέρωση του Γιάννη Βασίλη, ανησυχεί πολλούς ο αγώνας μας, για αυτό και οι Κεμαλοφασίστες, Ναζί Γκρίζοι Λύκοι και οι υπάλληλοί τους στην Θράκη, συνεχίζουν με μεγαλύτερο ζήλο αυτό που ξέρουν: Τον εκφοβισμό, τον προπαγάνδα, το φασισμό. Εμείς συνεχίζουμε, έχουμε μαζί μας το Θεό, το Δίκαιο και την Αλήθεια!
Η ίδρυση του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή και η δραστηριότητά του.
Ελλάδα και Τουρκία, είναι η μειονότητα της Θράκης. Αν και στη Συνθήκη της Λωζάνης (1923) ,αναφέρεται ξεκάθαρα ότι πρόκειται για θρησκευτική μειονότητα, η Τουρκία επιμένει ότι η μειονότητα είναι τουρκική.
Η επίσημη ελληνική θέση στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, είναι ότι στην Ελλάδα υπάρχει μία μειονότητα, η μουσουλμανική της Θράκης. O Baskin Oran το 1988, εξέφρασε την τουρκική άποψη για το μειονοτικό ζήτημα στη Θράκη: «Η Συνθήκη της Λωζάνης που συμπληρώνεται με τις ελληνοτουρκικές συμφωνίες της Αθήνας (1926) και της Άγκυρας (1930 και 1933), πρέπει να θεωρηθεί συμπληρωματικό διεθνές κείμενο της Συνθήκης των Σεβρών, που προέβλεπε την προστασία των μειονοτήτων σε όλη την εδαφική έκταση της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένων και των εδαφών που ενδέχετο να προσαρτηθούν στο μέλλον.
Αιχμή του δόρατος (ή καλύτερα Δούρειος Ίππος), για την ευόδωση των προσπαθειών της Τουρκίας να προσεταιριστεί τη μειονότητα της Θράκης, είναι αναμφίβολα το τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής.
Με αυτό θα ασχοληθούμε στο πρώτο μέρος του σημερινού μας άρθρου. Στο δεύτερο μέρος, θα αναφερθούμε στους μουφτήδες της Θράκης, τους οποίους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, φρόντισε εν μέσω της εθνικής τραγωδίας από την φονική πυρκαγιά στην Ανατολική Αττική, να συνταξιοδοτήσει, κάνοντας το χατίρι του Ερντογάν και ανοίγοντας τον δρόμο για την εκλογή τους (σχετικό ρεπορτάζ στο protothema.gr 02/8/2018).
Διπλωματικές και προξενικές σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας – Το γενικό τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής
Η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν διπλωματικές και προξενικές σχέσεις, που εκφράζονται με τις εξής αντιπροσωπείες.
i) Πρεσβεία στην Άγκυρα (αντίστοιχη πρεσβεία της Τουρκίας στην Αθήνα), όπου υπάρχει και προξενικό γραφείο.
ii) Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη και αντίστοιχο Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στη Θεσσαλονίκη.
iii) Γενικό Προξενείο της Ελλάδας στη Σμύρνη, με αντίστοιχο το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή.
iv) Προξενείο Αδριανούπολης με αντίστοιχο το Προξενείο της Τουρκίας στη Ρόδο.
Το Γενικό Προξενείο της Τουρκίας στην Κομοτηνή δημιουργήθηκε το 1923, αρχικά ως προξενικό γραφείο, από το 1930, με κυβέρνηση Ελευθέριου Βενιζέλου ως προξενείο και από το 1950 ως Γενικό Προξενείο, σε αντιστοιχία της δημιουργίας του Γενικού Προξενείου της Ελλάδας στην Κωνσταντινούπολη. (Η διπλωματική αντιστοιχία είναι με το Γενικό Προξενείο της Σμύρνης όπως αναφέραμε). Τότε στη χώρα μας δόθηκε η δυνατότητα να ιδρύσει προξενείο, αντί όμως να επιλέξει την Ίμβρο (όπως άλλωστε είχαν ζητήσει οι κάτοικοι του νησιού), επέλεξε την Αδριανούπολη.
Πρόκειται για μία ακόμη ακατανόητη (για εμάς τουλάχιστον), απόφαση της χώρας μας.
(Τα στοιχεία της παραγράφου αυτής προέρχονται από το βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη «Διπλωματικές και Πολιτικές Συνιστώσες της Δραστηριότητας του Γενικού Προξενείου της Τουρκίας στην Κομοτηνή», εκδόσεις ΓΟΡΔΙΟΣ).
Οι υποχρεώσεις των Προξένων
Στο ίδιο βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη διαβάζουμε αναλυτικά για τις υποχρεώσεις των προξένων.
