Ο Παύλος Μελάς θυσιάστηκε σαν σήμερα το 1904 για την Ελευθερία της Μακεδονίας. Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 29 Μαρτίου του 1870. Ήταν ένα από τα επτά παιδιά του Ηπειρώτη έμπορου Μιχαήλ Μελά και της Ελένης Βουτσινά, κόρης εύπορου κεφαλλονίτη εμπόρου από την Οδησσό. Η καταγωγή της οικογένειάς του ήταν από τον Παρακάλαμο Πωγωνίου της Ηπείρου, όπου ακόμη σώζονται τα ερείπια του οικογενειακού πύργου. Η οικογένεια του μετακινήθηκε στην Αθήνα το 1874. Την εποχή εκείνη το κύριο εθνικό και πολιτικό ιδεολογικό ρεύμα στην Ελλάδα ήταν η Μεγάλη Ιδέα, η διεύρυνση των ελληνικών συνόρων για να συμπεριλάβουν ελληνικούς πληθυσμούς που βρισκόταν υπό ξένη κυριαρχία. Ο πατέρας του Μελά συμμεριζόταν αυτό το όραμα και δαπάνησε σημαντικό μέρος της προσωπικής του περιουσίας για την πραγμάτωσή του. Ασχολήθηκε με την πολιτική, έγινε κατά περιόδους δήμαρχος Αθηναίων και βουλευτής Αττικής, ενώ το 1896 θα γινόταν πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας, μιας μυστικής εθνικιστικής οργάνωσης της οποίας μέλος ήταν και ο Παύλος. Σε ένα τέτοιο ιδεολογικό κλίμα ανατράφηκε ο νεαρός Μελάς.
Που είναι τα Μνημεία μας; Δε χρειάζεται να αναφέρουμε τι σημαίνει Μνημείο, Μνήμη, Μνήμα, Μνημοσύνη, Μνημόσυνο. Είναι ταυτισμένες οι λέξεις αυτές με την Ελληνική ιστορία και παράδοση. Βλέποντας πριν λίγες ώρες τον Πρόεδρο της Γαλλίας να επισκέπτεται το Μνημείο (και το Μουσείο) της Γενοκτονίας των Αρμενίων στο Ερεβάν και να αποτίει φόρο τιμής στα θύματα του μαζικού εγκλήματος, αναπόφευκτα ήρθε η σκέψη στη δική μας περίπτωση. Και κυρίως ήρθε το ερώτημα με τις δύο συνιστώσες:
Αγνοούμενοι: Και όμως υπάρχουν ! Σαν σήμερα το 2015 είχαν γίνει οι κηδείες των ελάχιστων οστών που είχαν βρεθεί από μέχρι πρότινος αγνοούμενους μετά την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο το 1974. Ανάμεσά τους και το φέρετρο του μικρού Ανδρέα,έξη μηνών βρέφος, χωρίς φωτογραφία,αλλά με την πιπίλα του να τον συνοδεύει στο αιώνιο ταξίδι, εκτελεσμένο από τον Τούρκο εισβολέα, Η μητέρα του ήταν τότε έγκυος....
Θεοφάνης Μαλκίδης Επιτροπή η οποία συγκροτήθηκε ΠΡΙΝ από την Κύρωση της Συμφωνίας....... Πριν από λίγες ώρες δημοσιοποιήθηκαν τα ονόματα, σύμφωνα με την ανακοίνωση του Υπουργείου Εξωτερικών και πριν την κύρωση λεγόμενης <Συμφωνίας> των Πρεσπών, της επιτροπής των επιστημόνων θα συζητήσει με αντίστοιχη των Σκοπίων ιστορικά, αρχαιολογικά και εκπαιδευτικά θέματα. Δηλαδή τα Σκόπια θα απαιτήσουν μεταξύ των άλλων να αφαιρεθούν από τα ελληνικά σχολικά βιβλία οι αναφορές για τον Μακεδονικό Αγώνα, ο οποίος έτσι και αλλιώς είναι υποβαθμισμένος .
Μία ακόμη σφαγή αθώων Ελλήνων από τους Γερμανούς Ναζί. Λιγκιάδες Ιωαννίνων Το χωριό Λιγκιάδες βρίσκεται απέναντι από τα Γιάννενα, στο βουνό Μιτσικέλι. Ο θάνατος ενός γερµανού αξιωµατικού, του αντισυνταγματάρχη Καταδρομών Γιόζεφ Ζάλμινγκερ φίλου του Χίτλερ από αντάρτες του ΕΔΕΣ, θεωρείται η αφορμή για τα αντίποινα στους Λιγκιάδες.... Ήταν 3 Οκτωβρίου του 1943 όταν έξι καμιόνια γεμάτα με Γερμανούς καταδρομείς της σκληρής μεραρχίας «Εντελβάις» εισέβαλαν στο χωριό Λιγκιάδες Ιωαννίνων και ήσαν έτοιμοι να διαπράξουν ένα αποτρόπαιο και φριχτό έγκλημα. Η θηριωδία των γερµανικών στρατευµάτων άρχισε στις12.00 το µεσηµέρι στην Αµφιθέα. Οι Γερµανοί ανηφορίζουν στο βουνό και φθάνουν στους Λιγκιάδες. Εκείνη την ώρα στο χωριό βρίσκονταν λίγα άτοµα, οι περισσότεροι ηλικιωµένοι και µερικές γυναίκες µε τα παιδιά τους. Τους υπόλοιπους έσωσαν τα καρύδια, που ήταν η εποχή της συγκοµιδής τους. Όταν κατόπιν επέστρεψαν στο χωριό οι εικόνες που αντίκρισαν ήταν φρικιαστικές! Οι Γερμανοί είχαν κάψει ζωντανούς πολλούς κατοίκους εκτός από τα σπίτια τους. Η ατμόσφαιρα ήταν αποπνικτική! Οι ναζί είχαν δημιουργήσει ένα σκηνικό φρίκης. Άλλους κατοίκους τους έκαψαν ζωντανούς και άλλους τους πυροβόλησαν εν ψυχρώ αφού τους κατέβασαν στα υπόγεια των σπιτιών τους. Μητέρες αγκαλιά με τα νεκρά παιδιά τους, ηλικιωμένοι πνιγμένοι στο αίμα και σωροί από πτώματα στην πλατεία του χωριού συνέθεταν το σκηνικό στους Λιγκιάδες μετά το πέρασμα των Γερμανοναζιστών… Από τους 96 που µέτρησαν, 92 νεκροί, µεταξύ των οποίων 34 παιδιά ηλικίας 6 µηνών ως 11 ετών, 37 γυναίκες, 30 έως 64 ετών,και 11 άτοµα άνω των 70 ετών. Γλίτωσαν τον θάνατο µόνο τέσσερις: ένα βρέφος, µια νεαρή γυναίκα, που τα κορµιά των συγχωριανών της την κάλυψαν πέφτοντας την ώρα του πολυβολισµού, και δύο 24χρονοι άνδρες που οι σφαίρες τούς τραυµάτισαν επιπόλαια.
Το έγκλημα των Βουλγαρικών δυνάμεων κατοχής στα Λευκόγεια Δράμας Τις πρώτες μέρες του Οκτώβρη του 1941, εκτελέστηκαν από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις στο παρεκκλήσι του Αγίου Γεωργίου, είκοσι άνδρες από τα Λευκόγεια, το Χρυσοκέφαλο και την ευρύτερη περιοχή, από τις κατοχικές βουλγαρικές δυνάμεις. Ένα ακόμη έγκλημα από τους Βούλγαρους συμμάχους των Γερμανών Ναζί οι οποίοι τους παρέδωσαν την Μακεδονία και την Θράκη, ένα ακόμη έγκλημα εναντίων των Ποντίων, οι οποίοι υπέστησαν Γενοκτονία και από το Δάσκαλο Κεμάλ και από το Μαθητή Χίτλερ και τους συνεργάτες του.
Ό,τι και αν ειπωθεί και γραφτεί για τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, είναι ελάχιστα μπροστά σ΄ αυτά που προσέφερε για την πατρίδα και την ελευθερία της. Ο στόχος του ήταν ένας και μοναδικός: Η Ελευθερία. Ο Κολοκοτρώνης αγωνίστηκε ανιδιοτελώς και παρά τα μεγάλα εμπόδια, από Τούρκους και Έλληνες, τις φυλακίσεις, τις δοκιμασίες, έχοντας πίστη στο Θεό και την πατρίδα, ανέδειξε, ενίσχυσε, διέσωσε και ολοκλήρωσε την Επανάσταση. Αυτονόητο είναι ότι μας εμπνέει και σήμερα, ιδιαίτερα τις κατοχικές μέρες και νύχτες που ζούμε, αφού μας δίνει ένα και μοναδικό μήνυμα: "Για τον τόπο τούτο, που οφείλουμε να ελευθερώσουμε".
Η Ομιλία του Κολοκοτρώνη στην Πνύκα αποτελεί την πνευματική παρακαταθήκη του Γέρου του Μωριά προς τη νέα γενιά. Εκφωνήθηκε στις 8 Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα και πρωτοδημοσιεύτηκε στις 13 Νοεμβρίου 1838 στην αθηναϊκή εφημερίδα «Αιών», που εξέδιδε ο ιστορικός Ιωάννης Φιλήμων. Στις 7 Οκτωβρίου 1838 ο στρατηγός Θεόδωρος Κολοκοτρώνης επισκέφθηκε το Βασιλικό Γυμνάσιο της Αθήνας (νυν 1ο Πρότυπο Πειραματικό Γυμνάσιο Αθήνας) για να παρακολουθήσει τη διδασκαλία του γυμνασιάρχη Γεωργίου Γενναδίου (1784-1854) για τον Θουκυδίδη. Τόσο εντυπωσιάστηκε από την «παράδοσιν του πεπαιδευμένου γυμνασιάρχου και από την θέαν τοσούτων μαθητών», ώστε εξέφρασε την επιθυμία να μιλήσει και ο ίδιος προς τους μαθητές. Την πρότασή του απεδέχθη ο Γεννάδιος και λόγω της στενότητας του χώρου και του πλήθους των μαθητών η ομιλία του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη ορίσθηκε για τις 10 το πρωί της 8ης Οκτωβρίου 1838 στην Πνύκα. Το γεγονός μαθεύτηκε στη μικρά τότε Αθήνα και εκτός από τους μαθητές, πλήθος ανθρώπων «διαφόρων επαγγελμάτων και τάξεων» συνέρρευσε στην Πνύκα το πρωί της 8ης Οκτωβρίου για να ακούσει τον ηγέτη της Επανάστασης του '21. Ξαφνικά, στον χώρο της ομιλίας εμφανίσθηκε «σμήνος χωροφυλακής», αποφασισμένο να διαλύσει τη συγκέντρωση, επειδή προφανώς, ως βασιλικότερο του βασιλέως Όθωνα, τη θεώρησε αντικαθεστωτική. Όμως, μετά τη διαβεβαίωση του γυμνασιάρχη και των καθηγητών για το «αθώο της πράξεως», οι χωροφύλακες αποχώρησαν και η ομιλία έγινε κανονικά.
