Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Ένωση της Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, η εθνική κυριαρχία στο
Αιγαίο.
Το παράδειγμα της ιστορίας
Τούτες τις ώρες τιμούμε την Ένωση της
Δωδεκανήσου με την Ελλάδα, όταν την 7η Μαρτίου του 1948, απελευθερώθηκαν τα νησιά
μετά από 500 χρόνια τουρκικής, ιταλικής και γερμανικής κατοχής. Ήταν το φυσικό
αποτέλεσμα της δημογραφικής και εθνολογικής κατάστασης στα Δωδεκάνησα και το
επιστέγασμα του αγώνα του ελληνικού λαού για την εθνική αποκατάσταση στο Αιγαίο
μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Ρόδος, Κως,
Πάτμος, Αστυπάλαια, Κάλυμνος, Κάρπαθος, Κάσος, Λέρος,
Νίσυρος, Σύμη, Τήλος, Αγαθονήσι,
Λειψοί, Χάλκη, Αλιμιά, Αρκοί,
Φαρμακονήσι, Γυαλί, Κίναρος, Λέβιθα, Μάραθος, Νίμος, Ψέριμος, Σαρία,
Στρογγυλή, Σύρνα, Τέλενδος, Καστελλόριζο, Ίμια και εκατοντάδες
άλλες ελληνικές νησιωτικές πατρίδες.
Είχε προηγηθεί η αντίσταση του Ελληνισμού στους
Ιταλούς και Γερμανούς εισβολείς, οι υπέρ
Ελευθερίας εκατόμβες νεκρών από το Αργυρόκαστρο και τη Χιμάρα μέχρι τα Καλάβρυτα και το Δίστομο, τη στιγμή που η Τουρκία, ο «επιτήδειος
ουδέτερος», παζάρευε πότε με τη Ναζιστική Γερμανία και πότε με τη Μεγάλη
Βρετανία, τη Θράκη, τη Θεσσαλονίκη, τα
Δωδεκάνησα!
Ήταν και παραμένει αυτό το παζάρι, η
διαπραγμάτευση όπως αποκαλείται, χαρακτηριστικό της γειτονικής χώρας, η οποία έφτασε να έχει παρουσία ακόμη και στη σύνοδο,
πριν λίγα εικοσιτετράωρα, στο Λονδίνο, όπου ανάμεσα στην παράξενη αυτή συνεύρεση ήταν και ο πρώην
αρχηγός των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών, ο οποίος τώρα έχει φορέσει υπουργικό κουστούμι. Και βεβαίως υπάρχει το ερώτημα τι γύρευε η τουρκική αλεπού στο «ειρηνευτικό
παζάρι;
Μία παράλογη κατάσταση
Είναι αρκετές Ελληνίδες, αρκετοί
Έλληνες που παραμένουν ακόμη νοήμονες και εχέφρονες σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την πατρίδα
μας. Μπορείς να συζητήσεις πολλά και σύνθετα προβλήματα και να συμφωνήσεις μαζί
τους. Σε ένα που συμφωνούμε σε ό,τι
αφορά με τον πειρατή στα ανατολικά μας,
με το συνεταιρισμό εθνικιστών, Γκρίζων Λύκων, παρακρατικών, δολοφόνων,
ναρκέμπορων και διακινητών ανθρώπων,
είναι ότι αυτό που προπαγανδίζεται
δεν είναι «ελληνοτουρκικός διάλογος», αλλά στην πραγματικότητα οι παράλογες, έξω από κάθε πολιτική γραμμή και
διπλωματική τακτική, υποχώρηση στον
τουρκικό επεκτατισμό. Αυτό καθιστά η συζήτηση με το πιο διεφθαρμένο κράτος της
Ευρώπης, την υποχώρηση δηλαδή από τις προϋποθέσεις για τις σχέσεις με τη γειτονική
χώρα. Προϋποθέσεις οι οποίες αφορούν την πραγματική φιλία, την ειρηνική
συνύπαρξη και βεβαίως έναν κόσμο δικαίου και όχι ζούγκλας…..
Προαπαιτούμενα από την Τουρκία
Οι προϋποθέσεις για τις σχέσεις με
την Τουρκία αφορούν τη διασφάλιση των
συμφερόντων του Ελληνισμού σε γη, αέρα και θάλασσα, αφορούν την επιβίωση
και τη συνέχειά μας ως έθνους.
Είναι παγκοίνως γνωστό και χιλιοειπωμένο, πόσο μάλλον συνεχώς
προβεβλημένο καθημερινώς σε δελτία ειδήσεων που αναπαράγουν τον ιμπεριαλισμό και την προπαγάνδα της Άγκυρας,
ότι η Τουρκία έχει εδαφικές
διεκδικήσεις, απειλεί με casus belli αν η Ελλάδα ασκήσει τα νόμιμα και
κατοχυρωμένα από τις διεθνείς συνθήκες δικαιώματά της, ότι ζητά αποστρατιωτικοποίηση της Δωδεκανήσου και
όλου του Αιγαίου, ότι θεωρεί τη μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης «τουρκική»,
ό τι έχει ως βασικό δόγμα τη «Γαλάζια Πατρίδα» και σύνορα καρδιάς τη Θεσσαλονίκη!
Συνεπώς όλοι γνωρίζουμε εκ των
προτέρων τι ζητά με προκλητικό, με χυδαίο τρόπο και με θράσος η Τουρκία, ο
Ερντογάν, οι συγκυβερνήτες του δολοφόνοι Γκρίζοι Λύκοι και η κουστωδία από τους Κεμαλικούς μέχρι τους παρακρατικούς. Την ίδια στιγμή οφείλουμε απέναντι στον
τουρκικό επεκτατισμό, πολλαπλώς εκφρασμένο και βιαίως υλοποιημένο, να
αντιτάξουμε τις Ελληνικές διεκδικήσεις.
Διεκδικήσεις οι οποίες πρέπει να
είναι απέναντι στην εξαφάνιση της εθνικής μας κυριαρχίας και σε οποιαδήποτε
συμφωνία που αφορά υποχωρήσεις από θέσεις που αφορούν την κυριαρχία μας, τη
στιγμή που οι διεθνείς συνθήκες και το
Δίκαιο της Θάλασσας, αποδίδουν τα
δικαιώματα της Ελλάδας και κατοχυρώνουν την εθνική ακεραιότητα.
