Σελίδες

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Θράκη και μετανάστευση


Τριάντα χρόνια Πολιτιστικός Θρακικός Σύλλογος Στουτγάρδης
Η ζωντανή ιστορία της Εβρίτικης και Θρακικής μετανάστευσης στη Γερμανία

Τα τριάντα του χρόνια γιόρτασε ο Πολιτιστικός Θρακικός Σύλλογος Στουτγάρδης, σε μία πολύ όμορφη εκδήλωση, στην οποία συμμετείχαν εκατοντάδες μέλη και φίλοι του Συλλόγου.
Ο Πολιτιστικός Θρακικός Σύλλογος Στουτγάρδης ιδρύθηκε αρχικά σαν Σύλλογος Εβριτών Στουτγάρδης το 1979 από μετανάστες της πρώτης γενιάς, με κοινά προβλήματα, μεράκι, και οράματα, κινητοποιώντας το πάθος τους και με κατάθεση ψυχής, θέλησαν να προσφέρουν στην ιδιαίτερη πατρίδα τους.
Προσπάθησαν να βρουν εφικτές λύσεις για ορισμένα προβλήματα που είχαν ακόμη με την γενέτειρά τους και να διατηρήσουν τη γλώσσα, τη θρησκεία, την ενότητα, την εθνική ταυτότητα και κληρονομιά, τα ήθη και τα έθιμά τους.
Ο Σύλλογος το 2006 άλλαξε την ονομασία του για να αγκαλιάσει όλους τους Θράκες, συντονίζοντας τους πολυάριθμους Εβρίτες και Θρακιώτες που ζουν στην Στουτγάρδη, μέρος της μεγάλης μετανάστευσης της δεκαετίας του 1960 και 1970, προς τη τότε δυτική Γερμανία, που επηρέασε καταλυτικά όλους τους κατοίκους της περιοχής αυτής της πατρίδας μας.
Μάλιστα περιοχές όπως το βόρειο μέρος του νομού Έβρου και η Σαμοθράκη, έχουν σημαντικότατη παρουσία στη Στουτγάρδη και στο κρατίδιο της Βάδης- Βυτεμβέργης, αφού εγκατέλειψαν μαζικά την ιδιαίτερη πατρίδα τους. Αυτοί αποτελούν και ένα μεγάλο μέρος του συλλόγου και άλλων συλλόγων που δραστηριοποιούνται στη Στουτγάρδη και στην περιοχή της.
Την εκδήλωση άνοιξε το χορευτικό του Συλλόγου και στη συνέχεια ο μίλησε ο πρόεδρος του Συλλόγου Δημήτρης Παπαδόπουλος, ο οποίος απηύθυνε εγκάρδιες ευχαριστίες σε όλους όσους συνέβαλλαν με το κουράγιο, τη βούληση και τη δημιουργική δουλειά τους, μέσα και έξω από τα διοικητικά συμβούλια, πάντα με ανιδιοτέλεια, για την υλοποίηση των οραμάτων και στόχων του Συλλόγου.
Ακόμη ευχαρίστησε τα μέλη και τους φίλους και φίλες του Συλλόγου που με τη συμπαράστασή τους στήριξαν παντού και πάντα το Σύλλογο, στην προσπάθειά του να πετύχει στην επίτευξη των καταστατικών του στόχων.
Στόχοι, όπως η εκδηλώσεις πολιτιστικού, ιστορικού και ψυχαγωγικού περιεχομένου, χορευτικές εκδηλώσεις, και επίλυση των προβλημάτων των μεταναστών στη Γερμανία και στην πατρίδα.
Στη συνέχεια μίλησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Θρακικών Συλλόγων Ευρώπης και μέλος διοικητικού συμβουλίου του Πολιτιστικού Θρακικού Συλλόγου Στουτγάρδης, ο οποίος μετέφερε τα συγχαρητήρια της Ομοσπονδίας προς το Σύλλογο για τα τριαντάχρονά του και έκανε αναφορά στην προσπάθεια του Συλλόγου και της Ομοσπονδίας Θρακικών Συλλόγων να προβάλλει τη Θράκη στην Ευρώπη.
Ο προσκεκλημένος από την Ελλάδα για τις εκδηλώσεις για τα τριάντα χρόνια του Συλλόγου Φάνης Μαλκίδης, αναφέρθηκε στην ιστορία της μετανάστευσης των Θρακών στη Γερμανία, στην προσπάθειά τους για διατήρηση και ανάδειξη της καταγωγής των Θρακών και στην ουσιαστική τους προσφορά στην νεότερη πορεία της περιοχής.
Αφού έκανε αναφορές στο χθες και στο σήμερα της Θράκης, ανέδειξε πτυχές των νέων αναζητήσεων που θα μπορούσαν να έχουν σωματεία όπως ο Πολιτιστικός Θρακικός Σύλλογος Στουτγάρδης, για να έχουν μεγαλύτερη διάρκεια προσφοράς και συμμετοχής των νέων δεύτερης και τρίτης γενιάς.



Κύπρος και Τουρκία

400 δισεκατομμύρια το κόστος της τραγωδίας

07/11/2009 | ΤΗΣ ΜΙΚΑΕΛΛΑΣ ΛΟΪΖΟΥ





Ελληνοαμερικανός σέρνει την Τουρκία στα αμερικανικά δικαστήρια

Κανείς δεν διαπραγματεύτηκε την τραγωδία του. Δεν τους δόθηκε καμιά ευκαιρία για δεύτερη σκέψη. Παππούδες και μωρά, έγκυες και παράλυτοι, βρέθηκαν κάτω από τις ίδιες βόμβες να τρέχουν να σωθούν. Κανείς δεν διαπραγματεύτηκε το θάνατο των δικών τους. Την άγνοια για τις τύχες τους. Τους τραυματισμούς και τους βιασμούς, ποιος τρελός θα τους διαπραγματευόταν; Απλώς συνέβησαν.

Ο κυπριακός λαός υπέφερε χωρίς συγκλίσεις και αποκλείσεις και χωρίς συγκλίσεις και αποκλίσεις ζητά τώρα τα δικαιώματά του. Κάποιους ποσώς τους ενδιαφέρει η διαδικασία των απευθείας διαπραγματεύσεων. Δεν αναγνωρίζουν σε κανέναν το δικαίωμα να διαπραγματεύεται την τραγωδία τους και να φτιάχνει φόρμουλες και μηχανισμούς με «κριτήρια», για να τους κατανείμει το αντίτιμο του πόνου τους. Και αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η αγωγή
«Οι ενάγοντες Μιχάλης Τουμάζου, Νικόλας Κατζηλάρης και Μαρούλλα Τομπάζου, από και μέσω του δικηγόρου τους Αθάν Τ. Τσιμπίδη, καταθέτουν εκ μέρους του εαυτού τους και οποιουδήποτε άλλου σε παρόμοια θέση αυτή την αγωγή ενάντια στους εναγόμενους: Δημοκρατία της Τουρκίας και ψευδο-Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου». Κάπως έτσι ξεκινά η αγωγή που κατέθεσε εκ μέρους των πελατών του ο Ελληνοαμερικανός δικηγόρος Αθανάσιος Τσιμπίδης, που ζει και εργάζεται στην Ουάσινγκτον. Η αγωγή κατατέθηκε στο περιφερειακό ομοσπονδιακό δικαστήριο της Κολούμπια και οι ενάγοντες διεκδικούν το ποσό των 400 δισεκατομμυρίων δολαρίων ως αποζημίωση για την τουρκική εισβολή και κατοχή. «Ο κόσμος περίμενε για μια τέτοια υπόθεση», λέει ο κ. Τσιμπίδης. «Πήγα στην Κύπρο και μίλησα με οργανωμένα σύνολα και κάποιοι με αγκάλιαζαν και με φιλούσαν», εξομολογείται. «Κάθε μέρα προστίθενται κι άλλοι στις ατομικές αγωγές».

Το σκεπτικό της υπόθεσης
Η πρωτοφανής αυτή υπόθεση βασίζεται στην αποστέρηση της χρήσης και απόλαυσης της περιουσίας των εναγόντων από τους εναγομένους, ως αποτέλεσμα εθνικού μίσους κατά των Ε/κ και Χριστιανών. Οι εναγόμενοι χρησιμοποίησαν στρατιωτική δύναμη, στερώντας από τους ενάγοντες τη χρήση και απόλαυση των περιουσιών και των επιχειρήσεών τους από το 1974 μέχρι σήμερα. Ο τουρκικός στρατός εισέβαλε στην Κυπριακή Δημοκρατία και έκτοτε κατέχει και ελέγχει γύρω στο 40% του νησιού με τη χρήση αμερικανικού στρατιωτικού εξοπλισμού.

Οι εναγόμενοι προβάλλουν ένα μοτίβο συμπεριφοράς, συνδεδεμένο με τα εγκληματικά συνδικάτα και μετέφεραν Τούρκους πολίτες από την Τουρκία να καταλάβουν περιουσίες που ανήκουν στους ενάγοντες και να προβούν σε εθνοκάθαρση του βόρειου μέρους της Κύπρου. Το ψευδοκράτος της «ΤΔΒΚ» δεν είναι αναγνωρισμένο αλλά ένα είδος υποκόσμου, τίποτα περισσότερο από ένα οργανωμένο έγκλημα, με σκοπό να στερήσει τα ανθρώπινα δικαιώματα εκατοντάδων χιλιάδων ατόμων. Το ψευδοκράτος δεν τυγχάνει ασυλίας FSIA (Foreign Sovereign Immunity Act), επειδή δεν είναι κυρίαρχο κράτος, αναγνωρισμένο από τον πολιτισμένο κόσμο, αλλά λειτουργεί ως ενσωματωμένη σύμπραξη εγκληματικών πράξεων. Αυτά κατατέθηκαν, μεταξύ άλλων, στο αμερικάνικο δικαστήριο, για να αιτιολογηθεί η αγωγή.

Όπως εξήγησε στη «Σ» ο δικηγόρος Αθανάσιος Τσιμπίδης, πρόκειται για ένα συνδυασμό ομαδικής και ατομικής αγωγής. Από τη μία εκπροσωπείται, δηλαδή, το σύνολο του κυπριακού λαού και από την άλλη οι Κύπριοι που επιλέγουν να συμπεριληφθούν ως άτομα στην αγωγή. Το αμερικανικό νομικό σύστημα επιτρέπει τη συνεχή προσθήκη εναγόντων κατά τη χρονική διάρκεια της υπόθεσης.

Μια ζωή σε ένα χαρτί
«Η αγωγή συμπεριλαμβάνει και προστατεύει οποιονδήποτε έπαθε κακό από την εισβολή του 1974 και τη συνεχιζόμενη κατοχή, σε σχέση με περιουσία, επιχειρήσεις και έργα υποδομής», εξηγεί ο κ. Τσιμπίδης. Γι’ αυτό και διεκδικείται ένα τόσο μεγάλο χρηματικό ποσό. Αφορά, ουσιαστικά, όλους τους Κυπρίους. «Δεν είναι μόνο τα σπίτια και τα κτίρια, είναι η υποδομή», τονίζει ο κ. Τσιμπίδης. «Οι δρόμοι, για παράδειγμα, ανήκουν στους φορολογούμενους. Πλήρωσαν φόρους για να κτιστούν. Δεν είναι μόνο θέμα προσωπικής περιουσίας αλλά και συλλογικής», προσθέτει. «Οι ίδιες οι κοινότητες που εξαναγκάστηκαν σε προσφυγοποίηση, διατηρούν δικαιώματα επί όσων άφησαν πίσω τους», τονίζει.
Αυτό είναι και το κύριο σημείο το οποίο διαφοροποιεί τη συγκεκριμένη νομική προσπάθεια από τις προσωπικές περιπτώσεις που έχουν κατατεθεί στο ΕΔΑΔ. Η Τιτίνα Λοϊζίδου, παραδείγματος χάριν, κατέθεσε την προσφυγή της συγκεκριμένα για το σπίτι που της ανήκει στην Κερύνεια και της αποστερούν οι Τούρκοι, όχι για το δρόμο που περνά απ’ έξω, για τον οποίο πλήρωσαν όλοι οι Κερυνειώτες και οι υπόλοιποι Κύπριοι φορολογούμενοι. Η αγωγή ενώπιον του αμερικανικού δικαστηρίου έχει σαν στόχο να λειτουργήσει και συμπληρωματικά, για τα πράγματα που δεν εκδικάστηκαν ή δύσκολα θα εκδικαστούν από το ΕΔΑΔ.

«Αυτή είναι μια πολύ περιεκτική και περίπλοκη υπόθεση», είπε στη «Σ» ο κ. Τσιμπίδης. «Είναι η πραγματική ιστορία. Όταν μιλάμε για πρόσφυγες δεν εννοούμε κάτι αντίστοιχο του Σουδάν. Οι άνθρωποι αυτοί δεν ζούσαν σε τέντες. Η Κύπρος ήταν μια σύγχρονη, μοντέρνα χώρα, πολύ καλύτερη από πολλές άλλες. Μέρος της αγωγής είναι να φανούν οι πραγματικές διαστάσεις τού τι έχει χαθεί, να συμπεριληφθούν μέσα τα πάντα», δηλώνει.

Πώς θα λειτουργήσει;
Ο κ. Τσιμπίδης εξηγεί ότι η «έμπνευση» για τον τρόπο που έχει στοιχειοθετήσει την υπόθεση, προέρχεται από μία προηγούμενη υπόθεση που έχει χειριστεί το 2005 και αφορούσε πελάτισσά του, η οποία τραυματίστηκε σε αεροδρόμιο της Γαλλίας, όπου βρισκόταν για διακοπές. Με το επιχείρημα ότι το αεροπορικό εισιτήριο της Air France αγοράστηκε στην Ουάσινγκτον και η Air France που είχε υποχρέωση να της παρέχει την απαραίτητη προστασία, ανήκε εν μέρει στη γαλλική κυβέρνηση, ο κ. Τσιμπίδης κατάφερε να άρει τους περιορισμούς της ασυλίας ξένων κρατών και να εκδικάσει την υπόθεση στην Αμερική. Αυτό βασίστηκε στην εξαίρεση του κανόνα, που προνοεί ότι ένα ξένο κράτος χάνει την ασυλία του από τα δικαστήρια των ΗΠΑ στην περίπτωση που η πράξη βασίζεται σε εμπορική δραστηριότητα που διεκπεραιώθηκε στις ΗΠΑ.

Με την ίδια λογική θα λειτουργήσει και η κυπριακή υπόθεση. Επειδή, ακριβώς, η Τουρκία αγόρασε το οπλικό σύστημα που χρησιμοποίησε εναντίον της Κυπριακής Δημοκρατίας και των πολιτών της από την Αμερική και η εμπορική πράξη διεκπεραιώθηκε εκεί και στην περιοχή της Columbia συγκεκριμένα, παρόλο που οι πράξεις έλαβαν χώρα σε άλλο μέρος του πλανήτη, η υπόθεση μπορεί να εκδικαστεί στο αμερικανικό δικαστήριο.

Ο αμερικανικός νόμος για την αγορά των όπλων προνοούσε ότι μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν μόνο για αμυντικούς και όχι για επιθετικούς σκοπούς και από τη στιγμή που η Κύπρος δεν αποτελούσε μέρος της Τουρκίας, δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι αμυνόταν, παρά το πρόσχημα της προστασίας των Τ/κ, λόγω του ότι επρόκειτο για ανεξάρτητο κράτος.

Η εκτέλεση της υπόθεσης
Ρωτήσαμε τον κ. Τσιμπίδη τι θα γίνει εάν και εφόσον κερδίσει αυτή την υπόθεση, δεδομένου ότι υπόλογο θα είναι ένα ξένο κράτος. Όπως μας εξήγησε, η Τουρκία έχει κατατεθειμένα τρομερά κεφάλαια στην τράπεζα HSBC και ελέγχει και ακίνητα στις ΗΠΑ. Ακόμα και το ψευδοκράτος έχει περιουσιακά στοιχεία στην Ουάσινγκτον, αναφέρει, και διεκπεραιώνει αγοραπωλησίες περιουσιών στη χώρα, διακινώντας συνεπώς κεφάλαια. Έτσι, σε περίπτωση που η δίκη πάει καλά αλλά η Τουρκία αρνηθεί να καταβάλει το ποσό, το δικαστήριο μπορεί να ζητήσει τη δέσμευση των τραπεζικών της λογαριασμών και περιουσιακών στοιχείων εντός Αμερικής, για να πληρωθούν τα 400 δισεκατομμύρια.

Ματιές στην ιστορία
Ο κ. Τσιμπίδης εξήγησε στη «Σ» ότι ένα από τα κίνητρα είναι να προσδοθούν οι πραγματικές διαστάσεις της τουρκικής βαρβαρότητας. «Κι άλλοι υπέφεραν από την Τουρκία. Οι Κούρδοι, οι Αρμένιοι. Όλα αυτά αναφέρονται στην αγωγή», εξηγεί. «Παρουσιάζουμε ένα μοτίβο συμπεριφοράς της Τουρκίας», το οποίο αποδεικνύει τα πραγματικά της κίνητρα, τονίζει. Παρόλο που το ζήτημα, συνεπώς, πολιτικοποιείται, ο κ. Τσιμπίδης δεν θεωρεί ότι υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσουν εναντίον της υπόθεσής τους πολιτικές παρεμβάσεις από την αμερικανική κυβέρνηση. Ο λόγος είναι μια επιστολή του προέδρου Λίντον Τζόνσον, ο οποίος υποδείκνυε στην Τουρκία να μη χρησιμοποιήσει αμερικανικά όπλα για να επιτεθεί στην Κύπρο, καθώς και τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, με τη συμμετοχή των ΗΠΑ. Συνεπώς, για να υπάρξουν ουσιαστικά πολιτικά εμπόδια, θα πρέπει να αποδειχθεί ότι ο πρόεδρος Τζόνσον και ο ΟΗΕ είχαν λάθος. «Η κυβέρνηση δεν μπορεί να παρέμβει στο δικαστήριο επειδή έχει καλές σχέσεις με την Τουρκία, γιατί τεχνικά είναι παραβίαση της διεθνούς νομιμότητας να προστατέψεις κάποιον που υπέγραψες εναντίον του. Είναι νομικό οξύμωρο», αναφέρει ο δικηγόρος.

«Απ’ εν εσύντυσιεν εθάψαν τον ζωντανό»
Οι ενάγοντες μέρα με τη μέρα πληθαίνουν. Οι πρώτοι τρεις ήταν ο μόνιμος κάτοικος Αμερικής Μιχάλης Τουμάζου, ο Νικόλας Κατζηλάρης και η πεθερά του Μαρούλλα Τομπάζου. Υπάρχει μια παροιμία, μας είπε ο κ. Κατζηλάρης: «Απ’ εν εσύντυσιεν εθάψαν τον ζωντανό». «Δεν κάνω το θέμα για τα λεφτά», επιμένει, λέγοντας ότι άλλωστε η περιουσία του στα κατεχόμενα είναι μόνο εφτά σκάλες. «Απλά αυτό μας έμεινε· να μιλήσουμε», εξομολογείται στη «Σ». «Αυτοί που ψηφίσαμε δεν μιλούν εκ μέρους μας, θάφκουν μας πρώτα», λέει, εξηγώντας ότι γι’ αυτό αισθάνθηκε την ανάγκη να αποταθεί στα δικαστήρια.

«Εγώ χρειάζομαι κάθε μέρα να πάω στη δουλειά για να ζήσω την οικογένειά μου και γι’ αυτό δεν είμαι πολιτικός», λέει ο κ. Κατζηλάρης, που διατηρεί βιβλιοπωλείο και είναι πατέρας δύο παιδιών. «Πιστεύω ότι η λογική πίσω από την οποία βασίζουμε την αγωγή μας είναι σωστή. Υπάρχει ήδη δεδικασμένο ανάλογο, και αυτό μας ενδιαφέρει. Μας ενοχλεί η παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Με την υπάρχουσα κατάσταση, δηλαδή η δική μας ηγεσία να συζητά πώς θα μειώσει τα δικαιώματά μας, κάνουμε μια προσωπική προσπάθεια εναντίον οποιουδήποτε πλήττει τα δικαιώματά μας», εξομολογείται.

Τον τελευταίο καιρό, αναφέρει, γίνεται λόγος για τα προσόντα που πρέπει να έχει κάποιος για ν' ασχολείται με την εθνική μας υπόθεση. «Εγώ βλέπω, όμως, τα προσόντα που δεν έχουν. Ο Πρόεδρος Χριστόφιας δεν έχει το όνομά του πάνω στο κοτσιάνι μου», τονίζει. «Νιώθω την ανάγκη να κάμω οτιδήποτε για να σταματήσω το πούλημα των δικαιωμάτων μας», λέει, προσφέροντας ως παράδειγμα τη σταθμισμένη ψήφο. «Ο Πρόεδρός μου συζητά με τον Ταλάτ πώς να κανονίσουν μεταξύ τους για να μη μετρά η ψήφος μου».

Η κυρία Μαρούλλα, όπως μας περιγράφει, έφυγε από το χωριό της με το νυχτικό και τις παντούφλες και δύο αλλαξιές για το μωρό, τη νυν σύζυγο του κ. Κατζηλάρη. Στο σπίτι τους έχουν τώρα καδρωμένα τα δύο εκείνα φουστανάκια της συζύγου του, γιατί είναι το μοναδικό πράγμα που έφεραν μαζί τους από τα κατεχόμενα.

Εκεί που η κ. Τομπάζου είχε το περβόλι της με τα εσπεριδοειδή της, τα οποία μάλιστα το 1973 τής απέφεραν εισόδημα ύψους 500 λιρών, αναγκάζεται να ξυπνά στη μία το πρωί και να ζυμώνει παξιμάδια, για να βγάλει τα προς το ζην. Διαφαίνεται, λοιπόν, ξεκάθαρα στην περίπτωσή της, η απώλεια του τρόπου ζωής των Κυπρίων, για την οποία γίνεται λόγος στην αγωγή. «Ακόμα και αν λυθεί το Κυπριακό, την αγωγή δεν θα την αποσύρουμε. Τα 35 χρόνια που χάσαμε, δεν αναπληρώνονται», δηλώνει ο κ. Κατζηλάρης.





Στο πλαίσιο της αγωγής αναφέρεται επίσης ότι η κτηματομεσητική/ επενδυτική εταιρεία «REMAX» αλλά και η τράπεζα «HSBC» που δραστηριοποιούνται ή έχουν την έδρα τους στις ΗΠΑ υποβοηθούν και επωφελούνται της παράνομης εκμετάλλευσης ε/κ ακινήτων στα κατεχόμενα. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο 'Αθαν Τσιμπίδης είχε το 2006 καταφέρει να προωθήσει (στις ΗΠΑ) με επιτυχία αγωγή κατά της Γαλλίας και των αερογραμμών «Airfrance» κάνοντας χρήση του ίδιου αμερικανικού νόμου του 1976

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

Θράκη: από το περιθώριο στο προσκήνιο


Φάνης Μαλκίδης
Θράκη: Από τη λήθη στο προσκήνιο και στις νέες αναζητήσεις

Μέρος της ομιλίας στις εκδηλώσεις για τα 30 χρόνια του Πολιτιστικού Θρακικού Συλλόγου Στουτγάρδης

1. Η ιστορία και τα αποτελέσματά της


Παρά την αποσιώπηση πολλών ετών είναι διαπιστωμένο πλέον ότι ο Θρακικός Ελληνισμός, ο οποίος ζούσε στο οθωμανικό κράτος μέχρι το 1922-1923, έπαιξε σημαντικότατο αν όχι κεντρικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας του ελληνικού λαού.
Επίσης είναι κοινά αποδεκτό ότι αυτό το ιδιαίτερης αξίας κομμάτι του Ελληνισμού που ζούσε στην ενιαία Θράκη, δηλαδή στη Ανατολική Θράκη, Βόρεια, (ανατολική Ρωμυλία), και σήμερα στη Θράκη που ανήκει στην Ελλάδα και αλλού στον ελλαδικό χώρο και το εξωτερικό, μπήκε στο περιθώριο αμέσως μετά την έλευσή του ως ακρωτηριασμένο προσφυγικό σώμα στον ελλαδικό χώρο. Αντιμετωπίστηκε σε γενικές γραμμές σαν ξένο, που ήλθε στην Ελλάδα προκειμένου να διαταράξει πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές και άλλες ισορροπίες, και τέθηκε στο παρασκήνιο. Ήταν βάρος που έπρεπε ή να εξαφανισθεί ή τουλάχιστον να μείνει χωρίς ουσιαστικό μέλλον και αυτό μπορούσε να γίνει με την ολοκληρωτική ισοπέδωση του πλούσιου παρελθόντος. Ειδικότερα, σε ότι αφορά το Θρακικό Ελληνισμό, σύντομα ο πρώτος ακρωτηριασμός ακολουθήθηκε και από ένα δεύτερο με τον διασκορπισμό σε όλη την Ελλάδα και από έναν τρίτο στη δεκαετία του 1950 και 1960, με τη μετανάστευση σε όλο τον κόσμο. Η Γερμανία ήταν το κέντρο αυτής της μετανάστευσης. Η πολιτική της λήθης για τη Θράκη συνεχίστηκε και στις επόμενες δεκαετίες. Γι’ αυτό και διαπιστώθηκε η μεγάλη και προκλητική απουσία των εκφράσεων των προσφυγικών πληθυσμών σε όλες τις θεσμικές «πολιτισμικές εκφράσεις». Χαρακτηριστικό παράδειγμα η παντελής απουσία των προσφυγικών σωματείων από τις εκατοντάδες χιλιάδες παραστάσεις των καθεστώτων και από την πολιτικής τους «περί άρτου και θεάματος». Επίσης πρέπει να προσθέσουμε και το κλείσιμο πολλών προσφυγικών συλλόγων αυτή την περίοδο.


Η Θράκη, απουσίαζε, υπήρχε μόνο στις αναζητήσεις του Ερυθρού Σταυρού,- η «Σιδερή Ευρυδόγλου αναζητά την αδελφή της που χάθηκε το 1922 στην Αδριανούπολη…Έτσι όταν στην Ελλάδα εμφανιζόταν μία διαφορετική έκφραση του προσφυγικού ζητήματος τότε έμπαιναν σε λειτουργία οι μηχανισμοί μη πρόκλησης και μη αναμόχλευσης του παρελθόντος και της προώθησης καλών σχέσεων με την Τουρκία. Παράλληλα ένα σημαντικό μέρος της Θράκης και του ελληνικού της πληθυσμού που χάθηκε στην ανατολική Ρωμυλία, λησμονήθηκε επίσης στη δίνη των βαλκανικών εντάσεων και αντιπαραθέσεων και μετέπειτα στον παραλογισμό του Ψυχρού Πολέμου.


2. Το παρόν και μέλλον της Θρακικής ταυτότητας

Η μεταπολίτευση άνοιξε έναν άλλο κύκλο ο οποίος όμως, κατά τη γνώμη μας, ήταν πολύ περιορισμένος πολιτισμικά και πολιτικά. Σε ότι αφορά το πρώτο ζήτημα. Οι σύλλογοι, οι κυριότεροι εκφραστές του προσφυγικού χώρου, στο πρώτο διάστημα λειτούργησαν ως κιβωτοί διάσωσης της ιστορικής διαδρομής του ελληνικού λαού που ζούσε στο οθωμανικού κράτους, ενώ διέσωσαν και ανεκτίμητης αξίας κειμήλια και ιδιαίτερες πολιτισμικές εκφράσεις ( π.χ αναστενάρια). Χωρίς αυτούς τους συλλογικούς θεσμούς, δεν θα υπήρχε καμία σοβαρή και δυναμική αναφορά για τον Ελληνισμό της καθ΄ υμάς Ανατολής.
Παράλληλα οι σύλλογοι διέσωσαν το χορό, το τραγούδια, την παράδοση. Μία τέτοια περίπτωση αποτέλεσε και ο Πολιτιστικός Θρακικός Σύλλογος της Στουτγάρδης, στη Γερμανία όπου και κύριος όγκος της μεγάλης μετανάστευσης των Θρακών μεταπολεμικά. Το μοντέλο όμως αυτό δεν μπορούσε να λειτουργήσει με τον ίδιο τρόπο. Δεν μπορούσε να προσελκύσει την τρίτη γενιά μόνο ένα μικρό κομμάτι του προσφυγικού πολιτισμού. Για αυτό και υπήρξαν οι αναζητήσεις και οι διεκδικήσεις που έφτασαν στο να αναδειχθούν και άλλες ψηφίδες του μεγάλου ψηφιδωτού που καταστράφηκε από τους υπεύθυνους της εκδίωξης των Ελλήνων.
Οι Θρακιώτες είχαν επιπλέον λόγους για να αναδείξουν και τα υπόλοιπα κομμάτια της ιστορίας τους, αφού μία σειρά από αιτίες δεν άφηναν το Θρακικό πολιτισμό να αναπνεύσει. Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και οι μουσουλμανικές μειονότητες, η μεγάλη μετανάστευση της δεκαετίας του 1960 προς τη δυτική Ευρώπη -κυρίως προς την τότε δυτική Γερμανία- αλλά και προς το εσωτερικό της Ελλάδας, δημιούργησαν καταστάσεις ασφυξίας. Η Θρακική παράδοση και ιστορία περιοριζόταν σε δύο- τρεις χορούς και τραγούδια, και η Θράκη ήταν γνωστή ως τόπος εξορίας για ανεπιθύμητους δημοσίους υπαλλήλους και στρατιωτικούς.


Η πολιτική αυτή ήθελε τη Θράκη παραμεθόρια περιοχή, τόπο συνόρων και εξορίας. Το «θα σε στείλω στον Έβρο» πέρασε από τον κινηματογράφο μέχρι τη λογοτεχνία.
Οι Θρακιώτες πέρασαν στο στάδιο της αυτογνωσίας στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και στις αρχές του 1990, όταν διοργάνωσαν τα πρώτα πανθρακικά συνέδρια. Ωστόσο υπήρχαν και υπάρχουν ακόμη πολλά εμπόδια, εντός και εκτός Ελλάδος.
Ο κύκλος της ανάκτησης της ταυτότητας του Θρακιώτη, η οποία είχε χαθεί για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα έχει ακόμη πολύ απόσταση να διανύσει και να δημιουργήσει τις συνθήκες για νέα και σύγχρονα αιτήματα. Ωστόσο η ιστορική περίοδος που διανύουμε δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες. Σε όλη την Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, γίνεται πλέον κατανοητό ότι χωρίς τη γνώση της ιστορικής διαδρομής της Θράκης, δεν μπορεί να υπάρξει ολοκληρωμένη κατανόηση της ταυτότητάς μας. Για αυτό και αναλαμβάνονται πρωτοβουλίες ουσίας που κινούνται σε ένα νέο και πιο ουσιαστικό πλαίσιο λειτουργίας και δραστηριότητας των συλλογικών εκπροσωπήσεων. Ο χρόνος θα δείξει το αποτέλεσμα αυτής της παρέμβασης, τα πρώτα δείγματα όμως δείχνουν το φως έχει νικήσει το σκότος.