Σελίδες

Δευτέρα 22 Αυγούστου 2011

Παρχάρια στον Οικισμό Κοίλα του Νομού Έβρου



Το πανάρχαιο ελληνικό έθιμο των Ελλήνων του Πόντου, τα Παρχάρια, αναβίωσαν για πρώτη φορά στο νομό Έβρου, η αντιδημαρχία Φερών του Δήμου Αλεξανδρούπολης και ο Σύλλογος Ποντίων Φερών, ενώ οι εκδηλώσεις στηρίχτηκαν από το σύλλογο των Κοίλων ο «Άγιος Γεώργιος», ποντιακούς συλλόγους και άλλους φορείς της περιοχής. Τα Παρχάρια είναι βοσκότοποι σε οροπέδια, και τόποι εξοχικοί. Η λέξη είναι σύνθετη από το "παρά' και το "χωρίον" και στον Πόντο σηματοδοτούσε τη μετακίνηση των κτηνοτρόφων από τα χαμηλά στα ορεινά οροπέδια για να αποφύγουν οι κάτοικοι της περιοχής την υγρασία και τις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά και για να βρουν βοσκή για τα ζωντανά τους. Η θερινή διαδρομή στα Παρχάρια ξεκινούσε τέλη Απριλίου και τελείωνε στα τέλη Σεπτεμβρίου, ενώ η αρχή και το τέλος αυτής της περιόδου συνοδεύονταν από εκδηλώσεις με ψυχαγωγικό, αλλά και εμπορικό χαρακτήρα, καθώς οι κτηνοτρόφοι πωλούσαν τα προϊόντα τους. Σήμερα, το παρχάρεμα, αποτελεί για τον σύγχρονο άνθρωπο ένα προσκύνημα στη Φύση και η αναβίωση του εθίμου των Παρχαρίων σημαίνει πολλά για τους ανθρώπους με ποντιακή καταγωγή.

Τα Παρχάρια ξεκίνησαν το πρωί της Κυριακής 21 Αυγούστου 2011, με λειτουργία στον ναό του Αγίου Γεωργίου, στον οικισμό των Κοίλων της δημοτικής ενότητας Φερών, χοροστατούντος του Μητροπολίτη Αλεξανδρούπολης κ. Ανθίμου. Αμέσως μετά η εκδήλωση άνοιξε χαιρετισμούς και ομιλίες του αντιδημάρχου Νίκου Γκότση, ο οποίος αναφέρθηκε στους ακατάλυτους δεσμούς της περιοχής με τον Πόντο, του προέδρου του συλλόγου Ποντιακής Νεολαίας Ροδόπης Γιάννη Νικολαίδη που μίλησε για τα Παρχάρια, του στιχουργού, καταγόμενου και κατοίκου Κοίλων Λευτέρη Χαψιάδη, που τόνισε τη σημασία που έχουν για το χωριό τα Παρχάρια, του προέδρου του συλλόγου των Κοίλων ο «Άγιος Γεώργιος» Α. Χατζηλάζαρου , που ζήτησε τη συμμετοχή των κατοίκων, ενώ ο Φάνης Μαλκίδης αναφέρθηκε στην πρόταση που είχε κάνει στον αντιδήμαρχο Φερών τον περασμένο Μάιο σε σχετική εκδήλωση, για πραγματοποίηση των Παρχαρίων στα Κοίλα. Μία πρόταση που αναβιώνει το έθιμο στο Νομό Έβρου και δίνει μία άλλη πορεία για την παράδοση και τον πολιτισμό.

Αμέσως μετά οι Σύλλογοι Ποντίων «Αλέξιος Κομνηνός» Αλεξανδρούπολης, Χηλής, Δωρικού, Παλαγίας, Πεύκων από το νομό Έβρου και Φερών και εκατοντάδες πολίτες της περιοχής και επισκέπτες χόρεψαν και τραγούδησαν στον ενιαίο χώρο της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου και του δημοτικού σχολείου. Σε όλους θα προσφέρθηκαν ποντιακά και άλλα εδέσματα από το Σύλλογο Ποντίων Φερών. Τα Κοίλα αποτελούν έναν οικισμό με δείγματα ζωής ήδη από τον 6ο π. Χ και στην ιστορική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου ορκίστηκαν αγωνιστές της Επανάστασης.

Τα Κοίλα κατοικήθηκαν αποκλειστικά από Πόντιους πρόσφυγες που έφτασαν από τα Σούρμενα και τη Σαμψούντα, ενώ στη δεκαετία του 1970 το χωριό εγκαταλείφθηκε. Τα Παρχάρια αποτελούν μία προσπάθεια να γνωρίσει ο νομός Έβρου τα Παρχάρια και να αναδειχθεί μία πανέμορφη τοποθεσία όπως είναι τα Κοίλα. Στα Κοίλα του δήμου Αλεξανδρούπολης έδωσαν το ραντεβού τους κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής προκειμένου να παρακολουθήσουν τα Παρχάρια τα οποία πραγματοποιούνται για πρώτη φορά στον ορεινό οικισμό των κοίλων. Στα Παρχάρια συμμετείχαν Ποντιακοί σύλλογοι από τον Έβρο και την Ροδόπη ενώ στόχος των διοργανωτών είναι τα Παρχαρια να γίνουν θεσμός. Παρχάρια στον οικισμό Κοίλα του Νομού Έβρου

Η Γενοκτονία των Ελλήνων


Μαρία Παπαδοπούλου: “Η γενοκτονία των Ελλήνων

ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ ΣΤΙΓΜΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΑΝΤΟΥΡΚΙΣΜΟΥ”

Η ΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ της έννοιας της «γενοκτονίας»[1] από τον ΟΗΕ ως έγκλημα που τιμωρείται με βάση το Διεθνές Δίκαιο, επέτρεψε να έρχονται στο φως αποτρόπαια κρούσματα που έπληξαν και εξαφάνισαν κατά καιρούς διάφορους αδύναμους λαούς και κοινωνικές ομάδες, ανά τη υφήλιο. ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ αποδεικνύεται δυστυχώς ότι έχει το έγκλημα αυτό. Οργανώνεται από την αναζωπύρωση αρρωστημένων ιδεολογιών, γι’ αυτό έδρασε και δρα σε χρόνους που προηγούνται αλλά και σε χρόνους δυστυχώς που έπονται την, από 1951 ισχύος, σύμβαση ΟΗΕ του 1948[2] για την Πρόληψη και Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας. Προκαλούν φρίκη, τόσο οι απάνθρωπες μέθοδοι που χρησιμοποιήθηκαν όσο και ο αριθμός των ανθρώπων κάθε ηλικίας που εξοντώθηκε.

Οι Εβραίοι, οι Τσιγγάνοι (Ρομ), οι Ρώσοι, οι Ουκρανοί, οι Έλληνες, οι Σέρβοι, και άλλες ομάδες, θρηνούν συνολικά 30.000.000 θύματα –χωρίς να συνυπολογίσουμε σε αυτούς τα θύματα της γενοκτονίας των Αρμενίων, Ασσυροχαλδαίων ασιατικών λαών και λαών άλλων ηπείρων. Συγκριτικά δε, τα μαζικά εγκλήματα συνοδεύονται κυρίως με βασανισμούς σε στρατόπεδα θανάτου, ενώ οι Εβραίοι με τα 6.000.000 θύματα θρηνούν τους περισσότερους νεκρούς. ΣΤΟΝ ΕΥΡΥΤΕΡΟ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟ ΧΩΡΟ, πρωτοκορυφαίοι «αυτόχειρες» γενοκτονιών που φαίνεται να εισέπραξαν τον μεγαλύτερο «Φόρο» Θανάτου ήταν: Γερμανοί Ναζί, Σοβιετικοί της ΕΣΣΔ, Οθωμανοί Τούρκοι. Πρέπει να τονιστεί αυτό, διότι η υπόσταση και η ισχύς των σημερινών κρατών τους, ούτε την ανθρωπιστική «ανωτερότητα του πολιτισμού» τους απέδειξε, ούτε την ασφάλεια της ανθρωπότητας εγγυάται. Σ

Ε ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΙΑ, το ελληνικό στοιχείο υπέστη μορφές γενοκτονίας. Από τις υποχρεωτικές γλωσσοκοπίες και τα Τάγματα εργασιών, ως το μεθοδευμένο κι αποτρόπαιο σχέδιο που εφάρμοσαν οι Νεότουρκοι εξολοθρεύοντας 353.000 αθώους Έλληνες Πόντιους και συνεχίστηκε και σε άλλες εθνότητες στη Μικρά Ασία, με το σχέδιο της «εθνοκάθαρσης». Τα δυο άρθρα που θεσμοθετεί το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο(ΔΠΔ), περιλαμβάνουν νομικά όλες τις μορφές: «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας: α) Ανθρωποκτονία με πρόθεση μελών της ομάδας. β) Πρόκληση βαριάς σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας. γ) Με πρόθεση επιβολής επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμών, να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει. δ) Επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας. ε) Δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα». Επίσης αναφέρονται ως αξιόποινες πράξεις: η συνωμοσία προς διάπραξη γενοκτονίας, έμμεσα ή άμεσα, η απόπειρα διάπραξης γενοκτονίας και η συμμετοχή σε γενοκτονία»[3].

ΙΣΤΟΡΙΚΑ, Η ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ,διακρίνεται χρονικά σε τρεις φάσεις. Οι μαρτυρίες και τα ντοκουμέντα για τη Γενοκτονία που υπέστησαν εθνολογικά οι Έλληνες είναι αδιάψευστα[4] [5][6] και αναφέρθηκα σε προηγούμενα άρθρα σε τέτοια συγκαιρινά ντοκουμέντα και γραπτές μαρτυρίες. Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑ, απέναντι σε όλα αυτά τα στυγερά εγκλήματα, προσπαθεί να «φτιάξει» δικά της επιχειρήματα, λ.χ. ότι δήθεν απειλούνταν η «εθνική ασφάλεια» της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ότι αμφισβητείται ο αριθμός των Ελλήνων που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος, ότι η Ανατολία δεν ήταν πατρίδα των Ελλήνων κι ότι δεν ήταν προσχεδιασμένο το έγκλημα αλλά οι δολοφονίες έγιναν από άτακτα σώματα χωρίς τις διαταγές των Νεότουρκων κ.λπ. ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΟΜΩΣ ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΗΚΕ και τα λόγια της Gulan Avci (μέλους του Σουηδικού Κοινοβουλίου που ψήφισε την αναγνώριση της γενοκτονίας τον Μάρτιο του 2010) είναι μνημειώδη[7]: «…κάθε φορά που ακόμα μία χώρα αναγνωρίζει τη γενοκτονία η αλήθεια πλησιάζει λίγο πιο κοντά στην Τουρκία. Δεν είναι πλέον δυνατόν να ξεφεύγει ή να παραμένει σιωπηλή για το παρελθόν. Ήρθε η ώρα η Τουρκία να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία….Το τελευταίο στάδιο της Γενοκτονίας είναι η άρνησή της και δυστυχώς σήμερα η Τουρκία βρίσκεται σε αυτό ακριβώς το στάδιο. Ήρθε η ώρα να συμφιλιωθεί η Τουρκία με την Κεμαλική της κληρονομιά…αυτό που συνέβη ήταν Γενοκτονία. Οι επιφανέστεροι επιστήμονες και ιστορικοί του κόσμου έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για γενοκτονία….Η άσκηση πίεσης στο τουρκικό κράτος προκειμένου αυτό να αποδεχθεί μία ξεκάθαρη συζήτηση σχετικά με τη Γενοκτονία και να επιτρέψει την πρόσβαση του έξω κόσμου στα αρχεία ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει στην αναγνώριση της Γενοκτονίας….η μη αναγνώρισή της αποτελεί πλήγμα για τη δικαιοσύνη…Η δικαιοσύνη πρέπει να εφαρμοστεί στην Τουρκία…».

Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ, ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟ της Τουρκίας μέχρι σήμερα ακρωτηριάζονται από τη διαιώνιση μιας ρατσιστικής ιδεολογίας η οποία δεν έπαψε να επιβιώνει και να αναπαράγει τις σχέσεις εξουσίας στο εσωτερικό και εξωτερικό της χώρας. Σύμφωνα με τους αναλυτές της ιδεολογίας αυτής, ο παντουρκισμός-παντουρανισμός[8] είναι ένα πολιτικό φαινόμενο με ιστορικό βάθος. «ΕΠΙΝΟΗΘΗΚΕ» από το οθωμανικό και το κεμαλικό καθεστώς προκειμένου να αποτραπεί ο εκδημοκρατισμός του πολιτικού συστήματος. ΤΑ ΜΕΣΑ για την επίτευξη των πολιτικών στόχων των παντουρκιστών ήταν η εξαφάνιση των χριστιανικών ομάδων ή ο εκτουρκισμός τους μέσω του εξισλαμισμού, και ο εκτουρκισμός των μουσουλμανικών πληθυσμών. Ανάλογη της φιλοσοφίας του Ναζισμού και του Σταλινισμού, δεν είναι τυχαίο ότι ο βασικός πυρήνας στον οποίο καλλιεργήθηκαν και διαδόθηκαν οι απόψεις αυτής της ιδεολογίας ήταν οι αξιωματικοί του οθωμανικού στρατού. Το κράτος ταυτίζεται οντολογικά με ένα κυρίαρχο καθεστώς όπου κάθε δημοκρατικό δικαίωμα των πολιτών συνιστά απειλή για την ασφάλεια του συστήματος. Η ιδεολογία προϋποθέτει χειραγώγηση, πηγάζει από τον ιδεοληπτικό ρατσισμό, και εκμεταλλεύεται τη θρησκευτική συνείδηση των μουσουλμάνων εκφυλίζοντάς τους σε πολιτικό εργαλείο.

Μέσω του φανατισμού ασκεί επιρροή πρώτα στον εκτουρκισμένο κόσμο. Παρότι ο ρατσισμός της ενδύεται το πρόσχημα της «μουσουλμανικής πίστης», η τελεολογία είναι αυτή του ισλαμισμού για την πολιτική που υπηρετεί την ιθύνουσα τάξη. Οι διεθνείς συγκυρίες άλλοτε συνέβαλλαν στην περιθωριοποίηση κι άλλοτε στην ενίσχυση του παντουρκισμού. Όσο συντηρούνται οι υψηλά ιστάμενοι κύκλοι που επιδιώκουν την «εθνοκάθαρση» του «τουρκικού» κόσμου και την ανάδειξή του σε παγκόσμια δύναμη, θα είναι ενδεικτική η περιφρόνηση προς το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και η πάγια αντίληψη ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυνατόν να «συνιστούν απειλή για την ασφάλεια» του κράτους.

ΤΕΤΟΙΕΣ ΑΞΙΟΠΡΟΣΕΚΤΕΣ ΑΝΤΙΛΗΨΕΙΣ απεικονίζει και η έρευνα που διεξήχθη(2008) σε Τούρκους δικαστές και εισαγγελείς[9] από το TESEV[10] στην Κωνσταντινούπολη. ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΣΤΙΓΜΑ ωστόσο αποτελεί η γενοκτονία που εκτελέστηκε εις βάρος των ελληνικών πληθυσμών της Ανατολίας, όσο δεν βρίσκει επίσημη Πράξη ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ από τα νεότερα τουρκικά καθεστώτα. Η ΣΥΜΒΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΠΑΡΑΓΡΑΠΤΟ των Εγκλημάτων Πολέμου και Εγκλημάτων κατά της Ανθρωπότητας επιδιώκει την πρόληψη και καταστολή τέτοιων εγκλημάτων στο μέλλον. Το Απαράγραπτο συνάγει, μεταξύ άλλων, ότι το ξεπάγωμα του «παντουρκισμού» δεν μπορεί σήμερα να αποθεώνεται ως «ανώτερος πολιτισμός», ούτε για την Ιστορία ούτε για την ειρήνη των λαών ούτε για το μέλλον της ανθρωπότητας.

[1] Ο καθηγητής της Νομικής του Πανεπιστημίου του Γέιλ, Ραφαήλ Λέμκιν, εισήγαγε τον όρο «γενοκτονία» το 1944. Ο όρος του Λέμκιν αποτέλεσε τη βάση της ορολογίας που χρησιμοποίησαν ο ΟΗΕ για να συνταχθεί η «Συνθήκη περί Γενοκτονίας» της 9ης Δεκεμβρίου του 1948. Τότε κωδικοποιήθηκε το συγκεκριμένο έγκλημα και ορίστηκαν ακόμα και τιμωρίες για τους εγκληματίες, αλλά αυτό δεν σταμάτησε την άσκηση βίας εναντίον ομάδων ανθρώπων με διαφορετικότητα από τους θύτες τους. Για την έννοια της γενοκτονίας και ιδιαίτερα στην περιοχή του σημερινού τουρκικού κράτους. βλ. Lemkin R. Axis Rule in Eyrope. Laws of Occupation. Analysis of Government. Proposals for readers. Garnegie Endowment for International Peace. Division of International Law, Washington 1944. Βλ. επίσης Διαρκές Δικαστήριο των Λαών. Το έγκλημα της σιωπής. ΗγενοκτονίατωνΑρμενίων. Αθήνα, Ηρόδοτος, 1988.
 [2] Convention on the Prevention and Punishment of the Crime of Genocide (CPPCG). General Assembly Resolution 260 a (III) of 9/12/1948. UNTS, No 1021, vol. 78, 1951, p.228. Αξίζει να αναφερθεί ότι πολλές χώρες που διέθεταν αποικίες δηλώσαν εγγράφως τις επιφυλάξεις τους, οι οποίες έγιναν μερικώς δεκτές, και απεδέχθησαν τα περί γενοκτονίας με επιφύλαξη.
[3] Περράκη Σ., Η διεθνής προστασία των δικαιωμάτων του ανθρώπου, Αθήνα, εκδ. Αντ. Ν. Σάκκουλα, 2000. [
4] Eνεπεκίδης Π., Γενοκτονία στον Εύξεινο Πόντο. Διπλωματικά έγγραφα από τη Βιέννη (1908-1918). Θεσσαλονίκη 1996, σ. 131-132.
[5] Βικιπαίδεια, Γενοκτονία των Ελλήνων http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%B5%CE%BD%CE%BF%CE%BA%CF%84%CE%BF%CE%BD%CE%AF%CE%B1_%CF%84%CF%89%CE%BD_%CE%95%CE%BB%CE%BB%CE%AE%CE%BD%CF%89%CE%BD [6] Παπαδοπούλου Μαρία, Άρθρο Οι Ίωνες «Γιουνάν» ζουν στις καρδιές μας, Εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, Σάββατο 18/9/2010 http://files.eleftheria.gr/pdf/%7BEA864D10-CCAB-487A-8CD9-A32AE4B85CAF%7D_18-9-2010-FYLLO.pdf Ηλεκτρονική ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ http://www.eleftheria.gr/viewarticle.asp?aid=22407&pid=19&CategoryID=19&txt Πλήρες στο «Διπλωματικό Περισκόπιο» http://www.diplomatikoperiskopio.com/index.php?option=com_content&view=article&id=618:--lr----
[7] Μαλκίδης Θεοφάνης, Η γενοκτονία των Ελλήνων σήμερα, ομιλία, http://malkidis.blogspot.com/2011/05/blog-post_6078.html [
8] Sonmezoglu, Faruk, Ανάλυση Τουρκικής Εξωτερικής Πολιτικής: Μύθος και Πραγματικότητα, Τόμος Β', Ο παντουρκισμός ως εργαλείο εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής στις τουρκογερμανικές σχέσεις κατά την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, εκδόσεις ινφογνώμων 2001.
 [9] Προετοιμασία για την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και αλληλοσυγκρουόμενες σχετικές απόψεις δικαστών και εισαγγελέων για τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις αλλαγές της νομοθεσίας και τις διεθνείς δεσμεύσεις http://www.europarl.europa.eu/sides/getDoc.do?pubRef=-//EP//TEXT+WQ+E-2007-6338+0+DOC+XML+V0//EL Η Επιτροπή για την έρευνα που διεξήχθη από το TESEV στην Κωνσταντινούπολη μεταξύ τούρκων δικαστών και εισαγγελέων, η οποία αποκάλυψε μεταξύ άλλων τις παρακάτω αξιοπρόσεκτες αντιλήψεις: α. Ποσοστό 51 % θεωρεί ότι το συμφέρον του κράτους προηγείται του ατομικού συμφέροντος και ότι, για τον λόγο αυτόν, τα ανθρώπινα δικαιώματα είναι δυνατόν να συνιστούν απειλή για την ασφάλεια του κράτους. β. Ποσοστό 45 % θεωρεί ότι για τους συναδέλφους τους τα εγκλήματα κατά του κράτους είναι σημαντικότερα από τα εγκλήματα που διαπράττονται από κυβερνητικούς υπαλλήλους. γ. Ποσοστό 63 % θεωρεί ότι οι μεταρρυθμίσεις που επιβάλλει η ΕΕ στην Τουρκία δεν την ωφελούν. δ. Ποσοστό 16 % πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθεί το άρθρο 301 του τουρκικού ποινικού κώδικα που τιμωρεί την προσβολή της τουρκικής ταυτότητας και αποτελεί αντικείμενο έντονης αντιπαράθεσης. ε. Ποσοστό 69 % μιλά απροκάλυπτα περιφρονητικά για το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που το θεωρούν προκατειλημμένο σε βάρος της Τουρκίας. στ. Ποσοστό 49 % θεωρεί ανεπιθύμητη τη μεταρρύθμιση του ποινικού δικαίου βάσει των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. ζ. Ποσοστό 53 % δεν λαμβάνει ποτέ υπόψη κατά την έκδοση απόφασης τις διεθνείς συμβάσεις για τα θεμελιώδη δικαιώματα και ελευθερίες, διότι θεωρούν ότι συνιστούν επέμβαση στην ανεξαρτησία της Τουρκίας και ανάμιξη στις εσωτερικές της υποθέσεις. 2. Πώς αξιολογεί η Επιτροπή το γεγονός ότι προφανώς για τους τούρκους δικαστές οι διεθνείς δεσμεύσεις και οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είναι ήσσονος σημασίας κατά την έκδοσή των αποφάσεών τους και ότι οι περισσότεροι δικαστές απορρίπτουν την τροποποίηση νόμων που έχει ως στόχο την επιβεβλημένη ενίσχυση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και κατά πάσα πιθανότητα δεν πρόκειται να τις εφαρμόσουν αφού θεσπιστούν; 3. Με ποιον τρόπο συμπεριλαμβάνονται αυτές οι πληροφορίες στη διαδικασία προετοιμασίας σχετικά με τη μελλοντική ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και με την απαραίτητη προς τούτο εκπλήρωση των κριτηρίων της Κοπεγχάγης; 4. Ποιες ενέργειες πραγματοποιούνται για να επηρεαστεί η στάση όλων των δημοσίων λειτουργών που έχουν σχέση με νομικές υποθέσεις στην Τουρκία έτσι ώστε να διορθωθούν σε εύθετο χρόνο αυτές οι σοβαρές ελλείψεις; Πηγή: Ολλανδική ημερήσια εφημερίδα «De Volkskrant» της 30.11.2007.

[10]The Turkish Economic and Social Studies Foundation [ www.tesev.org.tr ] http://www.google.gr/url?sa=t&source=web&cd=2&sqi=2&ved=0CC0QFjAB&url=http%3A%2F%2Fwww.tesev.org.tr%2Fdefault.asp%3FPG%3DANAEN&ei=62HGTZC-LMnOswatz62FDw&usg=AFQjCNHnU_cQOz4eFL6hduu4mPxi6qiU7Q&sig2=hb3qf0D5zXiM2PhvgIHeNQ [Πηγές: http://mariapapadopoulou.blogspot.com/2011/05/blog-post_08.html]

Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός




ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΔΡYΪΝΟΥΠΟΛΕΩΣ , ΠΩΓΩΝΙΑΝΗΣ ΚΑΙ ΚΟΝΙΤΣΗΣ

«Ὡδαῖς εὐφημήσωμεν ... Κοσμᾶν τὸν ἀοίδιμον» Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α- Εἶναι, πραγματικά, ἀξιοθαύμαστο τὸ γεγονός, ὅτι ἕνας ἁπλὸς ἱερομόναχος, ὁ Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, πέτυχε νὰ ἀφυπνίσῃ τὸ Ἔθνος καὶ νὰ τοῦ δώσῃ αὐτὰ ποὺ σχεδὸν τοῦ εἶχαν ἀφαιρέσει οἱ Τοῦρκοι κατακτητές: τὴν Ἐθνικὴ καὶ τὴν Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ συνείδησή του. Καὶ τώρα μέν, εὔκολα τὸ λέμε αὐτό. Ἄν, ὅμως, σκεφθοῦμε σὲ ποιὰ ἐποχὴ ἔζησε ὁ Ἅγιος καὶ ποιὲς ἦταν οἱ συνθῆκες κάτω ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔδρασε, τότε, πραγματικὰ θὰ ἀναφωνήσουμε μὲ βαθειὰ συγκίνηση : «μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου». Γιατὶ μόνο μὲ τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ μπόρεσε ὁ θεοφώτιστος καλόγηρος Κοσμᾶς νὰ πραγματοποιήσῃ τόσες περιοδεῖες καὶ νὰ ἐκφωνήσῃ τόσες ὁμιλίες, μὲ περιεχόμενο ὄχι ἁπλῶς τολμηρό, ἀλλὰ θὰ μποροῦσε νὰ πῇ κανεὶς ἐπαναστατικό.

-Β- Δέκα ἐννιὰ χρόνια (1760-1779) περιώδευε ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ στὸν Ἑλλαδικὸ χῶρο, ἰδιαίτερα δὲ στὴν Βορειοηπειρωτικὴ Γῆ, ποὺ τότε ἐδοκίμαζε πολὺ περισσότερα δεινὰ ἀπὸ ἄλλες περιοχές, μὲ ὁρατὸ τὸν κίνδυνο νὰ ἐξισλαμισθῇ καὶ νὰ χάσῃ τὴν Ἑλληνικότητά της. Δέκα ἐννιὰ χρόνια μὲ λιοπύρια, μὲ βροχὲς καὶ χιόνια, μὲ ὑποτυπώδεις δρόμους γεμάτους πέτρες, σκόνες καὶ λάσπες. Δέκα ἐννιὰ χρόνια, μὲ τοὺς Τούρκους πάντοτε καχύποπτους, μὲ τοὺς ἑβραίους νὰ βάζουν συχνὰ παγίδες, μὲ τοὺς σκληροὺς καὶ ἀδίστακτους ληστὲς νὰ παραμονεύουν. Δέκα ἐννιὰ χρόνια νὰ πεζοπορῇ σὲ βουνὰ καὶ σὲ λαγκάδια, νὰ περνάῃ ρέματα καὶ ποτάμια, ἀκούραστος, φλογερός, γιὰ νὰ μεταφέρῃ τὸ μήνυμα ὅτι ὁ Χριστὸς σώζει καὶ ὅτι ἡ Ἑλλάδα ἔπρεπε νὰ σωθῇ καὶ νὰ ἐλευθερωθῇ. Στὸν Ἅγιο Κοσμᾶ ἰδιαίτερα βρίσκει ἐφαρμογὴ ὁ λόγος τοῦ προφήτου Ἠσαΐα: «Ὡς ὡραῖοι οἱ πόδες τῶν εὐαγγελιζομένων εἰρήνην, τῶν εὐαγγελιζομένων τὰ ἀγαθά» (Ρωμ. ι΄ 15). ·/· -2- -

Γ- Αὐτὰ τὰ εὐλογημένα πόδια τοῦ Ἁγίου μας εἶχε ὑπ’ ὄψει του καὶ ὁ φοβερὸς Ἀλῆ πασᾶς τῶν Ἰωαννίνων, ὁ ὁποῖος, ὅταν κάποιοι Τοῦρκοι τὸν εἰρωνεύτηκαν πὼς τιμᾷ καὶ προσκυνάει ἕνα γκιαούρη, ἐκεῖνος ἀπάντησε : «βρέστε μου δέκα μουσουλμάνους σὰν κι’ αὐτὸν τὸν γκιαούρη, κι’ ἐγὼ νὰ τοὺς φιλήσω τὰ πόδια». Ἄν σκεφθοῦμε, χριστιανοί μου, ὅτι σήμερα ποὺ ταξιδεύουμε ἄνετα μὲ τὰ μέσα μεταφορᾶς τῆς ἐποχῆς μας, κουραζόμαστε εὔκολα, πόσο ἐξαντλητικὲς ἦταν οἱ περιοδεῖες τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, μὲ συνακόλουθους τοὺς κινδύνους ποὺ πρωτύτερα ἀναφέραμε. Ὅμως, αὐτὸς ὁ κόπος ὁ ἀνιδιοτελὴς καὶ γεμᾶτος ἀπὸ τὴν χριστιανικὴ ἀγάπη, προκαλοῦσε ἀληθινὸ συναγερμὸ στὸν λαό, ποὺ ἔσπευδε νὰ ἀκούσῃ τὸ φλογερὸ κήρυγμά του. -

Δ- Καὶ τὸ κήρυγμα αὐτό, ξαναζωντάνευε τὰ ὅσα ἔλεγε στὴν πρὸς Ρωμαίους ἐπιστολή του ὁ ἀπόστολος Παῦλος, στὸ ιβ΄ κεφάλαιο καὶ στοὺς στίχους 9 μέχρι 21. Ἐπειδὴ τὸ Γένος μας, τότε, «ἀγρίανε», κατὰ τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ, εἶχε δηλαδὴ ἀγριέψει μὲ τὶς ἐκδικήσεις καὶ τὶς ἀντεκδικήσεις, τὸ σύνθημα τοῦ ἀποστόλου Παύλου «μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν» (Ρωμ. ιβ΄ 21), ἦταν τὸ ἐπιστέγασμα σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς Διδαχὲς τοῦ Κοσμᾶ, κάτι πού, χωρὶς ἀμφιβολία, τὸ ἔχουμε μεγάλη ἀνάγκη καὶ στὴν ἐποχή μας.

Ἡ Μητρόπολή μας, ποὺ τιμᾷ ἰδιαίτερα τὸν Ἐθναπόστολό μας, ἔχοντας ἀνιδρύσει καὶ περίλαμπρο Ναὸ στὴν ἀκριτικὴ Κόνιτσα, ὀργανώνει καὶ φέτος τὶς σχετικὲς ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις, κατὰ τὸ ἀκόλουθο Πρόγραμμα:
α) Τὴν παραμονὴ τῆς Ἑορτῆς τοῦ Ἁγίου, Τρίτη, 23 Αὐγούστου 2011, θὰ ψαλῇ Μέγας Πανηγυρικὸς Ἑσπερινὸς στὸν ὁμώνυμο Ναό, ὁ ὁποῖος θὰ ἀρχίσῃ στὶς 7 μ.μ. Στὴν συνέχεια θὰ ἐπακολουθήσῃ ἡ καθιερωμένη Λιτανεία τῆς Εἰκόνος καὶ τοῦ Ἱεροῦ Λειψάνου τοῦ Ἁγίου.
β) Τὴν κυριώνυμη ἡμέρα τῆς ἑορτῆς, Τετάρτη, 24 Αὐγούστου 2011, 7-10 π.μ., θὰ τελεσθῇ πολυαρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία. Ὁ Κύριος, διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ, νὰ σᾶς χαριτώνῃ ὅλους καὶ νὰ σᾶς εὐλογῇ.

Διάπυρος πρὸς Χριστὸν εὐχέτης

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ † Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Α Ν Δ Ρ Ε Α Σ

Παναγία Σουμελά Πόντος 15 Αυγούστου 2011


ΟΜΙΛΙΑ ΤΗΣ Α.Θ.ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ ΕΙΣ ΤΗΝ ΙΕΡΑΝ ΜΟΝΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΣΟΥΜΕΛΑ ΤΡΑΠΕΖΟΥΝΤΟΣ (15 Αὐγούστου 2011) * * *


 Ἱερώτατοι ἀδελφοί, Ἱεράρχαι καί λοιποί εὐλαβέστατοι κληρικοί,
Ἐξοχώτατοι, Sn. Maçka Belediye Başkanı, Ἐντιμολογιώτατοι Ἄρχοντες,
Ἐλλογιμώτατοι κ. Καθηγηταί,
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Ἐκ περάτων συνέδραμον ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι, θεαρ¬χίῳ νεύματι τοῦ κηδεῦσαί σε». Καί μαζί μέ τούς προκρίτους τῶν ἀποστόλων, συνήλθαμε καὶ ἡμεῖς εἰς τὸ παλαίφατον τοῦτο κατοικητήριον τῆς Παμμακαρίστου Θεοτόκου, εὐγενεῖ ἀδείᾳ καὶ φιλόφρονι συνεργασίᾳ τῶν ἐντίμων τοπικῶν ἀρχῶν τῆς Τουρκίας, πρὸς τὰς ὁποίας καὶ ἐκφράζομεν τὴν εὐγνωμοσύνην καὶ τὰς εὐχαριστίας μας, διὰ νὰ ἑορτάσωμεν καὶ ἐφέτος τὴν πάνσεπτον Κοίμησιν καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς μετάστασιν αὐτῆς. Ἀνήλθαμε εἰς τό ὄρος τῆς Θεομητορικῆς παρουσίας, διὰ νὰ τιμήσωμεν κατὰ χρέος τό «ὄρος τό πῖον καὶ τετυρωμένον ἐν Πνεύματι». Ἀνήλθαμε εἰς τό ὄρος τοῦ Μελᾶ, ὄχι διὰ νὰ ἀποχαι¬ρετίσουμε τὴν εἰς οὐρανοὺς αἰρομένην Μητέρα τοῦ Θεοῦ Λόγου, ἀλλὰ διὰ νὰ τήν ὑμνήσουμε ὡς τὴν μεθόριον μεταξὺ Θεοῦ καὶ ἀνθρώπων, ὡς τὴν μεθισταμένην εἰς τὰ ἄνω ἀλλ᾽ οὐδέποτε ἀφισταμένην τοῦ κόσμου, ὡς ἀεὶ παροῦσαν ἐν αὐτῷ, καὶ διηνεκῶς δεομένην ὑπὲρ τῆς τῶν ἀνθρώπων ζωῆς καὶ σωτηρίας.

Ἀνήλθαμε εἰς τὸ ὄρος τοῦτο τὸ ἅγιον, τὸ καθηγιασμένον διὰ τῆς ἐπὶ αἰῶνας παρου¬σίας τῆς ἱερᾶς καὶ θαυματουργοῦ εἰκόνος τῆς Κυρίας τοῦ Πόντου, τῆς Ἀθηνιώτισσας Παναγίας, τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, ἀλλὰ καὶ διὰ τῶν ἀσκητικῶν πόνων καὶ τῶν δακρύων τῶν ἐνταῦθα ἰσαγγέλως βιωσάντων πατέ¬ρων, τῶν ὁποίων ἀσφαλῶς αἱ ψυχαὶ ἀοράτως παρίστα¬νται συναγαλλόμεναι καὶ συνοδεύουσαι τοὺς ἀναπληροῦντας αὐτοὺς σήμερον εὐλαβεῖς προσκυνητάς, διὰ νὰ ἀνυψωθοῦμε καὶ ἡμεῖς μετ᾽ αὐτῆς ἀπό τὰ ἐγκόσμια καὶ ἐφήμερα εἰς τὰ πνευματικὰ καὶ οὐράνια, διὰ νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἔστω καὶ ἐπ᾽ ὀλίγον ἐκ τῶν λυπηρῶν ἐπαγωγῶν τῆς ἀνθρωπίνης καθημερινότητος. Ἀνήλθαμε ἐκπληροῦντες τὴν μύχιον ὑπόσχεσίν μας, ἡ ὁποία μετεποιήθη εἰς καρδιακὴν προσευχήν, νὰ μᾶς ἀξιώσῃ ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος, ἡ Παναγία ἡ Σουμελιώτισσα, νὰ τὴν πανηγυρίσουμε καὶ πάλιν εἰς τὸν ἱερὸν βράχον της, εἰς τὸν στενὸν τοῦτον ἀλλ᾽ ὄντως εὐρύχωρον, ὅπως αὐτή, καὶ ἡλιοστάλακτον θρόνον της, εἰς τὸν ὁποῖον κατὰ τὸ παρελθὸν ἔτος ἐψάλαμε διὰ πρώτην φορὰν μετὰ πολυετῆ σιωπὴν, καὶ μὲ βαθυτάτην συγκίνησιν, τὸ «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι», καὶ ἠκούσαμε νὰ ἠχοῦν μυστικῶς «τὰ τριανταπέντε σήμαντρα καὶ οἱ δεκαοχτὼ καμπάνες» τῆς Σουμελιώτισσας. Καὶ ἰδού, ἀδελφοί καὶ τέκνα, «πεποικιλμένη τῇ θείᾳ δόξῃ», μᾶς ὑποδέχεται καὶ ἐφέτος ἡ πανύμνητος Θεοτόκος, παλαιοὺς καὶ νέους προσκυνητάς, ἐξ Ἑλλάδος καὶ Ρωσίας καὶ Γεωργίας καὶ Οὐκρανίας καὶ Κύπρου καί ἐκ τῆς βασιλίδος τῶν Πόλεων, καὶ ἐκ τῶν τῆς οἰκουμένης περάτων, Ποντίους καὶ φιλοποντίους, καὶ ὅλα τὰ πιστὰ τέκνα της, καὶ μᾶς ἀσπάζεται ὅλους μητρικῶς, χαίρουσα διὰ τό προσκύνημά μας, καὶ ἐπισκιάζουσα ἡμᾶς μέ «τήν φωτοφόρον καὶ θείαν» αὐτῆς χάριν.

Μαζί της μᾶς ὑποδέχονται πανηγυρίζοντες οἱ κτίτορες τῆς ἱερᾶς ταύτης Μονῆς Βαρνάβας, Σωφρόνιος καὶ Χριστοφόρος, καὶ οἱ μετὰ τῶν ἀποστόλων παρεπιδημοῦντες σήμερον ἐνταῦθα οὐράνιοι ἔνοικοι τῆς Τραπεζοῦντος καὶ τῆς Κερασοῦντος, τῆς Σινώπης καὶ τῆς Ματσούκας, τοῦ Βαζελῶνος καί τοῦ Περιστερεώτα. Μαζί της καὶ ἡ χορεία τῶν εὐλαβῶν τέκνων της, τὰ ὁποῖα ἀνὰ τοὺς αἰῶνας ἐστή¬ριξαν, ἐνίσχυσαν, ἐκραταίωσαν καὶ ἐμεγάλυναν τὸ ἱερὸν αὐτό Σταυροπήγιον. Μαζί της καὶ τὰ πλήθη τῶν Ποντίων, τὰ ὁποῖα ἐπὶ δεκαέξ αἰῶνας ἄναβαν ἐνώπιον τῆς θαυ¬μα¬τουργοῦ εἰκόνος της τὴν λαμπάδα τῆς προσκυνήσεως καὶ τῆς ἀγάπης των πρὸς τὴν Δέ¬σποιναν τοῦ Κόσμου, τὴν Πλατυτέραν τῶν οὐρανῶν, τὴν ἰδικήν των Παναγίαν, τὴν Σου¬μελιώτισσαν. Μαζί της καὶ μαζί μας σήμερον καὶ τὰ πλήθη τῶν Ποντίων, τὰ ὁποῖα τὴν τιμοῦν εἰς τὴν ἐν Βερμίῳ Ἱερὰν Μονήν της, ἀλλὰ καὶ τὰ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τέκνα της, τὰ ὀρθοδόξως τιμῶντα τήν ἔνδοξον Κοίμησίν της, τὰ ὁποῖα νοερῶς καταστέφουν ἐν ᾄσμασι τὴν Πανύμνητον Μητέρα τοῦ Κυρίου, καί τῆς προσφέρουν, δῶρον ταπεινόν ἀλλά ἐγκάρδιον, τὸ θυμίαμα τῆς εὐλαβείας των, τὸ ἔλαιον τῆς ὑπομονῆς των, τὸ μῦρον τῆς ὑπακοῆς καὶ τῆς ἀγάπης των. «Ἐκ περάτων συνέδραμον ἀποστόλων οἱ πρόκριτοι θεαρχίῳ νεύματι τοῦ κηδεῦσαί σε», ψάλλει διὰ τὴν σημερινὴν ἑορτὴν ἡ εὔλαλος γλῶσσα τοῦ ἱεροῦ ὑμνογράφου. Ὅμως, ὁ λόγος του δὲν διακόπτεται εἰς τὴν λέξιν «κηδεῦσαι», ἀλλὰ συνεχίζει, καθὼς συνεχίζει καὶ ἡ ἱστορία τῆς Παναχράντου Παρθένου, καθὼς συνεχίζει καὶ ἡ ἱστορία τοῦ κόσμου. Συνέδραμον οἱ ἀπόστολοι διὰ νὰ κηδεύσουν τὴν Παναγίαν Μητέρα, ἀλλ᾽ ἀντ᾽ αὐτοῦ ἔγιναν μάρτυρες ἑνὸς ἀπερινοήτου θαύματος, «θεώμενοι» αὐτὴν «ἀπὸ γῆς αἰρομένην πρὸς ὕψος», ὁρῶντες πρὸς ζωὴν μεταβαίνουσαν τὴν κυήσασαν τὴν ζωὴν, καὶ ἀνατρέπουσαν διὰ μίαν εἰσέτι φορὰν τοὺς ὅρους τῆς φύσεως.

Ὁ θάνατος μεταποιεῖται μὲ τὴν Κοίμησίν της εἰς ζωὴν, καὶ ὁ τάφος εἰς κλίμακα μετάγουσαν πρὸς οὐρανόν. Ὄντως, «νενίκηνται τῆς φύσεως οἱ ὅροι». Ἰδοὺ τὸ θαῦμα! Ἰδοὺ τὸ ἀκατάληπτον «καὶ ἀγγέλοις καὶ βροτοῖς», ἐπί τῇ Θεοτόκῳ τελούμενον μυστήριον! Ἰδοὺ τὸ οὐράνιον μήνυμα τῆς ἐλπίδος καὶ τῆς αἰσιοδοξίας, τὸ ὁποῖον μᾶς δίδει ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος κατὰ τὴν πανευφρόσυνον αὐτὴν ἡμέραν τῆς ἐνδόξου Κοιμήσεώς της. ῞Οσοι προσήλθαμε ἐδῶ, δὲν ἤλθαμε διὰ νὰ τὴν κηδεύσουμε, δὲν ἤλθαμε διὰ νὰ κλαύσουμε καὶ νὰ θρηνήσουμε τὴν ἀπώλειάν της, ἀλλὰ διὰ νὰ τὴν τιμήσουμε ὡς ἀεὶ ζῶσαν Μητέρα τῆς Ζωῆς. Ὅσοι προσήλθαμε ἐδῶ, ἤλθαμε διὰ νὰ γίνουμε καὶ ἡμεῖς θεαταὶ τοῦ θαύματος τῆς Θεομήτορος• θεαταὶ τοῦ θαύματος τῆς μεταλλαγῆς τοῦ θανάτου εἰς ζωήν, τῆς μεταλλάξεως τῶν λυπηρῶν ἐπὶ τὰ θυμηδέστερα. Ἐδῶ «σὲ πιάνουν κλάματα – καὶ ὅποιος δὲν τό᾿ χει αἰσθανθεῖ, δὲν ξέρει ἀπὸ θαύματα». Ὅσοι προσήλθαμε ἐδῶ, δέν ἤλθαμε διὰ νὰ θρηνήσουμε ἀπωλείας, ἀλλὰ διὰ νὰ ἀνανεώσουμε τὴν ἐλπίδα καὶ τὴν πίστιν ὅτι καὶ ἐκ τοῦ θανάτου εἶναι δυνατὸν νὰ ὁδηγηθοῦμε εἰς τὴν ζωήν, ἀρκεῖ νὰ πιστεύσουμε εἰς τὴν Παναγίαν Μητέρα μας εἰλικρινῶς καὶ ἀκραδάντως• ἀρκεῖ νὰ ἐμπιστευθοῦμε, ἐν ἑνότητι πίστεως καὶ πνεύματος, «ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους καὶ πᾶσαν τὴν ζωὴν ἡμῶν» εἰς τὴν μητρικήν της ἀγάπην, καὶ εἰς τὴν ἀνύστακτον πρὸς τὸν Πανοικτίρμονα Υἱόν της μεσιτείαν της.

Ὅσοι προσήλθαμε ἐδῶ, ἂς μὴ περιορισθοῦμε νὰ τήν ἀτενίζουμε «αἰρομένην πρὸς ὕψος», ἂς μὴ ἀρκεσθοῦμε εἰς τὸ φυσικὸν αὐτὸ ὕψος, τὸ ὄρος Μελᾶ, εἰς τὸ ὁποῖον ἀνεβήκαμε σήμερα διὰ νὰ προσκυνήσουμε τὴν Χάριν της καὶ νὰ ἑορτάσουμε τὴν ἔνδοξον Κοίμησίν της. Ἂς ἀξιοποιήσουμε τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον ὡς ὄντως κλίμακα, διὰ νὰ ἀνέλθουμε καὶ ἡμεῖς πρὸς οὐρανὸν. Ἂς μὴ ἀρκεσθοῦμε μόνον εἰς τὴν ἄνοδόν μας πρὸς «τὸ θεῖον τοῦτο ὄρος καὶ ἅγιον» τῆς Θεομήτορος, ἀλλὰ ἂς φροντίσουμε νὰ παραμερίσουμε «πᾶν ὄρος καὶ βουνόν», τὸ ὁποῖον παρακωλύει τὴν ἐπικοινωνίαν μας μὲ τὸν Θεὸν καὶ τὴν Παναγίαν Μητέρα μας. Ἂς ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ τὰ δεσμεύοντα τὴν ψυχήν μας ποικιλώνυμα πάθη, ἂς ἀποκηρύξουμε τὸν ἐγωϊσμόν καὶ τὴν φιλαυτίαν, τὰ ὁποῖα δημιουργοῦν μὲν εἰς τὸν ἄνθρωπον προσωρινῶς τὴν ψευδαίσθησιν τῆς ἰσχύος καὶ τῆς αὐταρκείας, ὁδηγοῦν ὅμως αὐτὸν τελικῶς εἰς τὴν αὐτοκαταστροφήν.

Ἂς προκρίνουμε ἀντ᾽ αὐτῶν τὴν ἀνυπέρβλητον δύναμιν τῆς ἀνιδιοτελοῦς ἀγάπης καὶ τὴν ἀκατανίκητον ἰσχύν τῆς ὑψοποιοῦ ταπεινώσεως, αἱ ὁποῖαι ἐστόλιζαν τὴν Παναγίαν Παρθένον εἰς τοιοῦτον βαθμόν, ὥστε νά ἀξιωθῇ νὰ γίνῃ ἡ Χώρα τοῦ ἀχωρήτου Θεοῦ, καὶ νὰ μακαρίζεται ὡς ἡ Πλατυτέρα τῶν οὐρανῶν καὶ ὡς Κυρία τῶν ἀγγέλων καὶ τῶν ἀνθρώπων. Εἰς αὐτὴν τὴν ἐπιλογὴν καλοῦμεν μέ πολλήν ἀγάπην ὅλους ἐσᾶς, εὐλαβεῖς προσκυνηταί, ὥστε ἡ συγκίνησις ἐκ τῆς ἱερᾶς αὐτῆς ἀποδημίας εἰς τὴν Μονὴν τῆς Παναγίας Σουμελᾶ, νὰ μὴ ἀποτελέσῃ προσωρινὸν μόνον συναίσθημα συντόμως ἐξατμιζόμενον, ἀλλά ἀφορμὴν ριζικῆς ἀλλαγῆς καὶ μεταστροφῆς τοῦ ἔσω ἡμῶν ἀνθρώπου σέ κατὰ Θεὸν κτισθέντα καινὸν ἄνθρωπον.

Τοιουτοτρόπως, θὰ ζήσουμε καὶ ἐμεῖς τὸ θαῦμα, τὸ ὁποῖον ἐβίωσαν οἱ ἀπόστολοι, καὶ θὰ αἰσθανθοῦμε τὸ στοργικὸ χέρι τῆς πανυπερευλογημένης Θεοτόκου νά σφογγίζῃ τὰ δάκρυά μας, καί νὰ μᾶς ἐνθαρρύνῃ διὰ νὰ ἀγωνισθοῦμε ἔτι πλέον τὸν καλὸν ἀγῶνα, νὰ διατηροῦμεν ἄσβεστον τὴν κανδήλαν τῆς πρὸς αὐτὴν ἀγάπης καὶ πίστεως καὶ εἰς τὸ μέγα αὐτὸ Μοναστήρι της τοῦ Πόντου ἀλλὰ καὶ εἰς τὰς ψυχάς μας.

Ἀδελφοὶ Πόντιοι, σεῖς ποὺ εἶσθε ἐδῶ παρόντες καὶ σεῖς ποὺ μᾶς βλέπετε καὶ μᾶς ἀκοῦτε εἰς ὅλον τὸν κόσμον χάρις εἰς τόν δορυφόρον HELLAS SAT, τόν ὁποῖον καί θερμῶς εὐχαριστοῦμεν, σᾶς στέλνομε πολλὰ χαιρετίσματα, καὶ τὴν Πατριαρχικὴν μας εὐλογίαν ἀπὸ τὴν Παναγία Σουμελᾶ, ἀπὸ τὸ μοναστήρι της ποὺ σᾶς μιλᾶ, μιλᾶ εἰς τὰ τρίσβαθα τῆς ψυχῆς σας, καὶ συγκλονίζει τὴν ὕπαρξίν σας - ὅπου καὶ ἄν εὑρίσκεσθε. Σᾶς χαιρετοῦμε ἀπὸ τὸν τόπον ὅπου εὑρίσκονται οἱ ρίζες σας. «Παρχαρομάνα ἐλάλεσεν» καὶ ἐμεῖς, ἀνταποκρινόμενοι εἰς τὸ κάλεσμά της, ἤλθαμε ἐδῶ ἐκ μέρους ὅλων σας, τῶν ἁπανταχοῦ Ποντίων.

Ὁ μακαριστός προκάτοχός μας Πατριάρχης Ἀθηναγόρας ἔλεγε διά σᾶς ἐπί λέξει: «Σεῖς οἱ Πόντιοι εἶσθε ὑπέροχος λαός, λαμπρός λαός, εἰς τάς θρησκευτικάς σας ἐκδηλώσεις. Σᾶς θαυμάζω, καί αἱ εὐχαί μου σᾶς συνοδεύουν εἰς τό θεάρεστον ἔργον σας». Καί ὁ σημερινός Οἰκουμενικός Πατριάρχης ὁμοίως σᾶς θαυμάζει, σᾶς ἀγαπᾶ, σᾶς ἐκτιμᾷ καί σᾶς εὐλογεῖ ἐξ ὄλης καρδίας. Χρόνια πολλά εἰς ὅλους!

Sümela Manastırı’ndaki Konuşmaları



İstanbul Rum Patriği I. Bartholomeos’un Sümela Manastırı’ndaki Konuşmaları (15 Ağustos 2011)





Sevgili Müslüman Kardeşlerimiz, Tarihi Sümela Manastırı’na bu sene de gelip dua etmeyi bize nasip eden Yüce Allah’a hamdolsun. Yine bu konudaki anlayış ve hassasiyetleri için, hükümetimize ve özellikle Sayın Başbakanımıza ve Sayın Kültür ve Turizm Bakanımıza şükranlarımızı sunmayı bir borç biliyoruz. Hazreti Meryem, hem Müslümanlar hem de Hristiyanlar için özel bir anlam ifade etmektedir. O, Âl-i İmrân Sûresi’nde belirtildiği gibi, Allah’ın seçtiği, tertemiz ve bütün kadınlardan üstün kıldığıdır.(3:42) Geçen sene idrak etmiş olduğumuz ayin, müstesna güzelliğe sahip bu mekânda sevgi ve dostluk hisleri ile buluşmamız, ve, bir ve tek olan Allah’a dua etmiş olmamız, eminiz ki herkes için bir mutluluk vesilesi olmuştur.




Dolayısıyla, hükümetimi-zin bu meyandaki kararının ne kadar doğru ve gerçekçi olduğu ispatlanmış oldu. Biz, bu toprakları paylaşan Müslümanlar ve Hristiyanlar ve de yurtdışından gelen çok sayıda Ortodoks misafirlerimiz geçen sene de bu sene de Meryem Ana’nın yüksek huzurunda toplandık ve memleketimizde ve dünyada daimî barışın ve dayanışmanın ve hüsn-ü niyetin tesisi için dua ettik. Bu özlediğimiz barış, özellikle bu günlerde çok, ama çok elzemdir, sevgili kardeşlerimiz. Norveç’teki trajik olayların şokunu üzerimizden atamadık ve uzun bir zaman atamayacağız. Komşu ülkelerde kanın akması devam ediyor.



Ülkemizde analar evlâtları için ağıt yakıyor. Birkaç gün sonra, New York’taki vahim olayların onuncu yıldönümü vesilesiyle, bütün dünya için çok acı hatıralar tazelenmiş olacaktır. Bütün bunlardan dolayı; göklere değen yüksek Sümela Dağı’ndan, kadınların en hayırlısı olan Meryem Ana’nın ayaklarının önünden, Karadeniz’den, Türkiye’den, burada toplanmış olan biz Hristiyan ve Müslümanlar, bütün dünyaya bir çağrıda bulunalım; kendimiz için, gelecek nesiller için, insanlığın iyiliği için, ebediyet için, selâmet için.


Bu çağrı ancak bir kelime olabilir: Barış, barış, barış. Karşılıklı sevgi, karşılıklı saygı. Bunlar; tek amacımız, tek duamız ve müşterek gayretimiz ve çabamız olmalı. Sözlerimize son verirken, Sayın Trabzon Valisi’ni, Sayın Maçka Belediye Başkanı’nı, Maçka halkını ve tüm hazır bulunanları muhabbetle selâmlıyor, hayır dualar eyliyoruz. Allah’ın inayeti ve bereketi, bütün Karadenizlilerin üzerine olsun! Hayırlı Ramazanlar ve iyi Bayramlar. Yüce Allah, orucunuzu ve ibadetinizi yüksek katında kabul etsin. Amin.