Σελίδες

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Για τον Νεοκλή Σαρρή


sarris_h_633_451.jpg

Θεοφάνης Μαλκίδης



O άνθρωπος, ο πολιτικός, ο επιστήμονας Νεοκλής Σαρρής


 


Υπήρξα ένας από τους χιλιάδες φοιτητές σου και συνδέθηκα, όπως άλλωστε το συνήθιζες, γιατί έτσι ήταν η παιδεία σου, με δεσμούς (εκ)παίδευσης, εκτίμησης και φιλίας. Είναι οι πολλές οι στιγμές, όπου πραγματοποιήσαμε συζητήσεις για απλά και σύνθετα ζητήματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο και Έλληνα. Οι ώρες που πέρασα μαζί σου μου άνοιξαν ένα διαφορετικό κόσμο σκέψης, λόγου και έργου. Τα χαρακτηριστικά σου αναλλοίωτα, Ελληνικά, Ρωμαίικα, Οικουμενικά, του Γένους μας.  

Με στήριξες, με βοήθησες, μου έδωσες τα εφόδια να κατανοήσω πολλά από αυτά που ο ίδιος και πρώτος είχες μιλήσεις και γράψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Είναι βέβαιο ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου, η γνωριμία με ορισμένους συνανθρώπους του, έχει σαν αποτέλεσμα να αλλάξει την πορεία του. Διαμορφώνεται μία νέα στάση ζωής και αναδεικνύεται λόγος

και πράξη που μέχρι πρότινος ούτε καν είχε σκεφτεί η ανθρώπινη οντότητα. Και από τότε φανερώνεται ένας άλλος κόσμος και ο σπόρος βγάζει καρπούς. Για μένα είσαι ένας από τους ανθρώπους που άλλαξαν τη ζωή μου, με τους οποίους άνοιξε μία νέα πραγματικότητα ιδεών και πολιτισμού, πολιτικής και ανθρώπινης δραστηριότητας. 

Η γνωριμία με σένα, με τον Κωνσταντινουπολίτη δάσκαλο στα αμφιθέατρα, στις αίθουσες εκδηλώσεων, όπου πολλές φορές αξιώθηκα να μιλήσουμε μαζί σε κοινές επιστημονικές και άλλες συναντήσεις, σε ανθρώπινες και φιλικές στιγμές, μου έδωσε τη δυνατότητα να κατανοήσω πολλά από τα ζητήματα που απασχόλησαν και απασχολούν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες εδώ αιώνες.  

Η Κωνσταντινούπολη, η Ίμβρος και η Τένεδος, η Μικρά Ασία, η Θράκη, ο Πόντος και η Καππαδοκία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Οθωμανικό κράτος και η Τουρκία, η Γενοκτονία και η αναγνώριση, η ελληνική κοινωνία και η συνέχεια του Ελληνισμού.

Για κάθε ένα από τα παραπάνω θέματα είχες ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη, εμπεριστατωμένη άποψη και θέση, αλλά ταυτόχρονα άκουγες όπως όφειλε και οφείλει να κάνει κάθε επιστήμονας και άνθρωπος του μεγέθους σου. Η επιστημονική σου κατάρτιση συνδυαζόταν με βαθιά ανθρώπινα και ελληνικά συναισθήματα. 

Πολλά από αυτά βεβαίως, που ανέδειξες τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έτυχαν ανάλογης αποδοχής της βαρύτητάς και της σπουδαιότητάς τους που τους είχες προσδώσει. Τι γίνεται άλλωστε σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο γνωστό και αποδεκτό στην ώρα του; Ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με την Τουρκία αποτέλεσες τον επιστήμονα και κυρίως τον άνθρωπο εκείνο, που συνέβαλλε με μοναδικό τρόπο, ώστε η γνώση για τη γειτονική χώρα να γίνει επιστήμη.  

Η Τουρκολογία στην Ελλάδα σου οφείλει πολλά, όπως οφείλει πολλά και η μεγάλη κοινότητα των Κωνσταντινουπολιτών, για την οποία και στην οποία ήσουν ο πρωταγωνιστής. 

Το φανερώνουν οι συνεχείς μνημονεύσεις της παρουσίας σου, σε εκδηλώσεις και αλλού. Ακόμη λένε και γράφουν, και θα λένε και θα γράφουν «αυτό έλεγε ο Σαρρής» ή «έτσι έπραττε ο Σαρρής». 

Η αναγνώριση του ανθρώπου και δασκάλου, όπως εσύ Νεοκλή Σαρρή, πέρασε από πολλές διακυμάνσεις και εμπόδια. Σήμερα πλέον είναι διαπιστωμένο ότι η εκτίμηση στο πρόσωπό σου είναι ολοκληρωμένη στον πυρήνα του ελληνικού λαού και στους στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους της Τουρκίας, παρά στην ελλαδική ομάδα που χρησιμοποιεί λαθραία τον τίτλο «ελίτ». 

Τα κείμενα, οι παρεμβάσεις και η δραστηριότητά σου, έβαλαν το στίγμα τους σε πολλά κομμάτια της επιστημονικής και πολιτικής ανάλυσης για τεράστια ζητήματα που αφορούν τον Ελληνισμό. Είναι όμως χαρακτηριστικό των ανθρώπων της εμβέλειας όπως η δική σου, η αποδοχή να έρχεται από μη ομάδες και προσωπικότητες του συστήματος και του καθεστώτος, αλλά από το Λαό. Την πρωτογενή πηγή Δικαίου και Αντικειμενικότητας. 

Ήταν ευλογία η γνωριμία μου με σένα Νεοκλή Σαρρή και σχέση που αναπτύχθηκε . Είναι αναρίθμητες οι ώρες διδασκαλίες σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο- πέρα από το αμφιθέατρο υπήρχε και το ανοιχτό γραφείο- που αφιέρωσες για να μεταδώσεις τις ιδέες σου και τις γνώσεις σου. Η σχέση ήταν βαθιά, ανθρώπινη, με σεβασμό και αγάπη. 

Όπως πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι κάθε ανθρώπινη σχέση και κυρίως μεταξύ δασκάλου και μαθητή. 

Εύχομαι οι φοιτητές σου, οι αμέτρητοι Έλληνες και Ελληνίδες που σε παρακολούθησαν στο αμφιθέατρο και σε αίθουσες, μιλώντας για την Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Θράκη, τη Γενοκτονία, και μία σειρά από άλλα ζητήματα που καθόρισαν την ελληνική ιστορία και κοινωνία, να ακολουθήσουν τη στάση και την πορεία ζωής που είχες. Ειλικρίνειας, ευθύτητας, ανθρωπισμού, γνώσης, με
τριοφροσύνης και σεμνότητας, ταπεινότητας και ήθους. Αγαπητέ Νεοκλή σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας προσέφερες, σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.  

Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου και να χαρίσει παρηγοριά στην υπέροχη οικογένειά σου, η οποία σε αγαπά χωρίς όρια και προσεύχεται για σένα.

Καλή αντάμωση και Καλή Ανάσταση.



Η ομιλία του Θ. Μαλκίδη στην εκδήλωση για τον Νεοκλή Σαρρή


Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

Η Γενοκτονία το θέμα Επιστημονικού Συνεδρίου στο Αγρίνιο

Με ιδιαίτερη επιτυχία πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του Β’ Επιστημονικού Συνεδρίου,αφιερωμένου στην Γενοκτονία, που διοργανώθηκε από την Ιερά Μονή Εισοδίων της Θεοτόκου Μυρτιάς Τριχωνίδος, της Ιεράς Μητρόπολης Αιτωλίας και Ακαρνανίας   

Στην τελευταία   συνεδρία  εισηγητής ήταν ο δρ Κοινωνικών Επιστημών Θεοφάνης Μαλκίδης. «Η 19η Μαΐου και η διεθνής αναγνώριση της Γενοκτονίας» ήταν ο τίτλος της ομιλίας του, στην οποία μεταξύ των άλλων αναφέρθηκαν  τα εξής: 

"Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη και την πολιτισμική μας κληρονομιά. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μια ιστορία κυρίως αντίστασης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους  κατά τη διάρκεια της Γενοκτονίας. Ωστόσο αυτή η ιστορική μνήμη, πορεία και ταυτότητα, η ελληνική αντιστασιακή ιστορία, ο αγώνας των χιλιάδων Ελλήνων ανταρτών, εξαφανίστηκε αφού το πέπλο προπαγάνδας που σκέπασε την πατρίδα μας δεν άφησε να περάσει τίποτα.
Σήμερα στην Ελλάδα, περισσότερες είναι οι αναφορές για τον Μουσταφά Κεμάλ, παρά για τη Γενοκτονία που διέπραξε ο ίδιος, καθώς είναι ελάχιστες έως ανύπαρκτες οι αναφορές για την ελληνική αντίσταση και το μαζικό έγκλημα που διεπράχθη. Δεν μπορεί ο ελληνικός λαός να μην γνωρίζει στην ολότητα του το Ποντιακό ζήτημα, δεν μπορεί να μην γνωρίζει τα τάγματα εργασίας και την δολοφονία των ανδρών, την εξόντωση της πνευματικής και θρησκευτικής ηγεσίας το 1921 στην Αμάσεια, τη Γυναικοκτονία και την Παιδοκτονία, να μην γνωρίζει χιλιάδες αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην Γενοκτονία και έσωσαν τους συνανθρώπους του, τους προγόνους μας. Το ζήτημα της Γενοκτονίας είναι ιερό και κανείς και τίποτα δεν μπορεί να το αποσιωπήσει και να το εξαφανίσει. Ο αγώνας αναγνώρισης θα είναι νικηφόρος".
12

Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015

Γιατί δεν πρέπει ο Τσίπρας να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ.
















Θεοφάνης Μαλκίδης

Μέλος της Διεθνούς Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων, Αρμενίων και Ασσυρίων ως ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ

Γιατί δεν πρέπει ο Τσίπρας  να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ
    1.Η λατρεία για το δάσκαλο του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ
Είναι γνωστή εδώ και καιρό η λατρεία πολλών “ηγετών” και «διανοουμένων» στον Χίτλερ των Ελλήνων, στον Μουσταφά Κεμάλ. Η πρόταση από τον Βενιζέλο για Νόμπελ Ειρήνης στον σφαγέα των Ελλήνων (!), η παραχώρηση από τον Μεταξά του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και ο οδυρμός του Δικτάτορα για το θάνατό του, οι συναντήσεις της Χούντας στο όνομα  του Κεμάλ, οι τιμές στο μαυσωλείο του  από τους Κωνσταντίνο και Κώστα Καραμανλή καθώς και  από τον Γιώργο Παπανδρέου,  σε αντίθεση με την ιστορία, τους νόμους και  τη βούληση του ελληνικού λαού που αναγνωρίζουν τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στη Γενοκτονία, είναι μία σκληρή πραγματικότητα.

Έτσι για αυτόν που θεμελίωσε το φασισμό και υπήρξε δάσκαλος του Χίτλερ και των Ναζί,  εντάσσονται και οι αναφορές στο χώρο της παιδείας στην Ελλάδα,  με την αφαίρεση του κεφαλαίου που σχετίζεται με τη Γενοκτονία που διέπραξε ο Κεμάλ, με την άρνηση της Γενοκτονίας από τον Υπουργό Παιδείας, ενώ την ίδια στιγμή  στο βιβλίο της Στ ' δημοτικού (σελ. 196) αυτό που αντικατέστησε το “περί συνωστισμού”, ο δήμιος του Ελληνισμού, “θεωρείται ο δημιουργός της σύγχρονης Τουρκίας”(!!!!!!).


Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ; Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων; Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς προγόνους μας, παρίσταται στα εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη και αρνείται δια του Υπουργού Παιδείας τη Γενοκτονία ;

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν πρέπει να καταθέσει στεφάνι στον Κεμάλ για τους εξής λόγους :

1.ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥΣ

Το πρωτόκολλο επίσκεψης σε άλλη χώρα, μίας επίσημης αντιπροσωπείας με επικεφαλής τον Έλληνα πρωθυπουργό, έχει ενδιαφέρουσες παραμέτρους σε ότι έχει σχέση με το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθηθεί. Επίσημη είναι η επίσκεψη ενός σημαντικού προσώπου, (προέδρου της Δημοκρατίας, πρωθυπουργού, υπουργού εξωτερικών κλπ) υπό τη θεσμική του ιδιότητα η οποία επιβάλλει την εφαρμογή ενός συνόλου αυστηρά προσδιορισμένων και ιεραρχημένων συμπεριφορών και τύπων .
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά το συγκεκριμένο ταξίδι του Αλ. Τσίπρα στην Τουρκία αφού είναι επίσημη επίσκεψη οι κινήσεις που γίνονται σε αντίστοιχες περιπτώσεις είναι οι εξής: Το διπλωματικό γραφείο του Τούρκου πρωθυπουργού στέλνει το πρόγραμμα για την  επίσκεψη της ελληνικής αντιπροσωπείας, στο αντίστοιχο γραφείο του Έλληνα πρωθυπουργού, πρόγραμμα το οποίο περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων εάν υπάρξει κατάθεση στεφάνου στο Μαυσωλείο του Κεμάλ.
Στη περίπτωση των Καραμανλή – μεγάλου και βραχύ- και Γ. Παπανδρέου το πρόγραμμα εστάλη από την τουρκική πλευρά και μέσω της διπλωματικής οδού, επιστράφηκε από την αντίστοιχη ελληνική, χωρίς αλλαγές, σε ότι σχετίζεται με την κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ.
Θα μπορούσε ωστόσο να παρακαμφθεί από την ελληνική πλευρά, και να ζητηθεί να υπάρξει απόδοση τιμής σε άλλο μνημείο, πλην του Κεμάλ, αφού στην Ελλάδα, όπως θα τόνιζε η απάντηση υπάρχουν σχετικές αποφάσεις της ελληνικής βουλής για το συγκεκριμένο πρόσωπο ( νόμοι του 1994 και 1996 για τη Γενοκτονία).
Δεν γνωρίζουμε σε αυτήν την περίπτωση την αντίδραση της τουρκικής πλευράς και εάν θα ήταν λόγος αναβολής ή ματαίωσης της επίσημης επίσκεψης. Ωστόσο η αναφορά και η επίκληση σχετικών νόμων του ελληνικού κράτους, είναι μία ορθή και απολύτως δικαιολογημένη αιτιολόγηση αλλαγής του προγράμματος και στην περίπτωσή μας για την άρνηση απόδοσης τιμής προς τον Κεμάλ.
Οι τοπικές ή εθνικές παράμετροι και οπωσδήποτε η ύπαρξη εθνικών νομικών κειμένων, πολλές φορές αναφέρονται ως αιτιολογία προκειμένου να γίνουν σεβαστές πολιτικές και διπλωματικές στάσεις (π.χ Βάσκοι, Καταλανοί για Ισπανικές εθνικές εορτές, οι σερβικές, μουσουλμανικές και κροατικές εθνικές αρχές στο ομοσπονδιακό κράτος της Βοσνίας- Ερζεγοβίνης, η τουρκική μειονότητα στη Βουλγαρία, καθώς και σε άλλες περιπτώσεις).

2.ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ

Η επίσημη επίσκεψη μπορεί πραγματοποιηθεί, παρακάμπτοντας την απόδοση τιμής στον Κεμάλ, είτε με την επίκληση του  κωλύματος που έχει ο Πρωθυπουργός  ( «δεν μπορώ να υπερβώ μία εθνικού χαρακτήρα νομική ρήτρα» «δεν μπορώ να έλθω σε αντίθεση με έναν νόμο του κράτους που εκπροσωπώ»), αφού υπό προϋποθέσεις γίνεται σεβαστό διεθνώς, είτε με την άρνηση του διπλωματικού γραφείου του πρωθυπουργού να συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα η κατάθεση στεφάνου στον Κεμάλ.

Αυτό βεβαίως, εξαρτάται από τη βούληση της ελληνικής πολιτείας, αφενός να υπερασπιστεί μία διακηρυγμένη απόφαση, με νόμους του ελληνικού κοινοβουλίου, ότι υπήρξε Γενοκτονία και αφετέρου να δώσει το μήνυμα μέσα από μία επίσημη επίσκεψη ότι στην ατζέντα των διμερών επαφών εντάσσεται το ζήτημα αυτό. Με την άρνηση να τιμηθεί ο Κεμάλ, ο πρωτεργάτης δηλαδή του μαζικού εγκλήματος, προβάλλεται η αναγνώριση από το θύτη Τουρκία της γενοκτονίας των Ελλήνων, των οποίων οι απόγονοι όσων διασώθηκαν είναι πολίτες του κράτους που εκπροσωπείται από τον Πρωθυπουργό ή τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ή τον Υπουργό των Εξωτερικών.

3. ΗΘΙΚΟΥΣ-ΙΣΤΟΡΙΚΟΥΣ- ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΥΣ

Ο πρωθυπουργός (και αναλόγως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Υπουργός των Εξωτερικών) όταν βρίσκεται σε επίσημη επίσκεψη εκπροσωπεί όλους τους Έλληνες πολίτες. Εκπροσωπεί την Ελλάδα της ιστορίας, της αντίστασης, της Δημοκρατίας, της αλήθειας και του φωτός. Εκπροσωπεί τις ψυχές των εκατομμυρίων αγωνιστών που πάλεψαν ενάντια στον Εθνικισμό, το Φασισμό, το Ρατσισμό, το Ναζισμό και τις ψυχές των εκατομμυρίων θυμάτων τους. Θα επαναλάβει ο  Τσίπρας την υβριστική πράξη των Καραμανλή και Παπανδρέου, τις δηλώσεις από τους δικτάτορες  και χουντικούς για τον Κεμάλ; Για όλα τα παραπάνω, νομιμοποιείται διπλωματικά, πολιτικά, ιστορικά, δημοκρατικά και ηθικά, ο Έλληνας πρωθυπουργός να αγνοήσει τις ψυχές των προγόνων μας που δολοφονήθηκαν από τον Κεμάλ και να καταθέσει στεφάνι, τιμώντας τον;









Ο πρωθυπουργός της Χούντας Κ. Κόλλιας με τον Σ. Ντεμιρέλ στην Αλεξανδρούπολη




Η επιστολή του Ελ. Βενιζέλου για απονομή Νόμπελ Ειρήνης στον Κεμάλ











Το στεφάνι του Κωνσταντίνου Καραμανλή στον Μουσταφά Κεμάλ




Το στεφάνι του Κώστα Καραμανλή στον Κεμάλ



Το ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννιτών για το ζήτημα της Γενοκτονίας

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΔΗΜΟΣ ΙΩΑΝΝΙΤΩΝ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΥ
ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ


Ιωάννινα 16-11- 2015
Αρ.Πρωτ.: ΟΙΚ.85184/7309





Προς
Τον Υπουργό Εξωτερικών
κ. Νίκο Κοτζιά
ΑΘΗΝΑ



Αξιότιμε κ. Υπουργέ,

Σας διαβιβάζουμε ψήφισμα του Δημοτικού Συμβουλίου Ιωαννίνων για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και παρακαλούμε, θερμά, για τις δικές σας ενέργειες.



Με εκτίμηση



Γεώργιος Παπαδιώτης
Πρόεδρος Δημοτικού Συμβουλίου



Κοινοποίηση:
  1. Κόμματα της Βουλής
  2. Βουλευτές Ιωαννίνων
  3. ΚΕΔΕ
  4. Διεθνής Συνομοσπονδία Ποντίων Ελλήνων





ΨΗΦΙΣΜΑ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΠΟΝΤΟΥ

11-11-2015

Το Δημοτικό Συμβούλιο Ιωαννίνων με αφορμή τις δηλώσεις του Υπουργού Παιδείας της Ελληνικής Δημοκρατίας, ο οποίος αρνήθηκε να χαρακτηρίσει ως Γενοκτονία τη μαζική δολοφονία των Ελλήνων του Πόντου και οι οποίες έρχονται ως συνέχεια της πολιτικής υπονόμευσης του σχετικού νόμου αναγνώρισης από τη Βουλή των Ελλήνων, επισημαίνει τα παρακάτω:
Η Βουλή των Ελλήνων, στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αναγνώρισε ομόφωνα τη Γενοκτονία των Ποντίων και ανακήρυξε την 19η Μαΐου ως «Ημέρα Μνήμης του Ποντιακού Ελληνισμού».
Ο Υπουργός Παιδείας της Ελληνικής Δημοκρατίας, για να υποστηρίξει τη θέση του, αναφέρθηκε στο γεγονός ότι η επιστήμη δεν αποδέχεται τον όρο Γενοκτονία για την περίπτωση των εκατοντάδων χιλιάδων δολοφονημένων Ελλήνων, χρησιμοποιώντας την έννοια της εθνοκάθαρσης.
Στους αρνητές της αναγνώρισης της Γενοκτονίας παραθέτουμε τρεις θέσεις που καταρρίπτουν τον ισχυρισμό τους:
Η πρώτη είναι η επιστημονική τεκμηρίωση του όρου Γενοκτονία και του Ολοκαυτώματος από τον Ραφαήλ Λέμκιν, ο οποίος για να εισάγει το σχετικό ζήτημα στον ΟΗΕ, αναφέρθηκε στην Γενοκτονία των Αρμενίων και των Ελλήνων. Εκεί βασίστηκε ο όρος, που στο πρώτο συνθετικό έχει την ελληνική λέξη “Γένος”, αλλά και το κυρίαρχο κείμενο στη διεθνή σκηνή, που είναι η Σύμβαση για την Πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της Γενοκτονίας, η οποία ψηφίστηκε και υιοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1948.
Η δεύτερη είναι το ψήφισμα της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών, στην οποία συμμετέχουν όλοι οι επιστήμονες στον κόσμο που ασχολούνται με το ζήτημα. Ένωση η οποία το 2007 αναγνώρισε ως Γενοκτονία το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου. Θυμίζουμε ότι όλοι οι πρώην πρόεδροι της Ένωσης έστειλαν πρόσφατα επιστολή στο Γερμανικό κοινοβούλιο για να αναγνωρίσει και αυτό με τη σειρά του το έγκλημα εναντίον των Ελλήνων ως Γενοκτονία.
Και η τρίτη είναι η αναφορά του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, το οποίο το 1992 δημιούργησε διεθνές δικαστήριο με μόνο σκοπό να δικάσει άτομα για παραβιάσεις του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου που διαπράχθηκαν στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, αναδεικνύοντας το ζήτημα της «εθνοκάθαρσης», την απομόνωση δηλαδή καθορισμένης περιοχής από εθνική ή εθνοτική ομάδα χωρίς να αφεθούν ίχνη. Ο ΟΗΕ αποδέχθηκε την εθνοκάθαρση ως σχέδιο Γενοκτονίας.
Είναι πράγματι αδιανόητο για όλους όσους αγωνίζονται ανιδιοτελώς για την αναγνώριση της Γενοκτονίας να υπάρχει η πολιτική υπονόμευσης του ζητήματος και αρνητής της Γενοκτονίας να είναι ο Υπουργός Παιδείας της Ελλάδας !
Επειδή το μαζικό έγκλημα εναντίον των Ελλήνων του Πόντου έχει ψηφισθεί ως Γενοκτονία από τη Βουλή των Ελλήνων, της Αρμενίας, της Σουηδίας, της Κυπριακής Δημοκρατίας, από ομοσπονδιακά κοινοβούλια της Αυστραλίας, από πολιτείες των ΗΠΑ, έχει γίνει αναφορά στον ΟΗΕ, στον ΟΑΣΕ και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, ενώ έχει αναγνωρισθεί και από τους σχετικούς επιστημονικούς  φορείς.
Επειδή η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί μείζον εθνικό, διεθνές ιστορικό, διπλωματικό, πολιτικό και κυρίως ηθικό ζήτημα,
Απαιτούμε από τον Υπουργό Παιδείας να ζητήσει δημόσια συγγνώμη από τους Έλληνες του Πόντου.
Ζητάμε τη δημόσια τοποθέτηση της κυβέρνησης για την καταδίκη των σχετικών απόψεων, και
την ενίσχυση από μέρους της, του αγώνα υπέρ της διεθνούς αναγνώρισης της Γενοκτονίας , μιας αναγνώρισης που αποτελεί επιβεβαίωση του δικαιώματος των λαών να γίνεται σεβαστή η ύπαρξή τους.




Για το Δημοτικό Συμβούλιο
Ο Πρόεδρος


Γεώργιος Παπαδιώτης