Σελίδες

Σάββατο 25 Απριλίου 2020

Εάν χάσουμε την Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο πειράζει;

Αποτέλεσμα εικόνας για εοκα 55-59

Θ. Μαλκίδης

Εάν χάσουμε την Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο πειράζει;

Ο Ιωάννης Πασαλίδης, εκ Σάντας του Πόντου, μιλώντας στη  Βουλή των Ελλήνων το 1956, αναφερόμενος στους προπαγανδιστές της τότε λύσης για την Ελληνική Κύπρο που έφερε   την Τουρκοποίησή της  είπε πως « οι δούλοι δεν μπορούν ούτε να υπερασπιστούν, ούτε και να ελευθερώσουν τους σκλάβους».

Τώρα και αφού έχει συντελεστεί η μνημονιακή υποδούλωση του και με την  βιασύνη να κλείσει  το Κυπριακό, κατ ΄αντιστοιχία των Πρεσπών προετοιμάζοντας ανάλογες συμφωνίες για το Αιγαίο, τη Θράκη και να συντελεστεί  η ολοκληρωτική τουρκική κατοχή, τίθεται το ερώτημα, παραφράζοντας τη γνωστή ρήση του πρώην  Υφυπουργού Παιδείας, πρώην ΝΔ, πρώην ΚΚΕ, πρώην ΑΝΕΛ, νυν ΣΥΡΙΖΑ:  «Εάν χάσουμε την  Κύπρο, τη Θράκη, το Αιγαίο πειράζει;» 

Tο σχέδιο που προτείνεται για το Αιγαίο, τη Θράκη και για την Κύπρο οδηγεί στην ουσιαστική κατάλυση της Ελληνικής κυριαρχίας  και στη συνέχεια  στην πλήρη τουρκοποίηση,

Βρισκόμαστε μπροστά σε  άμεσο κίνδυνο  εξαφάνισης του Ελληνισμού, ξεκινώντας από την κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας με όργανα τα μνημόνια και τους χρήσιμους πρόθυμους «εκ δεξιών και αριστερών» και καταλήγοντας στην παράδοση της Κύπρου, του Αιγαίου, της Θράκης στην Τουρκία.

Μπροστά στον  Τουρκικό  φασισμό και στην εξαφάνιση του Ελληνισμού, η αντίσταση  είναι αυτονόητη. Ή μήπως δεν πειράζει που θα χάσουμε την Κύπρο, το Αιγαίο, τη Θράκη;   

Υ. Γ. Τούτες τις ώρες του 2004 ο Ελληνισμός της Κύπρου με την απάντησή του  στο Σχέδιο Ανάν, έδειξε το  δρόμο. Δρόμο δύσβατο, αλλά νικηφόρο, δρόμο Ελληνικό.





Αποτέλεσμα εικόνας για εοκα 55-59






Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμορέλ: Ένας μάρτυρας της Ορθοδοξίας στην Ναζιστική Γερμανία





Ο Άγιος Αλέξανδρος Σμορέλ: Ένας μάρτυς της Ορθοδοξίας στην Ναζιστική Γερμανία

Το Λευκό Ρόδο ήταν αντιστασιακή οργάνωση που έδρασε στην Ναζιστική 
Γερμανία από τον Ιούνιο του 1942 μέχρι το Φεβρουάριο του 1943. Στο διάστημα αυτό, τα μέλη της, που ήταν κυρίως φοιτητές, τύπωσαν σε χιλιάδες αντίτυπα και έριξαν στο Πανεπιστήμιο του Μονάχου 
έξι φυλλάδια, με τα οποία προσπάθησαν να αφυπνίσουν το γερμανικό λαό και να τον ξεσηκώσουν κατά του ναζιστικού καθεστώτος. 
Τον βασικό πυρήνα της οργάνωσης αποτελούσαν οι: Σόφι και Χανς Σολ, Άλεξ Σμόρελ,  Βίλι Γκραφ, Κρίστοφ Προμπστ, Ίνγκε Σολ, Τράουτε Λάφρεντζ, Καταρίνα Σύντεκοπφ,  Λιζελότε Μπερντλ, Φαλκ Χάρνακ και ο καθηγητής φιλοσοφίας Κουρτ Χούμπερ. Τα μέλη της οργάνωσης κινούνταν από ανθρωπιστικά και πνευματικά κίνητρα, απέρριπταν το φασισμό και το μιλιταρισμό και πίστευαν στην Ευρώπη, στην ποία θα  κυριαρχούσε η ανοχή και η δικαιοσύνη. 

Επηρεάστηκαν από την Ορθόδοξη χριστιανική πίστη του Αλέξανδρου Σμόρελ, ο οποίος πρότεινε και τον τίτλο “Λευκό Ρόδο” από ένα απόσπασμα του βιβλίου “Οι αδελφοί Καραμαζώφ” του αγαπημένου του συγγραφέα Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, αλλά και από το πολιτιστικό ρεύμα του Κινήματος Νεολαίας (Jugendbewegung), του οποίου ήταν μέλος ο Κρίστοφ Προμπστ.

Παρασκευή 24 Απριλίου 2020

Γενοκτονία των Αρμενίων:105 χρόνια αγώνα για την αλήθεια




Θεοφάνης Μαλκίδης

Η Γενοκτονία των Αρμενίων:105 χρόνια αγώνα για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη

Η φράση του Χίτλερ «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;» είναι η επιβεβαίωση ότι το έγκλημα των Νεότουρκων και των Κεμαλικών εναντίον των Αρμενίων και των άλλων λαών, ανάμεσά τους και ο Ελληνικός,  δεν τιμωρήθηκε, άρα μπορεί να επαναληφθεί. Και όντως έτσι έγινε με το Ολοκαύτωμα, με τα Ναζιστικά  εγκλήματα από το Δίστομο μέχρι τα Καλάβρυτα.

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, μαζί με αυτή εναντίον των Ελλήνων είναι τα πρώτα μαζικά εγκλήματα του 20ου αιώνα. Ατιμώρητα, χωρίς κάθαρση, χωρίς Νέμεση. Αυτό όμως που δεν έπραξε η διεθνής κοινότητα, το πράττουν οι λαοί, όπως ο Αρμενικός ο οποίος έχει αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες το χρέος του. Μεγάλο, ιστορικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό.

Είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά, οι περιοχές της  Αρμενίας, της Μικράς Ασίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθαινε τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής ιστορίας. Και το χειρότερο: θα γνώριζε την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική της εκδοχή.

Η εμπειρία μου με τους Αρμένιους συναδέλφους στο διεθνή αγώνα αναγνώρισης απέναντι στην άρνηση της Τουρκίας είναι συγκινητική. Για αυτό τέτοια ημέρα, την 24η Απριλίου, όπου οι Αρμένιοι και όλοι οι συναγωνιστές τους τιμούν τη Μνήμη των θυμάτων, οφείλουμε να συνεχίσουμε την πορεία αλήθειας και ιστορίας.

Προσωπικώς θα πρέπει να ευχαριστήσω την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας η οποία  μου έχει δώσει τη δυνατότητα, πολλές φορές και σε πολλές χώρες, να είμαι μαζί τους στο δίκαιο αγώνα. Είναι τιμή αλλά και μεγάλο χρέος για έναν Έλληνα να βρίσκεται και να μιλά στο Γερεβάν, στην πρωτεύουσα της Αρμενίας, στο Μουσείο και το Ινστιτούτο της Γενοκτονίας, να φυτεύει ένα δέντρο και να ακουμπά ένα άνθος στο μνημείο της Γενοκτονίας, να κάνει την ίδια πορεία μαζί με εκατοντάδες άλλες Αρμένιους. Με ανάλογες πράξεις μπορεί ένας Έλληνας, ένας άνθρωπος να νιώσει πολλά.

Οφείλω να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο της Αρμενίας για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων  για την οποία σε μετάφραση της Τεχμινέ Μαρτογιάν του Μουσείου της Γενοκτονίας, έγραψα το βιβλίο στην Αρμενική γλώσσα. Η αναγνώριση ήταν μία σημαντική και αναγκαία κίνηση.

Το ζήτημα της Γενοκτονίας των Αρμενίων- είμαι ένας απόγονος των διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος του 1922- μας αφορά πλέον όλους. Αρμένιους, Ασσύριους, Έλληνες, όλη την Οικουμένη. Και επειδή είναι ένα πανανθρώπινο αίτημα, θα λάβει σύντομα τη θέση που του αξίζει στην ανθρώπινη και πολιτική ιστορία. Αναγνώρισης, δικαίωσης, αποκατάστασης, επανόρθωσης. Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση, μετά το σκοτάδι το φως, μετά τη δολοφονία, η αναγέννηση.

Ο Αγώνας της αναγνώρισης και της αλήθειας παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, σε δύσκολους καιρούς και συνθήκες, έφερε αποτελέσματα. Οι συνεχείς αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας των Αρμενίων από κράτη και φορείς,  είναι αποτέλεσμα του αυτοσεβασμού, της εντιμότητας της συνέπειας και της σοβαρότητας που διακρίνει τους αγωνιστές της αναγνώρισης. Αρμένιους, αλλά και χιλιάδες συνοδοιπόρους των Αρμενίων σε όλον τον πλανήτη.

Εκατόν πέντε χρόνια μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ο Αρμενικός λαός και οι συμπαραστάτες του, ως αποτέλεσμα της  προσπάθειας που κάνουν, θα δουν και άλλους καρπούς της αγωνιστικότητάς τους. Παρά το έγκλημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, από το ίδιο καθεστώς που συνεχίζει να δολοφονεί τους λαούς, από το Χραντ Ντινκ, μέχρι το Κουρδιστάν και τη Συρία, η δικαιοσύνη και η αλήθεια θα νικήσει!


*Διδάκτωρ Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών - Μέλος της Διεθνούς Ένωσης  Μελετητών των Γενοκτονιών  η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Αρμενίων, των Ελλήνων και των Ασσυρίων





24 Απριλίου 1821: Αθανάσιος Διάκος



Ο Αθανάσιος Διάκος ήταν εγγονός ενός ντόπιου κλέφτη, αλλά το πραγματικό οικογενειακό του όνομα δεν είναι με ασφάλεια γνωστό. 

Είναι γνωστό ότι ο πατέρας του ονομαζόταν Νικόλαος Γραμματικός και ήταν γιος του κλέφτη Αθανασίου Γραμματικού Γεννήθηκε είτε στην Άνω Μουσουνίτσα (σήμερα Αθανάσιος Διάκος) είτε στην Αρτοτίνα. 

Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

23 Απριλίου: Δέκα χρόνια όλοι είναι Μνημονιακοί !



Θ. Μαλκίδης 

Όλοι είναι Μνημονιακοί

Συμπληρώθηκαν δέκα χρόνια από τότε που μας έλεγαν από μπροστά μας «τεμπέληδες», «διεφθαρμένους», τη χώρα και την οικονομία μας «Τιτανικό», δίνοντας ψευδή στοιχεία για το «χρέος» και από πίσω μας συζητούσαν μυστικά με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την ΕΕ.

Από την πρώτη στιγμή όταν σαν σήμερα το  2010   ο αλήστου μνήμης τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, έστειλε την Ελλάδα από το Καστελόριζο στο "ασφαλές καταφύγιο", μιλήσαμε και γράψαμε για τις συμβάσεις - μνημόνια που υποδούλωσαν την πατρίδα μας. 



Αναφερθήκαμε τόσο στην πρώτη περίοδο, όσο και στην επόμενη για την ευθύνη των κάθε λογής "σωτήρων" που ήρθαν (Σαμαράς, Παπαδήμος, Τσίπρας, κ..λ.π.) και σ΄αυτού που θα έρθουν, στον τρόπο με τον οποίο έφτασε η Ελλάδα στο δανεισμό και στο μνημόνιο, πως δημιουργήθηκε η λεγόμενη οικονομική κρίση, τι κρύβουν οι όροι των μνημονίων, τον τρόπο με τον οποίο υποθηκεύτηκε η Ελλάδα. Τα αδιέξοδα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα αυτή την χρονική συγκυρία και το ευρύτερο σκηνικό γύρω από την ελληνική κρίση.



Μιλήσαμε για την  πολιτική λιτότητας και την ύφεση που πιέζει την κοινωνία,τις αντιθέσεις που πολλαπλασιάζονται  με την κατεδάφιση των κατακτήσεων των εργαζομένων και την  τεράστια αύξηση της ανεργίας, τη φυγή των νέων, τις αυτοκτονίες, τη δημογραφική κατάρρευση, την έλλειψη πρόνοιας και υγείας, την κατρακύλα της παιδείας, την συνέργεια της Τουρκίας για την εισβολή εκατομμυρίων ανθρώπων, την οικονομική κατοχή, την εθνική ασφάλεια και κυριαρχία. 

Μιλήσαμε για την πώληση του εθνικού πλούτου, τις συντάξεις και τους μισθούς πείνας, για το  πολιτικό σύστημα που είναι χαμηλού μορφωτικού  και εθνικού επιπέδου  και ευθύνης  και  είναι ικανό να πουλήσει τα πάντα, για τους δήθεν διανοούμενους που    σιωπούν, για τους  θεσμούς που δε λειτουργούν,  ή  "λειτουργούν" υπέρ των δυνατών,  για την παρακμή του  έθνους που ενώ είναι συνυφασμένο με την αληθινή αντίσταση, από το 1821 μέχρι τη Ναζιστική- φασιστική κατοχή, για το λαό που ενώ ζει σε ένα  τόπο μαρτυρίου και μαρτύρων, σήμερα βρίσκεται σε αδράνεια. 






Αφού μας έριξαν στο «ασφαλές» καταφύγιο του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών, πιστωτών, τρόικα, θεσμών και όπως αλλιώς ονόμασαν τους κατακτητές, μας είπαν ότι αν δεν υπογραφεί το πρώτο και στη συνέχεια το δεύτερο, το τρίτο και ούτω καθεξής μνημόνιο που κατέλυσαν την εθνική κυριαρχία δεν θα υπήρχαν λεφτά για μισθούς και συντάξεις. 

Οι νόμοι, μνημόνια, μεσοπρόθεσμα κλπ που μας υποδούλωσαν ούτε καν τα  διάβασαν, κατά δήλωσή τους. 


Μας είπαν ότι θα βγούμε από τις αγορές , από όπου δεν μπορούσαμε να δανειστούμε γιατί μας είπαν ότι η κρίση είναι δανεισμού και όχι χρέους. Και τα επιτόκια αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο. Μας ανέφεραν ότι αν ακολουθήσουμε τις «συνταγές», θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, θα γίνουμε «Δανία του Νότου» η οικονομία θα σωθεί και δεν θα έχει πρόβλημα.Κάθε μήνα είχαμε, έχουμε και θα έχουμε νέο εκβιασμό για τη δόση από το εξωτερικό και από το εσωτερικό, συν το γεγονός ότι γίναμε «Μπαγκλαντές του Βορρά». 


Τα μεσοπρόθεσμα και οι εφαρμοστικοί νόμοι, τα μνημόνια ενίσχυσαν τις προσπάθειες για «αναδιαρθρώσεις», «μεταρρυθμίσεις» και βεβαίως ιδιωτικοποιήσεις που ξεπουλούν νερό, ενέργεια, υποδομές αντί πινακίου φακής.

Δανειζόμαστε για να σωθούν οι τράπεζες και βάζουμε νέα βάρη, χωρίς καμία ελπίδα, χωρίς μία απαλλαγή. Κατά δήλωσή τους έχουν δώσει δισεκατομμύρια ευρώ για «επανακεφαλοποίηση» των τραπεζών, οι οποίες πλέον έχουν αλλάξει χέρια.

Η εμφάνιση σαν νίκης της χρεοκοπίας της χώρας, συνδυάζεται με τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας, των αξιών γης, του φυσικού πλούτου και των ενεργειακών πηγών, των μισθών και συντάξεων, και όλων αυτών χωρίς μείωση του χρέους.

Την ίδια στιγμή καταρρέει και καταστρέφεται η ζωή των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, απολύσεις, ανεργία και ύφεση, μετανάστευση και δημογραφική κατάρρευση που κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσουν. Παράλληλα σημειώνεται εξαφάνιση της υγείας και της παιδείας, της πρόνοιας και της περίθαλψης, κλείσιμο δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, με οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα που μόνο σε πολεμικές περιόδους έχουν εμφανιστεί.


«Οι Έλληνες έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά την ελευθερία μας για να την δώσουμε τόσο φτηνά  στον πρώτο τυχόντα», έλεγε ο Δημήτριος Υψηλάντης για τα «δάνεια της υποτέλειας» του 1824-1825, αρνούμενος να υπογράψει την επικυριαρχία  των Μεγάλων Δυνάμεων στην Επαναστατημένη Ελλάδα. 

Σήμερα το πολιτικό σύστημα είναι όλο ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟ, έχει παραχωρήσει  την κρατική κυριαρχία και είναι έτοιμο να πωλήσει ό,τι έχει απομείνει.  

Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες που βλέπουν τη ζωή τους να καταστρέφεται,  δεν πρέπει να αντιδράσουν ; 


Για τα παιδιά τους και για τα παιδιά των παιδιών τους; 



23 Απριλίου 1944: Το Έγκλημα των Ναζί στους Πύργους Εορδαίας




Θ. Μαλκίδης 
Το Έγκλημα των Ναζί στους Πύργους Εορδαίας 

Το Ολοκαύτωμα των Πύργων Εορδαίας είναι το μεγαλύτερο μαζικό  έγκλημα, μετά απ' αυτό των Καλαβρύτων, που τελέσθηκε από τους φασίστες  κατακτητές  και τους Έλληνες συνεργάτες τους.  
Στις 23 Απριλίου του 1944 δολοφονήθηκαν και κάηκαν από τους Ναζί εγκληματίες, 368 άνδρες, γυναίκες, ηλικιωμένοι, παιδιά και βρέφη που μόλις είχαν έρθει στη ζωή!

Οι Ναζί έβαλαν φωτιά τους αχυρώνες του χωριού καίγοντας ζωντανούς 180 κατοίκους του. Στη συνέχεια συγκέντρωσαν  95 κατοίκους στην περιοχή της Μεγάλης Πέτρας όπου και τους εκτελούν εν ψυχρώ ενώ στη συνοικία Σεβαστιανά σκοτώνουν με θηριώδη τρόπο 30 γυναικόπαιδα ξεκληρίζοντας ολόκληρες οικογένειες . 

Τετάρτη 22 Απριλίου 2020

Αυτή είναι η "νέα" Ελλάδα, αυτός είναι ο "νέος" πατριωτισμός";


Θ. Μαλκίδης 

Αυτή είναι η  "νέα" Ελλάδα, αυτός  είναι  ο "νέος" πατριωτισμός"; 

-Πράκτορες των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών σε Hot spot ελληνικών νησιών, 
-δυνάμεις εισβολείς μεταμφιεσμένες σε πρόσφυγες και μετανάστες που συνεχίζουν να έρχονται από τον Χίτλερ Ερντογάν, εν μέσω πανδημίας και καραντίνας, με προφανείς αποδείξεις εξάπλωσης του ιού
-μεταφορά προς την ενδοχώρα για την αποσυμφόρηση των νησιών προκειμένου να έλθουν και άλλοι στην Ελλάδα
-άρση της απαγόρευσης αιτήσεων ασύλου ακόμη και αυτών που ήρθαν μετά την 1η Μαρτίου με την απόπειρα εισβολής στον Έβρο.
-φωτιές, ανταρτοπόλεμος  και καταδρομικές επιχειρήσεις, όπως ονομάζουν οι αστυνομικοί, την κατάσταση  στα κέντρα κράτησης
-αναχώρηση μερικών ασυνόδευτων παιδιών προς τη Γερμανία με την απαραίτητη προπαγανδιστική τύπου Γκέμπελς παρουσία των εμπλεκομένων, 
-σιωπή για τη Μακεδονία και την παραβίαση της <Συμφωνίας>  από το δεύτερο μέρος....
-σιωπή για τις κλειστές εκκλησίες
- σιωπή για την οικονομία
-έχει σύνορα η θάλασσα; 
- και να χάσουμε μερικά νησιά δεν πειράζει.... 
- η  Τουρκία καταρρέει και  η  Ελλάδα τη στηρίζει ποικιλοτρόπως  



Πριν από λίγο στη Μόρια της Λέσβου oι μεταμφιεσμένες σε πρόσφυγες και μετανάστες Τουρκικές δυνάμεις εισβολής, συνοδευόμενες από στελέχη Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, <<παρέλασαν>> εν μέσω πανδημίας και καραντίνας ....



Άραγε τι έγγραφο συμπληρώθηκε για αυτή τη μετακίνηση, άραγε αυτή είναι η <<νέα>> Ελλάδα, ο <<νέος πατριωτισμός>> που σχεδιάζεται για τη γη της Δημοκρατίας και της Αντίστασης, της Ορθοδοξίας και της Ελληνικότητας ;

Αυτή είναι η  "νέα" Ελλάδα, αυτός  είναι  ο "νέος" πατριωτισμός" που σχεδιάζουν οι "νέοι" κυβερνώντες ; 



H συνέντευξή μου για τον Ελληνισμό και την Ανάστασή του 

22 Απριλίου 1944:Το Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας, Κεμαλισμός- Ναζισμός


Θ. Μαλκίδης

Το Ολοκαύτωμα στο Μεσόβουνο Εορδαίας: Κεμαλισμός- Ναζισμός 

Είναι πάρα πολλές οι πόλεις και τα χωριά της πατρίδας μας όπου έγιναν Ολοκαυτώματα από τους Ναζί κατακτητές και τους Έλληνες συνεργάτες τους. Ανάμεσα στους μαρτυρικούς τόπους βρίσκονται αυτοί που κάτοικοί τους έγιναν δύο και τρεις φορές θύματα του φασισμού και των διαστροφικών εγκλημάτων του.  Μία φορά από το δάσκαλο Κεμάλ στη Μικρά Ασία, στον Πόντο, στη Θράκη και μία φορά από το μαθητή Χίτλερ στον ελλαδικό χώρο, όπως ήταν το Μεσόβουνο Εορδαίας.  Εκεί όπου κατέφυγαν οι διασωθέντες  της Γενοκτονίας από τον Κεμάλ και τους Νεότουρκους, όταν οι δυνάμεις τους εισήλθαν στον Πόντο. 

Τρίτη 21 Απριλίου 2020

Από τα Μνημόνια, στους "διανοούμενους" και τους "καθηγητές", από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη..... Καλή Ανάσταση



Θ. Μαλκίδης 

Από τα Μνημόνια, στους "διανοούμενους" και τους "καθηγητές", από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.....

Σε αναλόγου δυσκολίας, απογοήτευσης και θλίψης περιόδους για την πατρίδα μας, ο λαός μας προσέβλεπε στους διανοούμενους, στην πνευματική του ηγεσία. Περίμενε να του ανοίξουν, συν Θεώ, το δρόμο για να διεκδικήσει, να αγωνιστεί και να νικήσει. Το έπραξαν μεταξύ των άλλων ο Σικελιανός και ο Καζαντζάκης όταν δολοφονούνταν οι Έλληνες το 1921 στην Αμάσεια του Πόντου, το φώναξε με την ιδιαίτερη φωνή και πένα του ο Κωστής Παλαμάς το 1940 δίνοντας το έναυσμα της αντίστασης που χαρακτηρίζει εδώ και αιώνες τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, το ίδιο έκανε τρεις δεκαετίες σχεδόν αργότερα ο Γιώργος Σεφέρης.

Τότε που δεν σιώπησε για να γίνει αρεστός, τότε που «δεν μίλησε χωρίς να λέει τίποτα», τότε που δεν επανέλαβε πληκτικά τις περιορισμένες λέξεις που χρησιμοποιούνται στον πολιτικό και τον πνευματικό λόγο, περιφερόμενες από υπουργικούς θώκους μέχρι συνέδρια.

Αντιθέτως, γνωρίζοντας το βάρος της πνευματικής του παρουσίας, ξέροντας ότι ο λαός περιμένει από αυτόν και τον κάθε αληθινό διανοούμενο να μιλήσει, έπραξε αυτό που του υπαγόρευε η συνείδησή του, το καθήκον του και το χρέος του έναντι της πατρίδας, του τόπου, όπως έγραφε. Και βεβαίως δεν σκέφτηκε το τι θα απωλέσει σε προσωπικό επίπεδο, ούτε εάν θα πάψει να είναι αρεστός, λέγοντας ανάμεσα στα άλλα:

«[...] μήνες τώρα, αισθάνομαι μέσα μου και γύρω μου, ολοένα πιο επιτακτικά το χρέος να πω ένα λόγο για τη σημερινή κατάστασή μας [...]. Είναι μια κατάσταση υποχρεωτικής νάρκης όπου, όσες πνευματικές αξίες κατορθώσαμε να κρατήσουμε ζωντανές, με πόνους και με κόπους, πάνε κι’ αυτές να καταποντιστούν μέσα στα ελώδη στεκάμενα νερά. [...] η αρχή μπορεί να μοιάζει εύκολη, όμως η τραγωδία περιμένει, αναπότρεπτη, στο τέλος».

Και καταληκτικά ο Σεφέρης, όπως ο κάθε πραγματικός διανοούμενος (οφείλει να) λέει και πράττει, σημείωνε τα εξής:

Δευτέρα 20 Απριλίου 2020

Η λειτουργία της Ανάστασης το 1945 στο Νταχάου . Ανάσταση για τον Ελληνισμό !



Θ. Μαλκίδης 

Η λειτουργία της Ανάστασης στο Νταχάου το 1945: ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς και οι Έλληνες, Σέρβοι και Ρώσοι ιερείς.

Κάθε Θεία Λειτουργία της Ανάστασης είναι  ξεχωριστή, ωστόσο αυτή που έγινε  στο  στρατόπεδο συγκέντρωσης του Νταχάου είναι μοναδική.  Το κολαστήριο που δημιούργησαν οι Ναζί στο Νταχάου, λίγο έξω από το Μόναχο,  δέχθηκε τους πρώτους κρατούμενους- πολιτικούς αντιπάλους αρχικώς  του Αδόλφου Χίτλερ το 1933 και μέχρι το 1945 , πάνω από 200.000 κρατούμενοι μεταφέρθηκαν εκεί. 

Αμέτρητοι  πέθαναν στο στρατόπεδο, ενώ εκατοντάδες αναγκάστηκαν να συμμετάσχουν στα   πειράματα των Ναζί που διεξάγονταν από τον Δρ Σίγκμουντ Ράσερ. 
Όταν οι κρατούμενοι έφταναν στο στρατόπεδο  με τη  μακάβρια επιγραφή στην πύλη του «Η Εργασία Απελευθερώνει»
ξυλοκοπούνταν βάναυσα, κουρεύονταν και όλα τους τα προσωπικά αντικείμενα λεηλατούνταν από τους φρουρούς. Οι τιμωρίες για διάφορες παραβάσεις τούς περίμεναν κάθε στιγμή της διαβίωσής τους εκεί και περιλάμβαναν κρέμασμα σε γάντζους για ώρες, σε αρκετό ύψος, ώστε τα πόδια τους να μην αγγίζουν το έδαφος, χτυπήματα, μαστίγωμα και απομόνωση για μέρες σε δωμάτια, ενώ όποιος έχει επισκεφθεί το στρατόπεδο μπορεί να κατανοήσει πως πέθαναν τόσοι πολλοί κρατούμενοι από το κρύο, αφού υποχρεωνόταν σε συνεχή καταμέτρηση, η οποία πάντοτε έβγαινε λανθασμένη.....

Στις 28 Απριλίου 1945 στο στρατόπεδο εισήλθε ο στρατός των ΗΠΑ και λίγες μέρες μετά   οι  Ορθόδοξοι Χριστιανοί  στο Νταχάου γιόρτασαν μία άλλη, μία   συγκλονιστική Ανάσταση.


Ο κρατούμενος Gleb Rahr από τη Λετονία, δίνει τη δική του μαρτυρία :«… Φυσικά, είχα διαρκώς επίγνωση του γεγονότος ότι αυτά τα  γεγονότα εκτυλίσσονταν κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να το ζήσουμε, έξω από τις σιωπηλές, ατομικές προσευχές μας; Ένας συγκρατούμενος και επικεφαλής διερμηνέας της Διεθνούς Επιτροπής των Αιχμαλώτων, ο Μπόρις Φ., με επισκέφθηκε στη μολυσμένη από τύφο μονάδα μου,το «Μπλοκ 27» -για να με ενημερώσει ότι ήταν σε εξέλιξη προσπάθειες, σε συνεννόηση με Εθνικές Επιτροπές Αιχμαλώτων από τη Γιουγκοσλαβία και την Ελλάδα, για να πραγματοποιηθεί Ορθόδοξη  Λειτουργία για την ημέρα του Πάσχα στις 6 Μαΐου (23 Απριλίου με το παλαιό ημερολόγιο).
Υπήρχαν ορθόδοξοι ιερείς, διάκονοι και μια ομάδα μοναχών από το Άγιο Όρος μεταξύ των κρατουμένων. Αλλά δεν υπήρχαν άμφια, καθόλου βιβλία, ούτε εικόνες, κεριά, πρόσφορα ή κρασί. . .. Οι προσπάθειες για να τα βρούμε αυτά από τη ρωσική εκκλησία στο Μόναχο απέτυχαν, καθώς οι Αμερικανοί απλά δεν μπόρεσαν να εντοπίσουν κανέναν από αυτή την ενορία στην κατεστραμμένη πόλη. Παρ’ όλα αυτά, ορισμένα από τα προβλήματα θα μπορούσαν να επιλυθούν. Οι περίπου τετρακόσιοι καθολικοί ιερείς που κρατούνταν στο Νταχάου είχαν την άδεια να παραμείνουν μαζί σε ένα στρατώνα και να τελούν τη Θ. Λειτουργία κάθε πρωί πριν ξεκινήσει η δουλειά. Έτσι, μας πρόσφεραν στους Ορθόδοξους τη χρήση της αίθουσας προσευχής τους στο «Μπλοκ 26», η οποία ήταν ακριβώς απέναντι στο δρόμο από το δικό μου «Μπλοκ».
Το εκκλησάκι ήταν γυμνό, εκτός από ένα ξύλινο τραπέζι και μια εικόνα της Παναγίας Czenstochowa που κρεμόταν στον τοίχο πάνω από το τραπέζι, μια εικόνα που προερχόταν από την Κωνσταντινούπολη και αργότερα ήρθε στο Belz στη Γαλικία, όπου στη συνέχεια την πήρε από τους Ορθόδοξους ένας Πολωνός βασιλιάς. Όταν ο ρωσικός στρατός έδιωξε τα στρατεύματα του Ναπολέοντα από την Czenstochowa, ο ηγούμενος της Μονής Czenstochowa έδωσε ένα αντίγραφο της εικόνας στον Τσάρο Αλέξανδρο Α’, ο οποίος το τοποθέτησε στον καθεδρικό ναό Καζάν στην Αγία Πετρούπολη, όπου ετιμάτο μέχρι την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους.

Μια δημιουργική λύση στο πρόβλημα των αμφίων βρέθηκε επίσης. Από το νοσοκομείο της πρώην SS-φρουράς μας πήραμε καινούρια λινά υφάσματα. Όταν ράψαμε μεταξύ τους κατά μήκος δύο πετσέτες, σχηματίστηκε ένα πετραχήλι και όταν ράφτηκαν στα άκρα τους προέκυψε ένα Οράριο. Οι κόκκινοι σταυροί που προορίζονταν αρχικά για να φορεθούν από το ιατρικό προσωπικό των φρουρών SS, τέθηκαν στις πετσέτες-άμφια.

Την Κυριακή του Πάσχα που ήταν την 6η  Μαΐου (23 Απριλίου σύμφωνα με το παλαιό ημερολόγιο) -που συνέπεσε με την εορτή του Αγίου Γεωργίου- Σέρβοι, Έλληνες και Ρώσοι συγκεντρώθηκαν στο στρατώνα των καθολικών ιερέων. 
Σε ολόκληρη την ιστορία της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν υπήρξε πιθανώς ποτέ μια Λειτουργία του Πάσχα, όπως αυτή στο Νταχάου το 1945. Έλληνες και Σέρβοι ιερείς μαζί με ένα Σέρβο διάκονο, που φορούσαν τα αυτοσχέδια «άμφια» πάνω από τις ριγέ μπλε και γκρι στολές κρατουμένων. Στη συνέχεια, άρχισαν να ψάλλουν, εναλλάξ από τα ελληνικά στα σλαβικά, και στη συνέχεια πάλι πίσω στα ελληνικά. Ο κανόνας του Πάσχα, τα Πασχάλια στιχηρά, η  Ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ψάλθηκαν όλα από μνήμης!
Δεκαοκτώ Ορθόδοξοι ιερείς και ένας διάκονος -περισσότεροι από τους οποίους ήταν Σέρβοι συμμετείχαν σε αυτή την αξέχαστη Λειτουργία. Όπως ο άρρωστος άνθρωπος που τον είχαν κατεβάσει από τη στέγη ενός σπιτιού και τον τοποθέτησαν μπροστά στα πόδια του Χριστού, έτσι και ο Έλληνας Αρχιμανδρίτης Μελέτιος διακομίστηκε σε ένα φορείο μέσα στο παρεκκλήσι, όπου παρέμεινε προσευχόμενος κατά τη διάρκεια της Λειτουργίας.

Παρόντες ήταν ο άγιος Επίσκοπος Νικόλαος Βελιμίροβιτς, ο οποίος μεταφέρθηκε από το Νταχάου το Δεκέμβριο του 1944.



Σύμφωνα με μαρτυρίες παρών ήταν ο π. Δαμασκηνός Χατζόπουλος (1913-1977), μετέπειτα Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας (1950-1957) και Δημητριάδος και Αλμυρού (1957-1968). Ο π. Δαμασκηνός συνελήφθη για την κοινωνική του δράση στην  Μητρόπολη Κορινθίας το 1942 και μεταφέρθηκε στην Ιταλία και στο Νταχάου, όπου υπέστη φρικτά βασανιστήρια.

Επίσης παρών  ήταν ο Αρχιμανδρίτης Διονύσιος, ο οποίος μετά τον πόλεμο έγινε Μητροπολίτης Τρίκκης και Σταγών. Ο π. Διονύσιος με καταγωγή από το Ανδραμμύτιο της Μικράς Ασίας, όπου οι δικοί δολοφονήθηκαν από τους δασκάλους των Ναζί, τους Κεμαλικούς, είχε συλληφθεί το 1942 επειδή έκρυψε και φρόντισε Άγγλους αξιωματικούς και στρατιώτες που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τους Ναζί. Βασανίστηκε για να μην αποκαλύψει τα ονόματα όσων εμπλέκονταν στην αρωγή στρατιωτών των συμμαχικών δυνάμεων και στη συνέχεια φυλακίστηκε για δεκαοχτώ μήνες στη Θεσσαλονίκη, στο στρατόπεδο Παύλου Μελά, πριν μεταφερθεί στο Νταχάου. Στη Θεσσαλονίκη του δόθηκε χάρη, αλλά την απέρριψε. Κατά τη διάρκεια των δύο χρόνων στο Νταχάου, βίωσε τη ναζιστική θηριωδία και υπέφερε πολύ.  Τις  εμπειρίες του τις κατέγραψε αργότερα στα βιβλία του, μεταξύ αυτών ήταν τακτικές πορείες στο εκτελεστικό απόσπασμα, όπου θα γλίτωνε την τελευταία στιγμή, εξευτελισμοί, και στη συνέχεια επιστροφή στην εξαθλίωση του μπλοκ των κρατουμένων. Μάλιστα, ο προσωπικός του γιατρός διηγείται ότι είχε στο σώμα του μια μακρά ουλή από πυρωμένο σίδερο.

Μετά την απελευθέρωση, ο π. Διονύσιος βοήθησε τους Συμμάχους να μετεγκαταστήσουν πρώην κρατουμένους του Νταχάου, ενώ πριν από το θάνατό του, επισκέφθηκε το Νταχάου  και τέλεσε την πρώτη Ορθόδοξη Λειτουργία εκεί σε περίοδο ειρήνης. 

Γράφοντας το 1949, ο π. Διονύσιος θυμήθηκε το Πάσχα του 1945 με τα εξής λόγια:
«…Στην ύπαιθρο, πίσω από την παράγκα, οι Ορθόδοξοι Έλληνες και Σέρβοι είχαν συγκεντρωθεί. Στο κέντρο, οι δύο ιερείς, ο Σέρβος και ο Ἐλληνας. Δεν φορούν χρυσά άμφια. Δεν έχουν ακόμη ράσα. Δεν έχουν κεριά ούτε λειτουργικά βιβλία στα χέρια τους. Αλλά τώρα δεν χρειάζονται εξωτερικά, υλικά φώτα για να υμνήσουν τη χαρά. Οι ψυχές όλων είναι φλεγόμενες, κολυμπούν στο φως.
Ευλογημένος είναι ο Θεός μας. Η μικρή, χαρτόδετη Καινή Διαθήκη μου έχει έρθει στη δόξα της. Ψάλλουμε το «Χριστός Ανέστη» πολλές φορές, και η ηχώ του αντηχεί παντού και αγιάζει το μέρος.

Η Γερμανία του Χίτλερ, το τραγικό σύμβολο ενός κόσμου χωρίς Χριστό, δεν υπάρχει πια. Και ο ύμνος της ζωής της πίστης ανεβαίνει από όλες τις ψυχές, είναι η ζωή που προχωρά από τον καταπράσινο λόφο του Stein με πλεύση προς τον Εσταυρωμένο ».

Οι ιερείς που συμμετείχαν στο 1945 στην πασχαλινή Θ. Λειτουργία μνημονεύονται σε κάθε Θ. Λειτουργία που πραγματοποιείται στο παρεκκλήσι, μαζί με όλους τους Ορθόδοξους χριστιανούς που έχασαν τη ζωή τους «σε αυτό το μέρος, ή σε άλλο τόπο βασανιστηρίων».

Στις 29 Απριλίου 1995, στην πεντηκοστή επέτειο από την απελευθέρωση του Νταχάου εγκαινιάστηκε το Ρωσικό Ορθόδοξο παρεκκλήσι των κεκοιμημένων του Νταχάου, αφιερωμένο στην Ανάσταση του Χριστού. Στο παρεκκλήσι περιέχειται μια εικόνα με αγγέλους που ανοίγουν τις πύλες του στρατοπέδου συγκέντρωσης και ο Ίδιος ο Χριστός οδηγεί τους κρατούμενους προς την ελευθερία.




Η συνέντευξή μου για την Ανάσταση του Ελληνισμού, για το καθήκον μας !

Τηλεοπτικός σταθμός STAR 

Κυριακή 19 Απριλίου 2020

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται....



Αγίου Ιωάννη Χρυσοστόμου 

Ἀνέστη Χριστός, καί ζωή πολιτεύεται....

Εἴ τις εὐσεβής καί φιλόθεος, ἀπολαυέτω τῆς καλῆς ταύτης καί λαμπρᾶς πανηγύρεως.
Εἴ τις δοῦλος εὐγνώμων, εἰσελθέτω χαίρων εἰς τήν χαράν τοῦ Κυρίου αὐτοῦ.
Εἴ τις ἔκαμε νηστεύων, ἀπολαυέτω νῦν τό δηνάριον.
Εἴ τις ἀπό τῆς πρώτης ὥρας εἰργάσατο, δεχέσθω σήμερον τό δίκαιον ὄφλημα.
Εἴ τις μετά τήν τρίτην ἦλθεν, εὐχαρίστως ἑορτασάτω.
Εἴ τις μετά τήν ἕκτην ἔφθασε, μηδέν ἀμφιβαλλέτω˙ καί γάρ οὐδέν ζημιοῦται.