Μιχάλης Χαραλαμπίδης
Στην Καλόλυμνο αυτό είναι το Ελληνικό όνομα του Ίμραλι δεν είναι μόνο φυλακισμένος εδώ και δώδεκα χρόνια ο νόμιμος εκπρόσωπος ενός αυτόχθονος ιστορικού λαού ο Οτσαλάν Είναι φυλακισμένη η Δημοκρατία και η Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια. Όπως ήταν φυλακισμένες στο νησί Ρόμπεν της Ρατσιστικής Νότιας Αφρικής με τον Νέλσον Μαντέλα.
Είναι ο Οτσαλάν και το Κουρδικό ζήτημα που τροφοδότησε διαδικασίες εκδημοκρατισμού και εξανθρωπισμού στην Μικρά Ασία.
του Αλέξανδρου Ασωνίτη*
Δάσκαλος απ’ τους λίγους και τους τελευταίους, ο Κώστας Γεωργουσόπουλος. Διακεκριμένος και εξέχων. Ποιητής, στιχουργός εμβληματικών έργων και τραγουδιών, χαλκέντερος φιλόλογος, μεταφραστής τραγωδιών, δοκιμιογράφος, ιστορικός του θεάτρου, κριτικός θεάτρου, αρθρογράφος επί δεκαετίες. Μαθητής του Ροντήρη στην δραματική σχολή του Ωδείου Αθηνών.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Καλάβρυτα, Δεκέμβριος 1943:
Ύβρις, Άτις, Νέμεσις, Τίσις
1.Το έγκλημα
« Οι άνδρες σκαρφάλωσαν στην πλαγιά. Έφτασαν στη
μικρή χαράδρα. Οι στρατιώτες εκτέλεσαν τους άντρες, από εκατό κάθε φορά. Εμείς
στο σχολείο ακούσαμε τα οπλοπολυβόλα, κι αυτές που ούρλιαζαν σώπασαν. Η σιωπή
έπεσε πάνω μας, και μας πλάκωσε με το αβάσταχτο βάρος της. Τεντώναμε το αυτί
για να ακούσουμε την επόμενη ριπή και κάθε φορά ελπίζαμε ότι θα ήταν η τελευταία,
κλείναμε τ’ αυτιά των παιδιών με τα
χέρια μας, κι αυτά έχωναν τα προσωπάκια τους στον κόρφο μας. Σε τρεις ώρες
μέσα, είχαν τελειώσει όλα…..» (Charlotte Delbo, La mémoire et les jours, εκδ. Berg International, Paris, 1995: «Kalavrita des mille
Antigone», μετάφραση: Οντέτ Βαρών-Βασάρ, σ. 103-124).
Καλάβρυτα, Ρωγοί, Κερπινή, Άνω Ζαχλωρού, Κάτω Ζαχλωρού, Σούβαρδο, Βραχνί, Αγία Κυριακή, Αυλές, Βυσωκά, Φτέρη, Κλαπατσούνα, Πυργάκι, Βάλτσα, Μελίσσια, Μονή Ομπλού, Λαπαναγοί, Μάζι, Μαζέικα, Παγκράτι, Μορόχωβα, Δερβινή, Βάλτος, Πλανητέρο, Καλύβια, Μονή Μεγάλου Σπηλαίου, Μονή Αγίας Λαύρας.
Ήταν Δεκέμβριος του
1943, όταν οι Γερμανοί κατακτητές με δικαιολογία (για ακόμη μία φορά) την αντιστασιακή δράση
των Ελλήνων και για αντίποινα για τη δράση τους, σκότωναν, έκαιγαν, λεηλατούσαν, τη φορά
αυτή τα χωριά και την πόλη των Καλαβρύτων. Η «Επιχείρηση
Καλάβρυτα» της 117ης Γερμανικής Μεραρχίας η οποία έδρευε στην Πελοπόννησο με επικεφαλής τον
υποστράτηγο Καρλ φον Λε Ζουίρ, ξεκίνησε την 4η Δεκεμβρίου από την Πάτρα, το Αίγιο, τον
Πύργο και την Τρίπολη, καίγοντας πόλεις, χωριά και μοναστήρια,
δολοφονώντας πολίτες και μοναχούς, υλοποιώντας ένα από μεγαλύτερα
εγκλήματα της Ναζιστικής Γερμανίας κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στις 9 Δεκεμβρίου, αφού οι
κατακτητές είχαν δολοφονήσει εκατοντάδες αθώους Έλληνες που βρέθηκαν στο δρόμο
τους, έφθασαν στα Καλάβρυτα, δημιουργώντας ένα ασφυκτικό κλοιό γύρω
από την πόλη και παρότι διαβεβαίωσαν τους κατοίκους ότι δεν πάθει κανείς
τίποτα, στις 13 Δεκεμβρίου συγκέντρωσαν όλο τον πληθυσμό στον προαύλιο χώρο του
Δημοτικού σχολείου, όπου και χώρισαν τον ανδρικό πληθυσμό από τα γυναικόπαιδα
και τους υπερήλικες. Στη συνέχεια τα γυναικόπαιδα και οι ηλικιωμένοι κρατήθηκαν
στο εσωτερικό του σχολείου, ενώ οι άνδρες και οι έφηβοι άνω των 13 ετών
οδηγήθηκαν στην περιοχή «Ράχη του Καππή».
Εκεί οι
Γερμανοί εκτέλεσαν 500 άνδρες και παιδιά! Άλλες εκτιμήσεις μιλάνε
για 600, 700 ή και πάνω από 800 ανθρώπους, ενώ αναφέρεται πως 13 άτομα κατάφεραν να
γλυτώσουν, ανάμεσά τους και ο μετέπειτα αρχιμανδρίτης Θεόκλητος
Φεφές, ο οποίος περιγράφει με συγκλονιστικό τρόπο τα
γεγονότα: «Από το πρωί δεν είχαμε βάλει τίποτα στο στόμα μας.
Παιδιά είμαστε. Τότε η Κελαηδήτενα που της σκότωσαν τρία παιδιά και τον άντρα
της, προσφέρθηκε να μας δώσει. Πήρα στα χέρια το ψωμί. Στη μια γωνιά ήταν
βρεμένο. Άρχισα να το τρώω με βουλιμία. Τότε κατάλαβα. Ανατρίχιασα.
Κοκκάλωσα.Ήταν βρεμένο και ποτισμένο από το αίμα των σκοτωμένων. Κοινώνησα από
τη θυσία τους. Αυτή τη μεταλαβιά δε θα την ξεχάσω».
Οι γυναίκες και τα
παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο, ενώ η κωμόπολη
φλεγόταν έπειτα από την πυρπόλησή της από τα Ναζιστικά στρατεύματα και οι
φλόγες πλησίαζαν απειλητικά το κτίριο.
Εκδηλώσεις των Ασσυρίων και των Κούρδων στην Αττική στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Το διήμερο 14 και 15 Δεκεμβρίου οι Ασσύριοι και οι Κούρδοι και οι Ασσύριοι, δύο λαοί με τους οποίους συνδέθηκε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, λαοί οι οποίοι υφίστανται σήμερα μία νέα Γενοκτονία από την Τουρκία (και) στη Συρία, τιμούν τη μνήμη και τον αγώνα του.
Η πρώτη εκδήλωση οργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 7μμ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου), ενώ η δεύτερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από τη διπλωματική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Ροτζάβα της Συρίας την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 11πμ στα γραφεία της αντιπροσωπείας (Χαριλάου Τρικούπη 7Α , Αθήνα).
Στη δεκαετία του 1980 ο αείμνηστος διανοούμενος, συγγραφέας και πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024), εισήγαγε το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ και συνδέθηκε στενά με τον Κουρδικό λαό και τους αγώνες του για την ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα με παρεμβάσεις του σε διεθνές επίπεδο έκανε γνωστή την ατιμώρητη Γενοκτονία των Ασσυρίων από την Τουρκία και πρωτοστάτησε στον αγώνα αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος.
Αυτές οι εκδηλώσεις για την ανάδειξη του έργου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που τιμούν τη μνήμη του, όπως και όσες έχουν πραγματοποιηθεί και αυτές που θα ακολουθήσουν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, τελούν υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης».
Να. Εδώ είναι. Αυτό το μονοπάτι πήραν.
Δεν είναι αυτό το χώμα που πάτησαν τα πόδια τους. Δεν είναι αυτές οι πέτρες που κατρακύλησαν στο διάβα τους. Δεν είναι αυτή η ξεραμένη κοίτη του χειμάρρου. Αυτό ήταν το αληθινό τους μονοπάτι. Το αληθινό μονοπάτι είναι κάτω από τα σκαλιά, αυτά τα σκαλιά από χρυσαφένια πέτρα που κόλλησαν πάνω στο αληθινό μονοπάτι για να μη χαθεί το ίχνος του, για να μη σβηστεί το αληθινό μονοπάτι.
Τα σκαλιά από χρυσαφένια πέτρα οδηγούν στο μνημείο. Εκεί πάνω, στο λόφο.
Θεοφάνης Μαλκίδης
"Βλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο".( "Ας φρόντιζαν" Κωνσταντίνος Καβάφης)
Η Ελλάδα σιωπά για τους πληθυσμούς με τους οποίους συνδεόμαστε και πολιτισμικά και θρησκευτικά και εθνικά σιωπά, σχολιάζοντας ο Θεοφάνης Μαλκίδης. τη κατάσταση στη Συρία αλλά και την ελληνική αντίδραση στην κατάρρευση του καθεστώτος Άσαντ και την ανάληψη της εξουσίας από τους τζιχαντιστές.
Ο ίδιος σε συνέντευξη του στη «Νέα Εγνατία» και στο ραδιοφωνικό σταθμό Άλφα ανέλυσε την επόμενη μέρα στην Συρία μετά το τέλος του Άσαντ, τον ρόλο των Τούρκων και των Αμερικανών αλλά και την αφωνία της Ελλάδας για τους ελληνογενείς χριστιανικούς πληθυσμούς της Συρίας.
«Προφανώς και δεν είναι απελευθερωτές της Συρίας οι τρομοκράτες της αλ Κάϊντα του ISIS και των οποιονδήποτε άλλων εγκληματικών ομάδων που υπάρχουν αυτή τη στιγμή στην Συρία. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ό,τι επαναλαμβάνεται δυστυχώς έρχεται ως τραγωδία, αυτό το οποίο συνέβη το 1939 με την Κοινωνία των Εθνών που παραχώρησε στην Τουρκία την Αλεξανδρέτα, έρχεται τώρα ο ΟΗΕ με τις ευλογίες των μεγάλων δυνάμεων αφού σιώπησαν για τόσα χρόνια για τη γενοκτονία του συριακού λαού από όλες αυτές τις δυνάμεις, μην ξεχνάτε ότι αυτές οι χώρες από τη Ρωσία μέχρι την Αμερική και από την Τουρκία μέχρι το Ιράν ενίσχυσαν, χρηματοδότησαν, και κίνησαν οργανώσεις τζιχαντιστικές και τρομοκρατικές και εγκληματικές.
Από την άλλη βλέπουμε ένα καθεστώς το οποίο πέφτει νομοτελειακά, ένα καθεστώς το οποίο φαίνεται ότι ήταν αυταρχικό και αντικαθίσταται από τι;
Την ίδια στιγμή που βιώνουμε μία νέα γενοκτονία και το λέω σε πρώτο πληθυντικό και ως χριστιανοί και ως μέλη αυτών των ελληνογενών κοινοτήτων της Συρίας και δεύτερον υφίσταται μία νέα γενοκτονία πάλι εναντίον των Κούρδων, των Αρμενίων, των Ασσυρίων οι οποίοι εδώ και 13 χρόνια έχουνε πραγματικά υποστεί τα πάνδεινα από την Τουρκία που έχει εισβάλει στην Συρία, εδώ χρηματοδοτώντας τις εγκληματικές οργανώσεις. Λίγες ώρες πριν καταρρεύσει η Δαμασκός, ο Φιντάν μαζί με τον υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας και του Ιράν βρέθηκαν στο Κατάρ, τον βασικό χρηματοδότηση της Τουρκίας προκειμένου να προετοιμάσουν επόμενη μέρα».
«Ποια είναι όμως η επόμενη μέρα; Αν έχουν εξαφανιστεί οι Σύριοι, αν έχουν εξαφανιστεί οι Κούρδοι, οι Αρμένοι , οι Ασσύριοι, που μιλούν ακόμη τη γλώσσα του Χριστού, αν έχουν εξαφανιστεί οι Ελληνορθόδοξοι, αυτό σημαίνει γενοκτονία σημαίνει εξαθλίωση ενός λαού ο οποίος είναι ήδη εδώ και 13 χρόνια βιώνει μία προσφυγική κατάσταση πραγματικά με δραματικό τρόπο.
Υπάρχουν πάνω από 12 εκατομμύρια πρόσφυγες από τη Συρία, πάνω από τρία στην Τουρκία, άλλοι τόσοι στην Ευρώπη, ένα μεγάλο κομμάτι στο Λίβανο. Την ίδια στιγμή που οι δυτικοί βγάζουν ανακοινώσεις για την "νέα" στη Συρία, ο λαός έχει υποστεί τα πάντα, συν το σεισμό που έχει υποστεί πέρσι πραγματικά δε ξέρω αν έχει μέλλον αυτός ο λαός.
«Εμένα μου έκανε μεγάλη εντύπωση όταν ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είπε αφήστε την Συρία, παρατήστε την με λίγα λόγια και το δεύτερο είναι ότι η Τουρκία έχει συμβάλλει με την εισβολή της,οικονομικά, διπλωματικά, πολιτικά σ' αυτή την κατάσταση. Θα συνεχίζει να χτυπά τους Κούρδους με ένα τρόπο που τους χτυπάει και στο εσωτερικό της αλλά και στο Ιράκ και φυσικά θα κερδίσει σε ότι αφορά τα θέματα τα οποία σχετίζονται με την εθνική της ασφάλεια και το ζωτικό χώρο, αυτό που ξέρουμε εμείς ως Έλληνες ως γαλάζια πατρίδα και σύνορα της καρδιάς μας. Τι συμβαίνει όμως με τις άλλες δυνάμεις;
Η Ρωσία σιώπησε, το Ιράν φαίνεται ότι απομακρύνεται με ένα στρατηγικό τρόπο κάτι που κάνει και στο Λίβανο και από την άλλη βλέπουμε ότι δυνάμεις οι οποίες ήδη έχουν ιστορικό ρόλο όπως είναι η Γαλλία, φαίνεται ότι προετοιμάζονται για τις επόμενες μέρες, δηλαδή τα πετρέλαια που είναι ο φυσικός πλούτος, είναι γενικότερα ό,τι συμβαίνει πάντοτε ή τουλάχιστον σε αυτή την περιοχή εδώ και εκατό χρόνια.
«Όμως αυτό το οποίο αφορά την πατρίδα μας και πρέπει να επικεντρωθούμε εμείς είναι οτι η Συρία είναι πιο κοντά από το Λονδίνο και το Βερολίνο, αυτό σημαίνει ότι τα ζωτικά συμφέροντα της Ελλάδας, τα γενικότερα κυριαρχικά θέματα που αφορούν την Ελλάδα αφορούν και την Συρία, είναι μια χώρα της ανατολικής Μεσογείου είναι μία χώρα στην οποία η Τουρκία έχει εισβάλει συνεπώς η Ελλάδα δεν πρέπει να αδιαφορεί, δεν πρέπει να σιωπά, δεν πρέπει να ολιγώρει την ίδια στιγμή που γενοκτονούνται χριστιανοί και Κούρδοι, Αρμένιοι και Ασσύριοι.
Τα λέω με πλήρη γνώση σε ότι αφορά τους χριστιανούς ελληνογενείς πληθυσμούς αλλά και τους Κούρδους οι οποίοι είναι οι σύμμαχοί μας εδώ και πολλά χρόνια απέναντι στο επεκτατικό καθεστώς της Τουρκίας. Η Ελλάδα μίλησε ότι έπεσε το αυταρχικό καθεστώς της Συρίας, ταυτιζόμενο προφανώς με τη λεγόμενη "σωστή πλευρά της ιστορίας", αλλά για τους πληθυσμούς με τους οποίους συνδεόμαστε και πολιτισμικά, θρησκευτικά και εθνικά σιωπά».
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Παραπολιτικά
Σημερινή φωτογραφία από την "νέα", "ελεύθερη" Συρία, όπου οι Ελληνορθόδοξοι, οι Κούρδοι, Ασσύριοι, οι Αρμένιοι ,θα ζουν με πλήρη σεβασμό των δικαιωμάτων τους και ένα κουίζ :
Ποιος είναι ο εικονιζόμενος κύριος ;
Είναι κουραστικό να ακούγεται ότι η διάνοιξη οδοφραγμάτων συνιστά «πλήγμα κατά της κατοχής». Έπεα πτερόεντα. Επαναλαμβανόμενες ατάκες ενός αδιέξοδου πολιτικού λόγου, το οποίο σερβίρει ξαναζεσταμένο φαγητό.
ΒΑΡΒΑΡΑΣ Χ. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ
Β. Ο ΠΑΙΔΑΓΩΓΟΣ
Ὁ ἐν κοινωνίᾳ Θεοῦ διατελῶν πιστός ἀναγνωρίζει ὡς ὑπέρτατον Παιδαγωγόν τόν Θεόν πατρικῶς παιδαγωγοῦντα τά τέκνα του «εἰς τό μεταλαβεῖν τῆς ἁγιότητος αὐτοῦ» (Ἑβρ. 12, 11). Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ στίχος τοῦ ψαλμωδοῦ: «καί ἡ παιδεία σου ἀνώρθωσέ με εἰς τέλος, καί ἡ παιδεία σου αὐτή με διδάξει» (Ψαλμ. 17, 36).
Άλλη μια χώρα υπό τουρκική κατοχή, η Συρία
Οι ραγδαίες μεν αναμενόμενες δε, εξελίξεις στη Συρία, αποκάλυψαν ακόμη και σε όσους έχουν τα «ήρεμα νερά» δόγμα (!) εξωτερικής πολιτικής, ότι απέναντί μας έχουμε ένα επεκτατικό κράτος, ανάλογο της Ναζιστικής Γερμανίας του Μεσοπολέμου, εξελιγμένο και με τα σύγχρονα πρότυπα αναθεωρητισμού.
Η τουρκική εμπλοκή στη Συρία, αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά και πολύπλοκα ζητήματα της σύγχρονης Μέσης Ανατολής. Οι λόγοι που οδήγησαν την Τουρκία σε αυτήν την παρέμβαση είναι πολλαπλοί και αλληλένδετοι, ενώ οι επιπτώσεις της επεκτείνονται και πέρα από τη Συρία και προφανώς επηρεάζουν και τον Ελληνισμό.
Η Τουρκία έχει εισβάλλει στη Συρία, αφού θεωρεί τους Κούρδους της χώρας ως προέκταση του ΡΚΚ, συνεπώς υλοποιεί εναντίον τους την ίδια τακτική που χρησιμοποιεί και εντός της Τουρκίας, αλλά και στο Ιράκ, πάλι εναντίον των Κούρδων.
Σύμφωνα με την προπαγάνδα που αναπτύσσεται από τον Ερντογάν μέχρι τους Κεμαλικούς και τους εγκληματίες Ναζί Γκρίζους Λύκους, η Τουρκία επιδιώκει τη δημιουργία μιας ζώνης ασφαλείας στα σύνορά της με τη Συρία, με στόχο να απομακρύνει τους Κούρδους από αυτήν την περιοχή και να εγκαταστήσει εκεί Σύριους πρόσφυγες, τους οποίους εκμεταλλεύεται οικονομικά αλλά και πολιτικά αποκομίζοντας τεράστια κεφάλαια λόγω της φθηνής τους εργατικής δύναμης, αλλά και λόγω της βοήθειας από την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αντιμετώπιση του προσφυγικού……
Επιπλέον η τουρκική εκδοχή του Γκέμπελς υποστηρίζει ότι η παρουσία στρατευμάτων, μυστικών υπηρεσιών και μισθοφόρων από την Τουρκία στη Συρία, αποσκοπεί στην καταπολέμηση της τρομοκρατίας, τόσο από τους Κούρδους όσο και από το «Ισλαμικό Κράτος» (εδώ γελάνε….) και επιπλέον θεωρεί ότι η σταθερότητα στη Συρία είναι ζωτικής σημασίας για την τουρκική ασφάλεια. Συνεπώς, επειδή η παρουσία των Κούρδων στη βόρεια Συρία, αλλά και η απειλή της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου κουρδικού κράτους, αποτελούν σημαντικές προκλήσεις για την εδαφική ακεραιότητα της Τουρκίας, η Άγκυρα έχει εισβάλλει στην Συρία είτε αυτοδύναμα, είτε με πολυποίκιλες δυνάμεις που αποσταθεροποιούν τη Συρία και ολόκληρη την περιοχή.
Ταυτόχρονα η τουρκική πολιτική καθώς και άλλες συναφείς συνιστώσες της, έχουν προκαλέσει μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση, με εκατομμύρια ανθρώπους να έχουν εκτοπιστεί από τις εστίες τους και η προκλητική τουρκική παρέμβαση, άσχετα από το γεγονός ότι ο Φιντάν λέει ότι δεν έχει καμία σχέση με το έγκλημα, έχει επιβαρύνει περαιτέρω την κατάσταση, καθώς έχει οδηγήσει σε νέες συγκρούσεις και σε εκτοπισμούς πληθυσμών.
Επιπλέον η τουρκική εμπλοκή στη Συρία έχει εντείνει τις γεωπολιτικές εντάσεις στην περιοχή, αφού έρθει σε σύγκρουση τόσο με τις ΗΠΑ, όσο και με τη Ρωσία, με την κάθε μία για διαφορετικούς λόγους. Αυτή η τουρκική παρέμβαση έχει αλλάξει σημαντικά τους συσχετισμούς δυνάμεων στη Συρία, αφού η σημαντική της επιρροή σε μεγάλες περιοχές της βόρειας Συρίας, έχει αποδυναμώσει τη θέση των Κούρδων, αλλά και της κυβέρνησης της Δαμασκού.
Την ίδια στιγμή, ο Ντεβλέτ Μπαχτσελί, ο Γκρίζος Λύκος συγκυβερνήτης του Ερντογάν, προχώρησε ένα βήμα πιο πέρα προκειμένου να ικανοποιήσει το ακροατήριό του, αλλά και για να πει αυτά που δεν μπορεί ο συνεταίρος του:
«Είναι αλάθητη και αδιαμφισβήτητη απαίτηση του αγώνα μας και της πολιτικής μας τιμής να φωνάξουμε την εξής αλήθεια ενώπιον του έθνους: Δεν μπορείτε να συναντήσετε τέκνο της πατρίδας του οποίου η καρδιά δεν τρέμει όταν αναφέρεται στο Χαλέπι, γιατί το Χαλέπι είναι τουρκικό και μουσουλμανικό έως το κόκκαλο».
Την ίδια στιγμή οι Ελληνογενείς της Συρίας, οι Ρωμηοί χριστιανοί, αυτοί που αντιστάθηκαν στο πρόσφατο αλλά και στο μακρινό παρελθόν με επιτυχία στους τζιχαντιστές και την Τουρκία, απειλούνται τώρα με διωγμό και γενοκτονία. Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές περισσότεροι από 150.000 άμαχοι από την περιοχή του Χαλεπίου έχουν εκτοπιστεί σε καταυλισμούς στην επαρχία Αλ Ράκα.
Επιπλέον 150.000 άνθρωποι από την περιοχή Shahba εγκατέλειψαν τα σπίτια τους, ενώ 200.000 άνθρωποι στο Χαλέπι, ανάμεσά τους και χριστιανοί, ελληνικής καταγωγής, αντιμετωπίζουν την απειλή εξόντωσης από τις τουρκοχρηματοδοτούμενες και τουρκοκίνητες οργανώσεις.
Η κατάσταση στη Συρία, δείχνει ότι το καρκίνωμα Τουρκία έχει κάνει μετάσταση παντού: Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Αρτσάχ, Αιγαίο, Κύπρος, Θράκη. Ειδικότερα για τη Συρία, ως Ελληνισμός οφείλουμε αφενός να προστατέψουμε τους Ελληνογενείς πληθυσμούς από μία νέα γενοκτονία και αφετέρου να επιλύσουμε το τουρκικό πρόβλημα, ως ικανή και αναγκαία συνθήκη για την ελευθερία και τη δημοκρατία στην περιοχή.
Η συνέντευξη στο ραδιοφωνικό σταθμό Μάξιμουμ
Του Γιάννη Ραχιώτη
Η Ανεξάρτητη Συρία, η Συρία της Αντίστασης στο Ισραήλ, στις ΗΠΑ, στην Τουρκία, στον ISIS έπαψε να υπάρχει σήμερα το πρωί.
1940 – Χλωμό Πωγωνίου. Ἀπερίγραπτες στιγμές…!!
Μ’ ὅλο πού τότε ἦμουν 7 χρονῶν, θυμοῦμαι καλά.
”Ξύπνα, μοῦ εἶπε ἡ μάννα μου, ἦρθε ὁ ἑλληνικός στρατός. Οἱ ἀδελφές μου, ἡ Κλεοπάτρα καί ἡ Ὄλγα, ἔβαζαν τήν ἑλληνική σημαία στό παράθυρο τοῦ νοντά.
Μοῦ ἔδεσαν κι ἐμένα στό χέρι τήν ἑλληνική σημαία. Βγῆκα ἔξω. Βλέπω στοῦ Στέφου, στοῦ Μπελλᾶ, στοῦ Γκάτζου, στοῦ Γκοντέλα, σ’ὅλα τά σπίτια εἶχαν ἀναρτηστεῖ, μέ διάφορους τρόπους, οἱ ἑλληνικές σημαίες, καί ὅλα τά παιδιά εἶχαν στόν βραχίονά τους τήν ἑλληνική σημαία. Προχωρούσαμε πρός τήν ἐκκλησία. Ἀκουστήκανε μερικοί πυροβολισμοί. Ὁ ἑλληνικός στρατός εἶχε φτάσει στήν Ἁγιοσάββα.
Εκδηλώσεις των Ασσυρίων και των Κούρδων στην Αττική στη μνήμη του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Το διήμερο 14 και 15 Δεκεμβρίου οι Ασσύριοι και οι Κούρδοι και οι Ασσύριοι, δύο λαοί με τους οποίους συνδέθηκε ο Μιχάλης Χαραλαμπίδης, λαοί οι οποίοι υφίστανται σήμερα μία νέα Γενοκτονία από την Τουρκία (και) στη Συρία, τιμούν τη μνήμη και τον αγώνα του.
Η πρώτη εκδήλωση οργανώνεται από την Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων το Σάββατο 14 Δεκεμβρίου στις 7μμ στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Αιγάλεω (Δημαρχείου και Κουντουριώτου), ενώ η δεύτερη εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί από τη διπλωματική αντιπροσωπεία των Κούρδων της Ροτζάβα της Συρίας την Κυριακή 15 Δεκεμβρίου στις 11πμ στα γραφεία της αντιπροσωπείας (Χαριλάου Τρικούπη 7Α , Αθήνα).
Στη δεκαετία του 1980 ο αείμνηστος διανοούμενος, συγγραφέας και πολιτικός Μιχάλης Χαραλαμπίδης (1951-2024), εισήγαγε το Κουρδικό ζήτημα στον ΟΗΕ και συνδέθηκε στενά με τον Κουρδικό λαό και τους αγώνες του για την ελευθερία, ενώ ταυτόχρονα με παρεμβάσεις του σε διεθνές επίπεδο έκανε γνωστή την ατιμώρητη Γενοκτονία των Ασσυρίων από την Τουρκία και πρωτοστάτησε στον αγώνα αναγνώρισης του μαζικού εγκλήματος.
Αυτές οι εκδηλώσεις για την ανάδειξη του έργου του Μιχάλη Χαραλαμπίδη, που τιμούν τη μνήμη του, όπως και όσες έχουν πραγματοποιηθεί και αυτές που θα ακολουθήσουν σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, τελούν υπό την αιγίδα του Ιδρύματος «Μιχάλης Χαραλαμπίδης».
Ελάχιστοι στην Ευρώπη γνωρίζουν ότι οι πρώτες εκδόσεις βιβλίων με τον τρόπο του Γκούτεμπερκ στο Παρίσι (1471) έγιναν από τον τότε πρύτανη της Σορβόνης Γ. Φισσέ, φίλο, συναθλητή και συνεργάτη του Βησσαρίωνα του Τραπεζούντιου.
Τα βιβλία αφορούσαν τους Έλληνες κλασικούς και ένα κείμενο του Βησσαρίωνα για τους Οθωμανούς Τούρκους. Ο μεγάλος αυτός ανθρωπιστής, ο μεγάλος αυτός πατέρας της Ευρώπης αγωνίσθηκε επί τρεις δεκαετίες να οικοδομήσει μια συμμαχία των λαών της Μικράς Ασίας, της Μεσοποταμίας, του Καυκάσου, της Περσίας ενάντια στην οθωμανική εισβολή.
