Πανηγυρικός στη Δοξολογία 28ης Οκτωβρίου 2009.
Εκκλησία Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ
Από το Γραμματέα του Σωματείου Αδούλωτη Κερύνεια,
Ιωάννη Σιεκέρσαββα.
΄Ηταν η ώρα 3, τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Οκτωβρίου 1940 . Ο πρεσβευτής της Ιταλίας στην Αθήνα επισκέφθηκε την οικία του πρωθυπουργού της Ελλάδας Ιωάννη Μεταξά και του επέδωσε τελεσίγραφο με το οποίο τον καλούσε να επιτρέψει στα Ιταλικά στρατεύματα ελεύθερη είσοδο και στάθμευση στην Ελλάδα.
Του ζητούσε βασικά να παραδώσει τη χώρα στο Φασιστικό Καθεστώς του Μουσολίνι.
Του ζητούσε παράδοση της χώρας στον Φασιστικό Ιταλογερμανικό ΄Αξονα. Είχε μάλιστα δοθεί στον Ιωάννη Μεταξά προθεσμία μόλις 3 ωρών για να απαντήσει. Στην επιμονή του Ιταλού Πρέσβη, ο Ιωάννης Μεταξάς του έδωσε την απάντηση. Του έδωσε μια απάντηση η οποία δεν ήταν τυχαία. Είχε τις καταβολές της στην Ελληνική Ιστορία. «ΟΧΙ» , ήταν η απάντηση. «΄Εχουμε πόλεμο», ήταν το αποφασιστικό μήνυμα προς τον Μουσολίνι.
Σε διάγγελμα του στον Ελληνικό Λαό, στις 28 Οκτωβρίου 1940, ο Ιωάννης Μεταξάς τον κάλεσε να αγωνισθεί «δια την Πατρίδα, τις γυναίκες , τα παιδιά και τις Ιερές παραδόσεις του»
Μέσα στο κλίμα της διχόνοιας και αλληλοσπαραγμού που ζούσε τότε, ο Ελληνικός Λαός, διχόνοια την οποία είχε επιδεινώσει η επιβολή της Δικτατορίας του Ιωάννη Μεταξά, αποδείχθηκε ότι ο Δικτάτορας είχε εκτιμήσει σωστά τον παλμό του Ελληνικού Λαού. Η συνέχεια το επιβεβαίωσε.
Το μεγάλο ΟΧΙ του Δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά εξέφραζε και την θέληση του Ελληνικού Λαού. Κινδύνευε η Πατρίδα και ο Λαός δεν ήταν διατεθειμένος να την εγκαταλείψει. Μπροστά σε αυτόν τον κίνδυνο, παραμερίστηκαν οι διχόνοιες και σύσσωμος ο Ελληνικός Λαός, ενωμένος, με ψηλό το φρόνημα , με ομοψυχία, και με φάρο την ιστορία και τα ιδεώδη της φυλής των Ελλήνων, οι ΄Ελληνες μαχητές μεγαλούργησαν στα βουνά της Πίνδου.
Μέσα σε αντίξοες συνθήκες ο ηρωϊσμός της ψυχής και η θέληση του ΄Ελληνα για την υπεράσπιση της Πατρίδας, επεκράτησαν των πολύ μεγαλύτερων δυνάμεων και του υπέρτερου εξοπλισμού του εισβολέα.
΄Όχι μόνο αναχαιτίστηκε ο εισβολέας αλλά εκδιώχθηκε έξω από τα Ελληνικά σύνορα.
΄Ετσι γράφτηκε το έπος του 1940. ΄Ηταν μια νικηφόρα εξέγερση του Ελληνικού Λαού ενάντια στον Φασισμό που είχε αρχίσει να πλακώνει την Ευρώπη. ΄Όταν οι ΄Ελληνες όρθωσαν το ανάστημα τους, στην επιδρομή, κόντρα στα δεδομένα της εποχής, οι χώρες της Ευρώπης, η μια μετά την άλλη είχαν αρχίσει να παραδίδονται αμαχητί στον Ιταλογερμανικό ΄Αξονα..
Είναι ιστορικά πλέον παραδεκτό ότι, το έπος του 1940, η άρνηση του μικρού αλλά μεγαλόψυχου Ελληνικού Λαού να παραδοθεί αμαχητί, άλλαξε την πορεία του
Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου και της ίδιας της Ιστορίας.
Η αντίσταση των Ελλήνων στα βουνά της Πίνδου ανάγκασε τον Ιταλογερμανικό ΄Αξονα να αλλάξει τα σχέδια του και ο χρόνος που χρειάστηκε για να υποτάξει τελικά την Ελλάδα, του κόστισε τη συνέχεια του πολέμου.
Οι ΄Ελληνες μαχητές του 1940, ο Λαός, άνδρες, γυναίκες γέροι, παιδιά, αγωνίσθηκαν στα χιονισμένα βουνά της Πίνδου για την ελευθερία και την ακεραιότητα της Πατρίδας, αλλά και για την αξιοπρέπεια της Ανθρωπότητας.
Η κραυγή «ΑΕΡΑ» των Ελλήνων μαχητών πάνω στα βουνά της Πίνδου θα αντηχούν εσαεί υπεράνω θαλασσών και βουνών , της οικουμένης.
Η Ελληνική αντίσταση στο φασισμό, το 1940, τιμήθηκε από εχθρούς και φίλους.
Ξένες προσωπικότητες της εποχής εκείνης είχαν καταθέσει το θαυμασμό τους και χαρακτηριστικές είναι κάποιες από τις πάμπολλες αναφορές που έγιναν από ξένους, οι οποίοι με θαυμασμό αναφέρθησαν στο ΄Επος των Ελλήνων.
«….Η μάχη της Πίνδου άλλαξε τον ρούν της Ιστορίας- Καταθέτει ο Στρατηγός Σμιτς. Πρόεδρος Νοτιοαφρικανικής Ενώσεως.»
«… Αν άλλοτε λέγαμε ότι οι ΄Ελληνες μάχονται σαν ΄Ηρωες, τώρα θα λέγομε ότι οι ΄Ηρωες μάχονται σαν ΄Ελληνες- ακουόταν από το Ραδιοφωνικό Σταθμό του Λονδίνου το 1942»
«.. Οταν θα γραφτεί η ιστορία του πολέμου τούτου θα αποδειχθεί ότι ο αξιοθαύμαστος αγών της Ελλάδας υπήρξε μια από τις καμπές του πολέμου-Δήλωνε ο βασιλιάς Γεώργιος VI της Αγγλίας, το 1940»
«… Αι μάχαι της Πίνδου και της Κορυτσάς απέδειξαν εις τους αμφιβάλλοντας και απογοητευμένους ουδέτερους ότι η ανδρεία και η ικανότης θα ηδύνατο να υπερισχύσωσι των υγειών μέσων και να νικήσωσι μηχανοκίνητους εχθρούς – Εγγραφαν οι Τάϊμς του Λονδίνου, το 1941»
«.. κατά το 1940 εσημειώθη εν γεγονός το οποίον θα διατρανώνει αιωνίως ότι; Η βία δεν αρκεί δια να καταπνίξει τον πόθον και την αφωσίωσιν του ανθρώπου προς την Ελευθερία και ακόμη κάτι περισσότερο. Την προσπάθειαν του ανθρώπου να θυσιάσει την ζωήν του διά να ζήσει η ελευθερία αυτή. Η ιστορία θα κηρύξει ως ημερομηνία του γεγονότος τούτου την 28η Οκτωβρίου 1940- Δήλωνε το 1942, ο πρόεδρος της Αμερικής , Ρούσβελτ».
«.. Ο Ελληνικός Λαός ηγωνίσθη τόσον γενναίως ώστε και αυτοί οι εχθροί του ακόμη δεν δύνανται να αρνηθούν την προς αυτόν εκτίμηση- Παραδεχόταν ο ίδιος ο Χίτλερ, το 1941»
Οι ξένοι τίμησαν και είμαστε βέβαιοι ότι τιμούν το ΄Επος του 1940, και μάλιστα ότι άντλησαν και τα διδάγματα τους από το έπος του 1940.
Εμείς; Φραστικά τιμούμε και εμείς , όπως καλή ώρα σήμερα, την επέτειο. ΄Όμως στέκουμε στο ύψος των ευθυνών μας που πρέπει να απορρέουν από τις υποθήκες του 1940;
Η Κύπρος σήμερα , ευρίσκεται καθημερινά κάτω από τον ωμό εκβιασμό της ΄Αγκυρας, για να συνθηκολογήσουμε και να νομιμοποιήσουμε τα κατοχικά δεδομένα,
υπό την απειλή χιλιάδων Τούρκων στρατιωτών, βαριά εξοπλισμένων με αμερικάνικα όπλα, συνηγορούμενη από την εχθρική προς εμάς Βρεττανική Διπλωματία.
Ο Κυπριακός Ελληνισμός ξεκάθαρα έχει απορρίψει αυτόν τον εκβιασμό. Είπε το δικό του ξεκάθαρο ΟΧΙ το 2004 όταν μπροστά του τέθηκε το σχέδιο που συνομολογήθηκε από την Πολιτική Ηγεσία του τόπου μέσα από μια πορεία 30 χρόνων, στη βάση των επιλογών της Ηγεσίας για λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας μέσα από διακοινοτικές συνομιλίες.
Δυστυχώς, μετά από εκείνο το στεντόρειο ΟΧΙ στη συνθηκολόγηση με τα κατοχικά δεδομένα, που προέταξε ο Κυπριακός Ελληνισμός στο δημοψήφισμα του 2004, η Ηγεσία επέλεξε να συνεχίζει να συντηρεί την ίδια κατάσταση, να επιδιώκει τον ίδιο στόχο , μέσα από την ίδια διαδικασία των διακοινοτικών συνομιλιών. Αυτή η επιλογή μας φέρνει και σήμερα να βρισκόμαστε μπροστά από ένα ανάλογο με το 1940, ωμό εκβιασμό .Η προθεσμία μάλιστα που μας δίδεται σήμερα είναι πολύ λιγώτερη από 3 ώρες.Μας πιέζουν απειλητικά τώρα. Είτε συνθηκολογούμε , είτε θα διχοτομηθούμε , ή θα προσαρτίσει τα κατεχόμενα η Τουρκία.
΄Εχουμε την άποψη πώς, σήμερα στην επέτειο του ΟΧΙ του 1940, η Ηγεσία του τόπου, θα πρέπει να τιμήσει την επέτειο, όχι φραστικά, αλλά προτάσσοντας το δικό της ΟΧΙ, παράλληλα με αυτό του Κυπριακού Λαού, του 2004, το οποίο είμαστε βέβαιοι ότι εξακολουθεί να ισχύει, με ξεκάθαρη επανατοποθέτηση του Κυπριακού.
Να θέσει τέρμα στην διαχείριση του Κυπριακού η οποία σε κάθε φάση εκφυλίζει την ουσία του Κυπριακού, διευκολύνει την ΄Αγκυρα να αποενοχοποιείται για τα εγκλήματα της σε βάρος της Κύπρου και του λαού της, οδηγεί σε συνεχείς υποχωρήσεις μας και εξουδετερώνει και τις δυνατότητες συμπαράστασης από άλλες χώρες.
Η Διπλωματία είναι το βασικό όπλο πρώτης γραμμής σήμερα, σε αυτή τη φάση και εποχή. ΄Όμως, η Διπλωματία πρέπει να πάρει το περιεχόμενο που πρέπει .
Πρέπει να επαναπροσδιορισθεί ο στόχος, καθώς και η στρατηγική.
Ο στόχος , όπως τον υπαγορεύει η Διεθνής Νομιμότητα πρέπει να είναι ένας και μοναδικός : Η απελευθέρωση του τόπου μας . Η απελευθέρωση της Κύπρου μας. Μόνο με την απελευθέρωση της Κύπρου θα μπορέσουν οι πρόσφυγές μας, Ελληνοκύπριοι και Τουρκοκύπριοι, Μαρωνίτες Αρμένιοι , να επιστρέψουν στα σπίτια και τις περιουσίες τους και όλοι οι Κύπριοι , νόμιμοι κάτοικοι να κοιμόμαστε ήσυχοι. Αν η απελευθέρωση δεν μπορεί να επιτευχθεί σήμερα, τοτε δεν έχουμε εκλογή από το να υπομείνουμε και να αντέξουμε την κατοχή, όχι εφυσηχάζοντας αλλά πολεμώντας την παντοιοτρόπως καθημερινά, με πρώτιστο στοιχείο να την αρνούμαστε. Να μην τη θεωρούμε τετελεσμένο γεγονός.
Η στρατηγική για να τον επιτύχουμε πρέπει να εξυπακούει αποφασιστικότητα , σταθερότητα και επιμονή στην απαίτηση για αποχώρηση της Τουρκίας από την Κύπρο. Να στρατολογηθούν τα νομικά, Πολιτικά , Ιστορικά επιχειρήματα που πηγάζουν από το Διεθνές Δίκαιο και το Ευρωπαϊκό Κεκτημένο και να διαμορφωθεί μια συντονισμένη επιθετική Διπλωματική εκστρατεία, για να προωθηθεί αυτή η απαίτηση μας.
Η εκστρατεία αυτή θα πρέπει να εκθέτει την Τουρκία καθημερινά, σε κάθε βήμα, σε κάθε χώρα, σε κάθε πλατφόρμα, ως εισβολέα, κατακτητή, εγκληματία πολέμου και να της ζητείται να συμμορφωθεί με το Διεθνές Δίκαιο.
Ενώ αυτό θα γίνεται στο Εξωτερικό, στην Κύπρο να θωρακίσουμε τις ελεύθερες περιοχές και την Κυπριακή Δημοκρατία από την υπονόμευση που υφίσταται καθημερινά μέσα από κάθε μορφής συνδιαλλαγή με τα κατεχόμενα, οι οποίες πρέπει να σταματήσουν. Πρέπει το Κράτος να λειτουργήσει όπως το απαιτούν οι συνθήκες της ημικατοχής που ζούμε και να τερματιστεί η κατά συνείδηση πολιτική που επέτρεψε να ισχύσει.
Θα πρέπει να προωθηθεί χωρίς άλλη καθυστέρηση η εφαρμογή των αποφάσεων των Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων, είτε σε ατομικές, είτε σε Διακρατικές προσφυγές.
Να σφυρηλατηθεί η ενότητα μας στο εσωτερικό στην πιο πάνω βάση, αφού απομονωθούν οι κάθε μορφής Δούρειοι ΄Ιπποι που κατακλύζουν τον τόπο μας.
Να ενισχύσουμε την άμυνα μας ενάντια στην ζωντανή παρουσία του Αττίλα που συνεχίζει να πατά την Κύπρο μας κάτι που δεν πρέπει να το ξεχνούμε, ούτε και να εφυσηχάζουμε.
Αγαπητοί μου, η επέτειος η σημερινή, προσφέρεται για να ξυπνήσουμε από τον λήθαργο που μας έριξαν, η κατοχή, η αβεβαιότητα, η συνειδητή καλλιέργεια της αίσθησης ότι τίποτε δεν μπορεί να γίνει, ότι είμαστε οι αδύνατοι και ότι ο χρόνος είναι εναντίον μας και πρέπει τώρα να βρεθεί λύση , να μην χαθεί και η τελευταία ευκαιρία κ.λ.π. κ.λ.π., η έλλειψη προόδου και ο εκφυλισμός της δίκαιης υπόθεσης μας μέσα από τους χειρισμούς που έγιναν διαχρονικά στη διαχείριση του Κυπριακού.
Τιμώντας την επέτειο, μας δίδεται ακόμη μια ευκαιρία να απαιτήσουμε την επανατοποθέτηση εκ των κάτω, διότι η Ηγεσία μας δεν δείχνει διάθεση να το πράξει.
Αν και σήμερα δεν ενεργήσουμε, τότε, ένα θα είναι το σίγουρο:
Οι πραγματικότητες που δημιούργησε η κατοχή θα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΟΥΝ. Δεν έχει σημασία αν υπάρχουν κατοχικά δεδομένα, και αν αυτά εδραιώνονται, και αν, και αν, ενόσω περνούν τα χρόνια. Ο θανάσιμος κίνδυνος προκύπτει από την ώρα που μια τέτοια εγκληματική κατάσταση θα ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ, με την ψευδαίσθηση ότι τότε θα απαλλαγούμε από την κατοχή. Από εκείνη τη στιγμή θα αρχίσει η άλωση και της υπόλοιπης Κύπρου.
Το 1960 συμβιβαστήκαμε με τις αρχές της Δημοκρατίας,στο ελάχιστο, με υποσχέσεις πάρα πολλές. Απεδείχθει ότι εκείνες οι υποσχέσεις στόχο είχαν να μας κλέψουν την υπογραφή, πράγμα που άνοιγε το δρόμο για τα παρακάτω τα οποία όλοι ζήσαμε. ΄Ηταν όλα μεθοδευμένα.
Φανταστείτε αν σήμερα , μέσα στις σημερινές συνθήκες ,συμβιβαστούμε στο βαθμό που μας ζητείται να συμβιβασθούμε, και δημιουργηθεί Τουρκικό Κρατίδιο, Συνιστών ή όχι, με εκ Περιτροπής Προεδρίες και αντιπροεδρίες και τα άλλα διαιρετικά στοιχεία Διακυβέρνησης που συζητούνται, αν παραμείνουν οι χιλιάδες οι ΄Εποικοι, Τούρκοι και Ευρωπαίοι , πράγμα που θα εμποδίσει την επιστροφή των προσφύγων μας οι οποίοι θα θυσιαστούν στο βωμό της δημιουργίας Τουρκικού Κράτους. Δεν πρέπει να δυσκολεύεται κανένας να φανταστεί πού θα καταλήξουμε στο μέλλον.
Μια τέτοια εξέλιξη θα διευκολύνει πλήρως την Τουρκία στην υλοποίηση των στρατηγικών της στόχων για άσκηση Ηγεμονίας σε ολόκληρη την περιοχή. Θα κινηθεί με την άνεση του Κηδεμόνα . Οι ξένοι που σήμερα μας τάζουν φούρνους παξιμάδια θα μας γυρίσουν την πλάτη και θα μας αφήσουν στο έλεος του Τούρκικου επεχτατισμού και της μανίας
του , όπως συνέβει και μετά το 1960 και το 1974.
Σε τέτοιο περιβάλλον ο Κυπριακός Ελληνισμός θα έχει ημερομηνία λήξης.
Είτε πρόσφυγες είμαστε, που δεν έχουμε δικαίωμα να απεμπολήσουμε τα Δικαιώματα μας, είτε μη πρόσφυγες είμαστε που πρέπει να διασφαλίσουμε τα Δικαιώματα μας και ως Ελληνισμός που έχουμε υποχρέωση να διατηρηθούμε σε αυτόν τον τόπο, πρέπει να πρωτοστατήσουμε να γίνει η αναγκαία επανατοποθέτηση. Σήμερα είναι η ημέρα να το αποφασίσουμε και να το απαιτήσουμε. Σήμερα που ζούμε την επέτειο η οποία μας θυμίζει ότι ΜΠΟΡΟΥΜΕ .
Νυν Υπέρ πάντων ο Αγών
Αδούλωτη Κερύνεια.