Φάνης Μαλκίδης
Η Γενοκτονία στη διεθνή της διάσταση
Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Δήμος Γρεβενών σε συνεργασία με την Ένωση Ποντίων και Μικρασιατών Νομού Γρεβενών και τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών.
Πέρα από τον ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός της Γενοκτονίας, αναμφισβήτητο πλέον και το οποίο αρνείται η Τουρκία και η ανά τον κόσμο συνοδοιπόροι της, οφείλουμε οι Έλληνες και οι σύμμαχοί μας να δούμε τη διεθνή της διάσταση. Αυτή που μας έδωσαν οι συμπατριώτες μας και οι Σουηδοί, λίγο καιρό πριν με την απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου. Μία νίκη ειδικά στην Ελλάδα για την οποία υπάρχουν πολλοί γονείς, έστω και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, απουσιάζουν, όταν δεν πολεμούν την υπόθεση, όλον τον υπόλοιπο καιρό. Η έννοια «γενοκτονία εκφράζεται για πρώτη φορά το 1944 από τον Πολωνό εβραϊκής καταγωγής Ραφήλ Λέμκιν και αναδείχθηκε λίγο πριν από τη Δίκη της Νυρεμβέργης. Ο όρος γενοκτονία προέρχεται από την ελληνική λέξη γένος και το λατινικό ρήμα caedere (=φονεύω) και προέρχεται από την μαζική σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων, όπως έγραφε ο Λέμκιν.
Η γενοκτονία σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Η γενοκτονία αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της φυλής. Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της ομάδας με βέβαιη με την πάροδο του χρόνου απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της. Ωστόσο, η απόδοση του όρου για μια συγκεκριμένη ενέργεια, οργανωμένου χαρακτήρα, ενέχει υποκειμενικά κριτήρια και τα τελευταία χρόνια έχει προκαλέσει αρκετές φορές διάσταση απόψεων.
Η ανάδειξη και διεθνοποίηση της γενοκτονίας, η οποία αφορά όλους τους Έλληνες θα πρέπει αποτελεί κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της εθνικής εξωτερικής πολιτικής που σέβεται την ιστορία και την αλήθεια, δηλαδή τη μνήμη της. Ταυτόχρονα, η αναγνώριση της γενοκτονίας αποτελεί και ένα σπουδαίο βήμα του τουρκικού λαού προς την απελευθέρωση, βήμα που δείχνει και τις βάσεις μίας πραγματικής φιλίας και σχέσης βασισμένης στην ειλικρίνεια και στο σεβασμό. Οι Έλληνες, οι λαοί που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και δολοφονήθηκαν δεν είναι ένα θέμα των μουσείων. Είναι ένα ζωντανό πολιτικό, διπλωματικό και ηθικό ζήτημα, το οποίο οι εξελίξεις στην Ευρώπη και διεθνώς το καθιστούν επίκαιρο ως θέμα δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, αξιοπρέπειας, πραγματικής φιλίας και συνεργασίας.
Η Γενοκτονία στη διεθνή της διάσταση
Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Δήμος Γρεβενών σε συνεργασία με την Ένωση Ποντίων και Μικρασιατών Νομού Γρεβενών και τη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη Γρεβενών.
Πέρα από τον ιστορικά αποδεδειγμένο γεγονός της Γενοκτονίας, αναμφισβήτητο πλέον και το οποίο αρνείται η Τουρκία και η ανά τον κόσμο συνοδοιπόροι της, οφείλουμε οι Έλληνες και οι σύμμαχοί μας να δούμε τη διεθνή της διάσταση. Αυτή που μας έδωσαν οι συμπατριώτες μας και οι Σουηδοί, λίγο καιρό πριν με την απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου. Μία νίκη ειδικά στην Ελλάδα για την οποία υπάρχουν πολλοί γονείς, έστω και οι περισσότεροι αν όχι όλοι, απουσιάζουν, όταν δεν πολεμούν την υπόθεση, όλον τον υπόλοιπο καιρό. Η έννοια «γενοκτονία εκφράζεται για πρώτη φορά το 1944 από τον Πολωνό εβραϊκής καταγωγής Ραφήλ Λέμκιν και αναδείχθηκε λίγο πριν από τη Δίκη της Νυρεμβέργης. Ο όρος γενοκτονία προέρχεται από την ελληνική λέξη γένος και το λατινικό ρήμα caedere (=φονεύω) και προέρχεται από την μαζική σφαγή Ελλήνων και Αρμενίων, όπως έγραφε ο Λέμκιν.
Η γενοκτονία σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας, αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Η γενοκτονία αποτελεί το βαρύτερο έγκλημα σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο, για το οποίο μάλιστα δεν υπάρχει παραγραφή. Αυτός ο οποίος διαπράττει τη γενοκτονία δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Η γενοκτονία μπορεί να επιδιωχθεί είτε με σειρά ομαδικών φόνων, όλων ή σχεδόν όλων των μελών μιας φυλής, είτε με συστηματική εξασθένιση αυτής (με διάφορα μέσα) μέχρι τη βαθμιαία εξάλειψή της φυλής. Στα βίαια δε μέσα αυτά περιλαμβάνονται και σειρά απαγορευτικών μέτρων επί εθνικών, θρησκευτικών, γλωσσικών, ηθικών, ιστορικών ή άλλων παραδόσεων προκειμένου να επέλθει διαφοροποίηση ή αλλοίωση της ομάδας με βέβαιη με την πάροδο του χρόνου απώλεια του εθνικού και φυλετικού γνωρίσματός της. Ωστόσο, η απόδοση του όρου για μια συγκεκριμένη ενέργεια, οργανωμένου χαρακτήρα, ενέχει υποκειμενικά κριτήρια και τα τελευταία χρόνια έχει προκαλέσει αρκετές φορές διάσταση απόψεων.
Η ανάδειξη και διεθνοποίηση της γενοκτονίας, η οποία αφορά όλους τους Έλληνες θα πρέπει αποτελεί κυρίαρχο συστατικό στοιχείο της εθνικής εξωτερικής πολιτικής που σέβεται την ιστορία και την αλήθεια, δηλαδή τη μνήμη της. Ταυτόχρονα, η αναγνώριση της γενοκτονίας αποτελεί και ένα σπουδαίο βήμα του τουρκικού λαού προς την απελευθέρωση, βήμα που δείχνει και τις βάσεις μίας πραγματικής φιλίας και σχέσης βασισμένης στην ειλικρίνεια και στο σεβασμό. Οι Έλληνες, οι λαοί που ζούσαν στο οθωμανικό κράτος και δολοφονήθηκαν δεν είναι ένα θέμα των μουσείων. Είναι ένα ζωντανό πολιτικό, διπλωματικό και ηθικό ζήτημα, το οποίο οι εξελίξεις στην Ευρώπη και διεθνώς το καθιστούν επίκαιρο ως θέμα δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθερίας, αξιοπρέπειας, πραγματικής φιλίας και συνεργασίας.