Ο Κυπριακός Ελληνισμός στο παρόν και στο μέλλον ή η αντίσταση στον εκτουρκισμό της Κύπρου.
Του Φάνη Μαλκίδη
Του Φάνη Μαλκίδη
Περιοδικό ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ Τ।2ΙΟΥΛΙΟΣ 2010
Οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια για τον Κυπριακό και γενικότερα Ελληνισμό, ανέδειξαν πολλά και σημαντικά ζητήματα για το χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων και ειδικότερα για την Κύπρο. Οι επαγγελματίες της προπαγάνδας, αγωνιούν για το μέλλον της Κύπρου, όταν ταυτόχρονα σε παρεμβάσεις τους υπονομεύουν την επανένωση της Κύπρου, υποστηρίζοντας ένα σχέδιο «λύσης» ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ανθρώπινες αξίες και αρχές και στην ελληνική παρουσία στην Κύπρο.
Προβάλλονται δικαιολογίες- φληναφήματα, όπως περί πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας, ανάδειξης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της, ο «εκδημοκρατισμός» της», ζητήματα που θα προωθηθούν με την αποδοχή της «λύσης»। Προπαγανδίζουν το προϊόν του πιο αισχρού ιμπεριαλισμού και αποικιοκρατίας ως «Σχέδιο Λύσης», που εδραιώνει τα τετελεσμένα της φασιστικής εισβολής και κατοχής, διαιωνίζει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων και ουσιαστικά εγκαθιστά την ες αεί τουρκική παρέμβαση στην Κύπρο। Την ίδια στιγμή που γίνεται εκ νέου προπαγάνδα για μία νέα «λύση», η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού της Κύπρου υποστηρίζει ότι επιθυμεί λύση, αλλά που να ανταποκρίνεται στο κράτος δικαίου, να είναι βιώσιμη και το νέο κράτος, να είναι λειτουργικό। Το ιστορικό χρέος που αναλαμβάνουν και πάλι οι συμπατριώτες μας Έλληνες της Κύπρου οφείλει να το κατανοήσει κάθε δημοκράτηςσυμβάλλοντας στην ενδυνάμωση του φρονήματος και της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό। Συμπαράσταση που την έχει ανάγκη ο Έλληνας της Κύπρου, ακόμη περισσότερο τώρα που το θράσος, ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός και η ωμότητα των ξένων συμφερόντων που μεθοδεύουν τη νέα «λύση» είναι εξωφρενικά।
Οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια για τον Κυπριακό και γενικότερα Ελληνισμό, ανέδειξαν πολλά και σημαντικά ζητήματα για το χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων και ειδικότερα για την Κύπρο. Οι επαγγελματίες της προπαγάνδας, αγωνιούν για το μέλλον της Κύπρου, όταν ταυτόχρονα σε παρεμβάσεις τους υπονομεύουν την επανένωση της Κύπρου, υποστηρίζοντας ένα σχέδιο «λύσης» ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ανθρώπινες αξίες και αρχές και στην ελληνική παρουσία στην Κύπρο.
Προβάλλονται δικαιολογίες- φληναφήματα, όπως περί πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας, ανάδειξης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της, ο «εκδημοκρατισμός» της», ζητήματα που θα προωθηθούν με την αποδοχή της «λύσης»। Προπαγανδίζουν το προϊόν του πιο αισχρού ιμπεριαλισμού και αποικιοκρατίας ως «Σχέδιο Λύσης», που εδραιώνει τα τετελεσμένα της φασιστικής εισβολής και κατοχής, διαιωνίζει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων και ουσιαστικά εγκαθιστά την ες αεί τουρκική παρέμβαση στην Κύπρο। Την ίδια στιγμή που γίνεται εκ νέου προπαγάνδα για μία νέα «λύση», η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού της Κύπρου υποστηρίζει ότι επιθυμεί λύση, αλλά που να ανταποκρίνεται στο κράτος δικαίου, να είναι βιώσιμη και το νέο κράτος, να είναι λειτουργικό। Το ιστορικό χρέος που αναλαμβάνουν και πάλι οι συμπατριώτες μας Έλληνες της Κύπρου οφείλει να το κατανοήσει κάθε δημοκράτηςσυμβάλλοντας στην ενδυνάμωση του φρονήματος και της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό। Συμπαράσταση που την έχει ανάγκη ο Έλληνας της Κύπρου, ακόμη περισσότερο τώρα που το θράσος, ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός και η ωμότητα των ξένων συμφερόντων που μεθοδεύουν τη νέα «λύση» είναι εξωφρενικά।