Ομιλία Θ. Μαλκίδη στο ΤΕΙ Καβάλας (Δημοσιεύματα εφημερίδων της Καβάλας)
Πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία πραγματοποίησε χθες το μεσημέρι, στο ΤΕΙ Καβάλας, ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης. Ο κ. Μαλκίδης ήταν καλεσμένος του Προϊστάμενου Τμήματος Λογιστικής, Τάσου Καρασαββόγλου, στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Τμήματος με γενικό τίτλο «Κείμενα εργασίας».
Η ομιλία του Θεοφάνη Μαλκίδη συγκέντρωσε το ενδιαφέρον πολλών φοιτητών και καθηγητών του ΤΕΙ Καβάλας, αλλά και διοικητικού προσωπικού.
Θέμα του κ. Μαλκίδη ήταν η ελληνική οικονομική παρουσία στο Εύξεινο Πόντο και την Μαύρη Θάλασσα.
Πριν από την ομιλία του, χθες το μεσημέρι στο ΤΕΙ Καβάλας, ο Θεοφάνης Μαλκίδης μίλησε στους δημοσιογράφους για τις πρόσφατες εξελίξεις στην Αμερική και την Σουηδία, σχολιάζοντας θετικά το γεγονός ότι επιτροπή του State Department στην Αμερική και το Κοινοβούλιο της Σουηδικής Κυβέρνησης αναγνώρισαν με πρόσφατες αποφάσεις τους την Γενοκτονία των Αρμενίων και την Γενοκτονία των Ελλήνων.
Ο κ. Μαλκίδης άφησε να εννοηθεί ότι το γεγονός αυτό και στην Αμερική και στην Σουηδία αποσιωπήθηκε σε επίπεδο Ελλάδος, ένα γεγονός που δεν ήταν τυχαίο.
Προέβλεψε ότι θα υπάρξουν και άλλες παρόμοιες αποφάσεις αναγνώρισης των γενοκτονιών και φάνηκε να πιστεύει ιδιαίτερα την προοπτική αυτού το θέματος καθώς δικαιώνονται πολλοί Έλληνες που από την αρχή ζήτησαν να αναγνωριστεί διεθνώς η Γενοκτονία.
Ο Θεοφάνης Μαλκίδης συνδέοντας το θέμα της ομιλίας του με τα γεγονότα στο εξωτερικό, είπε ότι η Ρωσία και οι Ηνωμένες Πολιτείες πίεσαν το περασμένο καλοκαίρι την Αρμενία να έρθει σε συμφωνία με την Τουρκία χωρίς αυτή η συμφωνία να προβλέπει αντικειμενική αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων.
Συνέδεσε δε τις πρόσφατες εξελίξεις στην Αμερική και την Σουηδία με τα οικονομικά συμφέροντα που υπάρχουν στην περιοχή της Τουρκίας και της Αρμενίας και έχουν σχέση με τους αγωγούς ενέργειας και τους αγωγούς πετρελαίου.
Εφημερίδα Πρωινή Καβάλας
Με ένα πολυδιάστατο και συνάμα επίκαιρο θέμα, το οποίο έφερε το τίτλο «Η ελληνική οικονομική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο και τη Μαύρη Θάλασσα», ο κ. Θεοφάνης Μαλκίδης, υλοποιώντας το 2ο working paper του αντίστοιχου τμήματος του Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, πραγματοποίησε με επιτυχία την εισήγησή του.
Η ελληνική παρουσία στον Παρευξείνιο χώρο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται και στις εισαγωγικές παρατηρήσεις της εισήγησης, διαμόρφωσε ιδιαίτερα ευνοϊκές συνθήκες για την Ελλάδα, από το πεδίο του πολιτισμού, ως την οικονομία. Η συγκεκριμένη περίοδος ξεκινάει από την αργοναυτική εκστρατεία, συνεχίζεται με τον αποικισμό, διαπερνάει τη μεγάλη πολιτική, πολιτιστική και οικονομική παρουσία στην αρχαία και βυζαντινή περίοδο, για να φτάσει στον 20ο αιώνα, ο οποίος ταυτίστηκε με μεγάλες αλλαγές, όπως την προσφυγιά, την εκδίωξη, καθώς και τη κατάρρευση καθεστώτων, από τις οποίες επηρεάστηκε η ελληνική παρουσία. Μ
έχρι το 1994, παρόλο που πολλές επιχειρήσεις είχαν αποφασίσει να κάνουν «ανοίγματα» προς τα Βαλκάνια και τον Παρευξείνιο χώρο, εντούτοις, «δεν υπήρχε κανένα πανεπιστημιακό τμήμα, το οποίο να διδάσκει ρωσικά, αλβανικά ή ρουμάνικα και αντίστοιχα πολιτισμό και κοινωνία», όπως ανέφερε ο κ. Μαλκίδης.
Παρά τις ρητορείες, λοιπόν, στην πράξη δεν έγινε απολύτως τίποτα που να συγκλίνει προς αυτή τη κατεύθυνση. «Άλλωστε, ό, τι συμβαίνει σήμερα στο πεδίο των διεθνών σχέσεων, είναι ζήτημα συμφερόντων, κάτι που θ’ αποδείξουμε και θ’ αναπτύξουμε στη σημερινή μας συζήτηση», είπε ο κ. Μαλκίδης.
Παράλληλα, κατά τη διάρκεια της ομιλίας του, ενώπιων φοιτητών του τμήματος Λογιστικής, έκανε και δύο πολύ σημαντικές διευκρινήσεις, οι οποίες αποτέλεσαν καταλύτη για την κατανόηση της όλης εισήγησης.
Η πρώτη είχε να κάνει με δύο γεωγραφικούς χώρους που «άλλοτε συγκρούονται κι άλλοτε συμβαδίζουν αρμονικά», μιλώντας φυσικά για τον Εύξεινο Πόντο και τα Βαλκάνια, ενώ η δεύτερη αφορούσε στην ανάλυση δυο περιοχών, οι οποίες, εκ πρώτης όψεως, μπορεί να φαίνεται πως δεν εφάπτονται, από πλευράς εμφάνισης ή επαφής, αποτελούν , όμως, ακόμα και σήμερα, μια ευρύτερη κι ενιαία οικονομική περιοχή, εννοώντας την πρώην Σοβιετική Ένωση.
Εφημερίδα Νέα Εγνατία
Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010
Γενοκτονία
Ετεροβαρείς γενοκτονίες στον 20 αιώνα
Συνοπτική αναδρομή από τον Υποναύαρχο Σωτήριο Γεωργιάδη ΠΝ, εα
Με αφορμή την τρέχουσα εντονότατη τουρκική αντίδραση γιά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους κατά την Α΄ ΠΠ, ίσως συνιστάται να θυμηθούμε τα ακόλουθα, σε ότι αφορά τις Γενοκτονίες τουλάχιστον του περασμένου αιώνα, γιά να μην συμβούν στο μέλλον ανάλογα απάνθρωπα γεγονότα.
Κατά Samuel Totten (“Teaching about Genocide”, Social Science Record 1987) και G.S.Graber (“The Armenian Genocide 1915”, έκδοση 1996, σελίδα 175), τα περισσότερα θύματα τον 20 αιώνα δεν προκλήθηκαν από πολέμους, αλλά από Γενοκτονίες. Από αυτές εξοντώθηκαν περί τα 120.000.000 θύματα, ήτοι περί τα 85.000.000 περισσότερα όλων των πολέμων του 20 αιώνα. Κατά την Encyclopaedia Britannica (έκδοση 1998), οι συνολικές απώλειες όλων των εμπολέμων κατά τον Β’ ΠΠ ήταν αθροιστικά της τάξεως των 35.000.000. Οι υπολογισμοί βασίζονται κατ΄ ανάγκη και σε εκτιμήσεις, διότι όπως είναι προφανές δεν τηρούνται ακριβή στοιχεία θυμάτων. Αντιθέτως μάλιστα γίνονται συστηματικές προσπάθειες από τους γενοκτόνους να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο και ίχνος, ώστε να γίνεται δύσκολη έως αδύνατη η τεκμηρίωση των εγκλημάτων τους, τα οποία άλλωστε αρνούνται και αποκρύπτουν συστηματικά. Σ’ αυτά τα θύματα πρέπει να προστεθούν αμέτρητα άλλα, που επέζησαν μεν, αλλά ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, κλονίσθηκε σοβαρότατα η υγεία τους και έχασαν τις περιουσίες τους και τους δικούς τους ανθρώπους στα πλαίσια των γενοκτονιών.
Το 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών πήρε απόφαση, που ετέθη σε εφαρμογή από το 1951, βάσει της οποίας η Γενοκτονία είναι τιμωρούμενο έγκλημα, που αφορά σε πληθυσμιακές ομάδες και περιλαμβάνει ηθελημένη θανάτωση, πρόκληση σοβαρών σωματικών ή πνευματικών κακώσεων, δημιουργία συνθηκών διαβιώσεως που αποβλέπουν στην εξόντωση, απαγόρευση της αναπαραγωγής του ανθρωπίνου είδους και παιδομάζωμα.
Οι Γενοκτονίες αφορούν εκείνες που οργανώθηκαν συστηματικά από κεντρικές εξουσίες και όχι περιστασιακά από μεμονωμένες ομάδες ατόμων. Η Γενοκτονία που έχει ξεσηκώσει τη μεγαλύτερη κατακραυγή και έγινε περισσότερο γνωστή, είναι αυτή εις βάρος των Εβραίων, κατά το Β’ ΠΠ, που απετέλεσε πολιτική του κυβερνώντος (1933-45) Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας. Θύματά της υπήρξαν δυστυχώς και άλλες μειονότητες, όπως οι Αθίγγανοι, που όμως δεν τους επιφυλάχθηκε μεταπολεμικά ανάλογη αναγνώριση και δεν δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στην συστηματική τους εξόντωση.
Εκτεταμένες σφαγές πληθυσμών έγιναν πολλές φορές παλαιότερα από το Τουρκικό κράτος, ενώ στον 20 αιώνα ακολούθησαν οργανωμένες Γενοκτονίες που μεθοδεύτηκαν από το κόμμα των Νεοτούρκων που σχηματίστηκε από το 1908, όπως και στις μετεξελίξεις του. Θύματα των Γενοκτονιών αυτών υπήρξαν οι χριστιανικοί κυρίως πληθυσμοί, όπως οι Αρμένιοι, οι Σύριοι και οι Έλληνες την περίοδο του Α’ ΠΠ (1914-18), αλλά και το 1922, όπως και μετέπειτα. Την τελευταία δεκαπενταετία οι Κούρδοι, που είχαν χρησιμοποιηθεί στη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, έγιναν οι ίδιοι θύματα Γενοκτονίας εκ μέρους των Τούρκων. Σε ότι αφορά τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, υπενθυμίζεται ότι ξεριζώθηκαν οριστικά και ολοκληρωτικά από τις πατροπαράδοτες εστίες τους οι Πόντιοι και Ίωνες, που είχαν εγκατασταθεί εκεί από 3.000 περίπου χρόνια, καθώς και πιό πρόσφατα οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως το 1955.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η παγκόσμια κατακραυγή και καταδίκη γιά τις Γενοκτονίες περιορίζεται μόνο σε εκείνες των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών κατά των Εβραίων, ενώ όλες οι άλλες του 20 αιώνα, που συνεχίστηκαν και επί των ημερών μας, περνούν αδιαμαρτύρητα και χωρίς συνέπειες.
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ακολουθώντας το ευρύτερο ρεύμα έχει και αυτό επιδείξει επιλεκτική ευαισθησία στη Γενοκτονία των Εβραίων. Έτσι επιμελήθηκε και χρηματοδότησε την συγγραφή και έκδοση βιβλίου με τίτλο “Documents on the History of Greek Jews”. Εν τούτοις παραμέλησε και δεν ασχολείται με την διάδοση στοιχείων που αναφέρονται στις κατά καιρούς Γενοκτονίες χριστιανικών πληθυσμών, τα οποία σπανίζουν στις Βιβλιοθήκες των ανά την Ελλάδα και τον κόσμο Ιδρυμάτων και Διπλωματικών Αποστολών, ενώ αποκρύπτονται συστηματικά με Τουρκικές μεθοδεύσεις. Με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, αξιοποιώντας ευγενείς χορηγίες ιδιωτών, ανατυπώνει σπάνια βιβλία αδιαμφισβητήτων πηγών, όπως του εβραίου το θρήσκευμα Αμερικανού Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη 1913-16 Henry Morgenthau και του Αμερικανού Γενικού Προξένου στη Σμύρνη το 1922 George Horton, που αναφέρονται σε Γενοκτονίες των Ορθοδόξων πληθυσμών της Τουρκίας.
Η Ελλάδα αποφεύγει να αναγνωρίσει στο σύνολό τους τις αλλεπάλληλες από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα Γενοκτονίες σε βάρος Ελληνικών πληθυσμών σε περιοχές υπό Τουρκικό έλεγχο και δεν έχει ακόμη ανεγείρει Μνημείο γιά το σύνολο των θυμάτων αυτών των Γενοκτονιών, ούτε τελεί ετήσια μνημόσυνα γιά το σύνολο των εν λόγω θυμάτων. Η Ελληνική Πολιτεία περιορίζεται στο να αναγνωρίζει επί μέρους Γενοκτονίες Ελληνικών πληθυσμών, μετά από πιέσεις και πρωτοβουλίες Σωματείων, που έχουν κάνει χωριστά Μνημεία γιά τα δικά τους θύματα, όπως π.χ. της Γενοκτονίας των Μικρασιατών και της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το μόνο Μνημείο γιά το σύνολο των θυμάτων γενοκτονίας, που έχει ανεγείρει η Ελληνική Πολιτεία, είναι αυτό του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων κατά ην περίοδο 1941-45.
Παραλλήλως Έλληνες της Αμερικής αλλά και ξένοι, προβαίνουν ενεργά στην ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης γιά τους συστηματικούς βασανισμούς και τις Γενοκτονίες που έχουν κατ’ επανάληψη διενεργήσει οι Τούρκοι, εις βάρος χριστιανικών πληθυσμών σε περιοχές υπό τον έλεγχό τους. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι στις ιστοσελίδες του Internet στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide το Hellenic Electronic Center αναφέρεται στην Ελληνική Γενοκτονία. Παραλλήλως ο Βραζιλιανός κ. Roberto Lopes, που ζεί στο Sao Paolo, και οι πρόγονοί του ήταν γηγενείς Βραζιλιάνοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι, έχει κάνει μία ιδιαίτερα κοπιαστική, εκτεταμένη και επιμελημένη εργασία παρουσιάζοντας στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide/quotes πολλές έγκυρες ξένες πηγές, που διατραγωδούν τις κατά καιρούς γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, με έμφαση στις θηριωδίες εις βάρος των Ελληνική καταγωγής υπηκόων της.
Συνοπτική αναδρομή από τον Υποναύαρχο Σωτήριο Γεωργιάδη ΠΝ, εα
Με αφορμή την τρέχουσα εντονότατη τουρκική αντίδραση γιά την αναγνώριση από τις ΗΠΑ της Γενοκτονίας των Αρμενίων από τους Τούρκους κατά την Α΄ ΠΠ, ίσως συνιστάται να θυμηθούμε τα ακόλουθα, σε ότι αφορά τις Γενοκτονίες τουλάχιστον του περασμένου αιώνα, γιά να μην συμβούν στο μέλλον ανάλογα απάνθρωπα γεγονότα.
Κατά Samuel Totten (“Teaching about Genocide”, Social Science Record 1987) και G.S.Graber (“The Armenian Genocide 1915”, έκδοση 1996, σελίδα 175), τα περισσότερα θύματα τον 20 αιώνα δεν προκλήθηκαν από πολέμους, αλλά από Γενοκτονίες. Από αυτές εξοντώθηκαν περί τα 120.000.000 θύματα, ήτοι περί τα 85.000.000 περισσότερα όλων των πολέμων του 20 αιώνα. Κατά την Encyclopaedia Britannica (έκδοση 1998), οι συνολικές απώλειες όλων των εμπολέμων κατά τον Β’ ΠΠ ήταν αθροιστικά της τάξεως των 35.000.000. Οι υπολογισμοί βασίζονται κατ΄ ανάγκη και σε εκτιμήσεις, διότι όπως είναι προφανές δεν τηρούνται ακριβή στοιχεία θυμάτων. Αντιθέτως μάλιστα γίνονται συστηματικές προσπάθειες από τους γενοκτόνους να εξαφανίσουν κάθε στοιχείο και ίχνος, ώστε να γίνεται δύσκολη έως αδύνατη η τεκμηρίωση των εγκλημάτων τους, τα οποία άλλωστε αρνούνται και αποκρύπτουν συστηματικά. Σ’ αυτά τα θύματα πρέπει να προστεθούν αμέτρητα άλλα, που επέζησαν μεν, αλλά ξεριζώθηκαν από τις εστίες τους, κλονίσθηκε σοβαρότατα η υγεία τους και έχασαν τις περιουσίες τους και τους δικούς τους ανθρώπους στα πλαίσια των γενοκτονιών.
Το 1948 η Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών πήρε απόφαση, που ετέθη σε εφαρμογή από το 1951, βάσει της οποίας η Γενοκτονία είναι τιμωρούμενο έγκλημα, που αφορά σε πληθυσμιακές ομάδες και περιλαμβάνει ηθελημένη θανάτωση, πρόκληση σοβαρών σωματικών ή πνευματικών κακώσεων, δημιουργία συνθηκών διαβιώσεως που αποβλέπουν στην εξόντωση, απαγόρευση της αναπαραγωγής του ανθρωπίνου είδους και παιδομάζωμα.
Οι Γενοκτονίες αφορούν εκείνες που οργανώθηκαν συστηματικά από κεντρικές εξουσίες και όχι περιστασιακά από μεμονωμένες ομάδες ατόμων. Η Γενοκτονία που έχει ξεσηκώσει τη μεγαλύτερη κατακραυγή και έγινε περισσότερο γνωστή, είναι αυτή εις βάρος των Εβραίων, κατά το Β’ ΠΠ, που απετέλεσε πολιτική του κυβερνώντος (1933-45) Εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος της Γερμανίας. Θύματά της υπήρξαν δυστυχώς και άλλες μειονότητες, όπως οι Αθίγγανοι, που όμως δεν τους επιφυλάχθηκε μεταπολεμικά ανάλογη αναγνώριση και δεν δόθηκε ιδιαίτερη δημοσιότητα στην συστηματική τους εξόντωση.
Εκτεταμένες σφαγές πληθυσμών έγιναν πολλές φορές παλαιότερα από το Τουρκικό κράτος, ενώ στον 20 αιώνα ακολούθησαν οργανωμένες Γενοκτονίες που μεθοδεύτηκαν από το κόμμα των Νεοτούρκων που σχηματίστηκε από το 1908, όπως και στις μετεξελίξεις του. Θύματα των Γενοκτονιών αυτών υπήρξαν οι χριστιανικοί κυρίως πληθυσμοί, όπως οι Αρμένιοι, οι Σύριοι και οι Έλληνες την περίοδο του Α’ ΠΠ (1914-18), αλλά και το 1922, όπως και μετέπειτα. Την τελευταία δεκαπενταετία οι Κούρδοι, που είχαν χρησιμοποιηθεί στη Γενοκτονία των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, έγιναν οι ίδιοι θύματα Γενοκτονίας εκ μέρους των Τούρκων. Σε ότι αφορά τους Ελληνικούς πληθυσμούς της Τουρκίας, υπενθυμίζεται ότι ξεριζώθηκαν οριστικά και ολοκληρωτικά από τις πατροπαράδοτες εστίες τους οι Πόντιοι και Ίωνες, που είχαν εγκατασταθεί εκεί από 3.000 περίπου χρόνια, καθώς και πιό πρόσφατα οι Έλληνες της Κωνσταντινουπόλεως το 1955.
Είναι αξιοσημείωτο ότι η παγκόσμια κατακραυγή και καταδίκη γιά τις Γενοκτονίες περιορίζεται μόνο σε εκείνες των Εθνικοσοσιαλιστών Γερμανών κατά των Εβραίων, ενώ όλες οι άλλες του 20 αιώνα, που συνεχίστηκαν και επί των ημερών μας, περνούν αδιαμαρτύρητα και χωρίς συνέπειες.
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών ακολουθώντας το ευρύτερο ρεύμα έχει και αυτό επιδείξει επιλεκτική ευαισθησία στη Γενοκτονία των Εβραίων. Έτσι επιμελήθηκε και χρηματοδότησε την συγγραφή και έκδοση βιβλίου με τίτλο “Documents on the History of Greek Jews”. Εν τούτοις παραμέλησε και δεν ασχολείται με την διάδοση στοιχείων που αναφέρονται στις κατά καιρούς Γενοκτονίες χριστιανικών πληθυσμών, τα οποία σπανίζουν στις Βιβλιοθήκες των ανά την Ελλάδα και τον κόσμο Ιδρυμάτων και Διπλωματικών Αποστολών, ενώ αποκρύπτονται συστηματικά με Τουρκικές μεθοδεύσεις. Με ιδιωτικές πρωτοβουλίες, αξιοποιώντας ευγενείς χορηγίες ιδιωτών, ανατυπώνει σπάνια βιβλία αδιαμφισβητήτων πηγών, όπως του εβραίου το θρήσκευμα Αμερικανού Πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη 1913-16 Henry Morgenthau και του Αμερικανού Γενικού Προξένου στη Σμύρνη το 1922 George Horton, που αναφέρονται σε Γενοκτονίες των Ορθοδόξων πληθυσμών της Τουρκίας.
Η Ελλάδα αποφεύγει να αναγνωρίσει στο σύνολό τους τις αλλεπάλληλες από την περίοδο της Τουρκοκρατίας και μετέπειτα Γενοκτονίες σε βάρος Ελληνικών πληθυσμών σε περιοχές υπό Τουρκικό έλεγχο και δεν έχει ακόμη ανεγείρει Μνημείο γιά το σύνολο των θυμάτων αυτών των Γενοκτονιών, ούτε τελεί ετήσια μνημόσυνα γιά το σύνολο των εν λόγω θυμάτων. Η Ελληνική Πολιτεία περιορίζεται στο να αναγνωρίζει επί μέρους Γενοκτονίες Ελληνικών πληθυσμών, μετά από πιέσεις και πρωτοβουλίες Σωματείων, που έχουν κάνει χωριστά Μνημεία γιά τα δικά τους θύματα, όπως π.χ. της Γενοκτονίας των Μικρασιατών και της Γενοκτονίας των Ποντίων. Το μόνο Μνημείο γιά το σύνολο των θυμάτων γενοκτονίας, που έχει ανεγείρει η Ελληνική Πολιτεία, είναι αυτό του Ολοκαυτώματος των Ελλήνων Εβραίων κατά ην περίοδο 1941-45.
Παραλλήλως Έλληνες της Αμερικής αλλά και ξένοι, προβαίνουν ενεργά στην ενημέρωση της παγκόσμιας κοινής γνώμης γιά τους συστηματικούς βασανισμούς και τις Γενοκτονίες που έχουν κατ’ επανάληψη διενεργήσει οι Τούρκοι, εις βάρος χριστιανικών πληθυσμών σε περιοχές υπό τον έλεγχό τους. Ενδεικτικά σημειώνεται ότι στις ιστοσελίδες του Internet στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide το Hellenic Electronic Center αναφέρεται στην Ελληνική Γενοκτονία. Παραλλήλως ο Βραζιλιανός κ. Roberto Lopes, που ζεί στο Sao Paolo, και οι πρόγονοί του ήταν γηγενείς Βραζιλιάνοι, Ιταλοί και Πορτογάλοι, έχει κάνει μία ιδιαίτερα κοπιαστική, εκτεταμένη και επιμελημένη εργασία παρουσιάζοντας στη διεύθυνση http://www.greece.org/genocide/quotes πολλές έγκυρες ξένες πηγές, που διατραγωδούν τις κατά καιρούς γενοκτονίες των χριστιανικών πληθυσμών της Τουρκίας, με έμφαση στις θηριωδίες εις βάρος των Ελληνική καταγωγής υπηκόων της.
Επιστολή στον πρόεδρο της Αλβανικής Δημοκρατίας για το Αλβανικό Λεξικό.
ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΕΞΟΧΟΤΗΤΑ
ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Προς πρόεδρο της Αλβανίας
Δρ. Μπαμίρ Τόπι Αρ. Πρωτ. 1503-20010
Εξοχότατε κ. Πρόεδρε
Όπως γνωρίζετε η Ακαδημία Επιστημών αποτελεί το πιο σημαντικό επιστημονικό ίδρυμα της χώρας. Οι κύριοι στόχοι της Ακαδημίας είναι η ανάληψη και η δημοσιοποίηση μελετών και ερευνών σε διάφορους τομείς της επιστήμης, η συνεργασία με το δίκτυο των ιδρυμάτων της και άλλα επιστημονικά ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Αλβανία, η συμμετοχή του επιστημονικού της δυναμικού σε ποικίλες δραστηριότητές τους, η συγκρότηση των διαδικασιών για την απόκτηση επιστημονικών βαθμών και τίτλων, η οργάνωση εθνικών και διεθνών δραστηριοτήτων, η δημιουργία και η σύσφιγξη σχέσεων καθώς και η συνεργασία με τις ξένες Ακαδημίες.
Μετά την αλλαγή του καθεστώτος στη χώρα, όταν κατέρρευσε το σύστημα του Κόμματος Εργασίας, πιστεύαμε ότι η Ακαδημία θα επιτελούσε ανεξάρτητα το έργο της, χωρίς να επιδίδεται σε εθνικιστικές κινήσεις, έξω από κάθε πλαίσιο συνεργασίας και ειλικρινούς φιλίας.
Το 1998 ήρθε η δημοσίευση του βιβλίου της Ακαδημίας «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Ζητήματος», η οποία χαρακτηρίζεται από αλυτρωτισμό, αφού υποστηρίζεται η «ένωση όλων των Αλβανών σε ένα εθνικό κράτος», ενώ τα όρια του «ιστορικά εθνικού αλβανικού χώρου» απλώνονται πολύ πέρα από τις κατοικούμενες από Αλβανούς περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για να περιλάβουν την «μείζονα Τσαμουριά» (μέχρι την Πρέβεζα), την Καστοριά και τη Φλώρινα.
Η ίδια τακτική ακολουθείται και στη νέα έκδοση της Ακαδημίας με το Αλβανικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό.
Στους δύο τόμους που έχουν κυκλοφορήσει το Αλβανικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς περί αλβανικής καταγωγής και εθνικότητας της Άρτας, των Ιωαννίνων, Πρέβεζας και Ηγουμενίτσας, περιοχές οι οποίες, σύμφωνα με το Λεξικό, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη χάραξη των Ελληνο-αλβανικών συνόρων.
Επίσης, έντονη είναι η παραχάραξη και η οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας κυρίως σε σχέση με την Ήπειρο, ενώ δυσφημιστική είναι η στάση του Λεξικού προς την ελληνική μειονότητα. Το λεξικό δεν έχει διαφορετικές προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό της ελληνικής μειονότητας και ούτε για το ρόλο της στο αλβανικό κράτος.
Στο σημείο όπου αναφέρεται στη «Δρόπολη», περιοχή με ελληνικό πληθυσμό, περιοχή στην οποία στο καθεστώς Χότζα, αναγνωρίστηκε ως μειονοτική περιοχή και προπαγανδιστικά ήταν το σύμβολο εκπροσώπησης του συνόλου της ελληνικής μειονότητας, οι Έλληνες δεν θεωρούνται αυτόχθονες χωρίς να προσδιορίζεται το πότε εγκαταστάθηκαν.
Επίσης το Λεξικό αναφέρει ότι οι κάτοικοι δύο χωριών της περιοχής, η Φράστανη και η Λιούγκαρη είναι αλβανικής εθνικότητας.
Για άλλες περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, όπως η Φοινίκι, το Αλίκο, η Δίβρη, ο Μεσοπόταμος, δεν αναφέρεται, η ελληνικότητά τους, ενώ επισημαίνεται ότι ο πληθυσμός ανήκει στην ελληνική μειονότητα.
Για τον πληθυσμό της Λιβαδειάς, δεν αναφέρεται η ελληνική του εθνικότητα, ενώ το ίδιο γίνεται και για την περιοχή της Χιμάρας, η οποία αποτελεί διαχρονικό στόχο της αλβανικής εθνικιστικής πολιτικής.
Επίσης καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να απεικονισθεί ότι στις περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, ήταν έντονο το αλβανικό στοιχείο ιστορικά, αναφέρονται τα ονόματα που οι Αλβανοί είχαν δώσει στα ελληνικά χωριά, ή με τα αλβανικά ονόματα που έδωσε το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας.
Στο λεξικό δεν αναφέρονται οι προσωπικότητες της ελληνικής μειονότητας, ενώ στις ελάχιστες αναφορές σε μορφές, ή αναφέρεται ότι κατάγονται από οικογένεια με γονείς ελληνικής εθνικότητας, ή παρουσιάζονται ως Αλβανοί.
Αξιότιμοι κύριε
Η επιστολή έχει σαν στόχο να κάνει γνωστό ένα ζήτημα που αφορά την δράση της Ακαδημίας Επιστημών έναντι της Ελληνικής ιστορίας και της παρουσίας των Ελλήνων στην Αλβανία.
Ο εθνικισμός είναι ένας κακός σύμβουλος, ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων, αφού έχει ωθήσει σε πολύχρονες και αιματηρές διαμάχες.
Γι ΄ αυτό στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας θα σας παρακαλούσαμε να προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες για να απαλειφθούν οι παραπάνω αναφορές από τα κείμενα της Ακαδημίας, και να φροντίσετε ώστε στο μέλλον να μην επαναληφθούν.
Με Τιμή
Μιχάλης Σέρβος
Πρόεδρος
Ιδρύματος Ελληνισμού Αμερικής
www.hellenes.com
Κοινοποίηση:
Πρωθυπουργό της Αλβανίας
Πρόεδρο της Αλβανικής Βουλής
Αλβανικά Κόμματα
Αλβανικό Κοινοβούλιο
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
LETËR E HAPUR
Nr. Prot. 1503-2010
Drejtuar Presidentit të Republikës së Shqipërisë, Shkëlqesisë së tij z. Bamir Topi
I nderuar z. President,
Siç e njeh dhe Shkëlqesia juaj, Akademia e Shkencave, përbën institucionin më të rëndësishëm shkencor të çdo vendi. Synimet kryesore të çdo akademie janë: ndërmarrja e studimeve dhe hulumtimeve në fusha të ndryshme të shkencës, publikimi i tyre, bashkëpunimi me rrjetin e institucioneve të saj dhe me institucione të tjera si dhe me universitetet në Shqipëri, pjesëmarrja e potencialit shkencor të saj në veprimtari të ndryshme, si dhe krijimi dhe përforcimi i lidhjeve dhe i bashkëpunimit me Akademi të huaja.
Me ndryshimin e regjimit në Shqipëri, kur ra sistemi i Partisë së Punës, besuam se Akademia do t’i përkushtohej një vepre të pavarur, pa u ndikuar nga idetë nacionaliste dhe duke qëndruar gjithmonë brenda kuadrit te bashkëpunimit dhe të miqësisë së sinqertë.
Viti 1998 solli botimin e Akademisë me titull: «Platforma për zgjidhjen e çështjes Shqiptare», një botim i cili karakterizohet prej një shovinizmi të pa fre, përderisa mbron «bashkimin e gjithë shqiptarëve në një shtet etnik», dhe «hapësirën etnike shqiptare historikisht», e shtrin shumë më tej krahinave që banohen prej Shqiptarëve, në ish Jugosllavinë, ose duke përfshirë edhe Prevezën, Kosturin dhe Follorinën.
E njëjta taktikë ndiqet edhe në botimin e ri të Akademisë që është «Fjalori Enciklopedik Shqiptar».
Në të dy vëllimet që qarkulluan prej tij, «Fjalori Enciklopedik Shqiptar», përsërit të njëjtat gjëra dhe këmbëngul për prejardhjen etnike Shqiptare të Artës, të Janinës, të Prevezës dhe Igumenicës, krahina të cilat i përkasin Greqisë të paktën që me vendosjen e vijës kufitare midis Greqisë dhe Shqipërisë.
Gjithashtu, shpesh bëhet falsifikimi dhe përvetësimi i historisë helene, sidomos e pjesës që ka lidhje me Epirin. Shpifës dhe shpërfolës është gjithashtu Fjalori në fjalë, për Minoritetin Etnik Grek. Ai nuk përmban trajtime të ndryshme lidhur me përcaktimin e Minoritetit Etnik Grek dhe as për rolin që luan në shtetin shqiptar.
Në pikën që i referohet termit «Dropull», (një krahinë me popullsi greke, që edhe regjimi i E. Hoxhës e njihte si krahinë minoritare, qoftë për propagandë, mbahej si simbol i përfaqësimit të gjithë Minoritetit Etnik Grek), popullsia greke e saj nuk konsiderohet autoktone dhe as përcaktohet periudha historike e vendosjes së grekëve aty.
Gjithashtu Fjalori cilëson banorët e dy fshatrave të Dropullit: Frashtan dhe Lugar si shqiptarë.
Për treva të tjera me popullsi greke, siç janë Vurgu, krahinat e Delvinës, Theologo, Livadhja nuk përmendet kombësia e banorëve tyre, ndërkohë thekson se kjo popullsi i përket minoritetit Grek.
Për popullsinë e Livadhjasë nuk përmendet kombësia greke e saj, po ashtu edhe për popullsinë e krahinës së Himarës, e cila është gjithmonë në shënjestër të politikës nacionaliste shqiptare.
Gjithashtu bëhen përpjekje që të krijohet imazhi se në krahinat me popullsi greke mbizotëron elementi shqiptar me prezencë historike. Fshatrat përmenden me emrat që imponoi shteti shqiptar ose i kishte vënë arbitrarisht Partia e E. Hoxhës.
Në Fjalor nuk përmenden personalitetet e Minoritetit Etnik Grek, ndërsa tek referimet e pakta që bëhen në figurat e tij, thuhet se kanë prejardhje nga prindër me kombësi greke, ose thjesht janë shqiptarë.
Të nderuar zotërinj,
Letra ime ka për synim të publikojë një çështje që ka lidhje me veprimtarinë e Akademisë suaj të Shkencave, që ka për qëllim t’u kundërvihet fakteve historike të cilat vërtetojnë prezencën e lashtë në trojet e veta të Grekëve të Shqipërisë.
Nacionalizmi është një këshilltar i keq, veçanërisht në trevat e Ballkanit, përderisa gjithmonë ka shtyrë popujt që jetojnë këtu, në luftëra të përgjakshme dhe shumëvjeçare.
Prandaj, në kuadrin e kompetencave tuaja, do t’ju luteshim të ndërmerrni iniciativa konkrete për heqjen e fakteve absurde nga faqet e Fjalorit Enciklopedik Shqiptar, me qëllim që t’u vihet fre njëherë e përgjithmonë qëndrimeve nacionaliste.
Me respekt
Kryetari i Fondacionit Hellen në Amerikë
Michalis Servos
www. hellenes.com
Për njoftim:
1. Kryeministrit të Shqipërisë.
2. Kryetarit të Parlamentit Shqiptar.
3. Kryesisë së Parlamentit Shqiptar.
4. Të gjitha Partive parlamentare të Shqipërisë.
5. Gjithë mediave.
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΥΤΟΥ ΕΞΟΧΟΤΗΤΑ
ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΑΛΒΑΝΙΑΣ
Προς πρόεδρο της Αλβανίας
Δρ. Μπαμίρ Τόπι Αρ. Πρωτ. 1503-20010
Εξοχότατε κ. Πρόεδρε
Όπως γνωρίζετε η Ακαδημία Επιστημών αποτελεί το πιο σημαντικό επιστημονικό ίδρυμα της χώρας. Οι κύριοι στόχοι της Ακαδημίας είναι η ανάληψη και η δημοσιοποίηση μελετών και ερευνών σε διάφορους τομείς της επιστήμης, η συνεργασία με το δίκτυο των ιδρυμάτων της και άλλα επιστημονικά ιδρύματα και πανεπιστήμια στην Αλβανία, η συμμετοχή του επιστημονικού της δυναμικού σε ποικίλες δραστηριότητές τους, η συγκρότηση των διαδικασιών για την απόκτηση επιστημονικών βαθμών και τίτλων, η οργάνωση εθνικών και διεθνών δραστηριοτήτων, η δημιουργία και η σύσφιγξη σχέσεων καθώς και η συνεργασία με τις ξένες Ακαδημίες.
Μετά την αλλαγή του καθεστώτος στη χώρα, όταν κατέρρευσε το σύστημα του Κόμματος Εργασίας, πιστεύαμε ότι η Ακαδημία θα επιτελούσε ανεξάρτητα το έργο της, χωρίς να επιδίδεται σε εθνικιστικές κινήσεις, έξω από κάθε πλαίσιο συνεργασίας και ειλικρινούς φιλίας.
Το 1998 ήρθε η δημοσίευση του βιβλίου της Ακαδημίας «Πλατφόρμα για την επίλυση του Αλβανικού Ζητήματος», η οποία χαρακτηρίζεται από αλυτρωτισμό, αφού υποστηρίζεται η «ένωση όλων των Αλβανών σε ένα εθνικό κράτος», ενώ τα όρια του «ιστορικά εθνικού αλβανικού χώρου» απλώνονται πολύ πέρα από τις κατοικούμενες από Αλβανούς περιοχές της πρώην Γιουγκοσλαβίας, για να περιλάβουν την «μείζονα Τσαμουριά» (μέχρι την Πρέβεζα), την Καστοριά και τη Φλώρινα.
Η ίδια τακτική ακολουθείται και στη νέα έκδοση της Ακαδημίας με το Αλβανικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό.
Στους δύο τόμους που έχουν κυκλοφορήσει το Αλβανικό Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό επαναλαμβάνει τους ισχυρισμούς περί αλβανικής καταγωγής και εθνικότητας της Άρτας, των Ιωαννίνων, Πρέβεζας και Ηγουμενίτσας, περιοχές οι οποίες, σύμφωνα με το Λεξικό, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη χάραξη των Ελληνο-αλβανικών συνόρων.
Επίσης, έντονη είναι η παραχάραξη και η οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας κυρίως σε σχέση με την Ήπειρο, ενώ δυσφημιστική είναι η στάση του Λεξικού προς την ελληνική μειονότητα. Το λεξικό δεν έχει διαφορετικές προσεγγίσεις για τον προσδιορισμό της ελληνικής μειονότητας και ούτε για το ρόλο της στο αλβανικό κράτος.
Στο σημείο όπου αναφέρεται στη «Δρόπολη», περιοχή με ελληνικό πληθυσμό, περιοχή στην οποία στο καθεστώς Χότζα, αναγνωρίστηκε ως μειονοτική περιοχή και προπαγανδιστικά ήταν το σύμβολο εκπροσώπησης του συνόλου της ελληνικής μειονότητας, οι Έλληνες δεν θεωρούνται αυτόχθονες χωρίς να προσδιορίζεται το πότε εγκαταστάθηκαν.
Επίσης το Λεξικό αναφέρει ότι οι κάτοικοι δύο χωριών της περιοχής, η Φράστανη και η Λιούγκαρη είναι αλβανικής εθνικότητας.
Για άλλες περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, όπως η Φοινίκι, το Αλίκο, η Δίβρη, ο Μεσοπόταμος, δεν αναφέρεται, η ελληνικότητά τους, ενώ επισημαίνεται ότι ο πληθυσμός ανήκει στην ελληνική μειονότητα.
Για τον πληθυσμό της Λιβαδειάς, δεν αναφέρεται η ελληνική του εθνικότητα, ενώ το ίδιο γίνεται και για την περιοχή της Χιμάρας, η οποία αποτελεί διαχρονικό στόχο της αλβανικής εθνικιστικής πολιτικής.
Επίσης καταβάλλεται προσπάθεια ώστε να απεικονισθεί ότι στις περιοχές με ελληνικό πληθυσμό, ήταν έντονο το αλβανικό στοιχείο ιστορικά, αναφέρονται τα ονόματα που οι Αλβανοί είχαν δώσει στα ελληνικά χωριά, ή με τα αλβανικά ονόματα που έδωσε το Κόμμα Εργασίας της Αλβανίας.
Στο λεξικό δεν αναφέρονται οι προσωπικότητες της ελληνικής μειονότητας, ενώ στις ελάχιστες αναφορές σε μορφές, ή αναφέρεται ότι κατάγονται από οικογένεια με γονείς ελληνικής εθνικότητας, ή παρουσιάζονται ως Αλβανοί.
Αξιότιμοι κύριε
Η επιστολή έχει σαν στόχο να κάνει γνωστό ένα ζήτημα που αφορά την δράση της Ακαδημίας Επιστημών έναντι της Ελληνικής ιστορίας και της παρουσίας των Ελλήνων στην Αλβανία.
Ο εθνικισμός είναι ένας κακός σύμβουλος, ιδιαίτερα στην περιοχή των Βαλκανίων, αφού έχει ωθήσει σε πολύχρονες και αιματηρές διαμάχες.
Γι ΄ αυτό στα πλαίσια των αρμοδιοτήτων σας θα σας παρακαλούσαμε να προβείτε στις απαραίτητες ενέργειες για να απαλειφθούν οι παραπάνω αναφορές από τα κείμενα της Ακαδημίας, και να φροντίσετε ώστε στο μέλλον να μην επαναληφθούν.
Με Τιμή
Μιχάλης Σέρβος
Πρόεδρος
Ιδρύματος Ελληνισμού Αμερικής
www.hellenes.com
Κοινοποίηση:
Πρωθυπουργό της Αλβανίας
Πρόεδρο της Αλβανικής Βουλής
Αλβανικά Κόμματα
Αλβανικό Κοινοβούλιο
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
LETËR E HAPUR
Nr. Prot. 1503-2010
Drejtuar Presidentit të Republikës së Shqipërisë, Shkëlqesisë së tij z. Bamir Topi
I nderuar z. President,
Siç e njeh dhe Shkëlqesia juaj, Akademia e Shkencave, përbën institucionin më të rëndësishëm shkencor të çdo vendi. Synimet kryesore të çdo akademie janë: ndërmarrja e studimeve dhe hulumtimeve në fusha të ndryshme të shkencës, publikimi i tyre, bashkëpunimi me rrjetin e institucioneve të saj dhe me institucione të tjera si dhe me universitetet në Shqipëri, pjesëmarrja e potencialit shkencor të saj në veprimtari të ndryshme, si dhe krijimi dhe përforcimi i lidhjeve dhe i bashkëpunimit me Akademi të huaja.
Me ndryshimin e regjimit në Shqipëri, kur ra sistemi i Partisë së Punës, besuam se Akademia do t’i përkushtohej një vepre të pavarur, pa u ndikuar nga idetë nacionaliste dhe duke qëndruar gjithmonë brenda kuadrit te bashkëpunimit dhe të miqësisë së sinqertë.
Viti 1998 solli botimin e Akademisë me titull: «Platforma për zgjidhjen e çështjes Shqiptare», një botim i cili karakterizohet prej një shovinizmi të pa fre, përderisa mbron «bashkimin e gjithë shqiptarëve në një shtet etnik», dhe «hapësirën etnike shqiptare historikisht», e shtrin shumë më tej krahinave që banohen prej Shqiptarëve, në ish Jugosllavinë, ose duke përfshirë edhe Prevezën, Kosturin dhe Follorinën.
E njëjta taktikë ndiqet edhe në botimin e ri të Akademisë që është «Fjalori Enciklopedik Shqiptar».
Në të dy vëllimet që qarkulluan prej tij, «Fjalori Enciklopedik Shqiptar», përsërit të njëjtat gjëra dhe këmbëngul për prejardhjen etnike Shqiptare të Artës, të Janinës, të Prevezës dhe Igumenicës, krahina të cilat i përkasin Greqisë të paktën që me vendosjen e vijës kufitare midis Greqisë dhe Shqipërisë.
Gjithashtu, shpesh bëhet falsifikimi dhe përvetësimi i historisë helene, sidomos e pjesës që ka lidhje me Epirin. Shpifës dhe shpërfolës është gjithashtu Fjalori në fjalë, për Minoritetin Etnik Grek. Ai nuk përmban trajtime të ndryshme lidhur me përcaktimin e Minoritetit Etnik Grek dhe as për rolin që luan në shtetin shqiptar.
Në pikën që i referohet termit «Dropull», (një krahinë me popullsi greke, që edhe regjimi i E. Hoxhës e njihte si krahinë minoritare, qoftë për propagandë, mbahej si simbol i përfaqësimit të gjithë Minoritetit Etnik Grek), popullsia greke e saj nuk konsiderohet autoktone dhe as përcaktohet periudha historike e vendosjes së grekëve aty.
Gjithashtu Fjalori cilëson banorët e dy fshatrave të Dropullit: Frashtan dhe Lugar si shqiptarë.
Për treva të tjera me popullsi greke, siç janë Vurgu, krahinat e Delvinës, Theologo, Livadhja nuk përmendet kombësia e banorëve tyre, ndërkohë thekson se kjo popullsi i përket minoritetit Grek.
Për popullsinë e Livadhjasë nuk përmendet kombësia greke e saj, po ashtu edhe për popullsinë e krahinës së Himarës, e cila është gjithmonë në shënjestër të politikës nacionaliste shqiptare.
Gjithashtu bëhen përpjekje që të krijohet imazhi se në krahinat me popullsi greke mbizotëron elementi shqiptar me prezencë historike. Fshatrat përmenden me emrat që imponoi shteti shqiptar ose i kishte vënë arbitrarisht Partia e E. Hoxhës.
Në Fjalor nuk përmenden personalitetet e Minoritetit Etnik Grek, ndërsa tek referimet e pakta që bëhen në figurat e tij, thuhet se kanë prejardhje nga prindër me kombësi greke, ose thjesht janë shqiptarë.
Të nderuar zotërinj,
Letra ime ka për synim të publikojë një çështje që ka lidhje me veprimtarinë e Akademisë suaj të Shkencave, që ka për qëllim t’u kundërvihet fakteve historike të cilat vërtetojnë prezencën e lashtë në trojet e veta të Grekëve të Shqipërisë.
Nacionalizmi është një këshilltar i keq, veçanërisht në trevat e Ballkanit, përderisa gjithmonë ka shtyrë popujt që jetojnë këtu, në luftëra të përgjakshme dhe shumëvjeçare.
Prandaj, në kuadrin e kompetencave tuaja, do t’ju luteshim të ndërmerrni iniciativa konkrete për heqjen e fakteve absurde nga faqet e Fjalorit Enciklopedik Shqiptar, me qëllim që t’u vihet fre njëherë e përgjithmonë qëndrimeve nacionaliste.
Me respekt
Kryetari i Fondacionit Hellen në Amerikë
Michalis Servos
www. hellenes.com
Për njoftim:
1. Kryeministrit të Shqipërisë.
2. Kryetarit të Parlamentit Shqiptar.
3. Kryesisë së Parlamentit Shqiptar.
4. Të gjitha Partive parlamentare të Shqipërisë.
5. Gjithë mediave.
Εκδήλωση για την ελληνική οικονομική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο σήμερα
Τ.Ε.Ι. ΚΑΒΑΛΑΣ
ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Καβάλας, στο πλαίσιο της Επιστημονικής Σειράς Κείμενα Εργασίας – Working Papers που έχει θεσμοθετήσει, σας προσκαλεί σε εκδήλωση-διάλεξη με εισηγητή τον κ. Μαλκίδη Θεοφάνη με θέμα ‘Η ελληνική οικονομική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο' .
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 16 Μαρτίου και ώρα 12.00 στην αίθουσα 1 της πτέρυγας του Τμήματος Λογιστικής.
Η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε διδάσκοντες, φοιτητές και την κοινωνία της πόλης γενικότερα.
Ο Προϊστάμενος του Τμήματος Λογιστικής
Καθηγητής Α. Γ. Καρασαββόγλου
ΣΧΟΛΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
ΤΜΗΜΑ ΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ
ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ
Το Τμήμα Λογιστικής του ΤΕΙ Καβάλας, στο πλαίσιο της Επιστημονικής Σειράς Κείμενα Εργασίας – Working Papers που έχει θεσμοθετήσει, σας προσκαλεί σε εκδήλωση-διάλεξη με εισηγητή τον κ. Μαλκίδη Θεοφάνη με θέμα ‘Η ελληνική οικονομική παρουσία στον Εύξεινο Πόντο' .
Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 16 Μαρτίου και ώρα 12.00 στην αίθουσα 1 της πτέρυγας του Τμήματος Λογιστικής.
Η εκδήλωση είναι ανοιχτή σε διδάσκοντες, φοιτητές και την κοινωνία της πόλης γενικότερα.
Ο Προϊστάμενος του Τμήματος Λογιστικής
Καθηγητής Α. Γ. Καρασαββόγλου
Τετάρτη 17 Μαρτίου 2010
Γενοκτονία
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας από το Σουηδικό Κοινοβούλιο
Μέρος της ομιλίας του Φάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Εύξεινος Λέσχη Σερρών. Σέρρες 15 Μαρτίου 2010.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, αποτελεί μία νίκη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων του πλανήτη και την αποκατάσταση του πραξικοπήματος της πολιτικής και των συμφερόντων έναντι της ιστορίας και της αλήθειας.
Μέρος της ομιλίας του Φάνη Μαλκίδη στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Εύξεινος Λέσχη Σερρών. Σέρρες 15 Μαρτίου 2010.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, των Ασσυρίων και των Ελλήνων, από το Σουηδικό Κοινοβούλιο, αποτελεί μία νίκη όλων των δημοκρατικών δυνάμεων του πλανήτη και την αποκατάσταση του πραξικοπήματος της πολιτικής και των συμφερόντων έναντι της ιστορίας και της αλήθειας.
Από την άλλη το τουρκικό κράτος αντιδρά με ανασφάλεια και φόβο, με κινήσεις που φανερώνουν την ενοχή του, ανακαλώντας τον πρεσβευτή του στη Σουηδία- το ίδιο έπραξε και στις ΗΠΑ- και ακύρωσε την προγραμματισμένη σύνοδο κορυφής μεταξύ Σουηδίας και Τουρκίας. Αυτή την αντίδραση της Τουρκίας τη διαπιστώνουμε και στις δηλώσεις του πρωθυπουργού και του πρόεδρου της χώρας: «Καταδικάζουμε αυτή την απόφαση, που ελήφθη για πολιτικές σκοπιμότητες, δεν ανταποκρίνεται στη στενή φιλία των δύο εθνών», δήλωσε Ερντογάν. Από την πλευρά του, ο Πρόεδρος της Τουρκίας Αμπντουλάχ Γκιούλ, ανέφερε ότι «όλοι γνωρίζουμε πώς λαμβάνονται αυτές οι αποφάσεις. Δεν έχει το ψήφισμα καμία αξιοπιστία για εμάς. Αυτοί που έλαβαν αυτή την απόφαση και που ψήφισαν υπέρ του ψηφίσματος δεν ήταν ιστορικοί».
Παράλληλα, σε ανακοίνωσή της, η τουρκική κυβέρνηση «εκφράζει την απογοήτευσή της και καταδικάζει με τον πλέον σθεναρό τρόπο την έγκριση του ψηφίσματος του σουηδικού κοινοβουλίου, το οποίο υπαινίσσεται ότι ορισμένοι λαοί έπεσαν θύματα γενοκτονίας κατά τη διάρκεια της τελευταίας περιόδου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η απόφαση του σουηδικού κοινοβουλίου «δεν έχει βάση» και είναι προφανές ότι, αυτή η απόφαση ελήφθη με γνώμονα ορισμένα πολιτικά συμφέροντα ενόψει των εκλογών που θα λάβουν χώρα στη Σουηδία, τον Σεπτέμβριο του 2010».
Ο επικεφαλής διαπραγματευτής στις διαπραγματεύσεις της Τουρκίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση Εγκεμέν Μπαγκίς, είπε ότι «είμαστε έκπληκτοι και απογοητευμένοι από το ψήφισμα αυτό. Το σουηδικό κοινοβούλιο υποκλίθηκε σε διαστρεβλωμένα ιστορικά επιχειρήματα, που είναι μακριά από την αλήθεια. Οι πολιτικοί θα πρέπει να κοιτούν προς το μέλλον και όχι το παρελθόν. Η Τουρκία είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει το παρελθόν της και δεν χρειάζεται δικαστήρια που στήνουν ξένα κοινοβούλια για να το κάνει αυτό».
Ότι όμως και να δηλώνουν οι Τούρκοι αξιωματούχοι, το κίνημα για την αποκατάσταση της αλήθειας είναι μεγάλο και παγκόσμιο. Οι αρνητές και αυτοί που έλεγαν να ξεχάσουμε, αυτοί που έλεγαν ότι δεν μπορεί να γίνει τίποτα, βλέπουν ότι η αλήθεια δεν μπορεί να κρυφτεί. Η απόφαση του Σουηδικού Κοινοβουλίου σημαίνει παρα πολλά, είναι το μοντέλο και για άλλα κράτη, στην Ευρώπη και σε όλον τον κόσμο. Για αυτό που θα ακολουθήσει. Τώρα δεν πρέπει να αφήσουμε μόνους όλους τους, πολιτικούς και ερευνητές που αγωνίζονται για τη γενοκτονία. Η δικαιοσύνη παίρνει τη θέση που της αξίζει, η ιστορία αποκαθίσταται, η αλήθεια λάμπει.
Εκδήλωση για το ρόλο του Τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής
Εκδήλωση για το Τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής,
στην Καβάλα.
Ο εκδοτικός όμιλος ΑΛΦΑ Μέντια διοργανώνει την Τετάρτη 17 Μαρτίου, ημέρα και ώρα 19:30 στον κινηματογράφο ΟΣΚΑΡ της Καβάλας, εκδήλωση με θέμα «Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής - Κράτος εν Θράκη».
Στην εκδήλωση, που θα κομίσει πρωτογενείς πληροφορίες και πολιτικό προβληματισμό για τη δράση του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, θα θιχτεί ένα ζήτημα - ταμπού της θρακικής μα και ελλαδικής κοινωνίας, το οποίο επηρεάζει την ευρύτερη ζωή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης.
Η παρουσία στην Καβάλα, της Πρωτοβουλίας για την Απομάκρυνσή του Τουρκικού Προξενείου είναι έναυσμα για ένα δημοκρατικό και ειλικρινή διάλογο χωρίς προϋποθέσεις, αγκυλώσεις, στερεότυπα και υστεροβουλίες.
Τις εισηγήσεις στην εκδήλωση θα κάνουν οι:
- Χατζηκωνσταντίνου Γιάννης, πρόεδρος συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Καβάλας («Καταπίεση και μειονότητα»)
- Καραχότζα Σεμπαεδίν, δημοσιογράφος («Προξενείο και Πομάκοι»)
- Καραΐσκος Κώστας, διευθυντής εφημερίδας «Αντιφωνητής» («Η Αναγκαιότητα για μια νέα πολιτική μας»)
- Μαλκίδης Φάνης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών («Ο ρόλος του Προξενείου από διπλωματική άποψη»)
στην Καβάλα.
Ο εκδοτικός όμιλος ΑΛΦΑ Μέντια διοργανώνει την Τετάρτη 17 Μαρτίου, ημέρα και ώρα 19:30 στον κινηματογράφο ΟΣΚΑΡ της Καβάλας, εκδήλωση με θέμα «Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής - Κράτος εν Θράκη».
Στην εκδήλωση, που θα κομίσει πρωτογενείς πληροφορίες και πολιτικό προβληματισμό για τη δράση του τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής, θα θιχτεί ένα ζήτημα - ταμπού της θρακικής μα και ελλαδικής κοινωνίας, το οποίο επηρεάζει την ευρύτερη ζωή της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας Θράκης.
Η παρουσία στην Καβάλα, της Πρωτοβουλίας για την Απομάκρυνσή του Τουρκικού Προξενείου είναι έναυσμα για ένα δημοκρατικό και ειλικρινή διάλογο χωρίς προϋποθέσεις, αγκυλώσεις, στερεότυπα και υστεροβουλίες.
Τις εισηγήσεις στην εκδήλωση θα κάνουν οι:
- Χατζηκωνσταντίνου Γιάννης, πρόεδρος συλλόγου εργαζομένων ΟΤΑ Καβάλας («Καταπίεση και μειονότητα»)
- Καραχότζα Σεμπαεδίν, δημοσιογράφος («Προξενείο και Πομάκοι»)
- Καραΐσκος Κώστας, διευθυντής εφημερίδας «Αντιφωνητής» («Η Αναγκαιότητα για μια νέα πολιτική μας»)
- Μαλκίδης Φάνης, Διδάκτωρ Κοινωνικών Επιστημών («Ο ρόλος του Προξενείου από διπλωματική άποψη»)
Genocide. The motion to Genocide. Swedish Parliament
The motion to Genocide Resolution approved by Swedish Parliament on March 11.
1 Proposal for Parliament Decision
1. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion regarding Sweden recognizing the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
2. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion that Sweden should act within EU and UN for an international recognition of the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
3. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion that Sweden should act for Turkey to recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
2 Background
“Forum for living history is an authority which has the mission to – with basis in the Holocaust – work with issues which concern tolerance, democracy and human rights. By illuminating the darkest pieces of the human history we want to affect the future.”
So reads the description of an agency which works on mission by order of the Swedish Government and educates, among others, about the 1915 genocide. The lesson of history is one of the cornerstones of the present-day democracies where we have learned of our mistakes and by preventing repetition of earlier errors we strive for a better future. However, a prevention of future missteps, especially if these are known from the history, can not be implemented if one does not openly recognizes committed errors. Thus, history revisionism is a dangerous tool for facilitating repetition of the dark pages of the history.
The 1915 genocide foremost engulfed Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks, but later came to also affect other minorities. It was the dream of a large Turanic Empire, Great Turan, which caused the Turkish leaders wanting to ethnically homogenize the remains of the decaying Ottoman Empire at the turn of the 19th century. This was achieved under the cover of the ongoing world war, when the Armenian, Assyrian/Syrian/Chaldean and Pontic Greek population of the empire were, almost entirely, annihilated. Researchers estimate that about 1,500,000 Armenians, between 250,000 and 500,000 Assyrians/Syrians/Chaldeans and about 350,000 Pontic Greeks have been killed or disappeared.
During the short period following the Turkish defeat in 1918 until the time when the Turkish nationalistic movement, under the leadership of Mustafa Kemal, the genocide was discussed openly. Political and military leaders stood on trial, accused for “war crimes” and “committed crimes against humanity”. Several of them were found guilty and sentenced to the death or prison. During these trials horrible details about the persecution of the minorities in the Ottoman Empire were reveled. Thus, Turkey went through the same phase as the one Germany experienced after the Second World War. However, the process was short-lived. The emergence of the Turkish nationalistic movement and the dissolution of the Sultanate resulted in the discontinuation of the trials and the majority of the accused were set free. Almost, the entire remaining Christian population – Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks – were expelled from areas they had inhabited for over thousands of years.
3 UN Genocide Convention 1948, the European Parliament and Official Recognitions
Raphael Lemkin, the Polish-Jewish lawyer who coined the term “genocide” during the 1940s and was the father of the UN Convention of Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, was fully aware of the 1915 genocide and the failure of the international community to intervene. His revision of the definition was adopted in the UN Convention which reads as follows:
Article 2) In the present Convention, genocide means any of the following acts committed with intent to destroy, in whole or in part, a national, ethnical, racial or religious group, as such:
- Killing members of the group;
- Causing serious bodily or mental harm to members of the group;
- Deliberately inflicting on the group conditions of life calculated to bring about its physical destruction in whole or in part;
- Imposing measures intended to prevent births within the group;
- Forcibly transferring children of the group to another group.
Furthermore, it is established that the present-day UN Convention from 1948 is not a new legislation, but merely a ratification of existing international laws on “crimes against humanity” which were stated in the Sèvres Treaty, Article 230 (1920). Even more important is the fact that the UN Convention on the Non-Applicability of Statutory Limitations to War Crimes and Crimes Against Humanity, adopted on November 26, 1968, in power since November 11, 1970, which ratifies its retroactive an non-prescriptive nature. Of this very reason, both massacres in the Ottoman Empire and the Holocaust are cases of genocide in accordance to the UN Convention, in spite the fact that both occurred before the Convention was established.
During the history of UN two larger studies/reports have been conducted on the crime of genocide. The first was the so-called Ruhashyankiko Report, from 1978, and the second was the Whitaker Report, conducted by Benjamin Whitaker in 1985 (Economic and Social Council Commission on Human Rights, Sub-Commission on Prevention of Discrimination and Protection of Minorities, Thirty-eighth session, Item 4 of the provisional agenda, E/CN.4/Sub.2/1985/6).
The 1915 genocide is mentioned in several places in as an example of committed genocides during the 20th century. The report was voted on in the Subcommittee of the UN Committee for Human Rights with the voices 14 against 1 (4 abstentions) in August, 1985. On June 18, 1987, the European Parliament officially recognized the Armenian genocide. Since 1965, that is, the 50th anniversary of the genocide, several countries and organizations have officially recognized the 1915 genocide, among others Uruguay (1965), Cypress (1982), Russia (1995), Greece (1996), Lebanon (1997), Belgium (1998), France (1998), Italy (2000), The Vatican (2000), Switzerland (2003), Argentina (2003), Canada (2004), Slovakia (2004), Netherlands (2004), Poland (2005), Venezuela (2005), Germany (2005), Lithuania (2005), and Chile (2007).
4 The Research on the 1915 Genocide and Swedish Knowledge
Second to the Holocaust, the 1915 genocide is regarded as the most studied case in the modern time. Today a broad and interdisciplinary consensus exists among an overwhelming majority of genocide scholars who regard the massacres in the Ottoman Empire during World War I as genocide and which is referred by the scholars as the “genocide prototype” (while the Holocaust is called the “genocide paradigm”). The International Association of Genocide Scholars (IAGS), an independent world leading and interdisciplinary authority within the area, has in several occasions ratified a consensus in this matter, namely: June 13, 1997, June 13, 2005, October 5, 2007 and April 23, 2008. The resolution from July 13, 2007 reads as follows:
WHEREAS the denial of genocide is widely recognized as the final stage of genocide, enshrining impunity for the perpetrators of genocide, and demonstrably paving the way for future genocides;
WHEREAS the Ottoman genocide against minority populations during and following the First World War is usually depicted as a genocide against Armenians alone, with little recognition of the qualitatively similar genocides against other Christian minorities of the Ottoman Empire;
BE IT RESOLVED that it is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted a genocide against Armenians, Assyrians, and Pontian and Anatolian Greeks.
BE IT FURTHER RESOLVED that the Association calls upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution.
ON June 8, more than 60 world leading genocide experts signed an appeal directed to the members of the Parliament where they dismissed the claims about disunity among scholars regarding the 1915 genocide. The research must continue and both Turkey and the world must secure the possibilities for an open, independent and undisturbed atmosphere, among others by Turkey having to give full access to its archives as well as allowing similar discussions without scientist, authors, journalists and publishers risking prosecution for having commented on the reality of the genocide.
New research at Uppsala University witnesses also about a genuine Swedish knowledge of the 1915 genocide. Swedish Foreign Ministry and General Staff Head Quarters were fully informed about the ongoing annihilation through reports which the Swedish Ambassador Per Gustaf August Cosswa Anckarsvärd and the Swedish Military Attaché Einar af Wirsén (both stationed in Constantinople) sent to Stockholm. Among others one can read the following:
• Anckarsvärd, July 6, 1915: “Mr. Minister, The persecutions of the Armenians have reached hair-raising proportions and all points to the fact that the Young Turks want to seize the opportunity, since due to different reasons there are no effective external pressure to be feared, to once and for all put an end to the Armenian question. The means for this are quite simple and consist of the extermination of the Armenian nation.”
• Anckarsvärd, July 22, 1915: “It is not only the Armenians, but also the Turkish subjects of Greek nationality who at the present are subjected to severe persecutions… According to Mr.Tsamados [Greek chargé d’affaires] it [the deportations] can not be any other issue than an annihilation war against the Greek nation in Turkey …”
• Anckarsvärd, September 2, 1915: “The six so-called Armenian vilayets seem to be totally cleansed from, at least, its Armenian-Catholic Armenians… It is obvious that the Turks are taking the opportunity to, now during the war, exterminate the Armenian nation so that when the peace comes no Armenian question longer exists.”
• Wirsén, May 13, 1916: “ The health situation in Iraq is horrifying. Typhus fever claims numerous victims. The Armenian persecutions have to a large degree contributed to the spreading of the disease, since the expelled [Armenians] in hundred thousands have died from hunger and deprivation along the roads.”
• Anckarsvärd, January 5, 1917: “ The situation would have been different if Turkey had followed the advice of the Central Powers in letting them organise the question of provisioning etc…Even worse than this is, however, the extermination of Armenians, which, perhaps, could have been prevented if German advisers had in time received authority over the civilian administration as the German officers actually practise over army and navy.”
• Envoy Ahlgren, August 20, 1917: “The high prices continue to climb… There are several reasons:… and finally the strong decreasing of labour power, caused partly by the mobilisation but partly also by the extermination of the Armenian race”.
In his memoirs “Memories from Peace and War” (1942), Wirsén dedicated an entire chapter to the genocide. In “The Murder of a Nation”, Wirsén writes that:
“Officially, these [the deportations] had the goal to move the entire Armenian population to the steppe regions of Northern Mesopotamia and Syria, but in reality they aimed to exterminate the Armenians, whereby the pure Turkish element in Asia Minor would achieve a dominating position.… The annihilation of the Armenian nation in Asia Minor must upset all human feelings.
The way in which the Armenian issue was solved was hair-raising.”
In addition to these, there are numerous eyewitness accounts which missionaries and field workers such as Alma Johansson, Maria Anholm, Lars Erik Högberg, E. John Larson, Olga Moberg, Per Pehrsson and others published. Hjalmar Branting was the very first person, who long before Lemkin, used the term genocide (“folkmord”) when he, on March 26, 1917, called the persecutions against the Armenians as “an organized and systematic genocide, worse than what we ever have seen in Europe”.
A recognition of the 1915 genocide is not only important in order to redress the affected ethic groups and minorities which still live in Turkey, but also for the promotion of Turkey’s development. Turkey can not become a better democracy if the truth about its past is denied.
The Armenian journalist Hrant Dink was murdered for having openly expressed himself regarding thegenocide and several others have been prosecuted by the same infamous Paragraph 301. The latest changes of the law by the Turkish Government are purely cosmetic and do not imply any changes what so ever. It is said that history should be left to historians and we completely support that. However, it is the responsibility of the politicians to act in accordance to historic facts and historic research. Furthermore, a Swedish recognition of the truth and a historic fact should not imply any hinder for either the reform work in Turkey or Turkey’s EU negotiations. With basis in what we have stated above, we consider that Sweden should recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
Furthermore, we do consider that Sweden should act internationally, within the framework for EU and UN, for an international recognition of the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
As long as countries such as Sweden does not confront Turkey with the truth and the facts which are at hand, Turkey can not go further on its path to an more open society, a better democracy and fully open up its possibilities for a membership in EU. Thus, Sweden should act for Turkey to recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
1 Proposal for Parliament Decision
1. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion regarding Sweden recognizing the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
2. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion that Sweden should act within EU and UN for an international recognition of the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
3. The Parliament announces to the government its decision in reference to what is stated in the motion that Sweden should act for Turkey to recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks.
2 Background
“Forum for living history is an authority which has the mission to – with basis in the Holocaust – work with issues which concern tolerance, democracy and human rights. By illuminating the darkest pieces of the human history we want to affect the future.”
So reads the description of an agency which works on mission by order of the Swedish Government and educates, among others, about the 1915 genocide. The lesson of history is one of the cornerstones of the present-day democracies where we have learned of our mistakes and by preventing repetition of earlier errors we strive for a better future. However, a prevention of future missteps, especially if these are known from the history, can not be implemented if one does not openly recognizes committed errors. Thus, history revisionism is a dangerous tool for facilitating repetition of the dark pages of the history.
The 1915 genocide foremost engulfed Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans and Pontic Greeks, but later came to also affect other minorities. It was the dream of a large Turanic Empire, Great Turan, which caused the Turkish leaders wanting to ethnically homogenize the remains of the decaying Ottoman Empire at the turn of the 19th century. This was achieved under the cover of the ongoing world war, when the Armenian, Assyrian/Syrian/Chaldean and Pontic Greek population of the empire were, almost entirely, annihilated. Researchers estimate that about 1,500,000 Armenians, between 250,000 and 500,000 Assyrians/Syrians/Chaldeans and about 350,000 Pontic Greeks have been killed or disappeared.
During the short period following the Turkish defeat in 1918 until the time when the Turkish nationalistic movement, under the leadership of Mustafa Kemal, the genocide was discussed openly. Political and military leaders stood on trial, accused for “war crimes” and “committed crimes against humanity”. Several of them were found guilty and sentenced to the death or prison. During these trials horrible details about the persecution of the minorities in the Ottoman Empire were reveled. Thus, Turkey went through the same phase as the one Germany experienced after the Second World War. However, the process was short-lived. The emergence of the Turkish nationalistic movement and the dissolution of the Sultanate resulted in the discontinuation of the trials and the majority of the accused were set free. Almost, the entire remaining Christian population – Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks – were expelled from areas they had inhabited for over thousands of years.
3 UN Genocide Convention 1948, the European Parliament and Official Recognitions
Raphael Lemkin, the Polish-Jewish lawyer who coined the term “genocide” during the 1940s and was the father of the UN Convention of Prevention and Punishment of the Crime of Genocide, was fully aware of the 1915 genocide and the failure of the international community to intervene. His revision of the definition was adopted in the UN Convention which reads as follows:
Article 2) In the present Convention, genocide means any of the following acts committed with intent to destroy, in whole or in part, a national, ethnical, racial or religious group, as such:
- Killing members of the group;
- Causing serious bodily or mental harm to members of the group;
- Deliberately inflicting on the group conditions of life calculated to bring about its physical destruction in whole or in part;
- Imposing measures intended to prevent births within the group;
- Forcibly transferring children of the group to another group.
Furthermore, it is established that the present-day UN Convention from 1948 is not a new legislation, but merely a ratification of existing international laws on “crimes against humanity” which were stated in the Sèvres Treaty, Article 230 (1920). Even more important is the fact that the UN Convention on the Non-Applicability of Statutory Limitations to War Crimes and Crimes Against Humanity, adopted on November 26, 1968, in power since November 11, 1970, which ratifies its retroactive an non-prescriptive nature. Of this very reason, both massacres in the Ottoman Empire and the Holocaust are cases of genocide in accordance to the UN Convention, in spite the fact that both occurred before the Convention was established.
During the history of UN two larger studies/reports have been conducted on the crime of genocide. The first was the so-called Ruhashyankiko Report, from 1978, and the second was the Whitaker Report, conducted by Benjamin Whitaker in 1985 (Economic and Social Council Commission on Human Rights, Sub-Commission on Prevention of Discrimination and Protection of Minorities, Thirty-eighth session, Item 4 of the provisional agenda, E/CN.4/Sub.2/1985/6).
The 1915 genocide is mentioned in several places in as an example of committed genocides during the 20th century. The report was voted on in the Subcommittee of the UN Committee for Human Rights with the voices 14 against 1 (4 abstentions) in August, 1985. On June 18, 1987, the European Parliament officially recognized the Armenian genocide. Since 1965, that is, the 50th anniversary of the genocide, several countries and organizations have officially recognized the 1915 genocide, among others Uruguay (1965), Cypress (1982), Russia (1995), Greece (1996), Lebanon (1997), Belgium (1998), France (1998), Italy (2000), The Vatican (2000), Switzerland (2003), Argentina (2003), Canada (2004), Slovakia (2004), Netherlands (2004), Poland (2005), Venezuela (2005), Germany (2005), Lithuania (2005), and Chile (2007).
4 The Research on the 1915 Genocide and Swedish Knowledge
Second to the Holocaust, the 1915 genocide is regarded as the most studied case in the modern time. Today a broad and interdisciplinary consensus exists among an overwhelming majority of genocide scholars who regard the massacres in the Ottoman Empire during World War I as genocide and which is referred by the scholars as the “genocide prototype” (while the Holocaust is called the “genocide paradigm”). The International Association of Genocide Scholars (IAGS), an independent world leading and interdisciplinary authority within the area, has in several occasions ratified a consensus in this matter, namely: June 13, 1997, June 13, 2005, October 5, 2007 and April 23, 2008. The resolution from July 13, 2007 reads as follows:
WHEREAS the denial of genocide is widely recognized as the final stage of genocide, enshrining impunity for the perpetrators of genocide, and demonstrably paving the way for future genocides;
WHEREAS the Ottoman genocide against minority populations during and following the First World War is usually depicted as a genocide against Armenians alone, with little recognition of the qualitatively similar genocides against other Christian minorities of the Ottoman Empire;
BE IT RESOLVED that it is the conviction of the International Association of Genocide Scholars that the Ottoman campaign against Christian minorities of the Empire between 1914 and 1923 constituted a genocide against Armenians, Assyrians, and Pontian and Anatolian Greeks.
BE IT FURTHER RESOLVED that the Association calls upon the government of Turkey to acknowledge the genocides against these populations, to issue a formal apology, and to take prompt and meaningful steps toward restitution.
ON June 8, more than 60 world leading genocide experts signed an appeal directed to the members of the Parliament where they dismissed the claims about disunity among scholars regarding the 1915 genocide. The research must continue and both Turkey and the world must secure the possibilities for an open, independent and undisturbed atmosphere, among others by Turkey having to give full access to its archives as well as allowing similar discussions without scientist, authors, journalists and publishers risking prosecution for having commented on the reality of the genocide.
New research at Uppsala University witnesses also about a genuine Swedish knowledge of the 1915 genocide. Swedish Foreign Ministry and General Staff Head Quarters were fully informed about the ongoing annihilation through reports which the Swedish Ambassador Per Gustaf August Cosswa Anckarsvärd and the Swedish Military Attaché Einar af Wirsén (both stationed in Constantinople) sent to Stockholm. Among others one can read the following:
• Anckarsvärd, July 6, 1915: “Mr. Minister, The persecutions of the Armenians have reached hair-raising proportions and all points to the fact that the Young Turks want to seize the opportunity, since due to different reasons there are no effective external pressure to be feared, to once and for all put an end to the Armenian question. The means for this are quite simple and consist of the extermination of the Armenian nation.”
• Anckarsvärd, July 22, 1915: “It is not only the Armenians, but also the Turkish subjects of Greek nationality who at the present are subjected to severe persecutions… According to Mr.Tsamados [Greek chargé d’affaires] it [the deportations] can not be any other issue than an annihilation war against the Greek nation in Turkey …”
• Anckarsvärd, September 2, 1915: “The six so-called Armenian vilayets seem to be totally cleansed from, at least, its Armenian-Catholic Armenians… It is obvious that the Turks are taking the opportunity to, now during the war, exterminate the Armenian nation so that when the peace comes no Armenian question longer exists.”
• Wirsén, May 13, 1916: “ The health situation in Iraq is horrifying. Typhus fever claims numerous victims. The Armenian persecutions have to a large degree contributed to the spreading of the disease, since the expelled [Armenians] in hundred thousands have died from hunger and deprivation along the roads.”
• Anckarsvärd, January 5, 1917: “ The situation would have been different if Turkey had followed the advice of the Central Powers in letting them organise the question of provisioning etc…Even worse than this is, however, the extermination of Armenians, which, perhaps, could have been prevented if German advisers had in time received authority over the civilian administration as the German officers actually practise over army and navy.”
• Envoy Ahlgren, August 20, 1917: “The high prices continue to climb… There are several reasons:… and finally the strong decreasing of labour power, caused partly by the mobilisation but partly also by the extermination of the Armenian race”.
In his memoirs “Memories from Peace and War” (1942), Wirsén dedicated an entire chapter to the genocide. In “The Murder of a Nation”, Wirsén writes that:
“Officially, these [the deportations] had the goal to move the entire Armenian population to the steppe regions of Northern Mesopotamia and Syria, but in reality they aimed to exterminate the Armenians, whereby the pure Turkish element in Asia Minor would achieve a dominating position.… The annihilation of the Armenian nation in Asia Minor must upset all human feelings.
The way in which the Armenian issue was solved was hair-raising.”
In addition to these, there are numerous eyewitness accounts which missionaries and field workers such as Alma Johansson, Maria Anholm, Lars Erik Högberg, E. John Larson, Olga Moberg, Per Pehrsson and others published. Hjalmar Branting was the very first person, who long before Lemkin, used the term genocide (“folkmord”) when he, on March 26, 1917, called the persecutions against the Armenians as “an organized and systematic genocide, worse than what we ever have seen in Europe”.
A recognition of the 1915 genocide is not only important in order to redress the affected ethic groups and minorities which still live in Turkey, but also for the promotion of Turkey’s development. Turkey can not become a better democracy if the truth about its past is denied.
The Armenian journalist Hrant Dink was murdered for having openly expressed himself regarding thegenocide and several others have been prosecuted by the same infamous Paragraph 301. The latest changes of the law by the Turkish Government are purely cosmetic and do not imply any changes what so ever. It is said that history should be left to historians and we completely support that. However, it is the responsibility of the politicians to act in accordance to historic facts and historic research. Furthermore, a Swedish recognition of the truth and a historic fact should not imply any hinder for either the reform work in Turkey or Turkey’s EU negotiations. With basis in what we have stated above, we consider that Sweden should recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
Furthermore, we do consider that Sweden should act internationally, within the framework for EU and UN, for an international recognition of the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
As long as countries such as Sweden does not confront Turkey with the truth and the facts which are at hand, Turkey can not go further on its path to an more open society, a better democracy and fully open up its possibilities for a membership in EU. Thus, Sweden should act for Turkey to recognize the 1915 genocide against Armenians, Assyrians/Syrians/Chaldeans, and Pontic Greeks. This should the Parliament present as its consideration to the Government.
Τρίτη 16 Μαρτίου 2010
Οι Πομάκοι στην Ελληνική Θράκη
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΟΜΑΚΩΝ
ΝΟΜΟΥ ΞΑΝΘΗΣ
Ξάνθη, 3 Μαρτίου 2010
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Προς: 1) Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου
Α. Παπανδρέου 37, 15180 Μαρούσι
2) Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεώργιο Παπανδρέου, Βασιλίσσης Σοφίας 5,
10671 Αθήνα
Κοινοποίηση: Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, Πειραιώς 16-18,
10431 Αθήνα
Γενική Γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης κα.
Θεοδώρα Κόκλα, Γ. Κακουλίδου 1, 69100 Κομοτηνή
Πρόεδρο Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά, Νέα Δημοκρατία, Ρηγίλλης 18,
10674 Αθήνα
Γεν. Γραμματέα ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα, Λ. Ηρακλείου 145, Ν. Ιωνία
14231 Αθήνα
Πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, Καλλιρόης 52, 11745
Αθήνα
Πρόεδρο Συνασπισμού κ. Αλέξη Τσίπρα, Πλ. Ελευθερίας 1, 10553
Αθήνα
Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, Βουλή των
Ελλήνων Βασ. Σοφίας 2, 10021 Αθήνα
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Σωκράτη Ξυνίδη, Μιχ. Καραολή &
Ελπίδος, Εμπορικό Κέντρο Cosmos Κτίριο Δ’ 67100 Ξάνθη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Τσετίν Μάντατζη , Πλάτωνος 18, 67100
Ξάνθη
Βουλευτή Ν.Δ. Ξάνθης κ. Αλέξανδρο Κοντό, Καπνεργατών &
Ανδρούτσου 11Α, 67100 Ξάνθη
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,
Τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης (υπ’ αρ. 23/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης) απευθυνόμαστε σε σας, ζητώντας την προσοχή σας σε ένα θέμα πού για πολλά χρόνια αποτελεί ανοικτή πληγή για τον λαό της Θράκης και ιδιαίτερα για τους Πομάκους της Θράκης, τμήμα των οποίων εκπροσωπούμε.
Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του Συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας. Το Ελληνικό Κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λωζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική.
Με την επιστολή αυτή δεν σας ζητάμε κάποια χάρη. Ζητάμε αυτό που είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη μιας οποιασδήποτε ευνομούμενης και δημοκρατικής χώρας. Ζητάμε το δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο πανεπιστήμιό τους;
Και σας ρωτάμε: Εάν το ελληνικό κράτος επέβαλε στα παιδιά των χριστιανών ενός χωριού της Θράκης ή οποιουδήποτε άλλου χωριού της Ελλάδας, να διδάσκονται υποχρεωτικά τα μισά μαθήματά τους στην τουρκική γλώσσα, χωρίς να την μιλούν ως μητρική τους γλώσσα και χωρίς οι γονείς τους να θέλουν κάτι τέτοιο, δεν θα ξεσηκωνόταν όλοι εναντίον του οποιουδήποτε φορέα, που θα τολμούσε αυτό το έγκλημα; Γιατί επί τόσα χρόνια το Ελληνικό Κράτος ανέχεται να συντελείται το ίδιο έγκλημα σε βάρος μας; Μήπως είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν πληρώνουμε φόρους; Δεν δίνουμε τα παιδιά μας στον στρατό; Γιατί στερούμαστε το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη γλώσσα μας ή έστω στη γλώσσα της πατρίδας μας, και μας επιβάλλεται μία ξένη γλώσσα;
Έχουμε πληροφορηθεί ότι το Υπουργείο Παιδείας στην περίοδο του κ. Ε. Στυλιανίδη προχώρησε στο ενθαρρυντικό βήμα της ίδρυσης τεσσάρων ελληνόφωνων σχολείων στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Δυστυχώς όμως η σημαντική αυτή απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί, και, παρά τη σύστασή τους στα χαρτιά, τα σχολεία αυτά δεν έχουν μέχρι τώρα λειτουργήσει. Πριν τρία χρόνια οι κάτοικοι του χωριού Μάνταινα Ξάνθης ζήτησαν με επιστολή τους στην Διεύθυνση Α/βάθμιας Εκπαίδευσης να δημιουργηθεί στο χωριό τους δημόσιο (μη μειονοτικό) ελληνικό σχολείο (σχετική θετική εισήγηση από τον προϊστάμενο Π.Ε. Ξάνθης προς τον Περιφερειακό Δ/ντή Εκ/σης Ανατολ. Μακεδονίας-Θράκης (Α.Π. Φ 2.1/6381, 7-12-2006). Στο αίτημά τους οι κάτοικοι της Μάνταινας δεν έχουν λάβει καμία απάντηση μέχρι σήμερα. Οι αρμόδιοι φορείς της τοπικής εκπαίδευσης μέχρι σήμερα κωφεύουν με διάφορες προφάσεις. Μας προκαλεί εντύπωση η διστακτικότητα της Πολιτείας, την στιγμή που τον ίδιο καιρό μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε, με αφορμή αίτημα μέλους του Συλλόγου μας να μιλήσει ενώπιόν του στην πομακική γλώσσα, ότι «αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που δηλώνει Πομάκος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπερασπιστούμε». Εμείς, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης, βρήκαμε το σθένος, παρά τις απειλές και τον πολυποίκιλο πόλεμο που δεχόμαστε, να δηλώσουμε δημόσια και σθεναρά την πομακική μας ταυτότητα και γλώσσα. Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν ακόμη πολλές χιλιάδες Πομάκοι, που θέλουν να το κάνουν, αλλά δεν το τολμούν. Και δεν το τολμούν όχι λόγω του εκφοβισμού και των απειλών, αλλά γιατί δεν υπάρχει η Ελληνική Πολιτεία, που θα τους υπερασπιστεί και θα τους αγκαλιάσει.
Τουλάχιστον δώστε στην αρχή την ευκαιρία σε μας να μορφωνόμαστε στην γλώσσα της πατρίδας μας και στην μητρική μας γλώσσα, και να είστε απόλυτα σίγουροι ότι μέσα σε λίγα χρόνια η πλειονότητα των Πομάκων, που σήμερα κρατά φοβισμένη το στόμα της κλειστό, θα μας ακολουθήσει και θα στέλνει τα παιδιά της στα σχολεία, που θα μας φτιάξει η Ελληνική Πολιτεία, όπου θα διδάσκονται αποκλειστικά ελληνικά ή ελληνικά και την μητρική τους γλώσσα (πομακικά), ώστε να έχουν ίσες ευκαιρίες και να μπορούν να συναγωνιστούν τα άλλα παιδιά αυτής της χώρας. Σας θυμίζουμε το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων και λυκείων στα Πομακοχώρια, που ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:
Γυμνάσιο Σμίνθης
145 μαθητές
Γυμνάσιο Γλαύκης
140 μαθητές
Λύκειο Γλαύκης
150 μαθητές
Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης
60 μαθητές
Γυμνάσιο Θερμών
25 μαθητές
με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους.
Η σιωπηλή ή φανερή, σκόπιμη ή μη σκόπιμη, άρνηση ή αδράνεια του Υπουργείου Παιδείας, των αρμοδίων φορέων της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και εν τέλει του Ελληνικού Κράτους της στοιχειώδους δημοτικής εκπαίδευσης των παιδιών μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην πομακική ως μητρική τους, αποτελεί στην πραγματικότητα άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων, του δικαιώματός μας στην παιδεία και στην μόρφωση, της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Γι’ αυτό πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να βρει τον τρόπο και τα μέσα να αλλάξει άμεσα αυτήν την κατάσταση και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν αρνούμαστε σε κανέναν από τους Πομάκους της πατρίδας μας το δικαίωμα να στέλνει τα παιδιά του στα μειονοτικά σχολεία για να μορφώνονται και στην τουρκική γλώσσα, ακόμη και εάν αυτός δεν την μιλά στο σπίτι του, εφόσον φυσικά επιθυμεί εκπαίδευση και στην τουρκική γλώσσα. Ζητούμε όμως και εμείς από το Ελληνικό Κράτος, αλλά και από όλους τους συμπατριώτες μας μουσουλμάνους και μη, πομακόφωνους, τουρκόφωνους και ελληνόφωνους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι αισθάνονται φυλετικά Έλληνες, Τούρκοι ή Πομάκοι, να σεβαστούν το δικαίωμά μας να μορφώνονται τα παιδιά μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην μητρική μας γλώσσα, την πομακική. Όποια δικαιώματα απολαμβάνουν και ζητούν οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας για την γλώσσα και παιδεία τους, τα ίδια δικαιώματα ζητούμε και εμείς για τους πομακόφωνους μουσουλμάνους της Ελλάδας, μία μεγάλη μερίδα των οποίων εκπροσωπούμε.
Ζητάμε λοιπόν:
1. Την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών, σχολείων σε όλα τα πομακοχώρια, και την παράλληλη λειτουργία τους με τα μειονοτικά. Τελικός στόχος της Ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι να προσφέρει σε κάθε Πομάκο, ανεξάρτητα του τι αισθάνεται φυλετικά, το δικαίωμα να επιλέξει την γλώσσα στην οποία θα μορφωθεί το παιδί του. Έτσι, όσοι γονείς επιθυμούν αποκλειστικά ελληνική παιδεία για τα παιδιά τους, θα μπορούν να τα στέλνουν στο δημόσιο σχολείο, και όσοι θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους και στα τουρκικά, να τα στέλνουν στο υπάρχον μειονοτικό.
2. Την εισαγωγή στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Θράκης της διδασκαλίας του Κορανίου για τους μουσουλμάνους μαθητές.
3. Την γενίκευση της προσχολικής αγωγής στην ελληνική γλώσσα, με την ίδρυση παιδικών βρεφονηπιακών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλα τα πομακοχώρια.
4. Την άμεση λειτουργία των τεσσάρων δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων, που ορθώς έπραξε και ίδρυσε ο προκάτοχός σας στο Υπουργείο Παιδείας στα τέσσερα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αναμένουμε από εσάς την υλοποίηση της λειτουργίας των τεσσάρων αυτών σχολείων που έχουν συσταθεί.
5. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των κατοίκων της Μάνταινας, που εκκρεμεί από το 2006, για ίδρυση δημόσιου (μη μειονοτικού) σχολείου.
6. Την δημιουργία πιλοτικών σχολείων, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα (πομακική) και πολιτισμό, παράλληλα με την ελληνική. Η καταγραφή της έχει ήδη προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ σήμερα πλέον υπάρχουν και Πομάκοι, αλλά και μη Πομάκοι (χριστιανοί) εκπαιδευτικοί, με γλωσσολογική παιδεία και επαρκή γνώση της πομακικής γλώσσας, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν το έργο της διδασκαλίας της στα σχολεία, έστω και μέσω πιλοτικών προγραμμάτων. Στα ίδια σχολεία να χρησιμοποιείται η πομακική, παράλληλα με την ελληνική κατά την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σχολικών δραστηριοτήτων.
7. Την επίσημη και συστηματική καταγραφή της πομακικής γλώσσας από το Ελληνικό Κράτος, από Επιτροπή Επιστημόνων που διαθέτουν την σχετική παιδεία και γνώση, με την επίσημη καθιέρωση ειδικού αλφαβήτου, με βάση το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να διδαχθεί στα σχολεία, αλλά και να χρησιμοποιείται δημόσια παράλληλα με την ελληνική, για να καλύψει τις ανάγκες διγλωσσίας. Στην καταγραφή της πομακικής μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν και αρμόδια τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (Α.Π.Θ., Δ.Π.Θ., ΕΠΑΘ).
8. Την συνεργασία της Ελληνικής Πολιτείας με τον Σύλλογό μας για την επίσημη καταγραφή και είσοδο της πομακικής γλώσσας στα σχολεία και στην δημόσια ζωή του τόπου, στην θέση της τουρκικής γλώσσας. Ο Σύλλογός μας έχει υπόψη του κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα και μπορεί να υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στην Ελληνική Πολιτεία για την υλοποίηση του σκοπού αυτού και είναι έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια.
9. Τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης από το Ελληνικό Κράτος για την θρησκευτική (και όχι εθνική) μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Ελλάδας. Συγκεκριμένα το άρθρο 40 της συνθήκης προβλέπει: «Οι τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, … θα έχωσι ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσι … σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια, μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των…». Εξάλλου το άρθρο 45 της ίδιας συνθήκης προβλέπει: «τα αναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Μητρική γλώσσα είναι για μας τα πομακικά, και όχι τα τουρκικά, που μας έχουν επιβληθεί. Μέχρι να αρχίσει η διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας δεν επιθυμούμε να την αντικαταστήσει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική.
Θα θέλαμε, κλείνοντας, να σας θυμίσουμε τις πρόσφατες (28/8/2009) συστάσεις της Διεθνούς Επιτροπής για την Εξάλειψη όλων των μορφών Φυλετικών Διακρίσεων (International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination) των Ηνωμένων Εθνών, η οποία με την υπ. Αρ. CERD/C/GRC/CO/19 απόφασή της ορίζει τα ακόλουθα (παρ. 9):
«Η Επιτροπή σημειώνει ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης αποτελείται από τις εθνοτικές ομάδες των Τούρκων, των Πομάκων και των Ρωμά και η Κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει το δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν τις δικές τους γλώσσες». Στην παράγραφο 28 η ίδια Επιτροπή ζητάει από την ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί ως προς τις συστάσεις της μέχρι τις 18 Ιουλίου 2013.
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,
Ο Σύλλογός μας εκπροσωπεί χιλιάδες Πομάκων του Νομού Ξάνθης, οι οποίοι περιμένουν την ανταπόκρισή σας στα παραπάνω αιτήματα. Σας παρακαλούμε να μας εκφράσετε εγγράφως τις θέσεις σας σχετικά με τις προτάσεις μας.
Σας επισυνάπτουμε αντίγραφα επιστημονικών άρθρων σχετικών με την ιστορία και την εκπαίδευση των Πομάκων καθώς και την εισήγηση της γραμματέως του συλλόγου μας στη Σύνοδο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ (OSCE) που έγινε στη Βαρσοβία της Πολωνίας στις 29-30 Σεπτεμβρίου 2009. Αναμένοντας την απάντησή σας, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο σας.
Με τιμή
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης
Ο Πρόεδρος Η γραμματέας Ο ταμίας
ΤΑΧΗΡ ΚΟΝΤΕ ΑΛΙΕ ΕΦΕΝΤΗ ΧΑΜΔΗ ΕΦΕΝΤΗ
Εισήγηση της γραμ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων
Ν. Ξάνθης κ. Αλιέ Εφέντη
στο Συνέδριο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ – Βαρσοβία 29-30 Σεπτεμβρίου 2009
Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι. Ονομάζομαι Αλιέ Εφέντη και εκπροσωπώ τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Νομού Ξάνθης.
Οι Πομάκοι είναι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες, γηγενής λαός των Θρακικών βουνών, οι οποίοι ομιλούν πομακικά, μία γλώσσα σλαβικής προέλευσης. Όπως δηλώνεται στη Συνθήκη της Λωζάννης, είμαστε μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα. Η Συνθήκη της Λωζάννης προστατεύει επίσης το δικαίωμά μας για εκπαίδευση, ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας και του συνεταιρισμού. Αυτά τα δικαιώματα έχουν περαιτέρω ενισχυθεί από το Ελληνικό Σύνταγμα και άλλες διεθνείς συνθήκες.
Εμείς, οι Πομάκοι, ως μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας, ακολουθήσαμε τη μοίρα της χώρας μας μέσα από τις ιστορικές αναστατώσεις και συμμετείχαμε ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας. Όμως, κατά τη δεκαετία του 1950 διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (σχετικά με τη μειονοτική εκπαίδευση των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη και των Μουσουλμάνων) μας ανάγκασαν να μάθουμε Τουρκικά και να ακολουθήσουμε το Τουρκικό εκπαιδευτικό αναλυτικό πρόγραμμα στα μισά των συνολικών μαθημάτων σε όλα τα μειονοτικά σχολεία στα χωριά μας. Το ζήτημα της τριγλωσσίας γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η κοινότητά μας μαθαίνει και Αραβικά για να διαβάσει το Ιερό Κοράνιο. Πιστεύουμε ότι η επιβολή της διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών που είναι άσχετες προς τη μητρική μας γλώσσα γεννά μία διαδικασία εσφαλμένης ταυτοποίησης της πολιτιστικής μας ταυτότητας και την ίδια στιγμή αποθαρρύνει τις προσπάθειες μας για κοινωνική ενσωμάτωση με την υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία.
Η μόνη αποτελεσματική λύση αυτού του προβλήματος θα ήταν η ίδρυση Ελληνικών δημόσιων δημοτικών σχολείων σε όλα τα χωριά μας, όπου γλώσσες όπως αραβικά, αγγλικά, τουρκικά, γερμανικά κλπ μπορούν να διδαχθούν ως προαιρετικά μαθήματα. Καθώς η γλώσσα μας είναι μία προφορική γλώσσα κατανοούμε πως νέοι γλωσσολογικοί κανόνες θα πρέπει να εφευρεθούν και να χρησιμοποιηθούν για να οργανωθούν με ένα σύνθετο τρόπο έτσι ώστε να μπορούν να διδαχθούν και να μελετηθούν.
Όμως, για να προοδεύσουν τα παιδιά μας χρειαζόμαστε το ταχύτερο δυνατόν να έχουν την ευκαιρία να μορφώνονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες στην ελληνική γλώσσα αλλά με τέτοιο τρόπο που θα μας επιτρέπει να μείνουμε πιστοί στις αρχές της θρησκείας και της ταυτότητάς μας. Για να προστατεύσουμε τον ιδιαίτερο πολιτισμό μας, την ιστορία και την ταυτότητά μας και επιπλέον λόγω του ότι εξαναγκαζόμαστε να την ξεχάσουμε, το 2007 μία ομάδα ανθρώπων ίδρυσαν τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Νομού Ξάνθης. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του συλλόγου μας, η γνωστή τουρκόφωνη εφημερίδα “Millet” δημοσίευσε τα ονόματα των μελών του Συλλόγου Πομάκων στην προσπάθειά τους να μας εκθέσουν μπροστά στην κοινότητά μας ονομάζοντάς μας προδότες και σατανάδες. Παρά την τρομοκρατία και τις απειλές που τα μέλη του συλλόγου μας αντιμετωπίζουν από τότε, την ταπείνωση των οικογενειών μας ακόμα και μέσα στα τεμένη, καταφέρνουμε να διατηρούμε το πνεύμα του συλλόγου μας ζωντανό μέχρι τώρα. Κατά τους δύο επόμενους μήνες θα είμαστε υπερήφανοι να εορτάσουμε το άνοιγμα του νέου μας Πομακικού Πολιτιστικού Κέντρου στην Ξάνθη.
Συμπερασματικά θα ήθελα να ζητήσω την υποστήριξη του διοικητικού συμβουλίου του ΟΑΣΕ για τα ακόλουθα:
- Χρειαζόμαστε το ελληνικό κράτος να διαφυλάξει το θεμελιώδες δικαίωμά μας για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση μέσα από την καθιέρωση πλήρως ενσωματωμένων δημόσιων δημοτικών σχολείων στις περιοχές μας. Πρόσφατα (τα τελευταία 10 χρόνια), λόγω της ειδικής ποσόστωσης για τα παιδιά της μειονότητας, για την εγγραφή τους στο πανεπιστήμιο, τα παιδιά μας είχαν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν εκπαίδευση υψηλότερου επιπέδου, και ο αριθμός των επιστημόνων, γιατρών και δικηγόρων, στην κοινότητά μας, που εργάζονται μαζί με τη χριστιανική πλειονότητα, έχει αυξηθεί. Όμως, αν οι Πομάκοι πρόκειται να ενσωματωθούν επιτυχώς σε μια πολυεθνοτική κοινωνία, χρειάζεται να αποκτήσουν ευχέρεια στην επίσημη γλώσσα του κράτους. Αλλιώς, είμαστε καταδικασμένοι στην κοινωνική περιθωριοποίηση, τη φτώχια και την αβεβαιότητα ενός μέλλοντος δίχως ελπίδα.
- Χρειαζόμαστε αποτελεσματική προστασία της νομιμοποίησης της πομακικής μας ταυτότητας ενάντια στη βαναυσότητα του Τουρκικού Προξενείου και των Τούρκων εθνικιστών. Είναι απαράδεκτο να αισθανόμαστε τρωτοί μέσα στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή θέλουμε να μιλάμε τη δική μας γλώσσα, να τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια και να εκφράζουμε ελεύθερα τη γνώμη μας σχετικά με το μέλλον των παιδιών μας.
- Θα θέλαμε οι θεσμοί της Ευρώπης και της Ελλάδας να ενθαρρύνουν τη μελέτη και έρευνα του πομακικού πολιτισμού σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Τέλος, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις ελπίδες μου για το μέλλον αυτής της κοινότητας. Ο Γκόγια, ο αγαπημένος μου ζωγράφος, είπε κάποτε: «Η ζωή είναι σαν την σπείρα». Ήρθα σήμερα εδώ επειδή πιστεύω ότι η κοινότητά μου μπορεί να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο σχετικά με την φύση της ταυτότητάς μας (Πομάκοι-Τούρκοι-Έλληνες) που καταστρέφει τις προσπάθειές μας για πρόοδο και ενσωμάτωση. Πρέπει να ανοίξουμε αυτόν τον κύκλο, να απελευθερώσουμε την κοινότητά μου και να δημιουργήσουμε μια σπείρα για χάρη των παιδιών μας. Επειδή αυτά είναι το μέλλον μας και αυτό το μέλλον πρέπει να είναι εύκολο και φιλικό, έτσι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένα στο μέρος όπου γεννήθηκαν.
Βαρσοβία, 30/09/2009
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΠΟΜΑΚΩΝ
ΝΟΜΟΥ ΞΑΝΘΗΣ
Ξάνθη, 3 Μαρτίου 2010
ΥΠΟΜΝΗΜΑ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΤΩΝ ΠΟΜΑΚΩΝ ΤΗΣ ΘΡΑΚΗΣ
Προς: 1) Υπουργό Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Άννα Διαμαντοπούλου
Α. Παπανδρέου 37, 15180 Μαρούσι
2) Υπουργό Εξωτερικών κ. Γεώργιο Παπανδρέου, Βασιλίσσης Σοφίας 5,
10671 Αθήνα
Κοινοποίηση: Αντιπρόεδρο της Κυβερνήσεως κ. Θεόδωρο Πάγκαλο, Πειραιώς 16-18,
10431 Αθήνα
Γενική Γραμματέα Περιφέρειας Αν. Μακεδονίας - Θράκης κα.
Θεοδώρα Κόκλα, Γ. Κακουλίδου 1, 69100 Κομοτηνή
Πρόεδρο Ν.Δ. κ. Αντώνη Σαμαρά, Νέα Δημοκρατία, Ρηγίλλης 18,
10674 Αθήνα
Γεν. Γραμματέα ΚΚΕ κ. Αλέκα Παπαρήγα, Λ. Ηρακλείου 145, Ν. Ιωνία
14231 Αθήνα
Πρόεδρο ΛΑ.Ο.Σ. κ. Γιώργο Καρατζαφέρη, Καλλιρόης 52, 11745
Αθήνα
Πρόεδρο Συνασπισμού κ. Αλέξη Τσίπρα, Πλ. Ελευθερίας 1, 10553
Αθήνα
Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων, κ. Φίλιππο Πετσάλνικο, Βουλή των
Ελλήνων Βασ. Σοφίας 2, 10021 Αθήνα
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Σωκράτη Ξυνίδη, Μιχ. Καραολή &
Ελπίδος, Εμπορικό Κέντρο Cosmos Κτίριο Δ’ 67100 Ξάνθη
Βουλευτή ΠΑΣΟΚ Ξάνθης κ. Τσετίν Μάντατζη , Πλάτωνος 18, 67100
Ξάνθη
Βουλευτή Ν.Δ. Ξάνθης κ. Αλέξανδρο Κοντό, Καπνεργατών &
Ανδρούτσου 11Α, 67100 Ξάνθη
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,
Τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης (υπ’ αρ. 23/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Ξάνθης) απευθυνόμαστε σε σας, ζητώντας την προσοχή σας σε ένα θέμα πού για πολλά χρόνια αποτελεί ανοικτή πληγή για τον λαό της Θράκης και ιδιαίτερα για τους Πομάκους της Θράκης, τμήμα των οποίων εκπροσωπούμε.
Εδώ και πολλές δεκαετίες συντελείται εις βάρος μας μία μορφωτική, γλωσσική και πολιτισμική γενοκτονία. Μία γενοκτονία εις βάρος αυτών των ανθρώπων, μεταξύ των οποίων ανήκουν και τα μέλη του Συλλόγου μας, που έχουμε το θάρρος να αυτοπροσδιοριζόμαστε ως Πομάκοι της Ελλάδας. Το Ελληνικό Κράτος, παραβιάζοντας θεμελιώδη δικαιώματα που παρέχει το Σύνταγμά του και οι ευρωπαϊκές συνθήκες, αλλά και τα άρθρα 40 και 45 της συνθήκης της Λωζάνης, τα οποία παρέχουν στις μουσουλμανικές μειονότητες της Ελλάδας το δικαίωμα «να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των», στερεί από μας και τα παιδιά μας όχι μόνο το δικαίωμα της εκπαίδευσης στην μητρική μας γλώσσα, αλλά ακόμη και το πλέον στοιχειώδες δικαίωμα της αποκλειστικής εκπαίδευσης στην επίσημη γλώσσα του, την ελληνική, και μας επιβάλλει την υποχρεωτική εκπαίδευση σε μία ξένη γλώσσα, την οποία δεν μιλούμε και δεν επιθυμούμε να χρησιμοποιούμε, δηλαδή την τουρκική.
Με την επιστολή αυτή δεν σας ζητάμε κάποια χάρη. Ζητάμε αυτό που είναι αυτονόητο δικαίωμα κάθε πολίτη μιας οποιασδήποτε ευνομούμενης και δημοκρατικής χώρας. Ζητάμε το δικαίωμα ο γιος μας ο Μεχμέτ να μαθαίνει ό,τι μαθαίνει ο γιος σας ο Νίκος. Ζητάμε η κόρη μας η Φατμέ, όταν θα δώσει εξετάσεις για να περάσει στο ελληνικό πανεπιστήμιο, να έχει τις ίδιες γνώσεις, δεξιότητες και προοπτικές που θα έχει η κόρη σας η Άννα. Πώς είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό τώρα, όταν στα πιο ευαίσθητα και κρίσιμα μαθησιακά χρόνια τους τα παιδιά μας διδάσκονται μια γλώσσα που δεν μιλούν και δεν θα την χρησιμοποιήσουν ποτέ στο σπίτι και στο πανεπιστήμιό τους;
Και σας ρωτάμε: Εάν το ελληνικό κράτος επέβαλε στα παιδιά των χριστιανών ενός χωριού της Θράκης ή οποιουδήποτε άλλου χωριού της Ελλάδας, να διδάσκονται υποχρεωτικά τα μισά μαθήματά τους στην τουρκική γλώσσα, χωρίς να την μιλούν ως μητρική τους γλώσσα και χωρίς οι γονείς τους να θέλουν κάτι τέτοιο, δεν θα ξεσηκωνόταν όλοι εναντίον του οποιουδήποτε φορέα, που θα τολμούσε αυτό το έγκλημα; Γιατί επί τόσα χρόνια το Ελληνικό Κράτος ανέχεται να συντελείται το ίδιο έγκλημα σε βάρος μας; Μήπως είμαστε πολίτες δεύτερης κατηγορίας; Δεν πληρώνουμε φόρους; Δεν δίνουμε τα παιδιά μας στον στρατό; Γιατί στερούμαστε το δικαίωμα της εκπαίδευσης στη γλώσσα μας ή έστω στη γλώσσα της πατρίδας μας, και μας επιβάλλεται μία ξένη γλώσσα;
Έχουμε πληροφορηθεί ότι το Υπουργείο Παιδείας στην περίοδο του κ. Ε. Στυλιανίδη προχώρησε στο ενθαρρυντικό βήμα της ίδρυσης τεσσάρων ελληνόφωνων σχολείων στα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Δυστυχώς όμως η σημαντική αυτή απόφαση δεν έχει ακόμη υλοποιηθεί, και, παρά τη σύστασή τους στα χαρτιά, τα σχολεία αυτά δεν έχουν μέχρι τώρα λειτουργήσει. Πριν τρία χρόνια οι κάτοικοι του χωριού Μάνταινα Ξάνθης ζήτησαν με επιστολή τους στην Διεύθυνση Α/βάθμιας Εκπαίδευσης να δημιουργηθεί στο χωριό τους δημόσιο (μη μειονοτικό) ελληνικό σχολείο (σχετική θετική εισήγηση από τον προϊστάμενο Π.Ε. Ξάνθης προς τον Περιφερειακό Δ/ντή Εκ/σης Ανατολ. Μακεδονίας-Θράκης (Α.Π. Φ 2.1/6381, 7-12-2006). Στο αίτημά τους οι κάτοικοι της Μάνταινας δεν έχουν λάβει καμία απάντηση μέχρι σήμερα. Οι αρμόδιοι φορείς της τοπικής εκπαίδευσης μέχρι σήμερα κωφεύουν με διάφορες προφάσεις. Μας προκαλεί εντύπωση η διστακτικότητα της Πολιτείας, την στιγμή που τον ίδιο καιρό μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου δήλωσε, με αφορμή αίτημα μέλους του Συλλόγου μας να μιλήσει ενώπιόν του στην πομακική γλώσσα, ότι «αν υπάρχει έστω και ένας άνθρωπος στον κόσμο που δηλώνει Πομάκος, είμαστε υποχρεωμένοι να τον υπερασπιστούμε». Εμείς, τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης, βρήκαμε το σθένος, παρά τις απειλές και τον πολυποίκιλο πόλεμο που δεχόμαστε, να δηλώσουμε δημόσια και σθεναρά την πομακική μας ταυτότητα και γλώσσα. Να είστε σίγουροι ότι υπάρχουν ακόμη πολλές χιλιάδες Πομάκοι, που θέλουν να το κάνουν, αλλά δεν το τολμούν. Και δεν το τολμούν όχι λόγω του εκφοβισμού και των απειλών, αλλά γιατί δεν υπάρχει η Ελληνική Πολιτεία, που θα τους υπερασπιστεί και θα τους αγκαλιάσει.
Τουλάχιστον δώστε στην αρχή την ευκαιρία σε μας να μορφωνόμαστε στην γλώσσα της πατρίδας μας και στην μητρική μας γλώσσα, και να είστε απόλυτα σίγουροι ότι μέσα σε λίγα χρόνια η πλειονότητα των Πομάκων, που σήμερα κρατά φοβισμένη το στόμα της κλειστό, θα μας ακολουθήσει και θα στέλνει τα παιδιά της στα σχολεία, που θα μας φτιάξει η Ελληνική Πολιτεία, όπου θα διδάσκονται αποκλειστικά ελληνικά ή ελληνικά και την μητρική τους γλώσσα (πομακικά), ώστε να έχουν ίσες ευκαιρίες και να μπορούν να συναγωνιστούν τα άλλα παιδιά αυτής της χώρας. Σας θυμίζουμε το παράδειγμα των δημόσιων (μη μειονοτικών) γυμνασίων και λυκείων στα Πομακοχώρια, που ενώ ξεκίνησαν με 15 μαθητές και πόλεμο από πολλές πλευρές, τα σχολεία αυτά κατά το σχολικό έτος 2008-9 είχαν:
Γυμνάσιο Σμίνθης
145 μαθητές
Γυμνάσιο Γλαύκης
140 μαθητές
Λύκειο Γλαύκης
150 μαθητές
Τεχνικό Λύκειο Γλαύκης
60 μαθητές
Γυμνάσιο Θερμών
25 μαθητές
με αποτέλεσμα να μην επαρκούν οι κτιριακές εγκαταστάσεις τους.
Η σιωπηλή ή φανερή, σκόπιμη ή μη σκόπιμη, άρνηση ή αδράνεια του Υπουργείου Παιδείας, των αρμοδίων φορέων της Α/βάθμιας Εκπαίδευσης και εν τέλει του Ελληνικού Κράτους της στοιχειώδους δημοτικής εκπαίδευσης των παιδιών μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην πομακική ως μητρική τους, αποτελεί στην πραγματικότητα άρνηση του δικαιώματος αυτοπροσδιορισμού των Πομάκων, του δικαιώματός μας στην παιδεία και στην μόρφωση, της αξιοπρέπειάς μας ως πολιτών αυτής της χώρας. Γι’ αυτό πρέπει η Ελληνική Πολιτεία να βρει τον τρόπο και τα μέσα να αλλάξει άμεσα αυτήν την κατάσταση και να ικανοποιήσει τα δίκαια αιτήματά μας.
Δεν αρνούμαστε σε κανέναν από τους Πομάκους της πατρίδας μας το δικαίωμα να στέλνει τα παιδιά του στα μειονοτικά σχολεία για να μορφώνονται και στην τουρκική γλώσσα, ακόμη και εάν αυτός δεν την μιλά στο σπίτι του, εφόσον φυσικά επιθυμεί εκπαίδευση και στην τουρκική γλώσσα. Ζητούμε όμως και εμείς από το Ελληνικό Κράτος, αλλά και από όλους τους συμπατριώτες μας μουσουλμάνους και μη, πομακόφωνους, τουρκόφωνους και ελληνόφωνους, ανεξάρτητα αν οι ίδιοι αισθάνονται φυλετικά Έλληνες, Τούρκοι ή Πομάκοι, να σεβαστούν το δικαίωμά μας να μορφώνονται τα παιδιά μας αποκλειστικά στην ελληνική γλώσσα ή στην ελληνική και στην μητρική μας γλώσσα, την πομακική. Όποια δικαιώματα απολαμβάνουν και ζητούν οι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι της Ελλάδας για την γλώσσα και παιδεία τους, τα ίδια δικαιώματα ζητούμε και εμείς για τους πομακόφωνους μουσουλμάνους της Ελλάδας, μία μεγάλη μερίδα των οποίων εκπροσωπούμε.
Ζητάμε λοιπόν:
1. Την ίδρυση δημόσιων, μη μειονοτικών, σχολείων σε όλα τα πομακοχώρια, και την παράλληλη λειτουργία τους με τα μειονοτικά. Τελικός στόχος της Ελληνικής Πολιτείας θα πρέπει να είναι να προσφέρει σε κάθε Πομάκο, ανεξάρτητα του τι αισθάνεται φυλετικά, το δικαίωμα να επιλέξει την γλώσσα στην οποία θα μορφωθεί το παιδί του. Έτσι, όσοι γονείς επιθυμούν αποκλειστικά ελληνική παιδεία για τα παιδιά τους, θα μπορούν να τα στέλνουν στο δημόσιο σχολείο, και όσοι θέλουν να μορφωθούν τα παιδιά τους και στα τουρκικά, να τα στέλνουν στο υπάρχον μειονοτικό.
2. Την εισαγωγή στα δημόσια δημοτικά σχολεία της Θράκης της διδασκαλίας του Κορανίου για τους μουσουλμάνους μαθητές.
3. Την γενίκευση της προσχολικής αγωγής στην ελληνική γλώσσα, με την ίδρυση παιδικών βρεφονηπιακών σταθμών και δημόσιων νηπιαγωγείων σε όλα τα πομακοχώρια.
4. Την άμεση λειτουργία των τεσσάρων δημόσιων ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων, που ορθώς έπραξε και ίδρυσε ο προκάτοχός σας στο Υπουργείο Παιδείας στα τέσσερα πομακοχώρια της ορεινής Ξάνθης. Αναμένουμε από εσάς την υλοποίηση της λειτουργίας των τεσσάρων αυτών σχολείων που έχουν συσταθεί.
5. Την άμεση ικανοποίηση του αιτήματος των κατοίκων της Μάνταινας, που εκκρεμεί από το 2006, για ίδρυση δημόσιου (μη μειονοτικού) σχολείου.
6. Την δημιουργία πιλοτικών σχολείων, όπου τα παιδιά θα διδάσκονται την μητρική τους γλώσσα (πομακική) και πολιτισμό, παράλληλα με την ελληνική. Η καταγραφή της έχει ήδη προχωρήσει σε ικανοποιητικό βαθμό, ενώ σήμερα πλέον υπάρχουν και Πομάκοι, αλλά και μη Πομάκοι (χριστιανοί) εκπαιδευτικοί, με γλωσσολογική παιδεία και επαρκή γνώση της πομακικής γλώσσας, οι οποίοι μπορούν να αναλάβουν το έργο της διδασκαλίας της στα σχολεία, έστω και μέσω πιλοτικών προγραμμάτων. Στα ίδια σχολεία να χρησιμοποιείται η πομακική, παράλληλα με την ελληνική κατά την υλοποίηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων και σχολικών δραστηριοτήτων.
7. Την επίσημη και συστηματική καταγραφή της πομακικής γλώσσας από το Ελληνικό Κράτος, από Επιτροπή Επιστημόνων που διαθέτουν την σχετική παιδεία και γνώση, με την επίσημη καθιέρωση ειδικού αλφαβήτου, με βάση το ελληνικό αλφάβητο, προκειμένου να διδαχθεί στα σχολεία, αλλά και να χρησιμοποιείται δημόσια παράλληλα με την ελληνική, για να καλύψει τις ανάγκες διγλωσσίας. Στην καταγραφή της πομακικής μπορούν και πρέπει να συμμετέχουν και αρμόδια τμήματα πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (Α.Π.Θ., Δ.Π.Θ., ΕΠΑΘ).
8. Την συνεργασία της Ελληνικής Πολιτείας με τον Σύλλογό μας για την επίσημη καταγραφή και είσοδο της πομακικής γλώσσας στα σχολεία και στην δημόσια ζωή του τόπου, στην θέση της τουρκικής γλώσσας. Ο Σύλλογός μας έχει υπόψη του κατάλληλα εκπαιδευμένα πρόσωπα και μπορεί να υποβάλει συγκεκριμένες προτάσεις στην Ελληνική Πολιτεία για την υλοποίηση του σκοπού αυτού και είναι έτοιμος να συνεργαστεί μαζί της, προσφέροντας κάθε δυνατή βοήθεια.
9. Τον σεβασμό της Συνθήκης της Λωζάνης από το Ελληνικό Κράτος για την θρησκευτική (και όχι εθνική) μουσουλμανική μειονότητα των Πομάκων της Ελλάδας. Συγκεκριμένα το άρθρο 40 της συνθήκης προβλέπει: «Οι τούρκοι υπήκοοι, οι ανήκοντες εις μη μουσουλμανικάς μειονότητας, … θα έχωσι ιδίως ίσον δικαίωμα να συνιστώσι, διευθύνωσι και εποπτεύωσι … σχολεία και λοιπά εκπαιδευτήρια, μετά του δικαιώματος να ποιώνται ελευθέρως εν αυτοίς χρήσιν της γλώσσης των…». Εξάλλου το άρθρο 45 της ίδιας συνθήκης προβλέπει: «τα αναγνωρισθέντα διά των διατάξεων του παρόντος Τμήματος δικαιώματα εις τας εν Τουρκία μη μουσουλμανικάς μειονότητας, αναγνωρίζονται υπό της Ελλάδος εις τας εν τω εδάφει αυτής ευρισκομένας μουσουλμανικάς μειονότητας». Μητρική γλώσσα είναι για μας τα πομακικά, και όχι τα τουρκικά, που μας έχουν επιβληθεί. Μέχρι να αρχίσει η διδασκαλία της μητρικής μας γλώσσας δεν επιθυμούμε να την αντικαταστήσει καμία άλλη γλώσσα εκτός από την ελληνική.
Θα θέλαμε, κλείνοντας, να σας θυμίσουμε τις πρόσφατες (28/8/2009) συστάσεις της Διεθνούς Επιτροπής για την Εξάλειψη όλων των μορφών Φυλετικών Διακρίσεων (International Convention on the Elimination of all Forms of Racial Discrimination) των Ηνωμένων Εθνών, η οποία με την υπ. Αρ. CERD/C/GRC/CO/19 απόφασή της ορίζει τα ακόλουθα (παρ. 9):
«Η Επιτροπή σημειώνει ότι η μουσουλμανική μειονότητα της Δυτικής Θράκης αποτελείται από τις εθνοτικές ομάδες των Τούρκων, των Πομάκων και των Ρωμά και η Κυβέρνηση οφείλει να διασφαλίσει το δικαίωμά τους να χρησιμοποιούν τις δικές τους γλώσσες». Στην παράγραφο 28 η ίδια Επιτροπή ζητάει από την ελληνική κυβέρνηση να συμμορφωθεί ως προς τις συστάσεις της μέχρι τις 18 Ιουλίου 2013.
Αξιότιμοι κύριοι Υπουργοί, κύριοι πολιτικοί αρχηγοί, κυρία Γενικέ Γραμματέα,
Ο Σύλλογός μας εκπροσωπεί χιλιάδες Πομάκων του Νομού Ξάνθης, οι οποίοι περιμένουν την ανταπόκρισή σας στα παραπάνω αιτήματα. Σας παρακαλούμε να μας εκφράσετε εγγράφως τις θέσεις σας σχετικά με τις προτάσεις μας.
Σας επισυνάπτουμε αντίγραφα επιστημονικών άρθρων σχετικών με την ιστορία και την εκπαίδευση των Πομάκων καθώς και την εισήγηση της γραμματέως του συλλόγου μας στη Σύνοδο για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ (OSCE) που έγινε στη Βαρσοβία της Πολωνίας στις 29-30 Σεπτεμβρίου 2009. Αναμένοντας την απάντησή σας, σας ευχόμαστε κάθε επιτυχία στο έργο σας.
Με τιμή
Για το Διοικητικό Συμβούλιο
του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων Νομού Ξάνθης
Ο Πρόεδρος Η γραμματέας Ο ταμίας
ΤΑΧΗΡ ΚΟΝΤΕ ΑΛΙΕ ΕΦΕΝΤΗ ΧΑΜΔΗ ΕΦΕΝΤΗ
Εισήγηση της γραμ. του Πολιτιστικού Συλλόγου Πομάκων
Ν. Ξάνθης κ. Αλιέ Εφέντη
στο Συνέδριο του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη - ΟΑΣΕ – Βαρσοβία 29-30 Σεπτεμβρίου 2009
Καλημέρα σας κυρίες και κύριοι. Ονομάζομαι Αλιέ Εφέντη και εκπροσωπώ τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Νομού Ξάνθης.
Οι Πομάκοι είναι μουσουλμάνοι Έλληνες πολίτες, γηγενής λαός των Θρακικών βουνών, οι οποίοι ομιλούν πομακικά, μία γλώσσα σλαβικής προέλευσης. Όπως δηλώνεται στη Συνθήκη της Λωζάννης, είμαστε μέλη της μουσουλμανικής μειονότητας στην Ελλάδα. Η Συνθήκη της Λωζάννης προστατεύει επίσης το δικαίωμά μας για εκπαίδευση, ελευθερία της σκέψης, της θρησκείας και του συνεταιρισμού. Αυτά τα δικαιώματα έχουν περαιτέρω ενισχυθεί από το Ελληνικό Σύνταγμα και άλλες διεθνείς συνθήκες.
Εμείς, οι Πομάκοι, ως μέλη της μουσουλμανικής κοινότητας, ακολουθήσαμε τη μοίρα της χώρας μας μέσα από τις ιστορικές αναστατώσεις και συμμετείχαμε ενεργά στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας. Όμως, κατά τη δεκαετία του 1950 διακρατικές συμφωνίες μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας (σχετικά με τη μειονοτική εκπαίδευση των Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη και των Μουσουλμάνων) μας ανάγκασαν να μάθουμε Τουρκικά και να ακολουθήσουμε το Τουρκικό εκπαιδευτικό αναλυτικό πρόγραμμα στα μισά των συνολικών μαθημάτων σε όλα τα μειονοτικά σχολεία στα χωριά μας. Το ζήτημα της τριγλωσσίας γίνεται ακόμα πιο πολύπλοκο αν λάβουμε υπόψη το γεγονός ότι η κοινότητά μας μαθαίνει και Αραβικά για να διαβάσει το Ιερό Κοράνιο. Πιστεύουμε ότι η επιβολή της διδασκαλίας τριών ξένων γλωσσών που είναι άσχετες προς τη μητρική μας γλώσσα γεννά μία διαδικασία εσφαλμένης ταυτοποίησης της πολιτιστικής μας ταυτότητας και την ίδια στιγμή αποθαρρύνει τις προσπάθειες μας για κοινωνική ενσωμάτωση με την υπόλοιπη Ελληνική κοινωνία.
Η μόνη αποτελεσματική λύση αυτού του προβλήματος θα ήταν η ίδρυση Ελληνικών δημόσιων δημοτικών σχολείων σε όλα τα χωριά μας, όπου γλώσσες όπως αραβικά, αγγλικά, τουρκικά, γερμανικά κλπ μπορούν να διδαχθούν ως προαιρετικά μαθήματα. Καθώς η γλώσσα μας είναι μία προφορική γλώσσα κατανοούμε πως νέοι γλωσσολογικοί κανόνες θα πρέπει να εφευρεθούν και να χρησιμοποιηθούν για να οργανωθούν με ένα σύνθετο τρόπο έτσι ώστε να μπορούν να διδαχθούν και να μελετηθούν.
Όμως, για να προοδεύσουν τα παιδιά μας χρειαζόμαστε το ταχύτερο δυνατόν να έχουν την ευκαιρία να μορφώνονται κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες στην ελληνική γλώσσα αλλά με τέτοιο τρόπο που θα μας επιτρέπει να μείνουμε πιστοί στις αρχές της θρησκείας και της ταυτότητάς μας. Για να προστατεύσουμε τον ιδιαίτερο πολιτισμό μας, την ιστορία και την ταυτότητά μας και επιπλέον λόγω του ότι εξαναγκαζόμαστε να την ξεχάσουμε, το 2007 μία ομάδα ανθρώπων ίδρυσαν τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πομάκων Νομού Ξάνθης. Κατά τη διάρκεια των πρώτων ημερών του συλλόγου μας, η γνωστή τουρκόφωνη εφημερίδα “Millet” δημοσίευσε τα ονόματα των μελών του Συλλόγου Πομάκων στην προσπάθειά τους να μας εκθέσουν μπροστά στην κοινότητά μας ονομάζοντάς μας προδότες και σατανάδες. Παρά την τρομοκρατία και τις απειλές που τα μέλη του συλλόγου μας αντιμετωπίζουν από τότε, την ταπείνωση των οικογενειών μας ακόμα και μέσα στα τεμένη, καταφέρνουμε να διατηρούμε το πνεύμα του συλλόγου μας ζωντανό μέχρι τώρα. Κατά τους δύο επόμενους μήνες θα είμαστε υπερήφανοι να εορτάσουμε το άνοιγμα του νέου μας Πομακικού Πολιτιστικού Κέντρου στην Ξάνθη.
Συμπερασματικά θα ήθελα να ζητήσω την υποστήριξη του διοικητικού συμβουλίου του ΟΑΣΕ για τα ακόλουθα:
- Χρειαζόμαστε το ελληνικό κράτος να διαφυλάξει το θεμελιώδες δικαίωμά μας για ίσες ευκαιρίες στην εκπαίδευση μέσα από την καθιέρωση πλήρως ενσωματωμένων δημόσιων δημοτικών σχολείων στις περιοχές μας. Πρόσφατα (τα τελευταία 10 χρόνια), λόγω της ειδικής ποσόστωσης για τα παιδιά της μειονότητας, για την εγγραφή τους στο πανεπιστήμιο, τα παιδιά μας είχαν περισσότερες πιθανότητες να λάβουν εκπαίδευση υψηλότερου επιπέδου, και ο αριθμός των επιστημόνων, γιατρών και δικηγόρων, στην κοινότητά μας, που εργάζονται μαζί με τη χριστιανική πλειονότητα, έχει αυξηθεί. Όμως, αν οι Πομάκοι πρόκειται να ενσωματωθούν επιτυχώς σε μια πολυεθνοτική κοινωνία, χρειάζεται να αποκτήσουν ευχέρεια στην επίσημη γλώσσα του κράτους. Αλλιώς, είμαστε καταδικασμένοι στην κοινωνική περιθωριοποίηση, τη φτώχια και την αβεβαιότητα ενός μέλλοντος δίχως ελπίδα.
- Χρειαζόμαστε αποτελεσματική προστασία της νομιμοποίησης της πομακικής μας ταυτότητας ενάντια στη βαναυσότητα του Τουρκικού Προξενείου και των Τούρκων εθνικιστών. Είναι απαράδεκτο να αισθανόμαστε τρωτοί μέσα στα σύνορα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επειδή θέλουμε να μιλάμε τη δική μας γλώσσα, να τραγουδάμε τα δικά μας τραγούδια και να εκφράζουμε ελεύθερα τη γνώμη μας σχετικά με το μέλλον των παιδιών μας.
- Θα θέλαμε οι θεσμοί της Ευρώπης και της Ελλάδας να ενθαρρύνουν τη μελέτη και έρευνα του πομακικού πολιτισμού σε ακαδημαϊκό επίπεδο.
Τέλος, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τις ελπίδες μου για το μέλλον αυτής της κοινότητας. Ο Γκόγια, ο αγαπημένος μου ζωγράφος, είπε κάποτε: «Η ζωή είναι σαν την σπείρα». Ήρθα σήμερα εδώ επειδή πιστεύω ότι η κοινότητά μου μπορεί να ξεφύγει από τον φαύλο κύκλο σχετικά με την φύση της ταυτότητάς μας (Πομάκοι-Τούρκοι-Έλληνες) που καταστρέφει τις προσπάθειές μας για πρόοδο και ενσωμάτωση. Πρέπει να ανοίξουμε αυτόν τον κύκλο, να απελευθερώσουμε την κοινότητά μου και να δημιουργήσουμε μια σπείρα για χάρη των παιδιών μας. Επειδή αυτά είναι το μέλλον μας και αυτό το μέλλον πρέπει να είναι εύκολο και φιλικό, έτσι ώστε να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένα στο μέρος όπου γεννήθηκαν.
Βαρσοβία, 30/09/2009
Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010
Το ψήφισμα για τη Γενοκτονία στο Σουηδικό Κοινοβούλιο
Motion 2008/09:U332
Genocide of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915
Part of the motion which is the basis for the Riksdag decision
Motion to the Riksdag
2008/09:U332by Hans Linde etc. (Left Party, Green Party, Christian Democrats, Social Democratic Party and Liberal Party)
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should recognise as an act of genocide the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should work in the EU and the UN towards international recognition as an act of genocide of the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should work towards Turkey’s recognition as an act of genocide of the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
Genocide of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915
Part of the motion which is the basis for the Riksdag decision
Motion to the Riksdag
2008/09:U332by Hans Linde etc. (Left Party, Green Party, Christian Democrats, Social Democratic Party and Liberal Party)
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should recognise as an act of genocide the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should work in the EU and the UN towards international recognition as an act of genocide of the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
The Riksdag announces to the Government what is stated in the motion regarding the fact that Sweden should work towards Turkey’s recognition as an act of genocide of the killing of Armenians, Assyrians/Syriacs/Chaldeans and Pontiac Greeks in 1915.
Ευτοπία
ΕΥΤΟΠΙΑ
Κινητικότητα παρατηρείται μετά από πολύ καιρό, στα πολιτικά δρώμενα της Ηπείρου. Μαθαίνουμε ότι δημιουργήθηκε μια κίνηση πολιτών με το πολυσήμαντο όνομα «ΕΥΤΟΠΙΑ». Η συγκεκριμένη κίνηση αφορά τον Πολίτη , την Πόλη και τον Πολιτισμό. Οι δημιουργοί της έχουν ήδη κάνει τις πρώτες τους επαφές.
Πολλοι πολίτες - απ' το σύνολο του πολιτικού φάσματος - έδειξαν το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν στις πρώτες προσπάθειες για την ανάδειξη και συζήτηση θεμάτων όπως:- η κακοποίηση της γλώσσας - η έλλειψη κοινόχρηστων χώρων στις πόλεις- η ασέβεια προς τον τόπο και το περιβάλλον- η γαστρονομία και τα τοπικά προϊόντα κ.ά.
Οι άνθρωποι της ΕΥΤΟΠΙΑΣ ανέλαβαν ένα ευγενικό αγώνα. Φιλοδοξούν να επαναφέρουν τον Πολίτη, την Πολιτική, και τον Ππολιτισμό στο προσκήνιο. Η ΕΥΤΟΠΙΑ δεν είναι απλά ένας «καλός τόπος». Υπάρχει και αναπαράγεται μόνον εντός μιας κοινωνίας – κοινότητας πολιτικών όντων. Και επειδή η ΕΥΤΟΠΙΑ διαμορφώνεται τοπικά αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να είναι παρά ένα "Κοινόν" των Γιαννιωτών, ένα Κοινό των Ηπειρωτών.
Ας σημείωσουμε τη σημειολογία της ημέρας ανάρτησης της διακήρυξης της ΕΥΤΟΠΙΑΣ την 21η Φλεβάρη, ημέρα απελευθέρωσης της πόλης των Ιωαννίνων: «ενενήντα επτά χρόνια μετά την απελευθέρωση της πόλης και ο τόπος δείχνει να είναι ακόμη δέσμιος εξαρτήσεων. Οι τοποφάγοι κυριαρχούν, η πολιτική κάστα λυμαίνεται τον εθνικό πλούτο… για να περάσουμε επιτέλους από τη δυστοπία στην ΕΥΤΟΠΙΑ, χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να αποτελεί ουτοπία» .
www.eutopia-ioannina.blogspot.com
Κινητικότητα παρατηρείται μετά από πολύ καιρό, στα πολιτικά δρώμενα της Ηπείρου. Μαθαίνουμε ότι δημιουργήθηκε μια κίνηση πολιτών με το πολυσήμαντο όνομα «ΕΥΤΟΠΙΑ». Η συγκεκριμένη κίνηση αφορά τον Πολίτη , την Πόλη και τον Πολιτισμό. Οι δημιουργοί της έχουν ήδη κάνει τις πρώτες τους επαφές.
Πολλοι πολίτες - απ' το σύνολο του πολιτικού φάσματος - έδειξαν το ενδιαφέρον τους να συμμετάσχουν στις πρώτες προσπάθειες για την ανάδειξη και συζήτηση θεμάτων όπως:- η κακοποίηση της γλώσσας - η έλλειψη κοινόχρηστων χώρων στις πόλεις- η ασέβεια προς τον τόπο και το περιβάλλον- η γαστρονομία και τα τοπικά προϊόντα κ.ά.
Οι άνθρωποι της ΕΥΤΟΠΙΑΣ ανέλαβαν ένα ευγενικό αγώνα. Φιλοδοξούν να επαναφέρουν τον Πολίτη, την Πολιτική, και τον Ππολιτισμό στο προσκήνιο. Η ΕΥΤΟΠΙΑ δεν είναι απλά ένας «καλός τόπος». Υπάρχει και αναπαράγεται μόνον εντός μιας κοινωνίας – κοινότητας πολιτικών όντων. Και επειδή η ΕΥΤΟΠΙΑ διαμορφώνεται τοπικά αυτή η κοινωνία δεν μπορεί να είναι παρά ένα "Κοινόν" των Γιαννιωτών, ένα Κοινό των Ηπειρωτών.
Ας σημείωσουμε τη σημειολογία της ημέρας ανάρτησης της διακήρυξης της ΕΥΤΟΠΙΑΣ την 21η Φλεβάρη, ημέρα απελευθέρωσης της πόλης των Ιωαννίνων: «ενενήντα επτά χρόνια μετά την απελευθέρωση της πόλης και ο τόπος δείχνει να είναι ακόμη δέσμιος εξαρτήσεων. Οι τοποφάγοι κυριαρχούν, η πολιτική κάστα λυμαίνεται τον εθνικό πλούτο… για να περάσουμε επιτέλους από τη δυστοπία στην ΕΥΤΟΠΙΑ, χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να αποτελεί ουτοπία» .
www.eutopia-ioannina.blogspot.com