Σελίδες

Σάββατο 17 Ιουλίου 2010

Κύπρος


Ο Κυπριακός Ελληνισμός στο παρόν και στο μέλλον ή η αντίσταση στον εκτουρκισμό της Κύπρου.

Του Φάνη Μαλκίδη

Περιοδικό ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ Τ।2ΙΟΥΛΙΟΣ 2010

Οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια για τον Κυπριακό και γενικότερα Ελληνισμό, ανέδειξαν πολλά και σημαντικά ζητήματα για το χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων και ειδικότερα για την Κύπρο. Οι επαγγελματίες της προπαγάνδας, αγωνιούν για το μέλλον της Κύπρου, όταν ταυτόχρονα σε παρεμβάσεις τους υπονομεύουν την επανένωση της Κύπρου, υποστηρίζοντας ένα σχέδιο «λύσης» ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία, τις ανθρώπινες αξίες και αρχές και στην ελληνική παρουσία στην Κύπρο.
Προβάλλονται δικαιολογίες- φληναφήματα, όπως περί πολιτικής κατευνασμού της Τουρκίας, ανάδειξης του ευρωπαϊκού προσανατολισμού της, ο «εκδημοκρατισμός» της», ζητήματα που θα προωθηθούν με την αποδοχή της «λύσης»। Προπαγανδίζουν το προϊόν του πιο αισχρού ιμπεριαλισμού και αποικιοκρατίας ως «Σχέδιο Λύσης», που εδραιώνει τα τετελεσμένα της φασιστικής εισβολής και κατοχής, διαιωνίζει το ζήτημα των αγνοουμένων και των εποίκων και ουσιαστικά εγκαθιστά την ες αεί τουρκική παρέμβαση στην Κύπρο। Την ίδια στιγμή που γίνεται εκ νέου προπαγάνδα για μία νέα «λύση», η συντριπτική πλειοψηφία του Ελληνισμού της Κύπρου υποστηρίζει ότι επιθυμεί λύση, αλλά που να ανταποκρίνεται στο κράτος δικαίου, να είναι βιώσιμη και το νέο κράτος, να είναι λειτουργικό। Το ιστορικό χρέος που αναλαμβάνουν και πάλι οι συμπατριώτες μας Έλληνες της Κύπρου οφείλει να το κατανοήσει κάθε δημοκράτηςσυμβάλλοντας στην ενδυνάμωση του φρονήματος και της αντίστασης στον ιμπεριαλισμό και το φασισμό। Συμπαράσταση που την έχει ανάγκη ο Έλληνας της Κύπρου, ακόμη περισσότερο τώρα που το θράσος, ο εκβιασμός, ο εκφοβισμός και η ωμότητα των ξένων συμφερόντων που μεθοδεύουν τη νέα «λύση» είναι εξωφρενικά।

Εκδόσεις Αιγαίον
















ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΙΓΑΙΟΝ
Η ποίηση, η λογοτεχνία, η κριτική, η ιστορία σ’ ένα έρημο τόπο που αλλιώς μας τον άφησαν οι ποιητές μας, αλλιώς τον ονειρευτήκαμε και αλλιώς, θλιβερά, τον ζούμε। Εκδίδοντας ένα καινούργιο βιβλίο είναι σαν να ψάχνεις για τις πραγματικές έννοιες των λέξεων, είναι σαν να ψάχνεις για μικρές ανάσες ελευθερίας.





Γιαλούσα Βιβλιοπωλείο ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
Σε μια εποχή κυριαρχίας των υπεραγορών, αγαθών και βιβλίων, πάμε ενάντια στο ρεύμα। Ο πολιτισμός και οι ποιητές μας είναι η εγγύηση ότι θα υπάρχουμε σ’ αυτό τον τόπο και στο μέλλον, όχι απλώς ως ισοπεδωμένοι καταναλωτές, αλλά ως Έλληνες και ελεύθεροι πολίτες.





Ο Γέρων Παισιος

Ο Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, κοιμήθηκε ακριβώς πριν 16 χρόνια, την 12η Ιουλίου 1994 μ.Χ.! ΔΕΙΤΕ ΕΝΑ ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΕ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ-ΤΑ ΕΞΑΜΙΛΙΑ (ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΞΗΓΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ)-ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ! Πώς, πού και πότε θα μας επιτεθεί η Τουρκία, τι πρέπει να προσέξουν οι Ένοπλες Δυνάμεις μας, τι πρέπει να κάνει η Ελληνική Κυβέρνηση, πώς να ετοιμαστούμε για την πείνα που θα υπάρξει, πώς θα χτυπήσει η Ρωσία την Τουρκία, μέχρι πού θα φτάσουν τα στρατεύματά της, πώς θα γίνει ο τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, πώς, ποιοί και γιατί θα μας δώσουν ξανά την Κωνσταντινούπολη! Δείτε τώρα όσα θα γίνουν αύριο και τα ιστόρησε ο Γέροντας Παΐσιος σε σοβαρούς προσκυνητές που τον επισκέφθηκαν! Δείτε το ΑΥΡΙΟ ΣΗΜΕΡΑ στο ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ! www.NOIAZOMAI.net χρησιμοποιείστε Internet Explorer για να δείτε σωστά τις σελίδες μας Με εκτίμηση www.NOIAZOMAI.net

Για τον Ελληνισμό της Αλβανίας

.


ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
INTERNATIONAL COORDINATING COMMITTEE FOR NORTHERN EPIRUS ISSUE

WWW.PSEVA.COM



Μπροστά στις προκλήσεις που υπάρχουν για το παρόν και κυρίως το μέλλον του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού προκύπτει ως επιτακτική ανάγκη η συγκρότηση μίας Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Αυτή θα πρέπει να έχει ως κύριους στόχους τους εξής:
A. Την εκπροσώπηση των βορειοηπειρωτών
B. Την άμεση παρέμβαση για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο προς την Ελλάδα όσο και προς την Αλβανία.
Γ. Την παρουσία των Βορειοηπειρωτών σε διεθνείς οργανισμούς (ΟΗΕ, Συμβούλιο της Ευρώπης, Ευρωπαϊκή Ένωση, Οργανισμό για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη κ.α) όπου η Αλβανία έχει υπογράψει σχετικές συμβάσεις για τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα αλλά δεν τις έχει υλοποιήσει. Ειδικότερα παρεμβάσεις μπορούν να έχουν αποδέκτη: α) τον ΟΗΕ, β) Το Συμβούλιο της Ευρώπης γ) τον ΟΑΣΕ δ) την Ευρωπαϊκή Ένωση
Επίσης στόχοι της Επιτροπής μπορεί να είναι:
Α. Η επιστροφή των περιουσιών που αφαιρέθηκαν από το προηγούμενο καθεστώς και η σημερινή Αλβανική κυβέρνηση κωλυσιεργεί στην απόδοσή τους
Β. Η ίδρυση μειονοτικών σχολείων σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και όχι μόνο στις μειονοτικές ζώνες που αυθαίρετα χωρίστηκαν
Γ. Η ελεύθερη λειτουργία πολιτικών και άλλων ενώσεων
Δ. Η ελεύθερη και ανεμπόδιστη άσκηση των θρησκευτικών καθηκόντων και η επιστροφή εκείνων που βίαια εκτοπίστηκαν και
Ε. Οι πολίτες να δηλώνουν την εθνική τους ταυτότητα.
Στην Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Βορειηπειρωτικού Αγώνα θα μπορούν να συμμετέχουν:
1. Φορείς οι οποίοι μετά την κατάρρευση του καθεστώτος στην Αλβανία, κράτησαν, παρά τα προβλήματα, κύριο ρόλο στην προσπάθεια συγκέντρωσης και άρθρωσης του πολυδιάστατου λόγου της Ελληνικής μειονότητας, για την προβολή των αιτημάτων και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του Ελληνισμού της Αλβανίας.
2. Έλληνες όλων των Αλβανικών κομμάτων που ασπάζονται τις θέσεις της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικού Αγώνα.
3. Βορειοηπειρώτες επιστήμονες οι οποίοι θα συμβάλλουν με τις τεκμηριωμένες απόψεις τους στους σκοπούς της επιτροπής.
4. Κάθε άλλο φυσικό ή νομικό πρόσωπο το οποίο ασπάζεται το καταστατικό της Παγκόσμιας Συντονιστικής Επιτροπής Βορειοηπειρωτικού Αγώνα και λειτουργεί μέσα στο πλαίσιό της για την υλοποίηση των στόχων της.
Η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα, η οποία δεν καταργεί κανένα υφιστάμενο όργανο, αλλά συμπληρώνει το πλαίσιο διεκδίκησής μας, μπορεί να έχει τη μορφή τριτοβάθμιας οργάνωσης, μη κυβερνητικού χαρακτήρα, η οποία θα εγγραφεί στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΝGO’s) του ΟΗΕ και άλλων διεθνών οργανισμών για να παρεμβαίνει προς την υλοποίηση των στόχων της.
5. Συμπεράσματα
Τα προβλήματα των μειονοτήτων είναι αναμφισβήτητα υπαρκτά. Οι περισσότερες χώρες, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, κατά την οποία αναπτύσσεται μια έντονη δραστηριότητα για τα μειονοτικά ζητήματα με διεπιστημονικές και πολιτικές προσεγγίσεις αποκαθιστούν το μειονοτικό ως ένα από τα κεντρικά σημεία αναφοράς της κοινωνικής, πολιτικής και πολιτισμικής ιστορίας, αλλά και δεν προχωρούν σε ουσιαστική επίλυση των προβλημάτων τους. Μία τέτοια περίπτωση είναι και η Αλβανία η οποία συμπεριφέρεται στην Ελληνική μειονότητα με αντιδημοκρατικό τρόπο. Οι εθνικές μειονότητες και ειδικότερα η Ελληνική μειονότητα δεν είναι περιθωριακό στοιχείο των κρατών της Βαλκανικής και της Αλβανίας αλλά ένα δημιουργικό της τμήμα. Υπό τον όρο αυτό είναι αναγκαίος ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όπως εγγυώνται οι διεθνείς οργανισμοί. Η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα με παρεμβάσεις και παραστάσεις τόσο προς την Αλβανική κυβέρνηση, όσο και προς την Ελληνική, αλλά και προς τους διεθνείς οργανισμούς, μπορεί να αποτελέσει μία δυναμική ομάδα προώθησης των συμφερόντων της Ελληνικής μειονότητας και να συνεισφέρει αποτελεσματικά για το μέλλον της Ελληνικής μειονότητας.
Η Παγκόσμια Συντονιστική Επιτροπή Βορεοηπειρωτικού Αγώνα. Να συμβάλλει με τις αποφάσεις της, προτείνοντας τα πρόσωπα, τους φορείς και το πλαίσιο για να λειτουργήσει στο αμέσως επόμενο διάστημα η Παγκόσμία Συντονιστική Επιτροπή Βορειοηπειρωτικού Αγώνα. Είναι επιτακτική ανάγκη για να βγει το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα από το λήθαργο και να αναδειχθεί ξανά στο διεθνές στερέωμα το ζήτημα της Ελληνικής μειονότητας, ως θέμα ελευθερίας, δημοκρατίας και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων .

Η Ιδρυτική Επιτροπή αποτελείται από τους κάτωθι:
Μιχάλης Σέρβος
πρώην Πρόεδρος Πανηπειρωτικής Ομοσπονδίας Αμερικής
Δημήτριος Βάσσος
πρώην Πρόεδρος Βορειοηπειρωτικού Συλλόγου Πύρρος N.Y.
Ιερέας Κοσμάς Καραβέλλας
πρώην Πρόεδρος Βορειοηπειρωτικού Συλλόγου D.C.

Πρόεδρος Ιδρυτικής Επιτροπής

Ιερέας Κοσμάς Καραβέλλας

Για τους Τσάμηδες

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
INTERNATIONAL COORDINATING COMMITTEE OF NORTHERN EPIRUS ISSUE


P.O. BOX 6434, CLEARWATER, FL 33758 USA dodonaios@aol.com

ΓΡΑΦΕΙΟ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΥ
κ. Γεώργιο Παπανδρέου Αριθ. Πρωτ. 7016/2010

Εξοτότατε κ. Πρόεδρε

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ

ΘΕΜΑ: Για το ζήτημα των Τσάμηδων και τον Αλβανικό εθνικισμό

1. Η Ιστορία και η πραγματικότητα
Οι πρόσφατες εθνικιστικές κινήσεις στην Αλβανία για το ζήτημα των Τσάμηδων- «εορτασμός της ημέρας μνήμης της Γενοκτονίας των Τσάμηδων από την Ελλάδα», «4ο Φεστιβάλ Τραγουδιού και χορού για την «Τσαμουριά» με επίσημο υποστηρικτή τη σύζυγο του Αλβανού πρωθυπουργού και το υπουργείο Πολιτισμού- έφεραν ξανά στην επικαιρότητα ένα θέμα το οποίο απασχολεί τις ελληνοαλβανικές σχέσεις.
Να θυμίσουμε ότι οι εθνικιστές Αλβανοί που βάζουν το ζήτημα ως θέμα αποζημίωσης, επιστροφής των περιουσιών και απόδοσης της ελληνικής ιθαγένειας, είναι οι απόγονοι των Τσάμηδων που συνεργάστηκαν με τις γερμανικές και ιταλικές δυνάμεις κατοχής και συγκρότησαν την το «Αλβανικό Σύστημα Πολιτικής Διοικήσεως» με 14 Τάγματα έχοντας ως κύριο στόχο τους την εξολόθρευση του ελληνικού πληθυσμού στην περιοχή της Ηπείρου. Τραγικό αποτέλεσμα, ο θάνατος πολλών Ελλήνων, η πυρπόληση 25.000 σπιτιών, η ερήμωση 243 χωριών, η δημιουργία 100.000 Ελλήνων προσφύγων. Ενέργειες για τις οποίες καταδικάστηκαν και μάλιστα πολλούς εξ' αυτών με την ποινή του θανάτου.
Είναι οι απόγονοι αυτών που ακόμη και ο Ενβέρ Χότζα τους αντιμετώπισε με πολύ μεγάλη δυσπιστία, αφού θεωρήθηκαν συνεργάτες του φασισμού και γι΄ αυτό ένα μεγάλο μέρος τους μετακινήθηκε προς το Δυρράχιο, στο Φίερι και την Αυλώνα και όχι στα σύνορα με την Ελλάδα.
Μετά την κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία το θέμα των Τσάμηδων επανήλθε στην επικαιρότητα, με αποκορύφωμα την ανακήρυξη (1994), μετά από ομόφωνη απόφαση της αλβανικής βουλής, της 27ης Ιουνίου ως «ημέρα Γενοκτονίας των Τσάμηδων». Επίσης, οι Τσάμηδες έχουν ιδρύσει τον «Σύνδεσμο της Τσαμουριάς» μια 100μελή «βουλή», ο οποίος έγινε μέλος της «οργάνωσης υπο-αντιπροσωπευμένων λαών» του ΟΗΕ το 1995, ενώ διατείνονται ότι διαθέτουν τον απελευθερωτικό στρατό της Τσαμουριάς (UCC- Ushtria Nacionalclirimtare e Chameria) «με σκοπό την απελευθέρωση των εδαφών που τους ανήκουν».

2. Η σημερινή κατάσταση και η ανάγκη για πολιτική έναντι της αλβανικής προπαγάνδας
Είναι γεγονός ότι το ζήτημα των Τσάμηδων αποτελεί για την αλβανική πλευρά θέμα που ξεπερνά τις εσωτερικές του διαστάσεις και συνδέεται άμεσα με την εξωτερική πολιτική. Η στάση των κατά καιρούς Αλβανικών κυβερνήσεων οι οποίες θέτουν το ζήτημα στην ελληνική πλευρά θεωρώντας ότι υφίστανται και στις διαστάσεις του, απόδοση περιουσιών και ιθαγένειας, αποζημιώσεις και επιστροφή των Τσάμηδων στην Ελλάδα, δεν αποτελεί απλώς διαχείριση ενός θέματος για λόγους εσωτερικής συνοχής, την περίοδο μάλιστα που είναι στο προσκήνιο το μέλλον των αλβανικών πληθυσμών στα Βαλκάνια.
Οι (άκομψες) κινήσεις επαναφοράς του ζητήματος ως κυρίαρχο στις ελληνοαλβανικές σχέσεις, ακόμη και από την πλευρά του Αλβανού προέδρου της Δημοκρατίας (Δεκέμβριος 2004 και Νοέμβριος 2005) υποδηλώνει ότι η αλβανική πλευρά συντηρεί το θέμα ως κεντρική συνιστώσα της εξωτερικής της πολιτικής, αλλά και ως σύμβολο ενότητας της πολιτικής και της κοινωνίας. Η πρώτη μάλιστα τις περισσότερες φορές συνηγορεί σε κινήσεις της δεύτερης ακόμη και εάν αυτές έχουν σαν αποτέλεσμα να δημιουργούνται σημαντικά προβλήματα στις διμερείς σχέσεις στις οποίες πρακτικά στηρίζεται η Αλβανία (ελληνικές επενδύσεις). Το εθνικιστικό κλίμα που διαπνέει σε αρκετές περιπτώσεις την αλβανική πολιτική και κοινωνία το οποίο από την μεν πρώτη εκφράζεται με τα γνωστά επιχειρήματα περί «σεβασμού των δικαιωμάτων των Τσάμηδων», από τη δε δεύτερη με πιο δυναμικές κινήσεις (διεκδίκηση εδαφών μέχρι την Πρέβεζα, εκτύπωση χαρτών, κ.λ.π) αποτελεί μία πραγματικότητα που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί.
Η Επιτροπή διαμαρτύρεται για τη συνεχιζόμενη από την αλβανική πλευρά εθνικιστική πολιτική για το ζήτημα των Τσάμηδων και καλεί τις δυνάμεις εντός και εκτός Βουλής και Κομμάτων στην Αλβανία και να δουν το μέλλον στην περιοχή έξω από αντιπαραθέσεις και εθνικιστικές επιδιώξεις. Ταυτόχρονα καλεί την Ελληνική κυβέρνηση και τα Κόμματα να απαντήσουν συνολικά για το θέμα, χωρίς να επιτρέπουν σε επίσημους και ανεπίσημους φορείς της Αλβανίας να κάνουν προπαγάνδα, διασύροντας την Ελλάδα στο εξωτερικό. Παράλληλα καλεί την Ελλάδα να στηρίξει την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία, η οποία ενώ θα έπρεπε να έχει την βοήθειά της, διώκεται ξανά και μπαίνει στο ίδιο επίπεδο με την εθνικιστική επιδίωξη της Αλβανίας που σχετίζεται με τους Τσάμηδες.

Με Τιμή

Ιερέας Κοσμάς Καραβέλλας Υπεύθυνος
Πρόεδρος Γραφείου Τύπου
Κοινοποίηση:
Βουλή των Ελλήνων Μιχάλης Σέρβος
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης dodonaios@aol.com

ο Παπα Ισαάκ ο Αθωνίτης ο απο Λιβάνου.

ο Παπα Ισαάκ ο Αθωνίτης ο απο Λιβάνου....(εις μνημόσυνον αιώνιον 16/07/1998)
ο Γέροντας Ισαάκ ο ΑθωνίτηςΑν και ποτέ δεν υπήρξε ένα ειδικά αραβόφωνο μοναστήρι ή σκήτη στο Αγιον Όρος, υπήρξαν πολλοί αραβόφωνοι μοναχοί που έχουν πάει στο Άγιον Όρος για να αναζητήσουν τη σωτηρία τους.. Στο δικό μας καιρό , ο Ισαάκ ο Αθωνίτης ταξίδεψε από τον Λίβανο στο Άγιον Όρος, όπου έγινε μαθητής του Γέροντα Παισίου
Το άρθρο που ακολουθεί, γράφτηκε στην αραβική γλώσσα από τον αδελφό του Αρχιμανδρίτη Ισαάκ, Αντώνη και σχολιασμένο από τον Εφραίμ (Κυριάκου) Ηγούμενο της Μονής του Αρχαγγέλου Μιχαήλ στο Μπασκίντα και νυν Μητροπολίτη Τριπόλεως του Λιβάνου. Η μετάφραση εδώ, ωστόσο, είναι από τη γαλλική μετάφραση του εγγράφου που δημοσιεύθηκε στην Le Bon Pasteur, το δελτίο του l'Association des Chretiens Orthodoxes d'Antioche et de leurs Amis,. 4, March-June 2006.Επίσης την ελληνική μετάφραση διόρθωσε ο άλλος αδελφός του Γέροντα Ισαάκ που ζει στην Ελλάδα ο γιατρός Ηλίας Ατάλα.
ο Σεβασμιότατος Εφραίμ (Κυριάκου)της μητρόπολης Τριπόλεως του ΛιβάνουΟ πατέρας Ισαάκ γεννήθηκε από τη Μάρθα και τον Nemer Atallah στις 12 Απριλίου 1937 σε ένα χωριό του Λιβάνου Nabay στην περιοχή τoυ νομού Maten,15 χιλιόμετρα βορειοανατολικά της Βηρυτού και που ανήκει στη Μητρόπολη του Όρους Λιβάνου .. Του δόθηκε το όνομα Fares (Φίλιππος) . Μεγάλωσε σε μια ευσεβή ορθόδοξη οικογένεια και έμαθε από τον πατέρα του{ο οποίος ήταν ψάλτης από 12 ετών στο χωριό του, στην εκκλησία του Αρχαγγέλου Μιχαήλ (Ταξιάρχης)}, την αγάπη για τον Χριστό και την πίστη στην παράδοση της Εκκλησίας.
Από τα νεανικά του χρόνια είχε κλίση στην μόνωση και την προσευχή. Συχνά συνέβαινε οι γονείς του να τον χάνουν και τελικά να τον βρίσκουν να προσεύχεται στα μέρη γύρω από το χωριό του, όχι μακριά από το σπίτι που γεννήθηκε . Ήταν διαπίστωση πια ότι ήδη είχε βρει την εγγύτητα προς τον Θεό και την Εκκλησία Του.
περιοχή κοντά στο πατρικό σπίτι του Γέροντα όπου βρίσκονται τα οικογενειακά κτήματα . Μια μέρα, όταν ήταν ακόμα αρκετά νέος 14 χρονών έφυγε από το σπίτι της οικογένειας του για να πάει στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στο Shwaιρ, κοντινό μοναστήρι που απέχει από το χωριό 5 χιλιόμετρα, αλλά ο πατέρας του έστειλε να πάνε να τον βρουν και να τον φέρουν πίσω.. Εκείνη την εποχή έλεγαν, ότι δεν ήταν παράδοση των μοναστηριών να δεχθούν το μεγαλύτερο γιο της οικογένειας ως μοναχό, δεδομένου ότι αναλάμβανε την υποστήριξη της οικογένειας.. Ο Fares συμφώνησε και επέστρεψε σπίτι του.
. Έκανε τις αρχικές του σπουδές στο σχολείο του χωριού του, Nabay, στη συνέχεια, εγκατέλειψε το σχολείο για να εργαστεί ως μαθητευόμενος ξυλουργός.. Στο τέλος της μαθητείας του, πήγε για την πρακτική του στη Βηρυτό.. Εκεί κάθε βράδυ, στο τέλος της εργασίας του, έπαιρνε μαθήματα στη βυζαντινή ψαλμωδία στη Βηρυτού στο σχολείο του Mitri- Al Murr, Πρωτοψάλτη της Εκκλησίας της Αντιόχειας.. Το καλοκαίρι του 1962, σε ηλικία είκοσι πέντε, πήρε την απόφαση της ζωής του. Σε μια μικρή τσάντα του, ταχτοποίησε προσεκτικά τα ρούχα του και άφησε τη δουλειά του στο Grand Phonecia ξενοδοχείο, το οποίο ήταν το πρότυπο για την πολυτέλεια στη Βηρυτό την εποχή εκείνη, και επέστρεψε στο σπίτι του αφού ζήτησε την παραίτησή του.. Όταν έφτασε στο σπίτι του παρέδωσε στον πατέρα του, για τον οποίο είχε τεράστιο σεβασμό και υπακοή αστείρευτη, τις οικονομίες του σένα βιβλιαρίου, με 3000 λίρες, ποσόν σεβαστό για την εποχή εκείνη λέγοντας «Αυτό το λογαριασμό ταμιευτηρίου έχει ανοιχθεί στο όνομά σας. Θα ήθελα , να τα διανείμεις εξίσου μεταξύ όλων των μελών της οικογένειας. Όσο για μένα, εγώ δεν χρειάζομαι τίποτα γιατί πρόκειται να πάω στο μοναστήρι.
Με θλίψη ο πατέρας του τον ρώτησε, "Τι μπορώ καλύτερο να σου προσφέρουμε σε αυτόν τον κόσμο, έτσι ώστε να μην γίνεις μοναχός;" Ο Fares του απάντησε, "Ακόμα και αν μπορείτε να μου δώσετε όλον αυτόν τον κόσμο ως αντίτιμο, τα μάτια μου δεν έχει καμία αξία ! Η ζωή μου δεν είναι εδώ, αλλά στο μοναστήρι. Ο πατέρα του, προσπάθησε σκληρά να τον αποτρέψει από το να ακολουθήσει το δρόμο του μοναχισμού, τοποθετώντας ως πίεση την φροντίδα για τα άλλα μέλη της οικογένειας, αλλά ήταν μάταιο.
Την ίδια ημέρα, ο Fares πήρε την τσάντα του και κατευθύνθηκε με τον αδερφό του Αντώνη προς την κατεύθυνση της μονής της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Bkeftin, στην περιοχή της Κούρας, μια θέση που δεν είχε επισκεφτεί ποτέ. Είχε μόνο διεύθυνση και το όνομα του ηγούμενου της, Αρχιμανδρίτης Yuhanna (Mansour), το νυν Μητροπολίτης Λαοδικείας στη Συρία.
το μοναστήρι που πήγε αρχικά ο Γέροντας Ισαάκ...(ο Γέροντας που φαίνεται είναι επίσης μια μορφή πνευματική στο Λίβανο)Ο Fares φτάνοντας στο μοναστήρι βγήκε από το ταξί και έπεσε στα γόνατά του, αντικρίζοντας το μοναστήρι και, σηκώνοντας τα χέρια του, απήγγειλε μια προσευχή δική του …. «Ευχαριστώ τον Κύριο για το ότι μου έκανε πραγματικότητα την επιθυμία μου."
Ο Αρχιμανδρίτης Yuhanna τους πήρε στο αρχονταρίκι του μοναστηρίου για να τους υποδεχθεί. Το μοναστήρι ήταν σε μεγάλο βαθμό ερημωμένο , τα περισσότερα από τα δωμάτια του ήταν σε άθλια κατάσταση και σχεδόν ακατοίκητα Ένας μοναχός ζούσε εκεί εκτός από την Ηγούμενο.
Ο ήλιος έδυε, όταν ο αδελφός του Γέροντα Ισαάκ, Αντώνης, επέστρεψε, αφήνοντας το μεγαλύτερο αδελφό του στο μοναστήρι.. Στο σπίτι η οικογένεια, με αγωνία τα νέα για τον Fares. Ο πατέρας του μίλησε πρώτος, λέγοντας «Λοιπόν, πού ακριβώς πήγε;" "Για το μοναστήρι της Bkeftin στη Κούρα," αποκρίθηκε, «αλλά σας διαβεβαιώνω αμέσως ότι, δεδομένης της κατάστασης στη μονής, και δεδομένου ότι ο Fares εργάστηκε τα τελευταία χρόνια στο υπερπολυτελές Phonecia Hotel στη Βηρυτό, δεν θα μπορέσει να μείνει εκεί πάνω από δύο ή τρεις ημέρες προτού να τον δείτε να επιστρέφει στο σπίτι» Ο πατέρας του κοίταξε τον αδελφό του Fares, Αντώνη στα μάτια και είπε: «Δεν έχει σημασία τις δυσκολίες που θα συναντήσει, αλλά να ξέρετε ότι ο αδελφός σας δεν θα επιστρέψει ξανά πίσω ."
Η ζωντάνια του πνεύματος του και ο ζήλος που έδειξε ο Fares στις σπουδές του σίγουρα ενθάρρυναν τον Ηγούμενο Yuhanna να του επιτρέψει να επεκτείνει τις σπουδές του, το οποίο και έγινε με την εγγραφή του στο σχολείο που ανήκει στην Πατριαρχική Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μπαλαμάντ στην περιφέρεια της Κούρας, στον Βόρειο Λίβανο. Έτσι ο Fares βρέθηκε, υπό την αιγίδα του Ιγνατίου (Hazim, το σημερινό Πατριάρχη της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αντιοχείας ), που ήταν εκείνη τη στιγμή επίσκοπος της Λαοδικείας στη Συρία και έμενε στο μοναστήρι του Μπαλαμάντ .
η αυλή της Μονής του Μπαλαμάντ....Χειροτονηθεί διάκονος με το όνομα Φίλιππος στο μοναστήρι αφιερωμένο στον Άγιο Ιάκωβο τον Πέρση στο Dedde της Κούρας το 1963, δια της τοποθέτησης των χεριών του Ηλία (Kourban), Μητροπολίτη της Επισκοπής της Τρίπολης και του Μητροπολίτη της Κούρας, υπό τους οποίους ήταν το μοναστήρι του Bkeftin στην οποία είχε υποταχθεί.. Ήταν αξιοσημείωτη καθ 'όλη την περίοδο της εκεί παραμονής του η προσήλωση του στη προσευχή, την άσκηση και στο ότι έκανε με ειρήνη και με πολύ ζήλο ότι του είχε ανατεθεί να κάνει, και για την υπακοή του στους προϊσταμένους του.
Η Θεία Πρόνοια, ως συνήθως, χρησιμοποιώντας τις τοπικές συνθήκες τον ανάγκασε να φύγει από το σχολείο του Balamand για την Πάτμο στην Ελλάδα το 1968, όπου έλαβε το δίπλωμα του Λυκείου.
Ο Γέροντας τότε εξεδήλωσε την επιθυμία του να εμβαθύνει τις γνώσεις του στη Θεολογία με το να γίνει φοιτητής στη Σχολή Θεολογίας στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης ,όπου απεφοίτησε με άριστα και όπου υπηρέτησε ως διάκονος στον καθεδρικό ναό του Αγίου Δημητρίου, πολιούχου της πόλης.Θα πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός ήταν γνωστός για τη πολύ όμορφη φωνή, η οποία προσέλκυε πολλούς από τους πιστούς να ακούσουν την ψαλτική της αντιοχειανής παράδοσης και να απολαύσουν την Θεία Λειτουργία στα αραβικά και στα ελληνικά.
το καθολικό της ιεράς μονής του ΜπαλαμάντΑλλά το πιο σημαντικό γεγονός για τον ίδιο κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ήταν ότι ήρθε σε ουσιαστική επαφή με το Άγιο Όρος, καθώς και με τη μοναστική ζωή που καλλιεργήθηκε στο Περιβόλι της Παναγίας. Εκεί συγκεκριμένα γνώρισε Αυτόν που θα γινόταν ο πνευματικός πατέρας του, τον Γέροντας Παίσιο (+ 12 Ιουλίου του 1994).
Με την επιστροφή του στο Λίβανο, χειροτονήθηκε ιερέας στον Πατριαρχικό Μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στο Μπαλαμάντ δια της επιθέσεως των χειρών του μακαριστού πατριάρχου Ηλία IV (Μουαουάντ), με το όνομα Φίλιππο Στη συνέχεια έζησε στην περίοδο από το 1973 και το 1975 στο μικρό μοναστήρι αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου , μετόχι της Ιεράς Μονής της Θεοτόκου στο Χαματούρας, στην περιοχή της Zgharta στο Βόρειο Λίβανο, ένα Μετόχι της Ιεράς Αρχιεπισκοπής του Όρους Λιβάνου στην επικράτεια της Αρχιεπισκοπής της Τρίπολης και της Κούρας.Ο πατέρας Φίλιππος πήρε την τοποθέτηση του στο μοναστήρι του Αγίου Γεωργίου με πολύ ενθουσιασμό. Έβαλε τον εαυτό του να εργαστεί αμέσως στην αποκατάσταση της εκκλησίας του μοναστηριού και των κελιών των μοναχών που περιέβαλαν τη μονή . Επίσης, νοιαζόταν για τη παραμελημένη περιοχή του μοναστηριού, με την εκ νέου φύτευση ελαιόδεντρων και αμπελιών. Η προσωπικότητα του Πατέρα Φίλιππου και το έργο που έκανε άρχισαν να αποδίδουν καρπούς και το μοναστήρι λίγο λίγο έγινε γνωστό μέρος της πνευματικής ανανέωσης που προσέλκυσε όλο και περισσότερες ψυχές στον Κύριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Πατέρας Φίλιππος υπηρέτησε κατά τη διάρκεια της παραμονής του στο εν λόγω μοναστήρι και την ενορία αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ στο χωριό κοντά στο Ras Kifa.
το ασκητήριο του Γέροντα με θέα τον Άθωνα..Όμως , κάτω από την πίεση του πολέμου στο Λίβανο, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το μοναστήρι του, που βρίσκεται όπως απαιτεί η παράδοση σε μια βουνοκορφή, η οποία είχε γίνει μια στο πόλεμο μια πολύτιμη στρατιωτική θέση, και να αναζητήσει καταφύγιο ακόμη μια φορά στη Θεσσαλονίκη , αφού είχε λάβει το βαθμό του Αρχιμανδρίτη το 1976.. Άσκησε την ιεροσύνης του στην ίδια την πόλη, στην εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας και είχε αναλάβει την ευθύνη των φοιτητών θεολογίας που είχαν μεταφερθεί από την Πατριαρχική Μονή της Κοίμησης της Θεοτόκου Μπαλαμάντ που έκλισε λόγω πολέμου στη Θεολογική σχολή της Θεσσαλονίκης με την αμέριστη βοήθεια για τη μεταφορά τους, από το μητροπολίτη Παντελεήμων Ροδόπουλο, καθηγητή στην εν λόγω θεολογικη σχολή.
Το 1978, έλαβε την άδεια από το Σεβασμιότατο George (Χόντρ) του Όρους του Λιβάνου, μετά τον οποίο εξακολουθούσε να εξαρτάται, να ενταχθεί στην μοναστική κοινότητα του Αγίου Όρους.. Κινήθηκε προς τη Μονή Σταυρονικήτα και έλαβε το όνομα του Αγίου Ισαάκ του Σύρου που τον ευλαβούταν πολύ . Τώρα πια μπορούσε ως εκ τούτου να παρακολουθεί στενότερα τις διδασκαλίες του πνευματικού του πατέρα, του Γέροντα Παισίου, που ζούσε τότε σε ερημητήριο αφιερωμένο στο Τίμιο Σταυρό και που δεν απέχει πολύ από το μοναστήρι του Σταυρονικήτα .
η είσοδος του ασκητηρίου του Γέροντα στη Καψάλα..Λέγεται ότι ένα αξιοσέβαστος μοναχός του Αγίου Όρους είπε προς αυτόν, "Έχετε έρθει εδώ από μια χώρα που έχει τόσους πολλούς Αγίους όπως τον ενάρετο Άγιο Ισαάκ τον Σύρο, προκειμένου να μάθετε τη μοναστική ζωή;.Ο πατήρ Ισαάκ απάντησε, "Ναι, η εμπειρία των Αγίων Πατέρων μας έχει διαφυλαχτεί εδώ σε μεγάλο βαθμό στο Αγιον Ορος και έχω έρθει για ενισχυθώ σε αυτόν τον Άγιο τόπο."
Ένα χρόνο μετά την άφιξή του στο μοναστήρι του Σταυρονικήτα, αναχώρησε στο νέο καταφύγιο του, το ασκητήριο της Ανάστασης του Κυρίου που ο ίδιος ανακαίνισε στην περιοχή της Καψάλας, που δεν απέχει πολύ από τις Καρυές, την πρωτεύουσα του Αγίου Όρους. Έζησε εκεί μόνος για τέσσερα χρόνια, μια ζωή πολύ σκληρής άσκησης και έντονου πνευματικού αγώνα. Ήρθε αντιμέτωπος με πολλούς πειρασμούς και δοκιμασίες που προσπάθησαν να τον κάνουν να αφήσει τη ασκητική μόνωση του, ώσπου μια μέρα, όταν, συγκλονισμένος από τις σκέψεις του, τη κούραση του, και τις δυσκολίες του, ανακάλυψε ένα μικρό τάφο, ενώ περπατούσε σε κάποιο σημείο του κελιού του Στάθηκε μπροστά του και προσευχήθηκε θερμά, αφήνοντας τον εαυτό του στους κόλπους της μνήμης του θανάτου. Στη συνέχεια, είπε με μια αποφασιστική φωνή, «Εδώ μπορώ να πεθάνω»
ο τάφος του Γέροντα...
Από εκείνη τη στιγμή, οι σκέψεις που τον βασάνιζαν εντελώς εξαφανίστηκαν. Αυτή η μνήμη του θανάτου δεν τον άφησε ποτέ , και σύμφωνα με τη μοναστική παράδοση, έσκαψε έναν τάφο του δικού του μεγέθους του, με τα χέρια του, μέσα στον κήπο στο ασκητήριο του. Η μνήμη αυτή η τόσο καθοριστική δεν τον άφηνε κάθε μέρα μέχρι που το σώμα του αναπαύτηκε εκεί την Πέμπτη 16 Ιουλίου 1998.
Παρέμεινε στο Άγιον Όρος από το 1978 μέχρι το 1998, το έτος ανάπαυση του, και ήταν γνωστός για ασκητισμό του και την πνευματική αγωνιστικότητα του . Έγινε, με τη χάρη του Θεού, ένας διάσημος πνευματικός πατέρας στο Άγιον Όρος και στην Ελλάδα, και ένθερμος υποστηρικτής της επιμελούς πρακτικής του μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Ήταν γνωστό ότι είχε αποκτήσει τη φήμη του αρίστου, έμπειρου και θεόπνευστου Πνευματικού, κάτι που λίγοι έχουν στο Αγιον Όρος.
.Στη διάρκεια της ζωής του, έγινε επίσης μια ζωντανή γέφυρα μεταξύ της Εκκλησίας της Αντιοχείας και του Αγίου Όρους. Συχνά είπε, "εκπροσωπώ την Αντιόχεια στο Άγιο Όρος», και ήταν περήφανος για αυτό. Πολλοί χριστιανοί του Λιβάνου, αλλά και αραβόφωνοι χριστιανοί των Πατριαρχείων Αντιοχείας, Ιεροσολύμων και Αλεξανδρείας, καθώς και άλλοι που ήρθαν από το Νέο Κόσμο ερχόντουσαν να λάβουν την ευλογία του και να ζητήσουν τη συμβουλή του.
Έκανε επίσης μια σειρά από σύντομα ταξίδια στη χώρα καταγωγής του, το Λίβανο, καθώς και τη Συρία, την Ιορδανία και την Αίγυπτο. Χάρη δε σε Εκείνον έχουν δημιουργηθεί στο Λίβανο τέσσερα μοναστήρια τρία ανδρικά και ένα γυναικείο, πολύ πνευματικά και αποτελούν πια φάρους για την πνευματική αναγέννηση του Λιβάνου.
το καθολικό της μονής του Σεβασμιότατου Εφραίμ πνευματικό παιδί του Γέροντα στο ΛίβανοΕπίσης είναι γνωστή η βοήθεια που πρόσφερε σε διάφορα μέρη της Ελλάδας όπως στη Λέσβο όπου εξομολογούσε επί δεκαετία περίπου συμβάλλοντας καθοριστικά στην αναβίωση της αυθεντικής πνευματικότητας της Λέσβου....θα επανέλθουμε εν καιρώ στην ευλογία αυτή