Εκδήλωση για τη Γενοκτονία

Εικοσιτρία Χρόνια στη Μικρά Ασία. Μία αληθινή ιστορία στον Πόντο

Author Efthimios N. Couzinos, a member of Turkey's ill-fated Greek minority who later adopted the United States as his home, provides a vivid recollection of life in Turkey before, during, and after the First World War. Couzinos tells the story of the halcyon days of his youth before depicting the terrible ordeal that he and other Ottoman Greeks and Armenians experienced at the hands of the Turks and their leader Mustafa Kemal.

TWENTY-THREE YEARS IN ASIA MINOR

1899-1922

EFTHIMIOS N. COUZINOS

 

                                               Current edition                    1969 edition

The Pontian Greek Society of Chicago with the support of the Pan-Pontian Federation of USA and Canada has re-printed Twenty-Three Years in Asia Minor (1899-1922), which was originally published in 1969.

Πρόκειται για το βιβλίο που εκδόθηκε στην Αγγλική γλώσσα στην Νέα Υόρκη το 1969 και αναφέρεται στην Γενοκτονία και στον Συμεών Ανανιάδη του Αθλητικού Συλλόγου «Πόντος» Μερζιφούντας. Mεταφράσθηκε στην Ελληνική γλώσσα δίνοντας νέα στοιχεία για το ζήτημα της Γενοκτονίας.

ΕΙΚΟΣΙΤΡΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ ΜΙΚΡΑ ΑΣΙΑ

ΕΥΘΥΜΙΟΣ ΚΟΥΖΙΝΟΣ

 

* Ευθύμιος Κουζινός: Μία σημαντική μαρτυρία για το Κολλέγιο Ανατόλια Μερζιφούντας και το Σύλλογο «Πόντος»

* Για το Συμεών Ανανιάδη, τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων, την προσφυγιά.

* Μία υπόμνηση για το χρέος και το καθήκον μας.

 

Η έρευνα για το ζήτημα των Ελλήνων του Πόντου, το σύλλογο «Πόντος» της Μερζιφούντας και για την προσφορά του στον Ελληνισμό οδήγησε στην ανακάλυψη ενός σημαντικού έργου ενός μαθητή του Κολλεγίου «Ανατόλια», του Ευθύμιου Κουζινού.

Ο Ευθύμιος Κουζινός γεννήθηκε το 1899 στο Αλατσάμ (Λεοντόπολις ή Λεοντούπολις- τουρκ. Alaçam) του Πόντου, 27 χλμ δυτικά από τη Σαμψούντα και φοίτησε στο Κολλέγιο «Ανατόλια», από το 1913 μέχρι και το 1921. Το 1922 έφυγε μαζί με τους άλλους πρόσφυγες για την Ελλάδα και το επόμενο έτος μετανάστευσε στις ΗΠΑ, όπου μέσω της Αμερικανικής φιλανθρωπικής οργάνωσης «Near East Relief» (Περίθαλψη Εγγύς Ανατολής), ενημέρωνε το αμερικανικό κοινό για τη γενοκτονία.Το βιβλίο «Εικοσιτρία χρόνια στη Μικρά Ασία» στηρίχτηκε στις διαλέξεις του Ευθύμιου Κουζινού «Η Ζωή μου στην Τουρκία», οι οποίες πραγματοποιήθηκαν στο Κολλέγιο Bates (Maine) στο χρονικό διάστημα 1923-1925 και στο Πανεπιστήμιο Northwestern την περίοδο 1926-1927. Επίσης χρησιμοποιήθηκε το κείμενό του «Σημειώσεις στους προσφυγικούς καταυλισμούς στην Αθήνα (1922-1923)».Το βιβλίο του Ευθύμιου Κουζινού δίνει ιδιαίτερες και μεγάλης αξίας πληροφορίες οι οποίες είναι παντελώς άγνωστες, για τη ζωή και τις διώξεις στην πατρίδα του το Αλατσάμ, σε όλον τον Πόντο και τη Μικρά Ασία, για το Μουσταφά Κεμάλ, για τα τάγματα εργασίας, για τους Έλληνες και τους Αρμένιους, για το Κολλέγιο «Ανατόλια» Μερζιφούντας, για τη δράση του αθλητικού Συλλόγου «Πόντος», για την τύχη των μελών του συμβουλίου και ειδικότερα για ένα εξέχον μέλος του και φίλο του συγγραφέα. Τον Συμεών Ανανιάδη, τον αθλητή του «Πόντος» και μαθητή του «Ανατόλια», ο οποίος απαγχονίστηκε το 1921 στην Αμάσεια, μαζί με καθηγητές και μαθητές του Κολλεγίου.

Όπως γράφει ο Κουζινός στο βιβλίο του, ο Ανανιάδης λίγο πριν τον απαγχονισμό του φώναξε τις τελευταίες του λέξεις «Είμαι αθώος».

Ο Ελληνικός Αθλητικός Σύλλογος «Πόντος» και οι άνθρωποί του όπως ο Συμεών Ανανιάδης, συνέβαλλαν αποφασιστικά στην πνευματική, πολιτισμική, και κοινωνική ανύψωση. Επιπρόσθετα με τη δραστηριότητά τους αποτέλεσαν μία ακόμη προσφορά στην εθνική αποκατάσταση των Ελλήνων του Πόντου, οι οποίοι αγωνίζονται με κάθε τρόπο για την ελευθερία. Μάλιστα πολλά μέλη του Συλλόγου θα δώσουν και τη ζωή τους για την εθνική υπόθεση, η οποία δεν θα δικαιωθεί.

Το βιβλίο «Εικοσιτρία χρόνια στη Μικρά Ασία» του Ευθύμιου Κουζινού το οποίο εκδόθηκε το 1969 στη Νέα Υόρκη, αποτελεί μία σημαντική πηγή για τους Έλληνες και για τους Αρμένιους που ζούσαν στην Ανατολή και ειδικότερα στον Πόντο.

Για την έκδοση του μεταφρασμένου στην ελληνική γλώσσα βιβλίου στην ελληνική γλώσσα, θα πρέπει να τονισθεί αυτό έγινε χάρη στη χορηγία των του Θεμιστοκλή Ανανιάδη, καθώς με την αμέριστη συμπαράσταση της Λέσχης Ποντίων Νομού Καβάλας και ειδικότερα του προέδρου της Χαράλαμπου Αλεξανδρίδη, του πρώην προέδρου του Συλλόγου Ποντίων Σικάγου «Ξενιτέας» Γ. Μαυρόπουλο- το βιβλίο επανεκδόθηκε στην αγγλική γλώσσα στις ΗΠΑ το 2010 με φροντίδα του Συλλόγου Ποντίων Σικάγου «Ξενιτέας»- και των Grace Mowat, Nockolas H. Balison, Robert Balison, και James Ekmeian Jr.

Είναι βέβαιο ότι θα υπάρξουν και άλλα βιβλία όπως του Ευθύμιου Κουζινού, ήδη αυτό γίνεται πράξη που θα δείξουν την ιστορική πορεία και διαδρομή των Ελλήνων του Πόντου, της Μικράς Ασίας και άλλων πατρίδων της Ανατολής. Την ιστορία συλλόγων και σωματείων, ανθρώπων όπως ο Συμεών Ανανιάδης που έζησαν στην Μικρά Ασία, στην δική μας πατρίδα, ξεχώρισαν με τη δραστηριότητά τους και απέδειξαν με τη θυσία τους την ανιδιοτελή κοινωνική και εθνική τους προσφορά.

Ο Ευθύμιος Κουζινός γεννήθηκε στο Αλατσάμ της Μικράς Ασίας στο τέλος του 19ου αιώνα, το 1899. Φοίτησε στο Αμερικανικό Κολλέγιο «Ανατόλια» στη Μερζιφούντα. Μετά την καταστροφή ήρθε στις ΗΠΑ και φοίτησε στο Κολλέγιο Bates (Maine) και στο Πανεπιστήμιο Northwestern (Evanston, Illinois) από όπου πήρε το πτυχίο του το 1928. Έγινε πολίτης των ΗΠΑ και εργάστηκε ως μεταφραστής, εκπαιδευτικός και κυβερνητικός υπάλληλος, ενώ πραγματοποίησε εκατοντάδες ομιλίες ενημερώνοντας το αμερικανικό κοινό για τη Γενοκτονία. Έζησε στην Αλεξάνδρεια (Βιρτζίνια) και πέθανε το 1974.

Για περισσότερες πληροφορίες:

ΛΕΣΧΗ ΠΟΝΤΙΩΝ ΚΑΒΑΛΑΣ
7ΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ 89Β
ΚΑΒΑΛΑ
ΤΗΛ.- FΑΧ: 2510242260- 6942558532

www.lesxi-pontion.gr

Οι Έλληνες της τ. ΕΣΣΔ στον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο Нашим героическим Соотечественникам – защитникам Отечества

Никос СИДИРОПУЛОС. РОССИЯ. МОСКВА.

ΝΙΚΟΣ ΣΙΔΗΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΡΩΣΙΑ. ΜΟΣΧΑ.

Нашим героическим Соотечественникам – защитникам Отечества

Грекам – Героям Советского Союза, солдатам, героям Отечественной войны посвящается

                                           «Народ, который забыл про свое прошлое, не имеет будущего»

                                                    Русский историк  Николай Карамзин

Наступила дата 67-я годовщины нашей Великой Победы над фашизмом.

9 мая – день Победы. Самый великий и самый светлый праздник из всех государственных праздников в России, на пространстве бывшего Советского Отечества.

День победоносного окончания войны для народов Советского Союза и стран антигитлеровской коалиции  с фашистской Германией и ее союзниками.

Γενοκτονία

Γενοκτονία

Δείτε την μικρού μήκους ταινία του Παναγιώτη Στεφανίδη για τον Πόντο. Η ταινία παρουσιάστηκε στις Κάννες το Μάιο του 2008.

Γενοκτονία

 

Θεοφάνης Μαλκίδης

EL GENOCIDIO GRIEGO

(Η Γενοκτονία των Ελλήνων. Έκδοση στην Ισπανική Γλώσσα)

Μετάφραση: Daniel Cruces Perez

Η γενοκτονία αποτελεί ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας  του οποίου η καταδίκη (θα)  πρέπει να είναι καθολική, ενώ το χρονικό διάστημα, όσο μεγάλο και να είναι αυτό,  που περνά, δε θα πρέπει να μειώνει στο ελάχιστο το έγκλημα και την ευθύνη αυτών που το διέπραξαν.

Ο 20^ος αιώνας αποτελεί αναμφισβήτητα μία φάση όπου το έγκλημα της γενοκτονίας εμφανίστηκε και επανεμφανίστηκε συνεχώς και με μεγάλη συχνότητα. Η γενοκτονία των Αρμενίων, των Ασσυρίων,  των Ελλήνων, το Ολοκαύτωμα, υπήρξαν πράξεις από ανελεύθερα καθεστώτα που παραβίασαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, αφαιρώντας εκατομμύρια  ζωές και εξαφανίζοντας ιστορία και πολιτισμό χιλιάδων ετών.

Είναι γεγονός ότι μετά τη  βίαιη εκδίωξη του Ελληνισμού και την έλευση των υπολειμμάτων αυτού του ιδιαίτερου και πλούσιου κομματιού  του ελληνικού έθνους στον ελλαδικό χώρο, το ζήτημα  της Γενοκτονίας του έμεινε στο περιθώριο. Η πρώτη περίοδος της προσφυγιάς και οι τεράστιες δυσκολίες που υπήρξαν, μαζί με την πολιτική της ελληνοτουρκικής φιλίας και της λήθης που ακολουθήθηκε  δεν επέτρεψαν να αναδειχθεί τόσο ο πολιτισμός και η ιστορική του διαδρομή.

Όλα αυτά μέχρι πολύ πρόσφατα όταν το δικαίωμα στη μνήμη προβλήθηκε ως κεντρικό αίτημα, μαζί με το δικαίωμα στη γνώση, στην ιστορία, στην αναφορά στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, παράλληλα με το ζητούμενο της αναγνώρισης της γενοκτονίας. Αυτή που για διάφορους, εν πολλοίς γνωστούς λόγους οι οποίοι σχετίζονται με τις εγχώριες και ξένες πολυποίκιλες δεσμεύσεις και συμφέροντα,  δεν προχώρησε, αφού σημειώθηκε μία  ομολογουμένως προκλητική αδιαφορία του ελληνικού κράτους, ενώ οι κινήσεις του ελλαδικού συστήματος απονοενεχοποιούν  την Τουρκία, τιμώντας τον πρωτεργάτη   του εγκλήματος.  Πως αλλιώς μπορεί να ερμηνευτεί το γεγονός  ότι από το 1994 που ψηφίστηκε το σχετικό νομοσχέδιο για την καθιέρωση της ημέρας μνήμης της γενοκτονίας, το ελλαδικό θεσμικό σύστημα και πολιτική τάξη,  συνεχίζει να αδιαφορεί για την διεθνοποίηση του εγκλήματος και αρκετές φορές παρεμποδίζει τις  σχετικές προσπάθειες;  Μάλιστα αυτά συμβαίνουν την περίοδο κατά την οποία  πολιτικοί, κυβερνήτες, βουλευτές, ακαδημαϊκοί, επιστήμονες και ερευνητές, σε όλον τον κόσμο   έχουν πειστεί  για την τέλεση του εγκλήματος και εκδίδουν σχετικές αναγνωρίσεις και ψηφίσματα.

Το βιβλίο για τη  Γενοκτονία των Ελλήνων, το πρώτο στην Ισπανική γλώσσα, αποτελεί συμβολή στην προσπάθεια ανάδειξης ενός ζητήματος της γενοκτονίας των Ελλήνων, ζήτημα το οποίο έμεινε στο περιθώριο για λόγους και συμφέροντα έξω από την ιστορική αλήθεια και τη δικαιοσύνη και θέλει να συνεισφέρει στην μεγάλη προσπάθεια που γίνεται σε όλον τον κόσμο για την διεθνοποίηση του μαζικού εγκλήματος.

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στις γυναίκες και στα παιδιά που  δολοφονήθηκαν κατά τη διάρκεια της γενοκτονίας, αποτελώντας μία ιδιαίτερη πτυχή του μαζικού εγκλήματος ενάντια στους Έλληνες. Αυτό που ονομάστηκε  δολοφονία του μέλλοντος, τη δολοφονία της συνέχειας του έθνους με την εκκαθάριση των γυναικών και των παιδιών.

****************

Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από γονείς πρόσφυγες από την Αδριανούπολη της Ανατολικής Θράκης. Είναι διδάκτωρ κοινωνικών επιστημών και είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε,  μετά από ψηφοφορία μεταξύ των μελών της,  τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων.

Έχει πραγματοποιήσει παρεμβάσεις για το ζήτημα της Γενοκτονίας,  εκτός και εντός Ελλάδας και για τη δραστηριότητά του έχει βραβευθεί  από φορείς,   τόσο στο εσωτερικό όσο και το εξωτερικό.

Το 2009 μίλησε στην πρώτη εκδήλωση των προσφυγικών σωματείων για τη Γενοκτονία έξω από το κτίριο του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη, ενώ το 2010, προσκλήθηκε από τη Δημοκρατία της Αρμενίας, για να μιλήσει στο Διεθνές Συνέδριο για  τη Σύμβαση για την Πρόληψη και την Καταστολή του Εγκλήματος της Γενοκτονίας.

Το 2009 πραγ­μα­το­ποί­η­σε τις συ­νο­μι­λί­ες με την αρ­μό­δια ε­πι­τρο­πή του ιδρύμα­τος που εί­ναι υ­πεύ­θυ­νο για τη λει­τουρ­γί­α της ε­λεύ­θε­ρης δια­δι­κτυα­κής ε­γκυ­κλο­παί­δειας γουικιπιντία, το ο­ποί­ο έ­δω­σε την ά­δεια λει­τουρ­γί­ας της γουικιπιντία στην πο­ντια­κή διά­λε­κτο (http//pnt.wikipedia.org.)

Επιμελήθηκε το διδακτικό εγχειρίδιο για τη  «Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου» στην αγγλική γλώσσα (έκδοση Σύλλογος Ποντίων Σικάγο «Ξενιτέας») και το μετέφρασε και στην ελληνική.

 Μεταξύ των κειμένων του είναι τα εξής: «Η πολιτική  της Ελλάδας και της Τουρκίας για τη Θράκη, μετά την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ», «Η γενοκτονία των Αρμενίων», «Η Γενοκτονία των Ελλήνων»

Τα κείμενα του Θ. Μαλκίδη έχουν μεταφρασθεί στην αγγλική, γαλλική,  ιταλική, ισπανική, ρωσική,  τουρκική, βουλγαρική, αρμενική και αλβανική γλώσσα.

EL GENOCIDIO GRIEGO

Theofanis Malkidis

EL GENOCIDIO GRIEGO

Traducción: Daniel Cruces Perez

Los Griegos del Imperio Otomano, en el Ponto (Mar Negro), Tracia, Asia Menor, Capadocia, son una parte especialmente significativa de los griegos fuera de Grecia, la cual después de una existencia continuada en esta zona particular, fue forzada a abandonarla mediante medios violentos. La contribución indiscutible de los griegos al estatus cultural, político, financiero y social de esta área se ha superpuesto muy frecuentemente a la realidad local y se ha esparcido también a otras localidades.

El renacimiento de los Griegos del Imperio Otomano coincidió con la prosperidad demográfica de la población y el deseo general de libertad, que fue más fuerte en el dominio europeo.  Al mismo tiempo, durante el siglo 19, a pesar de que las reformas en el estado otomano sólo se implementaron parcialmente, el pueblo griego tuvo la capacidad de tomar ventaja de ellas.

El siglo 20 fue el máximo de la “primavera” de los Griegos, el Renacimiento de la vida social, financiera y educativa en el Ponto, Tracia y Jonia-Asia Menor, sin embargo la situación interna (los Jóvenes Turcos) y subordinada a ella la externa (las guerras Balcánica y Mundial) influyeron sobre su nuevo estatus. El pueblo Griego no sólo era tratado institucionalmente como ciudadanos de clase inferior, sino que su presencia era un obstáculo importante en la implementación de los planes racista-chauvinistas de los Jóvenes Turcos y los kemalistas, o seguidores de Mustafá Kemal (“Attaturk”, o “padre de los turcos”, en esta lengua). Las persecuciones que comenzaron poco después del inicio de la Primera Guerra Mundial, aumentaron durante la guerra, y continuaron hasta culminar después de 1919, cuando Mustafá Kemal adquirió el poder de-facto en el vacilante estado otomano.

Las persecuciones, que entonces se volvieron genocidio, fueron el momento más trágico en la vida del Ponto, Tracia y Jonia-Asia Menor, y 1’000’000 de Griegos, de una población Griega total de más de 2’600’000 (censo de 1914) perdieron sus vidas.

El Genocidio Griego es uno de los mayores crímenes contra la humanidad que aún permanece sin castigo, visto que una parte importante de la nación griega que habitaba en los territorios del estado otomano fue asesinada.

Los Griegos que sobrevivieron, fueron exiliados en condiciones inhumanas, con el objetivo de su exterminio total, y miles fueron convertidos al islam y permanecieron en Turquía, mientras que los que escaparon a este asesinato en masa se volvieron refugiados por todo el planeta. La mayor parte se podía encontrar en Rusia y la Unión Soviética, y en Grecia, y posteriormente en Alemania, los EUA, Canadá y Australia. Han sido necesarios muchísimos años para que pidiesen recuperar su identidad y memoria históricas. El asesinato masivo de los griegos del Ponto, Tracia y Jonia-Asia Menor fue un crimen innegable, un crimen que el mundo entero conoció después de un período inicial de silencio. Turquía, los Jóvenes Turcos y los kemalistas organizaron e implementaron el genocidio de las poblaciones griegas nativas, desde 1914 hasta 1923.

Aún así, el estado turco niega el Genocidio de estas poblaciones y distorsiona la realidad al tratar de librarse de su gran responsabilidad. La política de reacción de Turquía frente al tema del genocidio contra las poblaciones indígenas continuamente usa la misma excusa: la amenaza griega y armenia contra el Imperio Otomano, el estado de los Jóvenes Turcos, y el orden establecido por Mustafá Kemal.

Consecuentemente, los Griegos, Armenios, Asirios y otros, desde 1908 hasta 1924 sufrieron el exterminio y persecuciones. De esta forma se cometieron el asesinato en masa y el desarraigo de las poblaciones históricas de su tierra natal. Esa fue de hecho la “solución final” para el problema griego y armenio. Fue la “solución final”, fueron los primeros genocidios del siglo 20, y como no hubo ningún tipo de castigo, fueron seguidos por el Holocausto. “Quién recuerda a los Armenios?”, dijo Hitler mientras planeaba su propia “solución final”, y fue él mismo quien reveló el tema del Genocidio Griego, solo para evitarlo posteriormente en Constantinopla, Imbros, Ténedos y Chipre.

Casi un siglo después, la política turca de negación del genocidio no ha cambiado en nada, al menos en lo que concierne a los políticos y gobiernos turcos, aunque en los últimos años cada vez más personas en Turquía tratan de denunciar la verdad histórica.

El estado actual no permite que estas opiniones disidentes sean oídas, o tiende a criticarlas o suprimirlas por todos los medios posibles, como el asesinato del periodista Armenio Hrant Dink en el 2007.

 “La lucha de la humanidad contra cualquier imposición es la lucha de la memoria contra el olvido”, escribió el famoso autor checo Milan Kundera. Y está totalmente en lo cierto: aunque muchas personas, que no están relacionadas con la humanidad, ignoran los crímenes históricos por razones políticas, financieras y de otros tipos, la humanidad está obligada a enfrentarse a ellas con todas sus fuerzas. Al pasar el tiempo, esto no será más un obstáculo para los griegos y para los pueblos democráticos a lo largo y ancho del mundo, y definitivamente también en Turquía. Todos estos pueblos no olvidarán ni abandonarán esta lucha, porque saben que más tarde o más temprano llegará el momento en que sea impensable negar el Genocidio de los Griegos, y la batalla de la memoria contra el olvido será resuelta. Sólo entonces los pueblos vivirán pacíficamente, verdaderamente hermanados y en amistad, y la luz habrá derrotado a la oscuridad.

*************

Theofanis Malkidis PhD, es enseñanza en el departamento del lenguaje, de la literatura y de la cultura de los países del Mar Negro, universidad de Thrace, Grecia.

El suyo investiga refiere a Genocidio y a asuntos internacionales en los Balcanes y en el Mar Negro.

Γενοκτονία

Theofanis Malkidis

EL GENOCIDIO GRIEGO

(THE GREEK GENOCIDE- IN SPANISH)

Translation : Daniel Cruces Perez

1. Introduction: History

The Greeks who live in Black Sea or Pontus-Greek word for “sea”- Asia Minor, Thrace, Kappadokia, in former Ottoman Empire, today Turkey is an especially significant part of the Greeks outside Greece, which after a long-term existence in this particular area, was forced to abandon it through violent means.

The persecutions which started soon before the beginning of the World War I from the Young Turks were increased during this war, and they continued as well as culminated after 1919, when Mustafa Kemal acquired the de facto authority in the tottering Ottoman state. The persecutions, which then developed into genocide, were the most tragic moment and 1.000.000 Greeks lost their lives. The Greek genocide is one of the biggest crimes against humanity which still remains unpunished, since an important part of the Greek nation which inhabited the territories of the Ottoman state were murdered. The Greeks who survived, were exiled under inhumane conditions, which had targeted to its total extermination, thousands were converted to Islam and remained in Turkey, while the remains of this mass murder became refugees in the whole world.

Most of them were found in Russia and the former Soviet Union, in Greece, and later in Germany, in the USA and Canada, in Australia. A great number of years have been essential for their identity and memory to recover. The massive assassination of the Greek people was undeniably a crime which was committed, a crime which after a certain period of silence became known in the entire world. Turkey, the Young Turks and the supporters of Mustafa Kemal from 1914 to 1923 organized and implemented the Genocide of the indigenous Greeks, Armenians, Assyrians.

Yet, the Turkish state denies the genocide of these populations and distorts reality while trying to deny its major responsibilities. The reaction policy of Turkey about the matter of the genocide against the indigenous populations continually uses the same excuse: the Armenian and Greek threat against the Ottoman empire, the state of the Young Turks and the established order of Mustafa Kemal. Consequently, due to this, the Armenians, the Greeks, the Assyrians and others, from 1908 to 1924 experienced the extermination and persecutions. In this way the massive crime and the uprooting of historical populations from their mother country were committed. That was actually the ‘final solution‘ for the Armenian and Greek issue. It was the ‘ final solution ‘ , the first genocides of the 20th century and as there had been lack of punishment, the Hebraic holocaust then followed.‘ Who remembers the Armenians ‘ Hitler had said while planning his own ‘ final solution ‘ and who revealed the matter of the Greek holocaust to avoid the continuity in Constantinople, Imvros, Tenedos, Cyprus, Pontus?

Nearly one century later, the Turkish policy of the genocide denial has not changed at all as far as the Turkish politicians and governments are concerned, although in the last years more and more people in Turkey attempt to state the historical truth.

This status does not allow these different opinions to be heard openly or tends to criticize them or suppress them with every possible means, such as the assassination of the Armenian journalist Hran Dink in 2007.

However, it seems that violence cannot silence the truth completely. ‘The struggle of the humanity against any imposition is the struggle of memory against oblivion’, wrote the well-known Czech writer Milan Kountera. And he is absolutely right: although many people, who are not related to humanity, ignore the historical crimes because of their political, financial and other reasons, humanity is obliged to strive against these with all its powers. As time goes by, this will not be an obstacle for the new generations of the Greeks and of all the democratic people throughout the world and definitely in Turkey. All these people will not forget and will not abandon this struggle, because they know that sooner or later the time will come that it will be unthinkable to deny the genocide of the Greeks and the battle of memory struggling against oblivion will be resolved. Only then, all the populations will live peacefully, truly twinned and in friendly terms, and light will have defeated darkness.

2.The Greek Genocide

The decision for the genocide was taken by the Young Turks (Cemal, Enver and Talat pasha) in 1911, was put into practice during the World War I and was completed by Moustafa Kemal (1919 –1923).

The persecutions were originally appeared in the form of cases of violence, destruction, deportations and exiles. Soon though, they became better organized and extensive and turned massively against the Greeks (against the Armenians).

Γενοκτονία

Φάνης Μαλκίδης

Η πορεία αναγνώρισης της Γενοκτονίας συνεχίζεται.

Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση για τη γενοκτονία που οργάνωσε ο Σύλλογος Κρητών Ν. Σερρών «Το Αρκάδι». Στην εκδήλωση τιμήθηκε ο λυράρης Νικόλαος Σοφιανίδης.

Είναι μάλλον περιττό να αναφέρουμε την ανάγκη της διεθνοποίησης της Γενοκτονίας του Ποντιακού Ελληνισμού, αλλά και την μακροχρόνια  απουσία του Ελληνικού Κοινοβουλίου,  του ελληνικού κράτους και των θεσμών του, από την προσπάθεια και τον ανιδιοτελή αγώνα που γίνεται για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας.

Το πρώτο που πρέπει να αναδείξουμε, είναι ότι η 19η Μαΐου, είναι μια μέρα η οποία, όχι μόνο πρέπει να τιμάται στην ουσία και τον τύπο της, αλλά κυρίως να αναδεικνύονται και περαιτέρω ζητήματα. Όπως  για παράδειγμα η διεθνοποίησή της.

Το δεύτερο το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό, είναι το γεγονός ότι εδώ και 18 χρόνια, από τη στιγμή που το Ελληνικό Κοινοβούλιο έχει αναγνωρίσει την 19η Μαΐου, όχι μόνο δεν πράττει κάτι σχετικό, αλλά υπάρχουν κινήσεις οι οποίες πραγματικά μας εκπλήσσουν καθημερινά, και ενδεχομένως εκπλήσσουν και αυτούς τους οποίους μπορούσαν να κάνουν και ένα περαιτέρω βήμα.

Μιλώ για τους ανθρώπους οι οποίοι με ανιδιοτέλεια προσπαθούν για αναγνώριση. Εννοώ ότι κάθε 19η Μαΐου γίνονται εκδηλώσεις από την τουρκική πλευρά τις οποίες ανέχεται η Ελλάδα, και από την άλλη υπάρχουν θεσμικοί παράγοντες, από τον πρωθυπουργό μέχρι και τον υπουργό Εξωτερικών και το 2000 και το 2008, οι οποίοι τίμησαν, σε αντίθεση με έναν νόμο του ελληνικού κράτους, τον πρωτεργάτη και βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, τον Μουσταφά Κεμάλ. Μία ύβρις ενάντια σε τεθνεώτες και ζώντες.  Παράλληλα Δήμοι, σύλλογοι και άλλοι επισκέπτονται και αυτοί την Τουρκία την 19^η Μάιου και τιμούν τον Κεμάλ

Από την άλλη πλευρά όμως, βλέπουμε ότι η προσπάθεια η οποία συνεχίζεται σε όλο τον πλανήτη έχει αποτέλεσμα. Το γεγονός γίνονται εκδηλώσεις σε πόλεις της Τουρκίας, με βασικό αίτημα από τους διανοούμενους και τους ακτιβιστές της Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων και των Αρμενίων, μας δίνει τη δυνατότητα, όχι μόνο να συνεχίσουμε, αλλά να ξέρουμε ότι υπάρχουν δίπλα μας άνθρωποι και ιδιαίτερα στο κράτος, του οποίου οι πολίτες ζητούν απ’ αυτό, τον βασικό δηλαδή θύτη, την αναγνώριση. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ο συγγραφέας και εκδότης Ραγκίπ Ζαράκογλου. Η πορεία για την  αναγνώριση της Γενοκτονίας, παρά τα εμπόδια, συνεχίζεται.  

Νέο βιβλίο για την ελληνική γλώσσα

ΠΡΑΚΤΙΚΑ 6ου ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΓΛΩΣΣΟΛΟΓΙΚΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ
ISBN: 978-960-89641-1-2 αρ. σελ. 306 Τιμή: 20 €

 Ο Οργανισμός για την Διάδοση της Ελληνικής Γλώσσας παρουσιάζει τον τόμο των Πρακτικών του 6ου Παγκοσμίου Γλωσσολογικού Συνεδρίου, που πραγματοποιήθηκε στις 6-8 Οκτωβρίου 2005 στο Μεσαιωνικό κάστρο του ελληνόφωνου Δήμου Κοριλιάνο του Ότραντο της Νοτίου Ιταλίας και είχε ως θέμα:

ΟΙ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΕΣ ΜΟΡΦΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΠΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΣΗΜΕΡΑ

Το Συνέδριο έγινε από την Ομοσπονδία των Οργανισμών για την Διάδοση-Διεθνοποίηση της Ελληνικής Γλώσσας και υπό την αιγίδα του Προέδρου της Δημοκρατίας Κάρολου Παπούλια. Την ευθύνη της οργανώσεως και χρηματοδοτήσεως είχε ο ΟΔΕΓ Αθηνών σε συνεργασία με την Ομοσπονδία Ελληνοφώνων Δήμων της Σαλεντινής Ελλάδος. Για την οργάνωση του συνεδρίου εργάστηκαν επί πολλούς μήνες η Οργανωτική και η Επιστημονική Επιτροπή.

Το συνέδριο ήταν αφιερωμένο στους ερευνητές των ελληνικών ιδιωμάτων της Κάτω Ιταλίας, Αν. Καραναστάση και G. Rolfs. Παρουσιάστηκαν σε πολυπληθές ακροατήριο είκοσι πέντε εισηγήσεις από καθηγητές ελληνικών και ξένων Πανεπιστημίων και από διαπρεπείς ερευνητές, των οποίων η προσωπικότητα και το επιστημονικό κύρος συνέβαλαν τα μέγιστα στο να παρουσιασθούν εισηγήσεις υψηλού επιπέδου, προκαλώντας το ζωηρό ενδιαφέρον των Συνέδρων και συγχρόνως προβάλλοντας την αξία και την διαχρονικότητα της Ελληνικής Γλώσσας.

Χορηγοί του Συνεδρίου ήταν οι εξής : το Υπουργείο Πολιτισμού της Ελλάδος, το Υπουργείο Εξωτερικών της Ελλάδος, η Ομοσπονδία Ελληνοφώνων Δήμων της GreciaSalentina, ο Δήμος Κοριλιάνο του Ότραντο, το Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, η Εταιρεία ΚΛΕΟΣ Α.Ε. και η Κεντρική Ένωση Δήμων και Κοινοτήτων Ελλάδας (ΚΕΔΚΕ).

  Σύντομα θα ανακοινώσουμε τον χρόνο και τον τόπο παρουσίασης του τόμου των Πρακτικών.

AWARD FOR RAGIP ZARAKOLOU

TURKISH PUBLISHER RAGIP ZARAKOLU TO RECEIVE
“JERI LABER INTERNATIONAL FREEDOM TO PUBLISH AWARD,” MAY 1

Platt, Andi Sporkin

TURKISH PUBLISHER RAGIP ZARAKOLU TO RECEIVE AAP
“JERI LABER INTERNATIONAL FREEDOM TO PUBLISH AWARD,” MAY 1

Washington, DC — Renowned publisher and human rights advocate Ragip Zarakolu, one of the preeminent voices of free expression in Turkey, has been chosen as the 2012 recipient of the “Jeri Laber International Freedom to Publish Award.” Given by the Association of American Publishers’ International Freedom to Publish Committee (IFTPC), the award will be presented May 1 at the PEN Gala at the Museum of Natural History in New York.


Zarakolu’s daughter and son will accept the award on his behalf.

Zarakolu founded the Belge Publishing House in 1977 with his late wife Ayse Nur and has defied Turkish censorship laws by translating and publishing editions of works by Armenian, Greek, Kurdish and other writers, often dealing with such forbidden subjects as the Armenian genocide and the repression of Turkey’s Kurdish minority. Among Belge’s titles is the Turkish edition of Black Dog of Fate: An American Son Uncovers His Armenian Past by American poet and academic Peter Balakian, who will present the award on May 1.

Εκδηλώσεις για τη Γενοκτονία στην Αυστραλία

Η Ποντιακή Εστία, σε συνεργασία με τον Ποντοξενητέα του Σύδνεϋ, υπό την αιγίδα της Ομοσπονδίας Ποντιακών Σωματείων Αυστραλίας, οργανώνει διάλεξη-εργαστήρι με τίτλο "Η Γενοκτονία των Ελλήνων μεσα απο τα Αγγλόφωνα μέσα ενημέρωσης". Παρουσιαστές θα είναι οι Δρ. Γιώργος Παπαδόπουλος και ο κ. Άρης Τσιλφίδης, αυτραλογεννημένοι επιστήμονες οι οποίοι ασχολούνται με το θέμα αυτό για πάνω από δέκα χρόνια.

Η εκδήλωση θα λάβει χώρα το Σάββατο, 19η Μαίου, 2012, που είναι και η Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, στη λέσχη του Ποντοξενητέα, 15 Riverview Road, Undercliffe, στο Σύδνεϋ, και από ώρα 7.00μμ. Για περισσότερες πληροφορίες, επικοινωνήσετε με την κυρία Ελένη Μακρή στο 0409-450-188.
Υπενθυμίζουμε ότι μεταξύ του 1914 και του 1923, πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες από τον Πόντο, την Μικρά Ασία και την Θράκη, σφαγιάστηκαν στην πρώτη Γενοκτονία του 20ου αιώνα. Είναι ηθικό χρέος όλων μας να τιμούμε την μνήμη των προγώνων μας.


LECTURE - WORKSHOP

THE GREEK GENOCIDE THROUGH THE ENGLISH SPEAKING MEDIA: A TIMELINE OF EVENTS.

A slideshow presentation of English speaking newspapers that reported on the genocide, incorporating a timeline of events.

PRESENTERS:
Dr George Papadopoulos & Aris Tsilfidis

Between 1914-1923 upwards of 1,000,000 Greeks perished in one of the first Genocides of the 20th century.

IT IS A DUTY TO REMEMBER.
A joint presentation by Pontiaki Estia Melbourne and Pontoxeniteas Sydney under the auspices of the

Federation Of Pontian Associations Of Australia.
MELBOURNE
FRIDAY 25th MAY 2012
Adress: Pontiaki Estia
LEVEL 2, 540 Sydney Rd, BRUNSWICK
Time: 7pm
CONTACT: Nick Krikelis on 0424 320 106

SYDNEY
SATURDAY 19TH MAY 2012
Address: Pontoxeniteas
15 Riverview Rd, UNDERCLIFFE, NSW
Time: 7pm
Contact: Helen Macris on 0409 450 188