Θ. Μαλκίδης
Αποχαιρετισμός στον Γιώργο Ανδρεάδη
Πως μπορεί να κατανοήσει ο άνθρωπος το θάνατο;
Πως μπορεί να καταλάβει το τέλος;
Πως μπορεί να ερμηνεύσει το γεγονός πως ότι αγάπησε δεν θα το ξαναδεί;
Και όλοι εμείς Γιώργο, δεν μπορούμε να κατανοήσουμε, να καταλάβουμε, να αντιληφθούμε, να ερμηνεύσουμε, ότι δεν θα σε ακούσουμε ξανά να μας μιλάς για την πατρίδα και για τους ανθρώπους της, για τα ρασία και τα παρχάρια, για όλα αυτά που αγάπησες τόσο πολύ.
Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε Γιώργο, πως δεν θα σε δούμε να μας συντροφεύεις στα ταξίδια στον Πόντο, να μας λες ιστορίες που μόνο εσύ γνώριζες, γιατί η ιστορία ξέρει σε ποιον να απευθυνθεί.
Άλλωστε έγραψες βιβλία λες και ήσουν μπροστά στα γεγονότα, λες και ήσουν μέρος της ιστορίας.
Όμως Γιώργο η πίστη μας στο Θεό είναι βαθιά, και ξέρουμε η ζωή δεν τελειώνει τώρα. Και η δική σου ζωή δεν τελείωσε, αλλά αρχίζει. Και είμαστε βέβαιοι ότι ο Θεός σε κατέταξε ήδη μεταξύ των δικαίων, των αληθινών, των φωτεινών. Γιατί πάντοτε ζήτησες και αγωνίστηκες για τη δικαιοσύνη, την αλήθεια, το φως.
Τώρα Γιώργο γνωρίζουμε ότι η όμορφη, Ποντιακή, Ελληνική ψυχή σου, χαίρεται την αιώνια ζωή. Χαίρεται γιατί έχει βρει την πραγματική ανάπαυση, την αληθινή χαρά. Χαίρεται γιατί βρήκε τους προγόνους της, την οικογένεια, τη μητέρα και τον πατέρα της, βρήκε τους δολοφονημένους αδελφούς μας, τις γυναίκες και τα ορφανά, βρήκε την Ταμάμα, το Χουσνί, τον Θόδωρον, την Τολίκα, τους Κρωμέτες και χιλιάδες άλλους.
Η ξεχωριστή προσωπικότητά σου Γιώργο, ανέδειξε το σύγχρονο Ποντιακό ζήτημα, με βιβλία, ομιλίες, παρεμβάσεις, λόγο και πράξη. Κατανόησες τη σπουδαιότητα της επανασύνδεσής μας με τον σύγχρονο Πόντο και τους ανθρώπους του, τους δικούς μας ανθρώπους, αναδεικνύοντας αποσιωπημένες και άγνωστες στιγμές της Ποντιακής ιστορίας, αγωνίστηκες για το ζήτημα της Γενοκτονίας των αδελφών μας, πάλεψες για την ανέγερση του ιερού Ναού του Αγίου Ευγενίου στη Ρωμανία και για μία σειρά από άλλες σπουδαίες ψηφίδες του όμορφου Ποντιακού ψηφιδωτού. Έχοντας γνώση της πορείας του Ποντιακού ζητήματος, Γιώργο, μπορείς να χαρακτηριστείς, ως ένας συνεπής και ανιδιοτελής αγωνιστής του Ποντιακού ζητήματος.
Γιώργο, ήσουν αληθινός γι’ αυτό και διώχθηκες από τις φασιστικές δυνάμεις της λήθης και του σκότους. Γι ΄αυτό αυτοί που διέπραξαν τη Γενοκτονία, σου απαγόρευσαν να επισκεφθείς ξανά τον Πόντο.
Τώρα όμως Γιώργο κανένα σύνορο δεν θα είναι κλειστό, κανένα διαβατήριο δεν θα λήξει, κανένα τουρκικό έγγραφο δεν θα μπορεί να σε απελάσει από τον Πόντο. Τώρα είσαι στην πατρίδα, χωρίς κανένας να μπορεί να σου το απαγορεύσει.
Συμπατριώτες μην κλαίτε τον Γιώργο. Εκείνος δεν θέλει να κλαίμε και να λυπόμαστε. Ο Γιώργος τώρα ακούει λύρες, βλέπει τους αδελφούς μας να του κάνουν υποδοχή με χορούς της Ρωμανίας και θα βλέπει εμάς να λυπόμαστε;
Γιώργο σε αποχαιρετούμε έχοντας τη βεβαιότητα ότι κέρδισες με την αξία σου αυτό που προσδοκούμε όλοι μας.
Την αιώνια, την πραγματική ζωή.
Γιώργο, Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση, Καλή Ανάσταση.
