Θ. Μαλκίδης
Συλλογικό Αλτσχάιμερ
Μέρος της ομιλίας στην παρουσίαση του βιβλίου του Θ. Δεύτου για την Τραπεζούντα, που οργανώθηκε στην Κομοτηνή από τα Ποντιακά Σωματεία Ν. Ροδόπης.
Είναι πολλές στιγμές όταν στη χώρα αυτή, στον τόπο αυτό, ακούω Ελλάδα αλλά δε βλέπω Ελλάδα, γιατί είναι ένας εφιάλτης όπως γράφει ο Σεφέρης. Τόπος στον οποίο έχω τη βεβαιότητα ότι επικρατεί ένα συλλογικό Αλτσχάιμερ.
Η Μνήμη μίκρυνε, οι αρνητές πολλαπλασιάζονται, οι υπονομευτές γίνονται ακόμη περισσότεροι και η παιδεία, μοναδική αντίσταση σε καιρούς σκοτεινούς, σε χρόνους κάθε λογής πτώχευσης, δείχνει να είναι αντικείμενο των ιδεοληπτικών των "εκτός ύλης".
Εκτός ύλης η Γενοκτονία, εκτός ύλης ο Πόντος, η Θράκη, η Καππαδοκία, η Ιωνία, εκτός ύλης η Ελλάδα.
Παράλληλα εντός ύλης από ψευτοδιανοούμενους, ψευτοπολιτικούς και ψευτοκαθηγητές είναι ο φασισμός, ο δάσκαλος του Χίτλερ, η εθνική αποδόμηση και οι συνταγές μαγειρικής.....
Η ιστορική λογοτεχνία, η λογοτεχνία της ιστορίας είναι ένα μέσο αντίδρασης στο συλλογικό Αλτσχάιμερ, ένα μέσο άμυνας και επίθεσης ενάντια σε κάθε εκφυλισμό των κυττάρων μας. Χρειάζεται η χώρα αυτή το διάλογο, την ισηγορία, την ελευθερία, τη Δημοκρατία. Ιδιαίτερα σήμερα όταν όλες αυτές οι αρχές και άλλες εκατοντάδες παρόμοιες, είτε έχουν εξαφανιστεί, είτε όσες έχουν παραμείνει βιάζονται ποικιλοτρόπως.
Προφανώς αυτοί που ήθελαν να μας εξαφανίσουν, να μας κάνουν ένα λαό μουσείων δεν το κατάφεραν με τη βιολογική Γενοκτονία. Το ίδιο θα συμβεί και με τους στρατευμένους, μόνιμους και μετακλητούς, που θέλουν να μας εξαφανίσουν με τη Γενοκτονία της Μνήμης. Υπήρξαμε, υπάρχουμε και θα υπάρχουμε, περισσότεροι και καλύτεροι!
Υ.Γ. Την ομιλία μου την αφιερώνω στη μνήμη των δολοφονημένων μελών του ελληνικού αθλητικού συλλόγου "Πόντος" Μερζιφούντας και στους τρεις συνανθρώπους μας του Πολεμικού μας Ναυτικού. Ελάχιστο δείγμα ανάσχεσης στο συλλογικό Αλτσχάιμερ....
