Θ. Μαλκίδης
«Οι Έλληνες έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά την ελευθερία μας για να την δώσουμε τόσο φτηνά στον πρώτο τυχόντα»
Δημήτριος Υψηλάντης για τα «δάνεια της υποτέλειας» του 1824-1825
1. Ψέματα και προπαγάνδα
Συμπληρώθηκαν επτά χρόνια και πάμε στα οχτώ από τότε που μας έλεγαν από μπροστά μας «τεμπέληδες», «διεφθαρμένους», τη χώρα και την οικονομία μας «Τιτανικό», δίνοντας ψευδή στοιχεία για το «χρέος» και από πίσω μας συζητούσαν μυστικά με το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την ΕΕ.
Αφού μας έριξαν στο «ασφαλές» καταφύγιο του ΔΝΤ και των άλλων δανειστών, πιστωτών, τρόικα, θεσμών και όπως αλλιώς ονόμασαν τους κατακτητές, μας είπαν ότι αν δεν υπογραφεί το πρώτο και στη συνέχεια το δεύτερο, το τρίτο και ούτω καθεξής μνημόνιο που κατέλυσαν την εθνική κυριαρχία δεν θα υπήρχαν λεφτά για μισθούς και συντάξεις. Οι νόμοι που μας υποδούλωσαν ούτε καν τους διάβασαν, κατά δήλωσή τους. Μας είπαν ότι θα βγούμε από τις αγορές , από όπου δεν μπορούσαμε να δανειστούμε γιατί μας είπαν ότι η κρίση είναι δανεισμού και όχι χρέους. Και τα επιτόκια αυξήθηκαν με γεωμετρική πρόοδο. Μας ανέφεραν ότι αν ακολουθήσουμε τις «συνταγές», θα έχουμε πρωτογενή πλεονάσματα, θα γίνουμε «Δανία του Νότου» η οικονομία θα σωθεί και δεν θα έχει πρόβλημα.
Κάθε μήνα είχαμε, έχουμε και θα έχουμε νέο εκβιασμό για τη δόση από το εξωτερικό και από το εσωτερικό, συν το γεγονός ότι γίναμε «Μπαγκλαντές του Βορρά». Τα μεσοπρόθεσμα και οι εφαρμοστικοί νόμοι, τα μνημόνια ενίσχυσαν τις προσπάθειες για «αναδιαρθρώσεις», «μεταρρυθμίσεις» και βεβαίως ιδιωτικοποιήσεις που ξεπουλούν νερό, ενέργεια, υποδομές αντί πινακίου φακής.
Δανειζόμαστε για να σωθούν οι τράπεζες και βάζουμε νέα βάρη, χωρίς καμία ελπίδα, χωρίς μία απαλλαγή. Κατά δήλωσή τους έχουν δώσει δισεκατομμύρια ευρώ για «επανακεφαλοποίηση» των τραπεζών, οι οποίες πλέον έχουν αλλάξει χέρια.
Η εμφάνιση σαν νίκης της χρεοκοπίας της χώρας, συνδυάζεται με τη μείωση της εθνικής κυριαρχίας, των αξιών γης, του φυσικού πλούτου και των ενεργειακών πηγών, των μισθών και συντάξεων, και όλων αυτών χωρίς μείωση του χρέους.
Την ίδια στιγμή καταρρέει και καταστρέφεται η ζωή των Ελλήνων και των Ελληνίδων. Μειώσεις στους μισθούς και στις συντάξεις, απολύσεις, ανεργία και ύφεση, μετανάστευση και δημογραφική κατάρρευση που κανείς δεν ξέρει πότε θα σταματήσουν. Παράλληλα σημειώνεται εξαφάνιση της υγείας και της παιδείας, της πρόνοιας και της περίθαλψης, κλείσιμο δημόσιων επιχειρήσεων και υπηρεσιών, με οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα που μόνο σε πολεμικές περιόδους έχουν εμφανιστεί.
2. Αντίσταση και αλληλεγγύη
Η ελληνική κοινωνία, ο ελληνικός λαός οφείλει να αναλάβει τις ιστορικές του ευθύνες και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα. Με αντίσταση και πράξεις και όχι (άλλα) λόγια.
Η αλληλεγγύη είναι η πρώτη κίνηση αντίστασης. Αλληλεγγύη στους ασθενέστερους που έγιναν ασθενέστεροι από τις αποφάσεις που πάρθηκαν, από τα μνημόνια, εφαρμοστικούς, μεσοπρόθεσμα, νόμους και τόσα άλλα. Είναι η πρώτη πράξη αντίστασης στην καταστροφή που ήρθε στην πατρίδα μας και οξύνεται κάθε μέρα. Αντίσταση η οποία όπως έχει γράψει ο Νίκος Σβορώνος ταυτίζεται με την ελληνική ιστορία, αυτήν του Κολοκοτρώνη και του Νικηταρά, του Παύλου Μελά, των ανδρών του 1922 και του 1940, του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού, του Καραολή και του Δημητρίου, του Αυξεντίου και του Μάτση, του Παλληκαρίδη και των ηρώων του 1974.
Γιατί όπως είπε ο Δημήτριος Υψηλάντης όταν εναντιώθηκε στα δάνεια της υποτέλειας του 1824-1825, «οι Έλληνες έχουμε πληρώσει πολύ ακριβά την ελευθερία μας για να την δώσουμε τόσο φτηνά στον πρώτο τυχόντα».
