Θ. Μαλκίδης Γενοκτονία των Αρμενίων:100+1 χρόνια αγώνα για την αλήθεια
Νιώθω, μεγάλη και ιδιαίτερη εκτίμηση για τον Αρμενικό Λαό, για την πορεία και για τον αγώνα του. Πέρα από τις προσωπικές αναφορές, αφού στην πατρίδα μου,την Αλεξανδρούπολη, όπου κατέφυγαν οι γονείς μου μετά τη Γενοκτονία, μεγάλωσα μαζί με πολλούς Αρμένιους φίλους, η επισήμανση αφορά την συνεισφορά των διανοουμένων, της πνευματικής ηγεσίας και των έντιμων πολιτικών στον αγώνα ανάδειξης της Γενοκτονίας του Αρμενικού Έθνους. Επιπλέον μαζί με πολλούς Αρμένιους συν(αγωνιστές), ζήσαμε πολλές και σημαντικές στιγμές στον παγκόσμιο αγώνα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας.
Όταν φύτεψα ένα δέντρο για τα θύματα της Γενοκτονίας στο μνημείο στο Γερεβάν, η συμμετοχή μου σε διεθνείς συναντήσεις στην πρωτεύουσα της Αρμενίας, αλλά και στη Στοκχόλμη, στην Νέα Υόρκη και αλλού, είναι ορισμένες από αυτές.
Είναι βέβαιο ότι χωρίς αυτούς τους ανθρώπους στην Αρμενία και τη Διασπορά, οι περιοχές της ιστορικής Αρμενίας, της Μικράς Ασίας, του Καυκάσου, του Πόντου, της Θράκης, του Κουρδιστάν, που γνώρισαν και γνωρίζουν μέχρι σήμερα, πολλά και συνεχή εγκλήματα, αλλά και ολόκληρος ο κόσμος, θα μάθαινε τη συρρικνωμένη εκδοχή της Αρμενικής ιστορίας. Και το χειρότερο: θα γνώριζε την Νεοτουρκική και τη Κεμαλική της εκδοχή, δηλαδή το φασισμό, τον ολοκληρωτισμό και την ιδεολογία του θανάτου.
Ο Αγώνας της αναγνώρισης και της αλήθειας παρά τα εμπόδια, τις δυσκολίες και τις δοκιμασίες, σε δύσκολους καιρούς και συνθήκες, έφερε αποτελέσματα. Οι συνεχείς αναγνωρίσεις της Γενοκτονίας των Αρμενίων από κράτη και φορείς, είναι αποτέλεσμα του αυτοσεβασμού σεβασμού, της εντιμότητας της συνέπειας και της σοβαρότητας που διακρίνει τους αγωνιστές της αναγνώρισης. Αρμένιους, αλλά και χιλιάδες συνοδοιπόρους των Αρμενίων σε όλον τον πλανήτη.
Εκατό συν ένα χρόνια μετά την κορύφωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων, ο Αρμενικός λαός και οι συμπαραστάτες του, ως αποτέλεσμα της σοβαρής προσπάθειας που κάνουν, θα δουν και άλλους καρπούς της αγωνιστικότητάς τους. Παρά το έγκλημα που συνεχίζεται μέχρι σήμερα, από το ίδιο καθεστώς που συνεχίζει να δολοφονεί τους λαούς, από το Χραντ Ντινκ, μέχρι το Κουρδιστάν και τη Συρία, η ιστορία, το δίκαιο και η αλήθεια θα νικήσει!
Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση για τον Γιώργο Ανδρεάδη, που οργάνωσαν o Σύλλογος Ποντίων Λακκώματος, ο Μορφωτικός όμιλος Ποντίων Μεσημερίου "Αργοναύτες", ο Πολιτιστικός σύλλογος Μονοπήγαδου και ο Σύλλογος Πολιτισμού Εθελοντισμού Κάτω Σχολαρίου, στο Δημοτικό Θέατρο Λακκώματος.
Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν χρόνια σε μία από τις πρώτες εκδηλώσεις που έγιναν για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Ήταν το 1994 στην Αναγέννηση Σερρών και μαζί μας είχαμε πολλούς φίλους που βρίσκονται απόψε εδώ, συμπατριώτες μας από την Κύπρο, καθώς και Κούρδους και Αρμένιους.
Με τον Γιώργο, είχαμε για παραπάνω από δύο δεκαετίες μία έντιμη και σοβαρή συνομιλία για τον Πόντο, την Ιστορία, την Καλαμαριά, την "Ταμάμα", την "Τολίκα", τον "Θόδωρον", τη Γενοκτονία, τους Ποντιόφωνους και για πολλά άλλα. Μιλούσε και έπραττε έχοντας οδηγό τη κληρονομιά του Πόντου, των προγόνων του, της οικογένειάς του και ειδικότερα της σημαντικής προσωπικότητας του πατέρα του. Έγραφε λες και ήταν μπροστά στα γεγονότα, λες ήταν μέρος της ιστορίας. Η "Ταμάμα" και εκατοντάδες άλλες στιγμές "βρήκαν" αυτόν για να τις καταγράψει, γιατί η ιστορία γνώριζε και γνωρίζει σε ποιον να απευθυνθεί.
Γιώργο, νιώθω υπερήφανος που συνεργάστηκα μαζί σου, που συνδεθήκαμε με δεσμούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης, αλήθειας και συνοδοιπορίας, που βαδίσαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, που μου μίλησες για τις χαρές και τις λύπες σου, για τις σκέψεις σου, για την πορεία του Ποντιακού ζητήματος.
Αναφέρω, μεταξύ των πολλών, δύο κοινές προσπάθειες μας για υπόθεση ανάδειξης της Γενοκτονίας.
Η πρώτη ήταν στη Ρωσία, όταν βρεθήκαμε ανάμεσα στους αδελφούς μας, σε μία μεγάλη εκδήλωση. Εκεί η υπόθεση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, έγινε γνωστή και αποτέλεσε απαρχή και συνέχεια, πολλών και σημαντικών....
Η δεύτερη ήταν στη Γερμανία, στη Στουτγκάρδη, όταν μιλήσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου της πόλης στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Στην εκδήλωση που οργάνωσε η Ποντιακή Εστία Στουτγκάρδης και ο κοινός και εξαιρετικός φίλος μας Δημήτρης Οξυζίδης, μιλήσαμε, μαζί με τη Τέσα Χόφμαν, στη Γερμανική, Τουρκική, Αγγλική, Ελληνική γλώσσα, αλλά και στην Ποντιακή διάλεκτο. Από εκείνη την εκδήλωση προέκυψαν μία σειρά από πολλές και σπουδαίες πρωτοβουλίες, για την ιερή και μεγάλη υπόθεση της Γενοκτονίας.
Γιώργο είμαι ευτυχής που γνώρισα έναν άνθρωπο, ένα συγγραφέα, ένα πολιτικό ον, έναν Πόντιο, έναν Έλληνα, όπως εσύ.
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει και να δώσει στην οικογένεια σου και σε όλους μας, παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να σε μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από τα γραπτά σου και από την πράξη σου, από το πέρασμά σου από αυτή τη ζωή.
Γιώργο, Καλό Παράδεισο, Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση.
