Θ. Μαλκίδης
Η επιστροφή ενός ακόμη αγνοούμενου του 1974
Σήμερα Κυριακή της Ορθοδοξίας κηδεύτηκε ο ΘΕΟΔΟΥΛΟΣ ΘΕΟΔΟΥΛΟΥ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ από το Παλαίκυθρο Στρατιώτης του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού που έπεσε μαχόμενος και αντιστεκόμενος στην εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο, στις 15 Αυγούστου 1974 στην περιοχή Λαπάτσα στον Κοντεμένο.
Η κηδεία έγινεστις ώρα 12.00μ.μ, από τον ιερό ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στο Πέρα Χωρίο Νήσου, ενώ αντί για στεφάνια, η οικογένεια παρακάλεσε να γίνονται εισφορές για άπορες οικογένειες.
Επίσης έγινε η κηδεία του Κωνσταντίνου Αυξέντη, οποίος έπεσε το 1974 υπηρετώντας στην 32 ΜΚ που έδρευε στον Άγιο Χρυσόστομο. Πολέμησε στην Άσπρη Μούττη καταλαμβάνοντας μαζί με την ομάδα του πολλά Τουρκικά φυλάκια και πολυβολεία. Ψάχνοντας οι γονείς του τον βρήκανε,και η Μάνα του τον παρακαλούσε, ίσως από συναίσθημα, να φύγει μαζί τους να επιστρέψει στο χωριό. "Μανά έθθα γινεί ο γιος σου λιποτάκτης" της απάντησε και τους κατευόδωσε στο καλό.
Στην δεύτερη εισβολή αφού πολέμησε γενναία,με το σπάσιμο της γραμμής της Μιας Μηλιάς,διατάχθηκε μαζί με συμπολεμιστές του, να οπισθοχωρήσουν στην Χαλεύκα όπου θα τους ανάμεναν λεωφορεία να τους μεταφέρουν με ασφάλεια στα μετόπισθεν. Δυστυχώς λεωφορεία δεν υπήρχαν, έτσι άρχισε η οδύσσεια του Κωνσταντίνου και μεγάλου αριθμού στρατιωτών . Αφού μοιράστηκαν σε μικρότερες ομάδες για να μην γίνονται εύκολος στόχος στους Τούρκους άρχισε η διέξοδος προς της ελεύθερες περιοχές. Πρώτα έφτασαν στην Ακανθού όπου οι κάτοικοι τους έδωσαν φαγητό και νερό. Προχώρησαν μετά στο Φλαμούδι,όπου κρύφτηκαν σε μια φάρμα για να ξεκουραστούν. Τότε είδαν Τούρκους να πλησιάζουν. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να μείνει μαζί με ένα άλλο στρατιώτη να καλύψουν την υποχώρηση των άλλων στρατιωτών γνωρίζοντας την δυσκολία για να γλυτώσουν. Άρχισαν να πυροβολούν τους Τούρκους,σε μια άνιση μάχη,με λιγοστά πολεμοφόδια αλλά με ατσάλινη ψυχή. Τελικά ο Κωνσταντίνος και ο άλλος στρατιώτης έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Οι αγνοούμενοι της Κερύνειας, της Αμμοχώστου και της Μόρφου, οι Έλληνες αγνοούμενοι - αγωνιστές της Κύπρου του 1974 είναι η συνέχεια των αγνοουμένων της Τραπεζούντας, της Σμύρνης, της Αδριανούπολης, του 1922. Το ίδιο φασιστικό καθεστώς το οποίο δεν τιμωρήθηκε το 1922 επανέλαβε τα εγκλήματά του το 1974 και τα επαναλαμβάνει και σήμερα. Όμως είναι βέβαιο ότι η Ύβρις ακολουθείται από τη Νέμεσις.....
Στην δεύτερη εισβολή αφού πολέμησε γενναία,με το σπάσιμο της γραμμής της Μιας Μηλιάς,διατάχθηκε μαζί με συμπολεμιστές του, να οπισθοχωρήσουν στην Χαλεύκα όπου θα τους ανάμεναν λεωφορεία να τους μεταφέρουν με ασφάλεια στα μετόπισθεν. Δυστυχώς λεωφορεία δεν υπήρχαν, έτσι άρχισε η οδύσσεια του Κωνσταντίνου και μεγάλου αριθμού στρατιωτών . Αφού μοιράστηκαν σε μικρότερες ομάδες για να μην γίνονται εύκολος στόχος στους Τούρκους άρχισε η διέξοδος προς της ελεύθερες περιοχές. Πρώτα έφτασαν στην Ακανθού όπου οι κάτοικοι τους έδωσαν φαγητό και νερό. Προχώρησαν μετά στο Φλαμούδι,όπου κρύφτηκαν σε μια φάρμα για να ξεκουραστούν. Τότε είδαν Τούρκους να πλησιάζουν. Ο Κωνσταντίνος αποφάσισε να μείνει μαζί με ένα άλλο στρατιώτη να καλύψουν την υποχώρηση των άλλων στρατιωτών γνωρίζοντας την δυσκολία για να γλυτώσουν. Άρχισαν να πυροβολούν τους Τούρκους,σε μια άνιση μάχη,με λιγοστά πολεμοφόδια αλλά με ατσάλινη ψυχή. Τελικά ο Κωνσταντίνος και ο άλλος στρατιώτης έπεσαν μαχόμενοι υπέρ πίστεως και πατρίδος.
Οι αγνοούμενοι της Κερύνειας, της Αμμοχώστου και της Μόρφου, οι Έλληνες αγνοούμενοι - αγωνιστές της Κύπρου του 1974 είναι η συνέχεια των αγνοουμένων της Τραπεζούντας, της Σμύρνης, της Αδριανούπολης, του 1922. Το ίδιο φασιστικό καθεστώς το οποίο δεν τιμωρήθηκε το 1922 επανέλαβε τα εγκλήματά του το 1974 και τα επαναλαμβάνει και σήμερα. Όμως είναι βέβαιο ότι η Ύβρις ακολουθείται από τη Νέμεσις.....
