Θ. Μαλκίδης
Αποκαθήλωση του Κεμαλικού Φασισμού. Διεκδικώντας το αυτονόητο: Αναγνώριση- Επανόρθωση- Αποκατάσταση
Απόσπασμα από την ομιλία στην Κομοτηνή κατά την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ "Πόντος: οι Μεγάλες Ώρες".
Ο Κεμαλισμός αποτελεί συνώνυμο του Ναζισμού και συνιστά μία Φασιστική, εθνικιστική και ρατσιστική ιδεολογία η οποία εκφρασμένη με την πιο ακραία και διαστροφική βαρβαρότητα, στέρησε τη ζωή σε εκατομμύρια ανθρώπους. Το δυστύχημα είναι ότι οι Ναζί δολοφόνησαν δέκα χρόνια και η νίκη των αντιφασιστικών δυνάμεων τους σταμάτησε, οι Κεμαλικοί συνεχίζουν να δολοφονούν, χωρίς καμία αντίδραση, εκατό χρόνια!
Τον Σεπτέμβριο του 1922 ο «Λαϊκός Παρατηρητής», επίσημη εφημερίδα των Ναζί, έγραφε ότι «σε αυτές τις μέρες της ατίμωσης και της ατιμίας ένα όνομα αποδεικνύει τι μπορεί να πετύχει ένας αληθινός άνδρας. […] Η νίκη του Μουσταφά Κεμάλ Πασά θα μας δώσει νέα δύναμη και θα δυναμώσει την πίστη μας στο ανίκητο του πνεύματος του ηρωισμού»
Η Τουρκία του Κεμάλ προσφερόταν ως υπόδειγμα κράτους που είχε εκκαθαρίσει τον πληθυσμό της από τα «επικίνδυνα» στοιχεία. Οι Έλληνες και οι Αρμένιοι παραλληλίζονταν με τους Εβραίους, ενώ λίγο αργότερα ο Χίτλερ σχεδιάζοντας τη δική του «Τελική Λύση», έλεγε το «ποιος θυμάται σήμερα τους Αρμένιους»!
Ο Δάσκαλος και ο Μαθητής, ο Μουσταφά Κεμάλ και ο Αδόλφος Χίτλερ, συνιστούν την έκφραση του ολοκληρωτισμού, ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, αποτελούν την ίδια έκφανση του Φασισμού, που από τις Γενοκτονίες πέρασε στα Ολοκαυτώματα. Η ανάδειξη του ομοιοτήτων του Κεμαλισμού και του Ναζισμού, συνιστά ανθρώπινο, πολιτικό, ερευνητικό και κυρίως ηθικό καθήκον και χρέος, για να καταδικαστούν και να αποκαθηλωθούν τα πιο ολοκληρωτικά καθεστώτα και ιδεολογίες που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα.
Η πρόταση του Μιχ. Χαραλαμπίδη που συνδέεται με την ανάδειξη της αλήθειας σε ό,τι αφορά τη σχέση και τις ομοιότητες Κεμαλισμού και Ναζισμού,είναι η ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως παγκόσμιας ημέρας μνήμης των θυμάτων του Κεμαλισμού, κατ΄ αντιστοιχία της διεθνούς ημέρας μνήμης του θυμάτων του Ναζισμού (27 Ιανουαρίου).
Είναι μία συμβολική αλλά και ουσιαστική πράξη, καταδίκης του φασισμού και Νίκης της Δημοκρατίας, της Ελευθερίας, του Δικαίου και της Ιστορίας, είναι η Νίκη των λαών που δολοφονήθηκαν. Είναι η Νίκη της Ζωής έναντι των ιδεολογιών του Θανάτου.
Y.Γ. Την ίδια ώρα που γινόταν η εκδήλωση με την παρουσίαση του ντοκιμαντέρ, στην Πινακοθήκη του Δήμου Κομοτηνής γινόταν η Έκθεση Ζωγραφικής Νοσοκομείου (!) της Άγκυρας με τίτλο «Τα χρώματα της Τουρκίας». Στόχος της έκθεσης ήταν παρουσιάσει «την ιστορία και τις πολιτιστικές και φυσικές ομορφιές» της γείτονος. Αρχικά ζητήθηκε από τους ιθύνοντες του τουρκικού Προξενείου η έκθεση να γίνει το Σάββατο 20/5 και τελικά συμφωνήθηκε η Πέμπτη 18/5. Μια μέρα δηλαδή πάνω κάτω στην Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας, κινήθηκε… Και ποιον πίνακα έδειξαν σε περίοπτη θέση από την έκθεση αυτή; Του έφιππου …Κεμάλ! Τέτοιες μέρες δηλαδή που τόσος λόγος γίνεται για την ευθύνη του Κεμάλ στην εξολόθρευση του Ελληνισμού και έφεραν στην Κομοτηνή πίνακα με θέμα αυτόν…
Ο Κεμαλικός φασισμός με πρόσχημα το καλλιτεχνικό, αθλητικό, γεγονός και ως σημειολογία στην Κομοτηνή και τη Θράκη, για προφανείς λόγους .....
Ο Γιάννης βρίσκεται φυλακισμένος από την 22α Απριλίου με τις κατηγορίες προσβολής του Κεμάλ και του Ερντογάν, για τη δράση για το ζήτημα των Ρωμηών του Πόντου, για την ανάδειξη της Γενοκτονίας.
Η δημοσιοποίηση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης έγραφε ο Ιάκωβος Μάγιερ το 1826 στο πολιορκημένο Μεσολόγγι. Δημοσιοποιούμε, κοινοποιούμε, μιλάμε, γράφουμε για να μην μείνει άγνωστη η Γενοκτονία. Αυτή που δε σταμάτησε το 1922- 1923, αλλά συνεχίζεται μέχρι σήμερα!