Έφεδρος Ανθυπολοχαγός Καταδρομέας -Κύπρος 1974 Αντώνιος Αντωνίου
Ο Αντώνης Αντωνίου γεννήθηκε στο Πελένδρι στις 29/05/1954 και ήταν το πρώτο παιδί της πολύτεκνης οικογένειας του Χριστάκη και της Κυριακής Αντωνίου. Τελειώνοντας το δημοτικό σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στα Πρότυπα Εκπαιδευτήρια Λεμεσού, στα λογιστικά, αποφοιτώντας με άριστα.
Τον Ιούλιο του 1973 κατατάγηκε στην Εθνική Φρουρά, στον Λόχο Ορεινών Καταδρομών. Επιλέγηκε ως δόκιμος αξιωματικός και μετά την εκπαίδευσή του στη Θεσσαλονίκη επέστρεψε ως δόκιμος ανθυπολοχαγός στην Κύπρο, έτοιμος να υπερασπιστεί τα εδάφη της πατρίδας.
Δεν άργησε να κληθεί στο καθήκον. Στις 20 Ιουλίου 1974, την αποφράδα εκείνη μέρα, ο ανθυπολοχαγός της 33ης Μοίρας Καταδρομών Αντώνης Αντωνίου βρέθηκε να υπεραμύνεται του πάτριου εδάφους στη φλεγόμενη περιοχή της τουρκικής απόβασης στον Άγιο Γεώργιο Κερύνειας. Στις 22 Ιουλίου, θεάθηκε για τελευταία φορά να πολεμά με την ομάδα του, με αυταπάρνηση, μερικές εκατοντάδες μέτρα από τον χώρο της απόβασης.
3 μέρες μετά στις 25 Ιουλίου 1974, η διοίκηση της 33ης Μοίρας Καταδρομών πιστοποιεί τις ηρωικές ενέργειες του Αντώνη Αντωνίου προτείνοντας τον καταδρομέα Ανθυπολοχαγό για το Αργυρό Αριστείο Ανδρείας, αναφέροντας χαρακτηριστικά.
1η Πρόταση
«Τον ΔΕΑ Αντωνίου Αντώνη διότι εγκλωβισθείς υπό πολύ υπέρτερων δυνάμεων (εχθρού) επολέμουν συνεχώς. Νυν αγνοείται η τύχη του.»
2η πρόταση
«Διότι Διμοιρίτης Λόχου της Μοίρας τυγχάνων οδήγησε την Νύχτα 20/21 την Διμοιρίαν του με αυτοθυσία και Τόλμη επί των ΠΕΤΡΟΜΟΥΘΙΩΝ και δια του παραδείγματος του συνετέλεσε ώστε να εκκαθαριστούν τα πολυβολεία και να κρατηθεί η τοποθεσία μέχρι της μεσημβρίας της επόμενης μέρας.
Έχυσε το αίμα του για την πατρίδα ο Αντώνης και άφησε αρραβώνα με την ιστορία το χιτώνιό του. Το χιτώνιο που βρέθηκε στον ομαδικό τάφο, όπως ακριβώς το φορούσε ο γενναίος ανθυπολοχαγός. Διατηρείτο σε άριστη κατάσταση, με εμφανή στην ραχιαία του περιοχή τις οπές από τη βροχή των τουρκικών σφαιρών, που δέχτηκε ο Αντωνίου. Παραδόθηκε από την Επιτροπή Αγνοουμένων, στην οικογένεια του ήρωα, η οποία με την σειρά της, το παρέδωσε ως φόρο τιμής, στον Παγκύπριο Σύνδεσμο Εφέδρων Καταδρομών. Αποτελεί πλέον έκθεμα στο Μουσείο του Συνδέσμου.
