Θ. Μαλκίδης
Μνήμη απέναντι στη Λήθη
Μέρος της ομιλίας στην εκδήλωση που οργανώθηκε στη Δράμα
Ζούμε σε ιδιαίτερη περίοδο για τη Μνήμη και είναι διακριτό ότι για πολλά χρόνια κάνουμε μία συνολική προσπάθεια για να μην επικρατήσει η λήθη, σ΄αυτήν που οι άνθρωποι είναι δυστυχώς επιρρεπείς.
Ας φανταστούμε τις απώλειες, όταν η λήθη γίνεται σημαία και προπαγάνδα ενάντια στη ζωτική μνήμη. Τότε, ο θάνατος της ύπαρξής μας, ο προερχόμενος από την αμνησία, είναι η μοιραία, η νομοτελειακή κατάληξη...
Η δημιουργική και η παραγωγική μνήμη, αποτελεί μία προσπάθεια επανασύνδεσης του ανθρώπου με ένα από τα βασικά γνωρίσματα της ανθρώπινης ύπαρξης και ειδικότερα του Ελληνικού κόσμου. Την αλήθεια, δηλαδή τη μη λήθη, τη μνήμη. Μία μνήμη που μας επαναφέρει στις ρίζες μας και στην ταυτότητά μας, από τότε που τραυματίσθηκε, δολοφονήθηκε, εξοντώθηκε, αλλά και επιβίωσε στην Καππαδοκία, τη Μικρά Ασία, τον Πόντο, τη Θράκη.
Είμαστε ένας λαός με παλικαρίσια ψυχή, όπως γράφει ο εκ Καππαδοκίας και Σμύρνης Γιώργος Σεφέρης, που κράτησε τα βαθιά κοιτάσματα της μνήμης του σε καιρούς ακμής και σε αιώνες διωγμών και άδειων λόγων.
Τώρα, που ο κόσμος αυτός της δήθεν πολιτικής και πνευματικής τάξης, μοιάζει να θέλει να μας κάνει ένα με την παρακμή, δηλαδή τη λήθη, θα απαρνηθούμε άραγε αυτή τη μνήμη;
Θα το παραδεχτούμε και μαζί με εμάς τα παιδιά, η νέα γενιά, η αυριανή Ελλάδα της Καππαδοκίας, της Μικράς Ασίας, του Πόντου, της Θράκης ;
Ή θα ορίσουμε το μέλλον μας με μέσο την παράδοσή μας, τη Μνήμη έναντι της Λήθης, την Ελληνικότητα της Αντίστασης απέναντι στο Φασισμό και τη Βαρβαρότητα;
