Σελίδες

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2017

Μνήμη Γεωργίου Ανδρεάδη δύο χρόνια μετά - Yorgo Andreadis yaşamını yitirdi-KEMENÇEYLE ÖLÜME GİDENLERİN YOLDAŞI YORGO ANDREADİS



Θ. Μαλκίδης :Μνήμη Γεωργίου Ανδρεάδη δύο χρόνια μετά 

Με τον Γιώργο γνωριστήκαμε πριν πολλά χρόνια σε μία από τις πρώτες εκδηλώσεις που έγιναν για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Ήταν το 1994 στην Αναγέννηση Σερρών και μαζί μας είχαμε πολλούς φίλους, συμπατριώτες μας από την Κύπρο,  καθώς και Κούρδους και Αρμένιους.  

Με τον Γιώργο, είχαμε για παραπάνω από δύο δεκαετίες μία έντιμη και σοβαρή συνομιλία   για τον Πόντο, την Ιστορία, την Καλαμαριά, την "Ταμάμα", την "Τολίκα", τον "Θόδωρον", τη Γενοκτονία, τους Ποντιόφωνους και  για πολλά άλλα. Μιλούσε και έπραττε έχοντας οδηγό τη κληρονομιά  του Πόντου, των προγόνων του, της οικογένειάς του και ειδικότερα  της σημαντικής προσωπικότητας του πατέρα του. Έγραφε λες και ήταν μπροστά στα γεγονότα, λες  ήταν μέρος  της ιστορίας.  Η "Ταμάμα" και εκατοντάδες  άλλες στιγμές    "βρήκαν" αυτόν για να τις καταγράψει,  γιατί  η ιστορία γνώριζε και γνωρίζει σε ποιον να απευθυνθεί. 

Γιώργο,  νιώθω υπερήφανος που συνεργάστηκα  μαζί σου,  που συνδεθήκαμε με δεσμούς φιλίας και αλληλοεκτίμησης, αλήθειας και συνοδοιπορίας, που βαδίσαμε μαζί σε κοινούς αγώνες, που μου μίλησες για τις χαρές και τις λύπες σου, για τις σκέψεις σου, για την πορεία του Ποντιακού ζητήματος.
Αναφέρω, μεταξύ των πολλών,  δύο κοινές προσπάθειες μας για υπόθεση ανάδειξης της Γενοκτονίας. 
Η πρώτη ήταν στη Ρωσία, όταν βρεθήκαμε ανάμεσα στους αδελφούς μας, σε μία μεγάλη εκδήλωση. Εκεί  η υπόθεση της αναγνώρισης της Γενοκτονίας, έγινε γνωστή και αποτέλεσε απαρχή και συνέχεια, πολλών και  σημαντικών.... 

Η δεύτερη ήταν στη Γερμανία, στη Στουτγάρδη, όταν μιλήσαμε στην πλατεία του Δημαρχείου της πόλης στην πρώτη ανοικτή εκδήλωση για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Στην εκδήλωση που οργάνωσε η Ποντιακή Εστία Στουτγκάρδης και ο κοινός και εξαιρετικός φίλος μας Δημήτρης Οξυζίδης,   μιλήσαμε, μαζί με τη Τέσα Χόφμαν, στη Γερμανική, Τουρκική, Αγγλική, Ελληνική γλώσσα, αλλά και στην Ποντιακή διάλεκτο. Από εκείνη την εκδήλωση προέκυψαν μία σειρά από πολλές και σπουδαίες πρωτοβουλίες, για την ιερή και μεγάλη υπόθεση της Γενοκτονίας.

Γιώργο είμαι ευτυχής που γνώρισα έναν άνθρωπο, ένα  συγγραφέα, ένα πολιτικό ον, έναν Πόντιο, έναν Έλληνα, όπως εσύ. 
Εύχομαι και προσεύχομαι ο Θεός να σε αναπαύσει και να δώσει στην οικογένεια σου και σε όλους μας,  παρηγοριά αλλά και ελπίδα, για να σε  μνημονεύουμε πάντα, εμπνεόμενοι από τα γραπτά σου και από την πράξη σου,  από το πέρασμά  σου από αυτή τη ζωή. 

Γιώργο ένα από τα  κείμενα που γράφτηκαν για σένα είναι  του συγγραφέα Tamer Çilingir και αυτό το οποίο το υπογράφει ο φυλακισμένος Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί, το οποίο το παραθέτω στη συνέχεια. Ο Γιάννης έκανε "πορεία" μέσα στο κελί του στη μνήμη σου. Για αυτόν ήσουν ο πατέρας των ορφανών του Πόντου. 

Γιώργο σε θυμόμαστε, δε σε ξεχάσαμε, δε σε ξεχνούμε, η οικογένεια σου, οι συνοδοιπόροι σου, οι πρόγονοί σου, οι αμέτρητοι συμπατριώτες μας σε όλη την Τουρκία. 

Καλό Παράδεισο,  Καλή Αντάμωση και Καλή Ανάσταση.





Χαιρετισμούς από τη φυλακή του Ελατζίκ, χαιρετισμούς από τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί.ELAZIĞ’DAN, YANNİS VASİLİS YAYLALI’DAN SELAMLAR



Θ. Μαλκίδης: Ένα σημαντικό άρθρο από το συγγραφέα και αγωνιστή για τον Πόντο Tamer Çilingir για τον φυλακισμένο συναγωνιστή μας Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί. Με ένα ακόμη γράμμα του, μία φωτογραφία του,  μας καλεί  στο αυτονόητο καθήκον για τον Ελληνικό λαό και την ιστορική του παράδοση: την αντίσταση και την αλληλεγγύη μέχρι την Ελευθερία. 

Tamer Çilingir: Χαιρετισμούς από τη φυλακή του  Ελατζίκ, χαιρετισμούς από τον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί
(Μετάφραση Θ. Μαλκίδης)

"Είναι αστείες οι επιστολές των φυλακών. Επειδή είναι γραμμένες ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους. Τώρα ο Γιάννης μπορεί να έχει μόνο αέρα, καφέ και  τσάι. Ωστόσο δεν ξέρει ποιος είναι δίπλα του ή δεν μπορεί να έχει μια συνάντηση ή μία συνομιλία. Ο χρόνος είναι διαφορετικός ανάμεσα σε  τέσσερις τοίχους και χρειάζονται μήνες για να συνομιλήσει με έναν φίλο, να συνομιλήσει με ένα γράμμα.
Με ένα πρόσωπο που δεν γνωρίζει ποτέ. Και δεν μπορεί να γράψει και να πει αυτά που θέλει. Επιπλέον υπάρχει πιθανότητα η επιστολή να μην φτάσει ποτέ στον παραλήπτη του εάν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί μια απαγορευμένη λέξη ή περιεχόμενο. Έτσι επιλέγονται λέξεις όπως κάνουν οι  καλλιτέχνες.

Αλλά αν το πρόσωπο που έγραψε το  γράμμα είναι και αυτό ανάμεσα στους τέσσερις τοίχους, τότε είναι ευκολότερο να σε καταλάβει. Αυτά τα γράμματα είναι τόσο συγκινητικά,  γεμάτα με λόγια και συναισθήματα που  τρίτο πρόσωπο δεν μπορεί να δει, δεν μπορεί να καταλάβει.

Μιλήσαμε με τους Γιάννη Γιάννη, Μαλκίδη Θεοφάνη, με τον Botan Zilan και τη γυναίκα του Holalı Hoca .

Μιλήσαμε για τους λόγους της σύλληψής του Γιάννη και της σύλληψης της συντρόφου του, της  Meral. Και για τους δύο, δόθηκε εντολή από τη Σαμψούντα. Πόσο ισχυρή  είναι αυτή η εντολή; Δεν υπάρχει όνομα, καμία διεύθυνση, απολύτως τίποτα. Απλώς  ο εισαγγελέας είπε ότι ο Γιάννης ήταν «πράκτορας ή μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης».

Ο  Γιάννης είναι  στη φυλακή σχεδόν ένα έτος, η  Μεράλ πάνω από δύο μήνες, δυστυχώς  οι φυλακές μας  υπάρχουν  για εκατό χρόνια.

Υπάρχει μια λαχτάρα  να μάθει τι συμβαίνει. Με έναν τέτοιο τίτλο, όχι με ένα άρθρο ειδήσεων. Με λεπτομέρειες.
Υπάρχει μια λαχτάρα για την οσμή των αγώνων, μια μυρωδιά της θάλασσας, μια μυρωδιά ξύλου, μυρωδιά φαγητού, η ανάγκη για ένα ζεστό χαμόγελο, μια ζεστή μέρα, μία καλή βραδιά.

Έχουμε χρόνια να κοιτάξουμε μακριά ... Για ένα χρόνο ο Γιάννης μπορεί να κοιτάξει μόνο πέντε μέτρα μακριά. Και όμως θέλει να δει τον ουρανό χωρίς όρια και περιορισμούς.

Ίσως δεν μπορούμε να του στείλουμε αυτά που θέλουμε,  αλλά μπορούμε να του "στείλουμε" λεπτομερείς ειδήσεις, να "συζητήσουμε", να "πιούμε" τσάι, να "ζήσουμε" μαζί του.

Προσπαθεί να μάθει Ελληνικά, αλλά  οι πόροι του δεν είναι αρκετοί. Και φυσικά υπάρχουν προβλήματα με τα βιβλία στη φυλακή, αφού επιτρέπεται ένας περιορισμένος αριθμός βιβλίων που μπορούν να διαβαστούν. Συχνά στέλνουμε στον Γιάννη, ένα βιβλίο, ένα γράμμα, μια κάρτα.

Έτσι ξέρει ότι δεν είναι μόνος και  πρέπει να το κάνουμε όχι για τον ίδιο, αλλά ίσως για τον εαυτό μας.

Σήμερα μας στέλνει μια φωτογραφία και μαζί με αυτήν στέλνει σε όλους μας την  αγάπη του και  τους χαιρετισμούς του.

Διεύθυνση:
Yannis Vasilis Yaylalı
2 No’lu Yüksek Güvenlikli Kapalı Hapishane
E-36
Elazığ
Τurkey

Μετάφραση: Θ. Μαλκίδης



Tamer Çilingir

ELAZIĞ’DAN, YANNİS VASİLİS YAYLALI’DAN SELAMLAR

Παρασκευή 29 Δεκεμβρίου 2017

Η Ελλάδα της Παρακμής και η Ελλάδα του Εμείς.....




Η Ελλάδα της Παρακμής και η Ελλάδα του Εμείς.....

"Ο Μανώλης Ανδρόνικος όριζε το χρόνο και την καταγωγή μας με βάση τον  τεσσαρακοστό, τον τριακοστοέννατο, τον τριακοστοόγδοο και ούτω καθεξής παππού μας. Τον Όμηρο, το Μέγα Βασίλειο,  το Ρήγα Φεραίο,  τον Κόντογλου και εκατομμύρια άλλους παππούδες μας   της Μακεδονίας, της Θράκης, του Πόντου, της Ιωνίας, της Καππαδοκίας, της Ηπείρου, του Αιγαίου, της Κύπρου και άλλων τόπων του Ελληνισμού και της Διασποράς. Παππούδες- πρόγονοι που μας κοιτούν λυπημένοι για την παρακμή......

Στο παρακάτω κείμενο για τον Ελληνισμό της Παρακμής και τον Ελληνισμό του Εμείς, κείμενο ενός νέου ανθρώπου, του φιλόλογου Τάσου Παπακώστα, η αναφορά στο πρόσωπό μου είναι τιμητική. Του εύχομαι η πίστη του στο Θεό και η Ελληνικότητά του να δυναμώνει κάθε μέρα, συνεχίζοντας την ανιδιοτελή και συνεχή του προσφορά." 

Θ. Μαλκίδης  

Το ερώτημα δεν είναι το αν θα φύγει η Ελλάδα από την Ευρώπη... Αλλά πόσο πολύ μεταλλάχτηκαν τόσο η μάνα όσο και η κόρη.

Του Τάσου Παπακώστα.

Ακούω για την ευρωπαϊκή προοπτική της Ελλάδας και εκνευρίζομαι...

Από ποια Ευρώπη θα φύγει η Ελλάδα;;; Ποια μάνα αποχωρίζεται το παιδί της;;;
Πως μπορεί κανείς να χωρίσει το υπόλοιπο σώμα από την καρδιά του;;;
Το ερώτημα δεν είναι το αν θα φύγει η Ελλάδα από την Ευρώπη... Αλλά πόσο πολύ μεταλλάχτηκαν τόσο η μάνα όσο και η κόρη... Η Ευρώπη απομακρύνθηκε από την Ελλάδα... Η Ελλάδα αποξενώθηκε από τον εαυτό της... Η Ελλάδα έγινε αγνώριστη...

Η πραγματική Ελλάδα δεν έχει καμία θέση σε αυτό το φασιστοτραπεζικό κατεστημένο με ανέραστες μαριονέτες να διαφεντεύουν τους Ευρωπαίους πολίτες σε μια ατομικοκεντρική καθημερινότητα που διαιωνίζει την σκλαβιά του ανθρώπου στο "θηρίο"...

Η Ελλάδα βρίσκεται στα μνήματα... Η Ελλάδα βρίσκεται στα κοιμητήρια... Η Ελλάδα βρίσκεται στις Άγιες Τράπεζες... Η Ελλάδα βρίσκεται στους κίονες... Η Ελλάδα βρίσκεται στα ποτισμένα με αίμα χώματα... 

Η Ελλάδα βρίσκεται στον Όμηρο και στον Αίσωπο, στον Σοφοκλή, στον Μέγα Βασίλειο, στον Γρηγόριο τον Θεολόγο,στον Τριβωνιανό της Πανδέκτου, στον Ολυμπιόδωρο, στον Κοσμά τον Αιτωλό, στον Ρήγα Φεραίο, στον Ίωνα Δραγούμη, στον Παπαδιαμάντη, στον Κόντογλου, στον Παλαμά, τον Καβάφη, τον Ρίτσο, τον Σεφέρη, τον Ελύτη, τον Μαλκίδη... 

Πέμπτη 28 Δεκεμβρίου 2017

Η επιστροφή στην Ελλάδα των οστών των ηρώων της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ. Κύπρος 1964


Η επιστροφή στην Ελλάδα των οστών των επτά ηρώων της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ. Κύπρος 1964


Στις 10 Ιανουαρίου 2018 επιστρέφουν στην Ελλάδα οι σοροί των έξι νεκρών Ελλήνων,μελών του πληρώματος της ακταιωρού ΦΑΕΘΩΝ που στις 8 Αυγούστου 1964 βυθίστηκε από αεροσκάφη της τουρκικής αεροπορίας.Από το 1964 είναι ενταφιασμένοι στην Κύπρο και τώρα αποφασίστηκε η μεταφορά των οστών τους στην πατρίδα. Το ΓΕΝ έχει αρχίσει ήδη να προετοιμάζει την τελετή υποδοχής τους στο αεροδρόμιο Τατοΐου .




Με την έναρξη των εχθροπραξιών, στις 7 Αυγούστου, ημέρα Παρασκευή, τα περιπολικά ΦΑΕΘΩΝ και ΑΡΙΩΝ διετάχθησαν και έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις δι’ από θαλάσσης βομβαρδισμού των οχυρωμένων θέσεων των Τ/Κ.

Την επομένη, Σάββατο 8 Αυγούστου το ΠΠ ΑΡΙΩΝ συνεχίζει τον βομβαρδισμό στον κόλπο της Χρυσοχούς (Δυτικά των Κοκκίνων), ενώ το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ παραμένει, λόγω βλάβης μίας κύριας μηχανής, ανατολικότερα, στην περιοχή Καραβοστάσι του κόλπου της Μόρφου. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας εκδηλώνεται σε όλη την περιοχή της Τηλλυρίας μεγάλης εκτάσεως Τουρκική αεροπορική προσβολή.

Κάτω από αυτές τις συνθήκες το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ σαλπάρει και κινούμενο με ταχύτητα 7-8 κόμβων, ελίσσεται κοντά και ενδιάμεσα Αμερικάνικων εμπορικών πλοίων που βρίσκονταν στην περιοχή για να φορτώσουν μεταλλεύματα αμυνόμενο των Τουρκικών F100 με τον προβληματικό οπλισμό.

Την επομένη, Σάββατο 8 Αυγούστου το ΠΠ ΑΡΙΩΝ συνεχίζει τον βομβαρδισμό στον κόλπο της Χρυσοχούς (Δυτικά των Κοκκίνων), ενώ το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ παραμένει λόγω βλάβης μίας κύριας μηχανής ανατολικότερα, στην περιοχή Καραβοστάσι του κόλπου της Μόρφου. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας εκδηλώνεται σε όλη την περιοχή της Τηλλυρίας μεγάλης εκτάσεως Τουρκική αεροπορική προσβολή, η οποία και αναμένετο σύμφωνα με σήμα των Τ/Κ που υπέκλεψε η Εθνοφρουρά.


Κάτω από αυτές τις συνθήκες το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ σαλπάρει και κινούμενο με ταχύτητα 7-8 κόμβων, ελίσσεται πλησίον των ευρισκομένων εμπορικών πλοίων αμυνόμενο των Τουρκικών F100 με τον προβληματικό οπλισμό του χωρίς όμως να αποφύγει τα πυρά των Τουρκικών αεροσκαφών με αποτέλεσμα την απώλεια σε νεκρούς και τραυματίες άνω του 50% του πληρώματός του. Μεταξύ των νεκρών ο Ύπαρχος Σημαιοφόρος ΣΕΑ/Μ Π. Χρυσούλης και βαρειά τραυματισμένος ο Κυβερνήτης Ανθυποπλοίαρχος Δ. Μητσάτσος ο οποίος, παρά τον σοβαρό τραυματισμό του και όταν πλέον ο  οπλισμός του πλοίου του εσίγησε, κατόρθωσε με ψυχραιμία να το προσαράξει και να διασωθούν έτσι οι τραυματίες και το υπόλοιπο πλήρωμα. Τελικά, η πυρκαϊά, κατέστρεψε ολοσχερώς το πλοίο.
Οι  πεσόντες του Φαέθωνα είναι οι εξής:

Από τη Σαμψούντα, την Πάφρα, τη Σμύρνη και την Αδριανούπολη, μέχρι το Ρομπόσκι και το Ελατζίκ το έγκλημα συνεχίζεται


Θ. Μαλκιδης: Από τη Σαμψούντα μέχρι το  Ρομπόσκι και το Ελατζίκ το έγκλημα συνεχίζεται

Πριν εκατό χρόνια στη Σαμψούντα, στην Πάφρα, στη Σμύρνη, στην Αδριανούπολη, οι  Νεότουρκοι και οι Κεμαλικοί δολοφονούσαν παιδιά, ηλικιωμένους, γυναίκες, άνδρες, Έλληνες και Ελληνίδες. Το έγκλημα που δεν τιμωρήθηκε επαναλήφθηκε την  28η Δεκεμβρίου 2011, δολοφονούνταν στο Ρομπόσκι από την Τουρκική Πολεμική Αεροπορία 34 άοπλοι Κούρδοι, οι 19 από αυτούς παιδιά κάτω από 18 χρόνων με τον μικρότερο, μόλις στα 12, κι από τους υπόλοιπους 15, από 19 έως 38 ετών ο μεγαλύτερος.



Για αυτά τα εγκλήματα που δεν τιμωρήθηκαν άρχισε τον αγώνα του ο συμπατριώτης μας από την Πάφρα Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί,  οποίος βασανίσθηκε, διώχθηκε, κατηγορήθηκε και είναι φυλακισμένος (όπως φυλακισμένη είναι και η σύντροφός του Κούρδισα Meral Geylani ) εδώ και  οκτώ μήνες στο Ελατζίκ.  

Όλα αυτά είναι εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που δεν μπορούν να αγνοηθούν ή να συγκαλυφθούν, δεν μπορούν να σβηστούν από τη μνήμη των ανθρώπων. 



Για τα εγκλήματα που συνεχίζονται μέχρι σήμερα, ο Γιάννης Βασίλης Γιαϊλαλί έκανε   απεργία πείνας η οποία λήγει σήμερα, για να δώσει το μήνυμα της Ελευθερίας, της Δικαιοσύνης, της Μνήμης και της Αλήθειας. Ένα πανανθρώπινο μήνυμα, ένα δείγμα της Ελληνικής Αντιστασιακής παράδοσης και συνείδησης.  Ας μη ξεχάσουμε κανένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ας μη λησμονήσουμε τις δολοφονίες γιατί θα επαναληφθούν, ας συνεχίσουμε, εμείς οι πολίτες, μπροστά στην επίσημη σιωπή, τη συμπαράστασή μας στον Γιάννη Βασίλη Γιαϊλαλί, σε κάθε αγωνιζόμενο άνθρωπο σήμερα στην Τουρκία, μέχρι να έρθει η ημέρα της  Ελευθερίας και της Δικαιοσύνης.  

Μνήμη του πρώην αγνοούμενου Στρατιώτη Μιχαλάκη Μιχαήλ


Μνήμη του πρώην αγνοούμενου Στρατιώτη Μιχαλάκη Μιχαήλ 

Τελούμε την Κυριακή στις 31 Δεκεμβρίου 2017 στον Ιερό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης (Λατσιά ) το Σαρανταήμερο μνημόσυνο του αγαπημένου μας αδελφού Στρατιώτη
Μιχαλάκη Μιχαήλ του Γεωργίου (ΑΣΜ 11230/73).

Ο Μιχαλάκης Μιχαήλ  έπεσε Ηρωικά μαχόμενος στις 15 Αυγούστου στο λόφο Λαπάτσα της κατεχόμενης σήμερα Σκυλλούρας.


Τρίτη 26 Δεκεμβρίου 2017

Πολέμησαν για την Πατρίδα, αλλά χάθηκαν για τις γενιές της αρπαχτής: Οι κηδείες των αγνοουμένων…


Πολέμησαν για την Πατρίδα, αλλά χάθηκαν για τις γενιές της αρπαχτής: Οι κηδείες των αγνοουμένων…


Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Μέρα Χριστουγέννων η χθεσινή και τα…όπλα παρά πόδας. Ούτε κόντρες, ούτε αντιπαραθέσεις. Το μυαλό ακονίζει τη μνήμη για να πολεμήσει τη λήθη, που κυριαρχεί σε μια κοινωνία της υπερβολής και της εντυπωθηρίας.

Συχνά-πυκνά στις εφημερίδες, στις μαύρες στήλες των κηδειών, εμφανίζονται δημοσιεύσεις για την ταφή λειψάνων. Νεανικές φωτογραφίες που συνοδεύουν τις αγγελίες κηδειών, με κείμενο πανομοιότυπο…  «Που δολοφονήθηκαν από τους Τούρκους… και «τα λείψανα ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο DNA».

Στα δελτία ειδήσεων, οι αναφορές «σε μια ακόμη κηδεία» χάνονται μεταξύ των «μεγάλων» και «σοβαρών» θεμάτων. Δεν ενδιαφέρουν τους πολλούς. Μόνο τους όσους έμειναν εν ζωή συγγενείς. Οι υπόλοιποι έχουν «δουλειές», έχουν άλλες «υποχρεώσεις». Μια επαναλαμβανόμενη τελετή αποχαιρετισμού οι κηδείες των μέχρι πρόσφατα αγνοούμενων. Είναι οι κηδείες αυτές μόνο οικογενειακή υπόθεση. Οι οικογένειες των αγνοουμένων κουβαλούσαν και κουβαλούν μόνοι τον δικό τους σταυρό, με τον πόνο της προσμονής, τις δυσκολίες της ζωής, της οικογένειας που προχωρεί χωρίς τον πατέρα, παιδί, αδελφό.

Είναι οικογενειακή υπόθεση. Λες και οι πεσόντες σκοτώθηκαν σε αυτοκινητικό δυστύχημα ή πέθαναν από κάποια ασθένεια. Έπεσαν στο πεδίο της μάχης, πολεμώντας προδομένοι, αποκρούοντας την επέλαση του εχθρού. Σε εκείνο το καμίνι του πολέμου η ζωή και ο θάνατος περπατούσαν αντάμα, σε μια λεπτή γραμμή. Είτε θα περνούσαν τη γραμμή της ζωής, είτε εκείνη του θανάτου. Τέσσερις και πλέον δεκαετίες μετά, οι επόμενες γενιές, η δική τους γενιά που επέζησε, αντιλαμβάνονται διαφορετικά την πατρίδα, την ελευθερία, τη δημοκρατία. Για τους περισσότερους όλα περιστρέφονται-φευ- γύρω από το χρήμα και την όποια μορφή εξουσίας. 

Δευτέρα 25 Δεκεμβρίου 2017

Όταν οι Ναζί δολοφονούσαν τους Έλληνες τα Χριστούγεννα του 1943



Όταν οι Ναζί δολοφονούσαν τους Έλληνες τα Χριστούγεννα του 1943

Ανήμερα των Χριστουγέννων του 1943 οι  Ναζί,έκαναν για δεύτερη φορά επιδρομή στο Ελατοχώρι Πιερίας και το πυρπόλησαν. Σαράντα μέρες πριν, στις 13 Νοεμβρίου το είχαν λεηλατήσει και πυρπολήσει για πρώτη φορά.

Σαράντα μέρες μετά  στις 27 Ιανουαρίου του 1944 ολοκλήρωσαν το αποτρόπαιο έργο τους

Πυρπόλησαν και τα υπόλοιπα 14 σπίτια, που είχαν μείνει όρθια από τις προηγούμενες επιδρομές (στις 13.11.43 και στις 25.12.43). 
Σκότωσαν 30 γυναικόπαιδα και τραυμάτισαν 32.

Κυριακή 24 Δεκεμβρίου 2017

Χρόνια Πολλά και Ελεύθερα!



Χρόνια Πολλά και Ελεύθερα!

Τις ώρες αυτές των Χριστουγέννων  σκεφτόμαστε, ευχόμαστε και κυρίως πράττουμε για αυτούς που είναι ασθενείς, που στερούνται την τροφή και τη στέγη, για αυτούς που αδικήθηκαν και συκοφαντήθηκαν, για αυτούς που είναι στη φυλακή και στερήθηκαν παρανόμως την Ελευθερία τους υπερασπιζόμενοι τις Ιδέες τους και την Ιστορία τους,  διαιωνίζουμε τη Μνήμη των Προγόνων μας,  αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση της  σκλαβωμένης σε Μνημόνια, Ψεύτες και Αναξιοκρατία Πατρίδα μας, συνεχίζουμε την παράδοση αντίστασης και αξιοπρέπειας για τα Παιδιά μας και για τα Παιδιά των Παιδιών μας. 

Χρόνια Πολλά και Ελεύθερα!

Υ.Γ Φέτος πρωτοτυπούμε και στέλνουμε ευχές Χριστουγέννων και Ελευθερίας στον συμπατριώτη μας Γιάννη  Βασίλη Γιαϊλαλί που συμπληρώνει οχτώ μήνες φυλάκισης και βρίσκεται σε απεργία πείνας. Τις έχει ανάγκη για τη συνέχιση του αγώνα του που είναι αγώνας για όλους μας.