ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΠΕΡΡΙΚΟΣ
Ο Κ. Περρίκος γεννήθηκε τον Απρίλη του 1905 στο χωριό Καλλιμασιά της Χίου. Γονείς του, ο Δημήτριος Περρίκος και η Ανθή, το γένος Στεφανίδη. Μετά το χωρισμό των γονιών του, από δυο ετών τον φροντίζουν δυο καλόγριες, αδελφές του πατέρα του, στο Μοναστήρι του χωριού. Έμεινε κοντά τους μέχρι τα 8 χρόνια του. Σε ηλικία 11 ετών χάνει τον πατέρα του, που πεθαίνει στην Νέα Υόρκη.
Την Γυμνασιακή του μόρφωση στα σχολεία της τότε ανθούσας Ελληνικής παροικίας. Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1925 για τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις και στις 19.5.1926 ενεγράφη στη δύναμη της Στρατιωτικής Σχολής Αεροπλοΐας, ενώ την 31.3.1932 ήταν Ανθυποσμηναγός.
Σταθμός στην ζωή του, η γνωριμία του το 1934 με τον νεαρό πανεπιστημιακό Δάσκαλο Παναγιώτη Κανελλόπουλο ο οποίος πιστεύοντας ότι το κράτος θα πάει μπροστά μόνο με συσπειρωμένο το σύνολο των εθνικών Δυνάμεων ιδρύει το «Ενωτικό Κόμμα». Ο Κ. Περρίκος από τα πιο δυναμικά στελέχη του κόμματος, δημοσιογραφεί στην εφημερίδα του κόμματος «Ελληνική Φωνή».
Αυτές του οι ενέργειες είχαν σαν συνέπεια τη σύλληψη και φυλάκιση του. Στη δίκη που ακολούθησε, δικαιώθηκε και αθωώθηκε, αλλά η Αεροπορία τον απέταξε από τη δύναμη της, την 27.4.1935 σε ηλικία 30 ετών.
Με την κήρυξη του πολέμου επανέρχεται στην υπηρεσία μετά από δική του αίτηση . Μετά την κατάρρευση του Μετώπου εκδίδει το 1ο φύλλο της παράνομης εφημερίδας «Μεγάλη Ελλάδα» και στις 28.10.1941, πρώτη επέτειο της κηρύξεως του πολέμου, τύπωσε και μοίρασε μια προκήρυξη για να θυμίσει στον εαυτό του και τους άλλους γύρω του ότι ο πόλεμος δεν είχε χαθεί.
Τον Αύγουστο του 1942 δημιουργεί την αντιστασιακή ομάδα με τον τίτλο ΠΕΑΝ (Πανελλήνιος Ένωσις Αγωνιζόμενων Νέων), εκδίδει εφημερίδα, τη «Δόξα», το πρώτο φύλλο της οποίας κυκλοφορεί τον Απρίλιο του 1942. Ο σκοπός της ΠΕΑΝ πέρα από την κυκλοφορία του παράνομου τύπου είναι και η εκτέλεσις σαμποτάζ σε βάρος του εχθρού.
Για το σκοπό αυτό δημιουργείται ο «Ουλαμός Καταστροφών» με επικεφαλής τον ίδιο τον Κ. Περρίκο. Ο Κ. Περρίκος έκρινε ότι έπρεπε να δοθεί ένα αποφασιστικό κτύπημα στους αξιοθρήνητους προδότες που είχαν συγκροτήσει την οργάνωση ΕΣΠΟ, ανέλαβε μαζί με τους συμμαχητές του το έργο που υλοποιήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 1942. Χαφιέδες και Γερμανοί βρήκαν το θάνατο στην ανατίναξη που ήταν η πρώτη σημαντική πράξη σαμποτάζ στην καρδιά της Γερμανοκρατούμενης Αθήνας και από τότε δεν έγινε λόγος για επιστράτευση Ελλήνων.
Ο Κ. Περρίκος συνελήφθη μετά από προδοσία μαζί με άλλους συμμαχητές του, την 11.11.1942 και στις 31.12.1942 παραμονή του νέου έτους καταδικάζεται από το Γερμανικό Στρατοδικείο 3 φορές σε θάνατο και 15 έτη ειρκτήν.
Ο Κ. Περρίκος στην απολογία του αναλαμβάνει την ευθύνη για όλα, σε μια υπέρτατη χειρονομία αυτοθυσίας και απαράμιλλου ηρωισμού. Απολογείται λέγοντας: «Είμαι Έλληνας Αξιωματικός. Υπερηφανεύομαι για το χτύπημα που σας έδωσα. Το έκανα με την ιδέα πως έπρεπε να το κάνω χάριν της πατρίδας μου. Για το μεγαλείο της, δίνω την ζωή μου».
Στις 4.2.1943 πριν την εκτέλεσή του στέλνει ένα σημείωμα και ένα ποίημα για τον γιο του Δημήτρη.
«Πεθαίνω για την Ελλάδα και θυμάμαι την τελευταία στροφή του ύμνου του Μιστράλ: «Κι΄ αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα, ω θεία δάφνη, μια φορά κανείς πεθαίνει»
ΦΥΛ. ΑΒΕΡΩΦ
4/2/43 Κ.ΠΕΡΡΙΚΟΣ
ώρα 5:20
Εγκαταλείπω τον κόσμο χωρίς μίση και κακίες. Αγωνίσθηκα για την πατρίδα μου. Για την δικιά τους πατρίδα αγωνίζονται κι εκείνοι οι οποίοι με καταδίκασαν. Θα ήθελα το αίμα μου να μην μας χωρίσει αλλά να μας ενώσει στο μέλλον με τους σημερινούς αντιπάλους. Κ. ΠΕΡΡΙΚΟΣ»
Ο Κώστας Περρίκος εκτελέσθηκε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 4.2.1943, ώρα 7:30 π.μ.
Σύμφωνα με την αναφορά του ιερομόναχου Νικόδημου Γραικού εξωμολογήθη ειλικρινώς και μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων με κατάνυξη και λίγο προ της εκτελέσεώς του ανεφώνησε «Ζήτω η Ελλάς!».
Όταν ο Γενικός Επιθεωρητής του Γερμανικού Στρατοδικείου ήλθε μαζί με άλλους αξιωματικούς να τον παραλάβουν από το κελί του στις 5:20 το πρωί για να τον οδηγήσουν στο θάνατο και την αθανασία, η νυχτερινή σιωπή των φυλακών Αβέρωφ εσχίσθη από την κραυγή του ήρωα προς τους συγκρατουμένους του: «Παιδιά με παίρνουν για εκτέλεση. Κουράγιο! Γρήγορα έρχεται η Νίκη και η Λευτεριά! Ζήτω η Ελλάς!».