Θεοφάνης Μαλκίδης
Θύματα, βιασμένες, ορφανά, πρόσφυγες, διασωθέντες….
Από την ομιλία στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Σύλλογος Ποντίων Έδεσσας < Άγιος Θεόδωρος Γαβράς>. Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά το μονόπρακτο του Θ. Μαλκίδη για τα νήπια της Σάντας το Σεπτέμβριο του 1921. Το μονόπρακτο στην ποντιακή διάλεκτο το επιμελήθηκε και το σκηνοθέτησε ο Κοσμάς Τσίναλης, ενώ στο ρόλο της μητέρας ήταν η Ελένη Βασιλειάδου.
Ο πρόξενος των ΗΠΑ στην Σμύρνη Τζωρτζ Χόρτον, καταγράφοντας την καταστροφή της Σμύρνης το 1922, τονίζει, μεταξύ των άλλων, πως «δεν έλειπε τίποτε σχετικά με την θηριωδία, την ακολασία, την σκληρότητα και όλη την μανία του ανθρώπινου πάθους». Με την δημιουργία του κινήματος των Νεοτούρκων και στην συνέχεια των Κεμαλικών, εμφανίσθηκε και εδραιώθηκε η εθνικιστική ιδεολογία. Με την κατάκτηση της εξουσίας, εκδηλώθηκε η θέληση να εξαφανισθούν οι αυτόχθονες πληθυσμοί. Οι Έλληνες, μαζί με τους Αρμένιους και τους Ασσύριους, ήταν οι κεντρικοί στόχοι.
Το ζήτημα του αριθμού των Ελλήνων που ζούσε στο Οθωμανικό κράτος αποτελεί μείζον πρόβλημα για πολλούς ερευνητές, ενώ αμφισβητείται από πολλούς τουρκικούς μηχανισμούς διαστρέβλωσης της αλήθειας και από συνεργαζόμενους με αυτούς ξένους.
Τα στοιχεία τα οποία διαθέτουμε είναι η απογραφή που πραγματοποίησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο την περίοδο 1910-1912 σε συνεργασία με τα ελληνικά προξενεία και η απογραφή του οθωμανικού κράτους το 1914, η οποία όμως παρουσιάζει πολλές ελλείψεις, λόγω της καταγραφής αρκετές φορές μόνον των ανδρών που μιλούσαν ελληνικά, την απουσία πολλές φορές των γυναικών και παιδιών, των Ελλήνων που μιλούσαν τουρκικά, των μουσουλμάνων που μιλούσαν ελληνικά και των κρυπτοχριστιανών.
Η Οθωμανική απογραφή του 1914 καταγράφει 1.565.781 Έλληνες, ενώ η απογραφή του Οικουμενικού Πατριαρχείου 2.068.4028.
Ο McCarhty δίνει 1.711.718, ο D. Dakin δίνει 2.100.000 Έλληνες, κατανεμημένους σε 300.000 στην ανατολική Θράκη και σε 1.800.000 στη Μικρά Ασία (Ιωνία, Πόντος, Καππαδοκία).
Μετά τη Γενοκτονία και την εκδίωξη των Ελλήνων, το 1928 απογράφηκαν στην Ελλάδα 1.221.849 πρόσφυγες. Ο αριθμός αυτός όμως δεν παρουσιάζει το πραγματικό μέγεθος των προσφύγων, αφού δεν λαμβάνει υπ’όψιν τους θανάτους στο διάστημα 1922-1928 (περίπου 75.000) και τους 66.000 πρόσφυγες που έγιναν ξανά πρόσφυγες στην Δυτική Ευρώπη, ΗΠΑ, Αίγυπτο, όπως και τους Έλληνες που κατέφυγαν στην Σοβιετική Ένωση.
Το σύνολο των απωλειών υπερβαίνουν το 1.000.000, ανάμεσά τους και τα επτά νήπια της Σάντας που θυσιάστηκαν το Σεπτέμβριο του 1921 από τους γονείς τους για να σωθεί η ομάδα που καταδιωκόταν από τους Τούρκους .
Όταν ολοκληρωνόταν η γενοκτονία των Αρμενίων, άρχιζε η διαδικασία εξολόθρευσης των Ελλήνων με τα ίδια μέσα: μαζική βία, συλλήψεις γυναικών και παιδιών, βίαιοι εξισλαμισμοί, πορείες θανάτου, βιασμοί, μαζικές δολοφονίες, διώξεις, εκτοπίσεις, εγκλήματα που επιβεβαιώνονται και από μαρτυρίες πολλών ξένων, ακόμη και συμμάχων των Νεότουρκων και του Κεμάλ.
Σχεδόν 1.000.000 Έλληνες από έναν πληθυσμό πάνω από 2.700.000 εξαφανίσθηκαν, εξόντωση η οποία αποτελεί γενοκτονία, σύμφωνα με το άρθρο 2 της Σύμβασης του ΟΗΕ για την πρόληψη και την καταστολή της γενοκτονίας, παράγραφοι α, β, γ, δ και ε) και στην ουσία της έννοιας της γενοκτονίας. Άγνωστος αριθμός γυναικών βιάσθηκαν, πάνω από 100.000 ορφανά έμειναν για πάντα χωρίς γονείς και οικογένεια. Μία Γενοκτονία που δε σταμάτησε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα, με την άρνηση και την υπονόμευση, τη φυλάκιση και την Ύβρη……
* O Θ. Μαλκίδης, είναι μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για την Μελέτη των Γενοκτονιών, η οποία το 2007 αναγνώρισε την Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων και συγγραφέας του βιβλίου Η Γενοκτονία των Ελλήνων: Εθνικές και Διεθνείς Διαστάσεις (Αθήνα, Γόρδιος 2017), το οποίο πέραν της ελληνικής γλώσσας έχει εκδοθεί έχει στην αρμενική, αγγλική, ιταλική, ισπανική, ρωσσική και ρουμανική γλώσσα.
