Θ. Μαλκίδης
Για τα Μακεδονικά εμπορικά σήματα και επωνυμίες
Από την ομιλία στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου
Η ονομασία (brand name) ενός ποιοτικού προϊόντος αποτελεί το διαβατήριο του, ενώ πολλές φορές συνιστά καθοριστικό λόγο επιλογής του από τον καταναλωτή. Η συμφωνία των Πρεσπών, πέραν των άλλων προβλημάτων στον εμπορικό τομέα, στον αγροδιατροφικό χώρο και στο περιβάλλον, αφήνει σε πλήρη αοριστία και το θέμα της ονομασίας των περίφημων προϊόντων της Μακεδονικής Γης.
Συγκεκριμένα, στο άρθρο 1, παρ. 3, εδ. θ΄ υπάρχει μόνο ένα ευχολόγιο για έναν «ειλικρινή, δομημένο και με καλή πίστη διάλογο για αμοιβαίως αποδεκτό όφελος (!)» μεταξύ των επιχειρηματικών κοινοτήτων και για μια ακαθόριστη διμερή ομάδα ειδικών στο πλαίσιο της ΕΕ με συνεισφορά του ΟΗΕ και του ΔΟΤ, η οποία θα δράσει επί τριετία μετά το 2019.
Ωστόσο, εκατοντάδες προϊόντα φέρουν το όνομα της Μακεδονίας μας, ενώ υπάρχει και ο Μακεδονικός Τοπικός Οίνος που είναι Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης. Και φυσικά υπάρχει η παράδοση χιλιάδων ετών στην παρασκευή τροφίμων και στην επινόηση συνταγών που αποτελεί το απόσταγμα του διαχρονικού Μακεδονικού Πολιτισμού με όλες τις ζυμώσεις του χρόνου, γι’ αυτό και η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας δημιούργησε τα πρότυπα και το σήμα της «Μακεδονικής Κουζίνας». Κι όλα αυτά τα προϊόντα είναι ποιοτικά και ελεγμένα, ενώ αντίθετα είναι γνωστό ότι στην ΠΓΔΜ δεν υπάρχουν τα πρότυπα και οι έλεγχοι που γίνονται στις Ευρωπαϊκές Περιφέρειες της Μακεδονίας (Δυτική, Κεντρική και Ανατολική).
Αξίζει να σημειωθεί, ότι σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε πρόσφατα ο Σύνδεσμος Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, οι επιχειρήσεις που έχουν στην εταιρική τους ταυτότητα ή στα προϊόντα τους τον όρο «Μακεδονία» και κινδυνεύουν να βρεθούν εκτεθειμένες σε περίπτωση εφαρμογής της Συμφωνίας των Πρεσπών υπερβαίνουν τις 4.000, οι οποίες βρίσκονται στην ανάγκη να προβούν σε δαπάνες 2.000 – 8.000 ευρώ… ανά επωνυμία, προκειμένου να κατοχυρώσουν το δικαίωμα χρήσης, είτε στο Γραφείο Διανοητικής Ιδιοκτησίας του Αλικάντε της Ισπανίας (EUIPO) που αφορά τη δραστηριότητα εντός των χωρών της Ε.E., είτε –για δραστηριότητες σε τρίτα κράτη- το γραφείο WIPO της Γενεύης.