Σήμερα μας ανακοίνωσαν πως σε βρήκαν μετά από 45 χρονια
Σαββάκη μου. Σε ένα λάκκο στο Μπογάζι να λιώνεις, να διαλύεσαι μονάχος τζ'άκλαυτος.
Τρείς μήνες μετά τον θάνατο της μάνας σου Σαββάκη μου, ήβραν σε. Είχες πλάνο ρε μπαγάσα το ξέρω. Να μεν πιει τζαι τούτον το ποτήρι με δηλητήριο η Ελλού πριν φύγει. Ενα μάτσο κόκκαλα σ'ένα σακκούλι ο λεβέντης της. Είπαν μου να σου γράψω "λόγο" για την κηδεία σου ρε Σαββή. Εν μου φκαίνουν λόγια πομπώδη, φιλολογικές φανφάρες τζαι πατριωτικά κλισέ, παρά μόνο απορίες....
Ήταν ακαριαίος ο θάνατος ή όχι;
Πόνεσες; Έκλαψες; Επικαλέστηκες την μάνα σου; Τον παπά σου; Χριστοπαναγίες μήπως; Η σακκούλα που σε έχωσαν ήταν ζεστή ή μήπως κρύωνες μέχρι να ξεψυχήσεις;
Τι όνειρα είχες στα δεκαεννιά σου; Πως νοιώθεις που οι υπαίτιοι να σβήσεις σχεδόν αμούστακος, τώρα μας κυβερνούν; Δεν πικκάρεσαι που κανένα απ'τα παιδιά τους δεν σου'κανε παρέα εκεί στο τέλος; Δεν μετανοιώνεις που δεν λιποτάκτησες, τζ'αντ'αυτού θυσιάστηκες για να κτίζουν καριέρες οι προδότες τζαι τα παιθκιά τους;
Είπαν μου να σου γράψω "λογο" για την κηδεία σου, μα δεν μπορώ! Πενηντάρισα τζαι θα σε θάψω στα δεκαεννιά σου αντί στα εξηντατέσσερα σε μια κάσια παπουτσιών.
Άραγες θα'σουν παντρεμένος; Θάχες παιδιά; Θα'χες χρέη; Θα'σουν επιρρεπής στο αλκόολ; Θα'χες τσιγαρόβηχα; Θα ήσουν θρήσκος; 'Αθεος ΄μήπως; Θα'σουν ευτυχισμένος ή θα έπληττες τζαι θα νεκατσιούσες όπως εμείς; Ποιός ξέρει Σαββάκη μου.
Χριστίνα Πετρίδη
Ένα μόνο αντιλήφθηκα σήμερα. Ο πόνος τζαι το πένθος είν'το ίδιο, είτε το πτώμα είναι φρέσκο είτε 45 χρονών.
Ας όψονται οι αίτιοι, τζαι είθε να βιώσουν τον ίδιο πόνο με τα παιθκιά τους τζαι τα αγγόνια τους.
Δεν ξεχνώ, δεν συγχωρώ!!!!!
Σαββάκης Σάββα, του Κυριάκου τζαι της Ελλούς Σάββα Ττιρρίττη.