Εμείς

Θ. Μαλκίδης

Σε αντίθεση με όσα λένε οι Ελλαδικοί Γκέμπελς περί μη ακύρωσης της Ύβρεως των Πρεσπών, ο Ζάεφ πριν παραιτηθεί μας είπε πως δεν επειδή δεν μπήκε μαζί με τους υπόλοιπους κομιτατζήδες στην Ε.Ε., δεν ισχύει η "Συμφωνία".

Ο νυν αφού ψέλλισε κάτι για εμπορικά σήματα επανέλαβε πως θα σεβαστεί την κλοπή και πως δεν θα θέσει βέτο, ενώ ο πρώην μέσω των σόσιαλ μίντια έγραψε ( ξέρει να γράφει;) για το ευρωπαϊκό οικοδόμημα που κινδυνεύει που δε θα συμμετάσχουν οι φίλοι του.

 Συμπέρασμα: Τον Ελληνισμό θα τον υπερασπιστούμε εμείς μέχρι την ΝΙΚΗ !

Η συνέντευξή μου στο Θράκη Νετ.

19 Οκτωβρίου 1912 – Η απελευθέρωση της Σαμοθράκης

19 Οκτωβρίου 1912 – Η απελευθέρωση της Σαμοθράκης (του Θεοφάνη Μαλκίδη)

Στις 18 Οκτωβρίου 1912, στις έξι το πρωί ο ελληνικός

 στόλος αποπλέει από το Μούδρο σε σχηματισμό τριών

 μοιρών:

1η Μοίρα «ΑΒΕΡΩΦ», «ΨΑΡΑ», «ΝΑΥΚΡΑΤΟΥΣΑ» και «ΛΕΩΝ» για την κατάληψη της Ίμβρου και της Σαμοθράκης,

2η Μοίρα «ΣΠΕΤΣΑΙ» «ΥΔΡΑ» «ΘΥΕΛΛΑ» και «ΛΟΓΧΗ» για την κατάληψη της Θάσου

και 3η Μοίρα «ΚΑΝΑΡΗΣ» με «Τ/Π 14» για την κατάληψη του Άγιου Ευστράτιου

Οι ναυτικές δυνάμεις υπό τον Π. Κουντουριώτη απελευθέρωσαν στις 8 Οκτωβρίου τη Λήμνο και το μεγάλης σημασίας λιμάνι της στο Μούδρο έγινε ορμητήριο του στόλου, ο οποίος απελευθέρωσε τα νησιά ως εξής:

17/10/1912Ίμβρος, Θάσος και Άγιος Ευστράτιος.

18/10/1912 Σαμοθράκη.

21/10/1912:Ψαρά.

24/10/1912: Τένεδος.

2/11/1912: χερσόνησος Αγίου Όρους.

11/11/1912:Λέσβος.

13/11/1912: Χίος.

14/11/1912: Οινούσσες.

27/11/1912: Ικαρία.

02/3/1913: Σάμος.

Στη Σαμοθράκη με το που αντίκρισαν οι Έλληνες τον στόλο, ο ενθουσιασμός ήταν απερίγραπτος, αφού η λευτεριά ερχόταν μετά από 600 χρόνια, έχοντας πληρώσει, βαρύ φόρο αίματος στη σφαγή της 1ης Σεπτεμβρίου του 1821, ενθουσιασμός που  έφθασε στο αποκορύφωμα, όταν μετά από λίγο κυμάτιζε στο νησί η Ελληνική σημαία. Πρώτο μέλημα των ναυτών, ήταν η σύλληψη των οθωμανικών αρχών, δηλαδή των λίγων χωροφυλάκων, οι οποίοι πριν παραδοθούν, παρακάλεσαν τον Αρχιερατικό Επίτροπο Α. Παπανδρέου να μεσολαβήσει για την ασφάλεια της ζωής τους. Ο ιερέας τους οδήγησε και τους παρέδωσε στον επικεφαλή του αγήματος σημαιοφόρο Κωνσταντίνο Παναγιώτου.

Μνήμη Νεοκλή Σαρρή: «Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο...σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται σαν Τούρκοι»

Θ. Μαλκίδης 

Για τον αείμνηστο πανεπιστημιακό μας δάσκαλο
 Νεοκλή Σαρρή.

Οχτώ χρόνια  χωρίς αυτόν....

Υπήρξα ένας από τους χιλιάδες φοιτητές σου και συνδέθηκα, όπως άλλωστε το συνήθιζες, γιατί έτσι ήταν η παιδεία σου,  με δεσμούς (εκ)παίδευσης, εκτίμησης και φιλίας.

Είναι οι πολλές οι στιγμές, όπου πραγματοποιήσαμε συζητήσεις για απλά και σύνθετα ζητήματα που απασχολούν κάθε άνθρωπο και Έλληνα.

Οι ώρες που πέρασα μαζί σου μου άνοιξαν ένα διαφορετικό κόσμο σκέψης, λόγου και έργου. Τα χαρακτηριστικά σου αναλλοίωτα, Ελληνικά,  Ρωμαίικα, Οικουμενικά, του Γένους μας.

Με στήριξες, με βοήθησες, μου έδωσες τα εφόδια να κατανοήσω πολλά από αυτά που ο ίδιος και πρώτος είχες μιλήσεις και γράψει στην Ελλάδα και το εξωτερικό.

Είναι βέβαιο ότι στη ζωή κάθε ανθρώπου,  η γνωριμία με ορισμένους συνανθρώπους του, έχει σαν αποτέλεσμα να  αλλάξει την πορεία του. Διαμορφώνεται μία νέα στάση ζωής και αναδεικνύεται  λόγος και πράξη που μέχρι πρότινος ούτε καν είχε σκεφτεί η ανθρώπινη οντότητα. Και από τότε φανερώνεται ένας άλλος κόσμος  και ο σπόρος βγάζει καρπούς.
Για μένα  είσαι ένας από τους ανθρώπους  που άλλαξαν  τη ζωή μου, με τους οποίους άνοιξε μία νέα πραγματικότητα ιδεών και πολιτισμού, πολιτικής και ανθρώπινης δραστηριότητας.

Η γνωριμία με σένα,  με τον Κωνσταντινουπολίτη   δάσκαλο στα αμφιθέατρα, στις αίθουσες εκδηλώσεων, όπου πολλές φορές αξιώθηκα να μιλήσουμε μαζί σε κοινές επιστημονικές και άλλες συναντήσεις,   σε ανθρώπινες και φιλικές στιγμές, μου έδωσε τη δυνατότητα να  κατανοήσω πολλά από τα ζητήματα που απασχόλησαν και απασχολούν τους Έλληνες και τις Ελληνίδες εδώ αιώνες.  Η Κωνσταντινούπολη,  η Ίμβρος και η Τένεδος, η Μικρά Ασία, η Θράκη, ο Πόντος και  η Καππαδοκία, το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Οθωμανικό κράτος και η Τουρκία, η Γενοκτονία και η αναγνώριση, η ελληνική κοινωνία  και η συνέχεια του Ελληνισμού.

Για κάθε ένα από τα παραπάνω θέματα είχες ολοκληρωμένη, τεκμηριωμένη, εμπεριστατωμένη άποψη και θέση, αλλά ταυτόχρονα άκουγες όπως όφειλε και οφείλει να κάνει κάθε επιστήμονας και άνθρωπος του μεγέθους σου.
Η επιστημονική σου κατάρτιση  συνδυαζόταν  με βαθιά ανθρώπινα και ελληνικά συναισθήματα.
Πολλά από αυτά βεβαίως, που ανέδειξες τουλάχιστον στην Ελλάδα, δεν έτυχαν ανάλογης αποδοχής της βαρύτητάς και της σπουδαιότητάς τους που τους είχες προσδώσει. Τι γίνεται άλλωστε σ΄ αυτόν εδώ τον τόπο γνωστό και αποδεκτό στην ώρα του;

Ιδιαίτερα σε ότι έχει σχέση με την Τουρκία αποτέλεσες τον επιστήμονα και κυρίως τον άνθρωπο εκείνο,  που συνέβαλλε με μοναδικό τρόπο, ώστε η γνώση για τη γειτονική χώρα να γίνει επιστήμη.

Η Τουρκολογία στην Ελλάδα σου οφείλει πολλά, όπως οφείλει πολλά και η μεγάλη κοινότητα των Κωνσταντινουπολιτών, για την οποία  και στην οποία ήσουν ο πρωταγωνιστής. Το φανερώνουν οι συνεχείς μνημονεύσεις της παρουσίας σου, σε εκδηλώσεις και αλλού. Ακόμη λένε και γράφουν, και θα λένε και θα γράφουν  «αυτό έλεγε ο Σαρρής» ή «έτσι έπραττε ο Σαρρής».

Η αναγνώριση του ανθρώπου και δασκάλου, όπως εσύ Νεοκλή Σαρρή, πέρασε από πολλές διακυμάνσεις και εμπόδια. Σήμερα πλέον είναι διαπιστωμένο ότι η εκτίμηση στο πρόσωπό σου είναι ολοκληρωμένη στον πυρήνα του ελληνικού λαού και στους στρατιωτικούς και πολιτικούς κύκλους της Τουρκίας, παρά στην ελλαδική ομάδα που χρησιμοποιεί λαθραία τον τίτλο «ελίτ».
Τα κείμενα, οι παρεμβάσεις και η δραστηριότητά σου,  έβαλαν το στίγμα τους σε πολλά κομμάτια της επιστημονικής και πολιτικής ανάλυσης για τεράστια ζητήματα   που αφορούν τον Ελληνισμό. Είναι όμως  χαρακτηριστικό των ανθρώπων της εμβέλειας όπως η δική σου,  η αποδοχή να έρχεται από μη  ομάδες και προσωπικότητες του συστήματος και του καθεστώτος, αλλά από το Λαό. Την πρωτογενή πηγή Δικαίου και Αντικειμενικότητας.
Ήταν ευλογία η γνωριμία μου με σένα Νεοκλή Σαρρή και σχέση που αναπτύχθηκε . 

Είναι αναρίθμητες οι ώρες διδασκαλίες σε συλλογικό και προσωπικό επίπεδο- πέρα από το αμφιθέατρο υπήρχε και το ανοιχτό γραφείο-  που αφιέρωσες για να μεταδώσεις τις ιδέες σου και τις γνώσεις σου. Η σχέση ήταν βαθιά, ανθρώπινη,  με σεβασμό και αγάπη. Όπως πρέπει, κατά τη γνώμη μου, να είναι κάθε ανθρώπινη σχέση και κυρίως μεταξύ δασκάλου και μαθητή.
Εύχομαι οι φοιτητές σου, οι αμέτρητοι Έλληνες και Ελληνίδες που σε παρακολούθησαν στο αμφιθέατρο και σε αίθουσες, μιλώντας για την Τουρκία, την Κωνσταντινούπολη, τη Θράκη, τη Γενοκτονία, και μία σειρά από άλλα ζητήματα που καθόρισαν την ελληνική ιστορία και κοινωνία, να ακολουθήσουν τη στάση και την πορεία ζωής που είχες. Ειλικρίνειας, ευθύτητας, ανθρωπισμού, γνώσης, μετριοφροσύνης και σεμνότητας, ταπεινότητας και  ήθους.

Αγαπητέ Νεοκλή σε ευχαριστούμε για όλα αυτά που μας προσέφερες,
σε ευχαριστώ για όσα μου έμαθες.

Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή σου και να χαρίσει παρηγοριά στην υπέροχη οικογένειά σου, η οποία σε αγαπά χωρίς όρια και προσεύχεται για σένα.

Καλή αντάμωση και Καλή Ανάσταση.

Υ. Γ. Ο Νεοκλής Σαρρής έλεγε ότι ««Η Τουρκία δεν έχει ιστορία, έχει ποινικό μητρώο και πως σε λίγα χρόνια οι Τούρκοι θα κάνουν τους Έλληνες να σκέφτονται σαν Τούρκοι και αυτή θα είναι η μεγαλύτερη μας ήττα»…

Η συνέντευξή μου για τη σιωπή των διανοουμένων 

Οι απαγχονισμοί των Ελλήνων από τους Γερμανούς Ναζί στο Καλόκαστρο Σερρών

Θ. Μαλκίδης: Οι απαγχονισμοί των Ελλήνων από τους Γερμανούς Ναζί στο Καλόκαστρο Σερρών:20 Οκτωβρίου 1941.

Μαζί με την  πείνα, την  τρομοκρατία, τις κακουχίες που αποδεκατίζουν τους Έλληνες, οι Ναζί  έχοντας πρόθυμους συνεργάτες - δοσίλογους ολοκληρώνουν το προσχεδιασμένο έργο του. Σαρώνουν  την Ελλάδα και ο τρόμος, ύστερα μάλιστα κι από το κίνημα της Δράμας που πνίγηκε στο αίμα και τις εκτελέσεις στην Κορμίστα και τα Κερδύλια, σφίγγει τις ψυχές των ανθρώπων.

 Οι Ναζί με αφορμή θανάτων Γερμανών στρατιωτών κρεμούν την 20 Οκτωβρίου 1941 μπροστά στο κοινοτικό κατάστημα του Καλόκαστρου Σερρών, παρουσία των κατοίκων  του χωριού 10 Έλληνες, που είχαν φέρει δεμένους με συρματόσχοινο μέσα σε μια κλούβα από τη Θεσσαλονίκη.

Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης ένας από τους καταδικασμένους κατάφερε να βγάλει τη θηλιά από το λαιμό του και να το σκάσει κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια των εκτελεστών του.

Τα σώματα των απαγχονισμένων έμειναν στην κρεμάλα τρεις μέρες, σύμφωνα με διαταγή των Γερμανών και στη συνέχεια τάφηκαν μερίμνη του προέδρου της κοινότητας σε κοινό τάφο, στην αυλή της εκκλησίας.  Ύστερα οι Γερμανοί θα συνέχιζαν να σαρώνουν όλα τα χωριά της περιφέρειας καίγοντας, συλλαμβάνοντας και εκτελώντας, κάνοντας όλην την Ελλάδα ένα Ολοκαύτωμα.

Οι νέες παραβιάσεις της λεγόμενης «Συμφωνίας» ,η ακύρωση ο μοναδικός δρόμος

 Θ. Μαλκίδης 

Η εταιρεία με τον τίτλο <<Βυζαντινή Θεσσαλονίκη>>  στην οποία συμμετέχουν φυσικά πρόσωπα και φορείς της πόλης, με πρόεδρο τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης και παρουσία του Οικουμενικού Πατριάρχη,  διοργανώνει το διήμερο 18-19 Οκτωβρίου εκδηλώσεις με τίτλο <Βυζαντινός κόσμος>. Στη σχετική πρόσκληση αναφέρονται  ότι θα μετέχουν και βυζαντινές πόλεις από  μία χώρα με το όνομα  <Βόρεια Μακεδονία>....
Και όλα  αυτά λοιπόν τη στιγμή που η Γαλλία και άλλες χώρες  βάζουν βέτο για ένταξη των Σκοπίων στην Ευρωπαϊκή Ένωση και καταγράφονται και νέες παραβιάσεις της <<Συμφωνίας>> (στη συνέχεια το σχετικό κείμενο) , παραβιάσεις οι οποίες συνιστούν πρωταγωνιστικό λόγο για ακύρωση <Συμφωνίας> , όπως προβλέπει η Σύμβαση της Βιέννης (άρθρο 60)

Και ένα τελευταίο σχόλιο για τη <Συμφωνία> και για το πως επιβλήθηκε άνευ ετυμηγορίας του Ελληνικού λαού: Ο πρώην υπουργός εξωτερικών  Γ. Κατρούγκαλος, ο αποστολέας του μηνύματος της προηγούμενης κυβέρνησης προς την ΕΕ για ένταξη των Σκοπίων,  μιλώντας χθες στη Βουλή είπε ότι πρέπει να δοθεί η δυνατότητα δημοψηφισμάτων σε κυρώσεις διεθνών συνθηκών και συμβάσεων.....

17 Οκτωβρίου 1941: Η σφαγή των Ελλήνων από τους Ναζί στα Κερδύλια Σερρών Μακεδονίας

Ξημερώματα της 17 Οκτωβρίου 1941 δύο λόχοι του 220ου Τάγματος Σκαπανέων της Βέρμαχτ με δύναμη 250 ανδρών υπο τις διαταγές των λοχαγών Βέντλερ (Wendler) και Σράινερ Σράινερ ξεκίνησαν από τον Σταυρό Θεσσαλονίκης για τα Κερδύλια έχοντας μαζί τους κρατούμενους Κερδυλλιώτες. Φτάνοντας κοντά στα χωριά άφησαν τα αυτοκίνητα, άρχισαν να ανεβαίνουν από τρία σημεία και περικύκλωσαν τα Άνω Κερδύλια από την θέση Στρόβολο και τα Κάτω Κερδύλια από την θέση Λειβάδια. 

Οι στρατιώτες της Βέρμαχτ συγκέντρωσαν τους άρρενες κατοίκους μεταξύ 16 και 60 χρόνων στις θέσεις Αλώνια και Κούτρες. Οι γυναίκες και τα παιδιά αρχικά συγκεντρώθηκαν στα σχολεία και στη συνέχεια, αφού είχαν απομακρυνθεί οι άντρες, τους επετράπηκε να πάρουν μαζί τους όσα πράγματα μπορούσαν και να φύγουν προς το Καστρί και την Ευκαρπία ενώ κλείδωσαν σε κοινοτικό κατάστημα 23 υπερήλικες, οι οποίοι αργότερα κινδύνεψαν από την πυρπόληση του χωριού.

Παύλος Μελάς, Μακεδονομάχοι και οι δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα

Θ. Μαλκίδης 

Από την ομιλία στο Πνευματικό Κέντρο Χαλάστρας Μακεδονίας για τις  δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα 

Οι νεαρές δασκάλες των δεκαεπτά με είκοσι ετών, κατά τη διάρκεια του Μακεδονικού αγώνα επιτέλεσαν το χρέος τους ακέραια. Με την πένα στο χέρι και το περίστροφο κρυμμένο στον κόρφο, αντιμετώπισαν τους κομιτατζήδες που θέλανε να τις εξοντώσουν γιατί θαρρούσαν πως, αν αποκεφάλιζαν πνευματικά τον τόπο, η Μακεδονία θα έπεφτε στα χέρια τους. 

Οι δασκάλες του Μακεδονικού Αγώνα ήταν πραγματικά ανδρείες και την αντρειοσύνη αυτή μετάγγισαν και στις ψυχές όχι μόνο των μικρών μαθητών τους, αλλά και των φοβισμένων Ελλήνων. Και πήραν θάρρος οι κατατρεγμένοι από τους Βουλγάρους χωρικοί και αντιστάθηκαν στον κομιτατζή. Και ήρθε, με αγώνες και θυσίες από πολλούς γνωστούς και αφανείς ήρωες, η πολυπόθητη λευτεριά στη Μακεδονική γη…

Να κλείσει τώρα το «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία» στα Σκόπια. Ακύρωση της «Συμφωνίας» των Πρεσπών

Θ. Μαλκίδης - Γ. Τάτσιος Κλείστε το Μουσείο της παραχάραξης και του  ψευτοαλυτρωτισμού.

Με το παρακάτω κείμενο και τις αποκαλυπτικές φωτογραφίες για το  αυτοαποκαλούμενο «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία» στα Σκόπια, κείμενο  το οποίο   υπογράφω από κοινού με τον  Γεώργιο Τάτσιο πρώην πρόεδρο της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Πολιτιστικών Συλλόγων Μακεδόνων, απαιτώ και απαιτούμε το άμεσο κλείσιμό του ( όπως και των άλλων <Μουσείων> που εκθέτουν τα κλοπιμαία και εκπέμπουν αλυτρωτισμό) και την ακύρωση της <Συμφωνίας> των Πρεσπών.

Θεοφάνης Μαλκίδης -Γεώργιος Τάτσιος *

Να κλείσει τώρα το «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για την Ανεξαρτησία» στα Σκόπια

Ακύρωση της «Συμφωνίας» των Πρεσπών

1.    Ο αλυτρωτισμός των «Μουσείων» και η κλοπή της Μακεδονίας

Όπως είναι γνωστό το σχέδιο του πρώην πρωθυπουργού των Σκοπίων και φυγόδικου Νίκολα Γκρουέφσκι (Γρούιου) εκ Αχλάδας Φλώρινας, είχε τον εύγλωττο τίτλο «Σκόπια 2014» και αφορούσε την κατασκευή αγαλμάτων, κτηρίων, μνημείων με σαφή και ευθεία αναφορά στη Μακεδονία και την κλοπή της πολιτιστικής και ιστορικής της κληρονομιάς.

Ανάμεσά τους το  Εθνικό Θέατρο, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το μνημείο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, ύψους 30 μέτρων, το επίσης υψηλό μνημείο του πατέρα του, Φιλίππου Β', η Φιλαρμονική και άλλα.

Ο πυρήνας όμως  του σχεδίου «Σκόπια 2014» ήταν το  «Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα για Ανεξαρτησία – Μουσείο της Εσωτερικής Μακεδονικής Επαναστατικής Οργάνωσης (VMRO)».

Το Μουσείο  ιδρύθηκε στις 31 Ιουλίου 2008 και η κατασκευή του διήρκεσε τρία χρόνια. Το Μουσείο άνοιξε επίσημα τις πύλες του στην 20η επέτειο της ανεξαρτησίας των Σκοπίων στις 8 Σεπτεμβρίου 2011.

Σύμφωνα με την προπαγάνδα «το Μουσείο Μακεδονικού Αγώνα, ως εξειδικευμένο μουσείο ιστορικών εκθέσεων, αποσκοπεί στην παρουσίαση των ιστορικών, πολιτιστικών και επαναστατικών παραδόσεων της Μακεδονίας και του Μακεδονικού λαού στον πολυετή αγώνα τους για τη δημιουργία ενός εθνικού κράτους στα Βαλκάνια. Είναι ένα τεκμηριωμένο, σύγχρονο και αντικειμενικό σκηνοθετικό εργαλείο των πιο σημαντικών γεγονότων και διαδικασιών στην πρόσφατη ιστορία της Μακεδονίας. Τα ιστορικά εκθέματα παρουσιάζουν όλες τις δοκιμασίες του μακεδονικού λαού στην άσκηση του οράματος Ελευθερίας, την αρχική ιδέα του επαναστατικού αγώνα για την απελευθέρωση της Μακεδονίας, την ενοποίηση και τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου μακεδονικού κράτους. Επίσης, τα εκθέματα του μουσείου αποκαλύπτουν την αγωνία του μακεδονικού λαού, την αντίσταση κατά της κομμουνιστικής δικτατορίας, θυσιάζοντας τη ζωή τους για ένα ανεξάρτητο, ενωμένο και δημοκρατικό κράτος».

Το «Μουσείο» έχει τα εξής Τμήματα:

Γκρέμισαν το εκκλησάκι για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα

Γκρέμισαν το εκκλησάκι για τον Κωνσταντίνο Κατσίφα 


Λίγες ημέρες πριν συμπληρωθεί ένα έτος από την ανεξιχνίαστη μέχρι σήμερα  δολοφονία του Κωνσταντίνου Κατσίφα,  το αλβανικό κράτος δείχνει ξανά το ανθελληνικό πρόσωπο , σε σημείο που να μην σέβεται ούτε τον πόνο της οικογένειας του  Εθνομάρτυρα.

Την Πέμπτη 10 Οκτωβρίου, η αλβανική αστυνομία μετέβη στο σημείο της εκτέλεσης του Κωνσταντίνου Κατσίφα στους Βουλιαράτες όπου η οικογένεια του χτίζει εκκλησάκι στην μνήμη του και με το πρόσχημα ότι δεν είχε ληφθεί η σχετική άδεια από το δημαρχείο της Δρόπολης, σταμάτησε τις εργασίες. 

Την επόμενη ημέρα η οικογένεια Κατσίφα επισκέφθηκε το δημαρχείο προκειμένου να ακολουθήσει τις απαραίτητες διαδικασίες για χορήγηση αδείας.

Ωστόσο, το Σάββατο 12 Οκτωβρίου δυνάμεις της αλβανικής αστυνομίας έστησαν μπλόκα σε τρία σημεία από την είσοδο των Βουλιαρατών έως το υψηλότερο σημείο του χωριού.  

Το πρωί της Κυριακής 13 Οκτωβρίου όταν οι γονείς του Κωνσταντίνου, ο πρόεδρος της Κοινότητας Βουλιαρατών και άλλοι κάτοικοι του χωριού πήγαν στο σημείο που ανεγειρόταν ο ναΐσκος, είδαν ότι όλα τα υλικά που είχαν αγοραστεί για τις οικοδομικές εργασίες ήταν κατεστραμμένα και διασκορπισμένα πολλά μέτρα μακρυά.

Ημέρα Μνήμης η 19η Μαίου και για το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής.

Με την παρακάτω πρόταση του Μητροπολίτη Ζάμπιας Ιωάννη (Τσαφταρίδη) με καταγωγή από τη Σεβάστεια, το 
 Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής, θεσμοθέτησε πριν λίγες ώρες ως Ημέρα Μνήμης τη 19η Μαΐου .

ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΣΗΣ ΑΦΡΙΚΗΣ
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΖΑΜΠΙΑΣ

Προς τον Μακαριώτατον Πάπα  και Πατριάρχη Αλεξανδρείας και 
Πάσης Αφρικής κ.κ. Θεόδωρον  και στην περί Αυτόν Ιερά Σύνοδο

Η 19η Μαΐου 2019 ήταν ημέρα ιστορικής μνήμης με ειδικό βάρος, δεδομένου ότι  σηματοδοτεί την 100η επέτειο από τη Γενοκτονία των Ποντίων. Το ορόσημο αυτό αποτέλεσε νέο εφαλτήριο στην Ελλάδα και στο εξωτερικό για την οργάνωση πληθώρας Εκδηλώσεων Μνήμης, όπως συνέδρια, ομιλίες και Επιμνημόσυνες Δεήσεις σε Ιερούς Ναούς και Μνημεία.

Τα τραγικά πέρα από κάθε φαντασία ιστορικά γεγονότα της δεκαετίας 1913-1923 τα οποία έλαβαν χώρα σε βάρος του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας και του Πόντου είναι 
διεθνώς γνωστά. Πλήθος ιστορικών μελετών και λογοτεχνικών έργων, καταγραφές διηγήσεων και μαρτυρίες Ελλήνων και ξένων που έζησαν τα γεγονότα, περιέχουν και  αναβιώνουν –όσο μπορεί ο ανθρώπινος νους να συλλάβει το μέγεθος της αγριότητας και  της συμφοράς- στη μνήμη των νεοτέρων γενεών τα γεγονότα εκείνης της περιόδου. 

Ό, τι σημαίνει για τον Μικρασιατικό Ελληνισμό η 13
 η Σεπτεμβρίου 1922 με την καταστροφή της Σμύρνης το ίδιο αντίστοιχα αποτελεί και για τους Έλληνες του Πόντου
 η 19 η Μαΐου 1919. Πρόκειται για την ημέρα κατά την οποία ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στη Σαμψούντα για να συνεχίσει με εντονότερο και φρικιαστικότερο τρόπο το σχέδιο των Νεότουρκων για την τελειωτική εξόντωση του ελληνικού
χριστιανικού πληθυσμού σε όλο τον Πόντο που είχε αρχίσει το 1914 εναντίον σύμπαντος του Ελληνισμού της Ανατολής. Τριακόσιες πενήντα τρεις χιλιάδες (353.000)
καταγεγραμμένοι επίσημα νεκροί και άλλοι τόσοι ξεριζωμένοι και διασκορπισμένοι  αγνοούμενοι, αποτελούν πάντοτε για τους Πόντιους απαράγραπτα γραμμένη και  στοιχειωμένη στην ψυχή και την μνήμη. 

Η Βουλή των Ελλήνων, στις 24 Φεβρουαρίου 1994, αναγνώρισε επίσημα τη γενοκτονία των 353.000 Ποντίων από το τουρκικό κράτος και ψήφισε ομόφωνα τον ορισμό της 19ης Μαΐου «ως Ημέρας Μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων της Ανατολής, Πόντου, Μικράς Ασίας και Θράκης από το Τουρκικό Κράτος» με τον Νόμο 2193/1994.

Η κλοπή των Πρεσπών δεν θα νομιμοποιηθεί ποτέ από τον Ελληνικό Λαό.

Θ. Μαλκίδης 



Συνέντευξη στην Εφημερίδα Θεσσαλία και δήλωση για την κλοπή των Πρεσπών 

Καταστροφική για την Ελλάδα χαρακτήρισε τη Συμφωνία των Πρεσπών ο  Θεοφάνης Μαλκίδης.

Όπως είπε, ο ελληνικός λαός πρέπει να πει το μεγάλο όχι και καμία απόφαση ερήμην του δεν μπορεί να έχει νομιμοποίηση, τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό.
Συμπλήρωσε πως κάθε παρουσία  σηματοδοτεί τη συνέχεια της προσπάθειας ανάδειξης του σημαντικού ιστορικού και πολιτικού ζητήματος της Μακεδονίας, που δεν έχει μόνο προέκταση στο χθες, αλλά και στο αύριο.
Ανέφερε ότι κανείς δεν μπορεί να βγάλει από τη συζήτηση για την ανάδειξη του Μακεδονικού Αγώνα και τις θυσίες του πρωταγωνιστή του Παύλου Μελά το σημερινό σκηνικό, που αναφέρεται στο μεγάλο ζήτημα της ονομασίας της γειτονικής χώρας, το οποίο δεν έχει ακόμα λήξει.


Αναφέρθηκε στο παράδειγμα ενός συλλόγου στις Σέρρες, για το οποίον κρίθηκε δικαστικά ότι δεν θα  πρέπει να υλοποιήσει την ίδρυσή του βασιζόμενος στη διαφοροποίηση και την ετερότητα, με βάση τον ελληνικό πληθυσμό. Ο συγκεκριμένος σύλλογος κρίθηκε από το δικαστήριο ως παράνομος και διαλύθηκε, γιατί δεν υπάρχει μακεδονική γλώσσα, ούτε εθνότητα, όπως αναγνωρίστηκε, σύμφωνα  δυστυχώς, μετά από αίτημα του Ζάεφ σε πάρκινγκ (!) και συνομολογήθηκε, απουσία του Ελληνικού λαού,  στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών.
«Η προσπάθεια που τόσο ιστορικά, όσο και πολιτικά εξελίχθηκε με τον τρόπο που γνωρίζουμε ήδη από τον Ιούνιο του 2018 και με την κύρωση από τη Βουλή, τον Ιανουάριο του 2019, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, που δεν θα λύσει ένα πρόβλημα, που αφορά ένα κράτος «λωποδύτη», που έχει οικειοποιηθεί το ελληνικό όνομα της Μακεδονίας».

Το αποκαλούμενο πολιτικό προσωπικό της Ελληνικής Δημοκρατίας και η στάση του για το Κουρδικό ζήτημα, την ανατολική Μεσόγειο και την Τουρκία.....

Μνήμη Παύλου Μελά, Μνήμη Μακεδονίας μέχρι την ΝΙΚΗ !

Μνήμη Παύλου Μελά, Μνήμη Μακεδονίας 115 χρόνια μετά 

Από την ομιλία στις εκδηλώσεις του Συλλόγου Μακεδόνων Βόλου 

<<Μέγας Αλέξανδρος>> 

Ο Παύλος Μελάς γεννήθηκε στις 29 Μαρτίου του 1870 στη Μασσαλία, όπου ο πατέρας του Μιχαήλ Μελάς δραστηριοποιούταν ως έμπορος. Το 1886 εισήλθε στη Σχολή Ευελπίδων και εξήλθε ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού στις 8 Αυγούστου του 1891. Τον επόμενο χρόνο νυμφεύτηκε τη Ναταλία Δραγούμη (1872-1973), κόρη του τραπεζίτη και πολιτικού Στέφανου Δραγούμη, με την οποία απέκτησε δύο παιδιά, τον στρατιωτικό Μιχαήλ Μελά και τη χημικό Ζωή Μελά - Ιωαννίδη .