21 Ιουλίου 1956 γεννήθηκε
21 Ιουλίου 1974 θυσιάστηκε
πολεμώντας τους Τούρκους
στη μάχη της Λεύκας.
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ από τη Μόρφου
στρατιώτης - διαβιβαστής του Λόχου Διοικήσεως
του 256 Τάγματος Πεζικού.
ΣΗΜΕΡΑ Τετάρτη 4.3.2020 πάνδημη τελέσθηκε με στρατιωτικές τιμές η κηδεία των ηρωικών οστών του στην εκκλησία του Αποστόλου Μάρκου και ο ενταφιασμός τους στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Μητροπολίτης της σκλαβωμένης Μόρφου Νεόφυτος, του οποίου ο μακαριστός αδελφός Πέτρος Μασούρας υπήρξε κι εκείνος στο 256ΤΠ, συμπολεμιστής του ήρωα Πολύκαρπου.
ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ εκ των επιζώντων συμπολεμιστών του 256ΤΠ του 1974, κατέβασαν την λειψανοθήκη με τα Κόκκαλα τα Ιερά του ήρωα στο Μνήμα του Τύμβου της Μακεδονίτισσας, όπου τμήμα της Εθνικής Φρουράς απέδωσε τις στρατιωτικές τιμές
ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ που εκφώνησε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιζώντων Πολεμιστών 256 Τ.Π., Μιχ. Πηλαβάκης:
ΣΤΟ Μνημείο των Πενήντα Οκτώ Ηρώων του Δύο-Πενηνταέξι Τάγματος Πεζικού, στην είσοδο της Ευρύχου, είναι ανάγλυφα χαραγμένο στο μεταλικό τάλαντο της τιμής και της ευγνωμοσύνη μας, εις αιώνιον δόξα, και του ηρωικού συμπολεμιστή μας Πολύκαρπου Χατζηκυριάκου το όνομα.
Δεκαοκτάχρονο παλικάρι, ο Πολύκαρπος, γιός του Ανδρέα και της Χρυσούλας από την Μόρφου, είχε καταταγεί νεοσύλλεκτος στην Εθνική Φρουρά τον Γενάρη του 1974. Μετά την βασική του εκπαίδευση, μετατέθηκε στο 256 Τάγμα Πεζικού που είχε τότε την έδρα του στο Στρατόπεδο Μάρκου Δράκου στο δάσος Διορίους. Και δύο λόχους φυλακίων γύρω από το τουρκικό οχυρό της Λεύκας. Τον πρώτο με έδρα στον Ξερό και τον δεύτερο με έδρα στην Πεντάγυια.
ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΑΡΞΗ της τουρκικής εισβολής, την αποφράδα ημέρα, Σάββατο 20η Ιουλίου 1974, στο τάγμα μας ανατέθηκε η πολεμική αποστολή εκπόρθησης του οχυρού της Λεύκας.
Την επόμενη μέρα, Κυριακή 21η Ιουλίου 1974, στη μάχη επί του υψώματος Περιστερωνάρι, στα κράσπεδα της Λεύκας, ο Πολύκαρπος Χατζηκυριάκου, του Λόχου Διοικήσεως, θυσιάστηκε πολεμώντας, ως διαβιβαστής με τον ασύρματο του διοικητή του τάγματος.
- Στην ίδια εκείνη μάχη θυσιάστηκαν κοντά του, ο 24χρονος έφεδρος Ιωάννης Γαβριηλίδης και ο 22χρονος έφεδρος Ανδρέας Γεωργαλλίδης. Αμφότεροι ξαδέλφια από τον Κάμπο.
Μέσα στις φρικτές συνθήκες του πολέμου κηδεύτηκαν στην Μόρφου χωρίς τις πρέπουσες στρατιωτικές τιμές ηρώων.
Ήσαν οι τρεις πρώτοι ηρωικοί νεκροί του τάγματός μας.
Το 256 Τάγμα Πεζικού την ίδια και τις επόμενες μέρες και βδομάδες, πλήρωσε πολύ μεγαλύτερο φόρο αίματος, πολεμώντας στις άνισες αναμετρήσεις, με τις ασύγκριτα υπέρτερες δυνάμεις του Αττίλα εισβολέα.
- Στις μάχες Ελιάς - Αγκολέμι θυσιάστηκαν άλλοι τέσσερεις συμπολεμιστές.
- Ακολούθησε η θυσία δύο ακόμη συμπολεμιστών μας στις 31 Ιουλίου και 1η Αυγούστου στις μάχες των υψωμάτων του Πενταδακτύλου, ανατολικά του χωριού Αγριδάκι.
- Τέλος, στη μάχη - μακελειό Καραβά και Λαπήθου της 6ης Αυγούστου 1974, Σαράντα Εννέα συμπολεμιστές μας θυσίασαν την ζωή τους. Μαζί με Έξι πολεμιστές του 286 Μηχανοκίνητου Τάγματος Πεζικού. Και Τριάντα Ένα ναρκοθέτες του 70 Τάγματος Μηχανικού. Πολεμώντας τις ορδές της 28ης Μεραρχίας του Αττίλα.
Πενήντα Οκτώ το σύνολο των
Ηρωικών Νεκρών του δικού μας τάγματος.
Πραγματικά γενναίοι Ελληνο-λεβέντες της Κύπρου.
Αξιωματικοί, υπαξιωματικοί και οπλίτες, απ’ όλη την Κύπρο.
Ανάμεσά τους και ο ήρωας Ανθυπολοχαγός από την Κρήτη
Σταύρος Μπιτσάκης, διοικητής του 2ου μας λόχου.
Οι επιζήσαντες του τάγματος,
τα κατοπινότερα χρόνια, συγκροτήσαμε
τον Σύνδεσμο Επιζώντων Πολεμιστών 256 Τ.Π.
με έναν και μοναδικό σκοπό:
Να καταστήσουμε την Ηρωική Μνήμη των Νεκρών Αδελφών μας αιώνια.
Γι’ αυτόν τον σκοπό καταφέραμε να υψώσουμε στον λόφο, δίπλα από την πύλη του προσφυγικού στρατοπέδου μας ΜΑΡΚΟΥ ΔΡΑΚΟΥ στην Ευρύχου, το περίβλεπτο Μνημείο με το Τάλαντο των 58 ηρώων μας. Τα αποκαλυπτήρια του οποίου τέλεσε το 2004 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Και για τον ίδιο σκοπό, τελούμε κάθε χρόνο εκεί, πρώτη Κυριακή του Αυγούστου το ετήσιο εθνικό Μνημόσυνο και το Ονομαστικό Προσκλητήριο των πεσόντων συμπολεμιστών μας, μαζί με τις τιμημένες οικογένειές τους. τα μνημονεύουμε ένα προς ένα.
Στο Ονομαστικό Προσκλητήριο της Αιώνιας Τιμής.
Ονόματα, μαζί και του ήρωα
Πολύκαρπου Χατζηκυριάκου,
ανεξίτηλα χαραγμένα στις καρδιές μας.
Και στη συνείδηση όλου του έθνους.
Όπως και όλα τ’ άλλα ηρωικά ονόματα των αθανάτων αδελφών μας, των άλλων μονάδων της Εθνικής Φρουράς, και της ΕΛΔΥΚ, και της Άλφα Μοίρας Καταδρομών της Κρήτης, που θυσιάστηκαν στις προδομένες κυπριακές Θερμοπύλες το 1974.
ΣΗΜΕΡΑ κηδεύουμε, μακριά από την σκλαβωμένη γενέτειρα της Μόρφου, ενός εκ των ηρωικών Ελλήνων τα Κόκαλα τα Ιερά. Του 18χρονου τότε πολεμιστή Πολύκαρπου Χατζηκυριάκου. Επιτέλους με τις οφειλόμενες στρατιωτικές τιμές που αργοπόρησαν σαράντα έξι χρόνια.
Έχοντας πλήρη και διαρκή συνείδηση ότι:
Η απελευθέρωση της σκλαβωμένης
από τον Αττίλα ελληνικής γης της Κύπρου,
αποτελεί πάντα το
πρώτιστο μας χρέος.
Το υπέρτατο καθήκον.
Χρέος ανεξόφλητο προς όλους τους
θυσιασθέντες ηρωικούς συμπολεμιστές μας.
Και προς την ιερότητα της μνήμης τους.
Ανάμεσά τους και του ηρωικού μας Πολύκαρπου.
Σφίγγουμε με απέραντη εθνική τιμή κι ευγνωμοσύνη το χέρι των συγγενών του ήρωά μας και υποσχόμαστε πως ουδέποτε όσο ζούμε θα ξεχάσουμε την ηρωική του μορφή και το χρέος απελευθέρωσης της πατρίδας.