Θεοφάνης Μαλκίδης
Η Χάγη που αφορά την Τουρκία είναι το Διεθνές Ποινικό της Δικαστήριο.
Στο τέταρτο βιβλίο του, ο
Ηρόδοτος αναφέρεται στους Πέρσες
που ζητούσαν «Γη και Ύδωρ» απ' τις
πόλεις και τους λαούς που τους παραδίδονταν και ειδικότερα στην απάντηση του Βασιλιά Ιδαθύρσου των Σκυθών
προς τον Δαρείο. Στο πέμπτο βιβλίο, ο
πατέρας της Ιστορίας, γράφει για το Βασιλιά των Περσών Δαρείο ο οποίος ζητά «Γη
και ύδωρ» από τον Βασιλιά των Μακεδόνων
Αμύντα, ενώ στο έκτο βιβλίο, αναφέρεται
στους αγγελιαφόρους που φτάνουν σε όλη την Ελλάδα που ζητούν την παράδοσή της.
Δήλωση υποταγής από κάθε δικαίωμα, πράξη αναγνώρισης πάνω
σε όλα, ακόμα και οι ζωές τους, οι οποίες άνηκαν στον Βασιλιά των Περσών. Όταν, οι αγγελιαφόροι έφτασαν στην Σπάρτη και την
Αθήνα, απαιτώντας γη και ύδωρ, οι μεν Σπαρτιάτες τους πέταξαν σε ένα βαθύ
πηγάδι, οι δε Αθηναίοι σε ένα βάραθρο, λέγοντάς τους πως θα
τα βρουν εκεί….
Από τις αρχές του 20ου αιώνα με το σχεδιασμό, την οργάνωση και την
εκτέλεση της Γενοκτονίας από το Οθωμανικό- Νεοτουρκικό κράτος και στη συνέχεια
από το καθεστώς του δασκάλου του Χίτλερ Μουσταφά Κεμάλ ξεκίνησε το σχέδιο
εξαφάνισης του Ελληνισμού της Ιωνίας, του Πόντου, της Θράκης, της Καππαδοκίας. Στη
συνέχεια η Τουρκία επεδίωξε και κατάφερε να εξαφανίσει τους Έλληνες της
Κωνσταντινούπολης, της Τενέδου και της Ίμβρου με μεθόδους Ολοκαυτώματος που
κατέληξαν σε «νύχτες κρυστάλλων» (Σεπτεμβριανά), οικονομικό στραγγαλισμό και
απελάσεις, ενώ η Κύπρος ήταν αυτή που δέχτηκε εν τέλει και τη στρατιωτική
έκφραση του κρατικού και παρακρατικού μηχανισμού.
Το Αιγαίο σήμερα αποτελεί πλέον το σχετικό Τουρκικό επεκτατικό
δόγμα με θεωρίες και πρακτικές για «Γαλάζιες Πατρίδες» και «Στρατηγικό βάθος»
που είναι αντιγραφή και εξέλιξη του μεσοπολεμικού «ζωτικού χώρου» του Χίτλερ
και των Ναζί: Θαλάσσιες ζώνες, ενεργειακά,
αποκλειστική οικονομική ζώνη,
υφαλοκρηπίδα, εναέριος χώρος, ως
ζητήματα του «διαλόγου» και της Χάγης.
Πρέπει όμως να
γίνει ξεκάθαρο αφού ετοιμάζεται ως διαπίστευση-
διαπίστωση της εθνικής μας κυριαρχίας στο Αιγαίο η προσφυγή στη Χάγη, το εξής : Εάν η Ελλάδα εναποθέσει στα χέρια του
Δικαστηρίου την εθνική της κυριαρχία κινδυνεύει να χάσει κατά ποσοστό
εδάφη-νησιά, αιγιαλίτιδα ζώνη (χωρικά ύδατα), εναέριο χώρο και Αποκλειστική
Οικονομική Ζώνη, ή ό,τι απαιτήσει η Τουρκία. Και όλα έχοντας επιπλέον υπόψη τη
Συμφωνία της Μαδρίτης (1997), όπου η
Ελλάδα αναγνώρισε «νόμιμα ζωτικά συμφέροντα
της Τουρκίας» στο Αιγαίο και
παραιτήθηκε από ενέργειες «χωρίς την
συγκατάθεση της Τουρκίας» και το Ελσίνκι (1999) , όπου η Ελλάδα υπέγραψε το
κείμενο συμπερασμάτων της ΕΕ, όπου η χώρα μας αποδέχτηκε «όλες τις εκκρεμούσες συνοριακές διαφορές και άλλα σχετικά θέματα».
Επιπλέον η Ελλάδα με δήλωσή της, το 1994, αναγνώρισε ως
υποχρεωτική τη δικαιοδοσία του Δικαστηρίου, υπό την αίρεση της αμοιβαιότητας,
αντίθετα η Τουρκία δεν έχει αναγνωρίσει τη γενική δικαιοδοσία, ενώ είναι γνωστόν
ότι δεν έχει υπογράψει ούτε τη Σύμβαση περί Δικαίου της θάλασσας (1982) . Οπότε
με ποιο δίκαιο θα δικάσει η Χάγη τον μονομερή (!) διαμοιρασμό του Αιγαίου και
της ελληνικής ΑΟΖ αφού η Ελλάδα δεν διεκδικεί κάτι από την Τουρκία;
Ο σεβασμός και η επίκληση του διεθνούς δικαίου πρέπει να
μετουσιώνεται σε πολιτικές και διπλωματικές πρωτοβουλίες και στρατιωτική
ετοιμότητα οι οποίες οφείλουν προστατεύουν τα εθνικά μας συμφέροντα. Είναι
σίγουρο ότι χρειάζεται λειτουργική και πρακτική αντιμετώπιση των εξαιρετικής
σημασίας για τη συνέχειά μας ζητημάτων. Ο αληθινός Ελληνισμός δεν έχει καμία
σχέση με την Ύβρη και τον ευτελισμό, με την παράδοση για λίγα χρόνια «ειρήνης»....
Η Ελλάδα οφείλει και πρέπει να προστατεύει τα κυριαρχικά
της δικαιώματα, ενώ η αυτονόητη πολιτική και διπλωματική της πράξη είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της Αποκλειστικής
Οικονομικής Ζώνης. Είναι σαφές παράλληλα
ότι δεν βοηθούν κινήσεις όπως η μερική επέκταση των χωρικών υδάτων στο Ιόνιο ή
η μερική οριοθέτηση θαλάσσιων ζωνών με την Αίγυπτο που αναδεικνύουν το μη
ρυθμιζόμενο ζήτημα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως επιχείρημα από την Τουρκία
υπέρ της ύπαρξης «ειδικών περιπτώσεων-περιστάσεων» στο Αιγαίο ή την Ανατολική
Μεσόγειο. Το πειρατικό πλοίο κατά κυριολεξία, «Ουρουτς Ρέις», αφού φέρει το
όνομα του πειρατή του Αιγαίου στο Μεσαίωνα, δείχνει τις Τουρκικές προθέσεις.
Η πρόταση είναι
σαφής: η μόνη Χάγη που αφορά την Τουρκία
είναι το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τα ατιμώρητα εγκλήματά της. Για τα εγκλήματα
εναντίον των Ελλήνων και άλλων λαών, εναντίον θρησκευτικών, εθνοτικών και πολιτικών ομάδων. Μετά τη καταδίκη της στη «Νυρεμβέργη»
που της αναλογεί, όπως άλλωστε έγινε και σε περιπτώσεις άλλων κρατών,
καθεστώτων και ηγετών, ειδικά για ζητήματα εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, όπως
είναι η Γενοκτονία για την οποία δεν υπάρχει παραγραφή, τότε η περιοχή του
Αιγαίου και της ανατολικής Μεσογείου θα είναι
διαφορετική…..
Η συνέντευξή μου για τον Ελληνισμό και την Τουρκία στο ραδιοφωνικό σταθμό Μετρόπολις Θεσσαλονίκης Μακεδονίας