Σελίδες
▼
Σάββατο 7 Μαρτίου 2020
Παρασκευή 6 Μαρτίου 2020
Και στο Αιγαίον Γη και Ύδωρ δε θα δώσουμε!
Θεοφάνης Μαλκίδης
Αιγαίον: Γη και Ύδωρ
Νέα έκδοση. Αθήνα Μάρτιος 2020 . Εκδόσεις Εύξεινος Λόγος.
Σε μία χρονική περίοδο που οι λεγόμενοι διανοούμενοι σιωπούν, σε μία στιγμή όπου
υπάρχει απόλυτη αφωνία για τα ζητήματα του Ελληνισμού- η
φλυαρία και η ρητορεία σε θλιβερούς τηλεοπτικούς μονόλογους συνιστά επιβεβαίωση
των παραπάνω- το βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη για το Αιγαίο συνεχίζει την προσφορά πολιτικού και ιστορικού
λόγου .
Είναι γεγονός ότι η δημιουργία και η παραγωγή θεωρίας για μία
σειρά από θέματα που αφορούν τον Ελληνισμό, όπως η Γενοκτονία, η Θράκη, η Μακεδονία, η Βόρειος
Ήπειρος, η Επανάσταση του 1821, η Τουρκία,
ο Κεμαλισμός και ο Ναζισμός, τα Ολοκαυτώματα κατά τη διάρκεια της φασιστικής Κατοχής,
αλλά και για τους ιστορικούς λαούς της περιοχής όπως οι Αρμένιοι,
οι Κούρδοι, μας απασχολεί έντονα και σε καθημερινή βάση. Για αυτό και έχουμε εντάξει όλα τα
παραπάνω ζητήματα στις πρωτοβουλίες μας, στο λόγο και την πράξη.
Το βιβλίο του Θεοφάνη Μαλκίδη αναδεικνύει ένα μείζον θέμα που
αφορά την παράδοσή μας , την εθνική μας κυριαρχία και συνέχεια: το Αιγαίο.
Μάλιστα με τον υπότιτλό του – Γη και Ύδωρ- ο οποίος προέρχεται τόσο από την αποκρουστική πλευρά
της ιστορικής μας κληρονομιάς όσο και
από την αντιστασιακή Ελληνικότητα, προβάλλει το βασικό δίλημμα το οποίο συνδέεται με το Αιγαίο και με τις
δρομολογούμενες εξελίξεις γι΄ αυτό:
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2020
Τετάρτη 4 Μαρτίου 2020
Η έμπρακτη υποστήριξη του λαού στους αντιστεκόμενους Έλληνες
Έβρος τώρα !
Παρότι ο λαός μας δοκιμάστηκε και δοκιμάζεται από την κρίση, πριν από λίγο ζήσαμε μία ακόμη έμπρακτη στήριξη των Ελληνίδων και των Ελλήνων προς τις δυνάμεις που έχουν ορκιστεί για τη φύλαξη των συνόρων, οι οποίοι, μαζί με τους Ακρίτες αντιστέκονται στην εισβολή από την Τουρκία και υπερασπίζονται τον Ελληνισμό.
Στρατιώτης Πολύκαρπος Χατζηκυριάκου. Κύπρος 1974
21 Ιουλίου 1956 γεννήθηκε
21 Ιουλίου 1974 θυσιάστηκε
πολεμώντας τους Τούρκους
στη μάχη της Λεύκας.
ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ ΧΑΤΖΗΚΥΡΙΑΚΟΥ από τη Μόρφου
στρατιώτης - διαβιβαστής του Λόχου Διοικήσεως
του 256 Τάγματος Πεζικού.
ΣΗΜΕΡΑ Τετάρτη 4.3.2020 πάνδημη τελέσθηκε με στρατιωτικές τιμές η κηδεία των ηρωικών οστών του στην εκκλησία του Αποστόλου Μάρκου και ο ενταφιασμός τους στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας.
Της νεκρωσίμου ακολουθίας προέστη ο Μητροπολίτης της σκλαβωμένης Μόρφου Νεόφυτος, του οποίου ο μακαριστός αδελφός Πέτρος Μασούρας υπήρξε κι εκείνος στο 256ΤΠ, συμπολεμιστής του ήρωα Πολύκαρπου.
ΤΕΣΣΕΡΕΙΣ εκ των επιζώντων συμπολεμιστών του 256ΤΠ του 1974, κατέβασαν την λειψανοθήκη με τα Κόκκαλα τα Ιερά του ήρωα στο Μνήμα του Τύμβου της Μακεδονίτισσας, όπου τμήμα της Εθνικής Φρουράς απέδωσε τις στρατιωτικές τιμές
ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΠΙΚΗΔΕΙΟ που εκφώνησε ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Επιζώντων Πολεμιστών 256 Τ.Π., Μιχ. Πηλαβάκης:
Υπεράσπιση και Αντίσταση του Ελληνισμού
Θ. Μαλκίδης
Περάσαμε πολλά , εισβολή στην Κύπρο, Ίμια, δολοφονίες Ισαάκ και Σολωμού, αμφισβήτηση της εθνικής κυριαρχίας και συνέχειας, καθημερινή εισβολή στο Αιγαίο και τον Έβρο, ώστε να φτάσει το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό του <<Ναι σε όλα>>, του <<είναι για καλό μας το Σχέδιο Ανάν, οι Πρέσπες, η Χάγη>>, ότι η Τουρκία είναι διακινητής και πως υπάρχει ασύμμετρη απειλή εθνικής ασφάλειας.
Από τον Έβρο το μήνυμα είναι ένα : Μήνυμα Υπεράσπισης , Αγώνα και Αντίστασης του Ελληνισμού.
Τρίτη 3 Μαρτίου 2020
Γρηγόρης Αυξεντίου
Γρηγόρης Αυξεντίου
3 Μαρτίου 1957. Γρηγόρης Αυξεντίου
«[...]
Ποτὲ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ πιστέψω πὼς ἡ στενότητα μιᾶς σπηλιᾶς
μποροῦσε νἄχει τόση εὐρυχωρία· μποροῦσε νὰ χωρέσει
τὴν πατρίδα μὲ τὶς ἐλιές της, τ’ ἀκρογιάλια της, τὰ βάσανά της, μὲ τὰ καΐκια της μ’ ὁλάνοιχτα πανιὰ στὸν ἀντρίκιον ἀγέρα της,
τὸν κόσμο μὲ τὰ φλάμπουρά του, τὰ ὄνειρά του, τὶς καμπάνες του,
καὶ τὰ μικρὰ ἀγριόχορτα. Ἀνασαίνω,
μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πέτρινο τοῦνελ ποὺ ἡ ἔξοδός του
εἶναι το ἴδιο τὸ στόμιο τοῦ ἥλιου. Τὸ ξέρω:
ἀπὸ δῶ, κατευθείαν, θὰ περάσω νεκρὸς μὲς στὸν κόσμο.
Μὴν κλαῖτε.
Καὶ ξέρω τώρα, ὅσο ποτέ, πὼς εἶναι δυνατὴ ἡ ἐλευθερία. Γειά σας.
«[...]
Ποτὲ δὲν θὰ μποροῦσα νὰ πιστέψω πὼς ἡ στενότητα μιᾶς σπηλιᾶς
μποροῦσε νἄχει τόση εὐρυχωρία· μποροῦσε νὰ χωρέσει
τὴν πατρίδα μὲ τὶς ἐλιές της, τ’ ἀκρογιάλια της, τὰ βάσανά της, μὲ τὰ καΐκια της μ’ ὁλάνοιχτα πανιὰ στὸν ἀντρίκιον ἀγέρα της,
τὸν κόσμο μὲ τὰ φλάμπουρά του, τὰ ὄνειρά του, τὶς καμπάνες του,
καὶ τὰ μικρὰ ἀγριόχορτα. Ἀνασαίνω,
μέσα σ’ αὐτὸ τὸ πέτρινο τοῦνελ ποὺ ἡ ἔξοδός του
εἶναι το ἴδιο τὸ στόμιο τοῦ ἥλιου. Τὸ ξέρω:
ἀπὸ δῶ, κατευθείαν, θὰ περάσω νεκρὸς μὲς στὸν κόσμο.
Μὴν κλαῖτε.
Καὶ ξέρω τώρα, ὅσο ποτέ, πὼς εἶναι δυνατὴ ἡ ἐλευθερία. Γειά σας.
Τούτη τὴν ὥρα δὲν τρομάζω τὰ μικρὰ ἢ μεγάλα λόγια–
μπορῶ νὰ σκουπίσω τὰ μάτια μου στὴ σημαία μας
μιὰ καὶ τὸ ξέρω: στὴν ἀπόλυτη στιγμή μου
μὲς ἀπ’ τὸ στόμιο τοῦ θανάτου οἱ συναγωνιστές μου
θὰ παραλάβουν ἀπ’ τὰ χέρια μου φλεγόμενη
τὴ σημαία τοῦ ἀνένδοτου ἀγώνα, φλεγόμενη
σὰν πύρινο ἄλογο ἱκανὸ νὰ διασχίσει τὸ ἄπειρο καὶ τὸ θάνατο σὰν ἄσβηστη δάδα μέσα σ’ ὅλες τὶς νύχτες τῶν σκλάβων,
φλεγόμενη ἡ σημαία μας
σὰ μέγα ἀστραφτερὸ δισκοπότηρο γιὰ τὴν Ἅγια Μετάληψη τοῦ Κόσμου.
μπορῶ νὰ σκουπίσω τὰ μάτια μου στὴ σημαία μας
μιὰ καὶ τὸ ξέρω: στὴν ἀπόλυτη στιγμή μου
μὲς ἀπ’ τὸ στόμιο τοῦ θανάτου οἱ συναγωνιστές μου
θὰ παραλάβουν ἀπ’ τὰ χέρια μου φλεγόμενη
τὴ σημαία τοῦ ἀνένδοτου ἀγώνα, φλεγόμενη
σὰν πύρινο ἄλογο ἱκανὸ νὰ διασχίσει τὸ ἄπειρο καὶ τὸ θάνατο σὰν ἄσβηστη δάδα μέσα σ’ ὅλες τὶς νύχτες τῶν σκλάβων,
φλεγόμενη ἡ σημαία μας
σὰ μέγα ἀστραφτερὸ δισκοπότηρο γιὰ τὴν Ἅγια Μετάληψη τοῦ Κόσμου.
Μπορῶ νὰ ἐπαναλάβω:
«Λάβετε, φάγετε, τοῦτο ἐστί τὸ σῶμα μου καὶ τὸ αἷμα μου–
τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου
ἑνὸς φτωχόπαιδου, 29 χρονῶ, ἀπ’ τὸ χωριὸ Λύση,
ὁδηγοῦ ταξὶ τὸ ἐπάγγελμα,
ποὔμαθε στὴ Μεγάλη Σχολὴ τοῦ Ἀγώνα τόσα μόνο γράμματα ὅσα νὰ φτιάχνουν τὴ λέξη «ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α»
καὶ ποὺ σήμερα, 2 τοῦ Μάρτη 1957, κάηκε ζωντανὸς στὴ σπηλιὰ τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ
καὶ σήμερα ἀκριβῶς, 2 τοῦ Μάρτη, μέρα Σάββατο–μὴν τὸ ξεχᾶστε, σύντροφοι –
στὶς 2 ἡ ὤρα μετὰ τὰ μεσάνυχτα, καὶ 3 πρῶτα λεπτά,
γεννήθηκε ὁ μικρὸς Γρηγόρης ἀνάμεσα στὰ
ματωμένα γόνατα τῆς πλάσης. [...]» Γιάννης Ρίτσος
τὸ σῶμα καὶ τὸ αἷμα τοῦ Γρηγόρη Αὐξεντίου
ἑνὸς φτωχόπαιδου, 29 χρονῶ, ἀπ’ τὸ χωριὸ Λύση,
ὁδηγοῦ ταξὶ τὸ ἐπάγγελμα,
ποὔμαθε στὴ Μεγάλη Σχολὴ τοῦ Ἀγώνα τόσα μόνο γράμματα ὅσα νὰ φτιάχνουν τὴ λέξη «ἐ λ ε υ θ ε ρ ί α»
καὶ ποὺ σήμερα, 2 τοῦ Μάρτη 1957, κάηκε ζωντανὸς στὴ σπηλιὰ τῆς Μονῆς Μαχαιρᾶ
καὶ σήμερα ἀκριβῶς, 2 τοῦ Μάρτη, μέρα Σάββατο–μὴν τὸ ξεχᾶστε, σύντροφοι –
στὶς 2 ἡ ὤρα μετὰ τὰ μεσάνυχτα, καὶ 3 πρῶτα λεπτά,
γεννήθηκε ὁ μικρὸς Γρηγόρης ἀνάμεσα στὰ
ματωμένα γόνατα τῆς πλάσης. [...]» Γιάννης Ρίτσος
«ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΔΕΡΦΟ ΜΑΣ
(Ἀπόσπασμα ἀπὸ ἓνα σχέδιο)
Νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου
νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου
νὰ μπολιάσουμε το δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου
νὰ βάψουμε τὸ δικό μας
νὰ μὴν μπορέση πιὰ ποτὲς
νὰ τὸ ξεθωριάση ὁ φόβος.
Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σου βλέμμα
νὰ μᾶς κυτάζη μὴν ξεστρατίσουμε,
νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σου ἐκπνοὴ
νἂχουμε ὀξυγόνο ν᾽ ἀναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια,
νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σου λέξεις
νἂχουμε νὰ τραγουδᾶμε
ἀνεξάντλητα ἐμβατήρια γιὰ τὴ λευτεριά...
Μὴν πέσει σκιὰ στὸν τάφο αὐτὸ
οὒτε ἀπὸ γιασεμὶ στὸ φεγγάρι.
Ὁ τάφος αὐτὸς εἶναι γιὰ νὰ παίζη
μὲ ξίφη Αὐγουστιάτικων ἡλιαχτίνων
καὶ νὰ στέλνη διπλοὺς ἣλιους
πίσω στὸν ἣλιο.
Κι᾽ ἀκόμα ὂχι, ὁ τάφος αὐτὸς
δὲν εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τὸν ἣλιο,
ὁ ἣλιος εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τοὺς ἣλιους του.»
νὰ καθαρίσουμε τὸ δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου
νὰ μπολιάσουμε το δικό μας,
νὰ πάρουμε μιὰ σταγόνα ἀπ᾽ τὸ αἷμα σου
νὰ βάψουμε τὸ δικό μας
νὰ μὴν μπορέση πιὰ ποτὲς
νὰ τὸ ξεθωριάση ὁ φόβος.
Νὰ πάρουμε τὸ τελευταῖο σου βλέμμα
νὰ μᾶς κυτάζη μὴν ξεστρατίσουμε,
νὰ πάρουμε τὴν τελευταία σου ἐκπνοὴ
νἂχουμε ὀξυγόνο ν᾽ ἀναπνέουμε
χιλιάδες χρόνια,
νὰ πάρουμε τὶς τελευταῖες σου λέξεις
νἂχουμε νὰ τραγουδᾶμε
ἀνεξάντλητα ἐμβατήρια γιὰ τὴ λευτεριά...
Μὴν πέσει σκιὰ στὸν τάφο αὐτὸ
οὒτε ἀπὸ γιασεμὶ στὸ φεγγάρι.
Ὁ τάφος αὐτὸς εἶναι γιὰ νὰ παίζη
μὲ ξίφη Αὐγουστιάτικων ἡλιαχτίνων
καὶ νὰ στέλνη διπλοὺς ἣλιους
πίσω στὸν ἣλιο.
Κι᾽ ἀκόμα ὂχι, ὁ τάφος αὐτὸς
δὲν εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τὸν ἣλιο,
ὁ ἣλιος εἶναι γιὰ ν᾽ ἀντανακλᾶ τοὺς ἣλιους του.»
Κώστας Μόντης
Δευτέρα 2 Μαρτίου 2020
"είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε Ελληνικά....."
Θ. Μαλκίδης
Μετά από δεκαετίες Τουρκικού εθνικισμού και επεκτατισμού, μετά από 1.500.000 παράνομες εισροές, το χρεοκοπημένο πολιτικό προσωπικό του «Ναι» σε όλα, ανέφερε κάτι για «Τουρκία- διακινητή» και πως «η παρούσα κατάσταση συνιστά ενεργή, σοβαρή, εξαιρετική και ασύμμετρη απειλή κατά της εθνικής ασφάλειας της χώρας».
Τα λόγια του Σεφέρη για τον Ελληνισμό που αντιστέκεται για το παρόν του και το μέλλον του στις Καστανιές και το Δέλτα του Έβρου, στη Λέσβο, τη Χίο και τη Σάμο του Αιγαίου, στην Κερύνεια της Κύπρου, στους Βουλιαράτες και τη Χιμάρα της Βορείου Ηπείρου, στη Θεσσαλονίκη, στη Βεργίνα και την Πέλλα της Μακεδονίας, στην Νέα Υόρκη, στο Σικάγο, στη Μελβούρνη, στο Σίδνεϊ, στη Στοκχόλμη, στο Τορόντο, στο Μόντρεαλ , στο Μόναχο, στο Ντίσελντορφ και τη Στουτγάρδη της Διασποράς:
"Μα πιστεύετε σοβαρά ότι είστε απόγονοι του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή;"
"Όχι, είμαστε απόγονοι μονάχα της μάνας μας, που μας μίλησε Ελληνικά, που προσευχήθηκε Ελληνικά, που μας νανούρισε με παραμύθια για τον Οδυσσέα, τον Ηρακλή, τον Λεωνίδα και τον Παπαφλέσσα, και ένιωσε την ψυχή της να βουρκώνει τη Μεγάλη Παρασκευή μπροστά στο ξόδι του νεκρού Θεανθρώπου".
Εμείς από τον Έβρο, το Αιγαίο, τη Μακεδονία μέχρι την Κύπρο με παρουσία, λόγο, έργο και πράξη, συνεχίζουμε την αντίσταση και τον αγώνα.
Εμείς από τον Έβρο, το Αιγαίο, τη Μακεδονία μέχρι την Κύπρο με παρουσία, λόγο, έργο και πράξη, συνεχίζουμε την αντίσταση και τον αγώνα.
Η συνέντευξή μου στον τηλεοπτικό σταθμό Θράκη ΝΕΤ
Κυριακή 1 Μαρτίου 2020
ΓΗ και ΥΔΩΡ δε θα δώσουμε ποτέ! Έβρος, Θράκη, Ελληνισμός.
Θ. Μαλκίδης
Στην προπαγάνδα των Γκέμπελς της Ελλάδας για υποταγή στον Τουρκικό εθνικισμό και επεκτατισμό, στην προτροπή για την άνευ όρων παράδοση της Ελληνικής γης, θάλασσας και αέρα, εμείς, εδώ στον Έβρο, λέμε ΟΧΙ !
Απέναντι στην καθημερινή εισβολή από την Τουρκία, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες όπου γης θα πρέπει να ξέρουν η αντίστασή μας συνεχίζεται.
ΓΗ και ΎΔΩΡ και δε θα δώσουμε ποτέ !
Aποκαλυπτικά βίντεο για όσα συμβαίνουν τώρα στην πρώτη γραμμή άμυνας και αντίστασης του Ελληνισμού.
Κηδεία των ιερών οστών του Στρατιώτη Μάριου Σωτηρίου, μετά από 46 χρόνια. Κύπρος 1974.
Ακόμη ένας Ήρωας που αντιστάθηκε στους Τούρκους εισβολείς στην Κύπρο του 1974 αναπαύθηκε στον Τύμβο της Μακεδονίτισσας μετά από 46 χρόνια. Ο 19χρονος το 1974 Στρατιώτης Μάριος Σωτηρίου απο τη Λάρνακα ήταν παιδί πολύτεκνης οικογένειας με 9 αδέλφια!!
Ο Μάριος υπηρετούσε την θητεία του στα τεθωρακισμένα στην περιοχή της Μόρφου και έπεσε μαχόμενος την 20η Ιουλίου 1974 και αγνοούνταν από τότε!