<<…Κι ακούω κλάματα φουνές Μιλίσσι – Αλουνάκια
Σαρανταπρου΄νη υπόθιση δική μας ιστουρία
Που είνι μι τους Γιρμανούς μιτά του σαραντατρία
Κλαίνι μανούλις για πιδιά, γυναίκις για τους άντρις
Κλαίνι, πιδάκια ουρφανά κλαίνι του Πατιράδες>>.
Είναι το πρώτο τραγούδι του Αντώνη Γ. Μήτσιου(πηγή: Συλλογή Απ. Ράπτη "Θεσσαλικό Ημερολόγιο", τόμος ΙΑ, Λάρισα 1987), που αναφέρεται με λόγια που συγκλονίζουν, στην εκτέλεση των δέκα παλικαριών στις 19 Ιανουαρίου 1944, στη θέση «Μελίσσι» Σαρανταπόρου, από τους Γερμανούς.
Θρήνος τότε στο ιστορικό Σαραντάπορο, για τα θύματα της εκτέλεσης, των 10 ανδρών που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ από τους Γερμανούς, αφού πρώτα οδηγήθηκαν και παγιδεύτηκαν στη θέση «Μελίσσι».
Για την ιστορία, αναφέρονται τα ονόματα των 10 αείμνηστων Σαρανταποριτών, και είναι: Γεώργιος Παν. Βαΐτσης / Κωνσταντίνος Γεωργ. Γκουντρουμπής / Νικόλαος Κων. Γκουντρουμπής / Γεώργιος Ιωαν. Κλεισιάρης / Δημήτριος Θεοδ. Κλεισιάρης / Χρήστος Φωτ. Κλεισιάρης / Ευάγγελος Αντ. Ντάλλας / Παναγιώτης Ιωαν. Ντίγκας / Δημήτριος Φωτ. Ράπτης / Αντώνιος Νικ. Σεβδαλής.