Θ. Μαλκίδης
“Οφείλουμε σεβασμό στους ζωντανούς, στους νεκρούς οφείλουμε μόνο την αλήθεια” (Βολταίρος)
- Απουσία και Ύβρις
Είναι να θαυμάζεις τους Αρμένιους για το σεβασμό στη μνήμη των θυμάτων του και για την προσπάθεια απόδοσης της αλήθειας στους ζωντανούς απογόνους τους.
Είναι να θαυμάζεις πως χωρίς υποκρισία και προσδοκίες πολιτικών ωφελειών έχουν συμφωνήσει ΟΛΟΙ για το ζήτημα της Γενοκτονίας. Γιατί άραγε δεν συμβαίνει το ίδιο σε μία χώρα του ευρωπαϊκού Νότου, η οποία και επισήμως, πλην της οικονομικής της χρεοκοπίας, χρεοκόπησε πολιτικά και πνευματικά στην υπόθεση αναγνώρισης της Γενοκτονίας;
( λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη Γενοκτονία στη Μικρά Ασία και η ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης), ακολούθησαν μία σειρά από ενέργειες οι οποίες πραγματικά άφησαν έκπληκτους τους Έλληνες και τους Φιλέλληνες.
Αλήθεια, πως μπορεί να δικαιολογηθεί η απουσία, η αδιαφορία, η ολιγωρία του επονομαζόμενου πολιτικού προσωπικού της για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας; Πως μπορεί να γίνει ερμηνεία του γεγονότος ότι 20 χρόνια μετά τη ψήφιση του νόμου, στο λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο απουσιάζει η αναφορά για τη Γενοκτονία, με τη δικαιολoγία της μη διεθνούς αναγνώρισης; Και οι αναγνωρίσεις που ελήφθησαν μετά από συστηματική και ανιδιοτελή εργασία Ελλήνων και Φιλελλήνων στη Σουηδία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Κύπρο, και αλλού τι είναι; Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα του 2021, απ' ΟΛΟ το πολιτικό και πνευματικό χώρο, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ; Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων; Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και διεθνείς συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς μας προγόνους και παρίσταται σε εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη; Γιατί η Ελλάδα ως Υπουργείο Εσωτερικών, Νομαρχία, Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα, κλπ, καλεί τον ελληνικό λαό να εορτάσει (!!) την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας και μεταθέτει την ημέρα μνήμης σε άλλη ημερομηνία, κάνοντάς την “λάστιχο” με τελετουργικό που φωνάζει «να βγούμε από την υποχρέωση»;
Την 19η Μαίου προσγειώνονται τουρκικά αεροσκάφη στην προσφυγική Νέα Αγχίαλο και γίνεται η συναυλία Ρουβά – Κούτ στην ημικατεχόμενη Κύπρο. Την 19η Μαίου γίνεται απόπειρα να σταλεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις εορτές μνήμης του Κεμάλ στην Άγκυρα (!), ενώ οι εναλασσόμενοι ως πρωθυπουργοί και υπουργοί εξωτερικών Παπανδρέου και Καραμανλής καταθέτουν στεφάνι στο μαυσωλείο του βασικού υπεύθυνου για τη Γενοκτονία(!).
Αλήθεια, πως μπορεί να δικαιολογηθεί η απουσία, η αδιαφορία, η ολιγωρία του επονομαζόμενου πολιτικού προσωπικού της για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας; Πως μπορεί να γίνει ερμηνεία του γεγονότος ότι 20 χρόνια μετά τη ψήφιση του νόμου, στο λεγόμενο αντιρατσιστικό νόμο απουσιάζει η αναφορά για τη Γενοκτονία, με τη δικαιολoγία της μη διεθνούς αναγνώρισης; Και οι αναγνωρίσεις που ελήφθησαν μετά από συστηματική και ανιδιοτελή εργασία Ελλήνων και Φιλελλήνων στη Σουηδία, ΗΠΑ, Αυστραλία, Κύπρο, και αλλού τι είναι; Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα του 2021, απ' ΟΛΟ το πολιτικό και πνευματικό χώρο, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ; Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων; Γιατί η Ελλάδα απουσιάζει όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και διεθνείς συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς μας προγόνους και παρίσταται σε εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Μουσταφά Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη; Γιατί η Ελλάδα ως Υπουργείο Εσωτερικών, Νομαρχία, Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα, κλπ, καλεί τον ελληνικό λαό να εορτάσει (!!) την ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας και μεταθέτει την ημέρα μνήμης σε άλλη ημερομηνία, κάνοντάς την “λάστιχο” με τελετουργικό που φωνάζει «να βγούμε από την υποχρέωση»;
Στα παραπάνω θα πρέπει να προστεθούν και άλλες κινήσεις όπως η απάντηση του Υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας στο αντίστοιχο της Τουρκίας. Στη δήλωση της Τουρκίας ότι «οι εκδηλώσεις για τη δήθεν γενοκτονία των Ποντίων που οργανώθηκαν και φέτος στην Ελλάδα στηρίζονται σε ισχυρισμούς που διαστρεβλώνουν την ιστορία», εκδηλώσεις οι οποίες «δεν εξυπηρετούν το σκοπό της ανάπτυξης των τουρκοελληνικών σχέσεων», η Ελλάδα απήντησε ως εξής: «Η ιστορία είναι αλήθειες και γεγονότα που ούτε ξεχνιούνται ούτε παραγράφονται. Σύσσωμος ο Ελληνισμός τιμά τη μνήμη και την θυσία των Ποντίων. Ωστόσο, άλλο η ιστορία και άλλο το παρελθόν, το οποίο δεν πρέπει να σκιάζει την αμοιβαία βούληση να δημιουργήσουμε ένα μέλλον συνεργασίας, φιλίας, σταθερότητας και αμοιβαίου σεβασμού για τους δύο λαούς».
Στην απάντηση δεν υπάρχει ούτε η λέξη Γενοκτονία, ούτε έγκλημα, ούτε αναφορά στο θύτη Τουρκία. Αντιθέτως όπως αναφέρεται το παρελθόν δεν πρέπει να εμποδίζει τη συνεργασία, φιλία, σταθερότητα και λοιπές κενολογίες.
- Μηδέν εις το πηλίκιον....
Κάθε 24η Απριλίου στην Αρμενία και στην Αρμενική Διασπορά εκατομμύρια Αρμένιοι τιμούν τη μνήμη των θυμάτων της Γενοκτονίας, ενώ το 2015, οι εκδηλώσεις μνήμης θα κυριαρχήσουν στον αρμενικό βίο. Ξεχωρίζει βεβαίως η αγιοποίηση των 1.500.000 θυμάτων τῆς Γενοκτονίας στὴν εκατοστὴ επέτειο του μαζικού εγκλήματος! Τώρα που λαοί, όπως ο Αρμενικός, μας δείχνουν το δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλήθειας στη χρεοκοπημένη Ελλάδα, πολλοί κοροιδεύουν και υβρίζουν και συνεχίζουν να απουσιάζουν από τον αγώνα της μνήμης και του πολιτικού βίου. Τώρα που έχουν καταλυθεί φασιστικά, ρατσιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, τώρα που έχουν καταρρεύσει όλα τα φασιστικά σύμβολα, την ίδια στιγμή στην Ελλάδα, υπάρχουν ακόμη φωνές ΑΠΌ ΌΛΑ τα μήκη και τα πλάτη της αποκαλούμενης πολιτικής και πνευματικής ζωής, που θαυμάζουν τα επιτεύγματα και τα πρόσωπα του μίσους, που μιλούν για τον Κεμαλισμό και το Ναζισμό. Ταυτόχρονα ο Κεμαλισμός και ο Φασισμός στη μήτρα Τουρκία που τους γέννησε καταρρέει και αποκαθηλώνεται, στην Ελλάδα των εκατομμυρίων θυμάτων, οι κεμαλικές- φασιστικές οπισθοφυλακές δίνουν μάχη για την επιβίωσή του!
Ωστόσο η δυναμική του ζητήματος της Γενοκτονίας δεν μπορεί να εμποδισθεί από ιδιοτελείς και μικρούς ανθρώπους, από στρατευμένους απολογητές και θαυμαστές του Κεμαλισμού. Το ζήτημα της Γενοκτονίας είναι τόσο ψηλά που κανείς “εύκαιρος” δεν μπορεί να το σβήσει, όσο και εάν προσπαθήσει, όσα στεφάνια καταθέσει, όσα κείμενα και εάν γράψει, ό,τι και εάν κάνει. ¨Οπως γράφει ο Γιώργος Σεφέρης: «Η βλακεία, η εγωπάθεια, η μωρία, η γενική αναπηρία της ηγετικής τάξης στην Ελλάδα σε φέρνει στην ανάγκη να ξεράσεις…. είμαι βέβαιος πως τούτοι οι ελεεινοί δεν αντιπροσωπεύουν τη ζωντανή Ελλάδα»
Αυτοί όμως και αυτές που έφεραν το ζήημα στο “μηδέν εις το πηλίκιον” δεν είναι η ζωντανή Ελλάδα. Η ζωντανή Ελλάδα είμαστε εμείς και θα συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την ιστορική αλήθεια και το δίκαιο, για την αναγνώριση της Γενοκτονίας!