Στις 23 Απριλίου του 1827 ο Γεώργιος Καραϊσκάκης, υπέκυψε στον τραυματισμό του κατά την μάχη του Φαλήρου και άφησε την τελευταία του πνοή. Ετάφη στον Άγιο Δημήτριο Σαλαμίνας, όπως ο ίδιος είχε ζητήσει.
Τον Απρίλιο του 1835, ακριβώς οκτώ χρόνια μετά τον θάνατο τού, τα οστά του μεταφέρθηκαν σε μνημείο στο Νέο Φάληρο. Στην τελετή της μεταφοράς των οστών, έλαβε τον λόγο ο 35χρονος αντισυνταγματάρχης Σπύρος Μήλιος, εκ Χιμάρας.
Ακολουθεί ο λόγος του Σπύρου Μήλιου:
Μεγαλειότατε,
Ο Θεός ο επιβλέπων τα πάντα, όστις ύψωσε την Ελλάδα από το βάραθρον της δουλείας, εξ ουρανού επροώρισεν Εσέ, πρώτον Βασιλέα της Ελλάδος. Και ημείς, συναγωνιζόμενοι υπέρ της ελευθερίας της, σιωπηλώς ηγωνιζόμεθα, διά να ιδούμεν στηριγμένον τον θρόνον της Υμετέρας Μεγαλειότητος.
Τα λείψανα του αοιδίμου πρώην Γενικού Αρχηγού μας, του Γεωργίου Καραισκάκη, παρακαταθέτομεν έμπροσθεν της Υ. Μ., του Αρχηγού λέγω εκείνου όστις νηστικούς, ξυπόλητους και γυμνούς μας ωδήγησε με την δριμύτητα του χειμώνος και με τον καύσωνα του έαρος εις την Ρούμελην και την Άττικην κατά το 1826 και 1827. Του Χαιδαρίου, της Δομπρένας, της Ράχοβας, της Φουντάνας, του Ομέρ Εφέντη, του Διστόμου, του Κερατσινίου και του Φαληρέως οι προμαχώνες, μαρτυρούν τους αγώνας του υπέρ της ελευθερίας των Αθηνών!
Λαβόντες παρά της Υμετέρας Μεγαλειότητος την τιμήν ν’ ανακομίσωμεν τα λείψανα ταύτα του αειμνήστου αρχηγού μας, ιδού σε τον παρουσιάζομεν Βασιλεύ! Ομού δε μ’αυτόν καταθέτομεν εις την ψυχήν σας, Μεγαλειότατε, και την τελευταίαν προφορικήν παραγγελίαν του αρχηγού μας αυτού.
«Αδελφοί, μας είπεν, εγώ αποθνήσκω, και ιδού με τούτο εκπληρώνω το χρέος μου προς την πίστιν και την πατρίδα. Σείς δε ακολουθούντες τας οδηγίας μου και τα παραδείγματά μου, ελευθερώσατέ μου τας Αθήνας• πληρώσατε το έργον, όπου εγώ επεφορτίσθην παρά του έθνους και της Κυβερνήσεώς μου. Αδελφοί! αφίνω πάμπτωχα τα ανήλικα τέκνα μου, εκέρδισα δε δι’ αυτά την ευγνωμοσύνην του Έθνους, και την ιδικήν σας φιλίαν, οίτινες είσθε οι συναγωνισταί μου. Σείς λοιπόν σταθήτε οι προστάται των έως ότου ησυχάση η πατρίς, διά να λάβη την φροντίδα τους η Κυβέρνησις. Όσον δε δι’ εσάς δεν βλέπω εμπρός μου το έθνος συνηγμένον ή την Κυβέρνησιν να τους παραστήσω τους κόπους, την νηστείαν και όλας τας δυστυχίας, όσας υπεφέρατε μαζί μου, όσα εδαπανήσατε και πόσην αξιότητα εδείξατε, ώστε πρεπόντως να σας βραβεύση διά τους υπέρ αυτού αγώνας σας• πλην σας παραγγέλλω να μένετε ενωμένοι ευπειθείς και πιστοί εις τας κυβερνήσεις, έχοντες οδηγόν το συμφέρον της πατρίδος, και όταν η Ελλάς ελευθερωθή, επειδή ο Ύψιστος απεφάσισε την ελευθερίαν της, μην αμφιβάλλετε, ότι θέλετε δικαιωθή».
Ιδού λοιπόν, Μεγαλειότατε, τα πάμπτωχα κοράσιά του• εις Σε λοιπόν ανήκει ο,τι δι’ αυτά δεν επρόλαβεν να κάμη ο πατήρ τους και αρχηγός μας. Ιδού και οι συναγωνισταί μας, διά τους οποίους οι τελευταίοι του λόγοι επίσης ανήκουν εις Σε, Μεγαλειότατε, να τους δικαιώσης, να μη λιμώττουν εις τας λαμπράς ημέρας Σου και ούτω να εκπληρωθούν και αι τελευταίαι ευχαί του προς τους συναγωνιστάς του.
Ἑκατονταετηρὶς τοῦ στρατάρχου Γεωργίου Καραΐσκάκη 1827-1927, Κωνστ. Ράδου (ἐπιμ.), Ἐκδ. Γρυπαετός, Ἀθῆναι 1927.