Του Ferda ÇETİN
Ο πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας Θεόδωρος Πάγκαλος έχει επίσης ενταχθεί στον κατάλογο των κυβερνητικών αξιωματούχων που γράφουν βιβλία με τις αναμνήσεις τους μετά τη συνταξιοδότησή τους. Το βιβλίο τριών μερών 112 σελίδων με τίτλο “Ίμια / S-300 / Οτζαλάν”, το οποίο εκδόθηκε από τον εκδοτικό οίκο Κέρκυρα, είναι στην πραγματικότητα ένα “βιβλίο κρίσεων”.
Στο βιβλίο του Πάγκαλου, στο μέρος του που αφορά τον Οτζαλάν, αναφέρεται ότι «…Μια μεγάλη ομάδα βουλευτών όλων των κομμάτων επισκέφθηκε τον Οτσαλάν στον ορεινό όγκο που σχηματίζεται μεταξύ των συνόρων Τουρκίας και Ιράκ και κατοικείται συμπαγώς από Κούρδους». Επίσης λέει ότι η Ελισάβετ Παπαζώη, μέλος της κυβέρνησης του Σημίτη, είπε στον Πάγκαλο τις λεπτομέρειες αυτής της επίσκεψης.
Όμως, αν ληφθεί υπ’ όψιν ότι ο ηγέτης του κουρδικού λαού, Οτσαλάν, δεν έμεινε ποτέ σε ορεινή περιοχή στα σύνορα Τουρκίας και Ιράκ, ο ένας από τους δύο, ο Πάγκαλος ή η Ελισάβετ Παπαζώη, δεν λέει την αλήθεια.
Ο Πάγκαλος γράφει ότι ο Οτζαλάν, κατά τη διάρκεια εκείνης της επίσκεψης, ενθάρρυνε και προσπάθησε να πείσει τους Έλληνες βουλευτές να ανοίξει «ένα δεύτερο μέτωπο» εναντίον της Τουρκίας, δηλαδή να ανοίξει ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος.
Άραγε, για ποιον λόγο ο Πάγκαλος παραπληροφορεί σ’ αυτό το θέμα, όταν είναι σε όλους γνωστές από το 1993 οι πρωτοβουλίες του ηγέτη του κουρδικού λαού, Οτζαλάν, για επίλυση όλων των προβλημάτων μέσω πολιτικών διαπραγματεύσεων με την Τουρκία;
Εξηγώντας ότι αντιτάχθηκε στην είσοδο του Οτζαλάν στην Ελλάδα από την αρχή, λαμβάνοντας υπόψη την πιθανότητα πρόκλησης ελληνοτουρκικού πολέμου, ο Πάγκαλος προσθέτει ότι: «Αισθάνθηκα την ιδιαίτερη ανάγκη να αντιδράσω προς αυτή την κατεύθυνση, όχι μόνο γιατί διαφωνούσα και πίστευα ακράδαντα, όπως κάνω και σήμερα, ότι ο υπουργός Εξωτερικών πρέπει να αποφεύγει τον πόλεμο πάση θυσία, αλλά και διότι οι Κούρδοι ήταν συμπαγώς εχθροί μας από τη Μικρασιατική εκστρατεία.
Αυτό που ο Πάγκαλος αποκαλεί «Μικρασιατική εκστρατεία» είναι ο πόλεμος στον οποίο ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε από τον τουρκικό στρατό το 1922. Σε αυτόν τον πόλεμο, οι Κούρδοι δεν είχαν ούτε τις δικές τους δυνάμεις και διοικήσεις, για να επιδείξουν «άγρια εχθρότητα» εναντίον της Ελλάδας. Επιπλέον, δεν είναι σαφές πόσοι Κούρδοι έχουν συμμετάσχει βίαια στον «πόλεμο της Μικράς Ασίας». Όμως, ακόμα και αν δεχτεί κανείς ότι από τα βάθη της Ιστορία μέχρι σήμερα οι Κούρδοι διατηρούσαν έναν «κατάλογο χειρότερων εχθρών» τους, η λογική λέει ότι η Ελλάδα δεν θα ήταν ποτέ σε έναν τέτοιο κατάλογο. Το πραγματικό μυστήριο είναι γιατί ένα άτομο που διετέλεσε Υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας χρειαζόταν να πει ένα τέτοιο ψέμα.
Ο Πάγκαλος που στην προηγούμενη σελίδα κατατάσσει τους Κούρδους στους «χειρότερους εχθρούς», μας λέει ότι «Ο Οτσαλάν ήταν αντιπαθής μέσα στα πλαίσια μιας γενικότερης τάσεως που υπήρχε να ευνοήσω τους Κούρδους για να τους πείσω ότι η Ελλάδα δεν ήταν εχθρός τους. Αυτό έπαιρνε τη μορφή της αφιέρωσης ενός μεγάλου κονδυλίου από τα μυστικά κονδύλια για υποτροφίες σπουδών, μεταπτυχιακών κυρίως, νέων Κούρδων που διέφευγαν από την Τουρκία προς τη Δυτική Ευρώπη, καθώς και για αποκατάσταση στα νοσοκομεία μας νέων Κούρδων βασανισθέντων στην Τουρκία – με τη δημιουργία ενός ινστιτούτου αποκατάστασής τους ύστερα από συλλήψεις και έντονους βασανισμούς στις τουρκικές φυλακές.»
Ο Πάγκαλος, έγραψε ότι ο «αριστερός» φίλος του, Αντώνης Νακάκης, που ήταν ο διοικητής του στο στρατό, ήταν αυτός που τον ενημέρωσε ότι ο Οτσαλάν έχει έρθει στην Ελλάδα. Λέει επίσης ότι «…Τα χρόνια πέρασαν, ήμουν υπουργός Εξωτερικών και ο Ναξάκης απόστρατος ναύαρχος. Oταν χτύπησε το τηλέφωνο, κατάλαβα αμέσως ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους Κούρδους… Ο Ναξάκης, μεταξύ κάτι αοριστολογιών περί της χήρας του Βασίλη Ρώτα και της κόρης του, μου ομολόγησε ότι η ΕΥΠ έβαλε μέσα τον Οτσαλάν», προσθέτοντας ότι αν δεν παρέδιδε τον Οτζαλάν, υπήρχε κίνδυνος (τουρκικής) εισβολής στην Ελλάδα, όπως απειλήθηκε η Συρία.
Ο ηγέτης του κουρδικού λαού Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στο βιβλίο του «Το Κουρδικό Πρόβλημα και η Λύση του Δημοκρατικού Έθνους: Υπεράσπιση των Κούρδων από Πολιτιστική Γενοκτονία» περιγράφει την άφιξή του στην Ελλάδα, τη μεταχείριση που αντιμετώπισε και τη στάση του Πάγκαλου. «Από όσο θυμάμαι, ψιθύρισα στον εαυτό μου ότι αυτή τη φορά ερχόμουν αντιμέτωπος κυριολεκτικά με τα παιχνίδια των θεών του Ολύμπου… Μπήκα στην Ελλάδα μέσω της αίθουσας VIP του αεροδρομίου. Μπόρεσα να μείνω ένα βράδυ στο σπίτι της πεθεράς του φίλου μου Ναξάκη. Την ρώτησα «κατά την άποψή σας, τι θα κάνει με το θέμα μου ο Πάγκαλος;» Μου είπε ότι θα το χρησιμοποιήσει στις εκλογές, επισημαίνοντας πόσο αποκομμένος ήταν από τις εξελίξεις της εποχής μας. Μου θύμισε λίγο από την παλιά ευγενή αλλά πολύ ανίσχυρη ελληνική λαϊκή πραγματικότητα. Μετά από εκείνη τη νύχτα, ξεκίνησε ο δρόμος προς το στρατόπεδο θανάτου. Παντού ήταν παρών ο Άδης. Όλα όσα ειπώθηκαν και έγιναν, αποδείχτηκε ότι ήταν ψεύτικα. Όλα τα έντιμα στοιχεία ήταν ανίσχυρα απέναντι το τέρας του εκσυγχρονισμού».
Ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης σχηματίζει μια ομάδα διαχείρισης της κρίσης, με αποστολή να απομακρύνει τον ηγέτη του Κουρδικού Λαού Οτσαλάν από την Ελλάδα, η οποία αποτελείται από τον Πάγκαλο, τους υπουργούς του Αλέκο Παπαδόπουλο και Φίλιππο Πετσάλνικο και τον Διοικητής της ΕΥΠ, πτέραρχο Σταυρακάκη. Συντονιστής της ομάδας διαχείρισης της κρίσης είναι ο υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο Πάγκαλος διορίστηκε επικεφαλής της ομάδας κρίσης, την ίδια στιγμή, όταν επιταχύνθηκε η συνωμοσία εναντίον του Οτζαλάν.
Ο Πάγκαλος προσπαθεί να αποσείσει τις ευθύνες από πάνω του, καταφεύγοντας σε απλοϊκά ψέματα. Γράφει ότι «… προγραμματίστηκε προσγείωση του ιδιωτικού αεροπλάνου, που ανήκε στην εταιρεία του Θ.Α., στο αεροδρόμιο του Aμστερνταμ. Ηδη όμως είχαν ειδοποιηθεί και συγκεντρωθεί -με πανό, σημαίες και τα συμπράγκαλά τους- όλοι οι οπαδοί του Οτσαλάν στην Ολλανδία και στις κοντινές γερμανικές πόλεις και κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον, διότι η Ολλανδία είχε κλείσει τον εναέριο χώρο της. Ετσι, το αεροπλάνο, αφού ανεφοδιάστηκε για άλλη μία φορά, γύρισε πίσω στην Κέρκυρα, όπου θα διανυκτέρευε ο υψηλός επισκέπτης.»
Ο Πάγκαλος, για να αποκρύψει ότι υπήρχε τη συμφωνία των ευρωπαϊκών κρατών να μην αποδεχθούν τον Οτζαλάν στο έδαφός τους, επινόησε το ψέμα των «ένοπλων υποστηρικτών που ήρθαν να συναντήσουν τον Οτζαλάν στο Άμστερνταμ».
Με τον τρόπο αυτό, έδειξε ότι δεν είχε ευθύνη η Ερώπη που τον αρνήθηκε, αλλά οι Κούρδοι που εισέβαλαν ένοπλοι στο αεροδρόμιο (!).
Εξηγώντας ότι ο ίδιος έπεισε τον Νέλσον Μαντέλα να χορηγήσει άσυλο στον Οτζαλάν, ο Πάγκαλος μιλά για μια «ατυχία» που δεν μπορούν να σκεφτούν ούτε οι σεναριογράφοι.
Γράφει: «Το ιδιωτικό αεροπλάνο που μετέφερε τον Οτσαλάν ανήκε στον Ελληνα επιχειρηματία Θ.Α. Με βάση τις προδιαγραφές κατασκευής του, έπρεπε να ανεφοδιαστεί ύστερα από 6 ώρες πτήσης, όταν θα έφτανε στο Ναϊρόμπι, πρωτεύουσα της Κένυας. Δυστυχώς, όταν βγήκαν από το αεροπλάνο και συνάντησαν τον πρέσβη μας Γιώργο Κωστούλα, ο Μαντέλα είχε παραιτηθεί κατά τη διάρκεια της πτήσης και είχε ορκιστεί άλλος ηγέτης του κινήματος για την ανεξαρτησία ως Πρόεδρος*.
Οι συνοδοί του Οτσαλάν επικοινώνησαν κατ’ εντολήν μου με τον νέο Πρόεδρο και ζήτησαν να επικυρωθεί η πτήση προς Γιοχάνεσμπουργκ και η πρόσκληση του Μαντέλα. Δεν είχα κανέναν λόγο να έχω ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στον κύριο Κωστούλα. Δεξιός ήταν, πρόθυμος να κάνει οτιδήποτε για τη συνοχή των “συμμαχικών” δεσμών της Ελλάδας. Είχε ισχυρές καλύψεις και είχε διατεθεί για την παραχώρηση ελληνικού διαβατηρίου προς τον έκπτωτο βασιλιά με επίθετο di Grecia.
Μόλις μου κοινοποιήθηκε η αναβλητική απάντηση του νέου Προέδρου της Νότιας Αφρικής, πήρα ο ίδιος προσωπικά στο τηλέφωνο τον Κωστούλα και έδωσα δύο εντολές: πρώτον, να μην πάει για κανέναν λόγο και με κανέναν τρόπο ο Οτσαλάν στο ελληνικό έδαφος της πρεσβείας και, δεύτερον, να μετακινηθεί με κάποιο πρόσφορο μέσον προς τα σύνορα Τανζανίας και Κένυας και, μόλις φτάσει, να αναζητήσει άσυλο.»
Στο βιβλίο που έγραψε, ο Πάγκαλος δεν περιέγραψε σωστά τα γεγονότα που αφορούν την περιπέτεια του Κούρδου Λαϊκού Ηγέτη Οτζαλάν, στο δρομολόγιο Συρίας-Ελλάδας-Ρωσίας-Ιταλίας-Κένυας μεταξύ 9 Οκτωβρίου 1998 και 15 Φεβρουαρίου 1999. Αντιθέτως, περιέγραψε τη διεθνή συνωμοσία διαστρεβλώνοντας τον ρόλο των ΗΠΑ, της Ευρώπης, της Ελλάδας και ιδιαίτερα τον δικό του σ’ αυτήν τη συνωμοσία.
Ο Κουρδός ηγέτης Οτζαλάν στην υπόθεση της απαγωγής του και της παράδοσής του στην Τουρκία, περιέγραψε το ρόλο της Ελλάδας ως αυτόν του «υπεργολάβου». Συγκεκριμένα γράφει τα εξής: «Ως το κακομαθημένο παιδί που βρίσκεται στο ακραίο σημείο της Δύσης, η ελληνική πολιτική ηγεσία ήθελε πάντα να με βλέπει μόνο ως έναν παράγοντα που προκαλεί φθορά (στην Τουρκία). Αντίθετα, δεν δίστασε να με ρίξει στη φωτιά μόλις είδε ότι η σχέση τους μαζί μου θα έβλαπτε τους ίδιους. Όμως ο ρόλος τους σ’ αυτήν την τελική συνωμοσία είχε κυρίως τη μορφή ύπουλης συνεργασίας που χρησιμοποίησε τη φιλία για να με οδηγήσουν να πέσω στην παγίδα. Ο ρόλος τους δεν ήταν αυτόνομος, δηλαδή αυτός που σχεδιάζει και υλοποιεί μόνος του, ήταν πιο πολύ ο ρόλος του υπεργολάβου».
Και ο Πάγκαλος έγραψε επίσης το βιβλίο της υπεργολαβίας.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όταν γραφόταν αυτό το άρθρο, είχε ξεκινήσει η επίθεση της Τουρκίας και του KDP εναντίον των ανταρτών στο Γκάρε.
*Η πτήση για το Ναϊρόμπι έγινε τις 2 Φεβρουαρίου 1999 και ο Μαντέλα παραιτήθηκε τέσσερις μήνες μετά, τον Ιούνιο του 1999.
Πηγή: ozgurpolitika.com