Θ. Μαλκίδης
"Σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους,το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική" (Τζορτζ Όργουελ)
Συνέντευξη στο δημοσιογράφο Λευτέρη Θεοδωρακόπουλο
(εφημερίδα Press Time )
Τι σημαίνει ο όρος Γενοκτονία;
Η έννοια «γενοκτονία», από τις ελληνικές λέξεις γένος και κτείνω (φονεύω) εκφράζεται για πρώτη φορά το 1944 από τον διασωθέντα του Ολοκαυτώματος Ραφαήλ Λέμκιν , ο οποίος για να στηρίξει τα επιχειρήματά του αναφέρθηκε και στη μαζική εξόντωση των Ελλήνων και των Αρμενίων. Η Γενοκτονία αποτέλεσε και το κύριο όρο στο κατηγορητήριο για τη Δίκη της Νυρεμβέργης, όπου καταδικάστηκαν οι Ναζί.
Μετά την απόφαση του Δικαστηρίου της Νυρεμβέργης η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ασχολείται το 1946, με το ζήτημα της « πρόληψης και της καταστολής του εγκλήματος της Γενοκτονίας» επιφορτίζοντας το Οικονομικό και το Κοινωνικό συμβούλιο, την επιτροπή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μία επιτροπή από ειδικούς, στους οποίους ανήκε και ο Λέμκιν να αναλάβει την εκπόνηση μελέτης εν όψει της προετοιμασίας ενός σχεδίου σύμβασης για τη γενοκτονία. Το σχέδιο σύμβασης ψηφίστηκε από τα μέλη του ΟΗΕ το 1948 ως Συνθήκη για την πρόληψη και την καταστολή του εγκλήματος της γενοκτονίας.
Σύμφωνα με τη συνθήκη (άρθρο 2 ), «Γενοκτονία σημαίνει οποιαδήποτε από τις ακόλουθες πράξεις οι οποίες διαπράττονται με την πρόθεση καταστροφής, εν όλω ή εν μέρει, μίας εθνικής, εθνοτικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας ως τέτοιας
α) ανθρωποκτονία μελών της ομάδας,
β) πρόκληση βαρείας σωματικής ή διανοητικής βλάβης σε μέλη της ομάδας
γ) με πρόθεση επιβολή επί της ομάδας συνθηκών ζωής υπολογισμένων να επιφέρουν τη φυσική καταστροφή της εν όλω ή εν μέρει,
δ) επιβολή μέτρων που σκοπεύουν στην παρεμπόδιση των γεννήσεων εντός της ομάδας
ε) δια της βίας μεταφορά παιδιών της ομάδας σε άλλη ομάδα».
Η Γενοκτονία σύμφωνα με τη Συνθήκη αφορά ένα έγκλημα που αποβλέπει στη συστηματική, με βίαια ως επί το πλείστον μέσα, επιδιωκόμενη εξόντωση ολόκληρης φυλής ή τμήματος αυτής σε ορισμένο τόπο και πρόκειται για ένα έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. Είναι η καταστροφή ενός έθνους ή μιας εθνικής ομάδας, ένα συντονισμένο σχέδιο που τείνει να καταστρέψει τα θεμέλια της ζωής των εθνικών ομάδων, με στόχο να εξοντωθούν. Το ελληνικό έθνος έχει πλέον του ενός εκατομμυρίου θύματα από τη Γενοκτονία που υπέστη από τους ρατσιστές, εθνικιστές και φασίστες Νεότουρκους και Κεμαλικούς. Το δυστύχημα είναι ότι επειδή το έγκλημα δεν τιμωρήθηκε, επαναλήφθηκε λίγα χρόνια αργότερα από τους μαθητές των παραπάνω, τον Χίτλερ και τους Ναζί. Από την Τραπεζούντα και τη Σμύρνη δηλαδή, φτάσαμε στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο!
Ο Ελληνισμός του Πόντου έχει υποστεί Γενοκτονία, αλλά γιατί αυτό το ιστορικό γεγονός δεν βρίσκεται στην διδακτική ύλη των βιβλίων;
Την ερώτηση αυτή, θα ήταν σκόπιμο βεβαίως να γίνει και στους καθ΄ύλην αρμοδίους...... Όπως θα ήταν πολύ ενδιαφέρον γιατί να ερωτηθούν γιατί όταν υπάρχουν “σχετικές” αναφορές για το ζήτημα του Πόντου, της Θράκης, της Μικράς Ασίας και της Σμύρνης, της Γενοκτονίας, αυτές αποτελούν Ύβρη; Ύβρη προς τα θύματα, Ύβρη προς τους διασωθέντες απογόνους τους, Ύβρη προς τους νέους ανθρώπους, μαθητές και μαθήτριες;
Τώρα που λαοί, όπως ο Αρμενικός, μας δείχνουν το δρόμο της αξιοπρέπειας και της αλήθειας, στη χρεοκοπημένη Ελλάδα πολλοί υβρίζουν και συνεχίζουν να απουσιάζουν από τον αγώνα παιδείας και αναγνώρισης. Τώρα που έχουν καταλυθεί ρατσιστικά και ολοκληρωτικά καθεστώτα, τώρα που έχουν καταρρεύσει όλα τα φασιστικά σύμβολα, την ίδια στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν φωνές από όλα τα τα μήκη και τα πλάτη της αποκαλούμενης πολιτικής και πνευματικής ζωής, που θαυμάζουν τα επιτεύγματα και τα πρόσωπα του μίσους, που μιλούν για τον Κεμαλισμό και το Ναζισμό. Τις “ιδεολογίες” δηλαδή του θανάτου. Ταυτόχρονα ο Κεμαλισμός και ο Φασισμός στη μήτρα Τουρκία που τους γέννησε καταρρέει και αποκαθηλώνεται, σας θυμίζω το συνέδριο που έγινε στην Άγκυρα (!) τον Απρίλιο του 2016 για τη Γενοκτονία όπου κλήθηκα να μιλήσω, στην Ελλάδα των εκατομμυρίων θυμάτων οι Κεμαλικές- φασιστικές οπισθοφυλακές δίνουν μάχη για την επιβίωσή του!
Ωστόσο η δυναμική του ζητήματος της Γενοκτονίας δεν μπορεί να εμποδισθεί από ιδιοτελείς και μικρούς ανθρώπους, από στρατευμένους απολογητές και θαυμαστές του Κεμαλισμού, του πρόδρομου του Ναζισμού.
Το ζήτημα της Γενοκτονίας είναι τόσο ψηλά που κανείς δεν μπορεί να το σβήσει, όσο και εάν προσπαθήσει, όσα στεφάνια καταθέσει, όσα κείμενα και εάν γράψει, ό,τι και εάν κάνει και ειδικά στην παιδεία.
Ποντάρουν στην ιστορική λήθη οι εχθροί της χώρας μας;
Προφανώς, η λήθη, η αλήθεια δηλαδή χωρίς το στερητικό άλφα, είναι ένα σημαντικό όπλο και μέσο στα χέρια, στα λόγια, στα γραπτά και στις πράξεις εχθρών αλλά και ημέτερων. Το έχουν πει και γράψει από τον Μίλαν Κούντερα- "η πάλη του ανθρώπου ενάντια στην εξουσία είναι η πάλη της μνήμης κατά της λήθης”- μέχρι τον Τζόρτζ Όργουελ- “σε μια εποχή παγκόσμιου ψεύδους, το να λες την αλήθεια είναι μια πράξη επαναστατική”.
Ζείτε και δραστηριοποιήστε στην Ανατολική Μακεδονία και την Θράκη… Πως είναι η κατάσταση αυτή την στιγμή στην περιοχή; Θεωρείται πως η Πολιτεία θα μπορούσε να έχει πιο ενεργό ρόλο στην περιοχή;
Αν αναφερθούμε στα οικονομικά δεδομένα, η κατάσταση είναι η ίδια και ενδεχομένως, λόγω θέσης, χειρότερη σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα. Αν καταγράψουμε τα κοινωνικά και τα δημογραφικά, η εγκατάλειψη της περιοχής συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό, ειδικότερα στο νομό Έβρου. Σε ότι αφορά τα πολιτικά- εθνικά η Τουρκία μέσω των τοπικών της μηχανισμών, πιέζει, προκαλεί και πολλές φορές εγκαλεί την Ελλάδα.
«Από την Αδριανούπολη μέχρι την Τραπεζούντα και τη Σμύρνη, ο Ελληνισμός για σχεδόν δύο δεκαετίες αντιμετώπισε το οργανωμένο σχέδιο εξόντωσης από το φασιστικό καθεστώς των Νεότουρκων και των Κεμαλικών που κατέληξε σε Γενοκτονία. Εξόντωση την οποία αρνείται πεισματικά το κράτος- θύτης και αδιαφορεί για αυτήν υπονομεύοντάς την, το κράτος – θύμα», λέτε στο βιβλίο σας. Θα μας το αναλύσετε λίγο το παραπάνω;
Η Τουρκία αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή σε ότι αφορά ένα κράτος που αρνείται ότι πραγματοποίησε τη Γενοκτονία. Τιμά τους πρωτεργάτες του εγκλήματος εναντίον των Ελλήνων, τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, δεν αποδέχεται τη Γενοκτονία και εγκαλεί τους Έλληνες για τον αγώνα αναγνώρισης. Επιπλέον προσπαθεί να αλλοιώσει την πραγματικότητα και να εκφοβίσει ή ακόμη και να δολοφονήσει τους ανθρώπους που ενεργούν για την αποκάλυψη της Γενοκτονίας και της τουρκικής ευθύνης. Το παράδειγμα της Γερμανίας που αναγνώρισε το Ολοκαύτωμα θα μπορούσε να της δώσει μία άλλη πολιτική στάση, αυτό όμως δυστυχώς δεν πρόκεται να γίνει.
Από την άλλη πλευρά, το ελλαδικό κράτος, αν δούμε το παράδειγμα της Αρμενίας, έρχεται σε πλήρη αντίθεση με ό,τι θα περιμέναμε από ένα θεσμικό δημιούργημα που σεβόταν το μαζικό έγκλημα και θα αγωνιζόταν για την αναγνώρισή του. Στο ελλαδικό κράτος μετά την ψήφιση του σχετικού νομοσχεδίου για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου το Φεβρουάριο του 1994 και η θέσπιση της 19ης Μαίου ως ημέρα Εθνικής μνήμης( λίγα χρόνια αργότερα ακολούθησε η ψήφιση του νομοσχεδίου για τη Γενοκτονία στη Μικρά Ασία και η ανακήρυξη της 14ης Σεπτεμβρίου ως ημέρα μνήμης το 1996), ακολούθησαν μία σειρά από ενέργειες οι οποίες πραγματικά μας εξέπληξαν.
Την 19η Μαΐου 1996 προσγειώνονται τουρκικά αεροσκάφη στην προσφυγική Νέα Αγχίαλο Μαγνησίας και το ίδιο έτος και την ίδια ημερομηνία γίνεται η συναυλία Ρουβά – Κούτ στην ημικατεχόμενη Κύπρο. Την 19η Μαΐου 1998 γίνεται απόπειρα να σταλεί η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις εορτές μνήμης του Κεμάλ στην Άγκυρα (!), ενώ ακολουθούν οι καταθέσεις στεφάνων του Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και πρωθυπουργού και υπουργού εξωτερικών Γ . Παπανδρέου στον βασικό υπεύθυνο της Γενοκτονίας, το Μουσταφά Κεμάλ!
Πως μπορεί να δικαιολογηθεί η οργανωμένη προσπάθεια αλλοίωσης και ουσιαστικής κατάργησης της ημέρας Μνήμης της Γενοκτονίας, καθώς και η απουσία, η αδιαφορία και η ολιγωρία του επονομαζόμενου πολιτικού προσωπικού για το ζήτημα ανάδειξης της Γενοκτονίας εντός και εκτός Ελλάδας; Πως μπορεί να γίνει αποδεκτό ότι υπάρχουν “πολιτικοί και πνευματικοί” άνθρωποι στην Ελλάδα, που αποδέχονται και θαυμάζουν τον Κεμάλ;Τον εξολοθρευτή δηλαδή των Ελλήνων και άλλων εθνοτήτων;
Γιατί απουσιάζει η Ελλάδα όταν γίνεται αναφορά για το ζήτημα της Γενοκτονίας σε διεθνείς οργανισμούς και συναντήσεις και κρύβεται φοβούμενη, ενώ την ίδια στιγμή υβρίζει τους νεκρούς μας προγόνους και παρίσταται σε εγκαίνια του ψεύτικου σπιτιού του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη;
Γιατί η Ελλάδα ως Υπουργείο Εσωτερικών, Δήμος, Νομαρχία, Περιφέρεια, Περιφερειακή Ενότητα, κλπ, καλεί τον ελληνικό λαό να εορτάσει (!!!) την ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας και μεταθέτει την ημέρα αυτή σε άλλη ημερομηνία, κάνοντάς την “λάστιχο” με τελετουργικό που φωνάζει «να βγούμε από την υποχρέωση»;
Γιατί, εν τέλει η Ελλάδα, δια των θεσμικών της εκπροσώπων, αρνείται τη Γενοκτονία;
Εκδώσατε το βιβλίο σας στην αγγλική γλώσσα. Θεωρείτε ότι με αυτό τον τρόπο θα μάθουν περισσότεροι άνθρωποι για το τι συνέβη στα αλήθεια στον Ποντιακό ελληνισμό;
Αυτό πιστεύουμε και για αυτό αγωνιζόμαστε. Η Γενοκτονία των Ελλήνων είναι άγνωστη στο ευρύ κοινό, σε σχέση για παράδειγμα με το Ολοκαύτωμα και με τη Γενοκτονία των Αρμενίων και ελπίζουμε ότι με τη συγκεκριμένη προσπάθεια και άλλες παρόμοιες, θα γνωστοποιηθεί σε μεγαλύτερο βαθμό.
Εξάλλου, χωρίς υπερβολή, ό,τι έχουμε πετύχει σε διεθνές επίπεδο, έχει γίνει με τις δικές προσπάθειες, έχοντας απέναντι την Τουρκία, αλλά και την παράλληλη απουσία, αδιαφορία και μερικές φορές και την εχθρότητα του ελλαδικού κράτους.
Ποια η γνώμη σας για την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας;
“H παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ηθική, πνευματική, επαγγελματική και φυσική αγωγή των Eλλήνων, την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης και τη διάπλασή τους σε ελεύθερους και υπεύθυνους πολίτες”. (Άρθρο 16, παράγραφος 2 του Συντάγματος των Ελλήνων). Ειδικότερα για την υπόθεση της Γενοκτονίας δε χρειάζεται κάποιο σχόλιο, παρά μόνο να αναφέρω ότι στα σχολικά βιβλία όπου υπάρχει αναφορά στο μαζικό έγκλημα, αυτή βγαίνει εκτός ύλης μονίμως (....), ενώ ο βασικός υπεύθυνος της Γενοκτονίας, ο Μουσταφά Κεμάλ, ο δάσκαλος του Χίτλερ, θεωρείται ως ο δημιουργός της σύγχρονης Τουρκίας!
Οι αλλαγές και κυρίως αυτές στα Θρησκευτικά είναι ορθές ή αλλοιώνουν το DNA της εκπαίδευσης;
Να επαναλάβω ένα ακόμη άρθρο από το Σύνταγμά μας, το άρθρο 3, το οποίο απαντά αμέσως και εμμέσως στην ερώτησή σας: “Eπικρατούσα θρησκεία στην Eλλάδα είναι η θρησκεία της Aνατολικής Oρθόδοξης Eκκλησίας του Xριστού. H Oρθόδοξη Eκκλησία της Eλλάδας, που γνωρίζει κεφαλή της τον Kύριο ημών Iησού Xριστό, υπάρχει αναπόσπαστα ενωμένη δογματικά με τη Mεγάλη Eκκλησία της Kωνσταντινούπολης και με κάθε άλλη ομόδοξη Eκκλησία του Xριστού τηρεί απαρασάλευτα, όπως εκείνες, τους ιερούς αποστολικούς και συνοδικούς κανόνες και τις ιερές παραδόσεις”.
Τέλος, αν είχατε την ευκαιρία να απευθυνθείτε στον Πρωθυπουργό τι θα του λέγατε και γιατί;
Να εισάγει το ζήτημα της Γενοκτονίας στις διμερείς συζητήσεις με την Τουρκία και στην ατζέντα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, έτσι ώστε να προχωρήσει και από το ελλαδικό κράτος η διεθνοποίηση και η αναγνώριση.
Να πράξει δηλαδή το αυτονόητο, τιμώντας τη μνήμη των θυμάτων και σεβόμενος την ελληνική παράδοση της αντίστασης, έτσι ώστε να μην ξανασυμβεί ανάλογο έγκλημα-το οποίο αρνείται η Τουρκία- από κανένα άλλο παρόμοιο φασιστικό καθεστώς.
Το πρόγραμμα του, ιστορικής σημασίας, Συνεδρίου για τη Γενοκτονία (Απρίλιος 2016) που έγινε στην Άγκυρα!