Είχε «μια θάλασσα στο νου ……». «Νυν και αεί»!
Στις 8 Δεκεμβρίου 1911, γεννήθηκε ο ποιητής και στιχουργός Νίκος Γκάτσος.
Ο καλλιτέχνης με την «ακύμαντη ματιά και το γαλήνιο πρόσωπο», η γλώσσα του οποίου «είτε μιλάμε για την Αμοργό είτε για τα κομψοτεχνήματα που έγραψε κυρίως με τον Χατζιδάκι, ορίζει το μύθο τόσο σε σχέση με την ποιητική του οντότητα όσο και με την διάσταση της ιστορίας». Όσο για το «αλλότροπον» αριστούργημα «ΑΜΟΡΓΟΣ», γραμμένο το 1943, «μια λειτουργία προφητική», αποτελεί για τον Μάνο Χατζοδάκι ένα «ποίημα ελληνικό, με χρήση κάποιων υπερρεαλιστικών στοιχείων», ένα ποίημα που περιέχει όμως «ατόφιο χρυσάφι». Αυτοί οι δυο μεγάλοι Έλληνες συναντήθηκαν για πρώτη φορά στο «χάρτινο το φεγγαράκι» κι έκτοτε άφησαν ιστορία …. ανεπανάληπτη.
Δείγμα ποιητικής γραφής (Αμοργός):
«Μὲ τὴν πατρίδα τους δεμένη στὰ πανιὰ καὶ τὰ κουπιὰ στὸν ἄνεμο κρεμασμένα…
(…)
«Μή γίνεσαι ΠΕΠΡΩΜΕΝΟΝ
Μή σφίγγεις ἄδικα τὰ παπούτσια σου σὰ νὰ φυτεύεις πλατάνια
Γιατὶ δὲν εἶναι ὁ σταυραητὸς ἕνα κλεισμένο συρτάρι.
(…)
«Κι ἂν θὰ διψάσεις γιὰ νερὸ θὰ στίψουμε ἕνα σύννεφο
Κι ἂν θὰ πεινάσεις γιὰ ψωμὶ θὰ σφάξουμε ἕνα ἀηδόνι.
(…)
Εἴταν τοῦ Μάη τὸ πρόσωπο τοῦ φεγγαριοῦ ἡ ἀσπράδα
Ἕνα περπάτημα ἐλαφρὺ σὰ σκίρτημα τοῦ κάμπου
Ἕνα φιλὶ τῆς θάλασσας τῆς ἀφροστολισμένης.»
(…)