ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΑΚΗ ΓΙΑΛΛΟΥΡΟΥ
Σαν σήμερα το 1956, δολοφονείται σε μαθητική διαδήλωση εναντίον των Βρετανών κατακτητών ο αριστούχος και σημαιοφόρος μαθητής - μέλος της ΑΝΕ, 17χρονος Πετράκης Γιάλλουρος. Πιο κάτω, η επιστολή που έστειλε στον πατέρα του, όταν ο τελευταίος τον παρακίνησε να κοιτάζει πρώτα τον εαυτό του και μετά την πατρίδα:
«Δεν συμφωνώ, αγαπητέ μου πατέρα, εις το ότι ένας άνθρωπος πρέπει πρώτα να κοιτάζει για τον εαυτό του και ύστερα, τελευταία, την πατρίδα του. Αλλά, τότε αυτός καταντά άκρως εγωιστής, τομαριστής και –μπορώ να πω– αναίσθητος. Διότι, όταν δεν κυριαρχεί μέσα του το αίσθημα της φιλοπατρίας, το ευγενέστερον των αισθημάτων, δεν είναι δυνατόν να κυριαρχεί κανέναν άλλο ευγενές αίσθημα, οπότε είναι αναίσθητος. Και τέτοιος αναίσθητος δεν είναι κανένας πραγματικός Έλληνας.
Αν ένας άνθρωπος, αγαπητέ μου πατέρα, δεν ενδιαφέρεται και δεν προσπαθεί για την Πίστη και την ελευθερία του, αναγκαστικώς θα ενδιαφέρεται και θα έχει κύριον σκοπόν στην ζωήν του να πλουτίσει, να αποκτήσει δηλαδή υλικά αγαθά. Ο Χριστός όμως, πατέρα μου, είπεν ότι τούτα είναι φθαρτά και πρόσκαιρα και οδηγούν τον άνθρωπον εις την αμαρτίαν και την ακολασίαν και, συνεπώς, δεν είναι δυνατόν να εισέλθει εις την Βασιλείαν των Ουρανών.
Αφού λοιπόν πιστεύομεν εις τον Χριστόν, μήπως μας επιτρέπεται να παραβαίνομεν τας εντολάς του, όποτε δεν θα είμεθα Χριστιανοί πραγματικοί;
Eξάλλου, αγαπητέ μου πατέρα, η ορμή του ανθρώπου προς την ύλην, δηλαδή τον πλούτον και την καλοπέρασιν και η ικανοποίησις τούτη δεν προσφέρει την πραγματικήν ευτυχίαν εις τον άνθρωπον. Την βαθείαν, την απόλυτον ευτυχίαν προσφέρει εις τον άνθρωπον, και ιδίως όταν τούτος είναι Έλληνας, η ορμή προς τα ανώτερα ιδανικά, η αγάπη προς την πατρίδα και ο πόθος ακόμη και να θυσιασθεί για την ελευθερία της, που είναι και η δική του ατομική ελευθερία και αξιοπρέπεια.»