Οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια της Κατοχής, αποδείχθηκαν εφάμιλλοι, αν όχι “ανώτεροι” των Γότθων προγόνων τους στην “τέχνη” της δολοφονίας αθώων. Στην Ελλάδα προκάλεσαν τεράστιες καταστροφές και αιματοκύλησαν πόλεις και χωριά σε όλη την χώρα. Οι δολοφονίες ξεκίνησαν δε από νωρίς, από τους πρώτους μήνες της κατοχής.
Η Κρήτη, λόγω της ηρωικής της αντίστασης των κατοίκων της στη διάρκεια της μάχης για την κατάκτησή του νησιού, πλήρωσε βαρύ τίμημα σε αίμα, ως αντίποινα από τους Γερμανούς κατακτητές.
«Τον Οκτώβριον του 1941, Γερμανικόν στρατιωτικόν απόσπασμα με επικεφαλής αξιωματικόν περιεκύκλωσε το χωρίον της περιοχής Χανίων, Χρυστόμανθον. Εκάλεσεν όλους τους κατοίκους να συγκεντρωθούν εις την πλατείαν του χωρίου, οι δε συγκεντρωθέντες ήσαν σχεδόν γυναικόπαιδα.
-Που είναι οι άνδρες του χωρίου; ηρώτησεν ο επικεφαλής αξιωματικός.
-Δεν έμειναν παρά ολίγοι, του απήντησαν.
-Χρειάζομαι 25 άνδρας. Θέλω να είναι νέοι και υγιείς μεταξύ 18 και 42 ετών.
-Μόνον 16 άνδρες των ηλικιών αυτών ευρέθησαν. Ο Γερμανός αξιωματικός τους εμέτρησε και είπεν.
-Δεν είναι αρκετοί και συνεπώς μετατρέπω το όριον ηλικίας από 16-55 ετών.
Αλλά και πάλιν μόνον 23 άνδρες των ηλικιών αυτών ευρέθησαν και διά να συμπληρωθή ο αριθμός προσετέθη εν παιδί 15 ετών και είς γέρων. Οι Γερμανοί περιεκύκλωσαν τούτους και αιφνιδίως εις σύνθημα του Γερμανού αξιωματικού τα πολυβόλα εξηφάνισαν τους λίγους αυτούς άνδρας που είχον απομείνει στο χωρίον».
«Κατά το 1941 εις το χωρίον Κυρτόμαδο Κρήτης, ο Ιωάννης Φοράκης και ο Κουτσογιαννάκης, τραυματισθέντες κατά την εκτέλεσιν των υπό των Γερμανών, ετάφησαν ζώντες, ενός δε εκ των δύο το στόμα επληρώθη χώματος διά να μη οιμόζη. Οι οικείοι τούτων υπεχρεώθησαν να παραθέσωσι γεύμα εις το εκτελεστικόν απόσπασμα».
«Κατά το 1941 εις το χωρίον Γεράνι Ρεθύμνης, 25 κάτοικοι αυτού υπεβλήθησαν εις φρικτά βασανιστήρια, κατόπιν υποχρεώθησαν να ανορρύξουν οι ίδιοι τους τάφους των προ της εκτελέσεως των. Εκατηγορούντο διότι δεν κατήγγειλον πολίτας που έλαβαν μέρος εις την μάχην της Κρήτης».
«Τον Ιούνιον του 1942 εις το χωρίον Μοίρες Κυνουρίας Κρήτης εξετελέσθη υπό των Γερμανών, μεταξύ άλλων δι’ εθνικήν δράσιν ο Διδάσκαλος Παπαδάκης. Ούτος ερωτηθείς, εάν έχη τελευταίαν τινά επιθυμίαν είπε: "Ναι, θέλω να πω κάτι στους συντρόφους μου που θα πάμε μαζί στο ταξείδι..." και στρεφόμενος προς τους μελλοθανάτους Κρήτας είπε: "30 χρόνια σας εδίδασκα τον εθνικόν Ύμνον. Σήμερα θα πούμε μαζί το τελευταίο μάθημα παιδιά..." ετραγούδησαν όλοι τον Εθνικόν Ύμνον, εζητωκραύγασαν υπέρ της Ελλάδος και των συμμάχων και έπεσαν υπέρ της Ελευθερίας».
Τα ανωτέρω καταγράφονται στα ελληνικά αρχεία της εποχής. Έτσι για να μην ξεχνάμε.