Ο Αμερικανός αναλυτής εξηγεί πώς η Τουρκία χρησιμοποιεί την τακτική της εθνοκάθαρσης για να επιτύχει οφέλη επί του εδάφους αλλά και σε διπλωματικό επίπεδο.
«Ο
Ερντογάν εκφράζει ακραίες θέσεις ώστε να πετύχει παραχωρήσεις, ενώ την
ίδια ώρα ισχυρίζεται ότι ο ίδιος συμβιβάστηκε. Τέτοιου είδους
συμβιβασμοί αποτελούν πάντα νίκες για τον Ερντογάν και συνήθως
βασίζονται στην παραβίαση των δικαιωμάτων άλλων πληθυσμών της περιοχής,
όπως των Κούρδων, των Κυπρίων και των Αρμενίων».
Ο Michael Rubin,
μέλος της αμερικανικής «δεξαμενής σκέψης» [«think tank»] American
Enterprise Institute και πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου για ζητήματα
Μέσης Ανατολής, προέβη σε δηλώσεις στο κουρδικό ειδησεογραφικό
πρακτορείο ANHA (20 Μαΐου 2022), σχολιάζοντας την πολιτική εθνοκάθαρσης
που ακολουθεί ο Ερντογάν.
Ο Ερντογάν αποκάλυψε ότι η Άγκυρα ετοιμάζει σχέδιο για τη λεγόμενη «εθελοντική επιστροφή» ενός εκατομμυρίου Σύρων στη χώρα τους, μέσω της εγκαθίδρυσης 13 οικιστικών χώρων στη Συρία, σε περιοχές που η Τουρκία κατέκτησε και μετά έχτισε οικισμούς, αφού εκτόπισε τους αρχικούς κατοίκους. Πώς αξιολογείτε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία; Δεν αποτελεί ένδειξη των τουρκικών προθέσεων για αλλαγή του δημογραφικού χαρακτήρα των εν λόγω περιοχών;
Η Τουρκία διεξάγει από καιρό δημογραφικό πόλεμο, αλλά ο Ερντογάν τελειοποίησε τη συγκεκριμένη τακτική. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, πώς απειλεί η Τουρκία να χρησιμοποιήσει τις προσφυγικές ροές για να αναγκάσει την Ευρώπη σε παραχωρήσεις.
Η εθελοντική αποχώρηση [πληθυσμού από την περιοχή όπου κατοικεί] δεν υφίσταται. Οι Σύροι πρόσφυγες στην Τουρκία υποχρεώνονται σε «εθελοντική» μετακίνηση διαφορετικά αφήνονται να λιμοκτονήσουν. Αυτό που παρατηρούμε σήμερα αποτελεί εθνοκάθαρση σε τόσο έντονο βαθμό, όπως όταν στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία επιχείρησε να μεταβιβάσει τις φάρμες των Ουκρανών σε Γερμανούς αγρότες, επικαλούμενη το δόγμα του «ζωτικού χώρου» [«Lebensraum»].
Ποια είναι τα κίνητρα του Ερντογάν για την υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου; Και γιατί τώρα; Υπάρχει κάποια σύνδεση μεταξύ της επιστροφής των Σύρων προσφύγων και των τουρκικών εκλογών του 2023;
Κατ’ αρχάς πρέπει να σημειωθεί ότι ο Ερντογάν τρέφει βαθύ ρατσιστικό μίσος έναντι των Κούρδων. Είναι Τούρκος ρατσιστής. Ανά περιόδους ήταν πρόθυμος να παραμερίσει αυτό το μίσος του, εφόσον οι Κούρδοι έθεταν σε προτεραιότητα το θρησκευτικό στοιχείο, έναντι άλλων στοιχείων της εθνικής ταυτότητας. Μπορεί πολλοί Κούρδοι να είναι Μουσουλμάνοι, αλλά ο Ερντογάν είναι τόσο στενόμυαλος, που δεν μπορεί να δεχτεί ότι κάποιος είναι πραγματικά Μουσουλμάνος εκτός αν ασπάζεται τις θεολογικές απόψεις που εκφράζει ο ίδιος, βάσει των διδαχών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Ο Ερντογάν πιθανόν να προβαίνει
στην υλοποίηση του συγκεκριμένου σχεδίου τώρα για διάφορους λόγους.
Πρώτον, με το μέτρο της απέλασης προσφύγων μπορεί να κερδίσει την έυνοια
πολλών Τούρκων, ενόψει των εκλογών του 2023. Δεύτερον, ο Ερντογάν
πιστεύει ότι μπορεί να μην πληρώσει κάποιο κόστος. Θεωρεί, ορθά, τον Τζο
Μπάιντεν ως αδύναμο και αναποφάσιστο. Έχει την αίσθηση ότι μπορεί να
αποσπάσει κάποιες υποσχέσεις για μη παρέμβαση [άλλων κρατών σε περίπτωση
υλοποίησης του εν λόγω σχεδίου], σε αντάλλαγμα για την άρση του βέτο
του για την ένταξη της Σουηδίας και της Φινλανδίας στο ΝΑΤΟ. Γενικότερα,
το γεγονός ότι η Δύση είναι επικεντρωμένη στη διαμάχη Ουκρανίας –
Ρωσίας, επιτρέπει στον Ερντογάν να θεωρεί ότι μπορεί να αποφύγει τις
συνέπειες των εγκλημάτων που διαπράττει έναντι των Κούρδων, των Αρμενίων
κ.ά.
Ποιες είναι οι συνέπειες της στάσης σιγής που τηρούν η Αμερική, η Ευρώπη και ο αραβικός κόσμος στα σχέδια του Ερντογάν; Αποτελεί αυτό απόδειξη ότι είναι συνεργοί στο έργο του;
Αυτό που επανειλημμένως αδυνατούν να αντιληφθούν η Δύση και ο αραβικός κόσμος, είναι ότι ο Ερντογάν εκφράζει ακραίες θέσεις ώστε να πετύχει παραχωρήσεις, ενώ την ίδια ώρα ισχυρίζεται ότι ο ίδιος συμβιβάστηκε. Τέτοιου είδους συμβιβασμοί αποτελούν πάντα νίκες για τον Ερντογάν και συνήθως βασίζονται στην παραβίαση των δικαιωμάτων άλλων πληθυσμών της περιοχής, όπως των Κούρδων, των Κυπρίων και των Αρμενίων. Εντούτοις, αντί να οι συμβιβασμοί να επιφέρουν τον κατευνασμό του Ερντογάν, τον ενθαρρύνουν να εκφράζει περαιτέρω απαιτήσεις και να προβαίνει σε μεγαλύτερες θηριωδίες. Αν η Δύση για μια φορά αντιστεκόταν στον Ερντογάν, θα φαινόταν ότι στην πραγματικότητα είναι αδύναμος και ότι πόσο αδύναμος είναι στην πραγματικότητα και ότι, αντί παραχωρήσεις, αυτό που του αξίζει είναι η κοροϊδία.
Εφημερίδα Σημερινή